ΠΑΣΧΑ: Η ΓΙΟΡΤΗ ΚΑΙ Η ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΤΗΣ...

Το Πάσχα είναι η μεγαλύτερη και πλουσιότερη σε λαογραφικές εκδηλώσεις γιορτή των Ορθοδόξων Χριστιανών. Η λέξη Πάσχα προέρχεται από την εβραϊκή "pesah" που σημαίνει "διάβαση". Το Πάσχα προϋπήρχε ως έθιμο στην αρχαία Αίγυπτο, όπου γιόρταζαν την άνοιξη το Πισάχ, δηλαδή την διάβαση του Ήλιου από τον ισημερινό (με άλλα λόγια την εαρινή ισημερία). Από τους Αιγύπτιους πήραν εθιμικά στοιχεία οι Εβραίοι και μαζί το έθιμο του Πάσχα.

Η αντίστοιχη ελληνική λέξη για το Πάσχα είναι Λαμπρή, διότι η ημέρα της Ανάστασης του Χριστού είναι μέρα ευφρόσυνη...

Οι Χριστιανοί παρέλαβαν την εορτή αυτή από τους Εβραίους και διατήρησαν το όνομα Πάσχα σε ανάμνηση της Ανάστασης του Κυρίου δηλαδή "της διαβάσεως από τον θάνατον στην ζωή" και συμβολικά της "διαβάσεως από του θανάτου της αμαρτίας εις την ζωήν της αλήθειας" και ονομαζόταν σε αντιδιαστολή με το Εβραϊκό Πάσχα "Πάσχα το καινόν".

Ο προσδιορισμός της Κυριακής του Πάσχα αποτέλεσε περίπλοκο πρόβλημα για τις Εκκλησίες και προκάλεσε σφοδρές έριδες.

Η Α' Οικουμενική σύνοδος της Νίκαιας (325) όρισε ως μέρα του Πάσχα την πρώτη Κυριακή μετά την πανσέληνο που ακολουθεί την εαρινή ισημερία της 21ης Μαρτίου.
Καθόρισε επίσης ότι εφόσον η πανσέληνος είναι Κυριακή, το Πάσχα θα γιορτάζεται την αμέσως επόμενη Κυριακή.

Με το νέο ημερολόγιο, οι ημερομηνίες του ορθόδοξου Πάσχα κυμαίνονται από τις 4 Απριλίου ως τις 8 Μαΐου.

Για τον καθορισμό του ορθόδοξου Πάσχα, η εαρινή ισημερία υπολογίζεται με βάση το παλαιό ημερολόγιο έτσι οι παλαιοημερολογίτες και οι νεοημερολογίτες γιορτάζουν το Πάσχα την ίδια μέρα. Αντίθετα οι ρωμαιοκαθολικοί και οι προτεστάντες καθορίζουν την εαρινή ισημερία με βάση το νέο ημερολόγιο και γι' αυτό γιορτάζουν συνήθως το Πάσχα μια βδομάδα νωρίτερα από τους Ορθόδοξους.

Το Πάσχα συμβαίνει να γιορτάζεται ταυτόχρονα από τις Δυτικές εκκλησίες και την Ορθόδοξη, όταν η πρώτη πανσέληνος μετά την εαρινή ισημερία πέφτει μετά τις 28 Μαρτίου.

Το Χριστιανικό Πάσχα διαρκεί δύο εβδομάδες: από την Κυριακή των Βαΐων (συμβολίζει την είσοδο του Χριστού στα Ιεροσόλυμα) ως την Κυριακή του Θωμά.

Η πρώτη εβδομάδα ονομάζεται Μεγάλη Εβδομάδα ή Εβδομάδα των Παθών, αρχίζει με την Κυριακή των Βαΐων και λήγει το Μεγάλο Σάββατο. Όλη τη Μεγαλοβδομάδα υπάρχει συνήθεια να νηστεύουν οι χριστιανοί και να παρακολουθούν τακτικά τις εκκλησιαστικές λειτουργίες.

Η δεύτερη εβδομάδα του Πάσχα ονομάζεται Εβδομάδα του Πάσχα ή Λαμπροβδομάδα ή Λαμπρή και αρχίζει με την Κυριακή του Πάσχα. Όλες οι ήμερες που ακολουθούν θεωρούνται ημέρες χαράς και διασκέδασης (Διακαινήσιμες και η εβδομάδα ονομάζεται Διακαινησίμου).

ΧΟΡΤΑΤΟΙ ΚΑΙ ΠΕΙΝΑΛΕΣ...

Στην πολιτική τηρείται μέχρι σήμερα απαρεγκλίτως η αρχή ότι ποτέ δεν προαναγγέλλεται η υποτίμηση του νομίσματος και ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης. Στις μέρες μας πρέπει να προσθέσουμε και μια άλλη με κάποια παρέκκλιση. Αμα θες να βάλεις φόρους, τους μεθοδεύεις με τους φορείς και ενεργείς χωρίς καθυστέρηση...

Γιατί πάντοτε καραδοκούν επιτήδειοι που επιδιώκουν την κερδοσκοπία πίσω από κάθε αλλαγή, σε βάρος του δημοσίου. Με τις νέες διατάξεις που προαναγγέλθησαν για τη φορολογία και μπήκαν μετά 5 μήνες το κράτος απώλεσε εκατοντάδες εκ. ευρώ από τις μεταβιβάσεις του μεγάλου κεφαλαίου και τις γονικές παροχές.

Οι Ελληνες είναι λαός παρεξηγημένος. Στο σύνολό τους αντιλαμβάνονται τις δυσκολίες της πατρίδας τους και βάζουν το χέρι στην τσέπη αρκεί να ξέρουν πως διατίθεται ο οβολός τους. Δεν είναι διατεθειμένοι να δικαιολογήσουν τα σημερινά "παράσιτα" που λυμαίνονται τον πλούτο της χώρας και φοροδιαφεύγουν, κάνοντας σύγκριση με τους εθνικούς ευεργέτες του παρελθόντος.

Αγωνιωδώς παρακολουθούν μέσα σ' αυτή την αναμπουμπούλα ότι υπάρχουν οι εφιάλτες της ρεμούλας, που δημιουργούν φόβο και απελπισία με την προοπτική να μετατραπεί ο λαός σε μεταφορέα του βάρους πληρωμών της κρίσεως που άλλοι δημιούργησαν.

Την λαϊκή οργή κι εξέγερση δεν την προκαλεί μόνο η δαπάνη διαβίωσης, όσο η δίψα για πολυτέλεια και το κόπλεξ της κατάκτησης του τίτλου του πλουσίου και της αίγλης, που γίνεται προκλητική υπό τις σημερινές συνθήκες.

Εξοργιστική και προκλητική η πολυτελής ζωής των "πατρικίων" έναντι των "πληβείων". Οι πρώτοι να εκτελωνίζουν εκατοντάδες πολυτελή αυτοκίνητα και οι δεύτεροι να πηγαίνουν ως την Βουλγαρία, ν' αγοράσουν ένα κιλό ψωμί προς 0,65 ευρώ, έναντι 2,5 ευρώ που πωλείται εδώ!

Η εικόνα της επιδειξιομανούς δαπάνης των λιμαινόντων ως διαχειριστών του κράτους είναι καιρός τώρα να πάρει τέλος. Να σταματήσει η σπατάλη για πολυτελή γραφεία και εξεζητημένες επιπλώσεις ακόμη και των πολυπληθών συμβούλων, που πνίγονται δήθεν στη δουλειά και μόνον όταν τελειώσει το ωράριο βγάζουν τα χέρια από τις τσέπες και φωνάζουν τον οδηγό - φρουρό να τους πάρει, να φύγουν. Τα ίδια γίνονται και σ' όλους τους οργανισμούς με τις πολυμελείς διοικήσεις και τα υψηλά μισθολογικά συμβόλαια που δαπανούν ποικίλα κονδύλια σκοπιμοτήτων, με διαγωνισμούς ή απευθείας αναθέσεις, που καταλήγουν σε φιάσκο.

Οι μη προνομιούχοι, τα θύματα της εκμετάλλευσης, μάχονται τα μονοπώλεια και ξεζουμίζονται απ' τα νέα μέτρα, εκτός απ' τους πολιτικούς, που ζητούν (αν κι όχι όλοι) Λουδοβίκεια άνεση και ρωμαϊκή μεγαλοπρέπεια, που διατυμπανίζουν ότι πρέπει ν' αποδίδονται τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού (ωσαύτως) τω Καίσαρι, δηλαδή "τω εαυτώ" τους και όχι "τω Θεώ".

Και εκφοβίζεται ο λαός μέσω των ΜΜΕ ντόπιων και ξένων, ότι αν πάμε στο ΔΝΤ δεν θα μας φτάσουν 6 χρόνια με αυστηρή λιτότητα να ανακάμψουμε. Εφιαλτικός ο χρησμός "λιμός, λοιμός, καταποντισμός" και επί πλέον επιδρομή των αλλοφύλλων. Αλλά ο περιούσιος λαός, μεγαλοβδομαδιάτικες ημέρες που είναι "ούκ ηβουλήθη συνιέναι"...

Σ' αυτήν την εποχή των δραματικών περιορισμών αποτέλεσμα της ανικανότητας των κυβερνησάντων, ν' αποδέχονται και να διατυπώνουν απόψεις χωρίς πλήρη δικαιολόγηση, έχει παραχθεί ένας εσμός κλεπτών και κομπιναδόρων, που βγαίνουν σιγά - σιγά στην επιφάνεια, όπως οι μάνταζερ των "μπάμπηδων των διοδίων" πούχουν κάνει επιδίωξή τους το "φάε, πιε και ευφραίνου" αδιαφορώντας για την αγανάκτηση του κόσμου.

Είναι τέτοια η απληστία τους που υπό οποιεσδήποτε συνθήκες οικονομικής δυσπραγίας δεν σταματούν ν' απομυζούν τους καρπούς της εξουσίας. Ξεχνούν πως ο Θεός αγαπάει τον κλέφτη αλλά αγαπάει και τον νοικοκύρη και ότι όπως πάντα συμβαίνει στο τέλος, έρχεται η ώρα που "οι τα φαύλα πράξαντες εγερθήσονται εις ανάστασιν κρίσεως"...

THE JESUS OF NAZARETH (MOVIE) part 2...

A classic movie about the Life of Jesus (1977), directed by Franco Zeffirelli. With Robert Powell, Anne Bancroft, Ernest Borgnine.

A reverent depiction of the life of Christ using the Gospel accounts...



Part 2

Και σε πλήρη οθόνη:

http://video.google.com/googleplayer.swf?docid=-3317769184533955398&hl=el&fs=true

MADE IN GREECE ΞΑΝΑ...

Έχει πάψει η Ελλάδα να παράγει. Τρώει από τα έτοιμα εδώ και 2 δεκαετίες, από τα με ημερομηνία λήξεως επιδοτούμενα προγράμματα, τη ναυτιλία και τον τουρισμό. Κοντολογίς, εξαρτώμαστε από την διεθνή συγκυρία για τα δύο τελευταία, κι από την ελεημοσύνη για τα δύο πρώτα.

Τα εισπρακτικά μέτρα δεν αρκούν, τα λεφτά αργά ή γρήγορα θα τελειώσουν και δεν θα υπάρχουν άλλα.

Αν δεν αποκαταστήσουμε την παραγωγική βάση της χώρας, αν δεν παράγουμε την τροφή μας και άλλο πλούτο, ακόμη κι αν δανειστούμε με μηδέν τοις εκατό, αν δεν διατηρήσουμε την ταυτότητα και την περηφάνεια μας, πάλι θα φθίνουμε μέρα τη μέρα...

Αυτό που θα πρέπει να γίνει είναι να ξαναγίνει η Ελλάδα χώρα που παράγει. Αγροτικά προιόντα, υψηλού επιπέδου υπηρεσίες, βιοτεχνική και βιομηχανική παραγωγή ποιότητας που να μπορεί να ανταγωνιστεί τις φτηνότερες αλλά μη ποιοτικές λύσεις του εξωτερικού.

Mπορούμε να παράγουμε βιολογικά αγροτικά προιόντα αρίστης ποιότητας και καλές τιμές.

Να δημιουργήσουμε παραγωγή στο δευτερογενή και τριτογενή τομέα κρατώντας εδώ το επιστημονικό μας δυναμικό, που μεταναστεύει, η Ελλάδα είναι χώρα που ενώ υποδέχεται ανειδίκευτο δυναμικό, εξάγει ειδικευμένο.

Κάθε παραγωγική απόπειρα στραγγαλίζεται από ένα διεφθαρμένο και γραφειοκρατικό κρατικό τομέα...

Εμείς εκλέγουμε τις κυβερνήσεις μας, εμείς συναλλασσόμαστε μ' αυτό. Εμείς πρέπει ν' αλλάξουμε την βαλτώδη αυτή κατάσταση.

Σε κάθε περίπτωση αυτό που χρειάζεται είναι να αντιληφθούμε πως το μόνο που σίγουρα έχουμε είναι ο εαυτός μας, η εθνική μας ταυτότητα, οι ίδιες μας οι δυνάμεις...

Χρειάζεται ένα κράτος που να βοηθάει την προσπάθεια αυτή και που να μην την αντιμετωπίζει την μη διαπλεκόμενη και δημιουργική επιχειρηματικότητα ως αγελάδα προς άρμεγμα.

Τώρα εδώ που φτάσαμε, ίσως το καταλάβει αυτό κι ο κρατικός τομέας. Γιατί δεν θα υπάρχουν σε λίγο λεφτά να τον συντηρήσουν, είτε εμφανή είτε αφανή.

THE JESUS OF NAZARETH (MOVIE) part 1...

Η ίδια κλασσική ταινία του Φράγκο Ζεφιρέλλι που παίζεται κάθε χρόνο από τα κανάλια, μα εδώ ολοκληρώνεται σε 2 μέρη κι όχι εβδομάδα ολόκληρη. Χωρίς διακοπές για διαφημίσεις!

A classic movie about the Life of Jesus (1977), directed by Franco Zeffirelli. With Robert Powell, Anne Bancroft, Ernest Borgnine.

A reverent depiction of the life of Christ using the Gospel accounts...

Part 1

Και σε πλήρη οθόνη:
http://video.google.com/googleplayer.swf?docid=-7620887362966084425&hl=el&fs=true


Αύριο η συνέχεια...Watch tomorrow the Part 2...

ΣΥΝΕΧΗ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗ ΑΦΑΙΜΑΞΗ...

Οι πιέσεις στους πολίτες και οι αξιώσεις για περισσότερη υπομονή, οι κάθε είδους φοροεπιδρομές στους μικρομεσαίους επιχειρηματίες και η αφαίμαξή τους από τις τράπεζες που όλο ζητούν και τίποτα ουσιαστικό δεν προσφέρουν, έχουν συσσωρεύσει υπέρμετρο άγχος στους πολίτες που αναζητούν την πολυπόθητη ακτίδα φωτός η οποία θα τους βγάλει από το αδιέξοδο.

Όμως τα νέα οικονομικά δεδομένα για την Ελλάδα, τα υψηλά ποσοστά ανεργίας και το συνεχώς διογκούμενο αφορολόγητο παραεμπόριο που δημιουργούν μια απίστευτη κατάσταση, καθώς και οι παντός είδους περικοπές σε όλους τους τομείς, συμπεριλαμβανομένων των νευραλγικών τομέων της ανάπτυξης και των επενδύσεων που τόσο ανάγκη έχει η χώρα, το μερικό πάγωμα των επιδοτήσεων και η μη ανάκαμψη της αγοραστικής δύναμης, έχουν στην κυριολεξία παραλύσει την αγορά που δεν φαίνεται ακόμη να δείχνει σημάδια ύφεσης.

