Όσο εύκολα χάνει μια χώρα την αξιοπιστία της στις αγορές, άλλο τόσο δύσκολα την επανακτεί.
Τα δημοσιεύματα κατά της χώρας μας έχουν πάρει την μορφή χιονοστιβάδας και οι αξιώσεις για άμεση μείωση της κρατικής σπατάλης, είναι από την μια μέρα στην άλλη ολοένα και μεγαλύτερες.
Δεν αρκούν μόνο τα μέτρα, όσο δίκαια κι αν είναι. Δεν αρκούν οι νόμοι και οι καλές προθέσεις. Χρειάζονται κυρίως σοβαροί, μόνιμοι ελεγκτικοί μηχανισμοί με αδιάφθορους υπαλλήλους που θα επιβάλλουν παραδειγματικές ποινές σε παρανομούντες και φοροδιαφεύγοντες.
Χρειαζόμαστε ευσυνείδητους δημόσιους λειτουργούς που θα εκτελούν τα καθήκοντά τους (χωρίς υπόγειες διαδρομές δωροδοκιών). Χρειαζόμαστε πάταξη της γραφειοκρατίας η οποία αποθαρρύνει κάθε σοβαρή επένδυση σ' αυτόν τον τόπο. Πάνω απ' όλα απαιτείται να φανεί στην πράξη η ισονομία κι η δικαιοσύνη στο φορολογικό σύστημα της χώρας. Για να μην υπάρχει αντίφαση εξαγγελιών και πραγματικότητας, ή να πέφτουν τα βάρη μονίμως στις πλάτες απλών εργαζομένων πολιτών.
Ο πολιτικός κόσμος στην Ελλάδα θα πρέπει κάποια στιγμή να αφυπνιστεί ή να αλλάξει τροπάρι. Όλοι φοβούνται τη λαϊκή οργή και ας λένε πως το μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού αποδέχεεται και συμφωνεί με τα μέτρα που παίρνουν σε βάρος του. Θέλουν και προσπαθούν να του φορτώσουν την ευθύνη για την κρίση.
Οι συνήθεις πρακτικές της απόκρυψης στοιχείων από τις κυβερνήσεις εδώ και δεκαετίες, οδήγησαν στο σημερινό αποτέλεσμα.
Η σιωπή (μεγάλο μερίδιο σε αυτήν έχουν και τα μεγάλα ΜΜΕ) δηλώνει συνενοχή και το τώρα απαιτεί οτιδήποτε άλλο πέραν της στροφής στο αμαρτωλό παρελθόν. Περιλαμβάνει τον αποπροσανατολισμό από το χθες και την επικέντρωση στην τωρινή πραγματικότητα, που σε καμία περίπτωση δεν διευκολύνει την διαμόρφωση της συνολικής εικόνας.
Ο πρωθυπουργός ισχυρίζεται πως η χώρα θα βγει μόνη της από την κρίση. Μόνη όμως έχει δυστυχώς παραμείνει και στην προσπάθεια που καταβάλλει να ξεφύγει από τις κατηγορίες που της εκτοξεύονται από τα διεθνή ΜΜΕ. Να είναι όλα απλά συκοφαντίες και ψευδείς ισχυρισμοί;
Εκείνο όμως που πρέπει ακόμη να διευκρινιστεί, με τα οδυνηρά μέτρα της κυβέρνησης, είναι πόσο θα διαρκέσουν κι αν θα χρειαστεί να παρθούν άλλα αργότερα.
Διότι, αν εγκατασταθεί ο φόβος του αύριο στον πολίτη (με συνεχείς απώλειες εισοδήματος, αύξηση της ανεργίας, συρρίκνωση βιοτικού επιπέδου, ανασφάλεια και καμιά ελπίδα βελτίωσης της κατάστασης...), τότε αλίμονό μας ως έθνος. Σύμφωνα με τον Νομπελίστα Αμάρτια Σεν, παραγωγικότητα παρέχουν η δημοκρατία, οι ελευθερίες, τα αισιόδοξα αισθήματα, όχι ο φόβος...
Είναι σε θέση το παρόν πολιτικό σύστημα να εξαλείψει τους φόβους μας;
Ή θα βυθισθούμε ως χώρα σε μια παρατεταμένη ύφεση, με μίζερο παρόν και ζοφερότερο μέλλον;
Γι' αυτό χρειάζεται παράλληλα η θέσπιση μέτρων ανάπτυξης, ώστε να ανοίξουν οι δουλειές και να κυκλοφορήσει ρευστό στη στεγνή αγορά. Εξίσου σημαντική είναι για να έχει την εμπιστοσύνη του λαού η κυβέρνηση, η ανήλεη πάταξη της εισφοροδιαφυγής (ασφαλιστικό) και της φοροδιαφυγής. Με ένα νέο και δίκαιο ασφαλιστικό καθώς και φορολογικό νόμο.
Αν ο σκεπτόμενος κι όχι ο συνήθης διαμαρτυρόμενος χαχόλος λαός δεν δει ότι εδραιώνεται η αιτούμενη κοινωνική δικαιοσύνη, οι κοινωνικές εκρήξεις θα είναι μάλλον σφοδρές και "με αιτία".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου