ΚΑΠΟΤΕ, ΑΛΛΙΩΤΙΚΑ...

Κάποτε είχαμε όνειρα που τελείωσαν.

Κάποτε υπήρχαν δουλειές που μειώθηκαν κι εντέλει έλειψαν.

Κάποτε είμαστε άνθρωποι γελαστοί και χαρούμενοι, γιατί είχαμε κανονικότητα στη ζωή μας, επιδιώκαμε να σπουδάσουμε, να μάθουμε, να πετύχουμε, αισιοδοξούσαμε και οικοδομούσαμε το μέλλον μας κι αυτό των παιδιών μας.

Οι σαλεμένοι αριστεροί στην απέναντι γωνία πετούσαν πέτρες σε κάθε μορφής δημιουργικότητα. Είτε με την βία είτε με την κοινωνική διαπόμπευση είτε με τον κοινωνικό αποκλεισμό.

Να μη αναπτυχθεί τίποτε εκτός από τον "αριστερό" τρόπο σκέψης. Από το σχολείο, το λύκειο, το πανεπιστήμιο, τους συλλόγους, την βιοπάλη.

Τα πανεπιστήμια γέμισε από σχεδόν εμμονικούς αριστερούς καθηγητές και ας είχαν μετεκπαιδευτεί στα μεγαλύτερα πανεπιστήμια των ελευθέρων χωρών της Ευρώπης και της Αμερικής. Και παρήγαγαν τόσα χρόνια φοιτητές κι απόφοιτους κακέκτυπα τους. Κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις αποκλείονταν από καρέκλες κι αξιώματα, απογοητεύονταν κι έφευγαν στο εξωτερικό. Η νεολαία εθίστηκε σε ένα κόσμο διαρκούς αμφισβήτησης. Με καλύτερες σπουδές από τους γονείς τους και καλύτερες προθέσεις, αλλά αιχμάλωτη και μετέωρη στην γενική κοινωνική αναταραχή.

Το Δημόσιο έγινε το κουτί της Πανδώρας και η λύση για κάθε νόσο. Η πολιτική εκμαύλισε τις συνειδήσεις για μια θέση στο Δημόσιο και εξαγόρασε την ψήφο των πολιτών, για να δημιουργηθεί το πελατειακό κράτος χωρίς δομές και χωρίς ανάπτυξη. Μόνο το δημόσιο είχε ψυχή και έχριζε συμπαράστασης από όλους ανεξαιρέτως μέχρι σήμερα. Όσοι πολιτικοί απλώς τόλμησαν και ζήτησαν τη μείωση του, απλώς εξαφανίστηκαν πολύ σύντομα.

Κάθε προσπάθεια για ανάπτυξη, κάθε ελπιδοφόρα επένδυση, όσο καλοπροαίρετη διάθεση και αν υπήρχε την έπνιγαν στη γένεσή της. Με τις απεργίες, τις ομάδες συμπαράστασης των δήθεν εργαζομένων, τους πανταχού παρόντες σε τέτοια συνδικαλιστές, τους κλακαδόρους δημοσιογράφους, τους τυχάρπαστους "κοινωνικούς αγωνιστές" και τα δικά τους πολιτικά παπαγαλάκια.

Η ιδιωτική πρωτοβουλία άρχισε να πυροβολείται σαν να πρόκειται για κοινωνικό κακό.
Εκεί που πάντα ασφυκτιούσε σε ένα εχθρικό περιβάλλον που την κατέπνιγε, κατακερματίσθηκε, χρεωκόπησε, έφυγε για άλλες χώρες.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έδωσε τη χαριστική βολή στην ιδιωτική οικονομία, λόγω ιδεολογίας (ή επίμονης ηλιθιότητας) και την αποτελείωσε.

Οι οικονομίες των νοικοκυριών εξαντλήθηκαν, η αγοραστική δύναμή τους συρρικνώθηκε, η παραγωγική οικονομία τελματώθηκε και η ανάπτυξη ματαιώθηκε.

Οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα βρέθηκαν ανυπεράσπιστοι στους δρόμους, άνεργοι. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους ίδιους, την ατομική τους αξιοπρέπεια, την οικογένειά τους και τα παιδιά τους.

Που είναι όλοι αυτοί οι ευαίσθητοι αριστεροί να κλάψουν για τον ιδιωτικό τομέα που πεθαίνει;

Το αδηφάγο κράτος επιχαίρει για τους διορισμούς των δικών τους παιδιών σαν παλαιότερα σαν "λάφυρο νίκης" και τελευταία σαν «ηθικό πλεονέκτημα» της αριστεράς.

Σε ένα ρουσβετολογικό ορυμαγδό που θα ζήλευαν και οι πιο διεφθαρμένες χώρες. Τώρα που έρχεται ο λογαριασμός θα καταλάβει τι έγινε όλα αυτά χρόνια.

Η χώρα βυθίστηκε στο σκοτάδι.

Κάποιος πρέπει να ανοίξει τον διακόπτη για να μπει φως. Χωρίς καθυστέρηση.

Κάποιος να αλλάξει τα πράγματα για να υπάρξει μέλλον...

Για να μην ακουστεί κι όχι άδικα στο εγγύς μέλλον από τη νέα γενιά:

Τί έκανες όταν διαμορφωνόταν το μέλλον μου μπαμπά (και μαμά φυσικά);

ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΝΟ 3...

Από την οικονομική κρίση θα βγούμε μόνο με οικονομική ανάπτυξη.

Τίποτε μέχρι στιγμής, από όσα καλείται να υλοποιήσει η οποιαδήποτε Ελληνική κυβέρνηση δεν είναι αναπτυξιακό, αλλά βαθύτατα υφεσιακό.

Όλοι οι γνωστικοί καταλαβαίνουν από την πρώτη στιγμή πως και αυτό το μνημόνιο3 θα αποτύχει στους στόχους του, ακόμη κι αν υλοποιηθεί κατά γράμμα, και θα αποτελειώσει ό,τι απέμεινε από την Ελληνική οικονομία.

Δεν έχει κανένα νόημα να το συζητάμε.

Στη λήξη του θα αναζητούμε ξανά καινούργια δάνεια για να εξυπηρετήσουμε ένα μη βιώσιμο χρέος το οποίο μοιραία όπως όλα τα μη βιώσιμα χρέη δεν θα αποπληρωθεί.

Χωρίς να έχουν αλλάξει και πολλά και ουσιώδη πράγματα...

Επειδή αυτός ο λαός στην πλειοψηφία του είναι βαθιά ανώριμος κι αγράμματος-αστοιχείωτος (ακόμα κι αν έχει πτυχία πανεπιστημίου) κι αυτοκτονικά αντιδραστικός, και διακατέχεται από μίσος για τον διπλανό του.

Το δόγμα του: Θέλω να αλλάξουν τα πάντα γύρω μου αλλά όχι εγώ!», Θέλω η κοινωνία να υποστεί ολοκληρωτικό μετασχηματισμό αποκλειστικά και μόνο χωρίς να μεταβληθούν τα ατομικά μου συμφέροντα!

Κανείς σημερινός "προνομιούχος" δεν θέλει να χάσει τα προνόμια και το βόλεμα του και αντιστέκεται λυσσαλέα, θεωρώντας οτι δεν θα παθει τίποτα αυτός ενώ γκρεμίζεται όλος ο κόσμος γύρω του.

Ακόμη περισσότεροι μορφωμένοι, κι όχι αναγκαστικά πια μόνο νέοι, θα έχουν μεταναστεύσει προς τυχόν εύρεση κάποιας εργασίας στο εξωτερικό.

Ακόμη περισσότερες χιλιάδες θα έχουν οδηγηθεί σε ουσιαστική ανεργία (στις στατιστικές θα τους κρύβουν πίσω από δείκτες που θα προσμετρούν σαν εργαζόμενους κι όσους κάνουν ένα μεροκάματο ετησίως), μαύρη εργασία, δίχως καμιά ελπίδα σε σύνταξη, πρόσβαση σε ικανό κι αποτελεσματικό κοινωνικό κράτος, αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο.

Η γεννητικότητα και το προσδόκιμο ζωής θα έχουν πέσει ακόμη περισσότερο, ενώ στις γειτονιές παίζουν μόνο αλβανάκια και τσετσενάκια. Και οι αραπάδες που δεν έχουν καμιά σχέση με την κουλτούρα της Ευρώπης ανεμπόδιστοι καταφθάνουν καθημερινά κατά χιλιάδες, με τις απαιτήσεις τους.

Κοντεύει το κρίσιμο όριο για την κοινωνική συνοχή.

Τότε δεν θα έχει κανένα απολύτως νόημα και η συζήτηση για €, $ ή δραχμή. Ούτε ποιοί καιροσκόποι δημαγωγοί εκπροσωπούνε τί...

Η πολιτική σκηνή θα είναι παρωδία της σημερινής γελοιότητας, μπροστά στο αυριανό αλαλούμ σε μια κοινωνία που θα αναγκαστεί να ζει εξολοκλήρου από την παραοικονομία.

ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΚΑΦΕ...

Σε μια οικονομία βυθισμένη στην αποβιομηχάνιση και την ύφεση, τι είδους επιχείρηση μπορεί να ανοίξει κάποιος και να κάνει τη συνταρακτική διαφορά άραγε;

Ποιός γνωρίζει τις προϋποθέσεις της ανάπτυξης και σε ποια κατάσταση βρίσκονται νομικά αυτή τη στιγμή;

Τα απαιτούμενα κεφάλαια που λείπουν, το απίστευτο φορολογικό/ γραφειοκρατικό/ νομικό μπάχαλο, την παντελή έλλειψη προγραμματισμού και στήριξης, το σπάνιο ρευστό, τις βασικές ανάγκες που ωστόσο τρέχουν και πρέπει ΑΜΕΣΑ να καλυφθούν...

Θεωρείτε ότι παρόμοιο σκηνικό, ευνοεί οποιαδήποτε μορφή ανάπτυξης;

Και μάλιστα μέσω της "καινοτομίας";

Γιατί στα χαρτιά, στα στατιστικά και στα παχιά λόγια που εξαγγέλονται όλα είναι εύκολα, μα οι "ασκήσεις επί χάρτου" με την πραγματική μάχη της αγοράς και την αγωνία του αλλουνού για το μεροκάματου απέχουν έτη φωτός.

Όποιος τολμήσει θα έχει να αντιμετωπίσει έναν μέγα αθέμιτο ανταγωνισμό γιατί οι περισσότεροι τομείς στην Ελλάδα είναι κλειστοί που κουμάντο σε αυτούς κάνουν μόνο επιλεγμένες (πώς αλήθεια;) κλίκες και παρεούλες, σαν αποτελέσματα των ανύπαρκτων δομών, της ανύπαρκτης ισονομίας και της χρονοβόρας & πανάκριβης "δικαιοσύνης". Ας κάνουν μια σοβαρή έρευνα για τους λόγους που ωθούν τους νέους στην μετανάστευση και θα δουν πως δεν είναι μόνο το μισθολογικό στις πρώτες θέσεις της λίστας. Αλλά δεν συμφέρει να βλέπεις τα χάλια σου.

Δυστυχώς η πλειοψηφία αυτών που θα μπορούσαν να ανοίξουν εξωστρεφείς επιχειρήσεις στην Ελλάδα, μπορούν να το κάνουν και σχεδόν οπουδήποτε αλλού, οπότε ή φεύγουν ή δεν έρχονται.
Σκεφτείτε τη γραφειοκρατία που πρέπει να αντιμετωπίσει ένας νέος επιχειρηματίας για να αναπτύξει μια ιδέα που μπορεί και να μην ευδοκιμήσει. Σκεφτείτε ότι αν αυτός ο επιχειρηματίας είχε το κεφάλαιο (και το σθένος!) να αντέξει 3-4 χρόνια στην Ελλάδα για να μπορέσει να ξεκινήσει η επιχείρηση και να μπορέσει μετά να δει αν πιάνει η ιδέα, μπορεί να μεταφερθεί αλλού και να χρειαστεί πολύ λιγότερο χρόνο...

