ΚΑΠΟΤΕ, ΑΛΛΙΩΤΙΚΑ...

Κάποτε είχαμε όνειρα που τελείωσαν.

Κάποτε υπήρχαν δουλειές που μειώθηκαν κι εντέλει έλειψαν.

Κάποτε είμαστε άνθρωποι γελαστοί και χαρούμενοι, γιατί είχαμε κανονικότητα στη ζωή μας, επιδιώκαμε να σπουδάσουμε, να μάθουμε, να πετύχουμε, αισιοδοξούσαμε και οικοδομούσαμε το μέλλον μας κι αυτό των παιδιών μας.

Οι σαλεμένοι αριστεροί στην απέναντι γωνία πετούσαν πέτρες σε κάθε μορφής δημιουργικότητα. Είτε με την βία είτε με την κοινωνική διαπόμπευση είτε με τον κοινωνικό αποκλεισμό.

Να μη αναπτυχθεί τίποτε εκτός από τον "αριστερό" τρόπο σκέψης. Από το σχολείο, το λύκειο, το πανεπιστήμιο, τους συλλόγους, την βιοπάλη.

Τα πανεπιστήμια γέμισε από σχεδόν εμμονικούς αριστερούς καθηγητές και ας είχαν μετεκπαιδευτεί στα μεγαλύτερα πανεπιστήμια των ελευθέρων χωρών της Ευρώπης και της Αμερικής. Και παρήγαγαν τόσα χρόνια φοιτητές κι απόφοιτους κακέκτυπα τους. Κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις αποκλείονταν από καρέκλες κι αξιώματα, απογοητεύονταν κι έφευγαν στο εξωτερικό. Η νεολαία εθίστηκε σε ένα κόσμο διαρκούς αμφισβήτησης. Με καλύτερες σπουδές από τους γονείς τους και καλύτερες προθέσεις, αλλά αιχμάλωτη και μετέωρη στην γενική κοινωνική αναταραχή.

Το Δημόσιο έγινε το κουτί της Πανδώρας και η λύση για κάθε νόσο. Η πολιτική εκμαύλισε τις συνειδήσεις για μια θέση στο Δημόσιο και εξαγόρασε την ψήφο των πολιτών, για να δημιουργηθεί το πελατειακό κράτος χωρίς δομές και χωρίς ανάπτυξη. Μόνο το δημόσιο είχε ψυχή και έχριζε συμπαράστασης από όλους ανεξαιρέτως μέχρι σήμερα. Όσοι πολιτικοί απλώς τόλμησαν και ζήτησαν τη μείωση του, απλώς εξαφανίστηκαν πολύ σύντομα.

Κάθε προσπάθεια για ανάπτυξη, κάθε ελπιδοφόρα επένδυση, όσο καλοπροαίρετη διάθεση και αν υπήρχε την έπνιγαν στη γένεσή της. Με τις απεργίες, τις ομάδες συμπαράστασης των δήθεν εργαζομένων, τους πανταχού παρόντες σε τέτοια συνδικαλιστές, τους κλακαδόρους δημοσιογράφους, τους τυχάρπαστους "κοινωνικούς αγωνιστές" και τα δικά τους πολιτικά παπαγαλάκια.

Η ιδιωτική πρωτοβουλία άρχισε να πυροβολείται σαν να πρόκειται για κοινωνικό κακό.
Εκεί που πάντα ασφυκτιούσε σε ένα εχθρικό περιβάλλον που την κατέπνιγε, κατακερματίσθηκε, χρεωκόπησε, έφυγε για άλλες χώρες.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έδωσε τη χαριστική βολή στην ιδιωτική οικονομία, λόγω ιδεολογίας (ή επίμονης ηλιθιότητας) και την αποτελείωσε.

Οι οικονομίες των νοικοκυριών εξαντλήθηκαν, η αγοραστική δύναμή τους συρρικνώθηκε, η παραγωγική οικονομία τελματώθηκε και η ανάπτυξη ματαιώθηκε.

Οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα βρέθηκαν ανυπεράσπιστοι στους δρόμους, άνεργοι. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους ίδιους, την ατομική τους αξιοπρέπεια, την οικογένειά τους και τα παιδιά τους.

Που είναι όλοι αυτοί οι ευαίσθητοι αριστεροί να κλάψουν για τον ιδιωτικό τομέα που πεθαίνει;

Το αδηφάγο κράτος επιχαίρει για τους διορισμούς των δικών τους παιδιών σαν παλαιότερα σαν "λάφυρο νίκης" και τελευταία σαν «ηθικό πλεονέκτημα» της αριστεράς.

Σε ένα ρουσβετολογικό ορυμαγδό που θα ζήλευαν και οι πιο διεφθαρμένες χώρες. Τώρα που έρχεται ο λογαριασμός θα καταλάβει τι έγινε όλα αυτά χρόνια.

Η χώρα βυθίστηκε στο σκοτάδι.

Κάποιος πρέπει να ανοίξει τον διακόπτη για να μπει φως. Χωρίς καθυστέρηση.

Κάποιος να αλλάξει τα πράγματα για να υπάρξει μέλλον...

Για να μην ακουστεί κι όχι άδικα στο εγγύς μέλλον από τη νέα γενιά:

Τί έκανες όταν διαμορφωνόταν το μέλλον μου μπαμπά (και μαμά φυσικά);

ΜΠΑΝΙΟ ΣΤΗ ΣΚΑΦΗ...

Όταν κάπου είδα αυτή τη φωτογραφία...

...μου ξέθαψε παλιές μνήμες στο νου. Φυλαγμένες καλά στο νού, από τα πρώτα μου χρόνια...

Σάββατο, οπωσδήποτε Σάββατο μεσημέρι, λίγο πριν την ώρα που αναμενόταν να γυρίσει ο πατέρας από την τότε δουλειά του, εργάτης σε οικοδομή, ζέσταινε ή μάνα νερό στο πετρογκάζι, γεμάτο ένα μεγάλο μαυρισμένο μπουγαδοτσίκαλο.

Να γυρίζει ο πατέρας από τη οικοδομή Σάββατο μεσημέρι να γδύνεται και να μπαίνει όρθιος στην μεγάλη ξύλινη και τσίγκινη σκάφη καλυμένη μέσα με τον μουσαμά που την στεγανοποιούσε κάπως, θεσμένη στο πάτωμα στη μέση της κουζίνας.

Με τα ρούχα της δουλειάς του αφημένα σωρό στο πλάι, να βγάζει την βρώμα, τον ιδρώτα και τη σκόνη ολόκληρης της βδομάδας.

Με το ζεστό νερό που του έριχνε η μάνα τακτικά, με ένα μεταλλικό κύπελο  που είχαμε για κάθε δουλειά στο σπίτι.

Πρώτα τα μαλλιά, μετά το σώμα όλο και τέλος τα ρούχα, πλύσιμο στο χέρι με κείνο το πράσινο σαπούνι της ΑΒΕΑ που τα έβγαζε όλα από παντού, σάρκα και ρούχα. Τα απομεινάρια του, μικρά κομματάκια τα χρησιμοποιούσε για να ξυρίζεται, κάνανε πλούσια σαπουνάδα σαν τα ανάδευε με το πινέλο και γλιστρούσε απαλά το ξυράφι Astor...

Ξέβγαλμα τα ρούχα κι άπλωμα στις απλώστρες από χοντρό σύρμα και πλαστικά σκοινιά στην αυλή από την ακούραστη μάνα, να είναι έτοιμα την Δευτέρα πρωί - πρωί, για άλλη μια ακόμη βδομάδα κάματο.

Μετά στην ίδια σκάφη με άλλο βέβαια ζεστό νερό, είχαμε σειρά εμείς οι υπόλοιποι, να είμαστε καθαροί το απόγευμα για την καθιερωμένη Σαββατιάτικη βόλτα και τον Κυριακάτικο πρωινό εκκλησιασμό.

Τώρα αν τα χρόνια αυτά θεωρούνταν & ήταν ευτυχισμένα, άλλο θέμα για πολύ συζήτηση...

ΟΠΟΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ;

Η παρακάτω αγγελία δημοσιεύτηκε σε τοπική εφημερίδα της ηπειρωτικής Ελλάδας:

«Νέος 23 ετών αναζητά οποιαδήποτε θέση εργασίας. Γνώστης μαγειρικής, ζαχαροπλαστικής.
Εμπειρία πρατηρίου υγρών καυσίμων, χειρωνακτικές εργασίες. Εμπειρος στο τραγούδι και τα μουσικά όργανα. Γνώσεις Η/Υ, αγγλικά με πτυχίο και γερμανικά. Δίπλωμα οδήγησης Ι.Χ. και μοτοσυκλέτας. Εχω και άλλες γνώσεις στον επαγγελματικό τομέα».

Μέσα σε 40 λέξεις όλη η αγωνία ενός νέου ανθρώπου να βρει εργασία.

Με κάθε τρόπο, όπου είναι δυνατόν, για όποια δουλειά μπορεί να κάνει. Ολη η σύγχρονη Ελλάδα μέσα από τις 40 λέξεις ενός νέου...

Από την καθόλου εργασία, στην ημιαπασχόληση, στην ελαστική εργασία, στα πεντάωρα, στη μισή εργασία και στη μισή ζωή.

Χώρια ο παράλληλος αγώνας για να μαζέψει ακόμα περισσότερες εμπειρίες, να συγκεντρώσει πτυχία, βεβαιώσεις, σεμιναριακές παρουσίες, εργασιακές εμπειρίες, μάστερ, μεταπτυχιακά και να καταλήξει αν τον επιλέξουν, στην κιμαδομηχανή της αγοράς.

Σε ένα διαρκές κυνήγι, στο οποίο όμως δεν είναι ο κυνηγός, αλλά το θήραμα στη ζούγκλα της "ελεύθερης" αγοράς.

ΠΡΟΣΟΝΤΑ ΣΤΗ ΖΩΗ...

Μπορεί το παιδί μας να μεγαλώνει σ' ένα όμορφο και άνετο σπίτι, να έχει το φαγητό της αρεσκείας του, να του προσφέρουμε άφθονα παιχνίδια, να το μαθαίνουμε πιάνο και χορό, να του προσφέρουμε όλες τις ανέσεις και να μην του χαλάμε χατίρι, αλλά...

Όταν πχ σκαλίζουμε ή καθαρίζουμε τον κήπο μας ας το αφήσουμε να συμμετέχει, όταν στρώνουμε το τραπέζι για φαγητό ας το καλέσουμε να βοηθήσει, ας το μάθουμε να συμμετέχει.

Δεν είναι επειδή έτσι θα μας ελαφρύνει από τα οικονομικά βάρη, ή ότι δεν έχουμε αν είμαστε πλούσιοι την ανάγκη της βοήθειάς του, αλλά με αυτό τον τρόπο του δείχνουμε την βασισμένη σε σωστές βάση αγάπη μας και το πιο σημαντικό του μαθαίνουμε να εκτιμά την αξία της συνεργασίας με άλλους προκειμένου να επιτευχθούν κάποια πράγματα σ' αυτή τον κόσμο.

Ένα παιδί που μεγαλώνει με υπερπροστασία και συνήθως απολαμβάνει ότι θέλει, αναπτύσσει πολλές φορές την «αρρωστημένη» νοοτροπία να θέτει τον εαυτό του πάνω απ' όλα. Αυτό το άτομο δύσκολα εκτιμά τις προσπάθειες και τον αγώνα των γονέων του.

Όταν αρχίζει να εργάζεται έχει την απαίτηση, κάθε εργαζόμενος να τον ακούει υποτακτικά και αν γίνει προϊστάμενος ή διευθυντής, ποτέ δεν θα αναγνωρίσει τις προσπάθειες των εργαζομένων του και θα κατηγορεί πάντα τους άλλους, για τυχόν αποτυχίες.

