ΔΩΣΕ ΚΑΙ ΜΕΝΑ ΜΠΑΡΜΠΑ ΜΕΡΙΣΜΑ...

Με την παραδοχή ότι "η υπέρβαση του στόχου για πρωτογενές πλεόνασμα" και "η προοδευτική επιστροφή σε συνθήκες οικονομικής σταθερότητας" ήταν τελικά απαραίτητες προϋποθέσεις, γιατί "δημιουργούν τον αναγκαίο δημοσιονομικό χώρο, προκειμένου να διανεμηθεί στοχευμένα κοινωνικό μέρισμα για το έτος 2017 στα οικονομικά ασθενέστερα νοικοκυριά" (όπως τονίζεται στο προοίμιο της αιτιολογικής έκθεσης που συνοδεύει το σχετικό νομοσχέδιο που κατέθεσε χθες βράδυ) η κυβέρνηση επιχειρεί να επουλώσει πληγές που άνοιξε η οικονομική πολιτική της.

Είναι μια πρόσκαιρη ανακούφιση ψηφοθηρικού χαρακτήρα, αλλά δεν παύει να είναι μια ανακούφιση. Πάνω από ένα εκατομμύριο νοικοκυριά θα επηρεάσει θετικά το μέρισμα από το πλεόνασμα. Ωραία, η μια πλευρά μόνο. Μας λέτε και πόσα άλλα "βολεμένα" (;) επηρεάζει η υπερφορολόγηση για να βγάλετε το πλεόνασμα;

Όσο δεν αυξάνεται ο πλούτος της χώρας, ανακυκλώνεται όλο και λιγότερος πλούτος μεταξύ μεσαίων, φτωχών και απόρων πολιτών.

Διότι αυτό το πλεόνασμα που μοιράζει λες και ήταν δικό του ο Πρωθυπουργός προέρχεται πρωτίστως από θυσίες και στερήσεις έντιμων φορολογούμενων. Προέρχεται επίσης από την άρνηση του κράτους να εκπληρώσει υποχρεώσεις προς τον ιδιωτικό τομέα. Ενας μικρομεσαίος επιχειρηματίας που απολύει το προσωπικό και κλείνει την επιχείρηση του επειδή το κράτος είναι ασυνεπές, δοκιμάζει την ηθική του ακούγοντας τον Τσίπρα να δίνει μπόνους αντοχής.

Εννοείται πώς στον υπόλοιπο πλανήτη η αριστερά έχει αναγνωρίσει το λάθος της και έχει αλλάξει μυαλά και πολιτικές σε μεγάλο βαθμό. Εδώ όχι

Για να μπορέσει το κράτος - πατερούλης να διανέμει χρήματα στην πολιτική πελατεία της αριστερής κυβέρνησης, στραγγαλίζει την παραγωγική οικονομία, με αποτέλεσμα να δημιουργεί περισσότερη φτώχεια, από την οποία υποφέρουν περισσότερο από όλους οι ασθενέστεροι, αυτοί που υποτίθεται θα ωφελούνταν...

Για κάποιους θιασώτες του νεοφιλελευθερισμού που όμως δεν καταβαίνουν από τα γραφεία τους να ενωθούν με την κοινωνία και δεν περπατούν μόνοι κι ασυνόδευτοι στα μέρη που κυλά η πραγματική ζωή, τάχα οι Έλληνες πάντα ήθελαν προκοπή με τις ίδιες τις δυνάμεις τους  όχι κυβερνητικά φιλοδωρήματα.

Δυστυχώς για αυτούς, η πραγματικότητα άλλα θα δείξει σε λίγο, σε σκηνές λίγο  - πολύ γνωστές από παλαιότερες ουρές για παροχές και θα τους διαψεύσει άλλη μια φορά για τις προτεραιότητες αυτού του "λαού"...

Η κοινωνία έχει μπατάρει τόσο πολύ αριστερά ώστε φτάνει να αποθαρρύνει την εργασία και την προκοπή και να ενθαρρύνει τα επιδόματα.

Oι δήθεν ασθενέστεροι θα τα αρπάζουν κανονικά τα "φιλοδωρήματα" όποτε κι όπου τα βρούνε, το τελευταίο που τους νοιάζει είναι η προκοπή με τις δυνάμεις τους και η παραγωγική οικονομία με μισθό 400 ευρώ ενώ διατίθενται επιδόματα 500 - 800 ευρώ για κάποιους επαγγελματίες "άνεργους", "πολύτεκνους", "φτωχούς" με κρυφά έσοδα, επιτήδειους γύφτους, ακόμη και σε ξενόφερτους αληταράδες κλπ τζαμπατζήδες...

Και γιατί να προσπαθώ και να ξοδεύω χρόνο κι εγκέφαλο για να κάνω κάτι να βγάλω κάποια λεφτά σε καιρό κρίσης, από το οποίο να έχω μόνο μερικούς εκλεκτικούς πελάτες τον χρόνο κι αν είναι πχ να έχω εντέλει κέρδος πχ 300  500 ευρώ, να περιμένω κάποιους μήνες για να τα πάρω στα χέρια μου με τον μηχανισμό των διεθνών πληρωμών;

Όταν θα πάει ο άλος μάπας με τα πέντε κουτσούβελα ή τη δήθεν αναπηρία ή ότι άλλο σκαρφιστεί και θα του μετρήσουν αμέσως 600 - 800 - 1000 ή περισσότερα στο χέρι κι άμεσα αναλώσιμα;

Αλήθεια εγώ θα δικαιούμαι ένα μερίδιο από αυτό το μέρισμα;

ΕΥΡΩ Ή ΡΗΞΗ;

Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης που διαπραγματεύεται, επαναλαμβάνει πως η θέση της χώρας είναι μέσα στο κοινό νόμισμα. Ωστόσο, αυξάνεται ένα κομμάτι της κοινωνίας που κοιτάει αλλού...

Μέσα σε αυτούς τους τέσσερις μήνες των όποιων διαπραγματεύσεων, οι δραχμολάγνοι έχουν αυξηθεί.

Ιδιαίτερα όταν ούτε τα Μέσα ενημέρωσης ούτε πολύ περισσότερο οι πολιτικοί, έχουν εξηγήσει στην κοινωνία με αναλυτικό και ευθύ τρόπο τι σημαίνει μια έξοδος από το κοινό νόμισμα. Τι σημαίνει, ιδιαίτερα για τις πιο αδύναμες οικονομικά ομάδες, τους άνεργους, τους φτωχούς, τους απελπισμένους.

Γιατί αυτοί θα υποστούν κατά βάση το μεγαλύτερο πλήγμα και ας υπάρχει διαδεδομένη η αντίληψη σε ένα μεγάλο κομμάτι αυτών των ανθρώπων, πως «δεν έχουν να χάσουν τίποτα». Έχουν να χάσουν πολλά και κυρίως τις όποιες ελπίδες και προοπτική.

Και η συζήτηση περί δραχμής αλλα και η εξοδος απο το ευρώ και την ΕΕ βαρύνει αποκλειστικά και μόνο,χωρις κανενα αλλοθι ή δικαιολογια,τον σύριζα. Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ μας έβαλαν σε αυτήν την περιπέτεια,αλλα ο σύριζα θα εγκλωβισει σε αυτήν πολλες γενιές.

Αυτός έφερε το θέμα της δραχμής,αυτός θα το χρεωθεί.To μισό υπουργικό συμβούλιο, φλερτάρει με τη ρήξη, άρα με την έξοδο, άρα κλπ. κλπ. Ο Τσίπρας δε μπορεί να μαζέψει το ούτως ή άλλως, απείθαρχο κόμμα του, σε μια ενιαία γραμμή.

Ο δε μέσος Έλληνας, όπως εγώ κι εσύ, ό,τι μαθαίνει, το μαθαίνει από non paper, διαρροές, μισόλογα, και πίσω από ένα πέπλο συνωμοσιολογίας.

 Όταν όμως θα αρχίσουμε να μιλάμε για απλά καθημερινά πράγματα, όπως ένα smartphone, ή ένα iPad, ή ακόμα για τα καύσιμα και τα ανταλλακτικά των αυτοκινήτων, ή να το κάνουμε ακόμα χειρότερο, για τις τιμές των αυτοκινήτων σε δραχμές, ή για πιό ταπεινά πράγματα, για τα φάρμακα εισαγωγής, τα οδοντιατρικά, τα μπαλονάκια, τα τρόφιμα εισαγωγής, τα ποτά των καλοπεράκηδων νεολαίων και άλλα που είναι πάρα πολλά, γιατί δεν παράγουμε τίποτα σχεδόν πέρα από λάδι, χορταρικά και φρούτα...

Η ανιθηκότητα της κυβέρνησης, είναι ότι ενώ τα γνωρίζει, παίζει μ'αυτά. Δεν ενημερώνει τον κόσμο κι αυτό είναι μέρος της επιβίωσής της.

Η βλακεία η δικιά μας είναι ότι περιμένουμε από αυτούς για να μάθουμε πράγματα που αφορούν εμάς.

Οι πολιτικοί μας, και οι πλούσιοι αυτού του τόπου, το κουμάντο τους το έχουνε κάνει, το δικό μας κουμάντο εξαρτάται μόνο από μας, και γι'αυτό οφείλουμε να είμαστε ενημερωμένοι, και πάνω απ' όλα προσγειωμένοι μέσα στην πραγματικότητα των δικών μας συμφερόντων...

ΕΙΣΑΓΩΓΕΣ - ΕΞΑΓΩΓΕΣ...

Ενώ η Ελληνική οικονομία έχει ζήσει την κατάρρευση της εσωτερικής ζήτησης από το 2008 και μετά, δεν έχει ακόμα καταφέρει να βρει τον δρόμο προς τις αγορές του εξωτερικού.

Αυτό ωστόσο είναι το βασικό προαπαιτούμενο για την ανόρθωση της οικονομίας και έχει αρχίσει να συμβαίνει στις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής περιφέρειας (Ισπανία, Πορτογαλία, Ιρλανδία) οι οποίες σιγά-σιγά βγαίνουν από την κρίση.

Η στασιμότητα των εξαγωγών δείχνει τη δυσκολία που αντιμετωπίζει η Ελλάδα στην προσαρμογή της σε καθεστώς μεγαλύτερης παραγωγικότητας και εξωστρέφειας και αποτελεί τροχοπέδη για την ανάκαμψη της οικονομίας.

Για να εισρεύσουν πραγματικά (και όχι δανεικά) χρήματα στην χώρα, πρέπει να αυξηθούν οι εξαγωγές και να βελτιωθούν οι τουριστικές υπηρεσίες της.

Για να συμβεί αυτό θα πρέπει περισσότεροι να δημιουργήσουν εξωστρεφείς επιχειρήσεις.
Πώς δεν εξάγουμε! Εξάγουμε εργατικά χέρια και επιστημονικά μυαλά και εισάγουμε κάποια εμβάσματα!
Ένα πετυχημένο μοντέλο, όμως 50 χρόνια πριν, σε άλλες συνθήκες.

Επιπλέον αναπληρώνουμε το ποιοτικό ανθρώπινο δυναμικό που χάνουμε με κάθε ράτσας, θρησκείας και χρώματος αδέσποτο τομάρι που μπαίνει στη χώρα και δρα ανενόχλητο ικανοποιώντας όποια απωθημένα και στερήσεις είχε από τη χώρα του. Εις βάρος μας πάντα, μα μη μιλάμε γιατί θα μας πούνε ρατσιστές και "φασίστες" κάποιοι βλαμένοι...

Μάλιστα οι ψυχές που εξάγουμε, κατά κάποιον τρόπο χάνουνε και το δικαίωμα της ψήφου. Γιατί ποιος θα έρθει από τις ΗΠΑ, την Αυστραλία, το ΗΒ ή τη Γερμανία ακόμα, για να ψηφίσει;

Μέχρι να θεσπιστεί η ψήφος δια αλληλογραφίας, όπως πάρα πολύ πετυχημένα κάνουνε και άλλες χώρες της Ε.Ε. ένα έλλειμμα δημοκρατίας θα το έχουμε σε αυτή τη χώρα.

Αν και εσείς ποιους λέτε ότι θα ψηφίσουν εκείνοι που αναγκάστηκαν να φύγουν;

Είναι σαν να ζητάμε από έναν πρόσφυγα, να ψηφίσει εκείνους που τον εκτόπισαν....

Και πως να εξάγουμε Ελληνικά ποιοτικά προϊόντα όταν το υπερφορτωμένο πελατειακό κράτος φορτώνει νέους φόρους στον παραγωγικό τομέα, για να έχει λεφτά να δίνει η κάθε κυβέρνηση στην πελατεία της;

Και όταν δεν μειώνει την γραφειοκρατία και διαφθορά που πνίγουν την Ελληνική παραγωγικότητα, μην και ενοχληθεί το πελατειακό κατεστημένο; Όταν δεν μειώνει τις στρεβλώσεις που κάνουν πιο ακριβή την παραγωγή και άρα αυξάνουν τις τιμές και δυσχεραίνουν τον διεθνή ανταγωνισμό (όπως υπερβολικές εργοδοτικές εισφορές, κλειστά επαγγέλματα, φόροι υπέρ τρίτων, συντεχνιακά προνόμια, υψηλό κόστος ενέργειας κλπ), γιατί έτσι συμφέρει την πελατεία της;

Η μόνη δυνατότητα ανατροπής είναι ο Ελληνικός λαός να υποστηρίξει με την ψήφο του κάποια από τα νέα μη πελατειακά (κατά το μη- μνημονιακά) κόμματα!

Και τι πρέπει να κάνουμε είναι απλό: να κτίσουμε τους θεσμούς των επιτυχημένων Ευρωπαϊκών κρατών, που καταλαμβάνουν τις πρώτες θέσεις διεθνώς τόσο σε ποιότητα ζωής των λαών όσο και στην διανομή πλούτου.

Όλα τα άλλα είναι κοροϊδίες πάνω σε κοροϊδίες, ψέματα πάνω στα ψέματα...

ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΩΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ...

Ας υποθέσουμε ότι έχουμε δύο άτομα τον κ. Τζίτζικα και τον κ. Μέρμηγκα.

Ο πρώτος επενδύει ένα κεφάλαιο που έχει δανεισθεί σε χρηματοοικονομικά εργαλεία (μετοχές, ομόλογα, κλπ) με την προσδοκία ότι η απόδοσή τους θα του καλύπτει το ενοίκιο του διαμέρισματος το οποίο νοικιάζει.

Ο δεύτερος δανείζεται και επενδύει το κεφάλαιό του στην αγορά μιας κατοικίας ελπίζοντας ότι η άνοδος της αξίας του ακινήτου θα του επιτρέπει να παίρνει δανεια που θα καλύπτουν τα τοκοχρεολύσια.

Όμως τα πράγματα δεν πάνε καλά και οι δύο φίλοι μας σύντομα αντιμετωπίζουν προβλήματα.
Ο κ.Τζίτζικας βλέπει τις αξίες/αποδόσεις των επενδυτικών του εργαλείων να καταβαραθρώνεται κατά 30%. Ανάλογα πράγματα συμβαίνουν και στον τομέα του real estate, με αποτέλεσμα η αξία του ακινήτου του φίλου κ. Μέρμηγκα να μειωθεί και αυτού κατά 30%. Με αποτέλεσμα λοιπόν τώρα οι δύο πρωταγωνιστές της ιστορίας αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο να χάσουν την στέγη τους.

Στην ίδια κατάσταση βρίσκονται και οι δυό. Στην πραγματικότητα όμως όχι!

Γιατί φορολογεί το κράτος μόνο τα ακίνητα (το κεφάλαιο) κι όχι ομόλογα, καταθέσεις, μετοχές, ασχέτως αν έχουν αύξηση ή όχι; Αν λοιπόν θεωρηθεί το ακίνητο επενδυτικό προϊόν και φορολογείται η ύπαρξή του, ασχέτως αν αποφέρει εισόδημα ή όχι, να φορολογηθεί τότε όλη η κινητή κι ακίνητη περιουσία;

Φυσικά και είναι όχι η απάντηση κι εύκολη, γιατί τα ακίνητα δεν δραπετεύουν στο εξωτερικό και δεν καταθέτουν πινακίδες.

Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που πήραν ένα σπίτι με στεγαστικό δάνειο, δεν έκαναν "επένδυση", αλλά προσπάθησαν να εξασφαλίσουν ένα ελάχιστο όριο αξιοπρεπούς διαβίωσης. Δεν ενδιαφέρονται λοιπόν για την αξία του στην αγορά, αλλά για τη διατήρηση της χρήσης του ως χώρο κατοικίας.

Αυτό αφορά κυρίως τους μέρμηγκες που δούλεψαν, μάζεψαν ένα ποσό, δανείστηκαν για να φτιάξουν ή να αγοράσουν ένα σπίτι να βάλουν μέσα το κεφάλι τους ώστε να γλιτώσουν από το ενοίκιο στα γεράματα τους και να αφήσουν κάτι στα παιδιά τους όταν φύγουν απ' τον μάταιο τούτο κόσμο.

Από τη μία είναι το ομόλογο/μετοχές που είναι επένδυση που δυνητικά μπορεί να αποφέρει κέρδος και έχει ρίσκο όπως κάθε άλλη επένδυση. Αν πάρεις ομόλογα/μετοχές από μία εταιρεία/τράπεζα, η απόδοσή τους είναι άμεσα συνδεδεμένα με την πορεία της τράπεζας, επιτόκια τραπεζών, κτλ κτλ. Υπάρχει μία σχέση που τα συνδέει και μπορείς να κρίνεις (υποθετικά) το ενδεχόμενο ρίσκο και να αποφασίσεις.

Το στεγαστικό δάνειο όμως που παίρνει κάποιος, δεν είναι επένδυση με την έννοια του άμεσου κέρδους αν θα μπορέσεις να "διατηρήσεις την επένδυση κερδοφόρα" (να έχεις το σπίτι σου) εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο με το αν έχεις εισόδημα.

Όμως κάτι διεφθαρμένοι και διαπλεκόμενοι οδήγησαν τη χώρα ολόκληρη σε δεινή, πρωτοφανή οικονομική κρίση και οι μέρμηγκες βρέθηκαν με μειωμένο μισθό (αν όχι στην ανεργία) χωρίς όμως να μειωθεί το κόστος ζωής, υπέρογκους φόρους κι αδυναμία να αποπληρώσουν τα δάνεια που πήραν για το σπίτι τους. Για να σωθεί λοιπόν η χώρα και να εκμοντερνιστεί οικονομικά, κάποιοι θα τους τιμωρήσουν βγάζοντας τα σπίτια τους σε πλειστηριασμό!

Κάποιοι διαπλεκόμενοι κηφήνες που ουδέποτε εργάστηκαν πραγματικά κι έχουν εκμεταλλευτεί πολλά χρήματα από επιχειρηματικά δάνεια που ουδέποτε αποπλήρωσαν γιατί βούλιαξαν τις επιχειρήσεις τους (που διέφευγαν της φορολογίας όσο δήθεν λειτουργούσαν), περιμένουν πώς και πώς την ώρα που εκμεταλλευόμενοι την καθίζηση των τιμών των ακινήτων που θα βγουν σε πλειστηριασμό, θα τα αγοράσουν για σπόρια με τα κλεμμένα (που βρίσκονται ασφαλή στο εξωτερικό) όχι για να ζήσουν σ' αυτά, αλλά για να τα πουλήσουν όταν ανεβούν οι τιμές τους μην προσφέροντας απολύτως τίποτε στην κοινωνία.

Στους πλειστηριασμούς υπάρχουν πολλά ακόμα τραγελαφικά, όπως η μη συνδεση δανείου-αξίας σπιτιού, όπως συμβαίνει στο σοβαρό καπιταλισμό κι όχι στον σοβιετικό. Εδώ ακόμα και αν χάσεις το σπίτι του, συνεχίζεις να το πληρώνεις, αφού θα 'χει πέσει η αξία του έναντι του αρχικού δανείου.
Η θεία δίκη θα 'ναι να πάρουν τα σπίτια, να τους μείνουν μιας και ούτε τζαμπα δεν θα τα πουλάνε και να πληρώνουν τον ΕΝΦΙΑ. Ή μήπως τότε θα γίνει ρύθμιση εξαίρεσης;

Φυσικά αυτό θα γίνει με τέτοιο τρόπο ώστε να μην πληρώσουν ούτε φόρους ακίνητης περιουσίας στο μεταξύ, μέσω εταιρειών και δήθεν επενδυτικών χρηματιστηριακών εργαλείων εξαιρετικά χρήσιμων στο να αφαιρούν πραγματικό χρήμα και θέσεις εργασίας από την πραγματική οικονομία και να εξανεμίζουν στην πρώτη κρίση το μέλλον γενεών ολόκληρων κάνοντας πλουσιότατους ελάχιστους...

ΕΞΩ ΚΑΙ Η ΒΙΟΧΑΛΚΟ...

Ο μεγαλύτερος βιομηχανικός μεταλλουργικός όμιλος της χώρας φεύγει.

Την ώρα που γίνονται αγωνιώδεις προσπάθειες προσέλκυσης ξένων επενδυτών στην Ελλάδα, οι Έλληνες επιχειρηματίες, τα λεγόμενα παλαιά τζάκια του επιχειρείν δίνουν στην πατρίδα τη χαριστική βολή. Μετά τη ΦΑΓΕ και την 3Ε άλλος ένας μεγάλος όμιλος η Βιοχάλκο, αποφάσισε να εγκαταλείψει την Ελλάδα.

Με επίσημη ανακοίνωσή της στο χρηματιστήριο η εταιρεία ανακοινώνει τη φυγή της για το Βέλγιο, με το τρικ της συγχώνευσης με άλλη εταιρεία, την Viohalco S.A., εταιρεία συμμετοχών θυγατρική του ομίλου με έδρα το Βέλγιο.

Ουσιαστικά η Ελληνική εταιρεία κάνει αυτή την κίνηση αφενός για φορολογικούς λόγους και αφετέρου για να μπορεί να έχει ευκολότερη χρηματοδότηση, αλλά οι θυγατρικές παραγωγικές εταιρείες παραμένουν στην Ελλάδα.

Τώρα το ποιες είναι οι απώλειες για την ελληνική οικονομία και για το πόσοι θα χάσουν τις δουλειές τους, αυτό θα το δούμε σύντομα.

Ελάχιστες αμφιβολίες υπάρχουν ότι θα ακολουθήσουν και οι θυγατρικές της σταδιακά.
Ποιος εξέτασε το κόστος της ενέργειας; Ποιος τη φορολόγηση;

Να κάθεται ο κάθε σοβαρός επιχειρηματίας προσοχή μπροστά σε άσχετους και μπουρδολόγους σωτήρες της Οικονομίας μας, που επαγγέλλονται "ανάπτυξη" εδώ και 5 χρόνια, αλλά ακόμα δεν κατόρθωσαν ούτε μια έκθεση ιδεών για την επίτευξή της να συγγράψουν; Και να παρακαλάει για ρευστότητα το τραπεζικό μας σύστημα, που "ολοκληρώθηκε η επανακεφαλαιοποίηση του προ μηνών", αλλά οι αναμενόμενοι "κρουνοί ρευστότητας" αποδείχτηκαν ένα ακόμα ψέμμα;

Οι εταιρείες είναι δυναμικοί οργανισμοί και το χρήμα τρέχει ταχύτερα από τις αποφάσεις (και τα λάθη που αυτές κάποτε προκαλούν) των πολιτικών. Προφανώς μπίζνες με το στανιό και με έκτακτες εισφορές που διαλύουν κάθε έννοια οικονομικού προγραμματισμού και υπολογισμού απόδοσης επένδυσης, δεν γίνονται...

Η αποχώρηση των μεγάλων βιομηχανιών (και των μικρότερων ή πολύ μικρών που δεν γνωστοποιούνται ποτέ) δυστυχώς δεν φαίνεται να σταματάει. Είναι η αρνητική δυναμική και οι εντυπώσεις σε εξωτερικό και εσωτερικό που παράγουν τέτοιες κινήσεις.

Ποια μεγάλη βιομηχανία θα έλθει, όταν οι ντόπιοι βιομηχανικοί κολοσσοί συνωστίζονται στην έξοδο; Πιθανώς να έλθουν επιχειρήσεις που ασχολούνται με υπηρεσίες, πρώτες ύλες, τουρισμό και ενέργεια, αλλά όχι βιομηχανίες. Αλλά αυτές οι νέες που θα έλθουν (αν έλθουν) δεν επαρκούν για την μείωση της τρομακτικής ανεργίας.

Φεύγουνε οι υγιής επιχειρήσεις. Φεύγουνε οι επιχειρηματίες. Φεύγουνε οι ελεύθεροι επαγγελματίες που ξέρουνε μια τέχνη. Φεύγουνε οι επιστήμονες. Μένουνε οι συνταξιούχοι. Μένουνε οι δημόσιοι υπάλληλοι. Μένουνε τα "συνδικάτα". Μένουνε οι αιώνιοι φοιτητές. Μένουνε οι λαθρομετανάστες ...

Δεν πειράζει, εμείς θα συνεχίσουμε να ασχολούμαστε με οικεία θέματα που κατέχουμε εδώ και έτη: με τον Φ.Π.Α. του φραπέ και της μπουγάτσας, την τιμή της χωριάτικης στη Μύκονο και την Κρήτη, με τον Φ.Α.Π. των μη προσοδοφόρων ακινήτων, με 45άρηδες συνταξιούχους, με μαγειρέματα του εκλογικού νόμου, με διαγκωνισμούς υποψηφίων που δεν θα προαφέρουν τίποτα αν εκλεγούν, με τη φορολόγηση σκαφών και οχημάτων 1928 κυβ. εκατοστών ως τεκμήρια πολυτελούς διαβίωσης, τα φαληρημένα κανάλια των νταβατζήδων, με την πρόσληψη χιλιάδων υπαλλήλων της πρώην Ε.Ρ.Τ. (με σκανδαλώδη πριμοδότηση για να ξαναεισαχθούν) στη νέα υποτίθεται απαλλαγμένη από την ευνοιοκρατία του παρελθόντος Ε.Ρ.Τ. και με το βόλεμα ημετέρων συζύγων, τέκνων και εσχάτως και φιλενάδων στη βουλή και τα υπουργεία, κλπ μίζερα.

Πού να μείνει καιρός για τίποτε άλλο στους πολυάσχολους τού τίποτε;

ΓΚΡΙΖΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ...

Όπως λένε, σε μια συναλλαγή είναι παρόντες τρεις: ο πωλητής, ο αγοραστής κι ο Θεός.
Και ο Ύψιστος δεν αναμειγνύεται σε φορολογικές παραβάσεις. Σε εκατό εκατομμύρια εκτιμούνται οι διενεργούμενες καθημερινά οικονομικές συναλλαγές στη χώρα. Κανένας μηχανισμός δεν είναι εφικτό να τις παρακολουθήσει όλες.

Αυτό που συνέβη είναι ότι οι σκληρές φορολογικές  επιβαρύνσεις μαζί με τον δραματικό περιορισμό του διαθεσίμου εισοδήματος έφεραν το τέλος σε ένα υπολογίσιμο τμήμα της «λευκής» οικονομίας, διευρύνοντας αντίστοιχα την αθέατη. Ένα σύνθημα που απηχεί οικονομική συμπεριφορά μοιάζει να έχει ήδη εξαπλωθεί στην κοινωνία: «όλα μαύρα - μέχρι να ξαναδούμε άσπρη μέρα».

Η γκρίζα οικονομία είναι μια ελπίδα για την επιβίωση μας και έξοδο από την κρίση, όσο και αν αυτό ακούγεται κυνικό και αρνητικό. Το γκρίζο χρήμα είναι αυτό που κινεί ότι έχει απομείνει στην αγορά. Πιο σημαντικό είναι ότι η γκρίζα οικονομία κινείται κυρίως με εγχώριας προέλευσης υπηρεσίες και αγαθά, όχι εισαγόμενα διότι αυτά ελέγχονται στην είσοδο τους στη χώρα.

Αυτοαπασχολούμενοι έκλεισαν γραφεία, μικροεπιχειρήσεις και καταστήματα για να αποφύγουν ενοίκια, τακτική & έκτακτη φορολογία και ασφαλιστικές εισφορές, δουλεύοντας όποτε, όπως και όπου μπορούν.

Δικηγόροι γράφουν δικόγραφα για συναδέλφους τους που ακόμα διατηρούν γραφεία ανοιχτά. Μισθωτοί απολύθηκαν σε συνεννόηση με τον εργοδότη, γράφτηκαν στην ανεργία και συνεχίζουν να εργάζονται «μαύρα» - 4 στους 10 πλέον δουλεύουν ανασφάλιστα. Επαγγελματίες της οικοδομής κάνουν εργασίες χωρίς τιμολόγηση, επισκευαστές αυτοκινήτων κάνουν service σε πυλωτές πολυκατοικιών, κομμώτριες και μανικιουρίστες καλλωπίζουν κατ' οίκον.

Προϊόντα διατροφής διακινούνται χέρι-χέρι. Καπνός καλλιεργείται χωρίς άδεια και διοχετεύεται στην αγορά χύμα, η ανάγκη υπερισχύει του ρίσκου. Τα ιδιαίτερα φροντιστήρια, ο τουρισμός και η νυχτερινή διασκέδαση δεν υπήρξαν ποτέ καθαρά για να γίνουν τώρα.

Αλλά αν το «μαύρο» χρήμα σε άλλες περιοχές, μένει στη χώρα και ανακυκλώνεται, προκαλώντας υστέρηση φορολογικών εσόδων αλλά όχι αφαίμαξη ρευστότητας. Η διάσταση της ισότιμης συμμετοχής σε ένα κοινό ταμείο μέσω μιας δίκαιης φορολογίας έχει διαρραγεί λόγω της τεράστιας ανισοκατανομής των εισοδημάτων.

Οι πολιτικοκοινωνικές εξελίξεις τα τελευταία τριάντα χρόνια δημιούργησαν δυο ακραίως άνισα κοινωνικοοικονομικά και αριθμητικά στρατόπεδα.

Από τη μια μία τάξη εξόχως προνομιούχων, οι οποίοι πλούτισαν ασύλληπτα από την καταλήστευση και καταχρέωση του Κράτους, δηλαδή του κοινού ταμείου, είτε ως πολιτικοί παράγοντες είτε ως κρατικοί αξιωματούχοι είτε ως προμηθευτές του Δημοσίου. Όλοι αυτοί ατιμώρητοι άπαντες πλην ελαχίστων, μαζί με μεσαίας εμβέλειας παρατρεχάμενους, μαζί με ελάχιστους αυτόνομους ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες, αριθμούν κάπου το 1-2%. Στις ποιοτικές μετρήσεις των δημοσκοπήσεων ένα αντίστοιχο ποσοστό δηλώνει ότι δεν έχει επηρεαστεί από την κρίση και ότι προσδοκά «καλύτερο μέλλον».

 Από την άλλη ένα συντριπτικό ποσοστό μέχρι πρότινος σχετικά ευημερούντων μεσαίων στρωμάτων, μέρος των οποίων έβαλε ωσαύτως λίγο το χέρι στο μέλι όποτε μπορούσε, που σήμερα κινούνται σε κλίμακες από την εισοδηματική συμπίεση μέχρι την ανέχεια, υπόκεινται σε διαρκώς και βαρύτερη φορολογία και διαπιστώνουν διαρκή υποβάθμιση της δυνατότητάς τους να επηρεάσουν τις πολιτικές εξελίξεις που τους αφορούν...

Μεγάλο ποσοστό της διάχυτης απόγνωσης δεν οφείλεται τόσο στην μείωση των εισοδημάτων όσο στην αυξανόμενη ακρίβεια για τα βασικά είδη διαβίωσης, ιδίως στους ανελαστικούς τομείς: διατροφή, ενέργεια, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Και η ακρίβεια οφείλεται στο ότι η πολιτικοοικονομική ελίτ με τις γνωστές επιλογές της οδήγησε στην ολιγοπωλιακη διάρθρωση της αγοράς, στο σχηματισμό εμφανών και αθέατων καρτέλ τα οποία ουδέποτε θα μειώσουν τις τιμές καθώς βλέπουν τους καταναλωτές σαν ζώα προς σφαγή και όχι ως συμπολίτες. Ενώ τα είδη σούπερ-μάρκετ ελέγχονται κατά 80-90% από μια ολιγομελή ομάδα ξένων πολυεθνικών που φοροδιαφεύγουν με ενδοομιλικές συναλλαγές.

Η απάντηση στο ερώτημα ιδίως των ξένων «γιατί δεν εξεγείρονται οι Έλληνες με όλα αυτά που τους επιβάλλουν;», εκτός από τον λόγω ευμάρειας εκφυλισμό του μαχητικού φρονήματος, είναι ότι οι Έλληνες μαθημένοι ιστορικά να ελίσσονται, διοχέτευσαν την οικονομική δραστηριοποίησή τους σε παράπλευρα κανάλια με σκοπό την επιβίωση. Υπό το πρίσμα αυτό η γκρίζα οικονομία δεν είναι φοροδιαφυγή. Είναι αυτοάμυνα, για να επιζήσουν αλλά και να πράξουν μίας μορφής αντίσταση προς το παρανοϊκό κράτος.Με την προϋπόθεση ότι ο απασχολούμενος σε φορολογικά αδήλωτη εργασία καλύπτει με το όποιο εισόδημα καταφέρνει να έχει, πιεστικές βιοτικές ανάγκες και δεν δημιουργεί παράνομο πλουτισμό.

Υπάρχει άλλη μία κρισιμότατη διάσταση στη φοροδιαφυγή, που άπτεται του πλέον συζητούμενου θέματος της εποχής: την ανάπτυξη. Ό,τι βλέπετε ακόμα γύρω σας να κινείται στην οικονομία χρηματοδοτείται σε μεγάλο ποσοστό από τη γκρίζα οικονομία. Είναι αυτή που μειώνει κάπως τις κοινωνικές επιπτώσεις της διάχυτης οικονομικής δυσπραγίας.

Τα φορολογούμενα εισοδήματα κατευθύνονται κυρίως σε φόρους, δάνεια και λογαριασμούς. Οι τράπεζες έχουν σταματήσει τις χρηματοδοτήσεις. Επί πλέον η τρόικα απαγόρευσε την χρηματοδότηση δραστηριοτήτων που θεωρεί "ριψοκίνδυνες", διότι φοβάται ότι θα δημιουργήσουν νέα κόκκινα δάνεια και επισφάλειες, στραγγαλίζοντας έτσι οριστικά την αγορά. Οι πολυεθνικές ενδιαφέρονται μόνο να πουλάνε πανάκριβα, προϊόντα που τούς έχουν κοστίσει φτηνότατα, όπως η Apple πουλάει 700 ευρώ ένα iPhone που κοστίζει 70 ευρώ, γι' αυτό έστειλαν την παραγωγή στα τριτοκοσμικά εργοστάσια της Ασίας.

Οι δημόσιες επενδύσεις έχουν απαγορευτεί από το δόγμα του νεοφιλελευθερισμού. Από που λοιπόν θα προέλθει η ανάπτυξη και οι πολυπόθητες θέσεις εργασίας; Από τη συγκέντρωση μιας κρίσιμης ποσότητας χρήματος από την γκρίζα οικονομία, η οποία θα περάσει στη σφαίρα της νόμιμης οικονομίας.

Μην νοιώθετε ένοχοι αν έχετε κρύψει κάπου λίγα ευρώ για ώρα  ανάγκης. Και οι άλλοι λαοί επίσης, κρατούν μεγάλα ποσά σε μετρητά στα χέρια τους. Παρά τις αμέτρητες καμπάνιες με κατάρες κατά των μετρητών, που χρηματοδοτούνται συνήθως από τις εταιρείες πιστωτικών καρτών, οι οποίες επίσης εξαγοράζουν πολιτικούς και κρατικούς αξιωματούχους για να εξαπολύουν μύδρους κατά των συναλλαγών με μετρητά, ως ο καλύτερος τρόπος ελέγχου από το σύστημα όλων των δραστηριοτήτων μας, που δεν μπορούν κάποιοι να ελέγξουν...

ΕΠΙΣΦΑΛΕΙΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΕΣ & ΑΠΟΤΑΜΙΕΥΣΕΙΣ...

Ζούμε σε παραλογισμό  όπου τα "μυρμήγκια", όλοι αυτοί που δούλεψαν και δουλεύουν σκληρά για να ζήσουν την οικογένειά τους με αξιοπρέπεια, να πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους και να χτίσουν από ένα σπιτάκι μέχρι ολόκληρη ακίνητη περιουσία, αυτοί οι θεωρούμενοι στυλοβάτες της κοινωνίας και του συστήματος, να βρίσκονται υπό συνεχή και ανηλεή διωγμό με σκοπό την εξόντωσή τους.

Αντίθετα τα "τζιτζίκια", όλοι οι αερητζήδες που κινούνταν και κινούνται με θαλασσοδάνεια, με ληξιπρόθεσμες οφειλές προς Δημόσιο και ιδιώτες, όσοι με δανεικά έκαναν διακοπές σε Μύκονο, Μαλβίδες και Αράχωβα, τα περιμένουν ευνοϊκές ρυθμίσεις από Δημόσιο και τράπεζες...

Φτάνουμε λοιπόν στο συμπέρασμα ότι όποιος έκανε κάποιας μορφής αποταμίευση είναι μεγάλο κορόιδο. Ενώ όποιος τα έφαγε στα μπουζούκια, όποιος έκανε ταξίδια και ακριβές αγορές, όποιος χρωστά τα μαλλιά της κεφαλής του σε δημόσιο και ταμεία είναι ευτυχισμένος...

Ποιοί είναι οι λόγοι που υποφέρει ο μύρμηγκας ο αποταμιευτής και την περνάει ζωή και κότα ο τζίτζικας και το λαμόγιο;

Για τη φοροδιαφυγή φταίει η Μέρκελ;

Για τη διαλυμένη κρατική μηχανή που ο καθένας κάνει ότι του καπνίσει φταίει ο Σόιμπλε;

Για τους χιλιάδες γλυψιματίες του δημοσίου και τους πενηντάρηδες συνταξιούχους στους οποίους πάνε τα έσοδα από τα χαράτσια φταίει η Μπούντεσμπανκ;

Για το ότι σε καιρό τεράστιας κρίσης, ούτε οι επίορκοι δε σταματούν να πληρώνονται, φταίνε οι Γερμανοί;

Για τα χλιδάτα εφάπαξ, για τα ταξίδια των συνδικαλιστών και τις βίλες των πολιτικών φταίει η Ντόιτσε Μπανκ;

Για τις μαϊμούδες συντάξεις και τα φαλιρισμένα ασφαλιστικά ταμεία πολύ πριν τα "κουρέματα" φταίει ο Ρέσλερ;

Όλοι αυτοί τι θάπρεπε να κάνουν; να πουν πάρτε άλλο 1 τρις χάρισμα και συνεχίστε όπως πάτε;

ΚΥΠΡΟΣ: THE SUM OF ALL FUBAR...

Υπό τον τίτλο: "Cyprus: The Sum of ALL FUBAR", όπου FUBAR είναι τα αρχικά των λέξεων "Fucked up beyond all recognition" ο νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν προσπαθεί μέσα από τη στήλη του στους ΝΥΤ, να δώσει μια εξήγηση για ό,τι συμβαίνει τις τελευταίες ημέρες στην Κύπρο:

Η κατάσταση στην Κύπρο είναι πλέον ξεκάθαρη και αυτό δεν είναι καθόλου καθησυχαστικό.

Στον αντίποδα, φαίνεται ότι η Κύπρος έχει καταφέρει να συνδυάσει όλα όσα πήγαν στραβά σε άλλες χώρες. 1. Τράπεζες εκτός πραγματικότητας. Τεράστιο τραπεζικό σύστημα με στοιχεία ενεργητικού 8 φορές το ΑΕΠ, βασισμένο σε ένα μοντέλο προσέλκυσης offshore κεφαλαίων με υψηλά επιτόκια και μεγάλες ευκαιρίες για φοροαποφυγή/φοροδιαφυγή.

Επίσημα μόνο το 40% των καταθέσεων στις Κυπριακές τράπεζες δεν ανήκουν σε μόνιμους κατοίκους, κάτι που σημαίνει ότι οι καταθέσεις των μόνιμων κατοίκων ανέρχονται στο 500% του ΑΕΠ, το οποίο είναι τελείως τρελό.

Αλλά η λέξη «κάτοικος» δεν σημαίνει αυτό που φαντάζεστε ότι σημαίνει. Ορισμένα από τα χρήματα προέρχονται από πλούσιους ξένους που ζουν στην Κύπρο. Ένα μεγάλο μέρος προέρχεται από πλούσιους ανθρώπους που έχουν αποκτήσει μόνιμη άδεια παραμονής, χωρίς στην πραγματικότητα να ζουν στο νησί. Οπότε πρέπει να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι οι Κυπριακές καταθέσεις προέρχονται από μη Κύπριους, που τους προσέλκυσε αυτό το επιχειρηματικό μοντέλο.

Και αυτό το επιχειρηματικό μοντέλο σταμάτησε να λειτουργεί όταν υπήρξαν μεγάλες απώλειες κάπου αλλού. Από τη στιγμή που οι κυπριακές τράπεζες πραγματοποιούσαν επενδύσεις στην Ελλάδα και στην εγχώρια φούσκα του real estate, η καταστροφή ήταν αναπόφευκτη.
Το οποίο με οδηγεί στο εξής:

2. Μεγάλη εγχώρια αγορά real estate, του μεγέθους της Ισπανίας ή της Ιρλανδίας. Δεν έχει ακόμη ξεφουσκώσει πλήρως, που σημαίνει ότι θα έρθουν πολλές ακόμη απώλειες. Και ο συνδυασμός της φούσκας των ακινήτων με το εισόδημα από περίεργες τραπεζικές συναλλαγές, οδήγησε επίσης σε:

3. Μαζική υπερτίμηση, με το κόστος και τις τιμές στην Κύπρο να έχουν αυξηθεί πολύ περισσότερο απ' όσο στην υπόλοιπη ευρωζώνη. Το 2008 το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών ήταν πάνω από 15% του ΑΕΠ! Τι μπορεί να γίνει; Πρώτα απ' όλα οι κυπριακές τράπεζες δεν μπορούν να τιμήσουν τα χρέη τους, τα οποία δυστυχώς έχουν σε συντριπτικό ποσοστό την μορφή καταθέσεων. Οπότε και είναι αναπόφευκτη κάποια στάση πληρωμών στις καταθέσεις. Όπως το αντιλαμβάνομαι τώρα, το αρχικό ...γ@%$#%, ήταν ένα κοινό σφάλμα των Ευρωπαίων και των Κυπρίων. Η Ευρώπη δεν ήθελε μια ανοιχτή τραπεζική εκκαθάριση, η οποία μεταξύ άλλων θα έδινε καθαρή προτεραιότητα (seniority) στους μικρούς, εξασφαλισμένους, καταθέτες.

Αντίθετα ήθελε αυτό το ουσιαστικά πλασματικό σχέδιο κουρέματος. Την ίδια ώρα η Κυπριακή κυβέρνηση εξακολουθεί να έχει την ψευδαίσθηση ότι το τραπεζικό της μοντέλο μπορεί να επιβιώσει και ήθελε να περιορίσει το πλήγμα στους μεγάλους καταθέτες του εξωτερικού. Εξ ου και η διαμάχη για το κούρεμα των μικρών καταθέσεων.

Στο τέλος θα γίνει πιθανότατα αυτό που επρόκειτο να γίνει εξ αρχής, ίσως σε διαφορετική εκδοχή ένα μεγάλο κούρεμα στις καταθέσεις άνω των 100.000. Αλλά ούτε η τότε η κατάσταση θα έχει τεθεί υπό έλεγχο σε καμία περίπτωση.

Πρέπει ακόμη να σκάσει η φούσκα των ακινήτων και υπάρχει ακόμη τεράστιο πρόβλημα ανταγωνιστικότητας (που χειροτερεύει επειδή μια μεγάλη εξαγωγική βιομηχανία, οι τράπεζες, έχει ήδη αποδημήσει εις τον δημιουργό της), και η διάσωση θα αφήσει την Κύπρο με κρατικό χρέος Ελληνικών διαστάσεων.

Οπότε τι γίνεται τελικά;

Όπως έχουν τονίσει αρκετοί παρατηρητές, Η Κύπρος είναι κατά κοινή ομολογία σε καλύτερη θέση από την Ισλανδία για να το κάνει όπως η Ισλανδία, γιατί η υποτίμηση και η επαναφορά της Κυπριακής λίρας θα φέρει πολύ τουρισμό.

Οι Κύπριοι που δεν έχουν ακόμη συμφιλιωθεί με την λήξη αυτής της ιδιώτυπης μεσολαβητικής επιχείρησης τους, θα είναι όμως σε θέση να το κάνουν;

Είναι πράγματι τρομαχτικά τα πράγματα...

Από το Euro2day.gr

ΛΗΞΙΠΡΟΘΕΣΜΑ...

Πόσα είναι τα ληξιπρόθεσμα στο σύνολό τους; 55 δις ευρώ. Τόσα χρωστούν δηλαδή οι πολίτες στο κράτος, που αν είχε εισπράξει τα 10 δις από αυτά σήμερα δε θα βρισκόμαστε στη δυσάρεστη θέση να μιλάμε για Μνημόνια.

Φυσικά μέσα στους οφειλέτες είναι και επιχειρήσεις, αλλά οι περισσότεροι είναι ιδιώτες ή ελεύθεροι επαγγελματίες που δεν έχουν ούτε για τα βασικά, πόσο μάλλον για φόρους.

Και τι κάνει το κράτος για να εισπράξει ό,τι μπορεί; Το γνωστό και δοκιμασμένο κόλπο. Δεκάδες δόσεις κι όποιος μπορεί έρχεται να πληρώσει. Απελπισμένοι είναι στο υπουργείο Οικονομικών, όσα και να εισπράξουν καλά θα είναι.

Τα πράγματα είναι πάρα πολύ απλά.

Το κράτος δεν πρόκειται να εισπράξει απο ανθρώπους που δεν έχουν να πληρώσουν. Και μην ακούω σαν δικαιολογία ότι κάποιοι έχουν να πληρώσουν αλλά δεν το κάνουν γιατί αυτό μου θυμίζει τον στρατό που μας έλεγαν ότι καταργήθηκε το ατομικό καψώνι και για τα αμαρτήματα ενός έτρεχε όλος ο λόχος πάνω κάτω.

Πόσο λογικό φαίνεται το Ελληνικό Κράτος να ζητάει από τον ελεύθερο επαγγελματία μισά-μισά τα κέρδη, που μόνος του δύσκολα αποκομίζει από μια "ελεύθερη" μα διαπλεκόμενη αγορά;

Πρέπει με κάποιον τρόπο να καταλάβουν τα σαίνια του υπουργείου Oικονομικών ότι αν ζητουσαν λογικά ποσά φόρων σίγουρα ο κόσμος θα πλήρωνε αλλά όταν ζητάνε εξωφρενικά πράγματα που κάποιους μήνες είναι περισσότερα και απο τα εισοδήματα που βγάζουμε τότε και τον καλύτερο μηχανισμό εισπράξεων να έχουν λεφτά δεν πρόκειται να πάρουν .

Εκτός αν κατά βάθος έχουν δίκιο κάποιοι "συνομοσιολόγοι" που λένε ότι το σχέδιο είναι να μας δημεύσουν τις περιουσίες.

ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗΣ ΘΗΤΕΙΑΣ;

Για να μειωθούν κι άλλο οι δαπάνες για την άμυνα, αναφέρεται στο προσχέδιο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (έκθεση της Τρόικας), καταργήστε λένε την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία!

Μέσες άκρες σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες έχει καταργηθεί η υποχρεωτική. Και το ίδιο πάνε να κάνουν και εδώ. Με τη διαφορά ότι η Ελλάδα δεν είναι Πορτογαλία, να έχει γείτονες της την Ισπανία και τη Γαλλία.

Θα μας πούνε και πως να καταργήσουμε και τους Βαλκάνιους γείτονες με τις αλυτρωτικές βλέψεις και την Τουρκία; Ποια θα είναι η αμυντική θωράκιση της Ελλάδας με τους Τούρκους να έχουν ξεσαλώσει στο Αιγαίο, τους Αλβανούς να ονειρεύονται πότε θα κάνουν μπάνια στην Πρέβεζα και τους Σκοπιανούς και Βούλγαρους να καραδοκούν από το Βορρά; Δεν είναι μόνο τα λεφτά των καραβανάδων...

Η αντικατάσταση του εθνικού στρατού των κρατών της ΕΕ από μισθοφορικό στρατό είναι μια πολιτική τεχνική πουθέλουν να επιβάλλουν με βάση την πολιτειακή ενοποίηση της ΕΕ.

Οι μεγάλες σε πληθυσμό και οικονομικά ισχυρές χώρες, όπως η Γερμανία και η Γαλλία, θα έχουν και μεγάλο και ισχυρό μισθοφορικό στρατό οι μικρές και οικονομικά αδύναμες χώρες, όπως η Ελλάδα, η Κύπρος, η Μάλτα κτλ., θα έχουν μικρό κι ανίσχυρο μισθοφορικό στρατό. Συνεπώς θα χρειάζονται τη στρατιωτική στήριξη των μεγάλων χωρών, όπως η Γερμανία και η Γαλλία και θα υποκύπτουν για λόγους εθνικής ασφάλειας στις εκμεταλλευτικές απαιτήσεις αυτών των χωρών...

Με καθαρά εθνικά, γεωπολιτικά και στρατιωτικά κριτήρια, το θέμα της κατάργησης της υποχρεωτικής πρέπει να συζητηθεί. Εχει τεθεί επί τάπητος άλλωστε διεθνώς, αλλά και στην Ελλάδα εδώ και χρόνια. Από εκεί και πέρα και όποια λύση υπάρξει (όχι με μόνα κριτήρια τα οικονομικά, όπως θέλουν οι χαρτογιακάδες των Βρυξελλών), επιβάλλεται να υπάρχει μια μίνιμουμ παλαϊκή εκπαίδευση (ανδρών και γυναικών) στα όπλα κι όχι στις αγγαρείες.

Η Ελλάδα χρειάζεται αξιόμαχο, καλά εκπαιδευμένο και ετοιμοπόλεμο στρατό. Δεν έχει σημασία αν θα χρειαστεί να εμπλακεί ποτέ σε πολεμικές επιχειρήσεις. Η ύπαρξη του στρατεύματός μας λειτουργεί αποτρεπτικά, απέναντι στις ποικίλες και εκ πολλών κατευθύνσεων εκδηλωμένες επιβουλές, οι οποίες θα αυξάνουν καθώς η οικονομική αδυναμία μας θα συνεχίζεται...

ΟΧΙ ΕΔΩ ΑΥΤΑ...

Αυτοκίνητο υδρογόνου έτοιμο να βγει στην αγορά, κατασκεύασε ομάδα του Πολυτεχνείου Κρήτης, το οποίο έχει λάβει διεθνείς διακρίσεις,  ωστόσο η Ελληνική νομοθεσία εμποδίζει την εμπορική αξιοποίηση του εντός συνόρων...

O λόγος για το Εco Racer, αυτοκίνητο 100% Ελληνικής σύλληψης, σχεδίασης και κατασκευής, που φτιάχτηκε στα εργαστήρια του Πολυτεχνείου Κρήτης από μια ομάδα προπτυχιακών και μεταπτυχιακών φοιτητών.

Κινείται με υδρογόνο και με εξαιρετικές επιδόσεις στην εξοικονόμηση ενέργειας, αφού χρειάζεται ένα λίτρο καύσιμου για 434 χιλιόμετρα. Πρόκειται για ένα όχημα που θα μπορούσε κάλλιστα να περάσει στη μαζική παραγωγή με κάποιες τροποποιήσεις, ακόμη και με κόστος κάτω των 10.000 ευρώ, ώστε να κατασκευάζεται πλήρως στη χώρα μας και να εξάγεται κιόλας.

Το αμάξωμα του οχήματος είναι κατασκευασμένο από ανθρακονήματα για να έχει χαμηλό βάρος, διαθέτει σασί αλουμινίου από ειδικά κράματα και κινείται από κυψέλες υδρογόνου, είναι αθόρυβο, και αυτό που παράγει ως αποτέλεσμα της κίνησης του είναι απλώς νερό, δηλαδή εκπέμπει μηδενικούς ρύπους.

Το Eco Racer δεν εχει τίποτα να ζηλέψει από ανάλογα μοντέλα που αναπτύσσονται σε εργαστήρια και αυτοκινητοβιομηχανίες του εξωτερικού, και επιβραβεύθηκε σε διεθνείς διαγωνισμούς με το 1ο βραβείο ασφάλειας και το 4ο εξοικονόμησης καύσιμου.

Αν το ζητούμενο στη χώρα μας είναι η ανάπτυξη, αυτή τη στιγμή λείπει το θεσμικό πλαίσιο ώστε να επιτρέπεται η μαζική παραγωγή αυτού του οχήματος. Ακόμη και αν εμφανιστεί ενδιαφερόμενος επενδύτης δεν μπορεί να χρηματοδοτήσει την κατασκευή του Εco Racer στην Ελλάδα γιατί ο νόμος δεν το επιτρέπει...

Για να δούμε πότε η Ελλάδα θ' αλλάξει, να αλλάξει η νομοθεσία να γίνει πιο ευέλικτη συνεισφέροντας μαζί με αλλά δημιουργικά ανήσυχα και καινοτόμα και μυαλά από τους χώρους της επιστήμης του πνεύματος και των τεχνών στο όραμα για μια Ελλάδα με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον που θα βρίσκεται στην πρωτοπορία και όχι στα μετόπισθεν...
Κι ελπίζω η σκόπιμη παρακώληση να μην οφείλεται σε εντολές που έχουν δώσει από χρόνια στους πρόθυμους υποτακτικούς τους οι 2 εθνικοί νταβατζήδες που έχουν την αποκλειστικότητα στο πετρέλαιο...