Το πρώτο που θα κοιτάξουν τέτοιοι επενδυτές είναι η μακροχρόνια σταθερότητα, σοβαρότητα και ανταγωνιστικότητα της χώρας καθώς τέτοιου είδους επενδύσεις απαιτούν χρόνο για να αποδώσουν, ενώ σε περίπτωση αποτυχίας, η απώλεια κεφαλαίου είναι σίγουρη. Επιπλέον όλες οι σοβαρές χώρες διαγκωνίζονται για το ποια θα προσελκύσει τέτοιου είδους επενδυτές, γιατί είναι οι μόνοι που φέρνουν θέσεις εργασίας και ανάπτυξη. Θεωρείτε ότι η Ελλάδα του Σαμαρά, του Βενιζέλου, του Τσίπρα της ΧΑ του ΚΚΕ και των ομοιδεατών οπαδών τους (που τυνχάνει να είναι το 80% του πληθυσμού της χώρας) πληρεί αυτά τα προσόντα;

Σκεφτείτε και ότι στην Ελλάδα έχουν υπάρξει αναδρομικοί φόροι, αντιφατικοί νόμοι κλπ (όλα αυτά από τις υπάρχουσες κυβερνήσεις, χωρίς καν να πιθανολογήσουμε για το τι θα κάνει ή δε θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ που φαίνεται να παίρνει σειρά). Μία χώρα με διαφθορά , κρατισμό, όπου νομοθεσία, υπουργοί και κυβερνήσεις αλλάζουν συχνά και αναιρούν ο ένας τον άλλο, μόνο ως παράδειγμα αποφυγής επενδύσεων μπορεί να αντιμετωπιστεί.

Καφετέριες, σουβλατζίδικα, γιαουρτάδικα, τυροπιτάδικα και λοιπά μαγαζιά είναι τα πιο σίγουρα και τα πιο εύκολα στο εσωτερικό μας μπάχαλο. Δεν είναι και τόσο εκπληκτικό λοιπόν που ανοίγουν μόνο καφετέριες και τέτοια, δουλεύει και κάποιος νεαρόκοσμος σε δαύτα...

Ένας στους δέκα "επιχειρηματίες" που άνοιξαν επιχείρηση στην Ελλάδα το 2014, έκανε το δικό του εστιατόριο-καφετέρια-μπαρ.

Το εκπληκτικό είναι πώς διάολο και με ποιούς πελάτες γεμίζουν ακόμα ολημερίς κι ολονυχτίς όλα αυτά!

Συνεπώς ακόμα ένα τυροπιτάδικο ή ένα καφέ στα όρθια στην στριμωγμένη γωνία κι ένα μικρούλι μπαρ σε κάποια ξεχασμένη αυλή;

Έτσι που είμαστε, προτιμότερο από το τίποτα, εξάλλου η αγορά θα κρίνει πόσα θα πιάσουν και θα κρατήσουν...

ΞΑΝΑ ΣΤΙΣ ΑΓΟΡΕΣ;

Ίσως η σημερινή ημέρα να είναι από αυτές που θα μείνουν στην ιστορία για τη χώρα.

Η έξοδος στις αγορές σηματοδοτεί την έξοδο και από τη χειρότερη περίοδο που πέρασε μεταπολεμικά και μια από τις χειρότερες στη σύγχρονη ιστορία του Ελληνικού λαού.

Μπορεί πολλοί να διαφωνούν με αυτό,άλλοι θα μιλήσουν για το υψηλό τίμημα που πληρώσαμε για να το επιτύχουμε αυτό. Θα έχουν ενδεχομένως δίκιο. Είναι τραγικό και ταυτόχρονα αστείο να βλέπεις αυτούς που φώναζαν μέχρι χθες γιατί δεν μπορούσαμε να δανειστούμε και γίναμε υποχείριο της Μέρκελ και του ΔΝΤ σήμερα να φωνάζουν και πάλι γιατί καταφέρνουμε σιγά σιγά να στεκόμαστε μόνοι μας στα πόδια μας. προφανώς τους αρέσει τελικά να μας δανείζει μόνο η Μέρκελ;

Από σήμερα όμως η Ελλάδα κάνει το πρώτο δειλό βήμα για να μπορέσει να ξανασταθεί στα πόδια της. Χωρίς αυτό το βήμα επιστροφή στην ανάπτυξη και την ευημερία δεν μπορεί να έρθει. Θαύματα και χάρες δε γίνονται σε μία παγκόσμια οικονομία σκληρή και χωρίς κοινωνικούς ή άλλους συναισθηματισμούς.

Το μείζον θέμα όμως δεν είναι αν θα πάρει η χώρα ξανά δανεικά. Το ζητούμενο είναι που θα χρησιμοποιηθούν. Η χώρα -5 χρόνια μετά το ξέσπασμα της κρίσης: Δεν έχει ακόμη σχέδιο αναδιάρθρωσης. Δεν έχει διαμορφώσει ακόμη ένα παραγωγικό μοντέλο και οι κρατικές δυσλειτουργίες και η γραφειοκρατία είναι ακόμη ασφυκτικός βρόγχος στις όποιες επιχειρηματικές δραστηριότητες.

Μήπως πριν αρχίσει η χώρα να φορτώνεται πρόσθετα χρέη, θα πρέπει από τώρα οι κυβερνώντες σημερινοί και αυριανοί, να παρουσιάζουν αναλυτικά τι θα κάνουν τα νέα δανεικά;

Και αν αυτά που θα έρθουν, αν βέβαια έρθουν, διατεθούν για τοκοχρεολύσια, πρέπει να παρουσιάσουν πως θα αξιοποιείται παραγωγικά το όποιο πλεόνασμα από τώρα και στο εξής; Αν η χώρα πείσει ότι στο εξής θα αξιοποιούνται παραγωγικά και όχι πελατειακά τα δανεικά ή το πλεόνασμα, αυτό θα είναι το πιο ισχυρό θετικό μήνυμα στους ξένους επενδυτές και όχι τόσο το γεγονός ότι βγήκαμε στις αγορές.
 
Εξακολουθώ να έχω την άποψη ότι η συντριπτική πλειονότητα των πολιτικών στο ''πάνελ'' του σημερινού πολιτικού συστήματος δεν ξέρουν, δεν έμαθαν ποτέ πώς να λειτουργήσουν αλλιώς, κατά πως χρειάζεται σήμερα τη χώρα προς την ανάπτυξη, μέσα στην Ευρώπη.

Αν βγουν και συζητήσουν εκπρόσωποι των κομμάτων χωρίς τις κομματικές παρωπίδες σαν φίλοι, θα δείτε ότι υπάρχουν πολλά θέματα κοινού ενδιαφέροντος που τους ενώνουν.

Γιατί όμως σπαράσσονται από τα τηλεοπτικά παράθυρα; Διότι κυριαρχεί το κομματικό μαγαζάκι και το κομματικό και προσωπικό συμφέρον. Ο κομματισμός διέλυσε και έφερε στην θέση της πτώχευσης και στην διεθνή επαιτεία την χώρα. Ανήκουν σε άλλες εποχές!

ΤΡΟΦΗ ΓΙΑ ΘΗΡΙΑ...

Την ώρα που την επικαιρότητα σχεδόν μονοπωλούν οι ειδήσεις σχετικά με τη Χρυσή Αυγή, υπάρχουν σειρά από άλλα θέματα που τρέχουν στην Ελλάδα και τον κόσμο και επίσης αφορούν περισσότερο την κοινωνία από τα παραπάνω. Μόνο που κοντεύουν να περάσουν απαρατήρητα από τους πολίτες, που για άλλα κυρίως νοιάζονται.

Η αγωνία όλων είναι στη νέα φοροεπιδρομή, στους απειλούμενους πληστειριασμούς και τις κατασχέσεις των καταθέσεων μισθών και συντάξεων καθώς και στα επερχόμενα νέα μέτρα και καθώς φαίνεται δεν υπάρχει κανένα κόλπο που να τους κάνει να τα ξεχάσουνε...

Άλλοι είναι εξοργισμένοι από τα κόμματα της μεταπολίτευσης, τη ρεμούλα, την ατιμωρησία, την έλλειψη δικαιοσύνης, την έλλειψη αξιοκρατίας.

Άλλοι υπέστησαν πανωλεθρία από τα μνημόνια αν και δεν έφταιγαν για την οικονομική καταστροφή της Ελλάδας. Άλλοι έχασαν τις δουλειές τους και πένονται. Εν έτει 2013 λοιπόν, μιλάμε ακόμα για ανασφάλεια στην εργασία και για πολιτικές που ενισχύουν την ανεργία.

Πρέπει να δώσουν λύσεις και διεξόδους στους Έλληνες οι οποίοι βιώνουν ακόμη μια πρωτοφανή κατάσταση που συνεχίζεται επί 5 συναπτά έτη.

Αν συνεχίσουμε στο ίδιο βιολί, με τους τροικανούς να κάνουν και να επιβάλουν ότι γουστάρουν, με νέα μέτρα να σχεδιάζονται, με ακόμη μεγαλύτερη φτωχοποίηση του Ελληνικού λαού, με νέα δάνεια και μνημόνια τότε έχει γίνει μια τρύπα στο νερό.

Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να αντιμετωπίσουμε τις γενεσιουργές αιτίες της επιλογής των άκρων.

Και κυρίως να πάψουν οι πολιτικοί να κοροϊδεύουν τον Ελληνικό λαό. Καθαρές κουβέντες και σταράτες για το πότε θα βγούμε από την κρίση, τι πρέπει να κάνουμε από εδώ και στο εξής και τι θα πρέπει να περιμένουμε.

Γιατί μπορεί η κυβέρνηση να έδειξε ότι διαθέτει πυγμή στην υπόθεση της οργάνωσης για την οποία καλείται να αποφανθεί η δικαιοσύνη, ωστόσο τα μέτρα τα οποία ταλανίζουν την κοινωνία και την απομακρύνουν από το Ευρωπαϊκό όνειρο συνεχίζονται ακάθεκτα. Εκεί δεν υπάρχει όχι μόνο πυγμή μα ούτε αυτοκριτική.

Ομως αυτά ακριβώς τα μέτρα, σε συνδυασμό με την έλλειψη νέων προταγμάτων και οριζόντων, είναι που δίνουν τροφή σε θηρία. Γιατί τι να πει ο βολεμένος αστικός κόσμος στον άνεργο, στον οικογενειάρχη που αδυνατεί να τα βγάλει πέρα, στον νέο άνθρωπο που μεγαλώνει σε ένα αβέβαιο περιβάλλον και με προβληματικό δημόσιο σύστημα Παιδείας;

Τι έχουν να πουν οι πολιτικοί μας σε όλον αυτόν τον κόσμο για τον οποίο αποφασίζουν ερήμην του οδυνηρά μέτρα;

Μάλλον δεν έχουν να πουν τίποτα. Αλλά εκεί βρίσκεται το κλειδί για την ανάπτυξη, την κοινωνική συνοχή και τη στήριξη της δημοκρατίας.

Είναι προφανές ότι μοναδική λύση στο πρόβλημα της χώρας είναι η πραγματική ανάπτυξη και ο εξοβελισμός των μνημονίων και των επακόλουθων πολιτικών. Αλλαγή πολιτικής και λύσεις από την Ευρώπη που το τελευταίο διάστημα δεν ακούει και δεν βλέπει. Αρκετά.

Και όσο από τα κέντρα λήψης αποφάσεων απουσιάζουν οι πολίτες, τόσο θα βλέπουμε να ανεβαίνουν επικίνδυνα φαινόμενα για το σύστημα (τους)...

ΑΙΣΧΡΟΚΕΡΔΕΙΑ ΚΑΙ ΔΗΘΕΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ...

 Τόσα χρόνια είμαστε μέλη της ΕΕ και πακτωλοί χρημάτων έχουν εκταμιευτεί με διάφορες μορφές κι ονομασίες. ιδίως για την ανάπτυξη της επαρχίας. Της πάμφθηνης και άρα άκρως ανταγωνιστικής σε σχέση με την Αθήνα επαρχίας.

Δεν έγινε όμως ούτε ένα νέο εργοστάσιο στην επαρχία. Δεν έγινε ούτε μία αναπτυξιακή προσπάθεια. Τόνοι χρημάτων ξοδεύτηκαν σε ηλιθιότητες μιας ανάπτυξης μόνο τουριστικού προσανατολισμού. Καρέκλες, κρεβάτια και ψευδοροφές πρώην σταύλων έγιναν τα χρήματα της Ε.Ε..