Αυτό το είδος των ανθρώπων, οι οποίοι μπορεί να είναι μορφωμένοι σπουδασμένοι και με πολλά πτυχία, μπορεί προσωρινά να επιτύχουν, αλλά τελικά ποτέ δεν αισθανθούν την «γλύκα» της επιτυχίας. Θα γκρινιάζουν συνεχώς θα είναι γεμάτοι μίσος και θυμό στην προσπάθειά τους να αναδειχτούν.

Ένας νεαρός άνδρας πήγε να υποβάλλει αίτηση για μια διευθυντική θέση σε μια μεγάλη εταιρεία . Αφού πέρασε την αρχική συνέντευξη , έπρεπε τώρα να συμφωνήσει και ο γενικός διευθυντής για την πρόσληψη.

Ο διευθυντής ανακάλυψε από το βιογραφικό του, ότι ο νεαρός είχε εξαιρετικές ακαδημαϊκές σπουδές. Ρώτησε, «Πως κατάφερες να κάνεις αυτέ τις σπουδές; Μήπως πήρες υποτροφίες;»

«Όχι του απάντησε ο νεαρός».

«Ο πατέρας σου κατέβαλλε όλα αυτά τα δίδακτρα;» ρώτησε ξανά ο διευθυντής.

«Ο πατέρας μου κύριε πέθανε όταν ήμουν ενός έτους, η μητέρα μου ήταν αυτή που πλήρωνε τα δίδακτρά μου» Απάντησε.

« Που εργάζεται η μητέρα σου;»

«Η μητέρα μου εργάζεται ως καθαρίστρια ρούχων. Πλένει ρούχα για άλλους»

Ο διευθυντής ζήτησε τότε από το νεαρό να του δείξει τα χέρια του. Ο νεαρός έδειξε τα χέρια του τα οποία ήταν λεία και πολύ απαλά.

«Έχεις βοηθήσει ποτέ τη μητέρα σου στο πλύσιμο των ρούχων;»

«Ποτέ, η μητέρα μου ήθελε πάντα να μελετώ και να διαβάζω όσο το δυνατόν περισσότερο. Εκτός αυτού, η μητέρα μου πλένει τα ρούχα πιο γρήγορα από μένα.

Ο διευθυντής είπε: «Θέλω να σου ζητήσω κάτι. Όταν πας σπίτι σήμερα, πήγαινε να καθαρίσεις τα χέρια της μητέρας σου και θα τα ξαναπούμε αύριο το πρωί».

Ο νεαρός θεώρησε ότι οι πιθανότητες να πάρει τη θέση, ήταν πολύ μεγάλες. Όταν πήγε πίσω στο σπίτι, ζήτησε από τη μητέρα του να τον αφήσει να καθαρίσει τα χέρια της. Η μητέρα παραξενεύτηκε και με ανάμεικτα συναισθήματα άπλωσε τα χέρια της προς το γιο της.

Ο νεαρός άρχισε να πλένει τα χέρια της μητέρας του σιγά-σιγά, ενώ δάκρυα έσταζαν από τα μάτια του όση ώρα το έκανε αυτό. Ήταν η πρώτη φορά που παρατήρησε ότι τα χέρια της μητέρας του ήταν τόσο ζαρωμένα, και ότι υπήρχαν τόσες πολλές μελανιές πάνω τους. Μερικές μελανιές μάλιστα ήταν τόσο οδυνηρές, που η μητέρα του βογκούσε όταν τις άγγιζε.

Ήταν η πρώτη φορά που ο νεαρός συνειδητοποίησε ότι ήταν αυτά τα χέρια που έπλεναν σε καθημερινή βάση ρούχα για να μπορέσει να πληρώσει τα δίδακτρά του. Οι μελανιές στα χέρια της, ήταν το τίμημα που η μητέρα έπρεπε να πληρώσει για την εκπαίδευσή του και το μέλλον του παιδιού της.

Μετά τον καθαρισμό των χεριών της μητέρας του, ο νεαρός άρχισε να πλένει σιγά - σιγά όλα τα ρούχα που είχαν στοιβαχτεί για πλύσιμο, μονολογώντας «Μάννα συγγνώμη και σ' ευχαριστώ για όλα» Μάννα συγγνώμη και σ' ευχαριστώ για όλα», ενώ δάκρυα συνέχιζαν να τρέχουν από τα μάτια του.

Εκείνο το βράδυ, μητέρα και ο γιος έκατσαν και κουβέντιασαν για αρκετή ώρα.

Την άλλη μέρα το πρωί, όταν ο νεαρός πήγε στο γραφείο του διευθυντή συγκινημένος και βουρκωμένος, βλέποντάς τον έτσι, τον ρώτησε.

«Για πες μου λοιπόν, τι έγινε χθες στο σπίτι σου; Τι έκανες; Έμαθες κάτι καινούργιο»

Ο νεαρός απάντησε: «Καθάρισα τα χέρια της μητέρας μου, αλλά και έπλυνα τελικά όλα τα ρούχα που είχε για πλύσιμο»

«Τώρα κατάλαβα και εκτίμησα την προσπάθεια της μητέρας μου. Χωρίς τη μητέρα μου, δεν θα ήμουν αυτό που είμαι σήμερα. Συνειδητοποίησα με την πράξη αυτή, πόσο σημαντική είναι η βοήθεια που σου προσφέρουν οι άλλοι. Έχω καταλήξει να εκτιμώ την αξία και τη σημασία που έχει το να βοηθά ο ένας τον άλλο στην οικογένεια και στην κοινωνία»

Ο διευθυντής τότε του είπε: «Αυτό είναι που ψάχνω σε ένα συνεργάτη. Θέλω να προσλάβω ένα άτομο που δεν θα σκέφτεται μόνο το εαυτό του, που μπορεί να γνωρίζει και να εκτιμά τη βοήθεια, τις προσπάθειες και τα δεινά των άλλων, για να επιτευχτούν κάποια πράγματα στη ζωή και δεν θα θέτει τα χρήματα ως μοναδικό στόχο του στη ζωή του. Έχεις προσληφθεί»

Αυτό το νεαρό άτομο εργάστηκε πολύ σκληρά, έλαβε αξιώματα στην επιχείρηση και απολάμβανε το σεβασμό των υφισταμένων του. Κάθε εργαζόμενος που είχε, εργάστηκε επιμελώς και ως ομάδα με τους υπόλοιπους. Οι επιδόσεις της εταιρείας βελτιώθηκαν σημαντικά.

ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ & ΜΕΙΩΣΕΙΣ ΤΩΡΑ...

Οι απολύσεις είναι το σκληρότερο μέτρο το γνωρίζουμε όλοι, ιδιαίτερα αυτοί που το έχουμε ζήσει στο πετσί μας κάποια στιγμή της ζωής μας κια δεν χαθήκαμε βέβαια ούτε αφανιστήκαμε όπως ωρύονται σήμερα οι συνδικάλες, μα κοιτάξαμε αλλού και προχωρήσαμε στη ζωή μας.

Προφανώς η κατάργηση οργανικών θέσεων είναι ο μόνος πρόσφορος τρόπος για την μείωση του προσωπικού του δημόσιου και ευρύτερου δημόσιου τομέα. Και αυτή η κυβέρνηση και οι προηγούμενες προσπαθούσαν να το αποφύγουν, προφασιζόμενοι κάθε είδους δικαιολογία. Μα επιτέλους έφτασε η ώρα "0" με την τρόικα από πάνω με το τσεκούρι κι άλλων μέτρων. Το καλύτερο που μπορεί να κάνει η κυβέρνηση αντί να κρύβεται, να μιλήσει ανοιχτά στον Ελληνικό λαό για τους λόγους που την οδήγησαν σε αυτές τις αποφάσεις...

Οι πτωχευμένοι Έλληνες που δεν έχουν δουλειά κι όταν βρούν μία, ο μισθός τους είναι 500-400-300 €, (αυτά δεν ισχύουν σε όσους δεν γίνονται υπάλληλοι μα επαγγελματίες κι αξίζει το έργο τους), δε γίνεται παραπέρα να χρυσοπληρώνουν στρατιές αργόμισθων, συμπεριλαμβανομένων και 300 βολεμένους πολιτευτές που έτυχε κι εκλέχτηκαν βουλευτές + τους συγγενείς τους + τους κολλητούς τους + τους παρατρεχάμενους κομματόσκυλους τους.

Σε μια χώρα στην οποία η σαπίλα του πολιτικού της συστήματος έχει φθάσει στο απροχώρητο150 βουλευτές και πολλοί είναι. Σίγουρα θα υπάρχουν ανάμεσα μας 150 ικανοί χωρίς καμιά εξάρτηση από κόμματα και κολέγια, που στην εποχή της άγριας κρίσης θα δεχτούν να μας υπηρετήσουν, βάζοντας το προσωπικό και οικονομικό τους συμφέρον σε δεύτερη μοίρα. Καιρός να ηγηθούν αυτοί που μπορούν και θέλουν να προσφέρουν κι όχι οι ιδιοτελείς , αναιδείς και κυνικοί ωφελιμιστές.

Οτι πρέπει να συρρικνωθεί ο δημόσιος τομέας είναι φως φανάρι. Ναι, αλλά να μην είναι αυτές οι αναγκαίες απολύσεις τυφλές και τυχαίες. Με πρώτο και καλύτερ στόχο τους υπαλλήλους που οι ίδιοι προσέλαβαν αναξιοκρατικά στη Βουλή και αλλού.

Αξιολόγηση σε όλο το προσωπικό του δημοσίου με αξιοκρατία. Να δούμε πως μπήκε ο κάθε υπάλληλος στο δημόσιο...

Αν ο Καραμανλης είχε κάνει την περίφημη "επανίδρυση" τις πρώτες βδομάδες τότε που μπορούσε και ο Παυλόπουλος δεν είχε μονιμοποιησει χιλιάδες συμβασιούχους οι περισσότεροι εκ των οποίων διορίστηκαν με βύσμα, σήμερα δεν θα υπάρχει αυτό το πρόβλημα. Αντιθέτως ανταγωνιζοταν με το ΠΑΣΟΚ ποιός θα μονιμοποιησει τους περισότερους πελάτες...

Αντί να ενδυναμωθεί ο θεσμός του ΑΣΕΠ, αφήνανε δημάρχους να διορίζουν στις δημοτικές επιχειρήσεις χιλιάδες.ψηφοφόρους τους. Πολλοί από αυτούς απολαμβάνουν ακόμη και σήμερα υψηλότερους μισθούς από εργαζόμενους στους Δήμους που προσφέρουν έργο. .Το ίδιο και οι δημοτικοί αστυνομικοί που σουλάτσαραν μέχρι χθές στους δρόμους (όσο δεν κρύβονταν σε συγκεκριμένες φιλικές καφετέριες) με μια σφυρίχτρα κι αποτέλεσμα μηδέν. Αν τους θεωρούν απαραίτητους για τη λειτουργία των δήμων, ας τους πληρώσουν οι δήμαρχοι που τους βάλανε!

Διαμαρτυρίες και λοιπά καραγκιοζιλίκια των ημερών που βλέπουμε, όποιος βολεμένος μέχρι χθές νομίζει ότι τάχα αδικείται ΜΟΝΟ έξω από από τα κομματικά γραφεία στα κόμματα και στους άχρηστους πολιτικούς που τον "εξυπηρετήσανε". Κανείς άλλος δε νοιάζεται, έχουμε τις δικές μας ζωές να κοιτάξουμε, δεν θα ασχολούμαστε με τις ψευδο-επαναστάσεις των ρουσφετιών...

ΠΕΡΙΖΗΤΗΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ...

Λίστα με 87 επαγγέλματα που προβλέπεται ότι θα έχουν αυξημένη ζήτηση στην αγορά εργασίας ώς το 2020 έδωσε στη δημοσιότητα ο ΣΕΒ, παρουσιάζοντας το «Μηχανισμό Διάγνωσης των Αναγκών των Επιχειρήσεων σε Επαγγέλματα και Δεξιότητες» που δημιουργήθηκε με χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ.

Ο μηχανισμός που παρουσιάστηκε συγκεντρώνει στοιχεία σχετικά με τις διαφαινόμενες τεχνολογικές, οικονομικές, ρυθμιστικές εξελίξεις και τάσεις σε επιλεγμένους τομείς της Ελληνικής οικονομίας σε μεσο-μακροπρόθεσμο ορίζοντα και αναλύει τις επιπτώσεις τους στα επαγγέλματα, από πλευράς απαιτούμενων γνώσεων, δεξιοτήτων και ικανοτήτων. Σε αυτή τη φάση ο μηχανισμός λειτουργεί σε 8 Επιχειρηματικούς Τομείς, που θεωρείται ότι παρουσιάζουν σημαντικό ενδιαφέρον για την Ελληνική οικονομία και είναι οι: Τρόφιμα, Τεχνολογίες Πληροφορικής και Επικοινωνιών, Ενέργεια, Δομικά Προϊόντα, Εφοδιαστική Αλυσίδα, Περιβάλλον, Μέταλλο, Υγεία.

Τα επαγγέλματα που συνδέονται με την ανάπτυξη των κλάδων αυτών, όπως προέκυψαν από τη μελέτη, είναι:

Τομέας της Ενέργειας

Ενεργειακός Μελετητής
Εξειδικευμένο Στέλεχος σε Τεχνολογίες Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας
Εξειδικευμένο Στέλεχος σε Συστήματα Ηλεκτρικής Ενέργειας
Τεχνικός Αυτοματισμών
Τεχνικός Φωτοβολταϊκών Συστημάτων
Εξειδικευμένο Στέλεχος σε θέματα Αυτοματισμών
Σύμβουλος Ενεργειακών Επενδύσεων
Εξειδικευμένο Στέλεχος σε θέματα Προστασίας Περιβάλλοντος
Εξειδικευμένο Στέλεχος σε θέματα Εξοικονόμησης Ενέργειας
Εξειδικευμένο Στέλεχος στο Βιοκλιματικό Σχεδιασμό & Κτιριακές Εφαρμογές
Εξειδικευμένο Στέλεχος σε Συστήματα-Δίκτυα Aερίων
Τεχνικός Αιολικών Συστημάτων.

Τομέας των Τεχνολογιών της Πληροφορικής και των Επικοινωνιών (ΤΠΕ)

Ειδικός Ανάπτυξης Εφαρμογών Κινητής Τηλεφωνίας [Mobile Applications Developer]
Ειδικός Ανάπτυξης Λογισμικού ή Προγραμματιστής [Software Engineer (Developer)]
Αναλυτής Συστημάτων/ Σχεδιαστής Δικτύων [Systems Analyst/ Network Planner]
Αναλυτής Επιχειρησιακών Αναγκών και Διαδικασιών [Business Analyst]
Υπεύθυνος Διαδικτύου [Digital Media Specialist and/or Web Master]
Μηχανικός Δικτύων [Network Engineer]
Σχεδιαστής Ενοποιημένων Συστημάτων [Enterprise and Systems Architect]
Υπεύθυνος Τεχνικής Ανάπτυξης και Ανάπτυξης Δικτύων [Development and Network Engineering Management]
Υπεύθυνος Ποιότητας Πληροφοριακών Συστημάτων/ Δικτύων [Quality Assurance Manager]
Υπεύθυνος Ασφάλειας Πληροφοριακών Συστημάτων/ Δικτύων [ICT Security Manager]
Μηχανικός Υλικού [Hardware Engineer]
Ειδικός Εφαρμογής Eλέγχων στην Aνάπτυξη Λογισμικού και στην Eγκατάσταση Υλικού [Test Specialist]
Yπεύθυνος Σχεδιασμού Προϊόντων ή/και Υπηρεσιών [Product and/or Services Manager]
Υπεύθυνος Έργων ΤΠΕ [ICΤ Project Manager]
Διαχειριστής Βάσεων Δεδομένων και Κέντρων Δεδομένων [Database & Data Center Administrator]
Υπεύθυνος Πληροφοριακού Συστήματος/ Λειτουργίας Δικτύου [Business Information/Network Manager].

Τομέας των Τροφίμων

Στέλεχος Διαχείρισης Ασφάλειας & Ποιότητας Τροφίμων
Υπεύθυνος Μarketing Τροφίμων
Επιστημονικός Σύμβουλος Εταιρειών Τροφίμων
Επιστήμονας R&D
Στέλεχος Εργαστηρίων Ελέγχου Ποιότητας
Υπεύθυνος Νομοθεσίας και Επικοινωνίας
Υπεύθυνος Προμηθειών Α' Υλών
Εξειδικευμένο Στέλεχος Παραγωγής Τροφίμων
Μηχανικός Υποδομών & Συντήρησης.

Τομέας Δομικών Προϊόντων

Εξειδικευμένο Στέλεχος Περιβαλλοντικής Προστασίας - Ανακύκλωσης Δομικών Προϊόντων
Εξειδικευμένο Στέλεχος Διαχείρισης Ποιότητας Δομικών Προϊόντων
Μηχανικός Κατασκευών με έμφαση στη Διαχείριση Ενέργειας
Εξειδικευμένο Στέλεχος Παραγωγής Δομικών Προϊόντων
Στέλεχος Προώθησης και Πώλησης Ενεργειακά Οικονομικών Δομικών Προϊόντων (Green Marketing).
Αρχιτέκτονας Βιοκλιματικής Δόμησης
Στέλεχος Έρευνας και Ανάπτυξης Δομικών Προϊόντων
Εξειδικευμένο Στέλεχος Οικονομίας Δομικών Προϊόντων

Τομέας του Περιβάλλοντος

Ειδικός Αντιρρύπανσης
Εξειδικευμένο Στέλεχος Διαχείρισης και Ανακύκλωσης Ειδικών Αποβλήτων (βιομηχανικά κτλ)
Υπεύθυνος Παρακολούθησης Υδάτινων Αποδεκτών και Ποιότητας Πόσιμου Νερού
Σύμβουλος Βιομηχανικής Συμβίωσης σε θέματα Περιβάλλοντος
Οικονομολόγος του Περιβάλλοντος
Ειδικός στον Περιβαλλοντικό Έλεγχο και Πιστοποίηση
Επαγγέλματα Εφαρμογών στον Τομέα του Περιβάλλοντος
Νομικός Περιβαλλοντικών Θεμάτων.

Τομέας της Εφοδιαστικής Αλυσίδας (Logistics)

Υπεύθυνος Εφοδιαστικής Αλυσίδας (Supply Chain Manager)
Υπεύθυνος Μεταφορών (Transportation Manager)
Υπεύθυνος Logistics (Logistics Manager)
Υπάλληλος Logistics (Logistics Coordinator)
Υπεύθυνος Διανομής (Distribution Manager)
Υπεύθυνος Εξαγωγών (Export Manager)
Υπεύθυνος Αποθηκών (Warehouse Manager)
Μηχανικός Logistics (Logistics Engineer)
Υπεύθυνος Σχεδιασμού Ζήτησης (Demand Planner)
Υπεύθυνος Αγορών/Προμηθειών (Purchasing / Procurement Manager)
Υπάλληλος Αποθηκών (Warehouse Coordinator)
Υπεύθυνος Εξυπηρέτησης Πελατών (Customer Service Manager).

Τομέας του Μετάλλου

Εξειδικευμένο Στέλεχος Περιβαλλοντικής Προστασίας - Ανακύκλωσης Προϊόντων Μετάλλου
Μηχανικός Εκμετάλλευσης Μεταλλείων και Ορυκτών Πόρων
Μηχανικός Τεχνολογίας Μεταλλικών Υλικών
Τεχνίτης Κατασκευών Αλουμινίου
Γομωτής
Χειριστής Μηχανημάτων Έργου
Εφαρμοστής, Τεχνίτης - Εφαρμοστής Μηχανημάτων
Ηλεκτρολόγος - Ηλεκτρονικός - Ειδικός Αυτοματισμών
Τεχνίτης Μεταλλικών Κατασκευών
Συγκολλητής και Κόπτης Μετάλλων-Ηλεκτροσυγκολλητής- Οξυγονοκολλητής
Χειριστής Εργαλειομηχανών Κοπής/Μορφοποίησης Μετάλλων.

Τομέας της Υγείας

Χημικός Μηχανικός ή Χημικός -στην Έρευνα και Παραγωγή Φαρμακευτικών και Παραφαρμακευτικών Προϊόντων
Ιατρός Κλινικός Γενετιστής
Κλινικός Παθολόγoανατόμος (Clinical Pathologist)
Φαρμακοποιός- Φαρμακολόγος
Υπεύθυνος Διασφάλισης Ποιότητας (Ιατρικός έλεγχος- Αξιολόγηση) (Medical Auditor)
Μοριακός Βιολόγος
Κλινικός Φαρμακοποιός
Ιατρός Επείγουσας Ιατρικής (Emergency Doctor-Acute Medicine)
Ψυχολόγος με ειδίκευση στην Κοινωνική Κλινική Ψυχολογία των Εξαρτήσεων
Νοσηλευτής Γηριατρικής
Πληροφορικός της Υγείας (Health Informatics).

Οι σύγχρονες Ελληνικές επιχειρήσεις αναζητούν ανθρώπινο δυναμικό με ευρύτερες επαγγελματικές δεξιότητες και ικανότητες, τις οποίες όμως το παρόν εκπαιδευτικό σύστημα δεν παρέχει επαρκώς.

Στη σύγχρονη οικονομία η γνώση σε συνδυασμό με την καινοτομία και τη δια βίου εκπαίδευση, αποτελούν το νέο συντελεστή παραγωγής. Η δυναμική των αλλαγών στον εργασιακό χώρο καθιστά απαραίτητη την έγκαιρη και αξιόπιστη ενημέρωση σχετικά με την εξέλιξη των δεξιοτήτων που έχουν ανάγκη οι επιχειρήσεις στο σημερινό και αυριανό ανταγωνιστικό περιβάλλον.

ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΥΠΟ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ...

Σχετικά με τα επαγγέλματα των παλαιών  "γυρολόγων" που χάθηκαν λόγω μεταβολής των συνθηκών ζωής, θα προστεθούν εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, σύντομα και βίαια κι άλλα.

Που δεν είναι καθόλου γυρολογικά αλλά εξειδικευμένα με  σημαντικές μάλιστα σπουδές κι όλα τους ζωτικότατα όλο τον καιρό της δυτικής ευημερίας.

Σύμφωνα λοιπόν με Αμερικανικές στρατιωτικές υπηρεσίες/γραφεία επαγγελματικού προσανατολισμού προβλέπονται απώλειες θέσεων εργασίας, μετά το 2020, στους εξής τομείς:

- Υπάλληλοι Ταχυδρομείου. Τα ηλεκτρονικά ταχυδρομεία, οι εταιρίες κούριερ, το fax, οι διαδικτυακοί  τόποι επικοινωνίας και το Skype θα είναι η αιτία εξαφάνισής τους.

- Τηλεφωνητής/τηλεφωνήτρια σε κέντρα εξυπηρέτησης πελατών.  Τα κινητά κι οι αυτοματοποιημένες υπηρεσίες ήδη μπήκαν στη θέση τους.

