Αυτό που ακούγεται κυρίως από τους άμεσα ενδιαφερόμενους και
θιγόμενους μεγαλο-συνταξιούχους και υψηλόμισθους, είναι πως η μείωση των
μεγάλων μισθών και συντάξεων τους θα επιδεινώσει την ύφεση.
Ακόμη περισσότερο οι αριστερίζοντες "σπουδαγμένοι", δείχνουν να πιστεύουν ότι πρέπει να αυξηθούν οι μισθοί και ο συντάξεις ώστε να αυξηθεί η ζήτηση και έτσι να υπάρξει ανάκαμψη. Επικαλούνται τον Κέυνς και τους κύκλους του, λέγοντας όμως μονάχα την μισή αλήθεια. Η προσφορά τεχνητής ζήτησης μπορεί να γίνει στις υφεσιακές περιόδους με δύο προϋποθέσεις: πρώτον ότι είχε ασκηθεί αντίστροφη πολιτική συμμαζέματος στις αναπτυξιακές περιόδους και δεύτερον ότι το εξωτερικό χρέος εξυπηρετείται, άρα υπάρχει περιθώριο δανεισμού για τα κεφάλαια που θα απαιτηθούν. Στην χώρα μας δεν υπάρχει καμία από αυτές τις δύο προϋποθέσεις, ίσως επειδή δεν υπήρξε ποτέ υγιής ανάπτυξη.
Μέχρι σήμερα διάφοροι υπουργοί έχουν δώσει και συνεχίζουν να δίνουν τα πάντα στις τράπεζες, που είναι και ο κύριος λόγος δημιουργίας της κρίσης, ενώ δεν έχει ληφθεί ούτε ένα μέτρο υπέρ της σωστής επιχειρηματικότητας από τη μια και της προστασίας του καταναλωτή από τη άλλη, με επιβεβλημένη συγκράτηση των τιμών...
Tο κράτος ελλείψει δανεικών, είναι υποχρεωμένο να βρει τα χρήματα που του λείπουν για να πληρώσει αυτούς τους υπερβολικούς μισθούς - συντάξεις των "ρετιρέ" (ΔΕΚΟ, δικαστές, ένστολοι, διάφοροι σύμβουλοι, υπάλληλοι βουλής κι ανώτεροι κρατικοί υπάλληλοι, γραφεία βουλευτών - υπουργών), από την υπόλοιπη κοινωνία.
Και αυτό θα το κάνει με τον συνήθη του κακό τρόπο, δηλαδή την οριζόντια αναζήτηση χρημάτων από φτωχούς, και μικρομεσαίους μέσω άμεσων ή έμμεσων φόρων.
Κοιτάξτε τώρα τη διαφορά: κόβοντας από τον σχετικά εύπορο με μισθό και σύνταξη πάνω από 2000 - 3000 ευρώ, είναι πιο πιθανό να έχει μικρότερη ύφεση καθώς στις παρούσες συνθήκες αυτός το ποσόν που του περισσεύει από το μισθό ή τη σύνταξη το "μασουριάζει" στο στρώμα, στο μαξιλάρι ή στον κήπο στην καλύτερη περίπτωση, ενώ στην χειρότερη, το ξοδεύει στο εξωτερικό (σπουδές παιδιών, ταξίδια, ακριβά εισαγόμενα προϊόντα).
Κόβοντας από τον φτωχό και μικρομεσαίο, εκτός του ότι τον οδηγείς στην απόγνωση, έχεις μεγαλύτερη ύφεση, επειδή όλο το ποσόν που του παίρνει, το στερεί απευθείας από την εγχώρια αγορά όπου και θα το ξόδευε για ανελαστικές συνήθως δαπάνες πρώτης ανάγκης.
Έχουμε φτάσει να αφήνουμε πενταροδεκάρες για μισθούς σε νέους με αρκετά προσόντα που θέλουν να χτίσουν τη ζωή τους και δεν ξέρουν πως, για να μη χάσουν τις παχυλές "ωριμάνσεις" τους μεσόκοποι απόφοιτοι του δημοτικού που έτυχε να βολευτούν τα προηγούμενα 35 χρόνια και είχαν την ευκαιρία να βιώσουν και να απολαύσουν τα αγαθά ενός ανωτέρου επιπέδου ζωής, η οποία απεδείχθη τελικώς οτι ήταν μια μεγάλη φούσκα....