Ολόκληρη η Ελλάδα έγινε ένα μη παραγωγικό ξενοδοχείο. Άρχισε να δραστηριο­ποιείται στην πιο πρόστυχη και αναξιοπρεπή οικονομική δραστη­ριό­τητα. Τη "βιομηχανία" του τουρισμού. Την ίδια βιομηχανία που έχει η Μπανγκόκ, το Πουκέτ και άλλα διάσημα θύματα του ιμπεριαλισμού. Τα χρήματα, που έπρεπε να γίνουν επενδύσεις, μετατράπηκαν σε μια τεράστια νέον πινακίδα τύπου "Ανοίξαμε και σας περιμένουμε".

Το σύνολο της επαρχίας αυτήν τη στιγμή "περιμένει". Σταυρώνει τα χέρια και περιμένει.
Περιμένει τον τάχα πλούσιο τουρίστα να αισχροκερδήσει εις βάρος του, γιατί απλούστατα δεν βγαίνει αλλιώς. Δεν μπορεί η ανάπτυξη σ' αυτήν την κλίμακα να γίνει αποδοτική και δίκαιη. Όταν περιμένεις από μερικά σαββατοκύριακα να ζήσεις ολόκληρο τον χρόνο, δεν έχεις άλλη επιλογή από την αισχροκέρδεια.
Δεν έχεις άλλη επιλογή από την εκμετάλλευση. Την εκμετάλλευση ακόμα και των εργαζομένων που απασχολεί ο ίδιος. Πώς θα πληρώσει ασφάλεια σ' αυτούς που απασχολεί; Εδώ οι επιχειρηματίες δεν μπορούν να ασφαλίσουν τους εαυτούς τους, θα ασφαλίσουν τους άλλους;

Τα "πακέτα" της Ε.Ε. τέτοιου είδους επενδύσεις έγιναν. Έβαλαν τους επαρχιώτες σε τουριστικές τρύπες να στήνουν ενέδρες σε όποιον τουρίστα έχει την ατυχία να βρεθεί μπροστά τους. Το νέο αρματολίκι και κλεφτιλίκι των βουνών και των παραλιών. Των δήθεν ξενοδόχων που δεν ξέρουν τη δουλειά και περιμένουν από τα ξένα τουριστικά γραφεία να τους κουβαλήσουν πελάτες, που όμως τα ίδια θα επιλέξουν. 

Άλλος έχει τρία κρεβάτια και περιμένει τα τριήμερα. Άλλος έχει δύο τραπέζια και περιμένει τα ίδια. Πέντε ξαπλώστρες και δύο ομπρέ­λες θεωρείται σήμερα τουριστική επιχείρηση, η οποία υποχρεούται να έχει ταμειακή μηχανή. Μεγάλες "επενδύσεις". Βάπτισαν τα πρώην μπακάλικα και τα χάνια ντελικατέσεν και σαλέ και έβαλαν φουκαράδες να κάνουν τους τουριστικούς επιχειρηματίες.

Άνθρωποι που μπορούν με τα χέρια τους να λιώνουν την πέτρα στα δικά τους καρπερά χωράφια, κάθονται πίσω από έναν πάγκο 20 ώρες μέρα νύχτα και προσπαθούν να βγά­λουν μεροκάματο πουλώντας σπίρτα, τσιγάρα κι ότι άλλο πλαστικό μπινελίκι νομίζουν πως θα τραβήξει την προσοχή του αφελή τουρίστη.

Τα περίπτερα και τα μικρομάγαζα που κάποτε αφορούσαν τους ανάπηρους πολέμου και τους πάσης φύσεως αναξιοπαθούντες της κοινωνίας, έγιναν επιχειρηματικά φιλέτα τα οποία απαιτούν πολιτικό μέσον για να πάρει κάποιος "ευνοημένος" την άδεια τους.

Τρομερή οικονομία. Ανεβασμένοι οι δείκτες της επιχειρηματικότητας. Χιλιάδες νέοι επιχειρηματίες. Η Ελλάδα σε τροχιά ανάπτυξης. Όλοι στόχευαν στην τουριστική ανάπτυξη του τόπου τους.

Στόχευαν στις τσέπες των ξένων τάχα πλούσιων τουριστών που θα κατέκλυζαν τον τόπο, άσχετα αν καθημερινά ροκάνιζαν μόνο τις τσέπες των συμπατριωτών τους με την ακρίβεια. Το πρώτο πράγμα που έγινε τελικά, ήταν να μεταφερθεί χωρίς καμία άλλη προϋπόθεση το κόστος ζωής της Αθήνας στην επαρχία. Χωρίς να υπάρξει μετακίνηση της απασχόλησης ή κάποιου άλλου παράγοντα της οικονομίας στην επαρχία, μεταφέρθηκε το κόστος ζωής του κέντρου. Γιατί; Γιατί όλοι ήθελαν ν' "αναπτυχθούν". 

Όλοι επένδυαν στους πλούσιους ξένους ή τους Αθηναίους τουρίστες, που θα επισκέπτονταν τον τόπο τους. Μέσα σε λίγες μέρες σε πόλεις με προβληματικές έως ανύπαρκτες οικονομίες και στις οποίες ο μέσος μισθός των ελαχίστων θέσεων εργασίας σπάνια ξεπερνούσε τα 500 ευρώ, ο καφές στις καφετέριες έπιασε τις τιμές του Κολωνακίου των 5 ευρώ...

Η τοπική αυτοδιοίκηση ήταν η άμεσα υπεύθυνη γι' αυτό το πρωτοφανές κύμα ακρίβειας. Γιατί;
Γιατί περίμενε επίθεση τουριστών και βάση αυτού του δεδομένου λειτουργούσε.
  Προσανατολίζοντας την επαρχία σε τέτοιου είδους αβέβαιη οικονομική δραστηριότητα, την κάνουν κερδοσκοπική. Όταν όμως κερδοσκοπείς, είναι βέβαιον ότι θα πέσεις κι εσύ θύμα κερδοσκοπίας.
Όταν περιμένεις τον Αθηναίο για να του πουλήσεις υπηρεσίες σε τιμές Αθήνας, θα πρέπει να περιμένεις επίθεση της Αθήνας. Προσαρμόζεις τις τιμές πάνω του, αλλά αυτό σημαίνει ότι μεταφέρεις το κόστος ζωής της Αθήνας στην πατρίδα σου.

Προσαρμόζεις τις τιμές πάνω του και άρα σημαίνει ότι θ' αναγκαστείς να προσαρμοστείς και εσύ ο ίδιος στις προδιαγραφές που συνεπάγονται αυτές οι προσαρμογές. Προδιαγραφές δεν έχει μόνον ο πελάτης, αλλά κι αυτός που τον εξυπηρετεί.

Για αυτό όλοι περιμένουν τον οποιοδήποτε μοιάζει με τουρίστη σε διακοπές (17 εκατομμύρια τους ανεβάζει το αρμόδιο υπουργείο, χωρίς να λογαριάσει την πραγματική οικονομική κατάσταση αγεληδόν μετακινούμενων μαζών από ανατολικές χώρες), που ελπίζουν να τους ξελασπώσει...

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΕΝΟΣ ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΗ...

Καταραμένε Παπαδόπουλε...(Η επιστολή ενός άγνωστου Δημοκράτη που βρήκα στο διαδίκτυο)... 

46 χρόνια μετά και ακόμα τυραννάς τα καημένα παιδιά της νέας τάξης. Γιατί βρε άθλιε;

Νομίζεις πώς δεν θυμάμαι ότι μου στέρησες στο χωριό μου την λάμπα πετρελαίου και τον χωματόδρομο που τόσο αγαπούσα και μου έφερες ηλεκτρικό, άσφαλτο και τηλέφωνο στην καλύβα μου και που έδωσες 20ετες άτοκο δάνειο για να κάνω σπίτι, με μόνο όρο μάλιστα να έχει την τουαλέτα μέσα; 

Και ειλικρινά τσατίζομαι γιατί ο άθλιος ο χουντικός κατάφερνε να φτιάχνει τόσα έργα σχεδόν δωρεάν, χρησιμοποιώντας την στρατιωτική ΜΟΜΑ! Γιατί ρε χάλασες την πιάτσα; Σε πείραζε να δώσεις την δουλειά σε κανένα εργολάβο; Πέθαναν της πείνας οι άνθρωποι και κοντά σ' αυτούς και τόσοι άλλοι μεσάζοντες και σύμβουλοι.

Ποιος σου είπε ρε παλιάνθρωπε ότι θέλαμε να γίνουμε βιομηχανική χώρα και ξεκίνησες να φτιάχνεις σε όλη την Ελλάδα Βιομηχανικές Περιοχές ξεκινώντας από τα Οινόφυτα;

Αλλά ξέρω γιατί τα έκανες. Για να βρίσκουν χιλιάδες Έλληνες δουλειά εκεί, τόσα χιλιόμετρα μακριά από την Αθήνα και να ταλαιπωρούνται λες και πείραζε να είχαμε λίγο νέφος περισσότερο;

Ποιος σου είπε ρε ότι θέλαμε να παράγουμε προϊόντα; Εμείς να καταναλώνουμε θέλαμε!

Δεν φτάνει αυτό παλιοδικτάτορα, αλλά διέγραψες τα αγροτικά χρέη του πατέρα μου και όλων των αγροτών; Τους καλόμαθες, τους έλυσες τα προβλήματά τους και τώρα κάθε τρεις και λίγο μπλόκα!

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά έστελνες και εκείνο τον Μακαρέζο και έκανε συμφωνίες ακόμη και με τους Κινέζους και τους πουλούσες τα αγαθά που έκανε εξαγωγή η χώρα και πέταξες στον δρόμο τόσους μεσάζοντες.

Άσε εκείνος ο Πατακός με το μυστρί του! Βρε μανία!

Κάθε μέρα εγκαίνια για σχολεία, νοσοκομεία, εργοστάσια, γέφυρες, δρόμους και εργατικές κατοικίες! Μας ζάλιζες στα επίκαιρα όποτε πηγαίναμε σινεμά!

Τι κατάφερες ρε; Τι μαγείρεψες και πήρες βραβείο οικονομικής ανάπτυξης το 1973 χωρίς να πάρεις δάνεια και να αφήσεις χρέη πίσω σου;

Δεν ντράπηκες να ταπεινώνεις το δολάριο επί τόσα χρόνια; Ακούς εκεί! Η δραχμή ισχυρότερη από το δολάριο!

Τι σου κάναμε και μας καταράστηκες για να φτάσουμε τα 300 δισεκατομμύρια ευρώ χρέη;

Αχρείε Παπαδόπουλε αφού έτρωγες μόνο το φαγητό σου, στο τέλος δεν είχες τίποτα να αφήσεις. Το μόνο σου περιουσιακό στοιχείο να ήταν η στολή σου.
Και αντί να την δωρίσεις τρομάρα σου στο κράτος είχες ζητήσει να σε θάψουν με αυτήν!

Εκείνο που δεν κατάλαβα είναι γιατί ξεκίνησες την ιστορία να βγάλεις τα πετρέλαια στον Πρίνο και ξεκίνησες να μας βάζεις σε περιπέτειες με τους καλούς μας γείτονες τους Τούρκους;

Μια χαρά δεν κοιμόμασταν ήσυχοι; Ήθελες να μας κάνεις παραγωγούς πετρελαίου σαν τους αραπάδες;

Τα εργοστάσια ενέργειας που κατασκεύασες π.χ. στην Πτολεμαΐδα ή στους Φιλίππους που τα έφτιαξες μάλιστα με τους Ρώσους κομουνιστές για ποιόν λόγο τα έκανες;
Σώνει και καλά να καταργήσεις όλες τις λάμπες πετρελαίου στα χωριά και γέμιζες στύλους και καλώδια όλη την ύπαιθρο! Βρε μανία.