- Εργάτες σε εργοστάσια κατασκευής επεξεργαστών υπολογιστών. Συνεχώς μπαίνουν στην αγορά εργασίας νέες μηχανές ρομπότ που αντικαθιστούν τον άνθρωπο! Η ρομποτική εποχή ήδη έχει ξεκινήσει σε πολλούς τομείς (κυρίως στην ιατρική).

- Χειριστής ραπτομηχανών. Οι  μεγάλες εταιρίες ένδυσης και υπόδησης λόγω κρίσης, μείωσης κόστους αλλά και μεγαλύτερου κέρδους, αναθέτουν το ράψιμο σε εργοστάσια του εξωτερικού.

- Τεχνικός εκτύπωσης. Γενικά τα επαγγέλματα που άλλοτε συσχετίζονταν με τον εκτυπωτικό κλάδο. 
Οι ηλεκτρονικές εκδόσεις εφημερίδων, περιοδικών, βιβλίων, που διαβάζονται μέσω μικρών φορητών συσκευών, αποτελούν τους φονιάδες αυτών των ειδικοτήτων.

- Πλασιέ. Το ηλεκτρονικό εμπόριο και οι ιστοσελίδες τους κατάργησαν ήδη.

- Δημοσιογράφος. Η κρίση, το διαδίκτυο, οι προσωπικές ιστοσελίδες, η κοινωνική δικτύωση κ.α., καθιστούν πολύ επισφαλές ένα άλλοτε λαμπρό και με κύρος επάγγελμα.

Άραγε η Ελληνική Πολιτεία, μέσω των ΚΕ.ΣΥ.Π. (Κέντρων Συμβουλευτικής και Προσανατολισμού), εκπονεί έρευνα σχετικά με τα επαγγέλματα που σκότωσε ή θα σκοτώσει η κρίση εδώ; Μάλλον όχι!

ΥΠΑΛΛΗΛΟΥ ΟΔΥΣΣΕΙΑ...

Περίπου 5,5 εκατομμύρια νέοι δεν μπορούν να βρουν εργασία στην Ευρώπη.

Κάποτε θεωρούνταν πως το να έχει κάποιος πολλά και σημαντικά πτυχία ήταν ένα σίγουρο διαβατήριο για μια ζηλευτή θέση στον κόσμο της εργασίας.

Για κάποιους ίσως ήταν ήταν, μα για τους περισσότερους όχι, που τρύπωναν όπου πρωτο-έβρισκαν δουλειά και δεν προσπαθούσαν ποτέ ξανά για κάτι καλύτερο.

Σήμερα η ασυδοσία του κάθε εργοδότη, αντάμα με την οικονομική κρίση που κλείνει επιχειρήσεις και καταστήματα, έχει κάνει την εργασία είδος πολυτελείας, όσα πτυχία και να έχει κάποιος υποψήφιος υπάλληλος...

Στο επίπεδο ρεκόρ του 26% εκτινάχθηκε το ποσοστό της ανεργίας τον Σεπτέμβριο, με τον αριθμό των ανέργων να αυξάνεται σε 1.295.203 άτομα.

Μάλιστα η Ελλάδα συγκαταλέγεται μεταξύ των χωρών που έχουν το μεγαλύτερο οικονομικό κόστος από την ανεργία των νέων.

Στους καταλόγους της ανεργίας είναι κυρίως νέοι έως 24 ετών (ποσοστό 56,4%) και γυναίκες (ποσοστό 30,1%).

Ένας νέος που υποβάλλει το βιογραφικό του ή πάει ο ίδιος προσωπικά να ζητήσει δουλειά ας πούμε στα 25 του, αντικρίζει συνήθως την απαξίωση των εργοδοτών του. Οχι σπάνια και την ειρωνεία. Αιτία; Δεν έχει λένε πολλά πτυχία...

Αν προσπαθήσει ξανά να χτυπήσει πόρτες στα 30 του, η απάντηση είναι ότι δεν έχει αρκετή εμπειρία στο αντικείμενο που ασχολούνται αυτοί και που ποτέ δεν του έδωσαν την ευκαιρία να μάθει...

Στα 45 του θα του πούνε πως είναι πολύ μεγάλος για τη δουλειά που τον θέλουν, οπότε δεν τους κάνει.

Μετά τα 50 του, άδικα ψάχνει για οποιαδήποτε θέση...

Κι αν πάει στα 65 ή στα 67 του να ζητήσει σύνταξη, το κράτος θα του απαντήσει πως δεν δούλεψε αρκετά στη ζωή του για να δικαιούται μια κάποια σύνταξη!

ΤΑ ΑΠΩΘΗΜΕΝΑ ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ...

Γιατροί κάνουν επίσχεση εργασίας γιατί δεν χορταίνουν λεφτά...

Φαρμακοποιοί κλείνουν τα φαρμακεία για τον ίδιο λόγο...

Μαθηματικός με μεταπτυχιακά στην αναλογιστική/στατιστική παραδίδει ιδιαίτερα μαθήματα για λίγα χρήματα.

Φιλόλογος με μακρόχρονη εμπειρία αναλαμβάνει ως και μαθητές δημοτικού σε εξευτελιστικές τιμές...

Νέοι μηχανικοί παραμένουν άνεργοι ή δουλεύουν με μπλοκάκια σε παλιούς συναδέλφους που πέτυχαν καλές εποχές για τον κλάδο τους, για 300 - 500 ευρώ...

Νέοι δικηγόροι αν είναι τυχεροί δουλεύουν με τον ίδιο τρόπο ή αλλιώς οι κάπως πιο πεπειραμένοι προσπαθούν να "ψαρέψουν" κανένα υποψήφιο πελάτη στις σκάλες και τους διαδρόμους των δικαστηρίων.

Ανικανοποίητοι εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων είναι συνέχεια στον δρόμο...

Αριστούχος απόφοιτη πολυτεχνικής σχολής με 4 ξένες γλώσσες ζητά οποιαδήποτε εργασία...
Άλλοι φεύγουν στο εξωτερικό για αναζήτηση εργασίας με αμφίβολα αποτελέσματα αν δεν είναι ήδη διακεκριμένοι κάπου...

Πολλές εκατοντάδες χιλιάδες νέοι/ες πληρώνουν τώρα με τον χειρότερο τρόπο τα απωθημένα της γιαγιάς ή το μικροαστικό όνειρο των γονιών για πανεπιστημιακές σπουδές και περγαμηνές επιστημοσύνης, για να κομπάζουν εκείνοι:

- Διάβαζε παιδάκι μου να γίνεις τρανός επιστήμονας να μπείς σε καλή δουλειά, όπως ο τάδε (μακρινός συγγενής, ο γιός του γείτονα, ή οποιοσδήποτε άλλος διέπρεπε πουλώντας επιστημοσύνη κατά την γνώμη τους...

Άντε τώρα επιστημόνοι να τους πείτε:

- Γιαγιά από τα 400 ευρώ της σύνταξης σου δίνει μου και μένα τα 200 να βγάζω όπως - όπως τον μήνα.

Πόσοι το λένε στα κρυφά; Όσοι δεν φαντάζεστε και φορτωμένοι με τρανταχτά "χαρτιά" υπεράνω υποψίας για μέλλον φτώχειας όταν τα κυνηγούσαν μετά μανίας και πολλών φροντιστηρίων στα νιάτα τους...

Ε, ρε επιστημόνοι, τα φανταζόσασταν τα χάλια σας;

Κι όσο ξέρω πως άτομο που χαρακτηρίστηκε "ανεπίδεκτος μαθήσεως" έχει δουλειά και λεφτά και μάλιστα καλά από τα 15 του, δεν έμεινε άνεργος ούτε μια μέρα εδώ και πάνω από 30 χρόνια, αντιθέτως τον παρακαλούνε να πάει αλλού με περισσότερα και αρνείται...

Και πολλοί - πολλοί άλλοι που άφησαν νωρίς το σχολείο είτε λόγω συνθηκών είτε λόγω χαρακτήρα, δεν έχουν να επιδείξουν πτυχία και διπλώματα, ούτε οι δικοί τους καμαρώνουν τις ταπεινές δουλειές που κάνουν, μα τουλάχιστον έχουν δουλειά και όλοι πήραν από πολύ νωρίς το πρώτο βδομαδιάτικο κι έζησαν τη ζωή τους.

Για να μην αναφέρω πόσο τυχεροί θα ήταν και πόσο αλλιώτικη θα ήταν η ζωή τους αν αντί να τους σπρώχνει στα γράμματα, είχε φροντίσει ο μπαμπάς να τους αφήσει ένα στρωμένο μαγαζί...

ΒΡΕΣ ΜΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ...

Ακριβώς κάτω από το παρκόμετρο σε κεντρικό σημείο με πολύ κίνηση, καθότανε ο μαύρος και ζητούσε μισό ευρώ από κάθε άνθρωπο που έβλεπε να πλησιάζει, πως δεν είχε να φάει...

Ο δημοσιουπάλληλος με το ελεύθερο σαββατοκύριακο πάρκαρε το ολοκαίνουριο αμάξι και πήγε να πληρώσει το αντίτιμο στον δήμο, να αφήσει τον γυαλισμένο τενεκέ με ρόδες όσο θα ψώνιζε.

- Βρες μια δουλειά, τίποτα δεν σου λείπει, είπε στον μαύρο ζητιάνο που του ζήτησε κι αυτουνού το δόσιμο του...

Έτσι απλά;

Θα σηκωθεί από το βολικό του σημείο και θα πάει στο πρώτο μαγαζί που θα συναντήσει, θα ζητήσει να τον προσλάβουν κι αυτό είναι;

Θα βρεθεί την άλλη στιγμή εργαζόμενος με σίγουρο μισθό κι ασφάλιση και τα λοιπά δικαιώματα που συνήθισαν όλοι τόσα χρόνια;

Και θα κερδίζει περισσότερα από τα περίπου 100 ευρώ/μέρα από τώρα, εκμεταλλευόμενος αγαθούς ψυχοπονιάρηδες δήθεν με την πείνα του, αφού το καλό φαί της "κοινωνικής κουζίνας" δεν του λείπει...

Εσύ δημοσιουπάλληλε θα τον έπαιρνες στη δούλεψη σου αν τον έβλεπες μπροστά σου έτσι μαύρο, κουρελιάρη κι ανίκανο για εργασία, πέρα από απλές μεταφορές και καθάρισμα;

Πως θα τον φορτωθεί ένας άλλος, και το έχεις σίγουρο πως θα βρει δουλειά ως "αρτιμελής" Αυτό μόνο αρκεί;

Εσύ για να κάτσεις στην καρέκλα, ενοχλούσε γλύφοντας ο γέρος σου τον οικογενειακό σας βουλευτή 5 χρόνια κι ανεχόταν τις κοροϊδίες του ιδιαιτέρου του, μέχρι να τα καταφέρει να σε βολέψει και μείνανε άλλοι απέξω να περιμένουν ακόμη...

Οι δήθεν "αλληλέγγυοι" που θέλουν στη χώρα όλο και περισσότερους λαθρομετανάστες μαζί με τις λιμασμένες οικογένειες τους κιόλας, είναι ανέμελοι φοιτητές, κολλημένοι αριστεροί ιδεολόγοι, υπάλληλοι αλλονών, χαμηλόμισθοι δασκαλάκοι, που δεν μπορούν να νετάξουν το τομάρι τους, πόσο μάλον να βοηθήσουν και άλλο που έχει ανάγκη, από ποιόν ζητούν να δώσει δουλειά στον άλλο που τυχαίνει να είναι ξένος από τριτοκοσμική χώρα και με φάτσα που δεν γουστάρει κανείς να βάλει στο μαγαζί ή στο σπίτι του;

Σαν τον "νοικοκύρη" με το γωνιακό μαγαζί που έλεγε πως συμπαθούσε τον σιχαμένο τζαμοκαθαριστή που ζητιάνευε επίμονα για μέρες έξω από το πολυσύχναστο μαγαζί του ενοχλώντας πελάτες και περαστικούς καθημερινά, μα ο ίδιος ποτέ δεν του έδωσε τίποτα, ούτε έλεος ούτε μεροκάματο...

Μα πήγε να ζητήσει το λόγο από μερικά νεαρά πατριωτάκια που επιτέλους κατάλαβαν τι παίζεται κι άφησαν τους ψευτοφραπέδες και το τάβλι της αναγκαστικής ανεργίας για να οργανωθούν πολιτικά και να προσπαθήσουν να ξεβρωμέσουν τον δοξασμένο τόπο τους καταρχήν από την ξενόφερτη αλητεία που ύπουλα σχέδια πονηρών εγκεφάλων που σιτίζονται και προσκυνούν σε αλλόθρησκες στοές τον γέμισαν μέχρι αηδίας, μισώντας τον παθιασμένα και θέλοντας να τον καταστρέψουν στη ρίζα του.

Στο παραπέντε γλίτωσε το δίκαιο ξύλο κρυβόμενος στα βάθη του μαγαζιού του, σε αντίθεση με το παράσιτο απέξω που έφαγε όσο έπρεπε για να εξαφανιστεί δια παντός από το σημείο. Αν τον ήθελε και τον αγαπούσε ας τον έπαιρνε στο σπίτι του να θέτουνε μαζί, να τον παντρέψει με την κόρη του αύριο, να του μείνει προίκα το μαγαζί να νοικοκυρευτεί κι αυτός, ποιός περιμένει να το κάνει για τον ξένο; δεν έχουν οι υπόλοιποι την δική του λόξα να μοιράζονται τα υπάρχοντα τους με τον κάθε άγνωστο κατσαπλιά.

Ούτε και ο ίδιος θα το έκανε ποτέ, αν ήταν να παντρέψει την κόρη του ή να πάρει κάποιον στο μαγαζί, επιστήμονα καλοβαλμένο θάπαιρνε, να βγάλει το άχτι του αφού δεν κατόρθωσε να ολοκληρώσει το σχολείο, ποτέ με τον φτωχό αράπη ή τον γύφτο, μα περιμένει κι ενίοτε απαιτεί κάποιος άλλος να τη πατήσει...

Ε, δεν υπάρχει πιά πρόθυμος τέτοιος, αν έχουν πρόβλημα επιβίωσης να τους φροντίζει η δική τους κυβέρνηση με μέριμνα στον τόπο τους, αντί να τους ξαποστέλνει να βρίσκουν εδώ έτοιμα σίτιση και στέγη από προθυμοποιημένους (ή εξαγορασμένους;) μαλάκες και να μας ζητούν και τα ρέστα οι πρόξενοι τους...

ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΔΟΥΛΕΙΑ...

Ο υπουργός Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη κατά τη συζήτηση των προγραμματικών δηλώσεων, παρουσίασε στοιχεία της διετίας που δείχνουν ότι σε περιπτώσεις ανθρωποκτονιών και ληστειών η συμμετοχή αλλοδαπών ξεπερνά το 51%. Είναι απίστευτα μεγάλος ο αριθμός των αλλοδαπών που μετέχει στο σοβαρό έγκλημα, είπε ο κ. Δένδιας και πρόσθεσε ότι πλέον αμφισβητείται ο ιδιωτικός χώρος του Ελληνα, το σπίτι και το γραφείο του...

Ο υπουργός χαρακτήρισε μέγιστη πρόκληση για τη χώρα μας την παράνομη μετανάστευση.
Όπως τόνισε υπάρχει μέγα θέμα στις διαδικασίες επαναπροώθησης και αν και η Ελλάδα έχει υποβάλει 112.000 αιτήματα επαναπροώθησης, μόνο οι 11.000 έχουν γίνει αποδεκτές και από αυτές μόλις 3.000 παράνομοι μετανάστες έχουν επιστρέψει, λόγω των γραφειοκρατικών αγκυλώσεων...

Μήνυμα και προς τη Χρυσή Αυγή και την πρακτική της να υποκαθιστά το έργο της ΕΛ.ΑΣ. έστειλε από το βήμα της Βουλής.

Η Ελληνική Δημοκρατία δεν μπορεί να αποδεχθεί ούτε την αμφισβήτηση του ρόλου των Σωμάτων Ασφαλείας ούτε την οποιαδήποτε προσπάθεια υποκατάστασής τους..

Άντε λοιπόν κάντε επιτέλους τη δουλειά σας, να μην χρειάζεται να παίρνουν πρωτοβουλίες οι αηδιασμένοι με την κατάσταση των πόλεων και της υπαίθρου πολίτες.

Δουλειά της αστυνομίας πέρα από το να συλλαμβάνει τροχαίους παραβάτες, δήθεν φοροφυγάδες ή βοσκούς που ξεκαθαρίζουν τις διαφορές τους όπως πάντα έκαναν, είναι να κυνηγά τους πολλούς κι ανώνυμους ξενόφερτους εγκληματίες σε αντιστοιχία με κάθε μορφή που εκδηλώνονται, τους οπλισμένους με τα πολυβόλα και τους αδέσποτους αλήτες - διαρρήκτες - τσαντάκηδες με τα στελιάρια, να κυκλοφορούνε οι κάτοικοι χωρίς να χρειάζεται να κάνουν οι ίδιοι περίπολα και επιφυλακές στις γειτονιές τους...

Αφού από την άλλη τους το απαγορεύει και κάποιοι βρίσκονται ξαφνικά μπλεγμένοι επειδή απλώς προστατεύουν τα υπάρχοντα τους, τους εαυτούς τους και τις οικογένειες τους...

Δυναμικά και αποτελεσματικά λοιπόν και πέρα από μυξοκλάματα και ψευτο-ευαισθησίες των αριστερών αυτόκλητων προστατών κάθε αδέσποτου κατσαπλιά που μπήκε ακάλεστος και λεηλατεί τον τόπο μας...

Πριν μου πούνε οτιδήποτε, να μάθουν να ξεχωρίζουν τους εγκληματίες από τους εργάτες...

ΕΡΓΑΛΕΙΑ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΔΟΥΛΕΙΑ...

Δουλειά γύρευε ο μαύρος φτωχοδιάβολος, μα εκτός το τομάρι του και τα άδεια χέρια του δεν είχε τίποτα άλλο που να δικαιολογεί τι δουλειά θα μπορούσε να κάνει...

Εκτός από μια πρόχειρη αγγαρεία άρπα κόλα βέβαια, όπως η μεταφορά ελαφρών αντικειμένων ή σκουπιδιών, ή το ξεπάτωμα χόρτων με τα χέρια, αφού δεν διέθετε εργαλεία για οτιδήποτε άλλο...
Χωρίς το παραμικρό εφόδιο περίμενε ο μαύρος να βρει δουλειά λέει, να ξεπεινάσει κι αυτός εδώ στον τόπο μας, που κουβαλήθηκε ακάλεστος...

Αγνοώντας την χρήση και των πιο απλών εργαλείων ή περιμένοντας από κάποιο ευκαιριακό αφεντικό να του προμηθεύσει ότι χρειαζόταν και να μάθει τότε ότι προλάβαινε μέχρι να τον καταλάβει και να τον διώξει.

Αν τα είχε και κείνος βέβαια, που μπορεί να μην ήταν εργολάβος μα μια γυναίκα με μια αλτάνα με λίγες τριανταφυλλιές, ένας γέρος με δυο μικρά κτηματάκια που δεν μπορούσε να φροντίζει ο ίδιος, ένας άσχετος δάσκαλος που κληρονόμησε ένα μεγάλο χωράφι με ελιές στο χωριό του, ένας νοικοκύρης που ήθελε κάποια μερεμέτια στο σπίτι ή το μαγαζί του, ένας πλούσιος που έλειπε συνεχώς στην Αθήνα και ήθελε να καλλιεργεί κάποιος το κηπαλάκι στο πίσω μέρος του σπιτιού του μην ξεραθεί, ή ένας επιστήμονας δημόσιος υπάλληλος που είχε μια αυλή με κρεβατίνα για σκιά και δεν μπορούσε να την κλαδέψει και να τη περιποιηθεί αφού δεν έπιαναν τα χέρια του και δεν ήταν άξιος για το παραμικρό που θέλει μόχθο και κάποια ικανότητα.

'Οπως ο Ζαχάρης που για να τον πάρουν να κάνει ένα κοπιαστικό μεροκάματο έπρεπε να είχε όλα τα απαραίτητα εργαλεία και τα είχε παρμένα ένα ένα, για να μπορεί να χρησιμεύσει στο αφεντικό που θα τον ζητούσε...

Έτσι έβαζε την δική του τσάπα στο νερό 2 μέρες πριν τον πάρει ο κτηματίας στο αμπέλι ή το χωράφι του να το σκάψει ολημερίς, τον άφηνε το πρωί εκεί και πήγαινε αργά το βράδυ να τον πάρει, βέβαιος πως είχε τελειώσει τη δουλειά που του είχε αναθέσει. Όπως κι έκανε καλά, φροντίζοντας επίσης για το φαγητό του και το άφθονο νερό που χρειαζόταν με τα δικά του τάπερ και παγούρι που έφερνε μαζί του, τα τσιγάρα που θα κάπνιζε στα σύντομα διαλείμματα του και την απαραίτητη αλλαξιά ρούχα που θα έβαζε μετά όταν τα πρώτα θα είχαν μουσκέψει από τον υπερβολικό σε ποσότητα τίμιο ιδρώτα για το μεροκάματο.

Όταν τον καλούσαν στις ελιές είχε έτοιμο το δικό του ραβδί που τον βόλευε να δουλεύει πάνω στα δέντρα, είχε καλάθι και τσουβάλι προνοητικά για να ξεδιαλέξει μερικές για παστές ή του ξυδιού για το σπίτι, είχε κοφίνι έτοιμο στην αποθήκη και βάζα να τις βάλει να γίνουν...

Όταν έκανε κανένα μπασοδούλι (κι έκανε πολλά και διάφορα στην ζωή του), είχε το σκεπάρνι με τις μπρόκες και την τανάλια του, το σφυρί και τη σμίλη του, τον μαλά και τη σκάφη του, τσιμέντο, χαλίκια και και ασβέστη σε μικρές ποσότητες που μάζευε από οικοδομές κρυφά, τον κασμά και το φτυάρι του, σύρματα και σκοινιά πολλών ειδών, την πένσα και τον κόφτη του, τον κάβουρα μαζί με λαστιχάκια και λινάρι για τις βρύσες, τον σάρακα, το τσεκούρι του, το μέτρο, το αρίδι, το νήμα της στάθμης, τη σκαλίδα του, τα κλαδευτήρια του, τις λίμες του, τα  πινέλα για βάψιμο, έναν μαγνήτη όταν ξεδιάλεγε παλιοσίδερα από μπρούτζους που τα πουλούσε με το κιλό σε διαφορετικά μέρη, το χοντρό γυαλόχαρτο που έτριβε τοίχους ή το λεπτό που καθάριζε στελιάρια από παλιές σκούπες και τα πουλούσε ξανά...

Την ξύλινη σκάλα που μόνος έφτιαξε και που κουβαλούσε στον ώμο του αν χρειαζόταν σε ψηλά σημεία, τον γκαζοτενεκέ και τον μεταλλικό μαστραπά όταν άδειαζε οικιακούς βόθρους, οργιές και σουβλιά και το εικό σίδερο και σφυρί των τσαγκάρηδων όταν επιδιόρθωνε μόνος τα υποδήματα της οικογένειας, ως και ψαλίδι του κουρέα και τα απαραίτητα για κούρεμα - ξύρισμα δικό του και των παιδιών ή γνωστών που του εμπιστεύονταν το κεφάλι τους, σε εποχή που δεν είχανε κυκλοφορήσει τα bic.

Από ηλεκτρολογικά και μηχανές δεν σκάμπαζε, γιαυτό δεν διέθετε συλλογή από κατσαβίδια και κλειδιά. Ούτε ηλεκτρικά εργαλεία υπήρχανε τότε διαθέσιμα στους πολλούς εργάτες.

Και πάντα το κοφτερό μαχαίρι του στην τσέπη, έτοιμο να βοηθήσει σε πολλές περιστάσεις....

Έτσι δουλεύανε τότε και ήταν έτοιμοι κι εφοδιασμένοι όσοι έψαχναν μεροκάματο κάποτε, τα καλά χρόνια που δεν υπήρχε ανεργία...

ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟΣ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ...

Τελείωνε το σχολικό έτος και οι μαθητές ζητούσαν συμβουλές από τον καθηγητή τους, σχετικά με τι επάγγελμα μπορούσαν ν' ακολουθήσουν για να έχουν σίγουρη επαγγελματική αποκατάσταση...

Αυτός σαν ανούσιος δημόσιος υπάλληλος τους προέτρεπε να ακολουθήσουν τη πεπαρτημένη, σε τυπικά επαγγέλματα που οδηγούν σε βέβαιο διορισμό και μισθό, ή σε κλασσικά μα απαξιωμένα πια επαγγέλματα γοήτρου που μόνο η γιαγιά θα βγάζει χαιρέκακα τα μικροαστικά απωθημένα της στις συνομίληκες της, μα ο κατά λάθος ασχολούμενος με δαύτα θα ψάχνει ματαίως δουλειά και πελάτες...

Πολλές λύσεις υπάρχουνε, μα δεν τις λένε στα σχολεία, γιατί δεν ξέρω, δεν με βάλανε ποτέ να κάνω το σχετικό μάθημα, μα ωστόσω:

Γιατί να γίνει κάποιος ψυχολόγος ν' ασχολείται με παζαβούς και βαρεμένους με φοβίες κι όχι φουρνάρης να φτιάχνει φρέσκο ψωμί κι άλλα αρτοποιήματα για τον πεινασμένο κόσμο, να έχει πάντα δουλειά σε μια σύχγρονα οργανωμένη επιχείρηση.

Γιατρός δεν γίνεται κάποιος για να πλουτίσει από τα φακελάκια και με μια καλή νύφη με όνομα και προίκα σαν μικροαστικό απωθημένο, μα για να βοηθήσει αποτελεσματικά τον πάσχοντα συνάνθρωπο του. Αν θέλει λεφτά ας τα κάνει στο χρηματιστήριο, στις επενδύσεις τις συναλλαγές και το χονδρεμπόριο. Παρομοίως μια που δεν γουστάρει να νεμαλάσει αρρωστάρηδες σε ατελείωτες νυχτερινές βάρδιες, ας ξεχάσει το όνειρο να γίνει νοσοκόμα κι ας ασχοληθεί έχοντας σαν εργαλεία τη σύγχρονη τεχνολογία και το μάρκετινγκ με τις πολλές παραδοσιακές συνταγές για σπιτικά γλυκά κι άλλα ξεχασμένα καλούδια που θυμάται ακόμη η γιαγιά της και θα τις πάρει μαζί της όταν τη βρεί το αναπόφευκτο.

Γιατί πρέπει να γίνει κάποιος λιμενοφύλακας να φυλάει τα κότερα των εφοπλιστών στα λιμάνια κι όχι πλοίαρχος του εμπορικού ναυτικού να κυβερνά τα πλοία τους στους ωκεανούς και να έχει και τα μέντια του ν' αποκτήσει κάποτε δικά του, να προκόψει κι αυτός;

Γιατί ωθείς μίζερε καθηγητάκο ένα νέο παιδί να επιμείνει να μπει με κάθε μέσο σώνει και καλά στην πυροσβεστική να παίζει τάβλι όλη μέρα;

Γιατί να συνωστίζονται στις δασκαλο-καθηγητο-σχολές και μετά στα "ιδιαίτερα" όσοι έχουν ήδη ένα στρωμένο μαγαζί από τον πατέρα τους που μπορούνε με τη νεανική τους ορμή και τη φρέσκια τους σκέψη να ανανεώσουν, εξελίξουν, επεκτείνουν, κλπ αναπτυξιακά; Ας κάνουν τους δασκάλους μόνο όσοι/ες θέλουν να είναι με παιδιά, ξέρουν και θέλουν να διδάξουν κι όχι για τα χριστούγεννα - πάσχα - ιούνιο - ιούλιο - αύγουστο όπως οι πλειοψηφία όσων είναι τώρα στην εκπαίδευση...

Πιλότος μαχητικού δεν γίνεται όποιος γράψει τυχαία άριστα στην έκθεση και τα μαθηματικά με τα θέματα που έπεσαν στις εξετάσεις, μα το παιδί εκείνο που κοιμάται με το "πτήση  & διάστημα" κάτω από το μαξιλάρι του αφού το έχει "ξεσκίσει" σελίδα σελίδα και ονειρεύεται αναχαιτήσεις στο Αιγαίο με το νέο μαχητικό που επάξια θα του προμηθεύσει η πατρίδα χωρίς φόβο να το ρίξει, αφού ο αριστούχος λελές δεν έχει το αναγκαίο στομάχι ν' αντέχει τα πολλά G. Μπορεί κάλλιστα ο πρώτος να γίνει καλός αεροναυπηγός αντί πολιτικός μηχανικός να χτίζει ντουβάρια και να "νομιμοποιεί" αυθαίρετα, οι παλαιότεροι του δεν άφησαν πολύ άχτιστο χώρο για πάρτη του, να κονομήσει κι αυτός να χαρεί ο εργολάβος μπαμπάς...

Γιατί να ξετελέψει μετά μερικά χρόνια ένας ακόμη άχρηστος δικηγόρος κι όχι ένας χρήσιμος υδρογεωλόγος ή μηχανικός, πχ ορυκτών πόρων, όταν η πολιτεία αποφασίσει να εκμεταλλευτεί τον πλούτο που κρύβει το υπέδαφος της χώρας;

Πως θα γίνει θεολόγος ένας που ως τώρα δεν είχε σχέση με την εκκλησία; Προυπηρεσία στο κατηχητικό, ώρες στο ψαλτήρι, να έχει κουβαλήσει χρόνια επιτάφιους και λάβαρα, να δοκιμάσει να ζήσει δόκιμος σε μοναστήρι πριν προσπαθήσει να πείσει άλλους να ακολουθήσουν τον δρόμο του θεού του;

Το ίδιο ο φέρελπις γεωπόνος που δεν έχει μαζέψει ούτε ελιά, ούτε έχει πατήσει σταφύλια, ούτε θέλει να λερωθεί στα χωράφια και την εφαρμοσμένη έρευνα επί τόπου, μα απλώς ρουσφετολογικά να πατικώνει σφραγίδες για μαιμού επιδοτήσεις στο κέντρο της πόλης.

Γιατί να γίνει μόνιμος δεκανέας ένας νέος που δεν θα καταφέρει να περάσει στα πανεπιστήμια κι όχι ξυλουργός ή τζαμάς ή υδραυλικός ή μηχανουργός, ή τσαγκάρης, να χρησιμεύει και κάπου;

Και προπαντός να μην κάνει τίποτα απ΄όλα αν δεν το θέλει ένθερμα ο ίδιος και αν πρωτίστως δεν ξέρει να πουλάει και να διαπραγματεύεται, πράγματα απαραίτητα παντού στη σημερινή ζωή που δεν τα διδάσκει όμως κανένα σχολείο πουθενά στον κόσμο...

ΧΩΡΙΣ ΔΟΥΛΕΙΑ...

Τη στιγμή που νέες δημοσκοπήσεις για τη δύναμη ή τη δυναμική των κομμάτων βγαίνουν στη δημοσιότητα και μετρούν τα ανούσια ποσοστά τους και οι πολιτικάντηδες ψάχνουν τις αιτίες της ανόδου ή της πτώσης τους, υπάρχει κι ένας άλλος αριθμός...

Υπάρχει ένα 19,2% που δεν αναφέρεται στο ποσοστό κανενός κόμματος, μα η δυναμική του αν διοχετευτεί σωστά μπορεί να βοηθήσει ακόμη και στην επόμενη εκλογή κυβέρνησης στην τωρινή Ελλάδα...

Πρόκειται για το ποσοστό των ανέργων τον Οκτώβριο του 2011 στην Ελλάδα σύμφωνα με τα στοιχεία που δόθηκαν πρόσφατα στη δημοσιότητα από την Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία. Πρόκειται για έναν πραγματικό αριθμό που αφορά την εργασιακή κατάσταση που βιώνει η χώρα μας.

Ένα ποσοστό δεν έχει να κάνει με θέσεις κι αξιώματα. Αυτός ο αριθμός κρύβει πίσω του την άσχημη κατάσταση που αντιμετωπίζουν πάρα πολλοί νέοι και όχι μόνο άνθρωποι.

Τούτο το 19,2% δηλώνει κι εγγράφως πως πάνω από τις μισές Ελληνικές οικογένειες έχουν χτυπηθεί και από αυτό το πρόβλημα.

Γεγονός είναι ότι το ποσοστό αυτό όλο και θα ανεβαίνει, χωρίς από πουθενά να διαφαίνεται μία ελπίδα για όλους εκείνους που βρίσκονται χωρίς δουλειά.

Τι να σημαίνει άραγε αυτό το "δίχως δουλειά";

Ποιος μπορεί να το καταλάβει καλύτερα πέρα από τον ίδιο τον άνεργο, που βιώνει καθημερινά το προσωπικό του μαρτύριο;

Σίγουρα δεν μπορούν να το κατανοήσουν πολλοί από εκείνους με τις γραβάτες που τη λέξη ανεργία την έχουν δει μόνο γραμμένη σε κάποια στατιστικά πινακάκια σε έγγραφα που διαβάζουν, αν τα διαβάζουν ποτέ...

ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΤΑΞΗ ΕΝΟΣ ΚΑΛΟΥ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟΥ...

Αν ψάχνετε για μισθωτή δουλειά, θα σας βοηθήσουν οι παρακάτω προτάσεις, διατυπωμένες από άνθρωπο που ξέρει...

1. ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΕ ΤΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΑΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΝΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΗ ΘΕΣΗ ΠΟΥ ΨΑΧΝΕΤΕ. ΟΣΟ ΠΙΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΙ ΕΙΣΤΕ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΙΣ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ Ο ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΕΡΓΟΔΟΤΗΣ ΤΟΣΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΕΣ ΕΧΕΤΕ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕΤΕ ΤΗ ΘΕΣΗ.

2. ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙ ΟΣΟ ΤΟ ΔΥΝΑΤΟΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΘΕΣΗ, ΤΙΣ ΑΞΙΕΣ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ, ΤΙΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ ΠΟΥ Η ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΕΤΑΙΡΙΑ ΖΗΤΑΕΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΔΩΣΕΤΕ ΕΜΦΑΣΗ ΣΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ

3. ΦΡΟΝΤΙΣΤΕ ΤΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΑΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΑΡΟΓΡΑΜΜΕΝΟ ΚΑΙ ΣΕ ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ.

