Σάββατο 25 Ιανουαρίου 2014

ΠΡΟΣΟΝΤΑ ΣΤΗ ΖΩΗ...

Μπορεί το παιδί μας να μεγαλώνει σ' ένα όμορφο και άνετο σπίτι, να έχει το φαγητό της αρεσκείας του, να του προσφέρουμε άφθονα παιχνίδια, να το μαθαίνουμε πιάνο και χορό, να του προσφέρουμε όλες τις ανέσεις και να μην του χαλάμε χατίρι, αλλά...

Όταν πχ σκαλίζουμε ή καθαρίζουμε τον κήπο μας ας το αφήσουμε να συμμετέχει, όταν στρώνουμε το τραπέζι για φαγητό ας το καλέσουμε να βοηθήσει, ας το μάθουμε να συμμετέχει.

Δεν είναι επειδή έτσι θα μας ελαφρύνει από τα οικονομικά βάρη, ή ότι δεν έχουμε αν είμαστε πλούσιοι την ανάγκη της βοήθειάς του, αλλά με αυτό τον τρόπο του δείχνουμε την βασισμένη σε σωστές βάση αγάπη μας και το πιο σημαντικό του μαθαίνουμε να εκτιμά την αξία της συνεργασίας με άλλους προκειμένου να επιτευχθούν κάποια πράγματα σ' αυτή τον κόσμο.

Ένα παιδί που μεγαλώνει με υπερπροστασία και συνήθως απολαμβάνει ότι θέλει, αναπτύσσει πολλές φορές την «αρρωστημένη» νοοτροπία να θέτει τον εαυτό του πάνω απ' όλα. Αυτό το άτομο δύσκολα εκτιμά τις προσπάθειες και τον αγώνα των γονέων του.

Όταν αρχίζει να εργάζεται έχει την απαίτηση, κάθε εργαζόμενος να τον ακούει υποτακτικά και αν γίνει προϊστάμενος ή διευθυντής, ποτέ δεν θα αναγνωρίσει τις προσπάθειες των εργαζομένων του και θα κατηγορεί πάντα τους άλλους, για τυχόν αποτυχίες.

Αυτό το είδος των ανθρώπων, οι οποίοι μπορεί να είναι μορφωμένοι σπουδασμένοι και με πολλά πτυχία, μπορεί προσωρινά να επιτύχουν, αλλά τελικά ποτέ δεν αισθανθούν την «γλύκα» της επιτυχίας. Θα γκρινιάζουν συνεχώς θα είναι γεμάτοι μίσος και θυμό στην προσπάθειά τους να αναδειχτούν.

Ένας νεαρός άνδρας πήγε να υποβάλλει αίτηση για μια διευθυντική θέση σε μια μεγάλη εταιρεία . Αφού πέρασε την αρχική συνέντευξη , έπρεπε τώρα να συμφωνήσει και ο γενικός διευθυντής για την πρόσληψη.

Ο διευθυντής ανακάλυψε από το βιογραφικό του, ότι ο νεαρός είχε εξαιρετικές ακαδημαϊκές σπουδές. Ρώτησε, «Πως κατάφερες να κάνεις αυτέ τις σπουδές; Μήπως πήρες υποτροφίες;»

«Όχι του απάντησε ο νεαρός».

«Ο πατέρας σου κατέβαλλε όλα αυτά τα δίδακτρα;» ρώτησε ξανά ο διευθυντής.

«Ο πατέρας μου κύριε πέθανε όταν ήμουν ενός έτους, η μητέρα μου ήταν αυτή που πλήρωνε τα δίδακτρά μου» Απάντησε.

« Που εργάζεται η μητέρα σου;»

«Η μητέρα μου εργάζεται ως καθαρίστρια ρούχων. Πλένει ρούχα για άλλους»

Ο διευθυντής ζήτησε τότε από το νεαρό να του δείξει τα χέρια του. Ο νεαρός έδειξε τα χέρια του τα οποία ήταν λεία και πολύ απαλά.

«Έχεις βοηθήσει ποτέ τη μητέρα σου στο πλύσιμο των ρούχων;»

«Ποτέ, η μητέρα μου ήθελε πάντα να μελετώ και να διαβάζω όσο το δυνατόν περισσότερο. Εκτός αυτού, η μητέρα μου πλένει τα ρούχα πιο γρήγορα από μένα.

Ο διευθυντής είπε: «Θέλω να σου ζητήσω κάτι. Όταν πας σπίτι σήμερα, πήγαινε να καθαρίσεις τα χέρια της μητέρας σου και θα τα ξαναπούμε αύριο το πρωί».

Ο νεαρός θεώρησε ότι οι πιθανότητες να πάρει τη θέση, ήταν πολύ μεγάλες. Όταν πήγε πίσω στο σπίτι, ζήτησε από τη μητέρα του να τον αφήσει να καθαρίσει τα χέρια της. Η μητέρα παραξενεύτηκε και με ανάμεικτα συναισθήματα άπλωσε τα χέρια της προς το γιο της.

Ο νεαρός άρχισε να πλένει τα χέρια της μητέρας του σιγά-σιγά, ενώ δάκρυα έσταζαν από τα μάτια του όση ώρα το έκανε αυτό. Ήταν η πρώτη φορά που παρατήρησε ότι τα χέρια της μητέρας του ήταν τόσο ζαρωμένα, και ότι υπήρχαν τόσες πολλές μελανιές πάνω τους. Μερικές μελανιές μάλιστα ήταν τόσο οδυνηρές, που η μητέρα του βογκούσε όταν τις άγγιζε.

Ήταν η πρώτη φορά που ο νεαρός συνειδητοποίησε ότι ήταν αυτά τα χέρια που έπλεναν σε καθημερινή βάση ρούχα για να μπορέσει να πληρώσει τα δίδακτρά του. Οι μελανιές στα χέρια της, ήταν το τίμημα που η μητέρα έπρεπε να πληρώσει για την εκπαίδευσή του και το μέλλον του παιδιού της.

Μετά τον καθαρισμό των χεριών της μητέρας του, ο νεαρός άρχισε να πλένει σιγά - σιγά όλα τα ρούχα που είχαν στοιβαχτεί για πλύσιμο, μονολογώντας «Μάννα συγγνώμη και σ' ευχαριστώ για όλα» Μάννα συγγνώμη και σ' ευχαριστώ για όλα», ενώ δάκρυα συνέχιζαν να τρέχουν από τα μάτια του.

Εκείνο το βράδυ, μητέρα και ο γιος έκατσαν και κουβέντιασαν για αρκετή ώρα.

Την άλλη μέρα το πρωί, όταν ο νεαρός πήγε στο γραφείο του διευθυντή συγκινημένος και βουρκωμένος, βλέποντάς τον έτσι, τον ρώτησε.

«Για πες μου λοιπόν, τι έγινε χθες στο σπίτι σου; Τι έκανες; Έμαθες κάτι καινούργιο»

Ο νεαρός απάντησε: «Καθάρισα τα χέρια της μητέρας μου, αλλά και έπλυνα τελικά όλα τα ρούχα που είχε για πλύσιμο»

«Τώρα κατάλαβα και εκτίμησα την προσπάθεια της μητέρας μου. Χωρίς τη μητέρα μου, δεν θα ήμουν αυτό που είμαι σήμερα. Συνειδητοποίησα με την πράξη αυτή, πόσο σημαντική είναι η βοήθεια που σου προσφέρουν οι άλλοι. Έχω καταλήξει να εκτιμώ την αξία και τη σημασία που έχει το να βοηθά ο ένας τον άλλο στην οικογένεια και στην κοινωνία»

Ο διευθυντής τότε του είπε: «Αυτό είναι που ψάχνω σε ένα συνεργάτη. Θέλω να προσλάβω ένα άτομο που δεν θα σκέφτεται μόνο το εαυτό του, που μπορεί να γνωρίζει και να εκτιμά τη βοήθεια, τις προσπάθειες και τα δεινά των άλλων, για να επιτευχτούν κάποια πράγματα στη ζωή και δεν θα θέτει τα χρήματα ως μοναδικό στόχο του στη ζωή του. Έχεις προσληφθεί»

Αυτό το νεαρό άτομο εργάστηκε πολύ σκληρά, έλαβε αξιώματα στην επιχείρηση και απολάμβανε το σεβασμό των υφισταμένων του. Κάθε εργαζόμενος που είχε, εργάστηκε επιμελώς και ως ομάδα με τους υπόλοιπους. Οι επιδόσεις της εταιρείας βελτιώθηκαν σημαντικά.

Πέμπτη 23 Ιανουαρίου 2014

"ΒΑΣΑΝΙΖΕΣΑΙ";

Αυτό το "βασανίζεσαι" που κυκλοφορεί από mail σε inbox κι από γράφιτι σε φέιγ βολάν, είναι μέρος μιας φριχτής πραγματικότητας που σε αφορά κατά ένα ποσοστό, αν όχι ολοκληρωτικά:

Εσύ έχεις τόσα αγαθά στα χέρια σου, αν και δεν το εκτιμάς, μα:

Αν έχεις τρόφιμα στο ψυγείο σου, ρούχα στην πλάτη σου, μια στέγη πάνω απ' το κεφάλι σου και ένα μέρος για να κοιμηθείς, είσαι πλουσιότερος από το 75% αυτού του κόσμου.

Αν έχεις χρήματα στην τράπεζα, στο πορτοφόλι σου και λίγα κέρματα σ' ένα πιατάκι, είσαι ανάμεσα στο 8% των ανθρώπων που ευημερούν.

Αν ξύπνησες σήμερα το πρωί με περισσότερη υγεία από όση αρρώστια, είσαι πιο ευλογημένος από όσους δεν θα επιζήσουν καν ως την αυριανή μέρα.

Αν ποτέ δεν βίωσες την εμπειρία του φόβου του πολέμου, της μοναξιάς της φυλακής, της αγωνίας του βασανισμού και της σουβλιάς της πείνας, είσαι μπροστά από 700 εκατομμύρια ανθρώπους αυτής της γης.

Αν μπορείς να προσευχηθείς σε έναν ναό, χωρίς τον φόβο της επίθεσης, της σύλληψης ή της εκτέλεσης. θα σε ζηλεύουν σίγουρα περίπου 3 δισεκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο.

Αν οι γονείς σου είναι ακόμα ζωντανοί και είναι ακόμα παντρεμένοι μεταξύ τους, είσαι σπάνιος.

Αν μπορείς να κρατάς το κεφάλι σου ψηλά και να χαμογελάς, δεν είσαι ο κανόνας. είσαι η εξαίρεση για όλους όσους ζουν μέσα στην αμφιβολία και στην απόγνωση.

Και αν διαβάζεις τώρα αυτό το μήνυμα, μόλις έλαβες μια διπλή ευλογία, πρώτον γιατί έχεις απρόσκοπτη  πρόσβαση στο διαδίκτυο και δεύτερον γιατί είσαι πιο τυχερός από 2 δισεκατομμύρια ανθρώπους που δεν ξέρουν καν να διαβάζουν...

Έτσι!

Εμείς φτάσαμε να σιχτιριζουμε τους εαυτούς μας γιατι δεν γίναμε Τσοχατζόπουλοι και Λιάπηδες;

Τετάρτη 22 Ιανουαρίου 2014

ΦΥΛΑΚΕΣ - ΣΟΥΡΩΤΗΡΙ...

Φαίνεται ότι στη "Δικαιοσύνη" και στο περιβάλλον των φυλακών γίνεται ό,τι γίνεται σε όλους τους τομείς.

Ωχαδερφισμός, δε βαριέσαι, τσαπατσουλιά, κονέ, ανευθυνότητα και ανοργανωσιά...

Ακούγονται τόσα πολλά για καθημερινά σουλατσαρίσματα του Ξηρού σε άλλες πτέρυγες της φυλακής, επισκέψεις ως και στο αρχιφυλακείο, για τα ξεφαντώματα σε πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν με τα ανήσυχα "παιδιά" των πυρήνων, για φασαρίες με άλλα στελέχη της 17Ν και κανένας δεν τα διαψεύδει.

Όμως δεν παραιτείται κανένας ούτε ξηλώνεται κανένας, από Υπουργό Δικαιοσύνης, διευθυντή φυλακών έως αρχιφύλακες είναι όλοι στη θέση τους...

Πού να βρεθεί η απαιτούμενη ευαισθησία;

Δηλαδή δεν έχουμε μια κυβερνητική συνωμοσία κατά δήλωση Γιωτόπουλου, ή μια ακόμη απόδειξη ότι οι κρατικοί μηχανισμοί είναι μπάχαλο παντού;

 Ποιος λέει ότι κουμάντο κάνει ο Σαμαρας ή ο κάθε είς σε αυτήν τη χώρα, επειδή έτυχε την εποχή αυτή στην εξουσία;

Το θετικό είναι οτι πλέον δεν δεχόμαστε άκριτα καμία είδηση, το τραγικό ειναι οτι σαν λαός με φαντασία φτιάχνουμε πολλα σενάρια!

Μετά από όλα αυτά τα ακραίως παράλογα που βλέπουν καθημερινά το φως της δημοσιότητας, δε θα τολμούσα να αναπτύξω κανένα σενάριο, αφού η πραγματικότητα των τελευταίων τριών ετών, θα είχε διαψεύσει ακόμα και τα πιο σουρεαλιστικά σενάρια.

Κάποιοι βαρεμένοι ή ανίκανοι γραφειοκράτες άφησαν έναν επικίνδυνο δολοφόνο να ξεφύγει...

Τα επιχειρήματα αντιπαράθεσης κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, είναι ενδεικτικά της κυριαρχίας του παραλόγου στη χώρα μας.

Όποιος γνωρίζει και καταλαβαίνει τον τρόπο λειτουργίας του Ελληνικού κράτους, ξέρει καλά ότι όλα γίνονται αποκλειστικά και μόνο στην βάση της ατομικής γνωριμίας. Πέρα απ΄ αυτό δεν υπάρχει εμπιστοσύνη ούτε για δείγμα.

Αν μεταξύ υπουργών, διοιηκητών, αξιωματικών διαφόρων υπηρεσιών που εμπλέκονται κάπου γίνει σχεδιασμός που να μην διαρρεύσει, θα είναι η αρχή της αποκάλυψης.

Η απλή ανευθυνότητα κι ανικανότητα, πάγιες "αξίες" του συστήματος, δεν παίζεται...

Σάββατο 18 Ιανουαρίου 2014

ΚΑΝΕ ΜΕ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...



Ελληνική ταινία από το 1965, σε σενάριο Κ. Λυχναρά και σενάριο των Νίκου Τσιφόρου - Πολύβιου Βασιλειάδη.

Ο Κίμων ένας αυταρχικός επιχειρηματίας, δεν επιτρέπει στον νεαρό γιο του Μηνά να έχει οποιαδήποτε ανάμειξη στις δραστηριότητες του, επειδή τον θεωρεί ανεύθυνο και ακαμάτη.

Ο Μηνάς ο οποίος διασκεδάζει όπως κάθε νέος της ηλικίας του, συνδέεται με τη Λίλα μια πανέξυπνη κοπέλα, η οποία δεν χάνει ευκαιρία να τον συμβουλεύει σωστά πάνω σε επιχειρηματικά θέματα...

Τετάρτη 15 Ιανουαρίου 2014

"ΧΙΟΝΙΣΜΕΝΕΣ" ΔΙΑΚΟΠΕΣ...

Οι ξενοδόχοι αποφασίζουν ότι για να βάλουν μερικά λεφτά στην τσέπη τους οι ορεινοί συνάδελφοι,  οι μαθητές να μην κάνουν μία εβδομάδα μαθημάτων.

Δεν πειράζει λένε, ας μην κάνουν τις προβλεπόμενες εκπαιδευτικές εκδρομές για να πάνε να γεμίσουν τα σαλέ και τα ξενοδοχεία της κάθε βουνοπλαγιάς στην Ελληνική επικράτεια.

Πληρώθηκαν πολλοί σύμβουλοι για αυτή την μεγαλοφυή ιδέα;

Μήπως το ενέταξαν και στο τελευταίο ΕΣΠΑ;

Ο σκοπός ρε ξενοδόχοι, είναι να προσελκύσετε κανένα τουρίστα από το εξωτερικό, ειδάλλως τρώμε τις σάρκες μας, κυνηγάμε την ουρά μας, παίζουμε τις κουμπάρες, αναβιώνουμε το ανέκδοτο που ένα κατοστάευρω (ή δεκαχίλιαρο παλιότερα) κυκλοφόρησε στο μικρό χωριό και μετά όλων τα χρέη σβήστηκαν ...

Γιατί δεν δίνουνε 2 βδομάδες υποχρεωτικά να μαζεύουνε ελιές και πορτοκάλια τον χειμώνα ή να θερίζουν το καλοκαίρι ή να ανοίξουν τα σχολεία λίγο αργότερα να πραλάβουν οι μαθητές τον τρύγο, όλα καλύτερα από το ξένι σκι.

Είναι ανόητο και το γεγονός ότι αποφασίζεις διακοπές ενδιάμεσα των Χριστουγέννων και του Πάσχα και δεν καταλαβαίνεις ότι ο Ελληνικός λαός δεν πάει διακοπές επειδή δεν έχει χρήματα, όχι γιατί δεν έχει χρόνο.

Έλυσε η κυβέρνηση τα οικονομικά προβλήματα των Ελλήνων που δεν έχουν να πληρώσουν τη δόση του δανείου τους, δεν αγοράζουν πετρέλαιο για θέρμανση, αλλά θα κάνουν ουρές για να εξασφαλίσουν ένα δωμάτιο σε κάποιο ορεινό σαλέ ή θα τρέχουν να αγοράσουν πέδιλα του σκι.

Και οι γονείς; Όλοι μαζί βουρ να πάρουν άδειες από την δουλειά τους να πάνε για σκι;

Πόσοι Έλληνες τρελαίνονται ή έστω είναι ικανοί για σκι και που υπάρχουνε χιόνια στη νησιωτική - πεδινή Ελλάδα;

Γιατί έτσι γίνεται και στην "άλλη" τη χιονισμένη Ευρώπη, εκείνη που δεν έχει οικονομική κρίση.
Αλλά όπου υπάρχει αυτή η εβδομάδα διακοπών κατα διαβολικά σύμπτωση το σκι ειναι εθνικό τους άθλημα, ένα πράμα σαν τον φραπέ, το τάβλι και το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα. Επίσης οι θερινές τους διακοπές ειναι αρκετά πιο περιορισμένες απο ότι στην Ελλάδα. Φαντάζομαι πάντως ότι για τους συνδικαλιστές καθηγητές αυτή η έξτρα βδομάδα διακοπών θα γίνει ένα ακόμη "κεκτημένο"...

Γιατί δε σκέφτηκε κανένας από τους φωστήρες των υπουργείων αν περισσεύει μια βδομάδα να αφιερώθει σε Επαγγελματικό Προσανατολισμό με πρακτικό χαρακτήρα;

Δηλαδή, πρώτον επισκέψεις μαθητών λυκείου σε πανεπιστημιακές σχολές όπου αυτό είναι δυνατό ή εργασιακούς χώρους για να δουν τι σημαίνει εργάζομαι και τι απαιτήσεις έχει η σχολή η δουλειά που διαλέγουν;

Γιατί τόση αποβλάκωση για τα παιδιά;

Αυτό που θα γίνει είναι το εξής:

1. Οι περισσότεροι μαθητές θα περάσουν αραλίκι άλλη μια εβδομάδα στο σπίτι τους σε πλήρη αποβλάκωση.
2. Τα φροντιστήρια που δεν θα κλείσουν γιατί χρυσοπληρώνονται, θα τους σκίσουν στα μαθήματα και τις εργασίες.
3. Οι γονείς που δουλεύουν; Τι θα κάνουν με τα παιδάκια τους αμολυτά όλη μέρα; Οι παιδικοί σταθμοί; Ποιες γιαγιάδες θα φορτωθούν τα εγγόνια μία εβδομάδα; 

Και όλα αυτά για μια χούφτα μόνο Έλληνες που δεν τους ακουμπά η κρίση για να πάνε για χειμερινό τουρισμό και σκι, όπως θα πάνε και το καλοκαίρι κάπου αλλού, αλά Λιάπης...

Συνέλθετε και βάλτε στα κέντρα των αποφάσεων αποφοίτους δημοσίων σχολείων, που έχουν επαφή με την καθημερινότητα. Τους άλλους του κολεγίου των Αθηνών αφήστε τους για την "αδελφότητα"...

Τελικά αυτή η λογική της προσαρμογής της εκπαίδευσης στις ανάγκες των λογής λογής επαγγελματιών των τοπικών κοινωνιών καλά κρατεί...

Αφού άνοιξαν σε κάθε κωμόπολη ΤΕΙ κ παραρτήματα ΑΕΙ που κι όταν ακόμα υπολειτουργούν συντηρούνται προς "τόνωση" των τοπικών κοινωνιών, έρχονται τώρα και χειμερινές διακοπές των σχολείων αλά Φινλανδία, προς τόνωση μερικών ξενοδόχων!

Δευτέρα 13 Ιανουαρίου 2014

ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΗ ΛΑΜΟΓΙΑ ...

Τα λαμόγια που με τα πούρα, τους φουσκωτούς, τα ακριβά αυτοκίνητα, τα ακριβά κότερα, τα ακριβά γούστα, τις ακριβές γκόμενες/ call-girls, τις ακριβές δημόσιες εμφανίσεις, τα ακριβά γραφεία και τα ακριβά σκουρόχρωμα κουστούμια τους, μικροί και μεγάλοι "εθνικοί νταβατζήδες", τόσα και τόσα χρόνια προσπαθούν να μας πείσουν πόσο ανίκανοι, ανάξιοι και ανεπρόκοποι είμαστε...

Αυτοί με τα επισφαλή δάνεια που τους έχουν δοθεί απλόχερα και τα οποία ποτέ δεν εξυπηρετήθηκαν, ενώ τα περισσότερα χάθηκαν σε φορολογικούς παραδείσους ή σε αγορές στο εξωτερικό...

Αυτοί οι λίγοι εξυπνάκηδες, με τη χρυσή μόστρα και το χρυσό ρολόι στο χέρι, που σύχναζαν παντού όπου μοιραζόταν δημόσιο χρήμα. Που έκαναν τις "δουλίτσες" τους, έτρωγαν από τη φούσκα του τζάμπα, ήταν μέσα σε όλες τις κρατικές προμήθειες, έκαναν περιουσίες αμύθητες και άντεχαν και έβγαιναν αλώβητοι και κερδισμένοι με κάθε κατάσταση.