Χώρια τα στάδια αθλητισμού σε όλη τη χώρα. Άκου λέει «κάθε πόλη και στάδιο κάθε χωριό και γυμναστήριο»! Άσχημα περνάει τώρα η νεολαία πίνοντας φραπέδες στις καφετέριες;

Βρε άχρηστε αναχρονιστικέ, αντιδημοκράτη ποιος σου είπε ότι ήθελα να μπορώ να κοιμάμαι με την πόρτα ανοιχτή και να μην φοβάμαι μην μπει κανένας μέσα το βράδυ για πλιάτσικο;

Ακούς εκεί να μου κάνει κουμάντο στον αν θα αμπαρώσω την πόρτα μου ή όχι ... Ποιος σου είπε ότι ήθελα να νιώθω ασφαλής ρε παλιοφασίστα;

Τέλος σιχαμερέ φασίστα αντί να κάνεις μνημεία για τον Ζαχαριάδη και όλα τα καλά παιδιά που πάλεψαν να μην υπάρχει Έλληνας πάνω από τον Όλυμπο, εσύ τους έστειλες εξορία και ακύρωσες όλα τα σχέδιά τους που θα μας έκαναν ένα όμορφο παράδεισο με κολεκτίβες και κολχόζ, όπως τα κατάφεραν οι ευτυχισμένοι γείτονες μας οι Βούλγαροι, οι Αλβανοί, οι Ρουμάνοι και λοιποί τυχεροί των Ανατολικών χωρών που εισπράττουν τώρα τόσο συνάλλαγμα από τα εργαζόμενα κορίτσια τους στο εξωτερικό, ενώ οι δικοί μας επιστρέφοντας πήραν συντάξεις και τους κοροϊδεύουν. Αλλά μετά την γκέλα του πολέμου του Γιομ Κιπουρ, πλήγωσες ανεπανόρθωτα τους φίλους μου τους Ισραηλίτες.

Ακούς εκεί να μην δώσεις διευκολύνσεις στους Αμερικάνους και τους Εβραίους για χάρη των Αράβων που μας παίρνανε όλο το ελληνικό τσιμέντο για τα έργα τους σε μια εποχή που όλοι οι πολίτες και το κράτος εδώ έκτιζαν και τα τσιμεντάδικά μας είχαν τρελαθεί στην δουλειά;

Ευτυχώς που μετά τα πούλησε η Νέα Δημοκρατία στους ξένους αφού το ΠΑΣΟΚ πρώτα τα κοινωνικοποίησε και τα έκανε ζημιογόνα και τώρα επιτέλους έτσι ησυχάσαμε!

Δεν ντρέπεσαι βρε άθλιε εχθρέ της Δημοκρατίας;

Μας στέρησες ένα από τα βασικότερα ανθρώπινα δικαιώματα να μην τραγουδάμε 14 τραγούδια του Θεοδωράκη; Ξέρεις τι ψυχολογικά τραύματα μας προκάλεσε εκείνη η απαγόρευση; Τραύματα βαθιά που δεν έχουν επουλωθεί ακόμη!

Όλα αυτά τα γράφω γιατί μετά από τόσα χρόνια εξακολουθώ να ακούω τον έξαλλο τον γείτονα μου, που μου τα πρήζει και να φωνάζει κάθε τέτοια μέρα "ζήτω 21η Απριλίου"!

Bαρέθηκα να ακούω συνέχεια «Πού είσαι Παπαδόπουλε ...» όταν πέφτω στα μπλόκα της Εθνικής οδού όπου διάφορες κοινωνικές ομάδες πότε αγροτών - πότε ποδοσφαιρόφιλων και άλλων διαμαρτυρομένων ανθρώπων ασκούν το δημοκρατικό τους δικαίωμα - πάντοτε υπό την προστασία της αστυνομίας - να σταματούν την κυκλοφορία, καθώς και κάθε φορά όταν βρίσκομαι στο κέντρο των Αθηνών όπου φιλήσυχοι πολίτες εκφράζουν πολιτισμένα και ειρηνικά την αγανάκτησή τους για τις αδικίες σε βάρος τους, έχοντας επιπλέον παράλληλα την ευθύνη να προστατεύσουν τα καταστήματα, τους εργαζομένους και τους περαστικούς από τους προβοκάτορες φασίστες που σπάνε, καίνε και καταστρέφουν τα πάντα.

Εγώ είμαι Δημοκράτης ρε και ας πεινάω, και ας μου έχει βγάλει στο σφυρί η τράπεζα το σπίτι, και ας είμαι άνεργος και εγώ και τα παιδιά μου και ας ταλαιπωρούμαι όποτε χρειαστεί να πάω στα νοσοκομεία και ας κοιμάμαι κλειδαμπαρωμένος το βράδυ μπας και κάνει ντου κανένας λυσσασμένος για χρήμα οικονομικός μετανάστης, αφού βέβαια ενημερωθώ πρώτα από την τηλεόραση για τις κλοπές, τις κομπίνες και τις μίζες τόσων και τόσων πρώην υπουργών πράσινων και γαλάζιων, που οι άνθρωποι τι έκαναν τελικά;

Εξαργύρωσαν τους κόπους και τους αγώνες τους από την Ιταλία την Γαλλία, την Γερμανία και την Σουηδία όπου "αυτοεξορίστηκαν", για την εδραίωση της Δημοκρατίας μετά την μεταπολίτευση!
Λίγο το έχεις αυτό;

ΤΟ ΑΔΥΝΑΤΟ ΩΣ ΔΥΝΑΤΟ...

Ποιό μοντέλο ανάπτυξης θέλουμε για την Ελλάδα;

Το πρόβλημά μας δεν είναι τι ανάπτυξη θέλουμε (κανείς δεν μας ρωτάει άλλωστε) αλλά πως και σε πόσα χρόνια θα πείσουν οι πολιτικοί πλιατσικολόγοι μας τους Έλληνες, πως αυτή τη φορά δεν θα τους ξαναφάνε τους υπέρογκους φόρους που πληρώνουν, αλλα θα τους κάμουν έργο για την πατρίδα.

Θέλουμε ανάπτυξη όχι στα χαρτιά και στα λόγια. Θέλουμε πρόγραμμα εκκίνησης της οικονομίας πάνω σε σχέδιο από το εσωτερικό, που δεν θα ευχολογεί επί ματαίω αναμένοντας ξένες επενδύσεις εξ΄ουρανού.

Αν το κράτος θέλει να την κατευθύνει, ας δώσει τα χρήματα στους τομείς που εκείνο θεωρεί σημαντικούς. Δεν υπάρχει καλή ή κακή ανάπτυξη, υπάρχει μόνο ανάπτυξη και μη ανάπτυξη.

Τα τελευταία χρόνια φαίνεται να έχουμε σταθερά επιλέξει το δεύτερο και εμείς και οι πιστωτές μας. Έτσι παρατηρείται πως υπάρχει μια διαφορά φάσης ως προς αυτό που πράγματι θέλουμε:

Θα αναπτυχθεί η βιομηχανία, αλλά δεν θα κερδίζουν οι βιομήχανοι.

Θα αυξηθούν τα πλοία με Ελληνική σημαία, αλλά θα φορολογήσουμε επιπλέον τους εφοπλιστές.

Θα πολλαπλασιαστούν τα έσοδα από τον τουρισμό, αλλά δεν θα δίνουμε άδειες για μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες.

Θα εκμεταλλευτούμε την δημόσια περιουσία, χωρίς κανείς ιδιώτης να κερδίσει από αυτό.

Θα εκμεταλλευτούμε τον ορυκτό μας πλούτο, αλλά δεν θα υπάρξει καμία επίπτωση για το περιβάλλον.

Θα κάνουμε πιο ανταγωνιστική την αγροτική μας παραγωγή, αλλά δεν θα κοπούν οι επιδοτήσεις που επιδοτούν την έλλειψη ανταγωνιστικότητας.

Θα απελευθερωθούν τα επαγγέλματα, αλλά δεν θα χάσει καμιά από τις συντεχνίες τα "κεκτημένα" προνόμια της.

Θα μειωθεί το κράτος, αλλά χωρίς να μειωθεί ο αριθμός των υπαλλήλων του...

Επειδή λοιπόν θέλουμε τα αδύνατα ψηφίζαμε αυτούς που μας πλάσαραν το αδύνατο ως δυνατό, τις περισσότερες φορές πουλώντας μας μια απλή φράση που δεν σημαίνει τίποτα.

Μας λένε αποκρατικοποίηση αντί για ιδιωτικοποίηση, διεύρυνση της φορολογικής βάσης αντί για αύξηση της φορολογίας, εκμετάλλευση αντί για πώληση, εφεδρεία αντί για απόλυση, περιουσιολόγιο αντί για φακέλωμα...

Άλλες φορές παίζουν καθυστερήσεις για να μην καταλάβουμε ότι εμείς ζητήσαμε και αυτοί δεσμεύτηκαν να μας προσφέρουν το αδύνατο. Οι καθυστερήσεις και αυτές βαφτίζονται κάπως για να μην καταλάβουμε ότι είναι απλά καθυστερήσεις, κοινωνικός διάλογος , διαβούλευση, αναζήτηση ευρύτερων συγκλίσεων και πάει λέγοντας...

Όσο καθυστερούμε την εξυγίανση, την ανάπτυξη και την δημιουργία αληθινού πλούτου, τόσο θα χρειαζόμαστε να κόβουμε μισθούς και συντάξεις και να περιορίζουμε κι άλλο το  κοινωνικό κράτος μας.

Αν δεν πάρουν μπροστά τα μεγάλα έργα με διαγωνισμούς εξπρές (κι αυστηρή επιτήρηση να μην υλοποιηθούν με εργασία μόνο λαθρομεταναστών), δεν απλοποιήσουμε το φορολογικό, δεν τσακίσουμε την γραφειοκρατία και την διαφθορά, αν δεν φτιάξουμε ένα υγιές κι ελκυστικό περιβάλλον για τις επενδύσεις, ένα μικρότερο αλλά σοβαρότερο κι ισχυρότερο κράτος, τότε θα κατεβαίνουμε κάθε λίγο κι ένα σκαλί στου κακού τη σκάλα..

ΕΛΛΕΙΜΜΑ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΩΝ...

Η Ελληνική κοινωνία έχει σαφές έλλειμμα προτεραιοτήτων.

Η ανάπτυξη δεν έρχεται από τις περικοπές σοβιετικού τύπου που εφαρμόζουν οι κυβερνώντες μέχρι τώρα.

Δεν μπορεί ο επιστήμονας με τα πτυχία και τις γνώσεις (πραγματικά κι όχι εικονικά για μια θέση γραφιά στο δημόσιο) να παίρνει λιγότερα από τον συνταξιούχο κλητήρα της ενώσεως γεωργικών συνεταιρισμών που είχε μπεί ρουσφετολογικά στα 20 του κι έχει βγει στη σύνταξη από τα 50 του.

Προφανώς ο πρώτος που θα μπορούσε να συνεισφέρει στην ανάπτυξη του τόπου αποδημεί σε πιο καλοπληρωμένες θέσεις στο εξωτερικό και η Ελλάδα μένει να συντηρεί τους καφενόβιους συνταξιούχους και "ψευδοανάπηρους"  όπως και τους κρατικοδίαιτους "επιχειρηματίες" της διαπλοκής.

Πάντα με δανεικά από ξένους, αφού έχουμε αφανίσει και παροπλίσει όλους αυτούς που μπορούν να παράγουν κάτι με προστιθέμενη αξία.

Δεν είναι δυνατόν να έχουν κατακρεουργηθεί οι προϋπολογισμοί των πανεπιστημίων και των νοσοκομείων, να γίνονται πράγματα όπως η ένταξη των πανεπιστημιακών ακινήτων στο ΤΑΙΠΕΔ για ξεπούλημα και παράλληλα να εξακολουθούν να μοιράζονται δις σε υμετέρους για αυτοκινητοδρόμους, ξενοκίνητη πράσινη ανάπτυξη και χαριστικές επιχειρηματικές επιδοτήσεις δήθεν καινοτομίας.

Η διαπραγμάτευση που μόλις έκλεισε δείχνει τις ίδιες εμμονές και οδηγούν οποιονδήποτε έχει ίχνος αντικειμενικότητας στο αβίαστο συμπέρασμα ότι αυτοί που έτρωγαν από το κράτος μέχρι τώρα θέλουν να συνεχίσουν το πάρτυ, βρίσκοντας την αμέριστη υποστήριξη του πολιτικού επιτελείου.

Ποιος δεν καταλαβαίνει ότι τα συγκεκριμένα μέτρα οδηγούν σίγουρα σε κοινωνική εξαθλίωση;

Ποιος δεν αντιλαμβάνεται ότι η τυχόν επιστροφή στη δραχμή οδηγεί επίσης στο ίδιο αποτέλεσμα;

Συνεπώς, αδιέξοδο; ΟΧΙ. Άμεση κατάρρευση του σάπιου πολιτικού σκηνικού με αλλαγή των ανδρείκελων πολιτικών με άλλους πιο πατριώτες.

Οι κυβερνώντες πρέπει να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και να ακολουθήσουν μια πραγματικά πατριωτική πολιτική αλλιώς η ολοκληρωτική καταστροφή της Ελληνικής κοινωνίας είναι βέβαια.

Εκτός και αν αυτός είναι ο απώτερος στόχος...

Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΣΤΟΧΟΣ...

Βαρεθήκαμε πια τις στερεότυπες εκφράσεις που τροφοδοτούν καθημερινά τα αφτιά και το μυαλό μας, για την Ελλάδα που "πρέπει να παραμείνει στο ευρώ", που "πρέπει να τηρήσει τις δεσμεύσεις της", που "πρέπει να ανακτήσει την εμπιστοσύνη των αγορών", τις οποίες ακούραστα μας επαναλαμβάνουν διαρκώς οι δανειστές μας και οι εδώ υπηρέτες τους.

Οι συνεχείς απειλές της τρόικας με πρωταγωνιστή τον φόβο της επιστροφής στη δραχμή, μας υποβάλλουν διαρκώς σε πολλαπλές θυσίες που αν και έχουν πολλές ονομασίες (επιπρόσθετα μέτρα, περιστολές, ισοδύναμα κ.λπ.), όλα συντείνουν σε ένα και μόνο: Τη διαρκή μείωση των μισθών, των συντάξεων και των λοιπών παροχών ενός κοινωνικού κράτους.

Στο ίδιο μήκος κύματος με τους δανειστές μας κινείται και οι εδώ υπηρέτες τους - πολιτικοί που εκλέξαμε κυβέρνηση, που απαρτιζόμενη από ανθρώπους άβουλους, ανήμπορους και μοιραίους, αναμασώντας τα ίδια ξύλινα λόγια και ακροβατώντας μεταξύ φόβου και ελπίδας, αυτοπροσδιορίζονται ως αυτόκλητοι και μοναδικοί σωτήρες μας.

Πολλές αλλαγές έχουν συντελεστεί το τελευταίο διάστημα στην Ελλάδα. Αλλαγές που σχεδιάστηκαν και αποφασίστηκαν από τους Ευρωπαίους εταίρους, φυσικά με τα δέοντα ανταλλάγματα. Λες και μέχρι τώρα δεν υπήρχε κανένας έλεγχος και σωστή άσκηση διοίκησης, λες και όλα ήταν αφημένα στην τύχη και το άγνωστο, εδώ και κάμποσο καιρό προσφέρεται βοήθεια στην Ελλάδα, προκειμένου να αλλάξει συνολικά το τοπίο της οικονομίας της. Η βοήθεια βέβαια αυτή συνοδεύεται από μέτρα λιτότητας, περικοπές, απολύσεις, περιστασιακή απασχόληση και ανασφάλιστη εργασία. Και κάθε λίγο η τρόικα ζητά και από κάτι, με τις διαβουλεύσεις να μην σταματούν...

Είναι απορίας άξιον η ευκολία με την οποία οι δήθεν εκπρόσωποι του Ελληνικού λαού, λαμβάνουν συνεχώς βάρβαρα και άδικα μέτρα που καταληστεύουν τα εργασιακά και κοινωνικά του δικαιώματα, αδιαφορώντας πλήρως για την αξιοπρέπεια και την επιβίωση του, έστω και αν στο τέλος δεν παραλείπουν να χύνουν τα γνωστά πια σε όλους κροκοδείλιά τους δάκρυα μέσα από τις οθόνες...

Την ίδια στιγμή γίνονται συνεργοί απερίγραπτης σε μέγεθος φοροδιαφυγής ισχυρών εκπροσώπων εγχώριων μαύρων κεφαλαίων, αποκρύπτοντας επιμελώς τα στοιχεία τους.

Όσο όμως και αν θέλουν να μας παγιδεύσουν στη δική τους λογική οι τεχνοκράτες εκπρόσωποι των τραπεζικών κολοσσών, χρησιμοποιώντας σαν εργαλείο τη γλώσσα της επίπλαστης δικής τους πραγματικότητας, άλλο τόσο εμείς θα αντιστεκόμαστε και με όπλο την απλή μας σκέψη δεν θα πάψουμε να λέμε στη δική μας γλώσσα την αλήθεια.

Και η αλήθεια είναι όπως πάντα μία, που δεν λέχτηκε ανοιχτά:
Ο πλούσιος Βορράς της Ευρώπης, λαμβάνοντας υπόψη κάποια οικονομικά μεγέθη (όπως ο συνεχής ανταγωνισμός της Κίνας, η μείωση του ποσοστού κέρδους του κ.λπ.), αποφάσισε να εκπονήσει και στη συνέχεια να εφαρμόσει ένα πολύ φιλόδοξο σχέδιο αντιπερισπασμού, σύμφωνα με το οποίο θα επιχειρούνταν να δημιουργηθεί μια τεχνητή οικονομική κρίση χρέους σε κάποια κράτη - μέλη του φτωχού Νότου, με συνέπεια την επιβολή σκληρών μέτρων λιτότητας για τις χώρες που θα συνεργαζόταν και με απώτερο σκοπό τη μείωση του μισθολογικού κόστους και κατά συνέπεια την επίτευξη περιβάλλοντος φθηνής και ελαστικής εργασίας.

Ταυτόχρονα η αδυναμία κατοχής και συντήρησης των ακίνητων περιουσιών λόγω των αβάσταχτων φόρων σε συνδυασμό και με την εξαθλίωση της επιβίωσης όπου θα ακολουθούσε, μοιραία πια οι ακίνητες αξίες θα περνούσαν έτσι εύκολα στα χέρια των οικονομικών κατακτητών, με προέκταση την αμφισβήτηση ακόμα και εκείνης της εθνικής ανεξαρτησίας.

Ως πιλοτικό κράτος - πειραματόζωο επελέγη η Ελλάδα, αφού από την αρχή οι άνθρωποι που είχαν τις τύχες μας στα χέρια τους εμφανίστηκαν ως απόλυτα συνεργάσιμοι με τους ξένους εντολείς τους.
Ολα τα μέτρα που εφαρμόστηκαν στα δύο μέχρι στιγμής μνημόνια και τις τροποποιήσεις τους είχαν έναν και μόνον έναν στόχο: Τη σταδιακή και διαρκώς κλιμακούμενη αποδυνάμωση και εξαθλίωση του Ελληνα πολίτη, με ταυτόχρονη απαξίωση τόσο της αγοραστικής του δυνατότητας όσο και της αξιοπρέπειας του.

Με σύμμαχο τον τρόμο της χρεοκοπίας κατάφεραν μέχρι στιγμής να μειώσουν κατά πολύ το μισθολογικό κόστος και να εξασφαλίσουν ακόμα μεγαλύτερες μειώσεις στο άμεσο μέλλον μέσα από τις ρήτρες που τελευταία υπέγραψαν.

Αναρωτιόμαστε όλοι μέχρι πού θα φτάσουν οι απειλές και οι εκβιασμοί του Ελληνα;

Οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου ξένοι και ντόπιοι βάσει του σχεδίου που εφαρμόζουν πιστά, έχουν υπολογίσει τους στόχους τους. Ακούγεται ολοένα και περισσότερο να λέγεται σε πολλές γωνιές της πιάτσας της αγοράς ότι στον λεγόμενο "πάτο του βαρελιού" ο μέσος μηνιαίος μισθός αποτιμάται λίγο πιο κάτω από τα 300 ευρώ...

Μετά την επίτευξη του στόχου αυτού, να είστε σίγουροι ότι ως διά μαγείας θα έρθει και η ανάπτυξη, η οικονομία μας θα τεθεί σε επανεκκίνηση, η ανεργία θα πέσει κατακόρυφα και όλοι μαζί, η γενιά πλέον των 300 ευρώ, απασχολούμενοι στις πρώην περιουσίες μας, θα πραγματοποιούμε το όνειρο της ανοικοδόμησης της νέας Ελλάδας.

Αν αυτήν την Ελλάδα ονειρευόμαστε, τότε ας αναλάβει ο καθένας μας τις ευθύνες του...
Οι εμπνευστές και εκτελεστές του σχεδίου εξαθλίωσης της χώρας μας και των πολιτών της, γνωρίζουν πολύ καλά τον ρόλο που πρέπει να παίξουν σε αυτήν την υπόθεση.

Το μόνο που ενδεχομένως δεν γνωρίζουν και που δεν μπορούν να υπολογίσουν, είναι την ανοχή και την αντοχή του πειραματόζωου, που από τώρα και στο εξής δεν θα πρέπει πλέον να θεωρείται από κανέναν δεδομένη...

"ΑΝΑΠΤΥΞΗ" ΜΕ ΝΕΟΣΥΛΛΕΚΤΟΥΣ...

Την αντίθεση τους σε ενδεχόμενο κλείσιμο του Κέντρου Νεοσυλλέκτων Ρεθύμνου, εκφράζουν με επιστολή που στέλνουν προς τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας  η Αντιπεριφερειάρχης Ρεθύμνου και όλοι οι δήμαρχοι της Περιφερειακής Ενότητας...

Η επιστολή που κοινοποιείται επίσης στο γραφείο του Πρωθυπουργού, στον περιφερειάρχη Κρήτης καθώς στους βουλευτές Ρεθύμνου αναφέρει μεταξύ άλλων κοινοτυπιών ιδίως το "πλήγμα" που θα υποστεί η τοπική οικονομία...

Πως συντελεί αλήθεια ένα στρατόπεδο νεοσυλλέκτων που πάνε για 40 μέρες στην ανάπτυξη ενός τόπου, πέρα από την κατανάλωση κάποιων επιλεγμένων προϊόντων για διατροφή;

Αν εννοούν 3 - 4 παραπάνω καφετέριες και σουβλατζίδικα απέναντι από την πύλη του στρατοπέδου, υπάρχουνε ήδη εκατοντάδες στη περιοχή γεμάτα φοιτητές, να περιμένουνε να βγούν δυό εξόδους όλες κι όλες οι νεοσύλλεκτοι μέχρι να φύγουν, για μερικά ευρώ παραπάνω;

Αν πραγματικά όσοι υπογράφουν την επιστολή (και είναι αυτοί ακριβώς που αποφασίζουν για τον τόπο) θεωρούν "αναπτυξιακή δομή" για τον τόπο τους ένα απλό Κέντρο Νεοσυλλέκτων, αντί να δουν τα πολλά λοιπά πλεονεκτήματα της εύφορης κι όμορφης περιοχής τους, δεν φαίνεται να υπάρχει σωτηρία γι' αυτή τη χώρα...

ΟΧΙ ΕΔΩ ΑΥΤΑ...

Αυτοκίνητο υδρογόνου έτοιμο να βγει στην αγορά, κατασκεύασε ομάδα του Πολυτεχνείου Κρήτης, το οποίο έχει λάβει διεθνείς διακρίσεις,  ωστόσο η Ελληνική νομοθεσία εμποδίζει την εμπορική αξιοποίηση του εντός συνόρων...

O λόγος για το Εco Racer, αυτοκίνητο 100% Ελληνικής σύλληψης, σχεδίασης και κατασκευής, που φτιάχτηκε στα εργαστήρια του Πολυτεχνείου Κρήτης από μια ομάδα προπτυχιακών και μεταπτυχιακών φοιτητών.

Κινείται με υδρογόνο και με εξαιρετικές επιδόσεις στην εξοικονόμηση ενέργειας, αφού χρειάζεται ένα λίτρο καύσιμου για 434 χιλιόμετρα. Πρόκειται για ένα όχημα που θα μπορούσε κάλλιστα να περάσει στη μαζική παραγωγή με κάποιες τροποποιήσεις, ακόμη και με κόστος κάτω των 10.000 ευρώ, ώστε να κατασκευάζεται πλήρως στη χώρα μας και να εξάγεται κιόλας.

Το αμάξωμα του οχήματος είναι κατασκευασμένο από ανθρακονήματα για να έχει χαμηλό βάρος, διαθέτει σασί αλουμινίου από ειδικά κράματα και κινείται από κυψέλες υδρογόνου, είναι αθόρυβο, και αυτό που παράγει ως αποτέλεσμα της κίνησης του είναι απλώς νερό, δηλαδή εκπέμπει μηδενικούς ρύπους.