4. ΦΡΟΝΤΙΣΤΕ ΝΑ ΑΓΟΡΑΣΕΤΕ ΕΝΑ - ΔΥΟ ΒΙΒΛΙΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΠΟΥ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΣΥΝΤΑΞΗ ΕΝΟΣ ΚΑΛΟΥ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΕΤΕ ΙΔΕΕΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΕΤΕ ΒΑΣΙΚΑ ΛΕΞΗ ΣΤΗ ΣΥΝΤΑΞΗ.

5. ΝΑ ΠΑΤΕ "ΔΙΑΒΑΣΜΕΝΟΙ" : ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΒΡΕΙΤΕ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ ΑΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΕΤΑΙΡΙΑ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΠΟΥ ΙΣΩΣ ΕΧΕΙ ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ

6. ΦΡΟΝΤΙΣΤΕ Η ΣΥΝΤΑΞΗ ΚΑΙ Η ΟΡΘΟΓΡΑΦΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΗ. ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕΤΕ ΑΠΛΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΟΗΤΗ ΓΛΩΣΣΑ, ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΣΤΕ ΠΟΛΥΛΟΓΑΔΕΣ- ΣΤΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΑΣ ΝΑ ΜΗΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΕ ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΜΕ ΤΗ ΘΕΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΛΑΔΟ ΣΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΚΑΝΑΤΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ.

7. ΤΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΕΡΒΑΙΝΕΙ ΤΙΣ ΔΥΟ ΣΕΛΙΔΕΣ.

ΠΩΣ ΘΑ ΤΟ ΣΤΕΙΛΕΤΕ:

ΜΕ Ε-ΜΑΙL ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΟΡΦΗ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ Η ΕΤΑΙΡΙΑ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΚΑΝΕΤΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΣΕ MS WORD, ΑΝ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΕΙΣΤΕ ΣΙΓΟΥΡΟΙ ΤΟΤΕ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΣΤΕΙΛΕΤΕ ΕΝΑ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΩΣ, Ή ΝΑ ΤΟ ΠΑΤΕ Ο ΙΔΙΟΣ, ΑΛΛΑ ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΕΙΛΕΤΕ ΜΕ Ε-ΜΑΙL ΣΕ ASCII PLAIN TEXT.

Καλή τύχη αν τους ακολουθήσεις ίσως ίσως πάρετε εσείς την πολυπόθητη θέση, ξέροντας όμως και την δική μου άποψη εκ πείρας:

Όλα αυτά για να δεήσει να σας επιλέξει κάποιος άλλος, να σας κάνει τη χάρη να δουλέψετε για δαύτον με τους δικούς του όρους, χωρίς να ξέρετε αν είναι καλύτερος από σας ή θα σας εγγυηθεί τη θέση σας κι αύριο...

Που θα πρέπει να ξανακάνετε τα ίδια πάλι, προσαρμοσμένα στις απαιτήσεις κάποιου άλλου αγνώστου που δεν γουστάρετε και δεν σας γουστάρετε, για κλέψιμο λίγου χρόνου μέχρι να τραβήξει ο καθένας τον δρόμο του...

Παρεπιπτόντως, το μότο του φουκαρά είναι:

"Δεν γνωρίζω παρά τρεις τρόπους για να επιβιώσω στην κοινωνία: να είμαι ζητιάνος ή κλέφτης ή μισθωτός"
(Mirabeau)

ΔΙΚΗ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑ...

Ποτέ δεν είχε δική της δουλειά ως τώρα η γυναίκα, με τα οικιακά και τα παιδιά της ασχολούνταν όλα τα χρόνια από τα νιάτα της.

Όταν τα παιδιά μεγάλωσαν κι έφυγαν από το σπίτι να σπουδάσουν, εκείνη βαριόταν να βλέπει τηλεόραση όλη μέρα, όπου χαζογελούσανε και χαριεντίζονταν μερικοί πούστηδες και ξανθοπουτάνες, κουτσoμπολεύοντας το τίποτα που δεν ενδιέφερε και κανέναν γνωστικό άνθρωπο.

Ήθελε και κάποια λεφτά παραπάνω να τους στέλνει εκεί που βρίσκονταν και συνεχώς ζητούσαν...

Άρχισε να δέχεται παραγγελίες στο σπίτι της για καλιτσούνια και ξεροτήγανα, αυγοκαλάμαρα, κλπ από άλλες γυναίκες που είχαν γάμους, βαφτίσεις, καλεσμένους και είτε δεν προλάβαιναν, είτε δεν ήξεραν, είτε δεν ήθελαν να κάτσουν ώρες στην κουζίνα να τα φτιάξουν μόνες τους.

Τις συνταγές τις ήξερε, τόσα χρόνια τα έφτιαχνε στο ίδιο σπίτι για τους δικούς της...

Γρήγορα έγινε γνωστή για αυτή της την τέχνη και κάποιοι που δοκίμαζαν τις δημιουργίες της σε κάποιο τραπέζι κάπου κάποτε και είχαν μαγαζιά, παράγγελναν κάποιες ποσότητες να τις εμπορευτούν, μέχρι και από την Αθήνα έφταναν να της ζητούν από Κρητικά μαγαζιά και εστιατόρια.

Χωρίς καμιά δική της προσπάθεια, με διαφήμιση από στόμα σε στόμα την ώρα που έτρωγαν, με τα μούτρα έπεφταν στις πιατέλες της ιδίως οι απανωμερίτες που τα πρωτόβλεπαν.

Για να τους προλαβαίνει έδινε δουλειά και σε άλλες γυναίκες που ήξεραν όσα κι εκείνη, έφτασε ν' απασχολεί 20 άλλες που είχαν τον απαραίτητο χρόνο να διαθέσουν, ο άντρας δε μιας από αυτές που είχε κλειστό φορτηγάκι ανέλαβε τις μεταφορές των προιόντων, να φτάνουν πάντα φρέσκα και στην ώρα τους για κατανάλωση.

Κατανάλωση που όταν τα γνωρίσανε στην Κηφισιά και στη Γλυφάδα οι κάτοικοι απογειώθηκε και δεν τους προλαβαίνουν, με σειρά προτεραιότητας τους εξυπηρετούν πια και είναι μόνο 2 χρόνια που δουλεύει έτσι η γυναίκα, που τώρα δεν προλαβαίνει να μετρά τα κέρδη που προέκυψαν...

Τι θα γινόταν αν η γυναίκα ήταν αρκετά χρόνια νεώτερη και καταρτισμένη ώστε να φτιάξει μια δική της επιχείρηση τέτοιων παραδοσιακών εδεσμάτων του χωριού της, που γίνονται περιζήτητα και αλλού όταν τα γνωρίσουν;

Και να έπαιρνε ειδικούς με πτυχία και διπλώματα να οργανώσουν καλύτερα την παραγωγή, την διανομή και ν΄ανοίξουν νέους ορίζοντες με διαφήμιση, προώθηση κι εξαγωγές ακόμη;

Και είδη εκτός από καλιτσούνια και ξεροτήγανα υπάρχουν πολλά, αν βάλουμε πίτες, μαρμελάδες και σπιτικά γλυκά που πάντα υπήρχαν στα σπίτια και τράταραν παιδιά κι επισκέπτες...

Έτσι φτιάχνονται οι δουλειές και ξεπερνιέται η κρίση, που όπως φαίνεται δεν ισχύει για όλο τον πληθυσμό που εξακολουθεί να καταναλώνει, όχι με ταμεία ανεργίας κι επιδόματα σε άχρηστους που τους ξερνά η αγορά εργασίας...

ΣΧΟΛΕΣ ΚΑΙ ΔΟΥΛΕΙΕΣ...

Τα κριτήρια επιλογής σχολών την εποχή του μνημονίου και του μεσοπρόθεσμου, έχουν διαφοροποιηθεί από αυτά του παρελθόντος και σχετίζονται πρώτα και κύρια με το βαλάντιο της οικογένειας του φοιτητή και την αυριανή προοπτική για εργασία...

Ο τόπος της έδρας της σχολής και διαμονής για μερικά χρόνια, ήταν ένα από τα κριτήρια που απέκτησαν αυξημένη βαρύτητα για την Ελληνική οικογένεια.

Παιδιά τα οποία με τις μονάδες που συγκέντρωσαν θα μπορούσαν να εγγραφούν σε σχολές από αυτές που θεωρούνται, ακόμη, προνομιακές (Νομική, Πολυτεχνείο, Ιατρική) που θα έπρεπε να ζήσουν μακριά από το σπίτι των γονιών τους, απέρριψαν για οικονομικούς λόγους αυτές τις επιλογές.

Ένας άνεργος γονιός, ένας κουρεμένος μισθός ή μια ανεμική σύνταξη δεν μπορούν να αντέξουν ένα δεύτερο νοικοκυριό σε άλλη πόλη για το γιο ή την κόρη που πρέπει να σπουδάσει εκεί. Επιπλέον οι προτιμήσεις των σχολών που δήλωσαν οι υποψήφιοι, δείχνει απομάκρυνση από τις σχολές όπου η προσδοκία αποκατάστασης δεν είναι πλέον το ίδιο ζωηρή όπως άλλοτε (π.χ. στις παιδαγωγικές, λόγω μείωσης των διορισμών στην εκπαίδευση) πράγμα που οδήγησε σε πτώση των βάσεων, σε αντίθεση με τις στρατιωτικές σχολές όπου η πτώση ήταν σαφώς μικρότερη.

Αυτά και άλλα δείχνουν ότι οι νέοι δεν πάνε πλέον στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση για να σπουδάσουν την επιστήμη που αγαπούν και ονειρεύτηκαν να υπηρετήσουν, αλλά για να εκπαιδευτούν σε ένα τομέα ο οποίος θα τους εξασφαλίσει την μεγαλύτερη δυνατότητα πρόσβασης σε μια δουλειά.

Πόσα σπίτια και πόσα οικόπεδα έχουν "σκοτωθεί" μπιρ παρά για χαμένα χρόνια σπουδών δωρεάν παιδείας για να φτιαχτούν διπλωματούχοι σουβλατζήδες, ψήστες, τυλιχτές, ντελιβεράδες κοκ.

Το επιπλέον πρόβλημα είναι ότι το εκπαιδευτικό και πολιτικό σύστημα, δεν τους στηρίζει σε αυτό που επιθυμούν να κάνουν στη ζωή τους, αλλά τους οδηγεί σε ότι τους τύχει με τα μόρια ενός Η/Υ που βγάζει τα αποτελέσματα και κατατάσσει σε σχολές, μέχρι σημείου που για έναν ή μία που καταφέρνει και "μπαίνει" στην τριτοβάθμια εκπαίδευση να μη λέμε "πέτυχε", αλλά "έτυχε" και μπήκε.

Χρειαζόμαστε παντού ικανούς τεχνοκράτες, αλλά όχι από τα πανεπιστήμια που γνωρίζουμε μέχρι σήμερα και που ελπίζω τώρα να αλλάξουν τουλάχιστον σε επίπεδο νοοτροπίας.

ΑΝΕΡΓΙΑ; ΜΟΝΟ ΠΡΟΣΩΡΙΝΑ...

Τορναδόρος δούλευε ο άνθρωπος για χρόνια, μέχρι που συνταξιοδοτήθηκε το αφεντικό κι έκλεισε το μηχανουργείο, τότε απολύθηκε και ο εργάτης. Σε 3 μέρες είχε βρει δουλειά παρόμοια με αυτή που έκανε ως τώρα, με καλύτερες εργασιακές συνθήκες σε μεγαλύτερη επιχείρηση...