Συμμορίες κανονικές κάθε είδους ντόπιων μεγαλοεκβιαστών - συνεργών - απατεώνων, που στήριζαν στηριζόμενοι και οι ίδιοι, το σάπιο σύστημα...

Όλοι όσοι ρήμαξαν τη χώρα και προσπαθούσαν να το παίξουν τιμητές των πάντων. Ετρωγαν, έπιναν, μίζαραν, δωροδοκούνταν και έβγαιναν και τιμητές άμα λάχει!

Ετσι απλά, ωραία, μοιραία, ασίκικα.

Πώς στήθηκαν κανάλια, ραδιόφωνα και εφημερίδες; Με τίνος τα χρήματα; Διότι σίγουρα οι επιχειρηματίες που τα έχουν δεν έβαλαν παρά λίγα από την τσέπη τους...

Αν βάλουμε στο κάδρο και τα κομματικά θαλασσοδάνεια, τι γίνεται τότε;

Εμείς που δεν κάνουμε «κουμπαριές», ούτε επαγγελματικές «αιμομιξίες» με πολιτικούς άρχοντες και ηθικά διαστρεβλωμένες προσωπικότητες που το μοναδικό πράγμα που τους απασχολεί είναι η κερδοφορία και ο ψυχικός σοδομισμός σε βάρος κάθε άλλου ανθρώπου ή πλάσματος που θα σταθεί εναντίον τους.

Εμείς που απορούμε στο ακατανόητο, δηλαδή στο πως κάποιος με μηδέν αρχές μπορεί να αναρριχηθεί τόσο εύκολα, αβίαστα κα αστραπιαία στα κλιμάκια της επαγγελματικής και οικονομικής ευημερίας σ΄ αυτή τη χώρα.


Είχαμε μια αδρή υποψία, αλλά τον οχετό των αποκαλύψεων τώρα αρχίζουμε και τον βιώνουμε σιγά - σιγά. Κάτι μυριζόμαστε, κάτι είχαμε ακούσει, μα όχι σπουδαία πράγματα. Οι λίγοι εξυπνάκηδες,  προβοκάτορες της ίδιας της κοινωνικής ευθύνης, ήταν μέχρι προλίγου υπεράνω νόμου, ηθικής και ανθρώπινου μέτρου...

Από την στιγμή που καθένας που δεν αντέχει το σύστημα δουλειά - κόπος - αμοιβή - κτίσιμο με βάσανο καριέρας και πιστεύει ότι έτσι δικαιούται τα πάντα δωρεάν μέσω διαπλοκής, από εκεί και πέρα χάνεται η μπάλα κι οδηγούμαστε σε αλλόκοτες καταστάσεις, που ζήσαμε τις τελευταίες δεκαετίες...
 
Να όμως, που τώρα κάτι πάει να γίνει.

Να δούμε τι είδους συνέπειες θα υπάρξουν και για αυτούς...

Ή μήπως θα αρχίσουν να πέφτουν τα τηλέφωνα για «κουκούλωμα» της υπόθεσης;

Να πληρώσονμε μερικοί, να μείνει το σκάνδαλο στο ΤΤ και να την γλιτώσουν τα μεγάλα «ψάρια» των άλλων τραπεζών.

Τελικά αν κάτι καλό βγει από αυτό το μπάχαλο που επικρατεί παντού, είναι ότι πλέον πολύ πιο εύκολα βγαίνουν τα άπλυτα όλων στη φόρα.

Ειδικά όλων εκείνων των γελοίων προσωπικοτήτων που με δόλια μέσα, σκοτεινές μεθόδους και ευφάνταστες διαπλεκόμενες διαδρομές έκαναν περιουσίες σε βάρος όλων μας...

Σάββατο 11 Ιανουαρίου 2014

Η ΔΑΣΚΑΛΑ ΜΕ ΤΑ ΞΑΝΘΑ ΜΑΛΛΙΑ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...



Ελληνική δραματική ταινία σε σκηνοθεσία Ντίνου Δημόπουλου, από το 1969.

Μία νέα και όμορφη δασκάλα διορίζεται σε ένα απομακρυσμένο χωριό την Κρυόβρυση, λίγο πριν ξεσπάσει ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος...

Πέμπτη 9 Ιανουαρίου 2014

ΤΣΙΓΑΡΑ ΚΑΙ ΝΟΣΗΛΕΙΑ...

Το ισοδύναμο βρέθηκε σε αρχηγικό επίπεδο.

Κάθε καπνιστής στην χώρα θα πληρώνει το αντίστοιχο μιας εισαγωγής στο νοσοκομείο τον χρόνο.

Είναι πιο δίκαιο αυτό;

Ένα μέτρο που είχε μια εισοδηματική λογική (τα μικρά εισοδήματα δεν πλήρωναν τίποτα ως συνήθως) αντικαταστάθηκε με ένα άλλο που δεν έχει καμία εισοδηματική λογική αφού τώρα και ο άπορος μα υγιέστατος καπνιστής θα πληρώσει την νοσηλεία στο νοσοκομείο του εύπορου συμπολίτη του...

Οι "φτωχοί" που στο προηγούμενο μέτρο δεν πλήρωναν, τώρα πληρώνουν και όλοι είναι ευτυχισμένοι!

Κρίμα, χάθηκε μια ακόμα ευκαιρία να αρχίσει να εκπαιδεύεται η Ελληνική κοινωνία στην πραγματικότητα και στη σωστή αντιμετώπιση της περίθαλψης, και μάλιστα με την υιοθέτηση ενός άδικου, καθολικού και ισοπεδωτικού φόρου.

Οι αντιδράσεις στο πρώτο μέτρο με εισοδηματική λογική ήταν τεράστιες από όλους, αντιδράσεις στο δεύτερο μέτρο χωρίς εισοδηματική λογική δεν θα υπάρξουν από κανέναν...

Δεν είναι εκπληκτικό;

Και σαν τόσο απλό, δεν μπορούσε να γίνει από την αρχή αυτό ώστε να μην γίνει τόσος χαμός και να γίνει επικοινωνιακή γκάφα για μερικές μέρες; Γιατί δηλαδή κινδύνευσε η συγκυβέρνηση ενώ ήταν πιο εύκολα τα πράγματα απ' ότι έδειχναν;

Τόσο δύσκολο ήταν να το σκεφτεί από πριν κάποιος;

Υπάρχει και ο αντίλογος:

Θα πάει σύννεφο η λαθρεμπορία τσιγάρων, θα πέσουν τα έσοδα και τελικά θα επιβληθεί κάποιος επιπρόσθετος φόρος σε κανένα 8μηνο ακόμη...

Τετάρτη 8 Ιανουαρίου 2014

ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΟ ΤΡΥΚ...

Καλύτερος τρόπος αποπροσανατολισμού από το επικοινωνιακό νταραβέρι που βλέπουμε να εκτυλίσσεται, υπάρχει;

Επί μέρες τώρα, πριν από τα Χριστούγεννα η κοινή γνώμη παρακολουθεί τις ειδήσεις στα "μεγάλα" κανάλια και διαπιστώσει ότι το νέο σήριαλ που σαρώνει τις τηλεθεάσεις έχει δύο πρωταγωνιστές: Τομπούλογλου και Λιάπης. Πότε ο ένας, πότε ο άλλος, προστέθηκε και ο Καμένος τελευταία μαζί κι έτσι πέρασαν οι γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς με τα σκάνδαλα πολιτικών, κατά τύχη «δεξιών» αποχρώσεων.

Χτυπάνε τον τελειωμένο πολιτικό Μ. Λιάπη κι έναν ανύπαρκτο κομματάρχη - διοικητή νοσοκομείου, τους ήρθε κουτί και η απόδραση Ξηρού και αφήνουνε τις κεφαλές του εγκλήματος να συνεχίζουν τη δράση τους.

Κι ενώ ο Έλληνας χαζεύει τις επιλεγμένες ειδήσεις που του πασάρουν τα κανάλια και οι εφημερίδες, την ίδια ώρα το μεγαλύτερο ίσως, μεταπολιτευτικό οικονομικό και πολιτικό σκάνδαλο, οι μίζες στα εξοπλιστικά, περνά για κανένα πεντάλεπτο από τις οθόνες μας και χάνεται.

Προφανώς δεν καταλαβαίνει τι συμβαίνει στη χώρα μας τα τελευταία 30 τουλάχιστον χρόνια. Δεν καταλαβαίνει ποιοί και πώς μας κυβερνούσαν. Πρωταγωνιστές είναι η πολιτικοοικονομική ελίτ. Εκτελεστές είναι τα υποζύγια κι αχυράνθρωποι. Είναι δημιούργημα των κυβερνώντων και των κρατικοδίαιτων οικονομικών νταβατζήδων.

Αλλά δεν λογαριάζουν πως δεν είμαστε όλοι κουτόφραγκοι να μας πουλάνε τις ιστορίες τους κάνοντας ότι δεν βλέπουν το σκάνδαλο των εξοπλισμών με τα πάνω από 2 δις μίζες, ή περνώντας το λες και είναι ειδησάριο. Στις περίπτωση με τις μίζες έχουμε εκτός από την οικονομική ζημιά του Ελληνικού λαού, τον εκμαυλισμό ολόκληρου του πολιτικού συστήματος.

Και δεν έχει σημασία αν οι «λαδιάρηδες» είναι ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ. Σημασία έχει ότι επί 25 και πλέον χρόνια είχε στηθεί ένα απίστευτο πάρτι που ενώ ήταν γνωστό κανείς δεν έκανε τίποτε. Και που ενώ τώρα βγαίνει στο φως κάποιοι θέλουν να το κουκουλώσουν ξανά. Να την πληρώσουν τρεις - τέσσερις δεύτεροι και να γλιτώσουν οι ηγέτες της εγκληματικής οργάνωσης.

Όμως δεν είναι μόνο το σκάνδαλο των εξοπλισμών. Η διαφθορά, η λαμογιά και τα οικονομικά σκάνδαλα υπάρχουν ακόμη και σήμερα. Ασχολούμαστε με τους γελοίους Καμένο - Λιάπη - Τομπούλογλου και αφήνουμε τα γνωστά επιχειρηματικά τζάκια, τους νταβατζήδες που ποτέ δεν αγγίζονται, να κάνουν γενικό κουμάντο.

Κι όχι μόνο αυτό. Επειδή τώρα στα προχωρημένα γεράματα δεν τους περνάει και πολύ, οι συγκεκριμένοι επιχειρηματικοί κύκλοι ποντάρουν στα κόμματα της δραχμής για να κερδίσουν περισσότερα σε βάρος του Ελληνικού λαού. Στηρίζουν τα «αντιμνημονιακά» κόμματα, υλικά και ηθικά, ως κι εξουσία τάζουν στα νέα τους τσιράκια τύπου ΣΥΡΙΖΑκαι προετοιμάζουν το έδαφος για ανατροπή της κυβέρνησης και επιστροφή στο χάος με την αναμενόμενη πολιτική των αριστερών αχταρμάδων.

Αντί λοιπόν να τρώμε το χρόνο μας με υποθέσεις τύπου Τομπούλογλου ή Λιάπη που έτσι κι αλλιώς έχει επιληφθεί η δικαιοσύνη, ας κοιτάξουμε να ασχοληθούμε με την πραγματική διαπλοκή στην Ελλάδα. Εδώ μαθαίνουμε ότι η Siemens ξαναδιεκδικεί μεγάλα έργα στη χώρα μας κι εμείς θα τρώμε το κουτόχορτο;

Φτάνει πια με την ατιμωρησία των πραγματικά μεγάλων σκανδάλων που προωθούν εντέχνως και τα κανάλια. Είναι η ώρα της πραγματικής δικαιοσύνης, αυτής που ζητά επιτακτικά και ο κόσμος.

Το βάρος πέφτει στην κυβέρνηση και φυσικά στα μη διαπλεκόμενα ΜΜΕ (υπάρχουνε και τέτοια, λίγα κι αδύναμα ακόμη).

Η κυβέρνηση έχει τον πρώτο λόγο. Μοναδική ευκαιρία να ξεβρωμισει ο τόπος απο όλων των ειδών τα τζάκια ...

Τρίτη 7 Ιανουαρίου 2014

ΚΡΑΤΙΚΗ ΠΕΛΑΤΕΙΑ...

Το πελατειακό κράτος που μας έφερε στην κρίση, το ίδιο κράτος σήμερα προσπαθεί να διατηρηθεί όπως όπως μέρα παρά μέρα. Στο φαύλο, παλαιοκομματικό και άθλιο μεταπολιτευτικό καθεστώς που έφερε την Ελλάδα στο χείλος του γκρεμού.

Όταν τράπεζες και ασφαλιστικά ταμεία σταμάτησαν να χρηματοδοτούν τις πελατειακές παροχές, το πελατειακό κράτος ζήτησε και πήρε χρήματα από την Τρόικα. Αλλά όσο μπορούσε δεν εφήρμοσε τα συμφωνηθέντα μέτρα με αποτέλεσμα η οικονομία μας να βουλιάζει.

Και τώρα που τα χρήματα του μνημονίου επίσης τελειώνουν φορολογεί ότι στέκεται και ότι κινείται στην προσπάθειά του να διατηρήσει για λίγο ακόμα την ψευδαίσθηση ότι οι πελατειακές παροχές είναι βιώσιμες.

Έτσι όταν ο κόσμος χάνεται, το κράτος μας συνεχίζει να πληρώνει σε 500.000 νεαρούς συνταξιούχους που δεν είναι ούτε καν 60 χρονών. Συνεχίζει να πληρώνει στρατιές αχρείαστων δημοσίων υπαλλήλων. Συνεχίζει να πετάει χρήματα σε έργα με το διαπλεκόμενο σύστημα. Και χάρισε τις συχνότητες στα κανάλια. Και συνεχίζει να βαραίνει την ελληνική κοινωνία με 199 φόρους υπέρ τρίτων. Και πλήρωνε για μήνες μισθό σε χιλιάδες απεργούντες υπαλλήλους που παράνομα κρατούσαν κλειστά τα μεγάλα ΑΕΙ της Αθήνας...

Με δυο λόγια το παράλογο που συμβαίνει σήμερα είναι το κράτος να παίρνει λεφτά απ' ότι έχει απομείνει από τον παραγωγικό τομέα της κοινωνίας και να τα δίνει στον μη παραγωγικό.

Το ίδιο πελατειακό κράτος που μας έφερε στην κρίση, το ίδιο ακριβώς συνεχίζει να μας βουλιάζει.
Και σύσσωμο το πολιτικό κατεστημένο (η αντιπολίτευση ευθέως, η συμπολίτευση έμμεσα) μας λέει ότι φταίνε οι "κακοί" ξένοι..

Σάββατο 4 Ιανουαρίου 2014

ΑΓΩΝΑΣ ΧΩΡΙΣ ΤΕΛΟΣ ( Η ΤΑΙΝΙΑ)...




Ελληνική ταινία από το 1978. Σκηνοθεσία Παντελής Σκρουμπέλος, Σενάριο Τάκης Χατζηαναγνώστου.

Στην κατεχόμενη από τους Τούρκους Κύπρο, τρεις άνδρες δραπετεύουν από ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης «αγνοουμένων» με τη βοήθεια μιας κοπέλας.

Μετά από πολλές περιπέτειες και καταδιώξεις, ένας απ' αυτούς θα φτάσει στο Συμβούλιο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, όπου και θα καταγγείλει τις φρικαλεότητες των εισβολέων.
ταιν
Όταν πια φαίνεται ότι έχει πείσει τα μέλη του Συμβουλίου, ένα φονικό χέρι έρχεται να του κλείσει για πάντα το στόμα...

Παρασκευή 3 Ιανουαρίου 2014

TΙ ΜΑΣ ΕΡΧΕΤΑΙ;

Νέα χρονιά ξεκίνησε και που θα μας βγάλει;

Θα πάμε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα που λέει και το παλιό τραγούδι;

Δεν έχω ιδέα. Υποθέσεις μόνο μπορούμε να κάνουμε. Ίσως να εκφράσουμε και επιθυμίες. Ως εκεί.       Ειδικά στα χρόνια της κρίσης, τα ρίσκα μιας πρόβλεψης έχουν πολλαπλασιαστεί επικίνδυνα...

Η νέα χρονιά δεν μας επιφυλάσσει οικονομική ανάπτυξη αξιοπρόσεχτου μεγέθους, κανένας μας δεν πιστεύει, δεν ελπίζει βασικά καν ότι θα μειωθεί δραστικά η ανεργία και φυσικά δεν νομίζω να υπάρχει κάποιος που να ισχυρίζεται ότι το 2014 θα σταματήσουν να υπάρχουν εργαζόμενοι των 300 ευρώ. Ούτε νομίζω πως οι πολλοί θα καταλάβουνε και φέτος ότι οι άεργοι και ανεπάγγελτοι πολιτικοί δεν ενδιαφέρονται για τίποτα παρά μόνο για την καλοπέραση τους και τα οφίτσια.

Ας προσπαθήσουμε ωστόσο, να σκεφτούμε με στοιχειώδη ορθολογισμό. Έρχονται Ευρωεκλογές, αυτό είναι σίγουρο. Επίσης σίγουρο ότι έρχονται και τοπικές εκλογές.

Όπου θα κριθούν πολλά, κυρίως όμως παλαιές και νέες πολιτικές συμφωνίες με ιδιωτικά συμφέροντα...

Δεν έρχεται το Άγνωστο, το γνωστό πολιτικό προσωπικό θα έρθει και πλαισιωμένο από "άγνωστους" νέους ανθρώπους της δουλειάς και της γνώσης, θα ανατρέψει όλα τα όνειρα.

Η ζωή κτίζεται με όνειρα τις ανάγκες των ανθρώπων στον ξύπνιο τους και όχι τα υποχθόνια όνειρα κάποιων στον ύπνο τους.

Τέρμα οι ονειρώξεις, το 2014 είναι η αφετηρία για μια νέα αρχή των ανθρώπων της εργασίας και για μια Ελλάδα που μας αξίζει.
ελπ
Η αναμονή τελείωσε, δώσαμε την ευκαιρία σε όλους, δεν μας πείθουν, βγάλαμε τα συμπεράσματα μας.

Η διχόνοια δοκιμάστηκε, οι βιαιότητες και η χειραγώγηση του λόγου ευδοκίμησαν, οι Δημοκράτες έμειναν στο περιθώριο ή στην απελπισία τους έψαξαν για διέξοδο, τους δοκίμασαν, τώρα ενωτικά θα απαντήσουν.

Η Ελλάδα είναι ένα μεγάλο ακαλλιέργητο χωράφι, ή ένα μεγάλο εργοτάξιο αν προτιμάται, οι άνθρωποι περιμένουν τα σχέδια για δουλειές και δημιουργία...

Τετάρτη 1 Ιανουαρίου 2014

1η ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2014;

Γιατί άραγε το ημερολόγιό μας αλλάζει την 1η Ιανουαρίου;

Ποιος και γιατί το εφάρμοσε μ' αυτόν τον τρόπο, θέλοντας να διαχωρίσει τη θέση του από πάρα πολλούς άλλους λαούς, αλλά και από την ίδια την Ορθόδοξη θρησκεία;

Το εκκλησιαστικό ημερολόγιο αρχίζει την 1η Σεπτεμβρίου με λίγες δηλαδή μέρες διαφορά από το Εβραϊκό, που αρχίζει και αυτό τον Σεπτέμβριο, αλλά όχι την 1η του μήνα.

Κινέζοι και πολλοί άλλοι γιορτάζουν τον ερχομό του νέου έτους τον Μάρτιο, συνήθως κατά την εαρινή ισημερία, όπως περίπου ήταν και στην αρχαία Ελλάδα.

Τώρα αν έλθουμε στο αν βρισκόμαστε στο 2014, εκεί θα μπλέξουμε σε μεγάλο μπέρδεμα.

Κάποιοι ιστορικοί λένε ότι ο Ιησούς δεν γεννήθηκε το 1, αλλά 4 ή 6 χρόνια αργότερα και το αποδεικνύουν με στοιχεία. Αν έχουν δίκιο, τότε βρισκόμαστε στο 2014 ή στο 2010 η μήπως στο 2008;

Η Ορθόδοξη εκκλησία προσμετρά την χρονολογία από κτήσεως κόσμου. Δηλαδή βρισκόμαστε στο 2014+5508=7522. Στην Κίνα αντί για 2014 θα έχουν 4712, ενώ οι Εβραίοι θα έχουν 5774 διότι η χρονολογία κτήσεως κόσμου γι' αυτούς είναι διαφορετική. Οι μουσουλμάνοι έχουν 1434 και στην Ιαπωνία 2694, δηλαδή αυτοί πάνε για την τρίτη χιλιετία και όχι για την δεύτερη.

Διαλέξτε και αποφασίστε ό,τι σας αρέσει. Ολα είναι μέσα στο παιχνίδι των αριθμών.

Αν τώρα καμία από τις παραπάνω χρονολογίες δεν σας εξυπηρετεί, μπορείτε να ακολουθήσετε την χρονολογία των περισσοτέρων φυλών της Αφρικής, που απλά δεν έχουν χρονολόγηση. Δεν τους ενδιαφέρει αν έχουμε 2.014 ή 1.500 ή 5.454. Μήπως έχουν δίκιο και όλοι εμείς, οι πολιτισμένοι, παίζουμε με τους αριθμούς και τις μετρήσεις;

Αλήθεια ποια θα ήταν η διαφορά, αν θα είχαμε 3.580 και όχι 2.014;

Τι θα άλλαζε στην ζωή μας;

Μήπως θα είχαμε πάλι ένα τίποτα και θα ψάχναμε μόνο για γιορτές;

Θυμόμαστε τι γιορτάζουμε ή μια ενθύμηση, που συνοδευόταν από γλέντι, την μετατρέψαμε τελικά μόνο σε ατελείωτα γλέντια και υπερκατανάλωση.

Που έγιναν μια ακόμη αφορμή να καταναλώνουν όσοι έχουν ακόμη απόθεμα...

Η κρίση μήπως βοηθά να ξαναθυμηθούμε;