ΦΥΛΑΚΕΣ - ΣΟΥΡΩΤΗΡΙ...

Φαίνεται ότι στη "Δικαιοσύνη" και στο περιβάλλον των φυλακών γίνεται ό,τι γίνεται σε όλους τους τομείς.

Ωχαδερφισμός, δε βαριέσαι, τσαπατσουλιά, κονέ, ανευθυνότητα και ανοργανωσιά...

Ακούγονται τόσα πολλά για καθημερινά σουλατσαρίσματα του Ξηρού σε άλλες πτέρυγες της φυλακής, επισκέψεις ως και στο αρχιφυλακείο, για τα ξεφαντώματα σε πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν με τα ανήσυχα "παιδιά" των πυρήνων, για φασαρίες με άλλα στελέχη της 17Ν και κανένας δεν τα διαψεύδει.

Όμως δεν παραιτείται κανένας ούτε ξηλώνεται κανένας, από Υπουργό Δικαιοσύνης, διευθυντή φυλακών έως αρχιφύλακες είναι όλοι στη θέση τους...

Πού να βρεθεί η απαιτούμενη ευαισθησία;

Δηλαδή δεν έχουμε μια κυβερνητική συνωμοσία κατά δήλωση Γιωτόπουλου, ή μια ακόμη απόδειξη ότι οι κρατικοί μηχανισμοί είναι μπάχαλο παντού;

 Ποιος λέει ότι κουμάντο κάνει ο Σαμαρας ή ο κάθε είς σε αυτήν τη χώρα, επειδή έτυχε την εποχή αυτή στην εξουσία;

Το θετικό είναι οτι πλέον δεν δεχόμαστε άκριτα καμία είδηση, το τραγικό ειναι οτι σαν λαός με φαντασία φτιάχνουμε πολλα σενάρια!

Μετά από όλα αυτά τα ακραίως παράλογα που βλέπουν καθημερινά το φως της δημοσιότητας, δε θα τολμούσα να αναπτύξω κανένα σενάριο, αφού η πραγματικότητα των τελευταίων τριών ετών, θα είχε διαψεύσει ακόμα και τα πιο σουρεαλιστικά σενάρια.

Κάποιοι βαρεμένοι ή ανίκανοι γραφειοκράτες άφησαν έναν επικίνδυνο δολοφόνο να ξεφύγει...

Τα επιχειρήματα αντιπαράθεσης κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, είναι ενδεικτικά της κυριαρχίας του παραλόγου στη χώρα μας.

Όποιος γνωρίζει και καταλαβαίνει τον τρόπο λειτουργίας του Ελληνικού κράτους, ξέρει καλά ότι όλα γίνονται αποκλειστικά και μόνο στην βάση της ατομικής γνωριμίας. Πέρα απ΄ αυτό δεν υπάρχει εμπιστοσύνη ούτε για δείγμα.

Αν μεταξύ υπουργών, διοιηκητών, αξιωματικών διαφόρων υπηρεσιών που εμπλέκονται κάπου γίνει σχεδιασμός που να μην διαρρεύσει, θα είναι η αρχή της αποκάλυψης.

Η απλή ανευθυνότητα κι ανικανότητα, πάγιες "αξίες" του συστήματος, δεν παίζεται...

ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΕΣ ΚΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ...

Η αντιπροσωπευτική δημοκρατία είναι ένα είδος δημοκρατίας.
Συνήθως λειτουργεί κάκιστα μέχρι μέτρια.

Εξαρτάται όμως και από την ποιότητα των πολιτών πού την αποτελούν, τις κοινωνικές αξίες που πρεσβεύουν και τον σεβασμό καθενός έναντι τών συμπολιτών του.

 Είμαστε όλοι άξιοι της μοίρας μας και του αποτελέσματος της ψήφου μας.

Μέρα με τη μέρα τα προσωπεία πέφτουν από τους ίδιους με κάθε αφορμή και η αλήθεια αποκαλύπτεται ωμή στα μάτια του εκλογικού σώματος, για το ποιόν πολλών εκλεγμένων του κοινοβουλίου.

Οι Ελληνες πολίτες σήμερα διαπιστώνουμε μια προϊούσα σήψη.

Η αναρχία κυριαρχεί, ο δημόσιος βίος νοσεί και αυτό συμβαίνει λόγω της κακής ποιότητας του πολιτικού δυναμικού που κουβαλάει ο ελληνικός λαός στην πλάτη του, γιατί απέκτησε'μονιμότητα και δεν ανανεώνεται, απλώς ανακυκλώνεται.

Οι εκλεγμένοι "υπηρέτες" τάχα της δημοκρατίας κατάφεραν να ελέγχουν την εξουσία και με τα μέσα που δημιούργησαν επέβαλαν τον φόβο και εξουθένωσαν τους πολίτες απ' τη μεσαία τάξη και κάτω.
Γίναμε όργανα σχεδιασμού δημαγωγών, άβουλοι για τα δικά τους συμφέροντα.

Παρακολουθούμε να προσβάλλουνε το σύνταγμα, το πολίτευμα και δεν κινητοποιείται κανείς .
Η Δημοκρατία δέν είναι ατομική καί θεσμική ασυδοσία, ούτε περιορίζεται σέ σχολιαστικούς εξυπνακισμούς.

Όλη μέρα ασχολιόμαστε με τα φασιστοειδή, τα αρτηριοσκληρωτικά κουμούνια και τους αναρχικούς βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που προκαλούνε με δηλώσεις και πράξεις.

Να πεις ότι δεν γνώριζαν τι ψήφιζαν οι ψηφοφόροι ή ότι ψήφισαν για να στείλουν ένα μήνυμα στις πολιτικές δυνάμεις του τόπου να αλλάξουν ρότα τότε εντάξει, αλλά να υποστηρίζουν έμπρακτα τέτοιες πρακτικές των εκατέρωθεν άκρων σημαίνει ότι δεν πάμε καθόλου καλά ως κοινωνία...

"Οι μετριότητες, υπομετριότητες και ανθυπομετριότητες, που συναπαρτίζουν τον Ελληνικό πολιτικό και παραπολιτικό κόσμο, δεν έχουν το ανάστημα να θέσουν και να λύσουν ιστορικά προβλήματα τέτοιας έκτασης και τέτοιου βάθους, ίσως να καταρρεύσουν ακόμα και στην περίπτωση, όπου θα βρεθούν μπροστά στη μεγάλη απόφαση να διεξαγάγουν έναν πόλεμο γιατί, αν ο πόλεμος είναι συνέχεια της πολιτικής, ποιος πόλεμος θα συνεχίσει μια σπασμωδική πολιτική;"

Και σήμερα ο λόγος στον Ελληνα φιλόσοφο Παναγιώτη Κονδύλη, που έφυγε νωρίς, πριν από 14 χρόνια. Προφητικός...

Πως έχουμε καταντήσει έτσι...

ΠΕΙΝΑΛΕΣ - ΧΟΡΤΑΤΟΙ...

Έχετε την εντύπωση ότι θα σας ακούσει κάποιος Υπουργός; ή κι αν σας ακούσει θα ιδρώσει το αυτί του;

Ρωτάνε καμιά φορά όσοι με διαβάζουνε...

Ε, για το καλό τους θάπρεπε να με ψάχνουν και να με διαβάζουν προσεκτικά και καθημερινά, αφού τα περισσότερα που γράφω αφορούν αληθινές ιστορίες και γεγονότα, που έχω δει στον δρόμο, μου έχουν πει ή αποτελούν δικές μου αναμνήσεις από μια ζωή όχι πλούσια.

Για το καλό τους από όταν είναι πολιτευτές θα πρέπει να ενημερώνονται αυθεντικά για τον παλμό της κοινωνίας, για να μην πω να με ακολουθούν κιόλας στην πρωινή βόλτα μου να μαθαίνουν από πρώτο χέρι...

Με αρκετούς είμαστε "φίλοι" και στο facebook και με μια ματιά τα έχουν μπροστά τους όποτε θελήσουν.

Την ώρα που οι εναπομείναντες εργαζόμενοι πάνε στις δουλειές τους, οι νταβατζήδες αφήνουν στα επιλεγμένα στέκια τους ανάπηρους ζήτουλες, οι άνεργοι ασχέτως εθνικότητας στριμώχνονται και γροθίζονται κιόλας καμιά φορά για τυχόν μεροκάματο στην μαγαρισμένη πλατεία και οι γέροι αραγμένοι στα παγκάκια στον ήλιο αναπολούν παλαιότερα χρόνια που όλα ήταν καλύτερα κι ασφαλέστερα, χωρίς να τους πολυνοιάζει αν τότε κυβερνούσαν 3 καραβανάδες...

Όσοι γέροι εξασφάλισαν κανονική σύνταξη και δεν ψάχνουν τα σκουπίδια του ΙΝΚΑ ή της λαϊκής για λαχανικά να βγει το πιάτο της μέρας.

Ο χορτάτος δεν καταλαβαίνει την πείνα του νηστικού, αν δεν έχει αισθανθεί ο ίδιος εκείνο το γουργούρισμα που στρίβει το στομάχι!

Όσοι γίνονται υπουργοί είναι χορτάτοι και με πολύ απόθεμα λίπους κατά πλειοψηφία! Έχουν κατασπαράξει τον προϋπολογισμό ενός ολόκληρου κράτους, έχουν τσεπώσει ξένες μίζες, δάνεια, επιδοτήσεις για δημόσια έργα, αμυντικούς εξοπλισμούς, ακόμη και οικοδομικά υλικά, έπιπλα κι ότι άλλο βάζει ο νους του ανθρώπου! Άδειασαν όλα τα ταμεία και τώρα απαιτούν απ τον λαό να τα ξαναγεμίσει με περικοπές μισθών και απολύσεις.

Από αξιοπρεπείς επαγγελματίες μας κατάντησαν επαίτες άνεργους, με χρέη και τρέχοντα έξοδα που δεν μπορούμε να πληρώσουμε. Πολλοί πρώην εργαζόμενοι και νυν απολυμένοι τρώνε στα συσσίτια! συνταξιούχοι ψάχνουν στα σκουπίδια! Γονείς δεν έχουν να ταΐσουν τα παιδιά τους κι όταν το παιδί πεινάει, ο γονιός μπορεί να γίνει και φονιάς.

Βρισκόμαστε σε κατάσταση κατοχής σε καιρό ειρήνης! χωρίς να διαφαίνεται στο ορίζοντα καμιά προοπτική ανάκαμψης. Η εποχή του δημόσιου ρεφενέ πέρασε ανεπιστρεπτί, οι έχοντες θα παραμείνουν και κατέχοντες όσο αντέξουν κι όλοι οι υπόλοιποι θα πέφτουν όλο και παρακάτω...

Να βλέπαμε τουλάχιστον, μια κίνηση καλής θελήσεως: Να επέστρεφε κάποιος κάτι απ τα κλεμμένα, να τιμωρηθεί κάποιος μεγαλοφοροφυγάς, να αναγκαστούν να πληρώσουν οι πασίγνωστοι-άγνωστοι υπεύθυνοι της κρίσης...

Τίποτε από αυτά, δεν πρόκειται να γίνει και το πιο εξοργιστικό είναι πως και οι τριακόσιοι "εκλεγμένοι" σφυρίζουν αδιάφορα!

Όταν υπάρχει πρόβλημα, αντιμετωπίζεις το πρόβλημα, δε χώνεις το κεφάλι σου στην άμμο.

Πολλά μπορεί να ανεχθεί ο άνθρωπος του σήμερα, εκτός από την πείνα.
Τα παιδιά θα τα στείλει στο δημόσιο σχολείο να γλιτώσει τα δίδακτρα του ιδιωτικού, αναγκαστικά θα σταματήσει να κυκλοφορεί με ακριβά αυτοκίνητα, θα παίρνει συχνότερα το Μετρό και το λεωφορείο, δεν θα ξαναπάει σε ακριβό εστιατόριο και ξενοδοχείο, θα κάνει διακοπές στο χωριό του, μπορεί να μετακομίσει και στο δικό του ταπεινό σπίτι που το νοίκιαζε μέχρι χθες και είναι ανοίκιαστο εδώ και μήνες, όμως πρέπει κάτι να τρώει κάθε μέρα για να εξακολουθήσει να πορεύεται με αξιοπρέπεια.

ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ...

Βρισκόμαστε σε μια κρισιμότατη καμπή της ύπαρξής μας ως έθνος. Ούτε η εσωστρέφεια κάνει καλό, ούτε η μεμψιμοιρία.

Πολύ δε περισσότερο το παράλογο ξέσπασμα και η αυτοκαταστροφή.

Η ψυχραιμία και η αυτογνωσία δεν μας χαρακτηρίζουν, αλλά επιβάλλονται. Θέλουμε δε θέλουμε είναι ώρα να αναγνωρίσουμε τα σφάλματά μας. Ναι, πρέπει να αποδώσουμε ευθύνες σε όσους μας έφεραν σ΄ αυτό το χάλι με την υποκριτική οικονομική πολιτική τους και την υπόθαλψη της κομματικής διαφθοράς. Γελούμε πια μεγαλοφώνως ακούγοντας πολιτικούς να μάχονται υπέρ της ηθικής στη Βουλή, ενώ έξω άλλα πράττουν...

Να απαιτήσουμε να καταδικαστούν οι υπαίτιοι, να δημευτούν περιουσιακά στοιχεία τους, να μπουν ακόμη και στη φυλακή. Είναι στοιχειώδες αίσθημα κοινωνικής δικαιοσύνης.

Παραδείγματα χωρών των οποίων την πείρα πρέπει να αξιοποιήσουμε, όπως αυτό της Αργεντινής που οδηγήθηκε σε οικονομική στασιμότητα και κοινωνική έκρηξη αλλά και της σκανδιναβικής σοσιαλδημοκρατίας που προστάτευσε τους πολίτες της από τον φασισμό χτίζοντας την κυριαρχία της στην εποχή του Μεσοπολέμου με μειώσεις μισθών αλλά επιβάλλοντας και μειώσεις τιμών και προστατεύοντας την ανταγωνιστικότητα και την αγοραστική δύναμη των πολιτών.

Κοντύτερα μας η Τουρκία που ζήτησε κάποτε βοήθεια από το ΔΝΤ και τελικά πήγε κόντρα στις κλασικές συστάσεις του. Όπου αντί για περικοπές, απολύσεις και αυξήσεις φόρων, μείωσε τους ειδικούς φόρους κατανάλωσης, ιδιωτικοποίησε σωρεία επιχειρήσεων και πέτυχε ανάπτυξη πάνω από τις προβλέψεις, θεαματική αύξηση του του τουρισμού και προσέλκυση ξένων επενδύσεων που οδηγούν και σε εξαγωγές.

Ή το παράδειγμα της Κύπρου, που παρά την εισβολή και τα προβλήματα της, κατάφερε να χτίσει μια στιβαρή οικονομία χωρίς γραφειοκρατία, ελκυστική για κάθε είδους επιχειρήσεις.

Κι εδώ μπορούμε να πετύχουμε, αν θέλουν οι πολιτικοί μας, ή αν τους το επιβάλλουμε εμείς επιτέλους!

Μη εκλέγοντας τους με βάση το ρουσφέτι, την διαπλοκή, τον διορισμό. Κάνοντας τους να καταλάβουν πως υπάρχουν και "κάτοικοι της παράλληλης Ελλάδας" που απαιτούν πολλά περισσότερα από ένα εφήμερο κι αμφίβολο "βόλεμα" ημετέρων...

Εκείνο που χρειάζεται η Ελλάδα σήμερα με ένα κοινωνικό συμβόλαιο που θα προστατεύσει τα συμφέροντα των εργαζομένων και των οικονομικά αδύναμων, τα οποία δεν εξυπηρετούνται με υψωμένες γροθιές, συνθήματα και επαναστατικά τσιτάτα που δεν συνοδεύονται από ρεαλιστικές προτάσεις. Τέτοιες προτάσεις πρέπει να καταθέσουν, χωρίς υπεκφυγές και χωρίς να επιρρίπτουν βολικά τις ευθύνες στους άλλους, όλοι όσοι (συμπολιτευόμενοι ή αντιπολιτευόμενοι) μετέχουν στο παιχνίδι της εξουσίας στη χώρα.

Αν δεν απαλλαγούμε από τις στρεβλώσεις του πολιτικού παρελθόντος, αλλά και τις παραδοσιακές εμμονές μας, θα είναι δύσκολη οποιαδήποτε αλλαγή νοοτροπίας, συμπεριφοράς και τρόπου ζωής. Η τρυφηλότητα μιας ζωής με δανεικά, ο εύκολος πλουτισμός σε βάρος του συνόλου κι η καταπάτηση κάθε έννοιας δικαίου και ηθικής ενθαρρύνθηκαν από όλο τον πολιτικό μας κόσμο, ανεξαιρέτως. Αυτά τα ανεχτήκαμε αδιαμαρτύρητα επειδή μας εξυπηρετούσαν. Σε σχέση με το κράτος, δημιουργήσαμε μια κοινωνία καχυποψίας, όχι εμπιστοσύνης.

Και όπως λειτουργεί σήμερα το πολιτικό σύστημα, δεν μας επιτρέπεται η αισιοδοξία, αφού αυτό κατοχυρώνει τα δικαιώματα ατιμωρησίας των εκπροσώπων της Βουλής (νόμος περί ευθύνης). Χρειάζεται μια γενναία υπέρβαση απ΄ όλους μας. Φτάσαμε η ατιμωρησία (διεφθαρμένων πολιτικών και πολιτών) ν' αποτελεί πάγιο κεκτημένο της κοινωνίας μας...

Σήμερα, η πολιτική (κι οι πολιτικοί) που εμείς εκθρέψαμε με την ψήφο μας, μάς εκδικείται. Επειδή ουσιαστικά πάψαμε να είμαστε πολίτες και γίναμε απλοί αργυρώνητοι ψηφοφόροι/πελάτες των κομμάτων, ή αντιδρώντας σε αυτά γίναμε άτομα α-πολιτικά.

Έτσι επιτρέψαμε να καθορίζουν τις τύχες μας τυχάρπαστοι επαγγελματίες πολιτικάντηδες που πολλοί τους με περίσσιο θράσος από τα ΜΜΕ των νταβατζήδων τους, επιρρίπτουν την κατάντια και τα βάρη της χώρας σ΄ εμάς τους πολίτες.

Μας έχουν καταστρέψει και οι δυο παραπάνω με την παραπληροφόρηση και το χάσιμο χρόνου που προκαλούν. Να τους το γυρίσουμε...

ΚΑΤΑΝΤΗΜΑ ΚΑΙ ΦΤΑΙΧΤΕΣ...

Η κρίση που περνά ο τόπος μας ίσως είναι η μεγαλύτερη στην ιστορία του Ελληνικού Kράτους.

Η χώρα μας δυστυχώς είχε πάντα χρέη και ελλείμματα. Ήταν αποτέλεσμα των εκάστοτε πολιτικών που μοναδικό τους στόχο απ' ό,τι φαίνεται είχαν το ίδιον όφελος.

Το χρέος της χώρας μας ως ποσοστό του ΑΕΠ είναι το ίδιο με το χρέος την περίοδο του 2000. Παρά τις ευκαιρίες που παρουσιάστηκαν η χώρα μας δεν μπόρεσε να ανάκαμψη με αποτέλεσμα να βρίσκεται στη χειρότερη κατάσταση των τελευταίων δεκαετιών.

Η παραγωγικότητα, η εκβιομηχάνιση, η διαφάνεια με την πάροδο των ετών αντικαταστάθηκαν από την "εκδούλευση" την "αρπαχτή" την αδιαφάνεια και τη Δημιουργική Λογιστική προς τα έξω, στους εταίρους μας.

Όροι που μας επέτρεψαν να πρωτοτυπήσουμε παγκοσμίως οικοδομώντας στην αβεβαιότητα και στην αναξιοκρατία, κρύβοντας τα ουσιαστικά προβλήματα. Η Ελλάδα σαν μία χώρα με υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης και παράγοντας πλούτο, όπως εμφάνιζε η δημιουργική λογιστική, αποτελούσε τον πλέον σημαντικό προμηθευτή σε υπηρεσίες και προϊόντα.

Η αδρανοποίηση του παραγωγικού ιστού της χώρας και η αλόγιστη εκροή πόρων, όπως με την οργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων και την αγορά οπλικών συστημάτων, συνέβαλαν σημαντικά να βρεθούμε στη θέση που βρισκόμαστε τώρα.

Τα μεγάλα έργα υποδομής που πραγματοποιήθηκαν για την εξυπηρέτηση των αγώνων και την δήθεν "ασφάλεια τους" με τα συστήματα που μας προμήθευσαν δεν δούλεψαν και δεν δουλεύουν.κατασπαταλώντας ευρωπαϊκούς και εγχώριους πόρους, θα μπορούσαν να γίνουν με μικρότερο κόστος, αφού θα ήταν απαλλαγμένα από τις διάφορες μίζες...

Το σύνολο των δαπανών που έγιναν στο τόπο μας, όλα αυτά τα χρόνια, δεν συνέβαλαν να αλλάξει θέση η χώρα μας. Η χώρα σταμάτησε να παράγει. Το εύκολο χρήμα και ο γρήγορος πλουτισμός άνοιξαν τον δρόμο για δραστηριότητες, πολλές φορές μη σύννομες. Η κάλυψη των βασικών αναγκών γίνεται κατά το πλείστον από εισαγωγές.

Ήταν γνωστό το αναπόφευκτο, ότι κάποτε θα φτάναμε σε αδιέξοδο κι όμως πολλοί υπεύθυνοι σιωπούσαν.

Γιατί σιωπούσαν οι τραπεζικοί κύκλοι που είχαν σημαντικές προμήθειες για να αποκρύπτουν τα χρέη μας, βγάζοντας ψευδής εκθέσεις;

Γιατί σιωπούσαν τα κράτη των οποίων οι εταιρείες για την πώληση των προϊόντων και των υπηρεσιών τους στήριζαν και προωθούσαν τη μίζα και την αναξιοπρέπεια;
Γιατί σιωπούσαν όλοι αυτοί οι πολιτικοί που διαχειριζόντουσαν τα χρήματα του Έλληνα φορολογούμενου;

Επομένως εύλογα δυσανασχετούν οι πολίτες που καλούνται πάλι να πληρώσουν το μάρμαρο. Να πληρώσουν για ακόμη μία φορά με τον πλέον επώδυνο τρόπο τις πολιτικές επιλογές των μέχρι σήμερα σωτήρων του έθνους.

Γνωρίζουμε ότι τα επόμενα χρόνια θα είναι δύσκολα για όλους μας.

Πότε επιτέλους θα πληρώσουν αυτοί που ευθύνονται;