Οδηγός σε επιχείρηση μεταφορών ήταν άλλος και τον απόλυσαν. Σε μια βδομάδα είχε βρει άλλη δουλειά πάλι σαν οδηγός, μα χωρίς να κουβαλεί τώρα κασόνια στην πλάτη του να φορτώνει και να ξεφορτώνει φορτηγά...

Άλλη δούλευε σε κομμωτήριο, έκοβε και λιμάριζε νύχια μόνο, μέχρι που θεωρήθηκε μη απαραίτητη και της είπαν να μην ξαναπάει. Πήρε τα εργαλεία της σ΄ένα κομψό βαλιτσάκι κι άρχισε επισκέψεις κατ΄οικον σε πελάτισσες που γνώριζε κι άλλες που την σύστησαν αυτές. Τώρα κερδίζει περισσότερα λεφτά δουλεύοντας τις ώρες που αυτή καθορίζει...

Τρείς μόνο μικρές ιστορίες εργαζόμενων που δούλευαν υπάλληλοι, απολύθηκαν και πήγαν αλλού ή έκαναν κάτι διαφορετικό και τα κατάφεραν καλύτερα από ότι ήταν πρώτα.

Έτσι είναι, όποιος είναι στην αγορά εργασίας δραστήριος, γνωστός στο περιβάλλον που κινείται, έχει κάτι να προσφέρει και το ξέρουν αυτό οι ανθρώποι οι άλλοι, δυνητικοί πελάτες ή εργοδότες, δέν χάνεται. Μένει άνεργος για λίγες μέρες ή βδομάδες και ξεκινά κάτι άλλο με αυτά που ξέρει να κάνει.

Ούτε καν πάει να ζητά παρασιτικά επιδόματα στο ΟΑΕΔ κλαψουρίζοντας για το ανύπαρκτο μέλλον του.

Στον αντίποδα έχουμε κάποιους υπάλληλους που βρέθηκαν με μια ευνοική συγκυρία ή κατά λάθος σε κάποιον παρασιτικό "δημόσιο φορέα" από αυτούς που πρόκειται να κλείσουν ή να συγχωνευτούν με άλλους, να χοροπηδούν στον δρόμο και να σκούζουν για τη δουλειά που θα χάσουν...

Ξέροντας πως είναι άχρηστοι κατά βάθος και ποτέ δεν θα βρούν αλλού δουλειά με τις τωρινές χαριστικές του αποδοχές αφού δεν προσφέρουν τίποτα, νομίζοντας λανθασμένα πως βολεύτηκαν από τύχη και καλυπτόμενοι από μια πλάνα μονιμότητα που τους υποσχέθηκαν, μας θέλουν συνένοχους με άτοπα επιχειρήματα να μας πείσουν να τους στηρίξουμε στον αγώνα να μην αλλάξει τίποτα, για να συνεχίσουν όπως πρώτα να πληρώνονται μισθούς κι επιδόματα σαν φύλακες ή τραπεζοκόμοι (οι συνήθεις ειδικότητες που δηλώνουν).

Μη μας λείψει η αχρείαστη παρουσία τους, ή μην αφήσουν τη βολική συνήθεια να κλέβουν τρόφιμα από την κουζίνα να τα κουβαλούν στα σπίτια τους (πραγματικό παράδειγμα), ή μη στερηθούν τη μίζα που είχαν στη ζούλα κι αυτοί;

Ρε άντε από δώ! Επιτέλους ξεκαθάρισμα...

ΨΕΥΤΙΚΗ ΑΝΕΡΓΙΑ...

Φαγάδικο στο κέντρο έχει ο Θοδωρής και παρόλο που έχει εξασφαλισμένη δουλειά παραπονιέται πως τα αρκετά λεφτά που βγάζει κάθε μέρα δεν του φτάνουν...

Γιατί είναι πατέρας κι έχει υποχρεώσεις στα παιδιά του, βολεύεται να λέει.

Έχει έναν γιο 25 χρονών μούσκαρο 1.95 στο ύψος και 150 οκάδες στο βάρος, που είναι λέει "άνεργος". Ο υπερφυσικός μπεμπές ασχολείται με το στοίχημα, μα χωρίς τα φόντα των προέδρων που κερδίζανε εκατομμύρια, αυτός παίζει 3 ευρώ και παίρνει πίσω 7 - 8, έτσι για να πλουτίσει θέλει έναν αιώνα συνεχών επιτυχιών. Ως τότε τον συντηρεί ο μπαμπάς. Επειδή λόγω του βάρους και της μαλακίας που τον κρατεί δεν μπορεί να κάνει 30 βήματα συνεχόμενα, απαίτησε και απόκτησε καινούριο αυτοκίνητο που πλήρωσε πρόθυμα ο μπαμπάς μαζί με την ασφάλεια και τα τέλη κυκλοφορίας, αν και κείνος έχει ακόμη ένα σαράβαλο 25ετίας...

Έχει δεύτερο γιο 20άρη που σπουδάζει γενικώς κι αορίστως σε περιφερειακό πανεπιστήμιο μια ειδικότητα που ποτέ δεν πρόκειται να του δώσει δουλειά, μα κάνει 4 χρόνια διακοπές μακριά από το σπίτι του μιας και πέρασε με λίγα μόρια. Απαιτεί όμως και λαμβάνει τουλάχιστον 1.000 ευρώ μηνιαίως για να ευημερούνε οι καφετέριες και οι πιτσαρίες της βλαχοκωμόπολης που τον φιλοξενεί...

Έχει μια κόρη ξετσανωμένη πουτάνα πριν κλείσει τα 18, που τα ενδιαφέροντα της περιορίζονται σε ψώνια, καλλυντικά, μπάνιο, ύπνο, βάψιμο, καφετέρια και ξενυχτάδικο κάθε βράδυ, όπου δείχνει ιδιαίτερη προτίμηση στους dj με τα σκουλαρίκια και σε όποιους λελέδες διαπρέπουν στο κούνημα στην πίστα μέχρι να ξημερώσει...

Στο μαγαζί έχει δυο υπαλλήλους αλλοδαπές Βαλκάνιες που έχουν πλήρη μισθό και συντηρούν από οικογένεια με παιδιά η μιά, μέχρι τον αλκοολικό άντρα της η άλλη, που παραπατά όλη μέρα με ένα μπουκάλι μπύρα στο χέρι, αρκετά λεφτά κάθε μήνα...

Που πάνε χαμένα σε ξένες τσέπες, αφού δεν μπορεί ο φουκαράς ο Θοδωρής να βάλει τάξη στο σπίτι και το μαγαζί του. Να πάψει να ανέχεται στωϊκώς τους δήθεν "άνεργους" κεραβέληδες και να τους στρώσει στη δουλειά στο κερδοφόρο μαγαζί που τους συντηρεί όλους και περισσεύουν λεφτά και για ξένους.

Να ρίξει μερικούς πάσπαλους στους κόπρους που έκανε για να κοιμούνται όλη μέρα, ή να σύρει και το λουρικό αν χρειαστεί...

Να βάλει τον ένα να σκουπίζει το πάτωμα και να στρώνει τα τραπέζια, να πάρει τον άλλο τον πιο έξυπνο στην κουζίνα να μάθει να κόβει πατσά, να τυλίγει έντερα και να τσουδίζει αρνίσια ποδαράκια. Να στήσει την άλλη στην είσοδο να μοστράρει τις κωλομπούτες να μπαίνουν περισσότεροι πελάτες στο μαγαζί (που ποτέ δεν είχε πρόβλημα, από τις 5.30 το πρωί ως τις 3.00 το μεσημέρι γεμάτο είναι) και αφού φάνε, πληρώσουν και φύγουν να πλύνει τα πιάτα που της δίνουν λεφτά για λούσα.

Κι άμα θέλει συντροφιά ο dj να του ξεκαθαρίσει πρώτα στεφάνι και μετά θα μυριστεί το νινί που ποθεί, μην του μείνει αμανάτι αύριο η κόρη η πολυμεταχειρισμένη...

Όσο για τις Βαλκάνιες που θα χάσουν τη δουλειά τους άμα βάλει τα παιδιά του, ας πάνε αλλού ή ας κάνουν μια δική τους τέτοια δουλειά, τόσα χρόνια στο φαγάδικο θα την έχουν μάθει καλά πια.

Άκου εκεί ψεύτικη ανεργία και παράπονα τα κωλόπαιδα, ενώ έχουν μαγαζί έτοιμο στρωμένο που θα το κληρονομήσουν αύριο...

ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΟΙ...

Η γραφειοκρατία γιγαντώνεται αντί να μειώνεται. Μιλάνε για μείωση του δημοσίου τομέα και ταυτόχρονα βγάζουν νέες θέσεις συμβασιούχων για διοικητικές υπηρεσίες...


Όσοι έχουν δουλέψει στο δημόσιο ξέρουν ότι "διοικητική υπηρεσία" σημαίνει κάτσε σε ένα γραφείο πάρε και μια σφραγίδα και βάρα μύγες. Άχρηστη γραφειοκρατία. Έτσι διαλύθηκε το δημόσιο. Σε κάθε υπηρεσία η αναλογία γραμματέων λυκείου προς ειδικευμένο προσωπικό είναι 10/1.

Οι συμβασιούχοι είναι συμβασιούχοι. Υπάρχουν μέχρι να λήξει η σύμβαση τους. Το γνώριζαν όταν προσλήφθηκαν, ρουσφετολογικά κατά κύριο λόγο.

Τώρα αν κάλυπταν "πάγιες ανάγκες" όπως είναι η καθημερινή τουυς καραμέλα, κάποιοι άλλοι πρπει να φύγουν και να πάρουν τη θέση τους αξιοκραιτκά αυτοί.

Τώρα το αν είναι αυτοί που δουλεύουν ή όχι, αν είναι δίκαιο ή άδικο, ή αν καταφέρουν ποτέ να βρουν αλλού τέτοια δουλειά, είναι άλλη ιστορία. ΔΕΝ θα βρούν και το γνωρίζουν πολύ καλά, για αυτό γραπώνονται με τα νύχια από την "σύμβαση" και την παρατραβούν να χωρέσει όλη τη ζωή τους...

Θα πρέπει να γίνει ριζική αναθεώρηση του συντάγματος, και να αντιμετωπισθούν όλοι οι ΔΥ, μόνιμοι ή συμβασιούχοι από μηδενικής βάσης, με κριτήρια ιδιωτικού τομέα, όποιος δεν χρειάζεται φεύγει.

Έτσι θα επωφεληθούν μερικοί με όρεξη να εργαστούν οι οποίοι βγάζουν τεράστιο όγκο δουλειάς, και πληρώνονται το ίδιο με άλλους που κάθονται και ξύνονται ολημερίς. Ή και λιγότερα, επειδή είναι νεότεροι.

Κια θα εξυπηρετούντια καλύτερα και γρηγορότερα οι πολίτες, που τώρα στέκονται σε ουρές αντιμετωπίζοντας αδιαφορία, ειρωνεία, αμάθεια, αλλαζονία, κλπ συνήθειες του δημοσίου από μόνιμους του δημοτικού ή του γυμνασίου που απειλούν κιόλας με τη σφραγίδα...

Αυτά, κάλως ή κακώς, πρέπει να σταματήσουν, ανεξαρτήτως μνημονίου ή οτιδήποτε άλλου. Ο κάθε άνθρωπος πρέπει να πληρώνεται για οτι προσφερει κια δεν ωφείλει κανείς τίποτα να τον ανέχεται επειδή αν φύγει δεν θα βρει ποτέ αλλού δουλειά και τι θ' απογίνει...

Αν άξιζε, θα εύρισκε!