ΡΕΤΙΡΕ ΚΑΙ ΛΟΙΠΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ...

Αυτό που ακούγεται κυρίως από τους άμεσα ενδιαφερόμενους και θιγόμενους μεγαλο-συνταξιούχους και υψηλόμισθους, είναι πως η μείωση των μεγάλων μισθών και συντάξεων τους θα επιδεινώσει την ύφεση.

Ακόμη περισσότερο οι αριστερίζοντες "σπουδαγμένοι", δείχνουν να πιστεύουν ότι πρέπει να αυξηθούν οι μισθοί και ο συντάξεις ώστε να αυξηθεί η ζήτηση και έτσι να υπάρξει ανάκαμψη. Επικαλούνται τον Κέυνς και τους κύκλους του, λέγοντας όμως μονάχα την μισή αλήθεια. Η προσφορά τεχνητής ζήτησης μπορεί να γίνει στις υφεσιακές περιόδους με δύο προϋποθέσεις: πρώτον ότι είχε ασκηθεί αντίστροφη πολιτική συμμαζέματος στις αναπτυξιακές περιόδους και δεύτερον ότι το εξωτερικό χρέος εξυπηρετείται, άρα υπάρχει περιθώριο δανεισμού για τα κεφάλαια που θα απαιτηθούν. Στην χώρα μας δεν υπάρχει καμία από αυτές τις δύο προϋποθέσεις, ίσως επειδή  δεν υπήρξε ποτέ υγιής ανάπτυξη.

Μέχρι σήμερα διάφοροι υπουργοί έχουν δώσει και συνεχίζουν να δίνουν τα πάντα στις τράπεζες, που είναι και  ο κύριος λόγος δημιουργίας της κρίσης, ενώ δεν έχει ληφθεί ούτε ένα μέτρο υπέρ της σωστής επιχειρηματικότητας από τη μια και της προστασίας του καταναλωτή από τη άλλη, με επιβεβλημένη συγκράτηση των τιμών...

Tο κράτος ελλείψει δανεικών, είναι υποχρεωμένο να βρει τα χρήματα που του λείπουν για να πληρώσει αυτούς τους υπερβολικούς μισθούς - συντάξεις των "ρετιρέ" (ΔΕΚΟ, δικαστές, ένστολοι, διάφοροι σύμβουλοι, υπάλληλοι βουλής κι ανώτεροι κρατικοί υπάλληλοι, γραφεία βουλευτών - υπουργών), από την υπόλοιπη κοινωνία.

Και αυτό θα το κάνει με τον συνήθη του κακό τρόπο, δηλαδή την οριζόντια αναζήτηση χρημάτων από φτωχούς, και μικρομεσαίους μέσω άμεσων ή έμμεσων φόρων.

Κοιτάξτε τώρα τη διαφορά: κόβοντας από τον σχετικά εύπορο με μισθό και σύνταξη πάνω από 2000 - 3000 ευρώ, είναι πιο πιθανό να έχει μικρότερη ύφεση καθώς στις παρούσες συνθήκες αυτός το ποσόν που του περισσεύει από το μισθό ή τη σύνταξη το "μασουριάζει" στο στρώμα, στο μαξιλάρι ή στον κήπο στην καλύτερη περίπτωση, ενώ στην χειρότερη, το ξοδεύει στο εξωτερικό (σπουδές παιδιών, ταξίδια, ακριβά εισαγόμενα προϊόντα).

Κόβοντας από τον φτωχό και μικρομεσαίο, εκτός του ότι τον οδηγείς στην απόγνωση, έχεις μεγαλύτερη ύφεση, επειδή όλο το ποσόν που του παίρνει, το στερεί απευθείας από την εγχώρια αγορά όπου και θα το ξόδευε για ανελαστικές συνήθως δαπάνες πρώτης ανάγκης.

Έχουμε φτάσει να αφήνουμε πενταροδεκάρες για μισθούς σε νέους με αρκετά προσόντα που θέλουν να χτίσουν τη ζωή τους και δεν ξέρουν πως, για να μη χάσουν τις παχυλές "ωριμάνσεις" τους μεσόκοποι απόφοιτοι του δημοτικού που έτυχε να βολευτούν τα προηγούμενα 35 χρόνια και είχαν την ευκαιρία να βιώσουν και να απολαύσουν τα αγαθά ενός ανωτέρου επιπέδου ζωής, η οποία απεδείχθη τελικώς οτι ήταν μια μεγάλη φούσκα....

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ...

Το Ελληνικό οικονομικό πρόβλημα αυτή τη στιγμή είναι μάλλον άλυτο. Για να ξεκολλήσει η οικονομία χρειάζεσαι ευελιξία, την οποία δυστυχώς η δημόσια διοίκηση μας δε διαθέτει.

Οι αλλαγές δομών και νοοτροπίας θα πρέπει να είναι ο κυριότερος στόχος της κυβέρνησης. Ο σημαντικότερος παράγοντας που τίποτα δεν πετυχαίνει σε αυτή τη χώρα και καμιά κυβέρνηση δεν καταφέρνει να κάνει κάτι για τον κατήφορο, είναι η έλλειψη οράματος και στόχου.

Άντε να υποθέσουμε πως κατορθώνουμε και διορθώνουμε τα κακώς κείμενα της Ελληνικής οικονομικής ζωής, ανοίγουμε τα επαγγέλματα, κάνουμε διαρθρωτικές αλλαγές κλπ..

Μετά τι;

Είναι το οικονομικό περιβάλλον συνολικά της Ευρώπης και του ευρύτερου περίγυρου τέτοιο, που θα επιτρέψει στη χώρα μας να προσελκυθούν επενδύσεις και να υπάρξει ανάπτυξη;

Ποιας εθνικότητας κεφάλαια θα επενδυθούν; Υπάρχουν ικανά Ελληνικά κεφάλαια οπουδήποτε στον κόσμο για να πέσουν στην πραγματική οικονομία;

Τι επιτέλους είναι αυτά τα κεφάλαια, μόνον αεριτζήδικα - χρηματιστηριακά που παίζουν με τις φούσκες;

Τι είδους οικονομία θα προκύψει;

Που θα δοθεί έμφαση; Σε ποιους τομείς; Θα πρέπει η οικονομία της χώρας να βασίζεται που; Στη βιομηχανία, στη γεωργία, στον τουρισμό, στις ΑΠΕ, στην τεχνολογία και τις υπηρεσίες;

Η οικονομία θα είναι ελευθερη χωρίς περιορισμούς, θα υπόκειται σε κανόνες και ποιούς, θα ρυθμίζεται από το κράτος; Η υγεία θα είναι δωρεάν η όχι; Η ασφάλιση θα είναι κρατική η ιδωτική; κλπ

Υπάρχει συγκεκριμένη κατεύθυνση;

Θέλουμε ιδιωτικοποιήσεις. Βεβαίως, που και πότε όμως; Δεν πουλάς στην χαμηλότερη δυνατή τιμή. Είναι κανόνας, πουλάς στην ακριβότερη δυνατή. Και αν πουλήσεις κερδοφόρα επιχείρηση δεν την πουλάς σε τιμή ίση με τα κέρδη 2 ετών. Αν έχεις μια κότα που σου δίνει ενα αυγό την ημερα δεν την πουλάς για 2 αυγά...

Επίσης, δεν μπορείς να μην έχεις έλεγχο σαν χώρα στις βασικές παροχές σου, νερό και ρεύμα, διοτι θεωρούνται κοινωνικά αγαθά και δεν είναι προς εκμετάλευση.

Γιατί δεν βγαίνει κάποιος αρμόδιος να μας πει π.χ. καλλιεργείστε πατάτες ή φτιάξτε τουριστικά θέρετρα;

Τι μπορεί να κάνει ο ανενεργός ανθρώπινος παράγοντας μέσα στην Ελλάδα; Γιατί τόσο άξιο ανθρώπινο δυναμικό, τόσοι ανεκμετάλλευτοι πόροι μένουν στον πάγο;

Ο όποιος δημιουργικός κόσμος αυτής της χώρας κάθεται με σταυρωμένα χέρια και παρακολουθεί έντρομος την ολοένα αυξανόμενη παρακμή, χωρίς να μπορεί ν΄αντιδράσει, χωρίς όραμα και κατεύθυνση, χωρίς πράξη, χωρίς δράση, έτσι πλήρης αμηχανία. Έχουμε ένα μεγάλο παραγωγικό τμήμα της κοινωνίας που μένει άπρακτο περιμένοντας κάτι να συμβεί, ίσως μια θαυματουργή παρέμβαση...

Πως θα κινητοποιηθεί και μάλιστα γρήγορα;

Αυτά τα ερωτήματα θα πρέπει ν΄απαντηθούν αν θέλουμε να γνωρίζουμε όλους τους παράγοντες για μια ρεαλλιστική έξοδο από την κρίση...

ΝΕΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ...

Το χρήμα έγινε πολύτιμο και ακριβό, μα η οικονομική κατάσταση φέρνει και καλά!

H καταναλωτική συμπεριφορά των Ελλήνων αλλάζει, πιθανόν αργά αλλά σταθερά...

Όλα αποδεικνύονται ότι είναι συνισταμένη του χρήματος που διαθέτει κανείς.

Όσο δε μειώνεται το οικογενειακό budget, τόσο πιο πολύ εξορθολογίζεται η νέα καταναλωτική συμπεριφορά μας.

Ετσι αρχίσαμε να βγάζουμε λιγότερα σκουπίδια, περιορίσαμε κρέας και ψάρι, ενώ αντίθετα αυξήσαμε όσπρια, κοτόπουλο και ζυμαρικά.

Οι βραδυνές εξόδοι σε ταβέρνες και σκυλάδικα μειώθηκαν, όπως και η γενική κατανάλωση εισαγώμενου αλκοόλ...

Το νοικοκυριό και οι γενικές δαπάνες περιήλθαν κυρίως στα χέρια των γυναικών που αποδεικνύονται πιο "σφιχτές". Αυτές λένε ή γράφουν σε αυστηρή λίστα τι θα ψωνίσουμε, αυτές κάνουν έρευνα αγοράς για τα είδη ένδυσης, αυτές συγκεντρώνουν ή ψωνίζουν με εκπτωτικά κουπόνια και προσφορές.

Ακόμη κήποι φυτεύονται, οι νυχτερινοί δρόμοι αδειάζουν από τα πολλά αυτοκίνητα, αλλοτινά σκουπίδια ανακυκλώνονται, ότι μπορεί να φτιαχτεί επισκευάζεται, κ.λ.π...

Αισιόδοξο μήνυμα άραγε για καλύτερη οργάνωση και αυτοπειθαρχία ενάντια στην υπερκατανάλωση των τελευταίων ετών,  ή μήπως δεν γίνεται κι αλλιώς;

ΕΠΑΝΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ; ΠΩΣ;

Αφού η ΝΔ συνήργησε να περάσουν στη Βουλή τα περισσότερα μέτρα της κυβέρνησης, συμφωνώντας με τις γενικές γραμμές της ασκούμενης πολιτικής χωρίς να διαφοροποιείται, αλλά να διατυπώνει αδαπάνως ασαφείς λύσεις εξόδου της χώρας απ' την ομηρεία της φοροληστείας της έξωθεν επιβληθείσης, τώρα ζητά εκλογές.

Με σύνθημα την αποτυχία εφαρμογής του Μνημονίου και την εκτίμησή της ότι ο λαός θα την φέρει στην εξουσία με σκοπό να επαναδιαπραγματευθεί με την τρόικα.

Ο Σαμαράς, ο οποίος πρόσφατα υπέστη εκδήλωση δυσπιστίας και δυσαρέσκειας απ' τους συναδέλφους του των συγγενών ευρωπαϊκών κομμάτων, αλλά κέρδισε μια μικρή άνοδο στις δημοσκοπήσεις, πορεύεται με σημαία την επαναδιαπραγμάτευση.

Οταν ακούν αυτή τη λέξη τα υψηλά ιστάμενα πρόσωπα της ΕΕ παθαίνουν ντελίριο και τους πιάνει παραλήρημα, γιατί ούτε γι' αστείο δεν θα το δεχθούν, επειδή θα επιβεβαιωθεί η αποτυχία της πολιτικής τους. Και διότι δεν καταδέχονται καν να κάνουν αυτοκριτική για την καταστροφική πολιτική τους έναντι της Ελλάδας. Θα αρνηθούν λοιπόν με τον αντίλογο ότι η ψήφιση των νόμων έχει και τη δική τους ανοχή. Πώς τώρα υπαναχωρεί;

Ας πούμε ότι έτσι όπως εξελίσσεται η κατάσταση πάμε σε εκλογές κι έρθει πρώτο κόμμα η ΝΔ. Αν και είναι εκ των πραγμάτων απίθανο να πάρει αυτοδυναμία, τότε αποκλείεται η συνύπαρξη. Πώς ο Σαμαράς θα συγκυβερνήσει με αντιπάλους για τους οποίους όπως έχει ανακοινωθεί θα κάνει Εξεταστική Επιτροπή για να διερευνηθούν οι πολιτικές ευθύνες και πώς φθάσαμε στο Μνημόνιο;

Κι αν ακόμη έρθουν ευνοϊκά γι' αυτόν, πώς θα πάει να επαναδιαπραγματευθεί το Μνημόνιο; Τι όπλα θ' αντιπαραθέσει στο τραπέζι των συζητήσεων; Η τρόικα έχει δείξει τη συμπεριφορά της. Το πολύ να της υποδείξει ένα μαντρωμένο γήπεδο, μέσα στο οποίο θα είναι υποχρεωμένη να κινείται η Ελλάδα η εξαρτημένη απ' τα δάνεια, με τον κίνδυνο της στάσης πληρωμών να την απειλεί κάθε φορά που θα πρέπει να παίρνει μια δόση. Θα τα πάει καλύτερα με τους ανθρώπους της ΝΔ;

Το ΠΑΣΟΚ δεν επιθυμεί πρόωρες εκλογές. Ποιος θα τις προκαλέσει; Οι τροϊκανοί; Μα δεν θα θεωρηθούν ότι επεμβαίνουν εκτός από τα οικονομικά και στα εσωτερικά της χώρας; Είναι που είναι η στάση ανάρμοστη απέναντί μας..

Ο τρόπος που φέρθηκε η Λαγκάρντ στον Βενιζέλο προχθές είναι ίδιος μ' αυτόν του επιτρόπου προς τον υφιστάμενό του. Ζήτησε ένα χαρτί από την Ελλάδα, μια υπεύθυνη δήλωση του πρωθυπουργού, ένα προσύμφωνο ότι θα τηρηθούν επακριβώς όσα μέτρα υπεσχέθησαν οι Ελληνες για να ξανασταλούν οι τρεις υπάλληλοι επιθεωρητές να μας ξαναελέγξουν. Πράγματα απαράδεκτα, ευτέλεια δίχως ίχνος συστολής, γιατί ο πρωθυπουργός και ο υπουργός αντιπροσωπεύουν έναν περήφανο λαό που δεν δέχεται να του καταρρακώνουν την υπερηφάνειά του επειδή έφτασε το χρεός εκεί που πήγε..

Οταν λοιπόν βρισκόμαστε στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και τώρα παρακαλάμε επαιτώντας την 6η δόση γιατί τον Οκτώβριο δεν θα μπορέσουμε να πληρώσουμε ληξιπρόθεσμα δάνεια, τοκοχρεολύσια και μισθούς - συντάξεις, θα ζητήσουνε οι της ΝΔ να κάνουνε επαναδιαπραγμάτευση;

Βλέπουμε ότι οι τροϊκανοί αμφιβάλλουν αν η κυβέρνηση (που τολμά και ανακοινώνει αποφάσεις) μπορεί να πετύχει με τα μέτρα. Γιατί να πιστέψει ότι θα τα καταφέρει καλύτερα η ΝΔ, που ποτέ δεν είχε τον λαό με το μέρος της σε προηγούμενες κυβερνήσεις; Ποιες είναι οι ισχυρές αντιπροτάσεις της ΝΔ για να πεισθούν οι τροϊκανοί ότι θα μεταβάλλουν την κατάσταση από εκεί που έχει φθάσει; Εδώ δεν θέλει την απόλυση κάποιων δεκάδων υπαλλήλων να μειωθεί λίγο το δημόσιο κι εμφανίζεται στο πλευρό των ταξιτζήδων, στα δύσκολα κυβερνητικά καθήκοντα τι θα κάνει με τις λοιπές συντεχνίες (πχ ΔΕΗ);

Εάν ποτέ τα υψηλά ιστάμενα πρόσωπα δεχθούν να συζητήσουν σοβαρά ένα είδος επαναδιαπραγμάτευσης αυτό θα συνέβαινε μετά από κάποια μαζική έκρηξη του κόσμου λόγω της ατελέσφορης πολιτικής, που ασκήθηκε μέχρι τώρα απ' τους εμπνευστές της σοσιαλιστικής και νεοφιλελεύθερης πολιτικής, κι όχι από λεονταρισμούς της αντιπολίτευσης...

ΚΑΤΡΑΚΥΛΑ ΧΩΡΙΣ ΤΕΛΟΣ...

Δεν είχε η Ελλάδα τόση κατρακύλα από συστάσεως του Ελληνικού κράτους όσο τη σημερινή, που καθημερινά επιταχύνεται.

Καταντήσαμε περίγελος διεθνώς και παράδειγμα βδελυγμίας και αποφυγής. Παραδοθήκαμε στην τρόικα.

Με αποτέλεσμα η χώρα σήμερα να βρίσκεται μεταξύ της επόμενης (έκτης) δόσης του δανείου για να κρατηθεί εν ζωή και από την άλλη το πακέτο των μέτρων που εξαγγέλθηκε, το οποίο θα πρέπει να εφαρμοστεί γρήγορα όσο επώδυνα κι αν είναι κάποια από αυτά και όσο μεγάλο πολιτικό κόστος κι αν έχουν, για να είναι η χώρα αρεστή στους δανειστές.

Η υστέρηση στα έσοδα και η υπέρβαση στις δαπάνες του προϋπολογισμού οδηγούν στη λήψη νέων μέτρων.

Ηταν πρακτική της κυβέρνησης να εξαγγέλλει μέτρα και να ψηφίζει νόμους, αλλά να μην εφαρμόζει ούτε τα μεν ούτε τους δε, ανακαλύπτοντας προφάσεις για αναβολή.

Τα δισεκατομύρια των ευρώ πάνε στις τράπεζες και όχι στην πραγματική οικονομία. Η ύφεση βαθαίνει.

Οι περισσότεροι νέοι και νέες νιώθουν να τους έχουν κλέψει το μέλλον, νιώθουν ότι σε αυτή τη πατρίδα δεν έχουν καμμία προοπτική και καμμιά ελπίδα.

Το κράτος ζητάει συνεχώς νέες εισφορές, νέους φόρους, νέες θυσίες.

Για τον απλό πολίτη δεν υπάρχει καμία συζήτηση και καμία συνεννόηση. Ανακοινώνονται απλώς αποφάσεις με τις οποίες επιβάλλονται χαράτσια. Υπάρχουν οι απειλές ότι θα του κόψουν εκτός από το μισθό και τη σύνταξη και το ρεύμα αν δεν πληρώσει τους κεφαλικούς φόρους που του επιβάλλονται.

Που διάολο πάνε όλα αυτά τα λεφτά και το χρέος διογκώνεται, με τα ελλείμματα στάσιμα; Η κοινωνία δεν αντέχει άλλο.

Ετσι κατάντησαν την Ελλάδα οι γνωστοί αίτιοι και όμως ακόμα τους χειροκροτεί ο αιώνιος όχλος, αυτή η άβουλη αγέλη.

Η Ελλάδα είναι το σταθερό θύμα πρωτίστως των αχρείων, τους οποίους ο ίδιος ο λαός σύρεται και εκλέγει, παραδίνοντάς τους αφελώς κάθε φορά τα κλειδιά της δικής τους εξουσίας κι άνομης ευζωίας, με την κρυφή ελπίδα των ψηφοφόρων πως κάποιο ψίχουλο θ' απομείνει να γευτούν κι αυτοί...

Στην χώρα που μπορεί ένας πολιτικός να παίρνει μίζες και να μην τρέχει τίποτε, να δίνει δωράκια στο κόμμα του και να μην τρέχει τίποτε, να χτίζει αυθαίρετα και να μην τρέχει τίποτε, να είναι τόσο ανίκανος ώστε μία φυσική καταστροφή να διαλύει την χώρα και να μην τρέχει τίποτε, να παροτρύνει τους πολίτες να παίξουν στο χρηματιστήριο με τα γνωστά αποτελέσματα και να μην τρέχει τίποτε, να έχει δεκάδες ακίνητα και να μην τρέχει τίποτε, να ξεπουλεί τον τόπο του και να μην τρέχει τίποτε...

Και τώρα που ήρθε η ώρα του λογαριασμού τί κάνει; Σπασμωδικές κινήσεις της στιγμής και πρόχειρα "μέτρα". Να τη βγάλουμε σήμερα κι αύριο βλέπουμε...

ΜΙΚΡΟΙ ΚΙ ΑΒΟΥΛΟΙ...

Η απουσία μιας συγκροτημένης πολιτικής για την αντιμετώπισή του χρέους των χωρών της Ευρωζώνης του νότου που έγιναν βορά των οίκων αξιολόγησης, γίνεται αισθητή ολοένα και περισσότερο.