Η κατάσταση της χώρας ενώπιον εταίρων και δανειστών είναι απελπιστική και είναι παραφροσύνη να καλλιεργούμε την εντύπωση ότι "δεν τρέχει τίποτα" και αρκεί ένας κατάλογος με «θα» απροσδιόριστης δυνατότητας πραγματοποίησης για να τη βγάλουμε καθαρή.

Οι αγορές χρειάζονται να αναπνεύσουν από την γραφειοκρατία, την αύξηση του κόστους αλλά και την πτώση της αγοραστικής δύναμης. Κλειδιά σε αυτό είναι η κρατική μέριμνα για τόνωση της αγοράς αλλά και ο έλεγχος της κερδοσκοπίας σε όλους τους τομείς της οικονομίας.

Τα τελευταία χρόνια γίναμε μάρτυρες μιας ανεξέλεγκτης κατάστασης στις αγορές και τις επιχειρήσεις. Το επίσημο κράτος δια των κυβερνήσεών του δεν είναι άμοιρο ευθυνών. Αυτές που πρώτες πρέπει να λογοδοτήσουν είναι οι κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών.

Και εδώ που φτάσαμε τα περιθώρια στενεύουν υπερβολικά. Οι επιχειρήσεις σκοντάφτουν σε ένα επιδεινωμένο οικονομικό κλίμα. Αυτό βέβαια σε καμία περίπτωση δεν θα έπρεπε να οδηγήσει σε άσκηση περαιτέρω πιέσεων στους πολίτες.

Το σίγουρο είναι σε μία τέτοια περίπτωση επιδεινώνεται η περαιτέρω επιβάρυνση των ασθενέστερων εισοδηματικών τάξεων και η περαιτέρω απώλεια από την αγοραστική τους δύναμη καθώς και η αύξηση κόστους παραγωγής με μείωση της παραγωγικότητας στις επιχειρήσεις και της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας.

Aς αποφασίσουν επιτέλους να απεμπλέξουν τους πολίτες και την αγορά από τις κάθε είδους ραδιουργίες, που το μόνο που κάνουν είναι να συντηρούν το νοσηρό κλίμα. Και όταν λέω ραδιουργίες εννοώ τις αλχημείες για συνεχή αφαίμαξη των πολιτών μέσω φόρων και παντός είδους άλλων υποχρεώσεων.

Το κράτος πρέπει πρώτα απ' όλα να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του:

Η κυβέρνηση θα κριθεί από την ικανότητά της να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τις δυσμενείς περιστάσεις και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει. Πρέπει πρωτίστως να χτυπήσει την γραφειοκρατία και τη διαφθορά στην πράξη και να στηρίξει τις επενδύσεις και τις εξαγωγές. Γιατί μόνο έτσι θα δημιουργηθεί ένα υγιές μοντέλο ανάπτυξης, που θα στηρίξει αποτελεσματικά και την προσπάθεια για δημοσιονομική εξυγίανση...

HOLLYWOOD PARTY (SILENT MOVIE)...

Hollywood Party was an MGM film from 1934 featuring all of the big stars signed to MGM at the time. Stan and Ollie made numerous film cameos during their long career, but this one is regarded as one of their finest...

ΜΠΟΡΕΙΣ ΞΑΝΑ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Κωμωδία του 2004. Ένας άντρας αδυνατεί πλέον να κάνει έρωτα με την γυναίκα του, αλλά μπορεί με όλες τις υπόλοιπες.

Το πρόβλημα είναι όμως ότι θέλει να ξανακερδίσει τη γυναίκα του...




Και σε πλήρη οθόνη:
http://video.google.com/googleplayer.swf?docid=-7103349193468185849&hl=el&fs=true

ΤΟ ΧΡΕΟΣ: ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΥΠΟΤΕΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΡΟΜΟΥ...

Ένα βίντεο που εξηγεί την ιστορία του διαχρονικού Ελληνικού χρέους.

Σύμφωνα με τον δημιουργό του:



Ένας ολόκληρος μηχανισμός αστών πολιτικών, έγκριτων οικονομολόγων και διατεταγμένων δημοσιογράφων επισείει τον τρόμο του δημοσιονομικού ελλείμματος, με στόχο τη βαθιά κοινωνική οπισθοδρόμηση.
Την ίδια ώρα οι διεθνείς χρηματοπιστωτικοί λύκοι στήνουν χώρο πάνω στο πτώμα της οικονομίας του ελληνικού κράτους, γλεντώντας τα νέα υπερκέρδη. Η κρίση είναι γι αυτούς το νέο χρυσοφόρο Ελ Ντοράντο και για μας η απόλυτη εξαθλίωση...

The public debt and the financial crisis are bound to the system of people's exploitation. They are also the tools which the banking system uses to dominate. Govevernments are simply bank clerks that impose a deep social regression in the name of crisis..
The past few months the Greek people have been experiencing this nightmare which leads to further poverty, further unymployment, further subjection to bank wolves...

ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ, CD ΚΙ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ...

Η μουσική βιομηχανία είναι πρακτικά τελειωμένη. Μου το επιβεβαίωσε πρόσφατα πρόσφατα και ο ιδιοκτήτης κάποιων δισκογραφικών εταιρειών πασίγνωστων άλλοτε μα τώρα τελματωμένων, όταν συζητούσαμε την πιθανότητα συνεργασίας μας για να μελοποιηθούν οι στίχοι για τραγούδια που έχω κατά καιρούς γράψει. Τόσο πολύ, που έχασα κάθε ενδιαφέρον να τα κυκλοφορήσω με τον συμβατικό τρόπο και περιμένω έμπνευση και τρόπο για να τα βγάλω κατευθείαν στο διαδίκτυο...

Άλλοι γνωστοί καλλιτέχνες βρήκανε τρόπο να κυκλοφορούνε σε προσιτή τώρα πια τιμή την δουλειά τους, ακόμη και την νεώτερη - πρώτης κυκλοφορίας σαν συνοδευτικό προς τους αναγνώστες που ήδη διαθέτουν οι δήθεν "μεγάλες" κυριακάτικες εφημερίδες...

Η εφημερίδα δίνει τη δυνατότητα στον καλλιτέχνη να κυκλοφορήσει το αυθεντικό σιντί και να το προμηθευτεί ο πελάτης με 2 ευρώ. Είναι μια προσπάθεια της μουσικής βιομηχανίας να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα. Και δεν είναι οι ίδιοι οι καλλιτέχνες που ευθύνονται για την ποιότητα της σημερινής δημοσιογραφικής εργασίας.

Μπορεί να μπαίνει σε δεύτερη μοίρα το όποιο δημοσιογραφικό ρεπορτάζ (τα περισσότερα άθλιας ποιότητας και θεματολογίας που δεν αφορά κανέναν πέρα από τους εκδρομείς της Μυκόνου ή της Αράχωβας), μα έτσι συνεχίζουν να παίρνουν μισθό κι αυτοί και κερδίζει τόσο ο καλλιτέχνης που συνηγορεί σε αυτόν τον τρόπο κυκλοφορίας του έργου του και ο εκδότης που θέλει να διατηρήσει ή αν μπορέσει ανεβάσει την κυκλοφορία της εφημερίδας του...

Η απόκτηση της δουλειάς κάποιων "μεγάλων και καταξιωμένων καλλιτεχνών" (στην φαντασία του πόπολου και μόνο, σήμερα υπάρχουνε πολλές επιλογές και οι προωθούμενοι καλλιτέχνες δεν είναι πάντα οι καλύτεροι και οι σεμνότεροι), με την πολύ καλή τιμή που την προσφέρεται από μια εφημερίδα με το CD σχεδόν κάθε Κυριακή δεν είναι και για τόσες κατηγόριες, αφού έτσι φτάνει πιο οικονομικά το έργο του στον ενδιαφερόμενο πολίτη.

Εκείνο που θα έπρεπε να ενοχλεί, όσους προτιμούν ακόμα την έντυπη δημοσιογραφία, είναι ότι μέσω της απήχησης του όποιου καλλιτέχνη, προσπαθεί να καταξιωθεί η εφημερίδα που το κυκλοφορεί, με στόχο όχι τόσο να αυξήσει το αναγνωστικό της κοινό, αλλά τον αριθμό φύλλων στην κυκλοφορία της.

Έτσι βλέπουμε συχνά στην εβδομαδιαία πια τηλεοπτική διαφήμισή της, αντί να προβάλλεται η δημοσιογραφική της έρευνα, οι συνεργάτες της, τα άρθρα της και γενικά η θεματολογία της, να προβάλλεται μόνον το CD ή το DVD που περιέχει στη συγκεκριμένη έκδοσή της.

Ως επιβεβαίωση αυτού, βλέπουμε να αφιερώνεται αρκετός χρόνος μέχρι και σε κεντρικά δελτία ειδήσεων για την προώθηση αυτού του προϊόντος.

Φαίνεται τουλάχιστον αστείο, να φέρνει ο παρουσιαστής - εκδότης μέχρι και τον καλλιτέχνη στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του σταθμού, για να του αναλύσει πόσο ευτυχής είναι από αυτήν τη συνεργασία και στο τέλος να του εύχεται και καλή επιτυχία, για την επιτυχή κυκλοφορία του CD του την προσεχή Κυριακή...

Ας έλεγε τουλάχιστον "καλή μας επιτυχία και των δυο!" Θα ήταν πιο αληθινό!

ΛΑΔΙ ΤΗΣ ΕΛΙΑΣ. ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ...

Παραγωγή, τυποποίηση και διάθεση έξτρα παρθένου Κρητικού ελαιόλαδου.
Αποσπάσματα από ένα project του ΣΔΕ Κισσάμου.




Μέρος 1ο




Μέρος 2ο

ΜΑΝΙΑΤΕΣ ΠΡΟΣ ΙΜΠΡΑΗΜ: ΔΕΝ ΧΑΡΙΖΟΥΜΕ ΚΑΣΤΑΝΑ...

Μια φράση που έχει περάσει στην Ελληνική γλώσσα και λέγεται για όσους είναι αδέκαστοι, ξεκίνησε από την Μάνη...

Άντρες, γυναίκες και παιδιά της Μάνης στα χρόνια του Αγώνα, ήξεραν από όπλα. Για τα χωριά τους, δεν έλεγαν ότι έχουν τόσους κατοίκους, αλλά τόσα τουφέκια...

Κανένας κατακτητής δεν πάτησε το πόδι του εκεί κι ο Ιμπραήμ, που έκαψε όλη την Πελοπόννησο, μόνο τη Μάνη δεν μπόρεσε να πάρει.

Στα 1826 προσπάθησε να ξεγελάσει τους Μανιάτες. Χώρισε στα δύο το στρατό του και τράβηξε τους Μανιάτες προς τον Αλμυρό, ενώ η άλλη φάλαγγά του από τον όρμο του Διρού ανέβηκε στα έρημα χωριά τους, αλλά τα γυναικόπαιδα τους έδιωξαν με πέτρες και δρεπάνια.

Ωστόσο, ο Ιμπραήμ έστειλε μέσα στα χωριά της Μάνης κατασκόπους ντυμένους καστανάδες. Αυτοί για να πληροφορηθούν από τις πεινασμένες γυναίκες και τα παιδιά που κρύβονταν οι άντρες τους, άρχισαν να τους χαρίζουν κάστανα, αντί να τα πουλάνε.

Αυτό έκανε εντύπωση στο χωριό και αμέσως ειδοποίησαν και κατέβηκαν οι αρματολοί στα χωριά και έπιασαν τους καστανάδες. Οι κατάσκοποι ομολόγησαν την αλήθεια εκλιπαρώντας για τη ζωή τους, όμως οι Μανιάτες λίγο πριν τους απαγχονίσουν απάντησαν:

- Εμείς δεν χαρίζουμε κάστανα...

ΠΟΛΕΜΟΙ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΕΠΙ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΝ...

Απόσπασμα από το ποίημα "Ιστορία της Κρήτης" από την συλλογή Ποιήματα Τραγικά. Εμπεριέχοντα διαφόρους Πολέμους της Κρήτης επί Ελληνικών επαναστάσεων:

"Θεέ μου, δος μου λογισμόν και αίσθησιν ν' αρχήσω, την δυστυχή πατρίδα μου με λύπην να θρηνήσω.
Στα χίλια οκτακόσια οι Έλληνες αρχήσαν, και την ελευθερίαν τους με έγγραφα κινήσαν.
Είκοσι έτη μυστικά επροετοιμασθήκαν, στα κοσιένα έξαφνα στα όπλα σηκωθήκαν.
Όλοι σηκώσαν τ' άρματα και την Τουρκιά κτυπήσαν, και την κληρονομίαν τους ως Έλληνες ζητήσαν.
Εν μέρει η Ελλάδα μας είν' ελευθερωμένη, κι η δυστυχής πατρίδα μας ακόμη σκλαβωμένη.
Συγχρόνως συκωθήκασι κι οι Κρήτες οι ανδρείοι, εφάνηκαν εις την Τουρκιά γενναίοι κι εναντίοι.

Δέκα Μαρτίου άρχησαν να απομακρυνθούσι, κι εις τα Σφακιά πηγαίνασι να προετοιμασθούσι.
Πα' ο γενναίος Ξέπαπας να καμ' ετοιμασίαν με τόσον ενθουσιασμόν για την ελευθερίαν.
Φεύγουν οι δύο Χάλιδες κατόπιν οι Χανιώτες, Ρεθέμνιοι και Καστρινοί κι οι τρομεροί Λακιώτες.
Με τους ανδρίους Σφακιανούς κάμνουν ετοιμασίας, για να σηκώσουν άρματα 'ναντίον της Τουρκίας.
Είδησιν πήρεν η Τουρκιά κλέπτας τους ονομάζουν, τα βρέφη και ταις φαμελιαίς αρχήσασι να σφάζουν.
Στην φυλακήν εβάλασιν δάσκαλον και δεσπότην, και με τρομάρα της ψυχής ήτανε οι ανθρώποι.
Και ο Βεζήρης του 'λεγεν δεσπότη να τουρκέψης, να σου χαρίσω την ζωήν και να δημοσιεύσης, να σου χαρίσω την ζωήν κι όλην την εξουσίαν..."


Της Αντωνούσας Ι. Καμποροπούλας.

*************************************************

Η Αντωνούσα, γεννήθηκε στα Χανιά το 1790.
Έφυγε κατατρεγμένη μετά την επανάσταση του '21 στην Κρήτη. Έκανε γνωστό με κάθε τρόπο το Κρητικό Ζήτημα, και μίλησε φλογερά για τη πατρίδα της την Κρήτη των δύο πελάγων με επιφανείς προσωπικότητες της εποχής.

Μπόρεσε να εκδώσει πέντε βιβλία σε τόσο δύσκολες συνθήκες στα οποία φαίνεται η μεγάλη αγάπη της στην Κρήτη, και έφυγε το 1880, ευρισκόμενη στην Αθήνα.

Μια συνειδητοποιημένη γυναίκα του καιρού της, που δεν εσιώπησε για τα μεγάλα ζητήματα του τόπου και εκφράστηκε με την αγάπη, την απλοϊκότητα και τον αυθορμητισμό για την δεινή θέση του νησιού στους αγώνες του να ελευθερωθεί...

LEARN TO DANCE SALSA 1: BASIC STEPS...

Learn the basic steps to salsa dancing free.




Για την φίλη μου την Αγγελικούλα που το ζήτησε για την σχολή χορού που πηγαίνει.

