Τελείωνε το σχολικό έτος και οι μαθητές ζητούσαν συμβουλές από τον
καθηγητή τους, σχετικά με τι επάγγελμα μπορούσαν ν' ακολουθήσουν για να
έχουν σίγουρη επαγγελματική αποκατάσταση...
Αυτός σαν ανούσιος δημόσιος υπάλληλος τους προέτρεπε να ακολουθήσουν τη πεπαρτημένη, σε τυπικά επαγγέλματα που οδηγούν σε βέβαιο διορισμό και μισθό, ή σε κλασσικά μα απαξιωμένα πια επαγγέλματα γοήτρου που μόνο η γιαγιά θα βγάζει χαιρέκακα τα μικροαστικά απωθημένα της στις συνομίληκες της, μα ο κατά λάθος ασχολούμενος με δαύτα θα ψάχνει ματαίως δουλειά και πελάτες...
Πολλές λύσεις υπάρχουνε, μα δεν τις λένε στα σχολεία, γιατί δεν ξέρω, δεν με βάλανε ποτέ να κάνω το σχετικό μάθημα, μα ωστόσω:
Γιατί να γίνει κάποιος ψυχολόγος ν' ασχολείται με παζαβούς και βαρεμένους με φοβίες κι όχι φουρνάρης να φτιάχνει φρέσκο ψωμί κι άλλα αρτοποιήματα για τον πεινασμένο κόσμο, να έχει πάντα δουλειά σε μια σύχγρονα οργανωμένη επιχείρηση.
Γιατρός δεν γίνεται κάποιος για να πλουτίσει από τα φακελάκια και με μια καλή νύφη με όνομα και προίκα σαν μικροαστικό απωθημένο, μα για να βοηθήσει αποτελεσματικά τον πάσχοντα συνάνθρωπο του. Αν θέλει λεφτά ας τα κάνει στο χρηματιστήριο, στις επενδύσεις τις συναλλαγές και το χονδρεμπόριο. Παρομοίως μια που δεν γουστάρει να νεμαλάσει αρρωστάρηδες σε ατελείωτες νυχτερινές βάρδιες, ας ξεχάσει το όνειρο να γίνει νοσοκόμα κι ας ασχοληθεί έχοντας σαν εργαλεία τη σύγχρονη τεχνολογία και το μάρκετινγκ με τις πολλές παραδοσιακές συνταγές για σπιτικά γλυκά κι άλλα ξεχασμένα καλούδια που θυμάται ακόμη η γιαγιά της και θα τις πάρει μαζί της όταν τη βρεί το αναπόφευκτο.
Γιατί πρέπει να γίνει κάποιος λιμενοφύλακας να φυλάει τα κότερα των εφοπλιστών στα λιμάνια κι όχι πλοίαρχος του εμπορικού ναυτικού να κυβερνά τα πλοία τους στους ωκεανούς και να έχει και τα μέντια του ν' αποκτήσει κάποτε δικά του, να προκόψει κι αυτός;
Γιατί ωθείς μίζερε καθηγητάκο ένα νέο παιδί να επιμείνει να μπει με κάθε μέσο σώνει και καλά στην πυροσβεστική να παίζει τάβλι όλη μέρα;
Γιατί να συνωστίζονται στις δασκαλο-καθηγητο-σχολές και μετά στα "ιδιαίτερα" όσοι έχουν ήδη ένα στρωμένο μαγαζί από τον πατέρα τους που μπορούνε με τη νεανική τους ορμή και τη φρέσκια τους σκέψη να ανανεώσουν, εξελίξουν, επεκτείνουν, κλπ αναπτυξιακά; Ας κάνουν τους δασκάλους μόνο όσοι/ες θέλουν να είναι με παιδιά, ξέρουν και θέλουν να διδάξουν κι όχι για τα χριστούγεννα - πάσχα - ιούνιο - ιούλιο - αύγουστο όπως οι πλειοψηφία όσων είναι τώρα στην εκπαίδευση...
Πιλότος μαχητικού δεν γίνεται όποιος γράψει τυχαία άριστα στην έκθεση και τα μαθηματικά με τα θέματα που έπεσαν στις εξετάσεις, μα το παιδί εκείνο που κοιμάται με το "πτήση & διάστημα" κάτω από το μαξιλάρι του αφού το έχει "ξεσκίσει" σελίδα σελίδα και ονειρεύεται αναχαιτήσεις στο Αιγαίο με το νέο μαχητικό που επάξια θα του προμηθεύσει η πατρίδα χωρίς φόβο να το ρίξει, αφού ο αριστούχος λελές δεν έχει το αναγκαίο στομάχι ν' αντέχει τα πολλά G. Μπορεί κάλλιστα ο πρώτος να γίνει καλός αεροναυπηγός αντί πολιτικός μηχανικός να χτίζει ντουβάρια και να "νομιμοποιεί" αυθαίρετα, οι παλαιότεροι του δεν άφησαν πολύ άχτιστο χώρο για πάρτη του, να κονομήσει κι αυτός να χαρεί ο εργολάβος μπαμπάς...