Ακόμη περισσότερο οι αριστερίζοντες "σπουδαγμένοι", δείχνουν να πιστεύουν ότι πρέπει να αυξηθούν οι μισθοί και ο συντάξεις ώστε να αυξηθεί η ζήτηση και έτσι να υπάρξει ανάκαμψη. Επικαλούνται τον Κέυνς και τους κύκλους του, λέγοντας όμως μονάχα την μισή αλήθεια. Η προσφορά τεχνητής ζήτησης μπορεί να γίνει στις υφεσιακές περιόδους με δύο προϋποθέσεις: πρώτον ότι είχε ασκηθεί αντίστροφη πολιτική συμμαζέματος στις αναπτυξιακές περιόδους και δεύτερον ότι το εξωτερικό χρέος εξυπηρετείται, άρα υπάρχει περιθώριο δανεισμού για τα κεφάλαια που θα απαιτηθούν. Στην χώρα μας δεν υπάρχει καμία από αυτές τις δύο προϋποθέσεις, ίσως επειδή δεν υπήρξε ποτέ υγιής ανάπτυξη.
Μέχρι σήμερα διάφοροι υπουργοί έχουν δώσει και συνεχίζουν να δίνουν τα πάντα στις τράπεζες, που είναι και ο κύριος λόγος δημιουργίας της κρίσης, ενώ δεν έχει ληφθεί ούτε ένα μέτρο υπέρ της σωστής επιχειρηματικότητας από τη μια και της προστασίας του καταναλωτή από τη άλλη, με επιβεβλημένη συγκράτηση των τιμών...
Tο κράτος ελλείψει δανεικών, είναι υποχρεωμένο να βρει τα χρήματα που του λείπουν για να πληρώσει αυτούς τους υπερβολικούς μισθούς - συντάξεις των "ρετιρέ" (ΔΕΚΟ, δικαστές, ένστολοι, διάφοροι σύμβουλοι, υπάλληλοι βουλής κι ανώτεροι κρατικοί υπάλληλοι, γραφεία βουλευτών - υπουργών), από την υπόλοιπη κοινωνία.
Και αυτό θα το κάνει με τον συνήθη του κακό τρόπο, δηλαδή την οριζόντια αναζήτηση χρημάτων από φτωχούς, και μικρομεσαίους μέσω άμεσων ή έμμεσων φόρων.
Κοιτάξτε τώρα τη διαφορά: κόβοντας από τον σχετικά εύπορο με μισθό και σύνταξη πάνω από 2000 - 3000 ευρώ, είναι πιο πιθανό να έχει μικρότερη ύφεση καθώς στις παρούσες συνθήκες αυτός το ποσόν που του περισσεύει από το μισθό ή τη σύνταξη το "μασουριάζει" στο στρώμα, στο μαξιλάρι ή στον κήπο στην καλύτερη περίπτωση, ενώ στην χειρότερη, το ξοδεύει στο εξωτερικό (σπουδές παιδιών, ταξίδια, ακριβά εισαγόμενα προϊόντα).
Κόβοντας από τον φτωχό και μικρομεσαίο, εκτός του ότι τον οδηγείς στην απόγνωση, έχεις μεγαλύτερη ύφεση, επειδή όλο το ποσόν που του παίρνει, το στερεί απευθείας από την εγχώρια αγορά όπου και θα το ξόδευε για ανελαστικές συνήθως δαπάνες πρώτης ανάγκης.
Έχουμε φτάσει να αφήνουμε πενταροδεκάρες για μισθούς σε νέους με αρκετά προσόντα που θέλουν να χτίσουν τη ζωή τους και δεν ξέρουν πως, για να μη χάσουν τις παχυλές "ωριμάνσεις" τους μεσόκοποι απόφοιτοι του δημοτικού που έτυχε να βολευτούν τα προηγούμενα 35 χρόνια και είχαν την ευκαιρία να βιώσουν και να απολαύσουν τα αγαθά ενός ανωτέρου επιπέδου ζωής, η οποία απεδείχθη τελικώς οτι ήταν μια μεγάλη φούσκα....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου