ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ...

Για να θυμηθούμε τον Tony Benn (βουλευτή του Κόμματος των Εργατικών) στο Βρετανικό Κοινοβούλιο τον Μάρτιο του 2001:

Όταν συναντάτε πρόσωπα που ασκούν οιασδήποτε μορφής εξουσία, πρέπει να τους ρωτάτε πέντε πράγματα:

1. Τι εξουσία έχετε;
2. Πώς την αποκτήσατε;
3. Υπέρ ποίου την ασκείτε;
4. Σε ποιον λογοδοτείτε;
5. Πώς απαλλασσόμαστε από εσάς;

Εάν δεν υπάρχει τρόπος να απαλλαγείτε από αυτούς που σας κυβερνάνε, δεν ζείτε σε δημοκρατία...

Πώς θα απαντούσε σήμερα, ένας υπουργός ή βουλευτής της κυβερνητικής πλειοψηφίας; Κάπως έτσι:

1. Λόγω της κατάστασης έκτακτης ανάγκης που βρίσκεται η χώρα, έχουμε εξουσία ζωής και θανάτου πάνω στους πολίτες.
2. Την αποκτήσαμε με εντολή του λαού, και συγκεκριμένα με το 26% των εχόντων δικαίωμα ψήφου.
3. Ασκούμε την εξουσία υπέρ του λαού. Εξ ανάγκης, όμως, συνομιλούμε και με μέλη μίας μικρής κλίκας. Τα μέσα που διαθέτουν οι άνθρωποι αυτοί, τους επιτρέπουν βέβαια να παραθέτουν περισσότερα του ενός πλούσια γεύματα, να έχουν δύο ή τρεις χρυσοποίκιλτους λακέδες, να ομιλούν περί θαλασσίων σπορ τα οποία οψίμως εγνώρισαν και να έχουν ένα ευπαρουσίαστο σπίτι, ασφαλώς όμως είναι και ικανοί να μεταβάλουν την οικονομική σύνθεση του τόπου, όπως συμβαίνει με τα μεγάλα κεφαλαιοκρατικά τραστ σε άλλες χώρες.
4. Λογοδοτούμε στον Ελληνικό λαό. Και όλως εξαιρετικά, σε μη εκλεγμένες γραφειοκρατίες στις Βρυξέλλες, την Ουάσιγκτον και τη Φραγκφούρτη, λόγω των συνθηκών.
5. Απαλλάσσεστε από εμάς με εκλογές σε 2,5 χρόνια. Στην πράξη όμως ποτέ, γιατί δεν υπάρχει κάτι αξιόπιστο να μας διαδεχθεί...

Επειδή όμως εκτός από τους βουλευτές της συμπολίτευσης , μέρος του δημοκρατικού πολιτεύματος είναι και οι βουλευτές της αντιπολίτευσης, το ερωτηματολόγιο θα μπορούσε να επεκταθεί:

          6. Πιστεύετε στον κοινοβουλευτισμό;
          7. Τηρείτε τα "υποσχεθέντα" βάσει των οποίων εκλεγήκατε;
          8. Ψηφίζετε κατά συνείδηση;
         9. Σε περίπτωση διλήμματος πώς ενεργείτε;
       10. Εκπροσωπείτε περισσότερο τον πολίτη ή τον εαυτό σας; κλπ.

Όσο για τον τρόπο απαλλαγής, έστω κι αν αυτός είναι τυπικός και όχι ουσιαστικός, δεν φαίνεται ότι πιστοποιεί την ύπαρξη ή μη δημοκρατίας. Ο τρόπος που αυτή ασκείται ποιοτικά πριν την απαλλαγή είναι που κάνει τη διαφορά.

Πόσο μάλλον όταν και μετά την απαλλαγή, περιμένεις τον ίδιο τρόπο, από όποιον άλλο εκλεγεί στη θέση τους...

Αλήθεια, ζούμε σε δημοκρατία;

ΤΣΑΜΠΑ REALITY...

Δεν ξέρω αν οι φωτογραφίες των Χρυσαυγιτών με αλυσίδες είναι καλό ή κακό θέαμα για τη δημοκρατία μας. Ο καιρός θα δείξει τελικά αν το όλο θέμα ήταν ένα κακοστημένο επικοινωνιακό σόου.

Ποιος διαρρέει τη δικογραφία της ΧΑ;Γιατί δεν αντιδρά η δικαιοσύνη; Παρατηρούμε τις τελευταίες μέρες μια συστηματική διαρροή στοιχείων της δικογραφίας της Χρυσής Αυγής στα μέσα μαζικής επικοινωνίας, η οποία γίνεται κατά παράβαση του νόμου που διατάσσει τη μυστικότητα των ανακρίσεων.

Και όλες αυτές οι επιλεκτικές "αποκαλύψεις" συνομιλιών ατόμων χωρίς ιδιαίτερη ευφυία που βρίσκονταν σε πανικό κι από την άλλη δεν έδειχναν ούτε ίχνος σεβασμού στον νεκρό, τόσες και τέτοιες που να ξέρουμε όλες τις λεπτομέρειες της δράσης τους σχετικά με τον τρόπο που επιβίωναν μέσα σε έναν υπόκοσμο που είχε να κάνει με νύχτα, χρήμα, ξύλο, στρατιωτική πειθαρχία και πόλεμο ενάντια σε ένα σύστημα που τους είχε για χρόνια στο περιθώριο, οι οποίες αναπαράγονται μέχρι αηδίας από τύπο και κανάλια ξανά και ξανά για μέρες, πού αποσκοπούν;

Να εμπεδώσουμε αλήθεια τί;

Γιατί πρέπει να ξέρω κι εγώ τι ακριβώς είπαν και μάλιστα πριν δικαστούν; Γιατί πρέπει να ξέρει ο κάθε πολίτης τι είπε η γυναίκα του Ρουπακιά με την κάθε κυρία Γιώτα στο τηλέφωνο; Ο Πατέλης να κλαίει και να λέει ότι σκέφτεται τη γυναίκα του και το παιδί του. Τι σχέση έχουν αυτά με την ενημέρωσή μου σκέφτομαι, πέρα από το να θρέψουν λίγο την περιέργεια μου;

Τσάμπα reality η ΧΑ για τα χρεωκοπημένα ΜΜΕ...

Που επιστράτευσαν πάλι τα παπαγαλάκια τους να μας εξηγήσουν με την γνωστή τους ακρίβεια τις τηλεφωνικές συνομιλίες που είχαν υποκλαπεί. Και φτάνοντας στο θέμα, να μας πούνε ως ηλίθιο συμπέρασμα τους, πως από δώ και πέρα "τέλος ο φασισμός"...

Κι όλοι εμείς θα συνεχίσουμε την καθημερινότητα μας, απαλλαγμένοι από το "τέρας της Χρυσής Αυγής", θα συνεχίσουμε  να παράγουμε και να καταναλώνουμε κοινωνικό φασισμό, δημοκρατικά κι ωραία όπως κάνουμε τόσα χρόνια.

Η σημασία των γεγονότων υποβαθμίζεται αν συνεχίσουμε να διαβάζουμε και να ακούμε το προσωπικό δράμα του κάθε Χρυσαυγίτη. Ας το σκεφτούν λίγο αυτό εκείνοι που δίνουν στη δημοσιότητα προσωπικές συνομιλίες που δεν εξελίσσουν σε τίποτα την υπόθεση, ούτε τη νοημοσύνη μας.

Οι κρατούμενοι πρέπει να έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους υπόλοιπους αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί και όχι ανθρωποφάγοι. Η δικαιοσύνη πρέπει να κάνει τη δουλειά της όπως σε άλλες υποθέσεις, σιωπηλά.

Ένα θέμα είναι πώς αφήσαμε αυτό το "μόρφωμα" να φτάσει τόσο ψηλά και ένα άλλο ερώτημα θα πρέπει να είναι γιατί δεν το θάβουμε με σοβαρότητα δείχνοντας ότι αντί για τηλεδικείο τηε πλάκας, μπορούμε να είμαστε πολιτεία με δημοκρατία που εμπνέει σεβασμό και πίστη στους θεσμούς της...
Ωστόσω οι πραγματικοί πρωταίτιοι, οι κατεξοχήν υπεύθυνοι της μεγένθυνσης αυτού του φασιστικού μορφώματος συνεχίζουν να κυβερνούνε, όπου με τις ενέργειες ή τις παραλείψεις τους κάνουν το παρόν μας όλο και πιο ζοφερό, το μέλλον μας όλο και πιο δυσοίωνο.

Απερίσπαστοι συνεχίζουν να κυβερνούν και τούτες τις ώρες "διαπραγματεύονται" με τους εκπρόσωπους των δανειστών. Διαπραγματεύονται περισσότερη φτώχεια περισσότερη δυστυχία, περισσότερους φόρους, περισσότερους κρεμασμένους αυτόχειρες;

Και τέλος πάντων την ΧΑ τή μπουζούριασαν,ας κάνουν λίγο κράττει και ας ψάξουν λίγο και την απέναντι πλευρά, μην  αφήσουν το "άλλο άκρο" να ξεσαλώσει σε πανηγυρισμούς και πάρει πολύ αέρα...

ΚΕΦΑΛΑΙΟΚΡΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ...

Πόσο δημοκρατική είναι η σημερινή κοινοβουλευτική δημοκρατία;

Αν εξετάσουμε προσεκτικά το θέμα θα διαπιστώσουμε ότι, ενώ το Σύνταγμα δίδει την ευκαιρία σε όλους αδιακρίτως τους πολίτες να εκλέγουν και να εκλέγονται, δηλαδή να μπορούν να υποβάλλουν υποψηφιότητα σε εκλογές, παρά ταύτα καθολικό στην ουσία είναι μόνον το " εκλέγειν", που ακυρώνεται από τη  πάντα παρούσα μεγάλη αποχή!

Διότι διά το 'εκλέγεσθαι" θα πρέπει να έχει ο υποψήφιος  και τα απαιτούμενα κεφάλαια για την προβολή του. Όποιος δε έχει τα περισσότερα (κεφάλαια), μπορεί να χαριεντίζεται νυχθημερόν στα παράθυρα με την  δήθεν ανεξάρτητη δημοσιογραφία των γνωστών γλυφτών πλούσιων αφεντικών και συνεπώς να κατακάθεται στο μυαλό του κάθε ψηφορόρου εν είδη γκεμπελικης προπαγάνδας, ενώς όποιος δεν έχει καθίσταται από χέρι καμμένος, έστω και αν είναι καλύτερος του επικεγμένου παραθυράκια...

Αυτός συνεπώς που δεν έχει, θα προσπαθήσει με διάφορους τρόπους να βρεί τα κεφάλαια, συνήθως πλησιάζοντας τον κάθε νομιζόμενο "μεγαλο-επιχειρηματία" από τον οποίο ασφαλώς και θα εξαρτάται δι όλην την υπόλοιπη πολιτική του ζωή αν υποκύψει στα θελήματα του..

Επομένως έτσι όπως λειτουργεί η σημερινή κεφαλαιοκρατική στην ουσία δημοκρατία, σε υποχρεώνει να ψηφίζεις - εκλέγεις κάποιον από μία πολύ περιορισμένη γκάμα αδιαφανών - κομματικών ή άλλων επιλογών, θα έλεγα από μία ελάχιστη μερίδα μελών της κοινωνίας που δείχνει πρόθυμη να συμμετάσχει σε τέτοιο στημένο παιχνίδι...

Ποσο δημοκρατικό είναι αυτό; Γιατί να έχει επιβληθεί αυτή η συγκεκριμένη δημοκρατία, η δημοκρατία του χρήματος, σε όλες τις πεπολιτισμένες χώρες;

Όμως η δημοκρατία δεν είναι κατά βάθος αυτό το πράμα!

Το πολιτικό σύστημα που είχαμε μεταπολιτευτικά, από τι ποιότητας ανθρώπους - κόμματα απαρτιζόταν, πόση ήταν η διαπλοκή του με τα ντόπια μεγαλοσυμφέροντα, εν τέλει με πόση υπευθυνότητα ασκούσε την εξουσία που του έδινε ο λαός;

Πού βρίσκονται κρυμμένοι σήμερα όλοι οι υπεύθυνοι πολιτικοί που διέπραξαν τα τεράσταια λάθη και οδηγηθήκαμε εδώ;

Ποιά ήταν και παραμένει δυστυχώς ακόμη, η κουλτούρα της κοινωνίας; Με ποια κριτήρια ανέβαζε και κατέβαζε από την εξουσία κόμματα και ανθρώπους; Λειτούργησε ή όχι ο ατομικισμός, ο ωχαδερφισμός, η αλλοτρίωση συνειδήσεων από πάνω προς τα κάτω που δεν διαχύθηκε σ΄όλη την κοινωνική βάση, τα ολέθρια αποτελέσματα των οποίων δεχόμαστε τώρα;

Και πως σήμερα έχει αλλάξει αυτή η κουλτούρα προς το καλύτερο; Η σταθερή άνοδος του φασισμού ως προτιμότερη εναλλακτική λύση, απαντά τρανταχτά στο πως σκέφτεται και επιλέγει η Ελλάδα της κρίσης.

Συμπερασματικά, ανάξιοι πολιτικοί επιβιώνουν φωνασκώντας και κοροϊδεύοντας τον κόσμο, σε ένα σύστημα που παρασύρει και αλλοτριώνει τις δημοκρατικές πεποιθήσεις

Που όμως δεν θα μπορέσει για πολύ ακόμη να συνάδει με τα συμφέροντα κάποιων σκοτεινών ολίγων, που βρίσκονται πίσω από κάθε ελεύθερη δήθεν επιλογή των πολιτών όσων τουλάχιστον κάνουν τον κόπο να πηγαίνουν να ψηφίζουν την συγκεκριμένη μέρα που τους επιτρέπουν...

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ 1967 - 1974...

Το 37λεπτο ανέκδοτο ντοκιμαντέρ του Παντελή Βούλγαρη «Το Χρονικό της Δικτατορίας 1967- 1974».

Μια ταινία οποία περιέχει πολύτιμο αρχειακό υλικό· από την κηδεία των Γεωργίου Παπανδρέου και Γιώργου Σεφέρη ως τις δίκες του Αλέκου Παναγούλη και άλλων αγωνιστών της περιόδου...

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΕΝΟΣ ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΗ...

Καταραμένε Παπαδόπουλε...(Η επιστολή ενός άγνωστου Δημοκράτη που βρήκα στο διαδίκτυο)... 

46 χρόνια μετά και ακόμα τυραννάς τα καημένα παιδιά της νέας τάξης. Γιατί βρε άθλιε;

Νομίζεις πώς δεν θυμάμαι ότι μου στέρησες στο χωριό μου την λάμπα πετρελαίου και τον χωματόδρομο που τόσο αγαπούσα και μου έφερες ηλεκτρικό, άσφαλτο και τηλέφωνο στην καλύβα μου και που έδωσες 20ετες άτοκο δάνειο για να κάνω σπίτι, με μόνο όρο μάλιστα να έχει την τουαλέτα μέσα; 

Και ειλικρινά τσατίζομαι γιατί ο άθλιος ο χουντικός κατάφερνε να φτιάχνει τόσα έργα σχεδόν δωρεάν, χρησιμοποιώντας την στρατιωτική ΜΟΜΑ! Γιατί ρε χάλασες την πιάτσα; Σε πείραζε να δώσεις την δουλειά σε κανένα εργολάβο; Πέθαναν της πείνας οι άνθρωποι και κοντά σ' αυτούς και τόσοι άλλοι μεσάζοντες και σύμβουλοι.

Ποιος σου είπε ρε παλιάνθρωπε ότι θέλαμε να γίνουμε βιομηχανική χώρα και ξεκίνησες να φτιάχνεις σε όλη την Ελλάδα Βιομηχανικές Περιοχές ξεκινώντας από τα Οινόφυτα;

Αλλά ξέρω γιατί τα έκανες. Για να βρίσκουν χιλιάδες Έλληνες δουλειά εκεί, τόσα χιλιόμετρα μακριά από την Αθήνα και να ταλαιπωρούνται λες και πείραζε να είχαμε λίγο νέφος περισσότερο;

Ποιος σου είπε ρε ότι θέλαμε να παράγουμε προϊόντα; Εμείς να καταναλώνουμε θέλαμε!

Δεν φτάνει αυτό παλιοδικτάτορα, αλλά διέγραψες τα αγροτικά χρέη του πατέρα μου και όλων των αγροτών; Τους καλόμαθες, τους έλυσες τα προβλήματά τους και τώρα κάθε τρεις και λίγο μπλόκα!

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά έστελνες και εκείνο τον Μακαρέζο και έκανε συμφωνίες ακόμη και με τους Κινέζους και τους πουλούσες τα αγαθά που έκανε εξαγωγή η χώρα και πέταξες στον δρόμο τόσους μεσάζοντες.

Άσε εκείνος ο Πατακός με το μυστρί του! Βρε μανία!

Κάθε μέρα εγκαίνια για σχολεία, νοσοκομεία, εργοστάσια, γέφυρες, δρόμους και εργατικές κατοικίες! Μας ζάλιζες στα επίκαιρα όποτε πηγαίναμε σινεμά!

Τι κατάφερες ρε; Τι μαγείρεψες και πήρες βραβείο οικονομικής ανάπτυξης το 1973 χωρίς να πάρεις δάνεια και να αφήσεις χρέη πίσω σου;

Δεν ντράπηκες να ταπεινώνεις το δολάριο επί τόσα χρόνια; Ακούς εκεί! Η δραχμή ισχυρότερη από το δολάριο!

Τι σου κάναμε και μας καταράστηκες για να φτάσουμε τα 300 δισεκατομμύρια ευρώ χρέη;

Αχρείε Παπαδόπουλε αφού έτρωγες μόνο το φαγητό σου, στο τέλος δεν είχες τίποτα να αφήσεις. Το μόνο σου περιουσιακό στοιχείο να ήταν η στολή σου.
Και αντί να την δωρίσεις τρομάρα σου στο κράτος είχες ζητήσει να σε θάψουν με αυτήν!

Εκείνο που δεν κατάλαβα είναι γιατί ξεκίνησες την ιστορία να βγάλεις τα πετρέλαια στον Πρίνο και ξεκίνησες να μας βάζεις σε περιπέτειες με τους καλούς μας γείτονες τους Τούρκους;

Μια χαρά δεν κοιμόμασταν ήσυχοι; Ήθελες να μας κάνεις παραγωγούς πετρελαίου σαν τους αραπάδες;

Τα εργοστάσια ενέργειας που κατασκεύασες π.χ. στην Πτολεμαΐδα ή στους Φιλίππους που τα έφτιαξες μάλιστα με τους Ρώσους κομουνιστές για ποιόν λόγο τα έκανες;
Σώνει και καλά να καταργήσεις όλες τις λάμπες πετρελαίου στα χωριά και γέμιζες στύλους και καλώδια όλη την ύπαιθρο! Βρε μανία.

Χώρια τα στάδια αθλητισμού σε όλη τη χώρα. Άκου λέει «κάθε πόλη και στάδιο κάθε χωριό και γυμναστήριο»! Άσχημα περνάει τώρα η νεολαία πίνοντας φραπέδες στις καφετέριες;

Βρε άχρηστε αναχρονιστικέ, αντιδημοκράτη ποιος σου είπε ότι ήθελα να μπορώ να κοιμάμαι με την πόρτα ανοιχτή και να μην φοβάμαι μην μπει κανένας μέσα το βράδυ για πλιάτσικο;

Ακούς εκεί να μου κάνει κουμάντο στον αν θα αμπαρώσω την πόρτα μου ή όχι ... Ποιος σου είπε ότι ήθελα να νιώθω ασφαλής ρε παλιοφασίστα;

Τέλος σιχαμερέ φασίστα αντί να κάνεις μνημεία για τον Ζαχαριάδη και όλα τα καλά παιδιά που πάλεψαν να μην υπάρχει Έλληνας πάνω από τον Όλυμπο, εσύ τους έστειλες εξορία και ακύρωσες όλα τα σχέδιά τους που θα μας έκαναν ένα όμορφο παράδεισο με κολεκτίβες και κολχόζ, όπως τα κατάφεραν οι ευτυχισμένοι γείτονες μας οι Βούλγαροι, οι Αλβανοί, οι Ρουμάνοι και λοιποί τυχεροί των Ανατολικών χωρών που εισπράττουν τώρα τόσο συνάλλαγμα από τα εργαζόμενα κορίτσια τους στο εξωτερικό, ενώ οι δικοί μας επιστρέφοντας πήραν συντάξεις και τους κοροϊδεύουν. Αλλά μετά την γκέλα του πολέμου του Γιομ Κιπουρ, πλήγωσες ανεπανόρθωτα τους φίλους μου τους Ισραηλίτες.

Ακούς εκεί να μην δώσεις διευκολύνσεις στους Αμερικάνους και τους Εβραίους για χάρη των Αράβων που μας παίρνανε όλο το ελληνικό τσιμέντο για τα έργα τους σε μια εποχή που όλοι οι πολίτες και το κράτος εδώ έκτιζαν και τα τσιμεντάδικά μας είχαν τρελαθεί στην δουλειά;

Ευτυχώς που μετά τα πούλησε η Νέα Δημοκρατία στους ξένους αφού το ΠΑΣΟΚ πρώτα τα κοινωνικοποίησε και τα έκανε ζημιογόνα και τώρα επιτέλους έτσι ησυχάσαμε!

Δεν ντρέπεσαι βρε άθλιε εχθρέ της Δημοκρατίας;

Μας στέρησες ένα από τα βασικότερα ανθρώπινα δικαιώματα να μην τραγουδάμε 14 τραγούδια του Θεοδωράκη; Ξέρεις τι ψυχολογικά τραύματα μας προκάλεσε εκείνη η απαγόρευση; Τραύματα βαθιά που δεν έχουν επουλωθεί ακόμη!

Όλα αυτά τα γράφω γιατί μετά από τόσα χρόνια εξακολουθώ να ακούω τον έξαλλο τον γείτονα μου, που μου τα πρήζει και να φωνάζει κάθε τέτοια μέρα "ζήτω 21η Απριλίου"!

Bαρέθηκα να ακούω συνέχεια «Πού είσαι Παπαδόπουλε ...» όταν πέφτω στα μπλόκα της Εθνικής οδού όπου διάφορες κοινωνικές ομάδες πότε αγροτών - πότε ποδοσφαιρόφιλων και άλλων διαμαρτυρομένων ανθρώπων ασκούν το δημοκρατικό τους δικαίωμα - πάντοτε υπό την προστασία της αστυνομίας - να σταματούν την κυκλοφορία, καθώς και κάθε φορά όταν βρίσκομαι στο κέντρο των Αθηνών όπου φιλήσυχοι πολίτες εκφράζουν πολιτισμένα και ειρηνικά την αγανάκτησή τους για τις αδικίες σε βάρος τους, έχοντας επιπλέον παράλληλα την ευθύνη να προστατεύσουν τα καταστήματα, τους εργαζομένους και τους περαστικούς από τους προβοκάτορες φασίστες που σπάνε, καίνε και καταστρέφουν τα πάντα.

Εγώ είμαι Δημοκράτης ρε και ας πεινάω, και ας μου έχει βγάλει στο σφυρί η τράπεζα το σπίτι, και ας είμαι άνεργος και εγώ και τα παιδιά μου και ας ταλαιπωρούμαι όποτε χρειαστεί να πάω στα νοσοκομεία και ας κοιμάμαι κλειδαμπαρωμένος το βράδυ μπας και κάνει ντου κανένας λυσσασμένος για χρήμα οικονομικός μετανάστης, αφού βέβαια ενημερωθώ πρώτα από την τηλεόραση για τις κλοπές, τις κομπίνες και τις μίζες τόσων και τόσων πρώην υπουργών πράσινων και γαλάζιων, που οι άνθρωποι τι έκαναν τελικά;

Εξαργύρωσαν τους κόπους και τους αγώνες τους από την Ιταλία την Γαλλία, την Γερμανία και την Σουηδία όπου "αυτοεξορίστηκαν", για την εδραίωση της Δημοκρατίας μετά την μεταπολίτευση!
Λίγο το έχεις αυτό;

ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΕΣ ΚΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ...

Η αντιπροσωπευτική δημοκρατία είναι ένα είδος δημοκρατίας.
Συνήθως λειτουργεί κάκιστα μέχρι μέτρια.

Εξαρτάται όμως και από την ποιότητα των πολιτών πού την αποτελούν, τις κοινωνικές αξίες που πρεσβεύουν και τον σεβασμό καθενός έναντι τών συμπολιτών του.

 Είμαστε όλοι άξιοι της μοίρας μας και του αποτελέσματος της ψήφου μας.

Μέρα με τη μέρα τα προσωπεία πέφτουν από τους ίδιους με κάθε αφορμή και η αλήθεια αποκαλύπτεται ωμή στα μάτια του εκλογικού σώματος, για το ποιόν πολλών εκλεγμένων του κοινοβουλίου.

Οι Ελληνες πολίτες σήμερα διαπιστώνουμε μια προϊούσα σήψη.

Η αναρχία κυριαρχεί, ο δημόσιος βίος νοσεί και αυτό συμβαίνει λόγω της κακής ποιότητας του πολιτικού δυναμικού που κουβαλάει ο ελληνικός λαός στην πλάτη του, γιατί απέκτησε'μονιμότητα και δεν ανανεώνεται, απλώς ανακυκλώνεται.

Οι εκλεγμένοι "υπηρέτες" τάχα της δημοκρατίας κατάφεραν να ελέγχουν την εξουσία και με τα μέσα που δημιούργησαν επέβαλαν τον φόβο και εξουθένωσαν τους πολίτες απ' τη μεσαία τάξη και κάτω.
Γίναμε όργανα σχεδιασμού δημαγωγών, άβουλοι για τα δικά τους συμφέροντα.

Παρακολουθούμε να προσβάλλουνε το σύνταγμα, το πολίτευμα και δεν κινητοποιείται κανείς .
Η Δημοκρατία δέν είναι ατομική καί θεσμική ασυδοσία, ούτε περιορίζεται σέ σχολιαστικούς εξυπνακισμούς.

Όλη μέρα ασχολιόμαστε με τα φασιστοειδή, τα αρτηριοσκληρωτικά κουμούνια και τους αναρχικούς βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που προκαλούνε με δηλώσεις και πράξεις.

Να πεις ότι δεν γνώριζαν τι ψήφιζαν οι ψηφοφόροι ή ότι ψήφισαν για να στείλουν ένα μήνυμα στις πολιτικές δυνάμεις του τόπου να αλλάξουν ρότα τότε εντάξει, αλλά να υποστηρίζουν έμπρακτα τέτοιες πρακτικές των εκατέρωθεν άκρων σημαίνει ότι δεν πάμε καθόλου καλά ως κοινωνία...

"Οι μετριότητες, υπομετριότητες και ανθυπομετριότητες, που συναπαρτίζουν τον Ελληνικό πολιτικό και παραπολιτικό κόσμο, δεν έχουν το ανάστημα να θέσουν και να λύσουν ιστορικά προβλήματα τέτοιας έκτασης και τέτοιου βάθους, ίσως να καταρρεύσουν ακόμα και στην περίπτωση, όπου θα βρεθούν μπροστά στη μεγάλη απόφαση να διεξαγάγουν έναν πόλεμο γιατί, αν ο πόλεμος είναι συνέχεια της πολιτικής, ποιος πόλεμος θα συνεχίσει μια σπασμωδική πολιτική;"

Και σήμερα ο λόγος στον Ελληνα φιλόσοφο Παναγιώτη Κονδύλη, που έφυγε νωρίς, πριν από 14 χρόνια. Προφητικός...

Πως έχουμε καταντήσει έτσι...

ΛΑΟΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ...

Η απόφαση του πρωθυπουργού να οδηγήσει τη χώρα σε δημοψήφισμα για την επικύρωση της συμφωνίας για τη μερική χρεωκοπία της χώρας, έφερε τα πολιτικά πράγματα τούμπα.

Ίσως είναι λυτρωτική, ίσως όμως αποδειχθεί και καταστροφική.

Ουρλιάζανε μέχρι χθές πολλοί ότι η κυβέρνηση πολιτεύεται κόντρα στο λαϊκό αίσθημα, αλλά ξαφνικά δεν θέλουνε να εκφραστεί αυτό με δημοψήφισμα.

Δημοσιογράφοι και αντιπολίτευση προσπαθούν να πείσουν τους κατ' αυτούς αδαείς ψηφοφόρους για το ότι ο "ανεύθυνος πρωθυπουργός" μας στέλνει στο γκρεμό, χρησιμοποιώντας σαν επιχειρήματα αυτά που λίγη ώρα πριν έλεγαν για να μας πείσουν για το αντίθετο. Φωνές στα όρια της υστερίας θ΄ακούμε όλο το διάστημα μέχρι να γίνει το πρώτο αυτό δημοψήφισμα.

Για χρόνια στα μεγάλα θέματα της χώρας κυριαρχούσε η απαίτηση για λαϊκή ετυμηγορία μέσω δημοψηφίσματος, κάτι που ποτέ δεν γινόταν από τις κυβερνήσεις για πολλούς δικούς τους λόγους.

Και τώρα που η "κοινή γνώμη" θα έχει την ευκαιρία να εκφράσει επιτέλους τη γνώμη της όποια κι αν είναι αυτή, όλοι εμφανίζονται να είναι αντίθετοι.

Στο κάτω κάτω ο λαός υποφέρει, αυτός θ' αποφασίσει για το μέλλον του, παίρνοντας ακέραια την ευθύνη της απόφασής του.

Η πράξη που θα πρέπει να κάνουν όλοι οι πολίτες είναι ένα απλό ΝΑΙ η ΌΧΙ για το οποίο θα πρέπει να είναι και υπεύθυνοι για το όποιο αποτέλεσμα θα ακολουθήσει...

Αντί για συνεχείς διαδηλώσεις, πορείες κι έκτροπα, χωρίς ουσιαστικό λόγο και ευθύνη.

Όσοι φοβούνται το δημοψήφισμα, στην ουσία φοβούνται την ανευθυνότητα της αντιπολίτευσης και των σημερινών αρχηγών. Όμως όσο και αν διαμαρτύρεται, στο τέλος πρέπει να δώσει μία άρνηση ή μια κατάφαση.

Ας μην "την λένε" λοιπόν στον πρωθυπουργό (γιατί αυτός για την υπερψήφιση θα πασχίσει) αλλά στους ανευθυνο-υπεύθυνους ιδίως της αριστερής αντιπολίτευσης. Γιατί τα λόγια μέχρι τώρα ήταν πολύ φθηνά...

Το γεγονός ότι οι Ευρωπαίοι "ηγέτες" είναι δυσαρεστημένοι με την απόφαση του δημοψηφίσματος, δείχνει κάτι μάλλον καλό. Μέχρι τώρα έσπρωχναν το πρόβλημα σαν σκόνη κάτω από το χαλί αποφεύγοντας τελεσίδικες αποφάσεις και κάθε τρεις και λίγο και αφού ματώναμε με κάθε νέο μέτρο, έβγαιναν και έλεγαν ότι πρέπει να ληφθούν και νέα ακόμη πιο επώδυνα μέτρα.

Αφού ο Παπανδρέου πήρε αυτό που ήθελε από τη σύνοδο (καθυστερημένα λόγω κακών δικών του χειρισμών) πιέζει μέσα στη χώρα για ενότητα και έξω από αυτήν για σοβαρότητα και οριστική λύση στο πρόβλημα της Ελλάδας, αλλιώς θα τους πάρουμε όλους στο λαιμό μας.

Ακόμη και αν υπάρχει απόλυτη αβεβαιότηταγια το αποτέλεσμα με δεδομένη την στραβοκέφαλη ανωριμότητα του λαού και των βολεμένων εργατοπατέρων που μιλούν διαρκώς και ακατάπαυστα εξ' ονόματος του, θα είναι ευκαιρία για ένα μεγάλο ξεκαθάρισμα. Είτε έτσι είτε αλλιώς.

Κάποια στιγμή πρέπει οι λαοί να μάθουν να είναι υπεύθυνοι για τις επιλογές τους όπως και για την ψήφο τους. Αλλιώς δεν θα ωριμάσουν ποτέ. Για σημαντικές αποφάσεις θα πρέπει να γίνονται δημοψηφίσματα και αν οδηγήσουν σε καταστροφή, τότε θα ξέρει ο λαός ποιο στραβό κεφάλι έφταιγε και ας το κόψει. Η υπευθυνότητα με τα λάθη μαθαίνεται. Όμως για να κάνεις λάθη, πρέπει να μπορείς και να τολμάς να πάρεις αποφάσεις.

Όλοι οι Έλληνες θα πρέπει απλά και ξεκάθαρα να δηλώσουν αν υποστηρίζουν η όχι την παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη (γιατί περί αυτού πρόκειται) αλλά επίσης και το πώς θα πληρωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις την επομένη μέρα του πιθανού ΟΧΙ.

Και μια απορία. Γιατί για την πρόωρη προσφυγή σε εκλογές οι πολίτες είναι ώριμοι, ενώ για δημοψήφισμα είναι ανίκανοι να καταλάβουν τη σημασία της ψήφου;

Μήπως γιατί έτσι θα μπορούσαν κάποιοι να επωφεληθούν από τη γενικευμένη δυσαρέσκεια του κόσμου χωρίς να χρειάζεται να προτείνουν κάτι το συγκεκριμένο;

Οι εκλογές θα μας έδιναν την δυνατότητα να δούμε τα γνωστά "ματς μπουρδολογίας" του παρελθόντος από ανώριμους πολιτικάντηδες όλων των αποχρώσεων που σκέφτονται μόνο το εγώ τους.

Ας μιλήσει και μια φορά ο λαός χωρίς αυτούς...

ΚΑΛΠΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ...

Η αξία του εκλεγμένου βουλευτή εδώ και έχει υποβιβαστεί σε ρόλο γλάστρας που χειροκροτεί.

Το πρόβλημα έχει να κάνει με την αξιοπιστία, τη σοβαρότητα και την υπευθυνότητα του Κοινοβουλίου, όπως λειτουργεί σήμερα.

Οι μισοί τουλάχιστον ούτε καν διαβάζουν τι ψηφίζουν, παίρνουν το λόγο στο βήμα και λένε αοριστολογίες, οι ελάχιστοι που όταν έχουν να πουν κάτι λοιδωρούνται, κι όλοι έχουν σαν ακροατήριο δύο-τρείς από κάτω που τους παρακολουθούν και άλλους δύο-τρείς που χασμουριώνται.

Κάποιοι μάλιστα έχουν τόσο εξευτελιστεί που κάνουν αντίσταση 1 ώρας για το θεαθήναι και μετά επανέρχονται στην ανυπαρξία και το γλύψιμο του αρχηγού, ακόμη και των εκάστοτε κολλητών του, με το νου στην επόμενη εκλογική λίστα...

Δεν μπορούν να ανεχθούν λέει να τους λένε γομάρια (ακούστηκε κι αυτό προχθές στη βουλή), αλλά μπορούν να κάνουν μια χαρά τις μπίζνες με τους ευνοημένους τους χωρίς αιδώ και άσε τον λαό να βόσκει, πιστεύοντας πως έχει δημοκρατία.

Δημοκρατία δεν υπάρχει όσο οι βουλευτές είναι το κοπάδι του αρχηγού.

Δημοκρατία δεν υπάρχει όταν στήνεται συμπαιγνία των κομμάτων για να κρύβονται τα σκάνδαλα ή την αλληλοϋποστήριξη σε περιπτώσεις βουλευτικής ασυλίας.

Δημοκρατία δεν υπάρχει όταν έχει σταματήσει η ενημέρωση των δημοσιογράφων από τον εκπρόσωπο της κυβέρνησης και ουδείς δημοσιογράφος δεν σταματά να αναπαράγει τις γραπτές ενημερώσεις στην εφημερίδα ή το κανάλι του.

Δημοκρατία δεν υπάρχει όσο πρωθυπουργός, υπουργοί και βολευτές δεν τολμούν να κυκλοφορήσουν στον δρόμο.

Δημοκρατία δεν υπάρχει όταν η προπαγάνδα στιγματίζει ως ανθέλληνες όσους έχουν διαφορετική άποψη από την επίσημη κυβερνητική (την άποψη δηλαδή των μεγάλων συμμάχων και των μεγάλων συμφερόντων).

Δημοκρατία δεν υπάρχει όταν απαξιώνονται και αποδυναμώνονται οι ένοπλες δυνάμεις.

Δημοκρατία δεν υπάρχει όταν τα σύνορα της πατρίδας δεν φυλάσσονται.

Δημοκρατία δεν υπάρχει όταν οι πολιτικοί μας άρχοντες κυβερνάνε γονατιστοί, υπακούοντας εντολές ξένων κι αγνοώντας τον λαό τους...

ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ...

Αγανακτισμένοι πολίτες. Ειρηνική συγκέντρωση. Χωρίς κομματικές σημαίες.

Μόνο που ο καθένας μας έχει διαφορετικό λόγο για να είναι αγανακτισμένος.

Και βλέπει σε διάφορετική κατεύθυνση την απάντηση στο πρόβλημα.

Εκτός από ένα "όχι" μια συμπαράταξη, μια ακόμη συγκέντρωση χωρίς στόχο και ουσία, χωρίς βασικό σύνθημα μια διαδήλωση χρειάζεται και ένα "ναι", μια πρόταση και ένα τρόπο για την υλοποίηση της.

Και μια πατριωτική ηγεσία που θα σταθεί στους ξένους και θα τους πει: Έως εδώ, αναλαμβάνουμε εμείς τα του τόπου μας...

Αλλιώς μένει στο επίπεδο ενός έστω ενδιαφέροντος happening...

Τα ως τώρα κόμματα και οι πολιτικοί που αυτά ανάδειξαν απέτυχαν να προστατέψουν την χώρα και τους πολίτες της. Καιρός είναι να αναλάβουμε τις ατομικές ευθύνες μας και να πάρουμε την ζωή μας στα χέρια μας.

Δημοκρατία δεν είναι να εκχωρούμε εν λευκώ την λαϊκή εξουσία με την ψήφο μας κάθε 4 χρόνια σε επιλεγμένους από άλλους υποψήφιους μέσω ενος καλπονοθευτικού συστήματος αλλά να συμμετέχουμε όλοι όσοι μπορούμε κι έχουμε κάτι να προτείνουμε ενεργά στην διαμόρφωση της κοινωνίας και της χώρας μας.

Αρκετά ακούσαμε τόσα χρόνια από τους "σωτήρες" της ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, του ΠΑΜΕ, κλπ πουλημένων συνδικαλιστοπατεράδων.

Η πλειοψηφία του λαού έδειξε βρίσκεται απέναντι στην αντιδημοκρατική αντιμετώπιση των προβλημάτων της χώρας με την εκτέλεση αποφάσεων ξένων κέντρων και στη αδιέξοδη εμμονή του ακραίου νεοφιλελευθερισμού, που εκφράζεται από στυγνή εισπραξιομανία, στραγγαλισμό της οικονομίας, ενδεχομένως και από εξυπηρέτηση συγκεκριμένων συμφερόντων που βαφτίστηκαν ως "πατριωτικής σημασίας".

Μένει να δούμε αν προκύψει κάτι άμεσα εφαρμόσιμο στα πλαίσια εκείνου του παλιού "θέλω να ζυμώσω και όχι δέκα μέρες να κοσκινίζω". Τότε έχει νόημα μια πλατεία γεμάτη με ενημερωμένους συνειδητούς πολίτες που βλέπουν την κρίση να γκρεμίζει την Ελλάδα της αρπαχτής που ξέραμε...

ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ...

Όπως λειτουργούν όλα στην Ελλάδα έτσι και ο συνδικαλισμός και οι συνδικαλιστές.

Στις περισσότερες περιπτώσεις (με κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις που όλο και λιγοστεύουν) ο συνδικαλισμός είναι καλό σχολείο μακιαβελισμού και όχημα προβολής και αναρρίχησης.

Επίσης πολύ σπάνια τους ενδιαφέρει να πάρουν την κοινωνία με το μέρος τους στις διεκδικήσεις, θεωρούν προτιμότερο να την έχουν απέναντι.

Το δυσάρεστο είναι ότι οι εκλεγμένοι συνδικαλιστές που πρωτοστατούν στις κινητοποιήσεις των μελών τους, είναι τοποθετημένοι να εκτελούν συγκεκριμένες εντολές και όχι να εκπροσωπούν τους εργαζομένους, επειδή το σύστημα τους χρειάζεται να συμπληρώνουν την "αντιπροσωπευτική δημοκρατία". Είναι δε ο συνδικαλισμός ο προθάλαμος για την ανάρρηση στα υψηλά της κεντρικής εξουσίας.

Τί είναι τελικά η ιδιότητα του συνδικαλιστή; Ένας ρόλος δημοσιότητας και συγκυρίας που πολλές φορές προηγείται του πολιτικού;

Ή μήπως η ανάγκη των ίδιων προσώπων να βρίσκονται στο προσκήνιο με οποιαδήποτε ιδιότητα;

Είναι δυνατόν να εκπροσωπεί τους εργαζόμενους κάποιος ξένος στην καθημερινή εργασία τους;

Κάποιος που μεταπηδά με ευκολία στην αντιπέρα όχθη αυτή της εξουσίας και ξεχνά;
Κάποιος που έχοντας εξασφαλίσει διαρκή συνδικαλιστική άδεια απέχει επί χρόνια από το εργασιακό περιβάλλον; Που έχοντας εξασφαλίσει υψηλά εισοδήματα ο ίδιος από την ex officio συμμετοχή του σε Διοικητικά Συμβούλια καλεί τους εργαζόμενους των 600 ευρώ να απεργήσουν, όντας αποξενωμένος από την ψυχολογία και τους φόβους τους για το αύριο;

Το πρόβλημα με τις συνδικαλιστικές ηγεσίες πηγάζει από το γεγονός ότι εκλέγονται από σωματεία σφραγίδες και από ανθρώπους που στο μόνο που αποσκοπούν είναι το προσωπικό όφελος. Η λύση του προβλήματος μπορεί να είναι η ενεργή συμμετοχή όλων των εργαζόμενων στα σωματεία του κλάδου τους και τη επιλογή αυτών που θα τους εκπροσωπούνε μετά σε κρίσιμες διαπραγματεύσεις.Να τους επιλέξουν πόα την αρχή, αντί να τους τους δέχονται και να τους ανέχονται εκ των υστέρων...

Και όλοι αυτοί που πραγματικά δουλεύουν και παράγουν, πέρα από τους κρατικοδίαιτους "εργαζόμενους", εκπροσωπούνται από μια μερίδα συνδικαλιστών που δεν έχουν καμιά σχέση με τη μάχη επιβίωσης του είλωτα Έλληνα εργάτη ή μικρομικρού/μεσαίου επιχειρηματία.

Τίθεται και ερώτημα: ποιός έχει κάνει το μεγαλύτερο κακό σ' αυτή τη χώρα, οι πολιτικοί ή οι συνδικαλιστές;

ΧΩΡΙΣ ΕΜΑΣ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ...

Ένα σπορ που ανέκαθεν ευδοκιμούσε στη χώρα και το οποίο τελευταία έχει πάρει διαστάσεις που φτάνουν στα όρια του γελοίου, είναι η ίδρυση από τον πάσα ένα αργόσχολο ή αιώνιο φοιτητή αριστεριστή αιθεροβάμονα μιας "κίνησης" με την οποία καταλύει τους κανόνες λειτουργίας του κράτους μας και εγκαθιδρύει το δικό του κράτος καταλαμβάνοντας δημόσιες υποδομές και δημόσια κτήρια, κατά προτίμηση αυτά των εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων.

Οι ευκίνητες αυτές "κινήσεις" των 3 - 5 - κι όχι πάνω από 10 ατόμων, παρεμβαίνουν υπέρ οιουδήποτε και για οποιοδήποτε λόγο, έχουν καθιερώσει την εβδομαδιαία διαδήλωση κάθε Πέμπτη απόγευμα της μιας χούφτας ατόμων, επιτίθενται εναντίον οποιασδήποτε αρχής την οποία αμφισβητούν και διαπομπεύουν έτσι και δεν πάει με τα νερά τους και με την ανοχή της Πολιτείας και των ανά τετραετία μόνο, ασκούντων τον ρόλο τους ως πολιτών, γίνονται κράτος εν κράτει αφού κανείς δεν αντιδρά.

Σε αυτό το σπορ προπονούνται από προχθές κάποιες αριστερές κινήσεις άπλυτων και κουρελιάρηδων νεολαίων, που εγκατέστησαν 250 παράνομους μετανάστες (και πολιτικούς πρόσφυγες, κατά δήλωσή τους μόνο) ως σκεύη, που μετέφεραν από την Κρήτη στη Νομική, για να τους διευκολύνουν στην προπόνησή τους εναντίον της κυβέρνησης.

Μην απορείτε γιατί δεν τους μετέφεραν στα σπίτια τους για φιλοξενία, διότι προφανώς το κτήριο της Νομικής προσφέρεται καλύτερα για στέγαση καταυλισμού προσφύγων, όταν μάλιστα ο βολικός Πρύτανής της δεν βλέπει όπως και οι κινηματίες φοιτητές, ουδεμία προσβολή του Ακαδημαϊκού ασύλου...

Και κανείς βέβαια δεν θα είχε κανένα ψόγο ή αρνητική κριτική ούτε για τους νεολαίους ούτε για τις πρυτανικές αρχές, αν έπειθαν με τις ενέργειες τους ότι συμπαρίστανται στο βιοτικό πρόβλημα των (αχρείαστων) λαθρομεταναστών, αλλά όταν χρησιμοποιούνται εκβιαστικά για μαζική και χωρίς κανένα έλεγχο παροχή πολιτικού ασύλου και ως σκεύη σε πολιτικά παιχνίδια, από κινήσεις, κόμματα και κομματίδια των παραπάνω ολιγομελών παρεών που εναγωνίως ψάχνουν λόγο ύπαρξης...

Καθώς και από πλούσιους προικοθήρες - πολιτικούς της πλάκας & της αναταραχής που βρήκαν τρόπο να επανέλθουν στην επικαιρότητα και από βαρεμένους κατακέφαλα ακαδημαϊκούς δασκάλους που δεν κατάλαβαν ακόμη πως η πολλή "δημοκρατία" βλάφτει ανεπανόρθωτα...

Αφού καθόμαστε και τους κοιτάμε από απόσταση σε κάθε τους δράση - καραγκιοζιλίκι όπως κάνει η αστυνομία με τους διάσπαρτους ρουφιάνους, που και δεν πιάσαμε ακόμη τα στελιάρια εμείς οι υπόλοιποι πολίτες να δούνε πόσα απίδια βάνει ο ντορβάς και πόσο αντέχουνε το γνήσιο ραβδί οι περιθωριακοί επαναστάτες του κώλου...

[χθες βράδυ είχανε 20 κουρελιάρηδες μαλλιάδες και 2 κάδους να κλείνουν τον κεντρικό δρόμο όσο τους γούσταρε, για το τίποτα]

Και κακομαθαίνουνε και οι νεώτεροι στο μπάχαλο και ονειρεύονται επαναστάσεις ακόμη και τα δημοτικά και νηπιαγωγεία, με δεδομένη την στήριξη των παραπάνω για λίγες μέρες χαβαλέ....με την ελπίδα πως τούτη τη φορά θα ξεκινήσει η επανάσταση!

ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ...

Το να είναι κανείς αριστερός στην Ελλάδα τα τελευταία τριάντα χρόνια είναι η τέλεια δουλειά.

Δεν χρειάζεται να αποδείξεις τα προσόντα σου για να την εξασκήσεις, αρκεί απλά να το δηλώσεις, δεν απαιτεί κεφάλαια αφού δουλεύεις με τα λεφτά των άλλων, δεν χρειάζεται να εφαρμόζεις ο ίδιος αυτά που απαιτείς από τους άλλους αφού ομολογείς αφοπλιστικά ότι πολεμάς το σύστημα από μέσα κι ακόμα λειτουργεί σαν το καλύτερο πλυντήριο ενοχών, γιατί υποτίθεται εσύ "νοιάζεσαι"...

Ο αριστερός είναι ωραίος, έχει λύσεις για όλα για "πάσα νόσο και πάσα μαλακία", γιατί μόνο αυτός ξέρει κάποιον που θα βάλει τα λεφτά για να γίνουμε Σουηδία (στα παροχές), ενώ θα συνεχίσουμε να συμπεριφερόμαστε σαν γνήσιοι Ελληνες (στις υποχρεώσεις)...

Ο αριστερός δεν χαλάει καρδιές, η αγκαλιά του, τους χωράει όλους, νοιάζεται και παλεύει για τα κεκτημένα δικαιώματα του εργάτη αλλά και του μικρομεσαίου, του αγρότη αλλά και του γιατρού, του ιδιοκτήτη βυτιοφόρου αλλά και του μετανάστη, του εμπορουπαλλήλου αλλά και του κόπρου συνταξιούχου από τα 45 του των ΔΕΚΟ όταν θίγονται τα προνόμια...

Ο αριστερός δεν χαραμίζει το χρόνο του σε καπιταλιστικά κολπάκια και διλήμματα (έσοδα-έξοδα), έχει τη λύση στο τσεπάκι, δουλειά για όλους, βασικό μισθός 1500 ευρώ (χωρίς τα επιδόματα), σύνταξη στα 50 για τους άντρες και στα 30 για τις μητέρες (ακόμα και τις μέλλουσες), δωρεάν παιδεία, χωρίς εξετάσεις, χωρίς βαθμούς, χωρίς όριο χρόνου σπουδών, εξασφαλισμένο πτυχίο, εξασφαλισμένη θέση μετά στο δημόσιο αφού τις άλλες δουλειές τις παραχωρήσανε στα "αδέλφια τους ξένους εργάτες", όλα κομπλέ στο αριστερό σύμπαν υπάρχει κάποιος "μεγάλος πατερούλης" που αφού κέρδισε το γαλαξιακό τζόκερ θα μας φροντίζει και θα μας αγαπάει όλους, αρκεί να τον ψηφίσουμε και να τον υπακούμε τυφλά...

Ο αριστερός δεν αντέχει την αδικία, η ευαίσθητη καρδιά του σπαράζει με το δράμα του λαθρομετανάστη, του άστεγου, του κατατρεγμένου, γι αυτό απαιτεί από το κράτος ( από μας τους υπόλοιπους δηλαδή) να τους φροντίσει, να τους μορφώσει να τους βρει δουλειά και σπίτι, να φοβερίσει τους Αμερικάνους να πάρουν τον στρατό τους και τις βάσεις τους από τις χώρες τους...

Ο αριστερός στην Ελλάδα δεν ένιωσε ποτέ την ανάγκη να αναρωτηθεί γιατί εκεί που κυβέρνησε κάποτε ο Στάλιν τα παιδιά του λακίσανε μόλις τους δόθηκε η ευκαιρία και τώρα είναι πιο αμερικανάκια κι απ' τους αμερικάνους, γιατί δεν τρώγανε με χρυσά κουτάλια αλλά με το δελτίο, γιατί δεν μένανε σε μεζονέτες αλλά σε θλιβερά γκρίζα εργατικά μπλόκ, γιατί άμα παραπονιόντουσαν πχ που το χαρτί υγείας ήταν σαν γυαλόχαρτο, τους έκανε επίσκεψη η μυστική αστυνομία και τους έτρωγε το μαύρο σκοτάδι...

Ο Ελληνας αριστερός δίνει μορφή στο κενό, οπτικοποιεί την ανοησία, το παράλογο, τον τζάμπα μάγκα, τον φανατικό αδιάφορο...

Αποκλειστικός αντιπρόσωπος και διακινητής της ευαισθησίας, δικαιούται τα πάντα και δεν χρωστάει τίποτα, παλεύει και θέλει να αλλάξει τον κόσμο όλο, εκτός απ' τον συνήθως θλιβερό εαυτό του (συνδικαλιστή βολεμένο στο δημόσιο, ιδίως δάσκαλος με 4 μήνες διακοπές τον χρόνο και τα σαββατοκύριακα - αργίες όλα δικά του, για τους "αγώνες" του)...

....Και κάνει ηθελημένα πως δεν ακούει τα γεροντάκια που κάθονταν στη ήλιο στο παγκάκι σήμερα πρωί - πρωί ενώ αυτός με φούρια προετοιμάζει μια ακόμη διαδήλωση συμπαράστασης στους μετανάστες εισβολείς της Νομικής, που λένε και αναπολούν μεταξύ τους τα χρόνια που υπήρχε τάξη, ησυχία, ασφάλεια, υπήρχανε δουλειές και λεφτά για τους Έλληνες εργάτες που γύριζαν σπίτι και κοιμότανε με ανοιχτή την πόρτα ενώ τα παιδιά τους παίζανε αμέριμνα στους δρόμους και τα πάρκα χωρίς τον φόβο των αλλοδαπών αληταράδων χωρίς όνομα και χαρτιά και ο κλέφτης το σκεφτότανε εκατό φορές...

Τότε που ο Παπαδόπουλος είχε την ευκαιρία να επαναστατήσει μα έχασε την άλλη να ξεμπερδεύει με τους πολιτικούς και λοιπούς "δημοκράτες", που τώρα κάνανε μπαλάκι το αυτονόητο ποιός θ' αδειάσει το πανεπιστημιακό κτίριο του κέντρου από τους παρείσακτους, ενώ ήταν αρκετός ο άντρακλας ο Ντερτιλής με ένα λόχο λοκατζήδες κι ένα μισάωρο χωρίς χημικά και κρότου - λάμψης άχρηστα εργαλεία, τα αρχίδια αρκούσανε αν δεν πέθαινε στην φυλακή φτωχός κι έρμος αυτός που τα διέθετε...

Ρε, λέτε να έχουνε δίκιο τελικά τα γεροντάκια που τα ζήσανε τα πράγματα, όταν εγώ που κρυφάκουσα την ειλικρινή συνομιλία τους μόλις περπατούσα και δεν είχα γνώμη κι άποψη;

ΕΞΟΥΣΙΑ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ: ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ...

Το βρήκα σε συνδρομητικό newletter και το αναδημοσιεύω αυτούσιο, να το διαβάσει όσο γίνεται περισσότερος κόσμος:

Επειδή δεν θυμόμαστε και πολλά από την στατιστική στο πανεπιστήμιο, και επειδή αυτό αποκλείεται να γίνει ποτέ θέμα στις πανελλαδικές εξετάσεις...

Άσκηση 1

Να βρεθεί: Η πιθανότητα να συμβεί τρεις φορές σε 189 χρόνια ζωής του Ελληνικού κράτους στην ίδια χώρα, με πληθυσμό 8,000,000 (έστω) να γίνουν πρωθυπουργοί. Παππούς, Γιος και Εγγονός της ίδιας οικογένειας. ΤΡΕΙΣ ΦΟΡΕΣ ΟΧΙ ΜΙΑ!

Άσκηση 2

Να βρεθεί: Η πιθανότητα να συμβεί επτά φορές σε 189 χρόνια ζωής του Ελληνικού κράτους στην ίδια χώρα, με πληθυσμό 8,000,000 (κατοίκων έστω) να γίνουν πρωθυπουργοί Πατέρας και Γιος.

Οι απαντήσεις

A) Aπό παππού σε γιο και εγγονό:

O Δημήτριος Pάλλης (1844-1921) πέντε φορές πρωθυπουργός (1897, 1903, 1905, 1909 και 1920-21).
O γιος του Iωάννης (1878-1946) μια φορά (κατοχικός 1943-44).
Γιος και εγγονός ήταν ο Γεώργιος (1918-2006) μια φορά πρωθυπουργός ( 1980-81).
Aξίζει να σημειωθεί ότι Γ. Pάλλης ήταν και εγγονός πρωθυπουργού από τη μητέρα του (κόρη του Γ. Θεοτόκη).
O Γεώργιος Παπανδρέου (1888-1968) τέσσερις φορές πρωθυπουργός (1944, 1944-1945, 1963 και 1964-65 ).
O Aνδρέας Παπανδρέου (1919-1996) τρεις (1981-85, 1985- 89 και 1993-96).
Γιος και εγγονός είναι ο Γιώργος μόλις άρχισε την πρώτη θητεία.
O Διομήδης Kυριακός (1811-69) κατέκτησε το αξίωμα μια φορά (1863).
Tο ίδιο και ογδόντα χρόνια αργότερα (1949) ο εγγονός του Aλέξανδρος Fιομήδης - Kυριακός (1875-1951)
Στην ίδια κατηγορία θα μπορούσε να προστεθεί άλλη μια περίπτωση.
Πρόκειται για τον Γεώργιο Kουντουριώτη (1782-1858) , που κάθισε στην καρέκλα μια φορά (1848) και ο εγγονός του Παύλος (1855-1935) έγινε Πρόεδρος της Fημοκρατίας (1924-1929).

B) Aπό πατέρα σε γιο:

O Σπυρίδων Tρικούπης (1788-1873) υπήρξε ο πρόεδρος του πρώτου νεοελληνικού υπουργικού συμβουλίου (1833).
O γιος του Xαρίλαος (1832-1896) διατέλεσε εφτά φορές πρωθυπουργός ((1875, 1878, 1880, 1882-85, 1886-90, 1892-3 και 1893-1895).
O Θρασύβουλος Zαΐμης (1825-1889) δυο φορές πρωθυπουργός (1869-70 και 1871).
O γιος του Aλέξανδρος οχτώ φορές πρωθυπουργός (1897, 1901, 1915, 1916, 1917, 1926, 1927 και 1928) και Πρόεδρος της Δημοκρατίας (1929-1935).
Aς προστεθεί ότι ο Aνδρέας πατέρας του πρώτου και παππούς του δεύτερου είχε διατελέσει πριν την έλευση του Kαποδίστρια και μετά τη δολοφονία του πρόεδρος της «Διοικητικής Eπιτροπής Eλλάδος» (αξίωμα ανάλογο του πρωθυπουργού).
O Eλευθέριος Bενιζέλος (1864-1936) εννιά φορές πρωθυπουργός (1910-15, 1915, 1917-20, 1924, 1928-29, 1929-32, 1932, 1932-33, 1933).
O γιος του Σοφοκλής ορκίστηκε πέντε φορές (1944 και κατά διαστήματα το 1950-51). O Γεώργιος Θεοτόκης (1844-1916) τέσσερις φορές (1899-1901, 1903 και 1903-05 .
O γιος του Iωάννης (1880-1961) μια (1950).
Το ξαναγράφω αυτό έγινε ΕΠΤΑ ΦΟΡΕΣ σε 189 χρόνια!

ΤΕΛΙΚΑ ΕΧΟΥΜΕ ''ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΗ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ"!

Είμαστε το μόνο έθνος στην ιστορία που απαίτησε δυο φορές ξένο βασιλιά για να τον κυβερνήσει και τους εξόρισε σχεδόν όλους, μεταξύ άλλων με το πρόσχημα ότι, σαν υπερήφανοι Έλληνες, δεν δεχόμαστε την κληρονομικότητα.

Είμαστε ή δεν είμαστε Έθνος ανισόρροπων; (Ή μήπως συμφωνήσαμε ποτέ σιωπηλώς πως η εξουσία στην Ελλάδα πρέπει να είναι αποκλειστικά υπόθεση κάποιων "εκλεκτών" οικογενειών);

"...Σ' αυτόν τον τόπο των παράλληλων μονόλογων, όπου όλοι είμαστε τόσο τραγικά αυτοδίδακτοι..." Γιώργος Σεφέρης

ΜΕΤΑ 35 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ...

Με τραγούδια σαν το παρακάτω και πολύ - πολύ πάθος, η Ελλάδα πανηγύριζε πριν 35 χρόνια το τέλος της "Στρατιωτικής Επανάστασης" και την "Αποκατάσταση της Δημοκρατίας", με δοκιμασμένες από το παρελθόν λύσεις και πρόσωπα.

http://www.youtube.com/watch?v=39ZxflllCao&feature=player_embedded

Ακούμε τα τελευταία τόσα χρόνια ότι η Μεταπολίτευση που ξεκίνησε τότε, έχει φτάσει στο τέλος της...

Είναι γεγονός αφού η δημοκρατικότητα της χώρας αλλά και το πολίτευμα της είναι σταθερά και μη αμφισβητήσιμα.

Είναι άλλωστε ιδιαίτερα δύσκολο στις μέρες μας να δημιουργηθούν οι συνθήκες που θα φέρουν τόση αποσταθεροποίηση ώστε να αλλάξει κάτι...

Όμως αφού έκλεισε η εποχή της Μεταπολίτευσης, τότε σε ποια εποχή βρισκόμαστε; Ποιος είναι αυτός που μπορεί να το ορίσει, αλλά ακόμα δυσκολότερα, ποιος είναι αυτός που έχει την δύναμη, την θέληση και τα προσόντα να ορίσει μία νέα εποχή;

Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η κοινωνία, δεν λύνονται με τα ημίμετρα της κυβέρνησης, απλά τα μεταθέτουν στο απώτερο μέλλον.

Αυτό που χρειάζεται η πολιτική, είναι να εμπνεύσει στους πολίτες, τη θέλησή της για μία επαναδιάταξη αρχών, αξιών και κανόνων, είτε αυτό επιτευχθεί με μεταρρύθμιση είτε με αναρρύθμιση είτε με διαρρύθμιση.

Εάν αποκτηθεί εκ νέου η εμπιστοσύνη στην πολιτική, τα καθημερινά προβλήματα θα πάρουν άλλη διάσταση σαφώς μικρότερη από την ισχύουσα. Δεν μιλάμε πλέον για Αριστερά και Δεξιά αλλά για βολεμένους και μη.

Οι ευθύνες λοιπόν του θεσμού του Πρωθυπουργού και του Προέδρου της Αντιπολίτευσης είναι τεράστιες. Μένει να δούμε εάν έχουν το ανθρώπινο και πολιτικό ανάστημα που χρειάζεται, για να επαναφέρουν το εκτροχιασμένο τραίνο στις ράγες του.

Εάν η κοινωνία αντιληφθεί μία τέτοια προσπάθεια, θα παραμερίσει την καθημερινή της μιζέρια και αυτοτύφλωση, και θα στηρίξει την όποια προσπάθεια για ένα εντελώς διαφορετικό μέλλον. Μια "νέα Μεταπολίτευση", με αλλαγή των συσχετισμών και των θεσμών και των ιδεολογικών προταγμάτων και των πολιτικών προτεραιοτήτων.

Αυτή η αλλαγή φαίνεται ήδη να ωριμάζει μέσα στην κοινωνία....

ΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟ '21...

Καλό είναι να θυμόμαστε το αθάνατο και λαμπρό '21, αυτό το ιστορικό μεγάλο επίτευγμα των καθαρών Ελλήνων, αλλά εξίσου καλό είναι να διδασκόμεθα όλοι από τις αθλιότητες και τις προδοσίες που κι εδώ υπήρξαν άφθονες κι άφρονες.

Τα σχολιαρόπαιδα για πολλές γενιές μάθαιναν τα κατορθώματα μιας αδάμαστης γενιάς που βρήκε το κουράγιο και την αποκοτιά, έπειτα από τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς και φυλακής να αποτινάξει τον ζυγό της Τουρκοκρατίας μα οι έχοντες την ευθύνη της Παιδείας τους αποσιωπούσαν σκόπιμα την μιζέρια, τις προδοσίες, τα αίσχη και τον φιλοτουρκισμό των κοτσαμπαδήδων.

Οι αγώνες των Ελλήνων, αν και διακρίνοντο για την ανδρεία τους και την αποφασιστικότητά τους, είχαν εντός τους την διαίρεση και την αντίθεση. Οι φεουδάρχες επιδίωκαν τη διατήρηση της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας τους μετά την Επανάσταση. Οι πολλοί επαναστάτες όμως, ονειρεύονταν διάλυση των τσιφλικιών και μοίρασμα της γης στους φτωχούς, δικαιώματα για τους πολίτες, συμμετοχή στην εξουσία, δημοκρατία. Αυτή ήταν η πραγματική αντίθεση που οδήγησε στον εμφύλιο.

Ήταν το σαράκι των Ελληνικών αγώνων που κατέτρωγε την ικμάδα της ελληνικής ψυχής.

Ετσι ονόματα σαν του Κολοκοτρώνη, διαβλήθησαν και συκοφαντήθηκαν και έφτασαν ως τα δικαστήρια και τη φυλακή, γιατί δήθεν πρόδωσαν την Επανάσταση, ενώ χωρίς αυτούς δεν θα είχε αρχίσει ο αγώνας και δεν θα ερχόταν η ελευθερία. Και είχαν οι άθλιοι ετοιμάσει την καρμανιόλα στο κάστρο του Παλαμηδιού και είχαν βρει και τον δήμιο. Όμως, σε μια στιγμή διανοητικής εξάρσης, ο Οθων είδε τι φοβερό έγκλημα θα εγένετο και έδωσε χάρη την τελευταία στιγμή.

Απατρίδες φυλάκισαν τον Αχιλλέα της επανάστασης, τον Οδυσσέα Ανδρούτσο και ποιοι τον γκρέμισαν αφού πρώτα τον στραγγάλισαν σιδεροδέσμιο κάτω από την Ακρόπολη.

Ο ιστορικός ερευνητής Γιάννης Βλαχογιάννης βρήκε τα απομνημονεύματα του Κασομούλη, γραμματέα του μεγάλου στρατάρχη της Ρούμελης Καραϊσκάκη. Και απ' αυτόν μαθαίνουμε ένα συνταρακτικό μυστικό, ότι δηλαδή ο θάνατος του γενναίου και πανέξυπνου στρατηγού στη μάχη του Ανάλατου μάλλον προήλθε από βόλι ελληνικό. Και τούτο γιατί ο λαϊκός και βαθύτατα δημοκρατικός Καραϊσκάκης έδωσε νότα στους Φαναριώτες και Κοτσαμπάσηδες προεστούς, ότι μετά τον νικηφόρο αγώνα, πολίτευμα για την Ελλάδα δεν θα είναι μια ξενοφέρτη μοναρχία αλλά αυτό που θέλησε διακαώς ο Ρήγας Βελενστινλής, Σύνταγμα και Δημοκρατία.

Οσο για τον πρώτο κυβερνήτη, ιστορικά βεβαιωμένο είναι το γεγονός ότι η δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια υπήρξε έργο των Κοτσαμπάσηδων με όργανο τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη.Όταν ο μεγάλος αυτός Ελληνας πατριώτης και φίλος του λαού θέλησε να μοιράσει στους φτωχούς ακτήμονες αγωνιστές μέρος των μοναστηριακών κτημάτων και τις περιουσίες των αγάδων Τούρκων.

Ενώ όλα αυτά τα εποφθαλμιούσαν οι τσιφλικάδες κοτσαμπάσηδες, που αργότερα λιβανίζοντας την εξουσία της Βαυαροκρατίας, τα πήραν υποκρινόμενοι τους πιστούς αυλόδουλους της Μοναρχίας.

Μερικά μόνο από τα αμαρτήματα και τις αθλιότητες των κοτσαμπάσηδων και μέρους του υψηλού κλήρου, που αποτελούσαν τότε την άρχουσα τάξη...τα φοβερά λάθη και τις ανέκδοτες προδοσίες που έγιναν κατά τη διάρκεια της επανάστασης...

Γκρίζες ταπεινές αθλιότητες και διαδρομές που συνεχιζόμενες αδιαλλείπτως, μας έφεραν στο σημείο που βρίσκεται η Ελλάδα σήμερα...

ΠΟΛΙΤΕΣ ΚΑΙ ΣΥΣΤΗΜΑ...

Οι πολίτες νιώθουν ζωτική την ανάγκη να βιώσουν τη συμμετοχή στη λήψη σημαντικών αποφάσεων. Βαρέθηκαν να αποφασίζουν γι αυτούς πάντα οι βολεμένοι, οι "εθνικοί νταβατζήδες" ή τα τσιράκια τους...

Βαρέθηκαν να τους βλέπουν να κάνουν τις ιδιοτελείς ή τις εντελώς λάθος κινήσεις τους και αυτοί να πληρώνουν πάντα τον λογαριασμό.
Η υπομονή των πολιτών εξαντλήθηκε.

Δεν μπορούν να περιμένουν κάθε τέσσερα χρόνια για να τιμωρήσουν τους ψεύτες με την ψήφο τους.Οι πολίτες σήμερα απαιτούν από τους πολιτικούς ΔΟΜΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ.

Αλλαγές όμως που θα αφορούν και τους ίδιους, το ίδιο το πολιτικό σύστημα, για να επανακτήσει ο πολιτικός κόσμος της χώρας μας εκ νέου τη χαμένη εμπιστοσύνη των Ελλήνων πολιτών.

Αποφάσεις ρηξικέλευθες που θα έβαζαν πλαφόν στη χρονική διάρκεια της βουλευτικού αξιώματος, του υπουργικού ή και του ίδιου του πρωθυπουργού, με ορίζοντα πχ τα οκτώ χρόνια, θα λειτουργούσαν θετικά στην καλυτέρευση της εικόνας των πολιτικών, αλλά κυρίως, θα προσέφεραν την πνοή της συνεχούς ανανέωσης και θα διέλυαν τα σύννεφα της ολιγαρχίας των ισόβιων και των κληρονομικών δικαιωμάτι βουλευτών.

Αποφάσεις καινοτόμες που θα απέκλειαν πχ τους βουλευτές να ασκούν κυβερνητικό έργο ως Υπουργοί ή Υφυπουργοί, ή αποφάσεις που θα έδιναν μεγαλύτερη ανεξαρτησία στη δικαιοσύνη, όπως για παράδειγμα να εκλέγουν μόνοι οι δικαστές την ηγεσία τους, θα έκαναν ένα σημαντικό βήμα στον διαχωρισμό των εξουσιών που πηγάζουν από το σύνταγμα.

Αλλά κυρίως η προσφυγή στη διενέργεια περισσοτέρων δημοψηφισμάτων για σημαντικά θέματα που αφορούν την ελληνική κοινωνία, θα αποκαταστούσε την αίσθηση της χαμένης εξουσίας από τον ίδιο τον λαό και θα συνέβαλε σημαντικά στην ομαλοποίηση της πολιτικής ζωής. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο ελληνικός λαός απάντησε τελευταία φορά με ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ στις 8 Δεκεμβρίου του 1974. Πριν από τριάντα τέσσερα ολόκληρα χρόνια!

Προτάσεις για να γίνει η Ελληνική Δημοκρατία περισσότερο άμεση και οι πολίτες να ΜΕΤΕΧΟΥΝ της εξουσίας, υπάρχουν πολλές. Αυτό που χρειάζεται είναι πολιτική βούληση.

Μια βούληση που αν δεν υπάρξει από τους πολιτικούς, θα επιβληθεί όπως φαίνεται και από πρόσφατα γεγονότα, από τους ίδιους τους πολίτες!