Το Eco Racer δεν εχει τίποτα να ζηλέψει από ανάλογα μοντέλα που αναπτύσσονται σε εργαστήρια και αυτοκινητοβιομηχανίες του εξωτερικού, και επιβραβεύθηκε σε διεθνείς διαγωνισμούς με το 1ο βραβείο ασφάλειας και το 4ο εξοικονόμησης καύσιμου.

Αν το ζητούμενο στη χώρα μας είναι η ανάπτυξη, αυτή τη στιγμή λείπει το θεσμικό πλαίσιο ώστε να επιτρέπεται η μαζική παραγωγή αυτού του οχήματος. Ακόμη και αν εμφανιστεί ενδιαφερόμενος επενδύτης δεν μπορεί να χρηματοδοτήσει την κατασκευή του Εco Racer στην Ελλάδα γιατί ο νόμος δεν το επιτρέπει...

Για να δούμε πότε η Ελλάδα θ' αλλάξει, να αλλάξει η νομοθεσία να γίνει πιο ευέλικτη συνεισφέροντας μαζί με αλλά δημιουργικά ανήσυχα και καινοτόμα και μυαλά από τους χώρους της επιστήμης του πνεύματος και των τεχνών στο όραμα για μια Ελλάδα με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον που θα βρίσκεται στην πρωτοπορία και όχι στα μετόπισθεν...
Κι ελπίζω η σκόπιμη παρακώληση να μην οφείλεται σε εντολές που έχουν δώσει από χρόνια στους πρόθυμους υποτακτικούς τους οι 2 εθνικοί νταβατζήδες που έχουν την αποκλειστικότητα στο πετρέλαιο...

ΑΠΛΑ ΠΡΟΣΩΡΙΝΑ ΕΣΟΔΑ...

Πόσο ανίκανες και ταυτόχρονα αμοραλιστικές μπορεί να είναι οι κυβερνήσεις για να εφαρμόζουν μονίμως στις πλάτες των πιο  αδύναμων το Μνημόνιο;

Μια απλή ματιά και στο τρέχον πακέτο μέτρων, δείχνει ότι και αυτή τη φορά μια από τα ίδια θα έχουμε, χωρίς προοπτική ανάκαμψης κι ανάπτυξης που με τέτοια "μέτρα" αναβάλλονται επ' αόριστον.

Μα καλά πιστεύουν ότι μπορούν αυτά τα μέτρα να βγουν, περιμένουν να μην αντιδράσει ο κόσμος και απλά να περιμένει μια ακόμη αναπόφευκτη θυσία; Μάλλον έχουν κάνει λάθος υπολογισμούς.

Αν ήταν να συνεχιστεί η πολιτική του Παπανδρέου και του Παπαδήμου δεν υπήρχε λόγος να γίνουν εκλογές. Πριν τις εκλογές ακούσαμε πολλές προτάσεις και από τον Σαμαρά και από άλλους. Γιατί δεν τις υλοποιούν; Τι περιμένουν; Γιατί δε βάζουν λίγη φαντασία στη δημιουργία του πακέτου;

Το πιο εξοργιστικό για την κοινή λογική είναι η φράση "οι θυσίες πιάνουν τόπο", ξέροντας πως σε λίγο καιρό θ' απαιτηθούν νέα μέτρα, αφού όλα αυτά τα προηγούμενα που πάρθηκαν δεν απόδωσαν τα αναμενόμενα.

Η πλήρης αποτυχία της τρίτης κατά σειρά κυβέρνησης να βρει έσοδα με υγιή τρόπο, τη στρέφει για μια ακόμη φορά εναντίον των πιο αδύναμων και σχεδόν τους υποδεικνύει να είναι και ευχαριστημένοι γιατί δεν θα τους πάρουν άλλα;

Μα δεν έχουν άλλα να τους πάρουν, αφού όμως ακόμη δεν έχουν βγει στους δρόμους οι πολίτες κι όχι οι συνήθεις μπάχαλοι να κάψουν τα πάντα, σημαίνει ότι το ζωνάρι τους σηκώνει άνετα κι άλλο σφίξιμο.

Κακά τα ψέμματα μόνο με το σφίξιμο του ζωναριού, λύση για την κοινωνία δεν δίνεται...

Οι μεγαλο-φοροφυγάδες κάνουν πάρτι και όσοι καταβρόχθισαν τα τελευταία χρόνια δάνεια, επιδοτήσεις, προμήθειες και τα έστειλαν στο εξωτερικό σουλατσάρουν άνετοι και η κυβέρνηση πάει να λύσει το δημοσιονομικό από τα λίγα ευρώ που θα προσπαθήσει να πάρει από δω κι από κει, από όσους φαινομενικά νομίζει πως "έχουν" ακόμη.

Σε ένα κράτος που λειτουργεί συχνά μονόπλευρα και άδικα, αυτοί που πήραν με εργολαβίες, συμβάσεις, κίνητρα, κλπ απείρως περισσότερα δεν πρέπει να επιστρέψουν τίποτε;

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ...

Το Ελληνικό οικονομικό πρόβλημα αυτή τη στιγμή είναι μάλλον άλυτο. Για να ξεκολλήσει η οικονομία χρειάζεσαι ευελιξία, την οποία δυστυχώς η δημόσια διοίκηση μας δε διαθέτει.

Οι αλλαγές δομών και νοοτροπίας θα πρέπει να είναι ο κυριότερος στόχος της κυβέρνησης. Ο σημαντικότερος παράγοντας που τίποτα δεν πετυχαίνει σε αυτή τη χώρα και καμιά κυβέρνηση δεν καταφέρνει να κάνει κάτι για τον κατήφορο, είναι η έλλειψη οράματος και στόχου.

Άντε να υποθέσουμε πως κατορθώνουμε και διορθώνουμε τα κακώς κείμενα της Ελληνικής οικονομικής ζωής, ανοίγουμε τα επαγγέλματα, κάνουμε διαρθρωτικές αλλαγές κλπ..

Μετά τι;

Είναι το οικονομικό περιβάλλον συνολικά της Ευρώπης και του ευρύτερου περίγυρου τέτοιο, που θα επιτρέψει στη χώρα μας να προσελκυθούν επενδύσεις και να υπάρξει ανάπτυξη;

Ποιας εθνικότητας κεφάλαια θα επενδυθούν; Υπάρχουν ικανά Ελληνικά κεφάλαια οπουδήποτε στον κόσμο για να πέσουν στην πραγματική οικονομία;

Τι επιτέλους είναι αυτά τα κεφάλαια, μόνον αεριτζήδικα - χρηματιστηριακά που παίζουν με τις φούσκες;

Τι είδους οικονομία θα προκύψει;

Που θα δοθεί έμφαση; Σε ποιους τομείς; Θα πρέπει η οικονομία της χώρας να βασίζεται που; Στη βιομηχανία, στη γεωργία, στον τουρισμό, στις ΑΠΕ, στην τεχνολογία και τις υπηρεσίες;

Η οικονομία θα είναι ελευθερη χωρίς περιορισμούς, θα υπόκειται σε κανόνες και ποιούς, θα ρυθμίζεται από το κράτος; Η υγεία θα είναι δωρεάν η όχι; Η ασφάλιση θα είναι κρατική η ιδωτική; κλπ

Υπάρχει συγκεκριμένη κατεύθυνση;

Θέλουμε ιδιωτικοποιήσεις. Βεβαίως, που και πότε όμως; Δεν πουλάς στην χαμηλότερη δυνατή τιμή. Είναι κανόνας, πουλάς στην ακριβότερη δυνατή. Και αν πουλήσεις κερδοφόρα επιχείρηση δεν την πουλάς σε τιμή ίση με τα κέρδη 2 ετών. Αν έχεις μια κότα που σου δίνει ενα αυγό την ημερα δεν την πουλάς για 2 αυγά...

Επίσης, δεν μπορείς να μην έχεις έλεγχο σαν χώρα στις βασικές παροχές σου, νερό και ρεύμα, διοτι θεωρούνται κοινωνικά αγαθά και δεν είναι προς εκμετάλευση.

Γιατί δεν βγαίνει κάποιος αρμόδιος να μας πει π.χ. καλλιεργείστε πατάτες ή φτιάξτε τουριστικά θέρετρα;

Τι μπορεί να κάνει ο ανενεργός ανθρώπινος παράγοντας μέσα στην Ελλάδα; Γιατί τόσο άξιο ανθρώπινο δυναμικό, τόσοι ανεκμετάλλευτοι πόροι μένουν στον πάγο;

Ο όποιος δημιουργικός κόσμος αυτής της χώρας κάθεται με σταυρωμένα χέρια και παρακολουθεί έντρομος την ολοένα αυξανόμενη παρακμή, χωρίς να μπορεί ν΄αντιδράσει, χωρίς όραμα και κατεύθυνση, χωρίς πράξη, χωρίς δράση, έτσι πλήρης αμηχανία. Έχουμε ένα μεγάλο παραγωγικό τμήμα της κοινωνίας που μένει άπρακτο περιμένοντας κάτι να συμβεί, ίσως μια θαυματουργή παρέμβαση...

Πως θα κινητοποιηθεί και μάλιστα γρήγορα;

Αυτά τα ερωτήματα θα πρέπει ν΄απαντηθούν αν θέλουμε να γνωρίζουμε όλους τους παράγοντες για μια ρεαλλιστική έξοδο από την κρίση...

ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΜΕ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ...

Ένα δημοσίευμα του CareerBuilder.com με τίτλο «Growing industries» ήταν η αφορμή για το παρόν κείμενο.

Σίγουρα το 2012 δεν είναι και η καλύτερη χρονιά για την Ελλάδα, την Ευρώπη και την Αμερική, που παρουσιάζουν πολύ υψηλή ανεργία και μικρούς ρυθμούς ανάπτυξης. Αναμφισβήτητα, τα συναισθήματα που κυριαρχούν είναι απαισιοδοξία, ανασφάλεια και αβεβαιότητα.

Υπάρχει και η άλλη πλευρά, που λέει ότι η παγκόσμια οικονομία βρέθηκε σε δεινή θέση ξανά στο παρελθόν, αλλά δεν καταστράφηκε ο κόσμος. Ταλαιπωρήθηκε αρχικά, αναθεώρησε τον τρόπο ζωής του, βρήκε τρόπους διαφυγής, δούλεψε σκληρά και επανήλθε δυναμικά.

Κάποιοι κλάδοι καταρρέουν ανεπιστρεπτί όμως την ίδια στιγμή κάποιοι άλλοι αναπτύσσονται και κάποιοι καινούργιοι δημιουργούνται.

Οι 10 κλάδοι που παγκοσμίως, που αναμένεται σύμφωνα με τις προβλέψεις των ειδικών να παρουσιάσουν υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης και να δώσουν λύση στο πρόβλημα της ανεργίας, είναι:

Αποκατάσταση
Οι εξειδικευμένοι θεραπευτές, οι λογοθεραπευτές και οι φυσιοθεραπευτές που εργάζονται με ασθενείς που χρειάζονται αυτό το είδος της ιατρικής υποστήριξης φαίνεται ότι θα έχουν την πρωτοκαθεδρία από δω και στο εξής. Σε συνδυασμό με τους ασφαλιστές που προωθούν και προσφέρουν νέα προγράμματα υγείας, οι θεραπευτές των παραπάνω κατηγοριών θα καλύπτουν ανάγκες που δημιουργούνται συνεχώς σε ιατρεία, σχολεία, κέντρα αποκατάστασης, κ.α.

Διαδίκτυο και ιστοσελίδες
Οι γρήγοροι ρυθμοί ανάπτυξης στον τομέα της τεχνολογίας δημιουργούν συνεχώς ανάγκες πάνω στο κομμάτι αυτό. Οι άνθρωποι που εργάζονται πάνω στη δημιουργία, τη διατήρηση και τη δημοσίευση κειμένων ιστοσελίδων, καθώς και στα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης προβλέπεται ότι θα έχουν περισσότερες ευκαιρίες καριέρας το επόμενο διάστημα. Ήδη μία νέα ειδικότητα που κάνει θραύση στο εξωτερικό αυτό το διάστημα είναι ο social sitter (η ορολογία προκύπτει από τη baby sitter), o οποίος αναλαμβάνει να ενημερώνει και να τρέχει τους προσωπικούς λογαριασμούς κοινωνικής δικτύωσης (facebook, twitter, LinkedIn) ενός επαγγελματία όταν εκείνος δεν διαθέτει ελεύθερο χρόνο γι' αυτό. Αντίστοιχες θέσεις εργασίας θα υπάρχουν και σε όλες τις μεγάλες επιχειρήσεις, μια που το διαδίκτυο έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας.