Αλλά μια τέτοια στάση αδυναμία από τον λεγόμενο σκληρό πυρήνα της Ε.Ε. αρχίζει και γίνεται μπούμερανγκ για τις χώρες που τον αποτελούΝ, Γερμανία και Γαλλία. Βουτιά στην ανάπτυξη σημειώθηκε στη Γερμανία, γεγονός που δείχνει ότι η πολιτική λιτότητας που έχει επιβληθεί στις ευρωπαϊκές χώρες λόγω της κρίσης χρέους έχει κόστος και για τη μεγαλύτερη ευρωπαϊκή οικονομία, αφού πλήττει τώρα τις εξαγωγές της προς τις χώρες που βιώνουν την κρίση εντονότερα.

Οι ενδείξεις υπήρχαν, αλλά οι πολιτικοί τις αγνόησαν, απασχολούμενοι κυρίως με η διάσωση του ευρώ. Και αντί η ΕΕ να προσπαθήσει να αποτρέψει την ύφεση, κάνει το ακριβώς αντίθετο. Αυξήθηκαν τα επιτόκια και οι χώρες μέλη της εξαναγκάσθηκαν σε άκαιρες πολιτικές λιτότητας, που πνίγουν την οποιαδήποτε ανάπτυξη.

Για να πετύχουν ανάπτυξη οι χώρες θέλουν μεταρρυθμίσεις. Αφού δεν εκμεταλλεύτηκαν τις καλές εποχές, θα πρέπει να το κάνουν τώρα βεβιασένα. Αλλά αυτό που είναι καλό για τη Γερμανία, δεν είναι απαραίτητα καλό και για τους άλλους. Και με δεδομένη τη σημερινή γερμανική οικονομική τελμάτωση, είναι αμφίβολο αν θα πετύχουν οι πολιτικές που εφαρμόζονται στα διάφορα κράτη.

Αιτία δεν είναι μόνο η μη συνεννόηση και η πολιτική ανεπάρκεια των ανθρώπων που έτυχε σήμερα ν΄αποτελούν την ηγεσία της Ε.Ε. Είναι συνάμα οι παλινωδίες τους, τα λάθη και η αναποφασιστικότητά τους που αποδεικνύουν πως είναι κατώτεροι των περιστάσεων που καλούνται ν' αντιμετωπίσουν.

Κάτι που έχει κάνει τους διάφορους οίκους αξιολόγησης που αποτελούν τη βιτρίνα των διεθνών κερδοσκόπων, να αυτο-αναδειχθούν σε υπέρτατους κριτές κρατών και οικονομιών.

Με θύματα τους αδύναμους ή επιπόλαιους λαούς, με πρώτη φυσικά την Ελλάδα.

Παρακολουθώντας προχθές τον Sarkozy και τη Merkel, έγινε φανερό ότι οι δυο ηγέτες αδυνατούν να αναγνωρίσουν το τι ακριβώς αντιμετωπίζουν οι χώρες τους. Η κρίση θα πρέπει να κλιμακωθεί κι άλλο, για να το καταλάβουν...

Αλλά γιατί να μιλάμε για ασυντόνιστη ευρωπαϊκή ηγεσία; Εμείς εδώ που έχουμε και το πρόβλημα σε οξύτατη μορφή, δεν ομονοούμε για μικροκομματικές διαφορές και να βρούμε από κοινού λύσεις και να βγούμε όσο το δυνατόν με μικρότερες απώλειες από την κρίση και μας φταίει η Ε.Ε.;

ΒΟΥΡ ΣΤΟΝ ΤΟΥΡΙΣΤΗ...

Tα Χανιά αναδείχθηκαν σε κορυφαίο τουριστικό προορισμό.

Mε βάση την ψηφοφορία που διοργάνωσε για 2η συνεχή χρονιά ο εκδοτικός όμιλος Λυμπέρη μαζί με την Ελληνική έκδοση του Νο1 ταξιδιωτικού περιοδικού στον κόσμο το "Condι Nast Traveller", το οποίο και θεσπίζει τα βραβεία φιλοξενίας αναγνωστών που αφορούν σε τουριστικούς προορισμούς...

Σημαντικό γεγονός ειδικά για τα Χανιά, αποτελούν οι αφίξεις κρουαζιερόπλοιων στο λιμάνι της Σούδας, αφού ακόμα και αν αποχωρούν αυθημερόν και μάλιστα νωρίς το απόγευμα, οι τοπικές επιχειρήσεις επωφελούνται σε σημαντικό βαθμό.

Διέξοδος εποχική για την τοπική οικονομία αφού πολλά λεφτά αλλάζουν χέρια με πρόσχημα τον καφέ του τουρίστη, τη σαλάτα του τουρίστη, την μεταφορά του τουρίστη, την εκδρομή του τουρίστη, τα όποια ψώνια του τουρίστη, την διαμονή και ψυχαγωγία του τουρίστη.

Τον οποίο Έλληνα ή ξένο από κάθε μέρος της γης προσελκύει η όμορφη πόλη, το κλίμα και το τοπίο της υπαίθρου που προσφέρει από θάλλασες μέχρι φαράγγια.

Αν δεν υπήρχαν παράλληλα η συστηματική αισχροκέρδεια, οι κράχτες που ενοχλούν πολύ φέτος, η ανεξέλεγκτη επαιτεία, τα πολλά αυτοκίνητα παντού, το κακό οδικό δίκτυο ανεπαρκές για τις ανάγκες του τόπου και οι συνεχείς διαδηλώσεις και πορείες για κάθε λόγο κι αφορμή στο κέντρο, τα πράγματα θα ήταν ακόμη καλύτερα για τους ξένους επισκέπτες και τους ντόπιους!

ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟ....

Σε λίγες ώρες το Μεσοπρόθεσμο πιθανότατα θα έχει ψηφιστεί στη Βουλή.

Ακόμη και αν το ΠΑΣΟΚ έχει διαρροές, τελικά η κυβέρνηση θα βρει την πλειοψηφία που χρειάζεται. Αλλωστε υπάρχουν και στα έδρανα της αντιπολίτευσης ορισμένοι που φαίνονται διατεθειμένοι να δώσουν ψήφους, αν δουν ότι το πράγμα παίζεται...

Και τί θα σημαίνει αυτό το "ναι" στο Μεσοπρόθεσμο; Σχεδόν τίποτα.

Η κυβέρνηση λέει ότι δεν το πιστεύει αλλά θα το ψηφίσει για να μην πάμε σε στάση πληρωμών.

Οι βουλευτές θα το ψηφίσουν με λιγότερη κι από μισή καρδιά ενώ δηλώνουν δημοσίως ότι αυτό το πλάνο δε μας βγάζει από την κρίση.

Ο υπουργός Οικονομικών το υπερασπίζεται εδώ και 48 ώρες στη Βουλή, αλλά υπόσχεται να επιχειρήσει να το διορθώσει στο άμεσο μέλλον.

Και η κοινωνία παρακολουθεί αυτή την ψηφοφορία μοιρασμένη σε χίλια κομμάτια.

Άλλοι θέλουν να μπουκάρουν στη Βουλή, άλλοι αναρωτιούνται τί θα μας συμβεί αν δεν ψηφιστεί το Μεσοπρόθεσμο και όλοι μαζί προσπαθούμε να μαντέψουμε τί άλλο θα μας συμβεί αύριο.

ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ Ή ΔΟΛΟΣ...

Πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους και κυρίως από την Κυβέρνηση και όλα τα πολιτικά κόμματα ότι η κρίση είναι οικονομική - κοινωνική - πολιτική.

Τα πλήθη των "αγανακτισμένων" πολιτών στις κεντρικές πλατείες των μεγάλων πόλεων και τα διάφορα κινήματα ανυπακοής προειδοποιούν ότι πλέον βρισκόμαστε ενώπιον της χρεοκοπίας ενός πολιτικού συστήματος το οποίο βάσισε την αναπαραγωγή του στη λεηλασία του ιδιωτικού τομέα.

Ταυτόχρονα αναδεικνύεται και η ανεπάρκεια του σχεδίου σωτηρίας, καθώς η σταδιακή παραχώρηση σε ξένους παράγοντες του οικονομικού αυτεξουσίου της χώρας δεν μπορεί να αποτελεί λύση στο πρόβλημα. Με την πολιτική καμένης γης που ακολουθείται εδώ και καιρό στην αγορά, κανενός είδους ανάπτυξη δεν πρόκειται να υπάρξει στη χώρα.

Η ύφεση αναδεικνύεται πλέον ως το μεγαλύτερο πρόβλημα.

Η συρρίκνωση των εισοδημάτων με ταυτόχρονα επιβολή πλήθους από νέους φόρους.

Το κλείσιμο χιλιάδων επιχειρήσεων. Η αυξημένη ανεργία

Οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε δρόμους χωρίς επιστροφή. Δεν μπορούμε να αναζητήσουμε τη λύση σε νέες δανειακές συμβάσεις, όχι για αναπτυξιακές ανάγκες αλλά για αποπληρωμή παλαιοτέρων τοκοχρεολυσίων.

Όσοι έπρεπε να επενδύσουν τόσα χρόνια δεν το έπραξαν. Τρώγανε γενναίες επιδοτήσεις και βγάζανε τα εργοστάσια στο εξωτερικό. Και μένει στους αληθινούς "πατριώτες" της μεσαίας τάξης, την μοναδική πραγματική οικονομία της χώρας, να το πράξει. Της αφαιρούν όμως και αυτή τη δυνατότητα, αφού τα κίνητρα για επενδύσεις από τους μικρούς ή μεσαίους είναι στην ουσία ανύπαρκτα.

Η πολιτική του μνημονίου που έχει ακολουθηθεί έως τώρα δίνει έμφαση στην περικοπή του ελλείμματος και όχι στην ενίσχυση της αναπτυξιακής προοπτικής. Το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα δεν αποτελεί λύση στην αντιμετώπιση του οικονομικού προβλήματος. Σε μεγάλο βαθμό κατοπτρίζει μία στρεβλή ανάγνωση της ελληνικής πραγματικότητας, όπου αποτυχημένα στο εξωτερικό μοντέλα αναβαπτίζονται στην Ελληνική κρίση χρέους και προωθούνται ως "μαγικές συνταγές".

Η κοινωνία και η αγορά δηλώνει την κόπωσή της από τις συνεχείς επικαιροποιήσεις του μνημονίου και την οργή της για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα.

Οι πολιτικοί μας ταγοί τους οποίους όμως εμείς εκλέγουμε και αυτοί στη συνέχεια εκμεταλεύονται συνειδητά την εμπιστοσύνη μας ώστε να μας περιορίζουν σε στεγανά και κλισέ. Για να μας κουνάνε επειτα το δάχτυλο απειλητικά για το πως πρέπει να ζούμε, να κινούμαστε, ακόμα και να πεθαίνουμε στην ίδια μας την πατρίδα.

Στο χέρι μας είναι να τολμήσουμε κάποτε να τους πούμε χωρίς παροξυσμούς ότι το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης το έχουν αυτοί διαχρονικά και οτι δεν είναι μόνο ανίκανοι, αλλά ενδεχομένως και δόλιοι στην πολιτική τους...