Σε αυτό το blog βρίσκει κάθε άτομο αυτό που ψάχνει, ανεξαρτήτου ηλικίας και τόπου διαμονής, που του απαγορεύουν να έχει πρόσβαση αλλιώς.

Δες τώρα αυτό Αγγελικούλα για αρχή κι ακολουθούν κι άλλα δυσκολότερα βήματα και φιγούρες αργότερα.

Το καλοκαίρι στο φεστιβάλ θα είμαι εκεί να σε καμαρώνω που θα πρωταγωνιστείς, αφού τo latin dance φαίνεται να είναι στα γονίδια σου...

So, I hope you enjoy the basic steps to salsa dancing for beginners!

Ο ΤΖΟΥΓΚΡΟΣ...

Η ωραιότερη κοπελιά του χωριού της ήτανε. Ψηλή και κοκκινομάλλα με γαλάζια μάτια, σπάνια μορφή για τα δεδομένα της περιοχής, από τα 13 της άναβε τους άντρες και προκαλούσε φαντασιώσεις στο πέρασμα της...

Καλλιεργούσε κι αυτή τις φαντασιώσεις των νεαρών, ιδίως αυτουνού που δούλευε κάτω από το πατρικό της σπίτι, όταν ανεβαίνοντας την σκάλα του έδειχνε τι χρώμα βρακάκι φορούσε, κάθε φορά και διαφορετικό αφού άλλαζε 3 φορές τη μέρα, πότε άσπρο, πότε μαύρο, πότε κόκκινο...

Και πόσο μεγάλωσαν τα βυζιά της τελευταία του έδειχνε όποτε της ζητούσε, μα όταν ξεθαρρεμένος της ζήτησε να ενδώσει μαζί του ένα βράδυ για περισσότερα, του είπε ξεκάθαρα:

- Με σένα ρε θα πάω,που είσαι κοντός, χοντρός και βοηθός σε ξυλουργείο; βλέπε ότι σου δείχνω να χορταίνεις, μα δεν είμαι εγώ για σένα, εγώ είμαι ωραία...

Ωραία και ξεχώριζε στα πανηγύρια, ένας άλλος τολμηρότερος από ψηλότερο όμως κι ορεινό χωριό αυτός, ήθελε να την ζητήσει σε γάμο. Πλησίασε την μάνα της και της απαριθμούσε ότι μετρούσαν οι γύρω του χωριάτες ως παράγοντα επιτυχίας: Τόσα λιόδεντρα έχω φυτέψει, τόσους τόνους λάδι μου βγάζουν τον χρόνο, τόσα κιλά κρασί κάνει το αμπέλι μου, χώρια τα πρόβατα, τα κουνέλια, οι όρθες, ο κήπος με τα λαχανικά, πήρα κι αυτοκίνητο 4χ4, θα χτίσω και το σπίτι που μου άφησε κληρονομιά ο παππούς μου, θέλω την κόρη σου για γυναίκα μου, αρχόντισσα στο χωριό μου θάναι...

Πράγματα που συγκινούσαν την γριά, μα καθόλου τη νέα που απέρριψε ασυζητητί τον επίδοξο γαμπρό και νοικοκύρη άνθρωπο που καταγόταν από μικρό ορεινό χωριό όμως...

- Άσε με ρε μάνα να χαρείς...που θα πάρω τέτοιον τζούγκρο, να περάσω την ζωή μου στρώνοντας ανάπλες στα λιόδεντρα του, ή να του βοηθώ να σκάβει τα κρομμύδια...Να φύγω από το χωριό μας που είναι στον αφρό της θάλασσας για να πάω στο δικό του, να την βλέπω με τα κυάλια και να θέλω μιάμιση ώρα δρόμο για να πάω να ψωνίσω ότι θέλω από ένα μαγαζί...

Και του το ξέκοψε κατάμουτρα με τρόπο που δεν έκρυβε την απέχθεια της:

- Είσαι χωριάταρος ρέ, δεν είμαι για τα δόντια σου, εγώ είμαι ωραία και μπορώ να πάρω ακόμη και δημόσιο υπάλληλο!

Δεν θα την πάθαινε αυτή σαν την άλλη νεόνυμφη που γεννημένη και μεγαλωμένη σε χωριό ανάμεσα στα δυο προηγούμενα, χωρίς πολλές επιλογές στην ζωή της πέρα από ένα επιτυχημένο προξενιό, παντρεύτηκε ένα φιλότιμο μεν παιδί μα τζούγκρος κι αυτός σαν τον άλλο, πήγε νύφη στο ορεινό χωριό στο σπίτι που της έχτισε κι επίπλωσε, μα τώρα περνούσε τις μέρες της με τα 4 παιδιά που κάνανε, στην κουζίνα για το φαί και καθαρίζοντας ολημερίς ύστερα το σπίτι ή σκαλίζοντας για ώρες τον κήπο, μην έχοντας τι άλλο να κάνει...

Το να πάρει δημόσιο υπάλληλο με σίγουρο μισθό και κάποια μόρφωση, ήταν απωθημένο που είχανε πολλές, να ξεφύγουνε από τα χωράφια και την σκληρή χειρονακτική εργασία, χωρίς πολλά μηχανήματα τότε...

Στην περίπτωση της είχε μια ευκαιρία να γνωρίσει ένα τέτοιο και με στολή μάλιστα, που της προξένεψε μια άλλη φορά ένας θείος της, καραβανάς της αεροπορίας της είπε πως ήταν, αποσπασμένος σε μια βουνοκορφή να συντηρεί ένα radar, πολύ μακριά από την κύρια μονάδα του.

Σαν τον είδε τον αναμαζωξιάρη από την Στερεά Ελλάδα, κοντό, μαυριδερό κι άσχημο φτωχόπαιδο που βρήκε διέξοδο σαν μόνιμος καραβανάς κάποτε και κατέληξε εδώ πέρα και λογαριάζοντας σωστά πως ο δικός της ποτέ δεν θα γινόταν υψηλόβαθμος αξιωματικός ούτε διοικητής σε μονάδα σαν κατσαβιδάς που ήταν, τον έκανε πέρα κι αυτόν.

- Με τέτοιο σουλούπι γύφτισσα του πρέπει, εγώ μπορώ να χτυπήσω ως και γιατρό...
Αν ήταν σε πόλη ή στην Αθήνα βέβαια, δεν θα δυσκολευόταν να πλευρίσει κάποιο μαζεμένο γιατρουδάκι, να του δείξει ή να του προσφέρει ακόμη αυτό που έδειχνε και στους άλλους και να το έχει του χεριού της μετά, γινόμενη "σύζυγος ιατρού" και ξεχνώντας το όνομα του, καλή ώρα όπως το "ο γιατρός δεν δέχεται τώρα επισκέψεις" αντί γα το ορθότερο "ο άντρας μου κοιμάται το μεσημέρι" που άκουγαν οι κοινοί θνητοί όταν ενοχλούσαν τον επιστήμονα σε ακατάλληλες ώρες...

Γιατρό δεν μπόρεσε να πάρει αφού στο χωριό τον έβλεπε από κοντά μόνο σε ώρα ανάγκης και τύχαινε πάντα μεγάλος και παντρεμένος με καλή προίκα, μα βρέθηκε και ο άντρας που την συνάρπασε κι έγινε δική του...

Με κάποιους μικρούς συμβιβασμούς από την πλευρά της, αφού γιατρός δεν ήταν, πτυχιούχος της Ανωτάτης Εμπορικής όμως ήταν, χωράφια και περιουσία αρκετά είχε για να καλαρέσει και στην μάνα της, μα έβαζε άλλους να τα καλλιεργούνε σιμισιακά, από κοντινό χωριό καταγόταν για να έχουν κάτι κοινό μα δεν ήταν τελείως τζούγκρος σαν τους άλλους, καθότι αρκετά καλλιεργημένος κι έξυπνος να συζητήσει κάποιο θέμα όταν τους καλούσαν κάπου και με φινέτσα να διαλέξει ένα καθώς πρέπει κουστούμι για "καλό του" ώστε να μην πηγαίνει μαυροντυμένος και με τα ίδια άρβυλα που φορεί και στο χωράφι όπως ο πρώτος επίδοξος γαμπρός.

Ασχολούνταν δε και με τα κοινά, ως και δημοτικός σύμβουλος εκλεγόταν για δυο τετραετίες σε Καποδιστριακό δήμο, να καμαρώνει η ωραία του χωριού...

Που την αγαπούσε πραγματικά την γυναίκα του, ώστε να την συγχωρήσει και να την περιμένει υπομονετικά για μερικούς μήνες όταν τόσκασε με έναν καλοσκαρωμένο μπάτσο (άλλος μόνιμος δημόσιος υπάλληλος κι αυτός) που υπηρετούσε εκεί, μιας και "δεν έκανε καλά το νινί τζη" όπως απολογιόταν η μάνα της κατά την απουσία της...

Κι άλλες είχανε κι έχουνε περιπέτειες, που μείνανε αφανείς και μας ξενερώνουν τώρα τα media με το μπουκάλι της Τζούλιας!

Λίγους μήνες έλλειψε από την μόνιμη από τότε και μετά συζυγική τους εστία που την αυγατίσανε με 2 παιδιά, όσο διάστημα δηλαδή χρειάστηκε για να φάνε σε γλέντια και ταξίδια με τον λεβέντη ερωτοχτυπημένο μπάτσο το κομπόδεμα που μάζευε κι αυτός για να χτίσει το σπίτι του, κάτι που άφησε στην άκρη για μελλοντικούς χρόνους κι έσοδα, όταν την άκουγε αυτούς τους μήνες να του λέει:

- Τώρα που έχεις εμένα δίπλα σου, τι τα θες τα ντουβάρια;

ΚΡΑΤΟΣ ΛΙΓΟΣΤΟ...

Πoιός είδε κράτος λιγοστό

σ' όλη τη Γη μοναδικό

εκατό να εξοδεύει

και πενήντα να μαζεύει;


Να τρέφει όλους τους αργούς

να 'χει επτά πρωθυπουργούς

ταμεία δίχως χρήματα

και δόξης τόσα μνήματα;

Πάνε εκατό περίπου χρόνια από τότε που ο Γεώργιος Σουρής έκανε μέσα από τον "Ρωμηό" του αυτά τα ρητορικά ερωτήματα.

Δεν φαίνεται να χάσανε την επικαιρότητα τους καθόλου ως σήμερα...

Τυχαία ή μήπως η ζωή μας κύκλους κάνει;

ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ...

Ο καπιταλισμός στην Ελλάδα είναι στρεβλός. Δεν μοιάζει με καμίας άλλης ευρωπαϊκής χώρας ούτε με αυτόν στις ΗΠΑ.

Η πολιτική κατάσταση που βιώνουμε θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι ένας ιδιότυπος σοσιαλιστικός αμοραλισμός.

Διότι χαρακτηρίζεται από υπερδιογκωμένο δημόσιο τομέα με πάμπολλα ρετιρέ, με συνδιοίκηση των κυβερνώντων και μεγαλοσυνδικαλιστών εις βάρος της ανάπτυξης της χώρας, με βασική αρχή όλων την ήσσονα προσπάθεια (δηλαδή εργασία στο δημόσιο = δεν δουλεύουμε, για την πλειονότητα των υπαλλήλων), με αναγόρευση της μίζας σε μαγκιά, με τα ΜΜΕ να ανήκουν μόνο σε κρατικοδίαιτους μεγαλοεργολάβους που μιζάρουν όποιον μπορούν, με το 80% των (κρατικώς επιδοτούμενων μέσω κρατικής διαφήμισης) ΜΜΕ να προβάλουν κεντροαριστερές ιδέες (κάτι σαν πάλαι ποτέ σοβιετικού τύπου ενημέρωση)...

Επακόλουθα μιας ιδεοληπτικής καθήλωσης της Ελληνικής κοινωνίας σε "σοσιαλμανή" μοντέλα, διεθνώς αποτυχημένα και απαξιωμένα. Που κάνει πως δεν βλέπει τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στον σοβιετικού τύπου σοσιαλισμό (ακόμη κι αν αυτός εδώ επιβάλλεται όχι επαναστατικά αλά 1917, αλλά με σταδιακή και ανεπαίσθητη αποσάθρωση μιας κοινωνίας στερημένης αντιστάσεων) και σε ό,τι ονομάζεται κράτος πρόνοιας, συνοχής και αλληλεγγύης.

Γιατί σοσιαλισμό σοβιετικού τύπου που δημιουργεί νομενκλατούρες και κάστες προνομιούχων κρατικοδίαιτων εκφράζει η αντίληψη πως οποιοσδήποτε βρέθηκε ποτέ με οποιοδήποτε νομικό καθεστώς και για κάλυψη οποιασδήποτε προσωρινής ανάγκης, σε σχέση εξαρτημένης εργασιακής σχέσης με τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, δικαιούται να μισθοδοτείται ισοβίως από τον κρατικό προϋπολογισμό...

Κράτος πρόνοιας, συνοχής και αλληλεγγύης θα ήταν η διευκόλυνση της απόκτησης εξειδικευμένων και προσαρμοσμένων στις εξελισσόμενες ανάγκες της εποχής προσόντων, ώστε να καταστεί ρεαλιστικά επιτεύξιμη μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα, για το οποίο θα προβλέπεται κάποια δημόσια αρωγή, η επανένταξη σε δυναμικούς κλάδους της αγοράς εργασίας.

Σοσιαλισμό σοβιετικού τύπου συνιστά η μεταφορά συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων σε χήρες και θυγατέρες ανεξαρτήτως της ηλικίας τους, της γενικότερης περιουσιακής ή οικονομικής τους κατάστασης και (εφόσον πρόκειται για χήρους ή χήρες) χωρίς ή με ελάχιστη συσχέτιση προς τη διάρκεια του γάμου.

Κράτος πρόνοιας, συνοχής και αλληλεγγύης υποδηλώνει, απεναντίας, η δημόσια μέριμνα για τη διατήρηση της οικονομικής αξιοπρέπειας και του βιοτικού επιπέδου ατόμων που συμπορευτήκαν με τον κάτοχο του δικαιώματος (τον δικαιούχο της σύνταξης), επί το σημαντικότερο μέρος της ζωής του και τον διευκόλυναν ώστε να μπορέσει να αφοσιωθεί απερίσπαστος στις επαγγελματικές του υποχρεώσεις...

Σοσιαλισμό σοβιετικού τύπου συνιστά η γενίκευση της δωρεάν παιδείας σε όλους, ενώ το κράτος πρόνοιας και αλληλεγγύης θα υποδήλωνε η εξάρτηση της δωρεάν παροχής των δημόσιων εκπαιδευτικών υπηρεσιών από την οικονομική κατάσταση της οικογένειας του μαθητή στις δύο πρώτες εκπαιδευτικές βαθμίδες και τις επιδόσεις του φοιτητή στο πανεπιστήμιο.

Εδώ στην πατρίδα μας γίνεται απίστευτη σπατάλη με την παροχή πλήρης σειράς συγγραμμάτων σε όλους ανεξαιρέτως τους φοιτητές (ακόμη και σε αυτούς των οποίων η απροθυμία να σπουδάσουν είναι πασιφανής), παρουσιάζονται όμως σημαντικές ελλείψεις στις πανεπιστημιακές βιβλιοθήκες που απευθύνονται σε μελετητές και ερευνητές.

Παράλληλα, η δωρεάν πανεπιστημιακή (μη) παιδεία συχνά συνυπάρχει με την απαίτηση δυσβάστακτων διδάκτρων από τους μεταπτυχιακούς φοιτητές, τούς μόνους δηλαδή των οποίων η διάθεση μόρφωσης και η ερευνητική προσφορά είναι δεδομένες.

Καταλήγοντας και οι πρώτοι να καταστούν πτυχιούχοι αν και "αγράμματοι", με μόνη διέξοδο τον καταποντισμό στην ελεύθερη αγορά εργασίας μεγάλου ποσοστού και μόνη διέξοδο την απαίτηση για διορισμό σε έναν συνεχώς διογκούμενο δημόσιο τομέα που καθίσταται αντιπαραγωγικός και παρασιτικός σε πολλές περιπτώσεις, μα διαιωνίζεται...

Με δαιμονοποίηση του ιδιωτικού τομέα και του επιχειρηματικού κλάδου που στην πλειοψηφία του στην Ελλάδα είναι μικρομεσαίος, με κατασυκοφάντηση των υγιών φιλελεύθερων ιδεών περί οικονομίας δηλαδή της πολιτικής που πρεσβεύει ισχυρότερο στην παρέμβαση κράτος αλλά λιγότερο σε πλήθος αρχηγίσκων και σαφώς οικονομικότερο σε σπατάλες σε αντίθεση με το σημερινό σοσιαλιστικού τύπου κρατικό συνονθύλευμα.

Όπου έφτασε το δεύτερο καλύτερο επάγγελμα είναι "συνδικαλιστής σε ΔΕΚΟ". Πολλά λεφτά,πολλή προβολή,ατέλειωτο αραλίκι,λουσάτα συνέδρια(διακοπές) και στο τέρμα βουλευτιλίκι, με σύνταξη στις δυό τετραετίες.

Που παραμένει μακράν το πρώτο καλύτερο επάγγελμα, ιδίως για άδουλους γόνους τζακιών, που θα συνεχίσουν την κατάσταση που παρέλαβαν κληρονομικά, ως εύπεπτη και συμφέρουσα δημαγωγία παραμονές εκλογών...

Με την αποδοχή του ισοπεδωτισμού για τον υπόλοιπο λαό, να επιπλέουν οι φελλοί...

Που δεν θ' αντιληφθούν την διαφορά του ψευδεπίγραφα φιλολαϊκού σοβιετικού μοντέλου από το πραγματικό και λειτουργικό κράτος πρόνοιας είναι πως τα πρώτο λειτουργεί πάντα αντιαναπτυξιακά (κι όταν φτάσει στο αμήν επιβάλλονται "μέτρα" σαν τα τωρινά), ενώ το δεύτερο κατά κανόνα αναπτυξιακά.

Το πρώτο υποδουλώνει και αποχαυνώνει, ενώ το δεύτερο απελευθερώνει και απογειώνει...

ΣΧΟΛΙΚΕΣ ΕΚΔΡΟΜΕΣ ΜΕ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ ΚΙ ΑΛΚΟΟΛ...

Προβληματισμό και ανησυχία προκαλούν στην εκπαιδευτική κοινότητα, τους γονείς μα και την κοινωνία, τα αλλεπάλληλα διαπιστωμένα κρούσματα χρήσης ναρκωτικών από μαθητές που συμμετέχουν στις πενθήμερες σχολικές εκδρομές.

Στο λιμάνι της Σούδας στα Χανιά (δημοφιλή προορισμό σχολικών εκδρομών τα τελευταία χρόνια) σε μια βδομάδα συνελήφθησαν 7 μαθητές από λύκεια της χώρας, στην κατοχή των οποίων βρέθηκαν ναρκωτικές ουσίες, ενώ στην προβλήτα βρέθηκαν πεταμένες 10 συσκευασίες που περιείχαν ποσότητα 10 γραμμαρίων χασίς.

Και στην Ρόδο αλλά και σε άλλους προορισμούς μαθητικών εκδρομών έχουν συλληφθεί μαθητές με αυτοσχέδια τσιγάρα με κάνναβη, κι όπου αλλού τα ίδια συμβαίνουν κι ας μην δημοσιοποιούνται αφού δεν συλλαμβάνεται κανείς...
Χώρια η υπερκατανάλωση αλκοόλ, συνηθισμένο καθημερινό φαινόμενο στις μεταμεσονύκτιες εξόδους και συναντήσεις των σχολείων, για αυτές ζουν και περιμένουν τις μέρες των εκδρομών, μακρυά από την γονική προσοχή (γκρίνια περισσότερο)...

Όπου σταμπάρεται σαν "ξενέρωτος" όποιος/α δεν συμμετέχει με αξιοθαύμαστες από τους υπόλοιπους επιδόσεις απανωτού αδειάσματος ποτηριών σε συνδιασμό με χημικό "φτιάξιμο κεφαλιού" μέσω ποικίλων ουσιών για κάθε γούστο...

Είναι δεδομένο ότι το πρόβλημα της διάδοσης και της χρήσης των ναρκωτικών ουσιών και πάσης φύσης αλκοολούχων ποτών μεταξύ των νέων ανθρώπων και ιδιαίτερα των αγχωμένων μαθητών είναι μεγάλο και ο κίνδυνος για το μέλλον της κοινωνίας μας είναι τεράστιος.

Αποτέλεσμα μιας παρεξηγημένης καλοπέρασης που έχει γίνει ιδεολογία της νέας γενιάς μέσω γυαλιστερών και φουλ ιλουστρασιόν life style εντύπων που γίνονται ανάρπαστα και φαίνεται πως επηρεάζουν καίρια (νεαρά) πρόσωπα και στάσεις ζωής...

Πράγμα που σαφώς δείχνει την αδυναμία των γονέων να κάνουν καλά (και να τα έχουν καλά με) τα ίδια τους τα παιδιά...

Που έχουν επηρεαστεί ανεπανόρθωτα από καταναλωτικές - αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές που βλέπουν παντού γύρω τους...

Και προβάλλονται μετά μανίας κι επιμονής από τις οθόνες της τηλεοπτικής ενημέρωσης, με επώνυμα παραδείγματα...

Από την άλλη μεριά οι ποικίλοι "κοινωνικοί φορείς" αρκούνται σε άχρωμες ενημερωτικές συζητήσεις και εκδηλώσεις σε όλους τους Νομούς, έτσι ώστε όπως λένε "να ευαισθητοποιήσουν πρώτα απ' όλα, την οικογένεια, αλλά και τους εκπαιδευτικούς, για να αποτρέψουν τα παιδιά τους από τέτοιου είδους δράσεις"...

Κάτι με αμφίβολα αποτελέσματα, όπως η ίδια η ζωή δείχνει, η πειθαρχία, η υπευθυνότητα, ο αυτοσεβασμός, η πρόβλεψη, δεν μαθαίνονται με τύπου κατήχησης διδασκαλίες, μα βιώνονται στο το περιβάλλον του καθενός χωριστά, με την στάση ζωής τους...

Ο ΜΠΟΥΝΤΑΛΑΣ ΟΠΟΥ ΣΤΑΘΕΙ...(LYON BUS ACCIDENT)...

Δείτε πως ένας αγχωτικός μπουνταλάς προκάλεσε σοβαρό ατύχημα σε ένα αστικό λεωφορείο. Αν και το περιστατικό έλαβε χώρα στην Λυών της Γαλλίας, δεν θέλει πολύ να επαναληφθεί οπουδήποτε αλλού, ιδιαίτερα στην γλιστερή Ελληνική άσφαλτο, αν βρεθεί ντόπιος μπουνταλάς να πεταχτεί έξαφνα μπροστά στον ανύποπτο οδηγό...



Η επιπολαιότητα και η αδιαφορία κοστίζουν...

Στους υπόλοιπους γύρω του, επιβάτες και διαβάτες, ο μπουνταλάς έφυγε σώος από την φάση που προκάλεσε!

LAUREL & HARDY - DRINKING SCENE (SILENT MOVIE)...

Stan Laurel, Oliver Hardy, Lucille Brown, Arthur Pierson in "The Devil's Brother" (1933)...

ΤΟ ΧΩΜΑ ΒΑΦΤΗΚΕ ΚΟΚΚΙΝΟ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ελληνική ταινία του 1965, του Β. Γεωργιάδη με τον Νίκο Κούρκουλο και "τσουχτερό" για την εποχή της πολιτικό μήνυμα.

Οι δύο γιοι ενός μεγαλοτσιφλικά του Θεσσαλικού κάμπου ερωτεύονται και συγκρούονται για την ίδια γυναίκα, ενώ γύρω τους σιγοβράζει η αγροτική εξέγερση του Κιλελέρ. H ταινία ήταν υποψήφια για Όσκαρ καλύτερης ξένης ταινίας το 1966...



Και σε πλήρη οθόνη:

http://video.google.com/googleplayer.swf?docid=-5790878686678793314&hl=el&fs=true

Ο ΘΟΥΡΙΟΣ ΤΟΥ Ε. ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ...

Ο θούριος του Βενιζέλου που πολλοί ψάχνουν να βρούνε και στο διαδίκτυο...

Πρόκειται για τους εμπνευσμένους στίχους του ποιητή Αγγελου Δόξα (1900 - 1985) μελοποιημένους από την ενθουσιώδη μουσική του Μανώλη Καλομοίρη (1883 - 1962).

Λέει λοιπόν ο θούριος που αντιβούιζε για χρόνια απ' άκρο σ' άκρο της Ελλάδας μας:

Βενιζέλε μας, πατέρα της Πατρίδας,
Βενιζέλε μας, σωτήρα της Φυλής,
κάθε πόθου μας και κάθε μας ελπίδας,
είσαι Συ, ζωή και φως κι αγωνιστής.
Ζήτω, ζήτω η Λευτεριά, ζήτω κι ο Λευτέρης,
που 'ναι πρώτος στην τρανή μας λεβεντογενιά,
Βενιζέλε, τι χαρά! Μόνο συ το ξέρεις,
Το στρατί που βγάζει πέρα στην Αγιά Σοφιά!
Βενιζέλε μας, Βενιζέλε μας,
της Κρήτης κρύβεις μεσ' στα στήθη τη φωτιά
π' ανάβει και φλογίζει, μέσα στην καρδιά.
Σαν το βουνό του Ψηλορείτη σε θωρώ
Που μπόρες δε φοβάται και νεροσυρμό...

Για να τελειώσει με το πυρρίχιο γύρισμα του αθάνατου χορού της Κρήτης μας, με το αντρίκιο μέλος του Πεντοζάλη:

Λευτεριά, για Σένα Λευτεριά,
το χάρο δεν ψηφάμε,
και σαν το πει ο Λευτέρης μας
στη μάχη φτερουγάμε.
Και σαν το πει ο Λευτέρης μας,
Στον πόλεμο θα πάμε!

Φέτος το 2010 συμπληρώνονται εβδομήντα τέσσερις (74) χρόνοι από την ημέρα του θανάτου του Εθνάρχη Βενιζέλου στο Παρίσι (18-3-1936). Από τις 29-3-1936 και μέχρι σήμερα, ο τάφος του έχει καταστεί μόνιμο προσκύνημα και τόπος ιερός για τους απανταχού Κρητικούς, τους βενιζελικούς Έλληνες και πολλούς διαβασμένους ξένους.

Κάθε Μάρτη από τις 18 έως τις 30, όποτε πέφτει Κυριακή, εδώ συγκεντρώνεται σύσσωμη η Κρήτη "αβάρετη και μαυροφορεμένη" καθώς η επίσημη πατρίδα με τους εκπροσώπους της, προκειμένου να παραστούν στο μνημόσυνο και ν' αποτίσουν τον οφειλόμενο σεβασμό στον αείμνηστο Εθνάρχη Βενιζέλο κι από το1964, και στον γιο του Σοφοκλή, θαμμένους πλάι - πλάι στον Προφήτη Ηλία στο Ακρωτήρι Χανίων...

ΖΩΗ ΜΕ ΠΙΣΤΩΣΗ 22...

Μια επιλογή που είχε ο Κάκος ήταν να αγοράσει/εξασφαλίσει ένα πρόγραμμα υγείας από μια ιδιωτική ασφαλιστική εταιρεία.

Έτσι, για να έχει κάποια κάλυψη σε περίπτωση τουλάχιστον κάποιου ατυχήματος, που απαιτεί νοσηλεία κι έξοδα που δεν μπορεί κανείς να καλύψει μόνος του, από υγεία ή χρόνιες παθήσεις δεν είχε πρόβλημα ποτέ στην ζωή του ως τώρα.

Εδώ και τώρα επέλεξε μόνος του μια "μεγάλη και σίγουρη" και πήγε ένα απόγευμα στα γραφεία της. Βρήκε τον πρώτο διαθέσιμο ασφαλιστικό σύμβουλο και του εξήγησε την κατάσταση του. Συζήτησε με τον άνθρωπο τις ανάγκες του, του αποκάλυψε πως δεν είχε καμιά ασφαλιστική κάλυψη ως τώρα και πως έπρεπε κάπως να ασφαλιστεί κι ας ήταν αχρείαστο για πολύ καιρό...

Δεν του καλάρεσε του ασφαλιστή η δουλειά που δήλωσε πως έκανε τώρα ο Κάκος, εξαναγκασμένος από τις συνθήκες που έχετε διαβάσει στα παλαιότερα επεισόδια. Δεν καταλάβαινε ο ανθρωπάκος πως υπήρχαν κι άλλες μορφές εργασίας κι εισοδήματος πέρα από το υπαλληλίκι ή το άνοιγμα ενός μικρού μαγαζιού. Στο τέλος του τα έκανε λιανά με μια φράση που σίγουρα θα του έμεινε:

- Σαν κι εσένα αναζητώ πελάτες, μα εγώ το κάνω με υψηλού επιπέδου υπηρεσίες σε διεθνή κλίμακα κι ανάλογο ανταγωνισμό, δεν χρειάζεται να δουλεύω ντε και καλά στην πόλη που μένω, να ενοχλώ φίλους και συγγενείς ή γείτονες και γνωστούς με την παρουσία μου και τα προγράμματα της εταιρείας μου, όπως κάνεις εσύ και οι όμοιοι σου, καταλήγοντας στο τέλος να ασφαλίζετε κάποιο αυτοκίνητο για να σας ξεφορτωθούν, που το μεταφέρει ο πελάτης από ασφαλιστική σε ασφαλιστική για μερικά ευρώ λιγότερα τον χρόνο και τρέχετε από πίσω του για τα ψίχουλα της δικής σας αμοιβής...

Γιατί και σένα δεν σε προσέλαβε μόνιμα η ασφαλιστική εταιρεία, σαν εξωτερικό συνεργάτη με ελεγχόμενο ποσοστό σε "απασχολεί" και σε ανάγκασε κιόλας να ασφαλιστείς μόνος σου στο (τότε ΤΕΒΕ τώρα ΟΑΕΕ) κι αν δεν αποδίδεις τα αναμενόμενα από τις προσδοκίες τους σε αλλάζει με άλλους, μια αγγελία αρκεί και σε 6 μήνες πάλι άλλη μια, κλπ για να σας κάνει να τρέχετε με τα φτηνιάρικα κουστουμάκια που βρήκατε στις εκπτώσεις για να εμφανίζεστε "ευπρεπώς ενδεδυμένοι" στους υποψήφιους πελάτες. Και απαγορεύεται να αυτοσχεδιάζεις, πρέπει να εφαρμόζετε όλοι αυτά που σας μαθαίνουν μπουλουκηδόν στα συνέδρια και τα σεμινάρια κι άντε μετά να ξεχωρίσεις και να διαπρέψεις ΕΣΥ, εξόν κι άν έχεις μεγάλο σόι ή πολλούς φίλους να θυσιαστούν για σένα...

Αφού πήρε το μάθημα του ο ασφαλιστής, κάθισε να συντάξουν το συμβόλαιο του Κάκου. Πέταξε από την χαρά του όταν έμαθε πως θα ήταν αορίστου διάρκειας (εξασφαλισμένη προμήθεια για χρόνια), θα πληρωνόταν μέσω πιστωτικής κάρτας μεγάλης τράπεζας με πάγια εντολή (να μην τρέχει να εισπράττει) και ο πελάτης ήταν νέος και δεν είχε προβλήματα υγείας (να μην απασχολεί συχνά την εταιρεία)...

Χάρηκε ακόμη περισσότερο όταν ο Κάκος έδειξε να ενδιαφέρεται και για ένα επενδυτικό - συνταξιοδοτικό πρόγραμμα που είδε σε ένα προσπέκτους, επιμελώς αφημένο σε κεντρικό στάντ στην αίθουσα, ρώτησε έμαθε κάποια πράγματα για δαύτο και αποφάσισε επιτόπου να το ξεκινήσει τώρα που ήταν νωρίς και είχε χρόνια μπροστά του (όσο πιο νέος, τόσο πιο φτηνό κατ' έτος), είχε κάποια λεφτά διαθέσιμα με την άδεια του κάρτα και θα το συνέχιζε με κάθε τρόπο και θυσία αργότερα...

Αυτή έπρεπε να ήταν η πιο τυχερή μέρα στην όποια καριέρα εκείνου του ασφαλιστή, που χωρίς να σηκωθεί από την καρέκλα ή να πιάσει τα τηλεφωνήματα για άγρα πελατών, έκλεισε επιτυχώς 2 σημαντικά συμβόλαια μακράς διάρκειας με αποφασισμένο πελάτη, που ήρθε ο ίδιος να τον βρει.

Μα και ο Κάκος τώρα είχε μια κάποια εξασφάλιση κι έναν αποταμιευτικό - επενδυτικό πρόγραμμα, για να έχει ένα κεφάλαιο στο τέλος, όταν πια θα έπιανε τα 65 του χρόνια, να μην αισθάνεται πεταμένος στην ζωή...Αφού είχε πρόσβαση σε λεφτά μέσω κάρτας, την εξασφάλιζε ακόμη και με πίστωση...


ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...

ΦΗΜΕΣ...

Μια γυναίκα κάποτε επανέλαβε ένα κουτσομπολιό για κάποια γειτόνισσά της. Σε λίγες μέρες το ήξερε όλη η κοινωνία της περιοχής, κι η "περί ής ο λόγος" και πόνεσε και προσβλήθηκε...

Λίγο αργότερα η γυναίκα εκείνη έμαθε ότι η φήμη αυτή ήταν ψεύτικη. Στενοχωρήθηκε πολύ και πήγε σ' ένα γέρο σοφό να την καθοδηγήσει για το πως θα μπορούσε να αποκαταστήσει το κακό που έκανε...

- Κατέβα στην αγορά, είπε ο γέρος, αγόρασε ένα κοτόπουλο και σφάξε το. Μετά βγές στον δρόμο, μάδα τα φτερά του και πέτα τα ένα ένα καθώς θα προχωράς...

Αν και η συμβουλή του αυτή έκανε εντύπωση της γυναίκας, εν τούτοις την ακολούθησε κατά γράμμα...

Την άλλη μέρα ο σοφός της είπε:

- Τώρα πήγαινε να μαζέψεις όλα τα φτερά που σκόρπισες χθές και να μου τα φέρεις...
Η γυναίκα πήγε από τον ίδιο δρόμο αλλά, προς μεγάλη της απελπισία, ο αέρας είχε σκορπίσει τα φτερά πολύ μακρυά. Αφού έψαξε για πολλές ώρες, γύρισε με τρία μόνο φτερά στο χέρι...

- Βλέπεις τώρα, είπε ο γερο-σοφός, είναι εύκολο να πετάξεις τα φτερά στον δρόμο, αλλά αδύνατο να τα ξαναμαζέψεις. Το ίδιο συμβαίνει και με το κουτσομπολιό...

Δεν θέλει πολύ προσπάθεια για να σκορπίσεις τη φήμη, αλλά μιας και το κάνεις, ποτέ μετά δεν μπορείς να διορθώσεις απόλυτα το κακό!

ΥΠΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ...

Με τον Άκη Αγγελάκη LLM, SAC Dip. Authorized Trainer/Counselor (και καλό μου φίλο).

******************************************

Ο Άκης Αγγελάκης είναι από τους πρωτοπόρους επιστήμονες δασκάλους προσωπικής και επαγγελματικής επιτυχίας στην Ελλάδα. Με περισσότερες από δύο δεκαετίες εμπειρίας στη διδασκαλία βιωματικών σεμιναρίων για την ανάπτυξη προσωπικών ικανοτήτων και την επίτευξη επαγγελματικής επιτυχίας κι ευημερίας.

Έχει συνεργαστεί ως εξειδικευμένος σύμβουλος με μεγάλες επιχειρήσεις και κρατικούς οργανισμούς σε θέματα Παρακίνησης Ανθρώπινου δυναμικού, Ανάπτυξης Πωλήσεων, Επικοινωνίας, Επίτευξης Στόχων, Ομαδικότητας, Διοικητικών Ικανοτήτων και Ψυχολογίας της Επίτευξης.

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ + ΕΦΟΡΙΑΚΟΣ + ΤΡΑΠΕΖΙΚΟΣ + ΑΠΟΡΟΣ =...

Φίλοι ήτανε ένας δικηγόρος με έναν εφοριακό κι έναν διευθυντή επαρχιακού παραρτήματος γνωστής τράπεζας, που θέλοντας να βγάλουν κάποια λεφτά στα μουλωχτά και γρήγορα, σκεφτήκανε μια κομπίνα εις βάρος της τράπεζας που δούλευε ο ένας.

Βρήκαν έναν άπορο που κοιμόταν σε ένα υπόγειο κι έτρωγε από ελεημοσύνες γειτόνων, έχοντας απολυθεί από την δουλειά του σαν εργάτης και μην έχοντας ούτε τα προσόντα, ούτε την ηλικία πια να γυρέψει άλλη...

Του τάξανε να του βγάλουνε ένα δάνειο εύκολα, να έχει να περνά...

Ο δικηγόρος με τον εφοριακό του πήραν την ταυτότητα και με πλαστά χαρτιά κι ΑΦΜ τον κατέστησαν εν μια νυκτί "εργολάβο οικοδομών" με μεγάλο κύκλο εργασιών που του απέφερε ετήσιο εισόδημα 40.000 ευρώ, καλό ποσόν για ελεύθερο επαγγελματία.

Του πήρανε δώρο κι ένα κουστούμι από το outlet, για να εμφανίζεται αξιοπρεπώς...

Με αυτά τα χαρτιά ανά χείρας, παρουσιάστηκε μια μέρα όπως τον δασκάλεψαν στον διευθυντή του υποκαταστήματος της τράπεζας, ο οποίος αφού τον πήρε αυτοπροσώπως στο γραφείο του και κλείσανε την πόρτα, τον καθοδήγησε να συμπληρώσει σωστά μια αίτηση για δάνειο...

Η οποία προωθήθηκε τάχιστα αρμοδίως και τελικά του εγκρίθηκε το ποσόν των 30.000 ευρώ, να κάνει την δουλειά του...

Ποσόν που κράτησε για λίγες ώρες ατόφιο μόλις το εκταμίευσε και το ίδιο βράδυ στο υπόγειο του μοιράστηκαν οι παραπάνω, αφήνοντας του αυτουνού 10.000 και φεύγοντας με 6.500 ευρώ στην τσέπη ο καθένας τους, που δεν φαίνονται πουθενά...

Όπως δεν φαίνεται πουθενά στα κιτάπια της τράπεζας και η δανειοδότηση του άπορου φουκαρά και ποτέ δεν θα του έρθει λογαριασμός να πληρώνει τις δόσεις του...

Κι αν κάποτε αποκαλυφτεί η κομπίνα, ο μόνος εμφανιζόμενος ονομαστικώς είναι αυτός ο απένταρος, με μόνη περιουσία του το κουστούμι των 60 ευρώ, αν το έχει μέχρι τότε και δεν το "σκοτώσει" στην λαϊκή για λίγα ευρώ, όταν σωθούν τα λεφτά από το μερίδιο του, ξοδευόμενα αφειδώς σε μεθύσια με ρετσίνα, η μόνη απόλαυση που του απόμεινε στην μιζέρια του...

Τι να πάρει πίσω η τράπεζα; που και το τομάρι του άπορου ξοφλημένου της ζωής να πουλήσει δεν πιάνει μερικές δεκάρες...

Πάντως οι φίλοι φάγανε τα λεφτά με την παραπάνω κομπίνα, που οι κακές μαρτυριάρες γλώσσες λένε πως εφαρμόζεται ουκ ολίγες φορές, όχι πάντα με τους ίδιους πρωταγωνιστές...

ΧΩΡΙΣ ΕΜΑΣ...

Ολοένα και συχνότερα βλέπουμε σημαντικές αποφάσεις που αφορούν στην ζωή όλων μας να λαμβάνονται ερήμην εμάς των πολιτών.

Εταιρείες, επιχειρηματίες, λόμπυ, κάθε είδους ομάδες συμφερόντων, συνδικαλιστικές ηγεσίες και λοιπές ισχυρές συντεχνίες διαπραγματεύονται και επιτυγχάνουν πολιτικές αποφάσεις προς όφελός τους και εις βάρος της κοινωνίας.

Το ίδιο έχει συμβεί με μία ατελείωτη σειρά αποφάσεων που δεν αφορούν μόνο στις προ ετών ιδιωτικοποιήσεις δημοσίων επιχειρήσεων, αλλά και σε ολόκληρο το φάσμα της κοινωνικής και πολιτικής ζωής.

Σε αυτά τα γεγονότα η βούληση και το συμφέρον των πολιτών δεν λαμβάνονται υπ' όψιν. Τις περισσότερες φορές αυτοί ούτε καν ενημερώνονται, αντιλαμβάνονται δε τις αποφάσεις από τις δυσάρεστες σε αυτούς και μόνο επιπτώσεις τους, όταν αυτές αρχίζουν να υλοποιούνται.

Οι εκλεγμένοι πολιτικοί και τα κόμματα αντί να προασπίζονται το ωφέλιμο για το κοινωνικό σύνολο, εμφανίζονται κατά κανόνα ενσωματωμένοι σε αυτές τις ομάδες συμφερόντων.

Ή ελεγχόμενοι πολλαπλώς από αυτές...

Δεν συμβαίνει αυτό μόνο στην σημερινή Ελλάδα της παρακμής και της μιζέριας. Πρόκειται για την σταδιακή εισαγωγή ενός κοινωνικού μοντέλου, που οποίο αφορά στη λεγόμενη Δύση στο σύνολό της.

Οι Ευρωπαίοι πολίτες πχ όχι μόνο δεν ρωτήθηκαν, αλλά ούτε καν ενημερώθηκαν για το τι σημαίνει η "Συνθήκη της Λισσαβόνας" που υιοθετήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση και ποια δεινά αυτή θα επιφέρει στους λαούς της Ευρώπης. Το ζήτημα είχε αποφασιστεί ερήμην αυτών, σε κλειστούς κύκλους της ευρωπαϊκής ελίτ, αποτελούμενους από νεοφιλελεύθερους τεχνοκράτες και ορισμένους ομοϊδεάτες τους πολιτικούς. Τα εκλεγμένα εθνικά κοινοβούλια υποτάχθηκαν σε αυτά τα κέντρα λήψης αποφάσεων και χωρίς πολλές συζητήσεις επικύρωσαν την συνθήκη.

Η ασυδοσία του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος και η λεγόμενη οικονομία του καζίνου, η οποία έχει οδηγήσει σε βαθιά κρίση το διεθνές οικονομικό σύστημα βυθίζοντας στη φτώχεια ολόκληρες χώρες, αποδεικνύουν την αδυναμία των πολιτικών να ελέγξει αυτές τις ομάδες συμφερόντων και τα λόμπυ που επιβάλλουν απροκάλυπτα τις αποφάσεις τους.

Η νέα αυτή τάξη πραγμάτων τείνει να εκφυλίσει τις δυτικές κοινωνίες, μεταβάλλοντάς τες σε ένα απλό άθροισμα συμφερόντων, αφού συρρικνώνει την Πολιτική και την Δημοκρατία στο αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης μεταξύ των ομάδων που εκπροσωπούν αυτά τα συμφέροντα, προς όφελος μίας ακραία ιδιοτελούς οικονομίας.
Πολιτικοί, δημοσιογράφοι, ακόμη και διανοούμενοι έχουν εμπλακεί στην προώθηση αυτών των μεταρρυθμίσεων, με αποτέλεσμα οι φωνές που ασκούν σοβαρή κριτική σε όσα συμβαίνουν γύρω μας να έχουν ελαχιστοποιηθεί...

Κύρια γνωρίσματά των οποίων είναι η περιφρόνηση της ελεύθερης βούλησης του πολίτη, η διαπαιδαγώγησή του ως υπηκόου και η ολιγαρχική διακυβέρνηση από ελεγχόμενες ομάδες εξουσίας και πάσης φύσης "ειδικούς" με την μορφή κυβερνητικών συνεργατών.

Εργαλεία του για την υλοποίηση των παραπάνω είναι η αποχαύνωση, ο απομονωτισμός κι ατομισμός, ο ιδεολογικός κατευνασμός που επιτυγχάνονται μέσω ισχυρών επικοινωνιακών μηχανισμών (τα περισσότερα μεγάλα ΜΜΕ) και όταν αυτός δεν επαρκεί, υπάρχει η καταστολή, οι διώξεις, η συκοφάντηση, κλπ.

Το πλήθος δεν χρειάζεται να γνωρίζει, [έλεγε κάποτε ο Μπενίτο Μουσολίνι]. Αυτό που χρειάζεται είναι να πιστεύει...

ΜΑΥΡΑ ΕΣΩΡΟΥΧΑ...

Ένας τύπος εντελώς μαμάκιας, αποφασίζει να παντρευτεί, μετά την απαραίτητη συναίνεση της μαμάς βεβαίως...

Η γυναίκα του που τον αγαπούσε γιατί ήταν καλός και πιστός, του μαγειρεύει κάθε μέρα, μα όταν αυτός γυρίζει από το γραφείο και δοκιμάζει το φαγητό λέει:

- Καλό το φαγητό που μαγείρεψες, γυναίκα, αλλά της μαμάς είναι καλύτερο!

Η γυναίκα του σιδερώνει τακτικά αλλά όταν αυτός γυρίζει από το γραφείο λέει:

- Καλά σιδερώνεις γυναίκα, αλλά η μαμά μου τα ρούχα τα κολλάριζε!

Η γυναίκα του συγυρίζει το σπίτι αλλά όταν αυτός γυρίζει από το γραφείο λέει:

- Ωραία έχεις τακτοποιήσει το σπίτι, αλλά η μαμά μου όταν συγύριζε το διακοσμούσε κιόλας...

Τα παίρνει κι η γυναίκα του μια μέρα, πάει σε ένα μαγαζί και αγοράζει σέξι μαύρα εσώρουχα, ζαρτιέρες, στριγκ κ.λ.π.

Σκέφτεται θα τα φορέσω, θα ανάψω κεριά, θα βάλω απαλή μουσική και θα τον περιμένω. Τι στο καλό, θα την ξεχάσει τουλάχιστον για απόψε τη μάνα του...

Με το που γυρίζει ο τύπος από το γραφείο βλέπει τα φώτα στο σπίτι κλειστά, και τη γυναίκα του με τα μαύρα εσώρουχα και τρελαίνεται...

- Γιατί φοράς μαύρα; Έπαθε τίποτα η μάνα μου;

ΜΕΤΡΑ ΤΩΡΑ, ΜΕΤΑ ΤΙ;

Όσο εύκολα χάνει μια χώρα την αξιοπιστία της στις αγορές, άλλο τόσο δύσκολα την επανακτεί.

Τα δημοσιεύματα κατά της χώρας μας έχουν πάρει την μορφή χιονοστιβάδας και οι αξιώσεις για άμεση μείωση της κρατικής σπατάλης, είναι από την μια μέρα στην άλλη ολοένα και μεγαλύτερες.

Δεν αρκούν μόνο τα μέτρα, όσο δίκαια κι αν είναι. Δεν αρκούν οι νόμοι και οι καλές προθέσεις. Χρειάζονται κυρίως σοβαροί, μόνιμοι ελεγκτικοί μηχανισμοί με αδιάφθορους υπαλλήλους που θα επιβάλλουν παραδειγματικές ποινές σε παρανομούντες και φοροδιαφεύγοντες.

Χρειαζόμαστε ευσυνείδητους δημόσιους λειτουργούς που θα εκτελούν τα καθήκοντά τους (χωρίς υπόγειες διαδρομές δωροδοκιών). Χρειαζόμαστε πάταξη της γραφειοκρατίας η οποία αποθαρρύνει κάθε σοβαρή επένδυση σ' αυτόν τον τόπο. Πάνω απ' όλα απαιτείται να φανεί στην πράξη η ισονομία κι η δικαιοσύνη στο φορολογικό σύστημα της χώρας. Για να μην υπάρχει αντίφαση εξαγγελιών και πραγματικότητας, ή να πέφτουν τα βάρη μονίμως στις πλάτες απλών εργαζομένων πολιτών.

Ο πολιτικός κόσμος στην Ελλάδα θα πρέπει κάποια στιγμή να αφυπνιστεί ή να αλλάξει τροπάρι. Όλοι φοβούνται τη λαϊκή οργή και ας λένε πως το μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού αποδέχεεται και συμφωνεί με τα μέτρα που παίρνουν σε βάρος του. Θέλουν και προσπαθούν να του φορτώσουν την ευθύνη για την κρίση.

Οι συνήθεις πρακτικές της απόκρυψης στοιχείων από τις κυβερνήσεις εδώ και δεκαετίες, οδήγησαν στο σημερινό αποτέλεσμα.

Η σιωπή (μεγάλο μερίδιο σε αυτήν έχουν και τα μεγάλα ΜΜΕ) δηλώνει συνενοχή και το τώρα απαιτεί οτιδήποτε άλλο πέραν της στροφής στο αμαρτωλό παρελθόν. Περιλαμβάνει τον αποπροσανατολισμό από το χθες και την επικέντρωση στην τωρινή πραγματικότητα, που σε καμία περίπτωση δεν διευκολύνει την διαμόρφωση της συνολικής εικόνας.

Ο πρωθυπουργός ισχυρίζεται πως η χώρα θα βγει μόνη της από την κρίση. Μόνη όμως έχει δυστυχώς παραμείνει και στην προσπάθεια που καταβάλλει να ξεφύγει από τις κατηγορίες που της εκτοξεύονται από τα διεθνή ΜΜΕ. Να είναι όλα απλά συκοφαντίες και ψευδείς ισχυρισμοί;

Εκείνο όμως που πρέπει ακόμη να διευκρινιστεί, με τα οδυνηρά μέτρα της κυβέρνησης, είναι πόσο θα διαρκέσουν κι αν θα χρειαστεί να παρθούν άλλα αργότερα.

Διότι, αν εγκατασταθεί ο φόβος του αύριο στον πολίτη (με συνεχείς απώλειες εισοδήματος, αύξηση της ανεργίας, συρρίκνωση βιοτικού επιπέδου, ανασφάλεια και καμιά ελπίδα βελτίωσης της κατάστασης...), τότε αλίμονό μας ως έθνος. Σύμφωνα με τον Νομπελίστα Αμάρτια Σεν, παραγωγικότητα παρέχουν η δημοκρατία, οι ελευθερίες, τα αισιόδοξα αισθήματα, όχι ο φόβος...

Είναι σε θέση το παρόν πολιτικό σύστημα να εξαλείψει τους φόβους μας;
Ή θα βυθισθούμε ως χώρα σε μια παρατεταμένη ύφεση, με μίζερο παρόν και ζοφερότερο μέλλον;

Γι' αυτό χρειάζεται παράλληλα η θέσπιση μέτρων ανάπτυξης, ώστε να ανοίξουν οι δουλειές και να κυκλοφορήσει ρευστό στη στεγνή αγορά. Εξίσου σημαντική είναι για να έχει την εμπιστοσύνη του λαού η κυβέρνηση, η ανήλεη πάταξη της εισφοροδιαφυγής (ασφαλιστικό) και της φοροδιαφυγής. Με ένα νέο και δίκαιο ασφαλιστικό καθώς και φορολογικό νόμο.

Αν ο σκεπτόμενος κι όχι ο συνήθης διαμαρτυρόμενος χαχόλος λαός δεν δει ότι εδραιώνεται η αιτούμενη κοινωνική δικαιοσύνη, οι κοινωνικές εκρήξεις θα είναι μάλλον σφοδρές και "με αιτία".

Μ' ΑΓΑΠΑΣ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ταινία του Γιώργου Πανουσόπουλου από το 1988.

Ένας μουρντάρης μεσήλικας σκοτώνεται πέφτοντας από την ταράτσα του σπιτιού του, ενώ παρακολουθεί μία γυμνή κοπέλα, και η γυναίκα του αποφασίζει να δώσει την καρδιά του για μεταμόσχευση...

Και σε πλήρη οθόνη:

http://video.google.com/googleplayer.swf?docid=2326518443244103781&hl=el&fs=true

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΓΟΝΙΚΗΣ ΑΓΑΠΗΣ (TEAM HOYT)...

Η αληθινή ιστορία της αγάπης ενός πατέρα για τον γιο του και τα επιτεύγματα που πέτυχαν μαζί...



Δείτε το βίντεο και διαβάστε την ιστορία τους.

Ο Dick Hoyt είναι ένας συνταξιούχος του Αμερικανικού στρατού, ζει στην πόλη Holland της Μασαχουσέτης των Η.Π.Α. και είναι σήμερα 68 ετών. Πριν από 46 χρόνια η σύζυγός του Judy έφερε στον κόσμο ένα αγοράκι που το ονόμασαν Rick.

Η γέννα ήταν δύσκολη καθώς ο ομφάλιος λώρος είχε μπλεχτεί γύρω από το λαιμό του εμβρύου σταματώντας την αιμάτωση του εγκεφάλου τα πρώτα κρίσιμα λεπτά της ζωής του. Τελικά o Rick έζησε αλλά όπως είπαν αργότερα οι γιατροί στους γονείς του δεν θα μπορούσε ποτέ ούτε να περπατήσει, ούτε να μιλήσει. Η ολιγόλεπτη αυτή στέρηση του οξυγόνου κατέστρεψε το τμήμα εκείνο του εγκεφάλου που ελέγχει την κίνηση των άκρων και της ομιλίας. Το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να ελέγχει τις κινήσεις του κεφαλιού.

Οι γιατροί τους πρότειναν να βάλουν το Rick σε ένα ειδικό ιατρικό κέντρο για παιδιά με τέτοια προβλήματα όπου θα τύχει της καλύτερης δυνατής φροντίδας. Τότε ο Rick ήταν 9 μηνών. Οι Hoyt ήταν κατηγορηματικοί. Τα ματάκια του Rick ακολουθούσαν τις κινήσεις τους μέσα στο δωμάτιο. Δεν μπορούσαν να αποδεχθούν ότι το παιδί τους θα έμενε για πάντα "φυτό".

Πήραν την απόφαση να μεγαλώσουν τον Rick μαζί με τ' αδέλφια του σαν ένα φυσιολογικό παιδί. Όταν ο Rick ήταν 11 ετών τον πήγαν στο Πολυτεχνείο του Tufts University στη Βοστόνη και ζήτησαν από τους μηχανικούς μήπως υπάρχει κάποιος τρόπος να βοηθήσουν το παιδί να επικοινωνεί. Μόλις ο επικεφαλής καθηγητής είδε το παιδί, τους είπε:

- Αδύνατον...Ο εγκέφαλος ενός τέτοιου παιδιού δεν μπορεί να δεχθεί τίποτε!

- Σας παρακαλώ, μιλήστε του. Είπε ο Dick, Πείτε του κάτι. Πείτε του ένα αστείο!

Ο καθηγητής είπε στον Rick ένα ανέκδοτο και ο Rick γέλασε. Λίγους μήνες αργότερα οι μηχανικοί του Tufts έφτιαξαν ένα σύστημα με το οποίο ο Rick με διάφορες κινήσεις του κεφαλιού μετακινούσε ένα κέρσορα, επιλέγοντας γράμματα και σχημάτιζε λέξεις στην οθόνη ενός υπολογιστή. Αυτό ήταν! Το παιδί άρχισε να επικοινωνεί...

Η πρώτη φράση που έγραψε στον υπολογιστή ήταν: "GO BRUINS". Είναι μια έκφραση των Αμερικανών για να ενθαρρύνουν την ομάδα τους. Bruins είναι η ομάδα χόκεϊ της Βοστόνης. Έτσι το παιδί έδειξε μια σαφή προτίμηση προς τον αθλητισμό...

Αργότερα πήγε στο σχολείο. Όταν ήταν 15 ετών ένας συμμαθητής του τραυματίστηκε σε τροχαίο και το σχολείο οργάνωσε έναν αγώνα δρόμου 8 χιλιομέτρων προς τιμή του. Όταν ο Rick γύρισε στο σπίτι είπε στον πατέρα του:

- Μπαμπά θέλω να τρέξουμε για τον Στιβ.

Ο Dick σάστισε Πως ένα "γουρουνόπουλο" όπως συνήθιζε να λέει για τον εαυτό του, που δεν έτρεξε ποτέ πάνω από ένα χιλιόμετρο συνεχόμενο, θα έσπρωχνε ένα αναπηρικό καροτσάκι για 8 χιλιόμετρα; Το δοκίμασε όμως. Και τα κατάφεραν....

Μετά βέβαια ο αγύμναστος Dick ήταν κουρασμένος για δυο βδομάδες. Ο Rick είπε στον πατέρα του:

- Μπαμπά, όταν τρέχαμε, ένοιωθα ότι δεν είμαι πια παράλυτος. Ένοιωθα να τρέχω κι εγώ μαζί σου!

Αυτή η μέρα άλλαξε την ζωή των Hoyt για πάντα. Ο Dick δάκρυσε. Αποφάσισε να τρέχει μαζί με το γιο του όσο πιο συχνά μπορούσε. Άρχισαν εντατική προπόνηση και 2 χρόνια αργότερα ήταν έτοιμοι για το μεγάλο αθλητικό γεγονός. Τον Μαραθώνιο της Βοστόνης του 1979. Δεν κατάφεραν να πάρουν επίσημη συμμετοχή αλλά έτρεξαν και τερμάτισαν!

Τα επόμενα χρόνια πήραν και επίσημη συμμετοχή. Η επόμενη πρόκληση ήταν το τρίαθλο. Ένα αγώνισμα συνδυασμός από τρέξιμο, ποδηλασία και κολύμπι. Οι Ολυμπιακές αποστάσεις για το τρίαθλο είναι: τρέξιμο 10 χλμ, ποδηλασία 40χλμ. και κολύμπι 1.5 χλμ. Ο Dick αποφάσισε να το δοκιμάσει κι αυτό. Και τα κατάφερε. Και όσο ο Dick ανέβαζε τον πήχη και δοκίμαζε πιο δύσκολες διοργανώσεις, τόσο ο Rick ένιωθε λιγότερο την τετραπληγία του.

Γίνονται πολλές διοργανώσεις τρίαθλου ανά τον κόσμο σε διάφορες αποστάσεις. Η κορυφαία όμως δοκιμασία για υπεραθλητές ψυχής είναι το λεγόμενο Ironman τρίαθλο που διεξάγεται στη Χαβάη. 3,8 χλμ. κολύμπι, Μαραθώνιος (42.195μ. τρέξιμο) και 180 χλμ. ποδηλασία! Μια δοκιμασία 15 ωρών για σώμα και ψυχή γι αυτούς που αποδεικνύουν ότι η θέληση μπορεί να νικήσει την σωματική εξάντληση.

Ο Dick το επιχείρησε 6 φορές. Και τερμάτισε και τις 6! Μεταφέροντας πάντα τον γιο του, ο Rick Κολύμπησε 3,8 χλμ σέρνοντας μια φουσκωτή βάρκα μέσα στην οποία ήταν ο Rick, έτρεξε 42 χλμ. σπρώχνοντας το αναπηρικό καροτσάκι του Rick και ποδηλατούσε για 180 χλμ. κουβαλώντας και τον Rick. Κάτι που πολλοί αθλητές δεν καταφέρνουν ούτε μόνοι τους. Από το 1979 που συμμετείχαν στον Μαραθώνιο της Βοστόνης, ο Dick και ο Rick Hoyt (Team Hoyt) συμμετείχαν σε 958 αθλητικά γεγονότα μεταξύ των οποίων 224 τρίαθλον, 6 Ironman τρίαθλον, 65 Μαραθώνιους, τους 25 στη Βοστόνη και 20 δίαθλα με ένα απ' αυτά το1992, να διασχίζουν τις Ην. Πολιτείες από Βορρά προς Νότο τρέχοντας και ποδηλατόντας για 45 μέρες καλύπτοντας 5.976 χλμ! Πέρυσι σε ηλικία 67 ετών ο Dick και 45 ο Rick τερμάτισαν για 25η φορά στον Μαραθώνιο της Βοστόνης, στην 5.083η θέση μεταξύ 10.000 αθλητών. Το 1992 τερμάτισαν με χρόνο 2 ώρες και 40 λεπτά, 35 λεπτά πάνω από το παγκόσμιο ρεκόρ.

Τότε κάποιοι παρότρυναν τον Dick να τρέξει μόνος του μια και ήταν σίγουρο ότι θα κατέγραφε χρόνο μέσα στους καλύτερους του κόσμου. Η απάντηση του Dick ήταν άμεση και μονολεκτική: ΟΧΙ. Τρέχω για να αισθάνεται καλύτερα ο γιος μου και όχι για το ρεκόρ. Ο Rick κατάφερε να κερδίσει μια θέση στο πανεπιστήμιο και όταν αποφοίτησε δέχθηκε την πρόταση του πανεπιστημίου για να εργαστεί στις υπηρεσίες του, όπου και βρίσκεται μέχρι σήμερα.

Ο Dick ανακηρύχθηκε ο πατέρας του αιώνα και συνεχίζει να λαμβάνει μέρος σε μαραθώνιους και τρίαθλα όποτε οι υποχρεώσεις του Rick το επιτρέπουν. Πρόσφατα σε μια τηλεοπτική συνέντευξη των Hoyt ρώτησαν τον Rick, μετά απ' όλα αυτά τι δώρο θα ήθελε να κάνει στον πατέρα του.

Ο Rick έγραψε στον υπολογιστή:

- Θα ήθελα, έστω και για μία φορά, να καθίσει ο πατέρας μου στο καροτσάκι και να τον σπρώχνω εγώ...

ΖΩΗ ΜΕ ΠΙΣΤΩΣΗ 21...

Ένα μικρό πρόβλημα υγείας αντιμετώπισε τότε ο Κάκος και χρειάστηκε να επισκεφτεί γιατρό...

Πήγε στο ιατρείο που ήθελε κι έκανε την δουλειά του, πληρώνοντας με μετρητά την επίσκεψη στον γιατρό κι επιπλέον τα φάρμακα εκείνα που του είπε να πάρει για τον επόμενο μήνα για την αποκατάσταση της υγείας του...

Εργαζόμενος ήταν κι ο Κάκος, με τον δικό του τρόπο. Σαν συνεργάτης διεθνών επιχειρηματικών σχηματισμών που πρόσφεραν δυνατότητα συνεργασίας σε άτομα από πολλές χώρες, που κέρδιζαν αμοιβή αν έκαναν σωστά κι επιτυχώς αυτά που τους ζητούσαν να κάνουν και μόνο τότε. Μόνο το επιτυχές αποτέλεσμα μετρούσε, ούτε η προσπάθεια, ούτε η πρωτοβουλία και το ρίσκο ούτε η αναγκαία κι απαραίτητη αυτο-εκπαίδευση σε τέτοιους τρόπους δουλειάς που επέβαλε στον εαυτό του, πόσο μάλλον η αποτυχία ή η καθυστέρηση στο κλείσιμο μιας πώλησης.

Γιατί πάντα η ουσία είναι η πώληση κι αν δεν πάρεις τα λεφτά του πελάτη και δεν κερδίσει η εταιρεία σου, δεν παίρνεις κι εσύ δεκάρα, όπως συνέβαινε και με τον Κάκο, που επιταγή πληρωμής ερχόταν μόνο όταν όλα είχαν καλώς με τα πεπραγμένα του και από πάνω υπερέβαινε τον ανταγωνισμό από άτομα όμοια με αυτόν που για δικούς τους λόγους έκαναν τα ίδια και σκέφτονταν όπως αυτός!

Η σχέση του δε με τις εταιρείες ήταν ελεύθερη συνεργασία, χωρίς καμιά άλλη υποχρέωση από μέρους τους, ούτε για ασφάλιση, ούτε για άλλες παροχές, επιδόματα ή δώρα...Πράγματα που θεωρούσε αυτονόητα κι έπαιρνε αυτοδίκαια ο τελευταίος ανειδίκευτος εργάτης σε οικοδομή ή εργοστάσιο και το πιο χαζό πουτανάκι που προσλαμβάνανε ταμία σε μπακάλικο ή πωλήτρια σε παπουτσάδικο...

Με την μέθοδο της αυτο-απασχόλησης και το δόλωμα της "δικής του" επιχείρησης χωρίς αφεντικά, ωράρια, επενδύσεις, ήταν ολομόναχος σε κάθε του προσπάθεια κι ενώ ξόδευε χρήμα σε διαφημιστικό χρόνο, έμπνευση και κόπο να ετοιμάζει δικές του καταχωρήσεις, newsletters, business mails, κλπ προωθητικές ενέργειες για τις υπηρεσίες του...

Χρόνο και κόπο που θα πληρωνόταν μόνο αν είχε επιτυχή αποτελέσματα, χωρίς παλινωδίες και υπαναχώρηση του πελάτη, χρόνος που αντιστοιχούσε σε 10 - 12 ώρες ετοιμασίας πριν καταχωρήσει κάτι στο internet...

Για όλα έπρεπε να φροντίζει μόνος του, από το πως θα συντηρηθεί εν ζωή μέχρι να έλθει η επιταγή του από το εξωτερικό που μπορεί να ήταν και ψίχουλα ή μηδενική κάποιον μήνα, να καλύψει αν γινότανε τις υπόλοιπες ανθρώπινες ανάγκες του, να πιέζει τον εαυτό του να έχει θετική άποψη και στάση παρόλα αυτά για να συνεχίζει και να παραμένει εντελώς ανασφάλιστος κι έρμαιο σε ένα ατύχημα ή κάτι χειρότερο που θα προκαλούσε ανικανότητα για εργασία...

Κανένα ταμείο δεν δεχόταν να τον ασφαλίσει, αφού ούτε εργάτης ή υπάλληλος ήταν γραμμένος κάπου, ούτε συμβατικός ελεύθερος επαγγελματίας λογαριαζόταν με τέτοιες δραστηριότητες σε πολλές χώρες...

Ούτε κανείς συνδικαλιστής θα τον υποστήριζε με αγωνιστικές "κινητοποιήσεις" και πορείες για χάρη του, είναι γνωστό πως τέτοιοι περιστασιακοί κι αφορμής δεδομένης "αγώνες" γίνονται μόνο για τα ρουσφετο-κεκτημένα των δημοσίων υπαλήλων μόνο, αυτών που είναι ήδη μέσα έχοντας εργασία μόνιμη, ποτέ δεν θα νοιαστούν για άνεργους, ευέλικτα απασχολούμενους, αναζητούντες ματαίως εργασία, έχοντες ανυπόληπτες (για αυτούς) εργασίες, ή ακόμη κι εργασίες που δεν έχουν ξανακούσει για αυτές, όπως του Κάκου...

Ασφάλιση υγείας να διέθετε τουλάχιστον, ούτε λόγος ακόμη για μελλοντικά συνταξιοδοτικά δικαιώματα, αν ποτέ έφτανε να πάρει σύνταξη έτσι...

Σε τέτοιες καταστάσεις έπρεπε να καταφύγει πάλι στην πιστωτική του κάρτα (τώρα είχε και δεύτερη εντελώς άδεια) για να κερδίσει λίγη ζωή με πίστωση ακόμη...


ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...

ΠΟΝΤΙΚΟΠΑΓΙΔΑ...

Ένα ποντικάκι κάποτε, παρατηρούσε από την τρυπούλα του τον αγρότη και τη γυναίκα του που ξεδίπλωναν ένα πακέτο.

Τι λιχουδιά άραγε έκρυβε εκείνο το πακέτο; αναρωτήθηκε...

Όταν οι δύο αγρότες άνοιξαν το πακέτο, δεν φαντάζεστε πόσο μεγάλο ήταν το σοκ που έπαθε, όταν διαπίστωσε πως επρόκειτο για μια ποντικοπαγίδα!

Τρέχει γρήγορα λοιπόν στον αχυρώνα για να ανακοινώσει το φοβερό νέο:

- Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι! Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι...

Η κότα κακάρισε, έξυσε την πλάτη της και σηκώνοντας το λαιμό της είπε:

- Ποντικέ μου, καταλαβαίνω πως αυτό αποτελεί πρόβλημα για σας. Αλλά δεν βλέπω να έχει καμιά επίπτωση σε μένα! Δε με ενοχλεί καθόλου εμένα η ποντικοπαγίδα στο σπίτι.

Το ποντικάκι γύρισε τότε στο γουρούνι και του φώναξε:

- Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι...

Το γουρούνι έδειξε συμπόνια αλλά απάντησε:

-Λυπάμαι πολύ κυρ ποντικέ μου, αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο από το να προσευχηθώ. Να είσαι σίγουρος ότι θα το κάνω. Θα προσευχηθώ.

Τότε το ποντίκι στράφηκε προς το βόδι και του φώναξε κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου:

- Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι...

Και το βόδι απάντησε:

- Κοίταξε κύριε ποντικέ μου, πολύ λυπάμαι για τον κίνδυνο που διατρέχεις, αλλά εμένα η ποντικοπαγίδα το μόνο που μπορεί να μου κάνει, είναι ένα τσιμπηματάκι στο δέρμα μου...

Έτσι ο καλός μας ποντικός έφυγε με κατεβασμένο το κεφάλι, περίλυπος και απογοητευμένος γιατί θα έπρεπε ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ, να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο της ποντικοπαγίδας...

Την επόμενη νύχτα ένας παράξενος θόρυβος, κάτι σαν το θόρυβο που κάνει η ποντικοπαγίδα όταν κλείνει, ξύπνησε τη γυναίκα του αγρότη που έτρεξε να δει τι συνέβη. Μέσα στη νύχτα όμως, δεν πρόσεξε πως στην παγίδα πιάστηκε από την ουρά ένα φίδι...

Φοβισμένο το φίδι δάγκωσε τη γυναίκα. Ο άντρας της έτρεξε γρήγορα και την πήγε στο νοσοκομείο. Αλίμονο όμως, οι γιατροί δεν μπόρεσαν να κάνουν τίποτα στην άτυχη γυναίκα, που την έφερε στο σπίτι με πολύ υψηλό πυρετό.

Ο γιατρός τον συμβούλεψε να της κάνει ζεστές σουπίτσες...

Έτσι ο αγρότης έσφαξε την κότα για να κάνει μια καλή κοτόσουπα!

Η γυναίκα όμως πήγαινε από το κακό στο χειρότερο και όλοι οι γείτονες ερχόταν στη φάρμα να βοηθήσουν...

Ο καθένας με τη σειρά του καθόταν στο προσκεφάλι της γυναίκας από ένα 8ωρο.

Για να τους ταΐσει όλους αυτούς ο αγρότης αναγκάστηκε να σφάξει το γουρούνι.

Τελικά όμως η γυναίκα δε τη γλύτωσε και την επόμενη βδομάδα πέθανε...

Στη κηδεία της ήρθε πάρα πολύς κόσμος, γιατί ήταν καλή γυναίκα και την αγαπούσαν όλοι.

Για να φιλοξενήσει όλον αυτόν τον κόσμο ο αγρότης αναγκάστηκε να σφάξει το βόδι...
Ο ποντικός μας, έβλεπε όλο αυτό το πήγαιν'έλα από την τρυπούλα του με πάρα πολύ μεγάλη θλίψη...

ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ:

Χάσαμε την ανθρωπιά μας...και ενισχύσαμε τον ατομισμό μας...

Όταν κάποιος δίπλα μας κινδυνεύει, βρισκόμαστε όλοι σε κίνδυνο!

Γιατί όλοι είμαστε όλοι συνεπιβάτες σ'αυτό το πλοίο που λέγεται ζωή...

Και ο καθένας μας αποτελεί έναν διαφορετικό κρίκο, της ίδιας όμως αλυσίδας!

ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΑΛΙΣΒΕΡΙΣΙ...

Δεν είναι η πρώτη φορά που βγαίνουμε πρωταθλητές στη διαφθορά. Κι ούτε άλλαξε κάτι στην ιεραρχία των υπηρεσιών που πρωταγωνιστούν σ΄ αυτήν: Νοσοκομεία (φακελάκι), Πολεοδομίες (γρηγορόσημο), Εφορίες (διακανονισμός), ΙΚΑ, Νομαρχίες κ.λπ., κλπ. είναι εντυπωσιακό το γεγονός που επισημαίνεται από τον διευθύνοντα σύμβουλο της εταιρίας που έκανε την έρευνα (Public Issue): η μέση τιμή ανά "λάδωμα" (πέρυσι), στον μεν δημόσιο τομέα ανέρχεται στα 1.355 ευρώ, στον δε ιδιωτικό στα 1.671.

Το πιο αποκαρδιωτικό όμως, είναι ότι ο Έλληνας είναι επιρρεπής και ιδιαίτερα δεκτικός στη διαφθορά! Σε πολύ μεγάλο ποσοστό - πάνω από το 85% των ερωτηθέντων -ομολογούν ότι θα "λάδωναν" για να εξυπηρετηθούν!

Και στο ίδιο περίπου ποσοστό οι ερωτώμενοι λένε πως θα ήθελαν να παταχθεί η διαφθορά! (Αλλά πώς;)

Η διαφθορά είναι "ταγκό" που χορεύεται από δυο: αν εμείς οι ίδιοι δεν πεισθούμε ότι η "δουλειά" μας γίνεται (και πρέπει να γίνεται) νόμιμα και όχι με το «λάδωμα», για ποιο λόγο ο άλλος (γιατρός, υπάλληλος, κ.λπ.) να μην εκμεταλλευτεί την αδυναμία μας; Εμείς οι ίδιοι δεν ευνοούμε την πραγματικότητα; Δυστυχώς, δεν έχουμε μάθει να υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματά μας καταγγέλλοντας τις παρανομίες που διαπιστώνουμε.

Η διαπλοκή (στην πολιτική και την οικονομία) είναι διεθνές φαινόμενο, όμως το προσωπικό "αλισβερίσι" εξαρτάται από εμάς προσωπικά.

Η διαφθορά ξεκινά από ψηλά. Εδραιωμένη ως πολιτικό και οικονομικό ρουσφέτι, διακλαδίζεται στις αναθέσεις σε ημέτερους των προγραμμάτων των υπουργείων (με εικονικούς διαγωνισμούς), μπαίνει στα νοσοκομεία και τα φάρμακα, διαχέεται στις δημόσιες υπηρεσίες, διαποτίζει τον ιδιωτικό τομέα για να καταλήξει στους απλούς υπαλλήλους που έμαθαν ν' αναζητούν κι αυτοί το μερίδιο τους, κάποιοι δε με περίσσιο θράσος.

Κανείς δεν καταγγέλλεται, κανείς δεν τιμωρείται. Αφού από παλιά είναι γνωστό πως "όλοι τα παίρνουνε... κρυφά και φανερά"...

Ευχή είναι να χτυπηθεί το κακό στη ρίζα του. Πολιτική βούληση χρειάζεται και συνεχής, ανηλεής έλεγχος.

Δεν θα έχουμε μόνο οικονομικό όφελος. Είναι και θέμα κοινωνικής δικαιοσύνης και ισότητας των πολιτών στις σχέσεις τους με τις υπηρεσίες του κράτους.

ΥΠΟΥΛΗ ΑΛΛΑΓΗ...

Εάν παρατηρούσαμε αυτό που συμβαίνει στην κοινωνία μας εδώ και λίγες δεκαετίες, θα μπορούσαμε να διακρίνουμε ότι υφιστάμεθα μια αργή αλλά σταδιακή εξαφάνιση των πανανθρώπινων αξιών μας και των ιδανικών μας.

Δεν το καταλαβαίνουμε όμως γιατί γίνεται αργά και σιγά για να το συνηθίζουμε.

Ένα μεγάλο μέρος καταστάσεων που πριν 10 - 20 χρόνια θα μας έκαναν να ανησυχήσουμε και να βγούμε στους δρόμους, σιγά σιγά έγιναν κοινότυπες και σήμερα περνάνε απαρατήρητες ή αφήνουν τελείως αδιάφορη την πλειονότητα του κόσμου.

Στο όνομα της προόδου, της επιστήμης και του κέρδους, γίνονται διαρκώς αυθαιρεσίες κατά της προσωπικής ελευθερίας του ατόμου, της αξιοπρέπειάς του, της ακεραιότητας της φύσεως, της ομορφιάς και της χαράς της ίδιας της ζωής...

Με αργό ρυθμό αλλά ασταμάτητα, με τη συνεχή συνενοχή των αδαών θυμάτων, που ίσως και στο μεταξύ να έχουν χάσει την ικανότητα και τη θέλησή τους να αμυνθούν.

Το συνεχές σφυροκόπημα από τα μέσα ενημερώσεως με την χωρίς ουσία υπερπληροφόρηση, τις κακόγουστες εκπομπές και τα reality shows που ισοπεδώνουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, μεταλλάσσουν ακόμη και πιο τον ανήσυχο ανθρώπινο νου σταδιακά σε παθητικό δέκτη που απλά εκτελεί εντολές χωρίς κρίση και ικανότητα να αντιλαμβάνεται τι γίνεται γύρω του.

Αυτό αποδεικνύει ότι όταν μια αλλαγή γίνει με έναν τρόπο επαρκώς αργό, διαφεύγει της συνειδήσεως και στην πλειονότητα των περιπτώσεων, δεν προκαλεί καμία αντίδραση, καμία αντίσταση, καμία επανάσταση.

Όσοι δε τα κάνουν ή πάνε να τα κάνουν, θεωρούνται γραφικοί και απομονώνονται από τα ίδια τα θύματα, που δεν τους θεωρούν πλέον "σαν κι εμάς"...

ΤΑ 5 ΣΤΑΔΙΑ ΚΑΘΕ ΑΛΛΑΓΗΣ...

Με τον Άκη Αγγελάκη LLM, SAC Dip. Authorized Trainer/Counselor (και καλό μου φίλο).

*****************************************************

Ο Άκης Αγγελάκης είναι από τους πρωτοπόρους επιστήμονες δασκάλους προσωπικής και επαγγελματικής επιτυχίας στην Ελλάδα. Με περισσότερες από δύο δεκαετίες εμπειρίας στη διδασκαλία βιωματικών σεμιναρίων για την ανάπτυξη προσωπικών ικανοτήτων και την επίτευξη επαγγελματικής επιτυχίας κι ευημερίας.

Έχει συνεργαστεί ως εξειδικευμένος σύμβουλος με μεγάλες επιχειρήσεις και κρατικούς οργανισμούς σε θέματα Παρακίνησης Ανθρώπινου δυναμικού, Ανάπτυξης Πωλήσεων, Επικοινωνίας, Επίτευξης Στόχων, Ομαδικότητας, Διοικητικών Ικανοτήτων και Ψυχολογίας της Επίτευξης.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΕΣ, ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ...

Σεμινάριο αυτοβελτίωσης γινότανε σε κεντρικό ξενοδοχείο, μα ελάχιστα άτομα το παρακολουθούσανε κι αυτά μεγάλης ηλικίας που έχοντας πάρει σύνταξη ή κοντεύανε τέτοια ηλικία, δεν το είχανε και τόσο ανάγκη...

Αντιθέτως κανείς από κείνους που πραγματικά έπρεπε να δείξει ζήλο και να είναι εκεί και μάλιστα στα πρώτα - πρώτα καθίσματα δεν υπήρχε στην αίθουσα, πράγμα που ο διοργανωτής απέδωσε αργότερα σρτην κουβέντα που είχε με κάποιους από τους συμμετέχοντες στην εργάσιμη μέρα, στην κρίση που φταίει για όλα τα κακά που της φορτώνουν, στην οικονομική στενότητα, στο κόστος συμμετοχής κι όπου αλλού...

Το ίδιο βράδυ και σαράντα μέτρα περίπου παραπέρα από το ξενοδοχείο όπου βρίσκεται το πιο μοδάτο ξενυχτάδικο της χειμερινής νυχτερινής ζωής, τα πράγματα έρχονταν από μόνα τους να τους διαψεύσουν όλους τους παραπάνω γέρους που φιλοσοφούσαν πρωτύτερα και τώρα κοιμότανε αμέριμνοι...

Δεν συνέβαινε το ίδιο με το πλήθος που συνέρρεε συνεχώς στο ξενυχτάδικο, τόσο περισσότεροι όσο περνούσε η (μεταμεσονύκτια) ώρα. Ετερόκλητο πλήθος, από έφηβους, μεγαλύτερους νεαρούς και μεσήλικες, αυτούς που υποτίθεται πως αποτελούν τον παραγωγικό ιστό της χώρας.

Που τώρα τους ένοιαζε μόνο αυτό που αποκαλούσαν διασκέδαση, που όποιος αντικειμενικός παρατηρητής δεν θα ενθουσιαζόταν με το θέαμα που τους προσφερόταν, πρόχειρο και κίτς έδειχνε αμέσως, μα στους συμμετέχοντες στο ντιριντάχτα δεν καιγότανε καρφί...

Ένας "καλλιτέχνης" 4ηςκατηγορίας "εκτελούσε" κυριολεκτικά όποιο γνωστό τραγούδι έπιανε στο στόμα του, μερικές χορεύτριες από γειτονικές βαλκανικές χώρες τον κουνούσαν τριγύρω του μπας και κλείσουν καμιά αυριανή βίζιτα, αυτοί που έκαναν τα γκαρσόνια κουβαλούσαν συνέχεια μπουκάλια και ποτήρια κι άλλες τσούλες δευτεροκλασάτες περιέφεραν πανεράκια με λουλούδια που οι διασκεδάζοντες ακριβοπλήρωναν για να τα ρίξουν ο ένας στον άλλο κι όλοι μαζί στην σκηνή...

Καμμιά επίδραση δεν φαινόταν να έχει η κρίση ούτε τα μέτρα που πήρε η κυβέρνηση πάνω στο πλήθος που στριμωχνόταν στον περιορισμένο κλειστό χώρο, η κατανάλωση έδινε κι έπαιρνε, με μέσο όρο στα έξοδα της κάθε παρέας ποσόν που ισοφάριζε εκείνο της συμμετοχής του παραπάνω σεμιναρίου, να το παρακολουθήσει ένας από κάθε τραπέζι έστω και να το μεταφέρει και στους υπόλοιπους...

Σεβαστό ποσόν τα έσοδα της κάθε βραδιάς για το νυχτερινό μαγαζί, που καταλήγουν αφορολόγητα στην τσέπη του επιχειρηματία που σκέφτηκε να διαμορφώσει τη παλιά αποθήκε σε χώρο διασκέδασης και του βγήκε σε καλό.

Καλό νομίζουν πως είδαν κι όλοι οι πελάτες του, που μετά το πέρας της διασκέδασης τους όταν κόντευε ν' ανατείλει ο ήλιος, θα ξαναγυρίσουν στην καθημερινή τους ζωή...

Έμποροι σε άδεια μαγαζιά, χωρίς να ξέρουν να κάνουν πωλήσεις θα δοκιμάσουν να φορτώσουν στον υποψήφιο πελάτη ένα ποκάμισο για 80 ευρώ, να βγουν τα έξοδα. Μετά φταίει ο πελάτης, ο πρωθυπουργός με τα μέτρα, το άλλο μαγαζί που άνοιξε παραπέρα και ξέρει τι κάνει, αυτή πάλι η κρίση...

Να πληρώσουν τα 2 - 3 - 4 - 6 20χρονα πουτανάκια που έχουν στα άδεια από πελάτες μαγαζιά τους, που πληρώνονται κι ασφαλίζονται κανονικά κι ας μην κάνουν πωλήσεις, για να μη χρειαστεί ν' ανησυχούν για τίποτα πέρα από τα καλλυντικά, τα μαλλιά, τα νύχια και την επόμενη νυχτερινή έξοδο. Και το τατουάζ στον κώλο, που όλο και συχνότερα εμφανίζεται σε όλο και περισσότερες...

Άλλος ταλαίπωρος θα δουλεύει 12ωρο καθημερινά "εκτελούνται μεταφοραί" για να πληρώσει τις δόσεις του ψευδο - GTI που παρκάρει τακτικά απέξω από το ξενυχτάδικο επειδή έτσι είπε η μελεμενιά του και συνοδός στην διασκέδαση, που τώρα παρακολουθεί τα μεσημεριάτικα κουτσομπολιά ξάπλα στο καναπέ ενώ αυτός ξεφορτώνει κασόνια. Και το βράδυ θα του ζητήσει πίτσες και μπύρες και "δώσε και κάτι στο παιδί" που τα φέρνει στην πόρτα, αφού δεν ξέρει ούτε θέλει ούτε ένα αυγό να ψήσει...

Ο άνεργος νεαρός θα περνά τις ώρες του στην φίσκα από όμοιους του καφετέρια εν μέσω εργάσιμης μέρας, παίζοντας τάβλι άσκοπα κι έχοντας τον γέρο του απίκο να περνά τακτικά από το πολιτικό γραφείο του γνωστού τους βουλευτή, μπας και κάτσει επιτέλους το ρουσφέτι και πάρει μισθό δημοσίου, το μόνο που θεωρεί ως "δουλειά" και μην έχοντας προσόντα ούτε για πλανώδιος πωλητής.

Άλλος μπακούρης θ' αγοράζει κουστούμι πενταετίας με 60 ευρώ στις εκπτώσεις και fake ρολόι από τον αράπη στη γωνιά, για να κάνει τον δανδή στην ξανθιά πουτάνα στο καφενείο, μπας και καταφέρει να γαμήσει επιτέλους κι αυτός πληρώνοντας και το δωμάτιο επιπλέον, καθόσον κοντός, χοντρός και φαλακρός κι επιπλεόν απένταρος κι απολυμένος, ελλείψει ανταγωνιστικών ικανοτήτων...

Να συνεχίζεται η ζωή όπως είναι, όπως τα φέρνει να τα δέχεσαι και να μην μπορείς να κάνεις τίποτα!

Ε, δεν μπορείς ρε ν' αντιμετωπίσεις το αύριο με τα εργαλεία του χθές και το μόνο που διαθέτεις πέρα από τις μπούρδες για εργατική δύναμη είναι ο εγκέφαλος σου. Κι εσύ τον άφησες αναξιοποίητο και δεν έμαθες να τον χρησιμοποιείς δημιουργικά.

Σου προσφέρετε η ευκαιρία να μάθεις όσα δεν ξέρεις και δεν θα μάθεις αλλού κι εσύ λογάριαζες το συμβατικό κόστος.

Χρήμα που πλήρωνες αγόγγυστα οπουδήποτε αλλού σου έκανε κέφι της στιγμής.

Γιατί έβαζες άλλες προτεραιότητες κι έδινες τα λεφτά στο βρόντο, όταν είχες την ευκαιρία να μάθεις το μυστικό της επιτυχίας δεν ήσουν παρών, μην ξέροντας πως όλα τα υπόλοιπα θα ήταν εκεί στη θέση τους και θα σε περίμεναν όσο ήθελες να τ' απολαύσεις στο πολλαπλάσιο, πουθενά δεν μπορούσαν να πάνε χωρίς εσένα, μα προτίμησες να μην αλλάξεις συνήθειες ούτε ένα βράδυ...

ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΔΑΚΡΥΑ...

Ένας μικρούλης κάποτε, βλέποντας τη μητέρα του να κλαίει, τη ρώτησε γιατί κλαίει;

- Επειδή είμαι γυναίκα, απάντησε αυτή...

- Δεν καταλαβαίνω, είπε ο μικρός.

Η μητέρα τον πήρε στην αγκαλιά της και του είπε πως δεν θα καταλάβαινε ποτέ! Αργότερα ο μικρός ρώτησε τον πατέρα του:

- Μπαμπά, γιατί η μαμά κλαίει, χωρίς λόγο;

Αυτός του απάντησε πως "όλες οι γυναίκες κλαίνε έτσι, χωρίς λόγο"...

Ο μικρός και πάλι δεν κατάλαβε. Μεγάλωσε κι έγινε άντρας, χωρίς να παίρνει ποτέ απάντηση στο ερώτημά του.

Τελικά απευθύνθηκε στον Θεό που του είπε:

- Όταν έπλασα τη γυναίκα, έπρεπε αυτό το πλάσμα να είναι ιδιαίτερο. Της έδωσα λοιπόν ώμους δυνατούς για να σηκώνει τα βάρη του κόσμου. Την προίκισα με μεγάλη εσωτερική δύναμη ψυχής και αντοχή για να ξεπερνάει τους πόνους από γέννες και απώλειες παιδιών. Της έδωσα το σθένος να συνεχίζει από εκεί που οι άλλοι τα παρατούν. Να φροντίζει την οικογένειά της χωρίς να γογγύζει, έστω κι αν είναι άρρωστη ή κουρασμένη. Της έδωσα την αρετή να αγαπά τα παιδιά της, ακόμη κι αν αυτά την πληγώνουν σκληρά. Επιπλέον της χάρισα την υπομονή να ανέχεται τα ελαττώματα του άντρα της.

Στο τέλος, της έδωσα τα δάκρυα, για τελείως δική της χρήση: να κλαίει κάθε φορά που η ίδια θα κρίνει τον λόγο...

Ξέρεις, συνέχισε ο Θεός, η ομορφιά της γυναίκας δεν είναι στα ρούχα που φοράει, ούτε στο πρόσωπο που δείχνει ή στον τρόπο που φτιάχνει τα μαλλιά της. Η ομορφιά μιας γυναίκας βρίσκεται στα μάτια της, γιατί αυτά είναι η είσοδος για την καρδιά της και στην καρδιά της φωλιάζει η απέραντη αγάπη...

ΓΙΑ ΑΝΤΡΕΣ ΜΟΝΟ (ΑΠΟΚΡΥΦΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΙΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ)...

Το πανέξυπνο παρακάτω κείμενο είναι αφιερωμένο στις υπέροχες κυρίες και φίλες που οι ανεπανάληπτες παρουσίες τους "πονοκεφαλιάζουν" δημιουργικά τις τόσο βαρετές ανδρικές μας ζωές.

Αναφέρεται σε ειδικά σεμινάρια που αν ποτέ γίνουν, καλό είναι να τα παρακολουθήσουν οι (περισσότεροι τουλάχιστον) άντρες:

Πως να γεμίζετε τις παγοκύστες με νερό ώστε πάντα να υπάρχουν παγάκια στο ψυγείο, όταν τα ζητάτε: Βήμα - βήμα αναλυτική παρουσίαση με slides...

Πως να ουρείτε σωστά χρησιμοποιώντας την τεχνική σηκώματος του καπακιού και αποφεύγοντας την πλημμύρα στον τοίχο και το πάτωμα - Ομαδικό εργαστήριο...

Τα πιάτα μετά το δείπνο και πως καθοδηγούνται στο νεροχύτη - Παραδείγματα με βίντεο...

Πως να βρίσκετε πράγματα ξεκινώντας το ψάξιμο από το σωστό μέρος, αντί να κάνετε το σπίτι άνω-κάτω ενώ ταυτόγχρονα φωνάζετε έξαλλοι - Ανοιχτή συζήτηση...

Θέματα υγείας: Το να φέρνετε στη σύντροφό σας λουλούδια δεν βλάπτει σοβαρά την υγεία σας - Παρουσίαση με γραφικά και ακουστική κασέτα...

Οι άνδρες ρωτούν για τη διεύθυνση αν έχουν χαθεί στη διαδρομή - Βίντεο με αληθινές μαρτυρίες...

Είναι γεννετικά αδύνατο να παραμένετε σιωπηλοί ενώ η σύντροφός σας παρκάρει το αυτοκίνητο;

Μαθαίνοντας να ζείτε: Οι βασικές διαφορές ανάμεσα στο να ζείτε μόνος και με κάποιον άλλον - Ανταλλαγή ρόλων...

Πως να γίνετε ο ιδανικός σύντροφος για τα ψώνια της - Ασκήσεις ψυχραιμίας, διαλογισμός και τεχνικές αναπνοών...

Πως να καταπολεμήσετε τη γεννετική αντρική αμνησία και να θυμάστε γεννέθλια, επετείους και άλλες σπουδαίες ημερομηνίες. Προσφέρεται πλήρης λοβοτομή...

Κλειδιά αυτοκινήτου και άλλα μικρά αντικείμενα: Πως να αναπτύξετε τις ικανότητες να τα ξαναβάζετε πίσω στη θέση τους ώστε να βρίσκονται εύκολα...

Στο τέλος του κάθε σεμιναρίου θα δοθούν Διπλώματα στους επιζήσαντες...


Της Carole Libbe