Κατασκευή αυτοκινήτων
Μπορεί ο κλάδος του αυτοκινήτου να ήταν από τους πρώτους που βίωσε την κρίση και όλες οι γνωστές αυτοκινητοβιομηχανίες να προχώρησαν σε μαζικές απολύσεις, ωστόσο η ανάπτυξη του αναμένεται να συνεχιστεί όχι βέβαια με τους ίδιους ρυθμούς που είχαμε συνηθίσει μέχρι σήμερα.

Διαχείριση των αποβλήτων
Καθώς η ανακύκλωση μπαίνει στην καθημερινότητά μας και η προστασία του περιβάλλοντος αποτελεί επιτακτική ανάγκη, οι κανονισμοί για την διαχείριση αποβλήτων γίνονται όλο και πιο αυστηροί. Αυτό σημαίνει ότι η συγκεκριμένη βιομηχανία θα παρουσιάσει μία ανάπτυξη και θα δημιουργήσει πολλές θέσεις εργασίας. Οι εργαζόμενοι που ασχολούνται με οτιδήποτε αφορά στον τομέα αυτό, από τη συλλογή, την επεξεργασία και την περαιτέρω παρακολούθηση των σκουπιδιών, θα είναι περιζήτητοι. Επιπλέον οι συνεχώς μεταβαλλόμενες πρακτικές αειφορίας και οι νέοι πιο οικολογικοί τρόποι για την αντιμετώπιση των αποβλήτων μπορεί να προσφέρουν μια δυναμική καριέρα με υψηλούς μισθούς στο επιστημονικό προσωπικό που δραστηριοποιείται στον τομέα αυτό.

Αειφόρος ανάπτυξη και βιωσιμότητα
"Going green" είναι το μήνυμα της εποχής μας για όλους τους τομείς. Και όσοι το πήραν και αποφάσισαν να το αξιοποιήσουν και επαγγελματικά θα έχουν τη δυνατότητα να εξασφαλίσουν και μία θέση εργασίας. Στις μέρες η βιωσιμότητα μίας εταιρίας συνδέεται άμεσα με την οικολογική πολιτική που ακολουθεί, προσπαθώντας να αποδείξει ότι λειτουργεί με βάση τους διεθνείς κανονισμούς.

Ξένες γλώσσες
Όσο η παγκόσμια αγορά επεκτείνεται, διερμηνείς, εκπαιδευτές και μεταφραστές, που συνδέονται με τον τομέα της γλώσσας έχουν σημαντικές ευκαιρίες απορρόφησης στην αγορά εργασίας. Ειδικότερα οι μεταφραστές γλωσσών εκτός της Ευρώπης, όπως της Κινεζική και της Αραβικής γλώσσας μπορεί να είναι αύριο περιζήτητοι.

Υγειονομική περίθαλψη
Τα νέα δεδομένα όπως η αύξηση του προσδόκιμου ζωής και η γήρανση του πληθυσμού δημιουργούν νέες ανάγκες στην αγορά εργασίας. Οι νοσοκόμοι και οι νοσοκόμες, αλλά και όσοι μπορούν να προσφέρουν υπηρεσίες υγείας και βοήθεια στο σπίτι θεωρούνται απαραίτητοι για τους ηλικιωμένους που ζουν πλέον μόνοι τους και όχι με τα παιδιά τους.

Οφθαλμολογία
Ανάπτυξη και θέσεις εργασίας αναμένεται να παρουσιάσει στον κλάδο υγείας και ο τομέας της οφθαλμολογίας. Οι νέες τεχνολογίες που μπαίνουν σιγά σιγά στη ζωή όλων μας επιβαρύνουν τα μάτια μας. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα οι αυξανόμενες απαιτήσεις των ασθενών που αναζητούν φροντίδα για τα μάτια τους να κάνει δημοφιλείς τους οφθαλμίατρους.

Λογιστική
Οι λογιστές ήταν, είναι και θα παραμείνουν ένα επάγγελμα με προοπτικές ακόμη και μέσα στην πιο βαθιά οικονομική κρίση. Όσο η φορολογία παραμένει, οι λογιστές είναι απαραίτητοι τόσο για τους ιδιώτες όσο και για τις επιχειρήσεις.

Ασφάλεια
Την τελευταία δεκαετία όλο και περισσότερες επιχειρήσεις δίνουν βαρύτητα στην ασφάλεια και στις υπηρεσίες περιπόλου. Η ειδικότητα του φρουρού που εργάζεται μέσα και έξω από μια εταιρία ή άλλο ιδιωτικό χώρο προσπαθώντας να αποτρέψει δυσάρεστα περιστατικά, συνεχίσει να παρουσιάζει ζήτηση.

ΕΚ ΤΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ...

Η μια πλευρά λέει ότι ο λαός δεν αντέχει να πάει σε εκλογές, ενώ αντέχει τη λιτότητα που όλο βαθαίνει, αντέχει τη λεηλασία, τη διαφθορά και τις ταπεινώσεις, τις υποδείξεις περί απολύσεων και τις άλλες επιθυμίες των Γερμανών, την υποκρισία των δικών μας, που αγωνιωδώς ζήτησαν τη βοήθεια των δυτικών για να κερδίσουν τι; Τη μη κατάρρευση του συστήματος και τη διατήρηση της εξουσίας.

Η άλλη πλευρά σηκώνει "αγωνιστικό" μπαϊράκι κάνοντας όνειρα για άνετη εκλογική νίκη κι εξουσία με τους δικούς της αυλικούς, μη βλέποντας, ότι η χώρα οδηγείται στο βάραθρο, μην προτείνοντας τίποτα εφικτό κι εφαρμόσιμο ως άμεση λύση.


Κανείς πλέον δεν μπορεί να παραπλανεί τις στρατιές των ανέργων ότι η αδικία θα απαλειφθεί, ο νεοπλουτισμός θα σταματήσει, η κοροϊδία και η ηθική πόρωση θα πάψουν να υπάρχουν, οι εθνικές ταπεινώσεις θα γίνουν παρελθόν, θα μπει φραγμός στην εύνοια των γυπαετών των προμηθειών, η εξευτελισμένη παιδεία θα μπει στον σωστό δρόμο και η δουλικότητα προς τους οικονομικούς κεκράκτες δεν θα μπορεί να διαστρεβλώνεται στα κανάλια της μεθοδευμένης εκτόνωσης.

Η δημοκρατία στην Ελλάδα περνά την ύστατη δοκιμασία.

Βρίσκεται στο στάδιο της περιπλάνησης με πρωθυπουργό διορισμένο σε μια κυβέρνηση στην οποία αντί οι υπουργοί της να κάτσουν όσον καιρό χρειασθεί, για να γκρεμίσουν ό,τι σαθρό έφτιαξαν οι προηγούμενοι και να θεσπίσουν νέους κανόνες επανίδρυσης του κράτους, οδηγούνται πάνω σε μια ετοιμόρροπη σχεδία σε βαλτωμένο τόπο, συγκρουόμενοι μεταξύ τους για μικρά κι ασήμαντα, ενώ γύρω τους καραδοκούν οι διεθνείς κερδοσκόποι και οι εχθροί του Ελληνισμού.

Και ενώ συμβαίνουν αυτά ξεσπαθώνει ο εκπρόσωπος του Δ.Ν.Τ. Πόουλ Τόμσεν, που εκ των υστέρων διαπιστώσει «εμφανή σημάδια της αποτυχίας του προγράμματος» και προτείνει τον τερματισμό οριζόντιων περικοπών και συντάξεων. Διείδε ότι δεν αντέχει άλλο η Ελληνική κοινωνία για νέους φόρους επειδή το φορολογικό φορτίο επιρρίπτεται στους ώμους μικρής μερίδας φορολογουμένων.

Ομολόγησε ότι το μνημόνιο όταν το έφτιαχναν δεν φανταζόντουσαν την αδυναμία και την ανικανότητα του κράτους να το εφαρμόσει σωστά.

Είπε τη μισή αλήθεια. Είδε τη μια όψη του νομίσματος.

Τον εύκολο δρόμο στις επώδυνες λύσεις, που καλείται κυρίως ο λαός να πληρώσει...

Την άλλη όψη, την ανάπτυξη, συνταγή που δεν δόθηκε ή εφαρμόστηκε άσχημα, δεν είπε τίποτα. Τη συνέδεσε αόριστα με τις μεταρρυθμίσεις προτείνοντας διοχέτευση πιστώσεων σε δυναμικές επιχειρήσεις.

Είδε ότι με τα μέτρα δεν πραγματοποιήθηκαν οι δημοσιονομικοί στόχοι. Δεν έπραξε σωστά το κράτος. Υπήρξαν λιγότερα έσοδα και η ύφεση βάθαινε. Αρα τα μέτρα δεν ήσαν σωστά...

Να πάψουν τα ψέματα και να κλείσουν όσες επιχειρήσεις δεν παράγουν έργο για το οποίο ιδρύθηκαν. Να μικρύνει το κράτος και οι δαπάνες του, να γίνουν απολύσεις και να σταματήσουν οι σπατάλες. Να επιταχυνθούν οι συγχωνεύσεις όπου απαιτείται, χωρίς προσκόμματα και κομματικά συμφέροντα.

Πρώτα από όλα να ελαχιστοποιηθεί επιτέλους η γραφειοκρατία με τις ατέρμονες κι ατελέσφορες διαδικασίες της που στραγγαλίζει κάθε προσπάθεια ανάπτυξης, πχ για να υψώσει ένας πλοιοκτήτης την Ελληνική σημαία στο πλοίο του απαιτούνται τρεις μήνες και 32 υπογραφές, όταν στη Μάλτα το αντίστοιχο χρονικό διάστημα είναι μόλις 48 ώρες και οι υπογραφές δύο ενώ στην Κύπρο η διαδικασία ολοκληρώνεται σε 24 ώρες με μία μόνο υπογραφή! Χώρια τα άλλα στην στεριά, που δείχνουν πως το Ελληνικό κράτος εμποδίζει την επιχειρηματικότητα.


Αν συνεχίσουν να επιμένουν σε λανθασμένες συνταγές δικοί μς και ξένοι, ανεξάρτητα αν έχουν δίκιο για τα κουσούρια και τη δομή του κράτους, που δεν μπορεί ν' αλλάξει απ' τη μια μέρα στην άλλη, τότε θα έχουμε μεγαλύτερη ύφεση και θα ακυρώσουν οι ίδιοι τους δημοσιονομικούς στόχους που μας βάζουν να πετύχουμε.

ΕΞΙ ΒΗΜΑΤΑ...

Από την μια μεριά η κυβέρνηση αυτοσχεδιάζει εξαγγέλλοντας κι αποσύροντας μέτρα, από την άλλη οι λύσεις - συνθήματα που προτείνονται από τον Σαμαρά, την Παπαρήγα και τον Τσίπρα για την έξοδό μας από την κρίση προφανώς δεν πείθουν κανένα για την αποτελεσματικότητά τους, συνεπώς υπάρχει ανάγκη να βρεθεί μια πραγματική λύση.

Και ενώ κανένα κόμμα δεν προτείνει κάτι στέρεο, η Roland Berger, μια από τις τρεις μεγαλύτερες εταιρείες συμβούλων της Ευρώπης, με ισχυρή επιρροή στην κυβέρνηση της Αγκελα Μέρκελ, δημοσίευσε στη γαλλική εφημερίδα «La Tribune» ένα σχέδιο έξι βημάτων για την ανάνηψη της Ελληνικής οικονομίας.

Σύμφωνα με αυτούς τα έξι βήματα είναι:

- Περιουσιακά στοιχεία του ελληνικού δημοσίου ύψους 125 δισ. ευρώ συγκεντρώνονται σε μία εταιρεία συμμετοχών, που πουλιέται στην Ε.Ε. αντί 125 δισ. ευρώ, τα οποία εισπράττει η Ελλάδα.

- Ο Οργανισμός της Ε.Ε. πουλά τα περιουσιακά στοιχεία που έχουν περιέλθει στον έλεγχό του έως το 2025 και τα κέρδη αποδίδονται στην Ελλάδα όπως και οι πιθανές ζημιές, αν και η Roland Berger θεωρεί το ενδεχόμενο ζημίας απίθανο.

Με τα έσοδα από την πώληση της εταιρείας η Ελλάδα ξαναγοράζει τα ομόλογά της από την Ε.Κ.Τ. και τον ευρωπαϊκό μηχανισμό διάσωσης EFSF και το δημόσιο χρέος πέφτει από το 145% στο 88% του Α.Ε.Π. Έτσι ο κίνδυνος για την Ε.Κ.Τ. και τους Ευρωπαίους φορολογούμενους από το ελληνικό χρέος εξαφανίζεται.

- Ο Ευρωπαϊκός οργανισμός επενδύει 20 δισ. ευρώ στην αναδιάρθρωση των περιουσιακών στοιχείων της εταιρείας, ενέργεια που αποδίδει 40 - 60 δισ. ευρώ επιπλέον.

- Εισρέουν στην ελληνική οικονομία διαρθρωτικά κονδύλια ίσα με το 8% του Ελληνικού Α.Ε.Π. τα οποία η χώρα δεν χρησιμοποιεί τώρα, που οδηγούν σε ρυθμούς ανάπτυξης της Ελληνικής οικονομίας από το -5% στο +5% και αυξάνουν τα φορολογικά έσοδα κατά 4% του Α.Ε.Π.

- Στο έκτο βήμα, με τα επιπλέον φορολογικά έσοδα η Ελλάδα προχωρά σε επαναγορές ομολόγων ίσες περίπου με το 1% του Α.Ε.Π. της ετησίως. Η μείωση του χρέους και η βελτίωση της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας επιτρέπουν τη μείωση του ύψους των τόκων κατά 50% τουλάχιστον. Ετσι,το χρέος πέφτει κάτω από το 60% του Α.Ε.Π. το 2018.

Οι δανειστές μας μπορούν να μας ξεκοκαλίσουν ξανά καθαρούς και φρέσκους...

Επί χάρτου το σχέδιο φαίνεται τέλειο για τους απέξω, αλλά εδώ είναι Βαλκάνια με φωνακλάδες λαοπλάνους...

Όποιος δεν το πιστεύει ας ψάξει να βρει τον Έλληνα πολιτικό που θα βάλει στο σχέδιο την υπογραφή του, πόσο μάλλον να επιτευχθεί κάποιου είδους συναίνεση...

ΑΣΤΑΘΕΙΑ, ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ ΑΝΤΙ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ, ΣΑΦΗΝΕΙΑ ΚΑΙ ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ...

Η αστάθεια με την έννοια της ανασφάλειας, αμφισβήτησης κι έλλειψη προβλεψιμότητας εμφανίζεται σε διάφορες παραμέτρους της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής ζωής της χώρας.

Αναφορικά με την πολιτική ζωή, αποτελεί σημαντική απόδειξη το γεγονός της μόνιμης κι έντονης εκλογολογίας. Το δυσάρεστο της ύπαρξης μίας μόνιμης απειλής εκλογών είναι το γεγονός ότι αυτές οι μόνιμες φήμες ξεκινούν από το Μέγαρο Μαξίμου. Ποιος θα ξεχάσει την απειλή εκλογών εν όψει των αυτοδιοικητικών εκλογών; Ποιος μπορεί να παραμείνει βέβαιος ότι η κατά καιρούς εκπεφρασμένη επιθυμία της κυβέρνησης να εξαντλήσει την τετραετία, πράγματι θα μετουσιωθεί σε πράξη;

Η συζήτηση περί νωπής λαϊκής εντολής ίσως για μία φορά στη μεταπολιτευτική ζωή της χώρας θα μπορούσε να έχει τη μορφή δημοψηφίσματος κι όχι απαραίτητα τη μορφή εκλογών. Επιπλέον, μέσα σε αυτό το σκηνικό, οι πολίτες έχουν σταματήσει να ελπίζουν σε λόγια από κόμματα και πολιτικούς, πολλές φορές όντως οι ίδιοι στην ανεργία κια την ανασφάλεια για το μέλλον τους...

Βλέπουν την εθνική μας κυριαρχία να έχει καταπατηθεί, μία κυβέρνηση να εκτελεί εντολές ξένων δανειστών, μια αξιωματική αντιπολίτευση να προσπαθεί να κρατήσει τα στελέχη της πριν διασπαστεί εντελώς, μια Αριστερά σπασμένη σε κομμάτια και διάφορα πρόσωπα και κόμματα, πολιτικούς και πολιτικάντηδες σε μία προσπάθεια να επωφεληθούν της ευκαιρίας εκλογών, ώστε να αναδείξουν τα προσωπικά τους μικροπολιτικά συμφέροντα.

Ακόμη το κλίμα αστάθειας στην οικονομική ζωή εκφράζεται έντονα με το πιο γλαφυρό τρόπο μέσα από τις μόνιμες ανατροπές της φορολογικής μας πολιτικής. Ενδεικτικά, μέσα στο έτος 2010 με τους νόμους 3842/2010 και 3888/2010 επήλθαν σημαντικότατες αλλαγές στο φορολογικό μας σύστημα. Γιατί συνεπώς οι αλλαγές αυτές δεν αρκούσαν, αλλά τίθεται η ανάγκη κατάθεσης ενός νέου φορολογικού νομοσχεδίου;

Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα έχει δύο σκέλη: πρώτον η κυβέρνηση όπως αποδεικνύεται δεν έκανε κι εδώ τους σωστούς υπολογισμούς, με αποτέλεσμα τα μέτρα τα οποία έλαβε αφενός δεν ήταν αρκετά ή ακόμη κι εφαρμόσιμα, ώστε να καλυφθούν οι πιστωτικές της ανάγκες, και αφετέρου έπληξαν έντονα κάποιες επιμέρους αγορές, σε σημείο να απειληθεί η ίδια τους η ύπαρξη.

Επίσης η κοινωνική ζωή της χώρας εμφανίζει έντονα στοιχεία αστάθειας. Αναφερόμενοι στην κρίση δεν κάνουμε λόγο μόνο για την οικονομική κρίση, αλλά και την κρίση της πολιτικής και των πολιτικών, των αξιών, της ηθικής και των αρχών.

Ειδικότερα την παρούσα περίοδο, οι πολίτες θέτουν υπό αμφισβήτηση όλες τις δομές του σύγχρονου κράτους. Δεν πιστεύουν ότι η οικονομία θα ανακάμψει, αδιαφορούν για τις υπάρχουσες πολιτικές, χλευάζουν τους πολιτικούς όταν συναντηθούν στον δρόμο, κάνουν εκπτώσεις στις αξίες τους, διαπραγματεύονται την ηθικής τους και επαναπροσδιορίζουν τις αρχές τους. Δυστυχώς όμως κανείς δεν μπορεί να τους κατηγορήσει. Οι σκέψεις αυτές σε συνδυασμό με το γενικότερο κλίμα ανασφάλειας που επικρατεί είναι αρκετές για να θεμελιώσουν το κλίμα αστάθειας στην Ελληνική κοινωνία.

Δυστυχώς στη χώρα μας οι αποφάσεις λαμβάνονται πολλές φορές με ευκολία, με στόχο τη δημιουργία περισσότερο εντυπώσεων, χωρίς αυτές οι αποφάσεις να εντάσσονται στο πλαίσιο δημιουργίας ενός μακροχρόνιου σταθερού και συγκεκριμένου επενδυτικού κλίματος, το οποίο προϋποθέτει τα μέτρα και οι αποφάσεις της εκάστοτε κυβέρνησης να εκφράζουν: σταθερότητα, σαφήνεια και συνέπεια τα τρία «Σ» και λίγη σοβαρότητα...

Το ζητούμενο παραμένει η Πολιτεία πρώτα και κύρια να δίνει τις σαφείς και μακροπρόθεσμες κατευθυντήριες, ώστε οι πολίτες της να μπορούν να αισθάνονται ασφάλεια.

Για να ανακάμψει η Ελλάδα μας, χρειάζεται σταθερότητα, προβλεψιμότητα και σοβαρότητα, που όμως αναζητούνται ακόμη. Χωρίς αυτά δεν θα υπάρξει ποτέ ανάπτυξη και διέξοδος μπροστά.

Άμα δεν υπάρξει εκ νέου ανάπτυξη (πραγματική, όχι αεριτζήδικη) δεν θα πέφτουν τα ποσοστά ανεργίας. Και η ανάπτυξη δεν έρχεται ούτε με φορομπηχτικές υπερβολές, ούτε με ξεπούλημα όσο - όσο της κρατικής περιουσίας για να ταΐσουμε το μνημόνιο ούτε φυσικά με αριστερούς στρουθοκαμηλισμούς.

ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ...

Υπόθεση Α.

Το δημόσιο εκχωρεί δωρεάν μια μεγάλη δημόσια έκταση σε μεγάλη πόλη της Κρήτης για τη δημιουργία Mall, πακέτο με φορολογικές και πολεοδομικές -fast track- διευκολύνσεις.

Έρχεται σε συνεννόηση με εθνικό εργολάβο, ο οποίος παίρνει τη δουλειά, την ολοκληρώνει και τη μοσχοπουλάει σε μια πολυεθνική.

Τα πρώτα χρόνια κυλάει λίγο χρήμα στην περιοχή και υπάρχει μια ψευδαίσθηση ανάπτυξης και καλοζωίας. Σε λίγα χρόνια διαπιστώνουμε ότι κλείνουν άλλες μικρότερες επιχειρήσεις στο κέντρο και ότι τα ευρώ μεταναστεύουν στη Γερμανία...

Υπόθεση Β.

Το δημόσιο κτίζει το Mall με δικές του δαπάνες. Νοικιάζει τα καταστήματα σε επιτυχημένους επιχειρηματίες της πόλης.

Κάθε χρόνο εισπράττει ενοίκια, δημιουργείται ανάπτυξη και το χρήμα ανακυκλώνεται μέσα στην τοπική αγορά.

Το κράτος εισπράττει και από ενοίκια και από διευρυμένη φορολογική βάση...


Και οι δύο παραπάνω υποθέσεις είναι φιλελεύθερες. Η Α λέγεται νεοφιλελεύθερη, η Β κοινωνική φιλελεύθερη.

Η βασική τους διαφορά είναι ότι η υπόθεση Α συνοδεύεται από μίζα αναλόγου μεγέθους και η ιστορία έχει αποδείξει ότι προτιμάται, όταν πρόκειται ν΄ανακατευτεί το δημόσιο...

ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΑΠΟΔΑ...

Είχε πει ο Γούντι Άλλεν:

Την επόμενη ζωή μου θέλω να την ζήσω ανάποδα.

Ξεκινάς από νεκρός. Έτσι το γλιτώνεις αυτό.

Μετά ξυπνάς σε ένα γηροκομείο και αισθάνεσαι κάθε μέρα και καλύτερα.

Σε πετάνε έξω από το γηροκομείο γιατί δεν είσαι πλέον τόσο γέρος.

Πηγαίνεις και εισπράττεις τη σύνταξή σου και μετά όταν αρχίζεις να δουλεύεις σου δίνουν δώρο ένα χρυσό ρολόι και κάνουν πάρτι για σένα την πρώτη μέρα στη δουλειά.

Δουλεύεις τα επόμενα 40 χρόνια μέχρι να γίνεις νέος και να χαρείς τη ζωή.
Κάνεις πάρτι, πίνεις αλκοόλ και γενικά είσαι ζωηρός και ατακτούλης.
Μετά είσαι έτοιμος για το γυμνάσιο.

Μετά πας στο δημοτικό, γίνεσαι παιδί, παίζεις. Δεν έχεις ευθύνες, γίνεσαι βρέφος μέχρι τη στιγμή που γεννιέσαι.

Μετά περνάς 9 μήνες κολυμπώντας σε ένα πολυτελές σπά με όλα τα κομφόρ, κεντρική θέρμανση και πλήρη εξυπηρέτηση, μεγαλύτερο χώρο κάθε μέρα και...

Να το!!
Τελειώνεις σαν ένας οργασμός...