Γιατί να ξετελέψει μετά μερικά χρόνια ένας ακόμη άχρηστος δικηγόρος κι όχι ένας χρήσιμος υδρογεωλόγος ή μηχανικός, πχ ορυκτών πόρων, όταν η πολιτεία αποφασίσει να εκμεταλλευτεί τον πλούτο που κρύβει το υπέδαφος της χώρας;
Πως θα γίνει θεολόγος ένας που ως τώρα δεν είχε σχέση με την εκκλησία; Προυπηρεσία στο κατηχητικό, ώρες στο ψαλτήρι, να έχει κουβαλήσει χρόνια επιτάφιους και λάβαρα, να δοκιμάσει να ζήσει δόκιμος σε μοναστήρι πριν προσπαθήσει να πείσει άλλους να ακολουθήσουν τον δρόμο του θεού του;
Το ίδιο ο φέρελπις γεωπόνος που δεν έχει μαζέψει ούτε ελιά, ούτε έχει πατήσει σταφύλια, ούτε θέλει να λερωθεί στα χωράφια και την εφαρμοσμένη έρευνα επί τόπου, μα απλώς ρουσφετολογικά να πατικώνει σφραγίδες για μαιμού επιδοτήσεις στο κέντρο της πόλης.
Γιατί να γίνει μόνιμος δεκανέας ένας νέος που δεν θα καταφέρει να περάσει στα πανεπιστήμια κι όχι ξυλουργός ή τζαμάς ή υδραυλικός ή μηχανουργός, ή τσαγκάρης, να χρησιμεύει και κάπου;
Και προπαντός να μην κάνει τίποτα απ΄όλα αν δεν το θέλει ένθερμα ο ίδιος και αν πρωτίστως δεν ξέρει να πουλάει και να διαπραγματεύεται, πράγματα απαραίτητα παντού στη σημερινή ζωή που δεν τα διδάσκει όμως κανένα σχολείο πουθενά στον κόσμο...
Αυτός σαν ανούσιος δημόσιος υπάλληλος τους προέτρεπε να ακολουθήσουν τη πεπαρτημένη, σε τυπικά επαγγέλματα που οδηγούν σε βέβαιο διορισμό και μισθό, ή σε κλασσικά μα απαξιωμένα πια επαγγέλματα γοήτρου που μόνο η γιαγιά θα βγάζει χαιρέκακα τα μικροαστικά απωθημένα της στις συνομίληκες της, μα ο κατά λάθος ασχολούμενος με δαύτα θα ψάχνει ματαίως δουλειά και πελάτες...
Πολλές λύσεις υπάρχουνε, μα δεν τις λένε στα σχολεία, γιατί δεν ξέρω, δεν με βάλανε ποτέ να κάνω το σχετικό μάθημα, μα ωστόσω:
Γιατί να γίνει κάποιος ψυχολόγος ν' ασχολείται με παζαβούς και βαρεμένους με φοβίες κι όχι φουρνάρης να φτιάχνει φρέσκο ψωμί κι άλλα αρτοποιήματα για τον πεινασμένο κόσμο, να έχει πάντα δουλειά σε μια σύχγρονα οργανωμένη επιχείρηση.
Γιατρός δεν γίνεται κάποιος για να πλουτίσει από τα φακελάκια και με μια καλή νύφη με όνομα και προίκα σαν μικροαστικό απωθημένο, μα για να βοηθήσει αποτελεσματικά τον πάσχοντα συνάνθρωπο του. Αν θέλει λεφτά ας τα κάνει στο χρηματιστήριο, στις επενδύσεις τις συναλλαγές και το χονδρεμπόριο. Παρομοίως μια που δεν γουστάρει να νεμαλάσει αρρωστάρηδες σε ατελείωτες νυχτερινές βάρδιες, ας ξεχάσει το όνειρο να γίνει νοσοκόμα κι ας ασχοληθεί έχοντας σαν εργαλεία τη σύγχρονη τεχνολογία και το μάρκετινγκ με τις πολλές παραδοσιακές συνταγές για σπιτικά γλυκά κι άλλα ξεχασμένα καλούδια που θυμάται ακόμη η γιαγιά της και θα τις πάρει μαζί της όταν τη βρεί το αναπόφευκτο.
Γιατί πρέπει να γίνει κάποιος λιμενοφύλακας να φυλάει τα κότερα των εφοπλιστών στα λιμάνια κι όχι πλοίαρχος του εμπορικού ναυτικού να κυβερνά τα πλοία τους στους ωκεανούς και να έχει και τα μέντια του ν' αποκτήσει κάποτε δικά του, να προκόψει κι αυτός;
Γιατί ωθείς μίζερε καθηγητάκο ένα νέο παιδί να επιμείνει να μπει με κάθε μέσο σώνει και καλά στην πυροσβεστική να παίζει τάβλι όλη μέρα;
Γιατί να συνωστίζονται στις δασκαλο-καθηγητο-σχολές και μετά στα "ιδιαίτερα" όσοι έχουν ήδη ένα στρωμένο μαγαζί από τον πατέρα τους που μπορούνε με τη νεανική τους ορμή και τη φρέσκια τους σκέψη να ανανεώσουν, εξελίξουν, επεκτείνουν, κλπ αναπτυξιακά; Ας κάνουν τους δασκάλους μόνο όσοι/ες θέλουν να είναι με παιδιά, ξέρουν και θέλουν να διδάξουν κι όχι για τα χριστούγεννα - πάσχα - ιούνιο - ιούλιο - αύγουστο όπως οι πλειοψηφία όσων είναι τώρα στην εκπαίδευση...
Πιλότος μαχητικού δεν γίνεται όποιος γράψει τυχαία άριστα στην έκθεση και τα μαθηματικά με τα θέματα που έπεσαν στις εξετάσεις, μα το παιδί εκείνο που κοιμάται με το "πτήση & διάστημα" κάτω από το μαξιλάρι του αφού το έχει "ξεσκίσει" σελίδα σελίδα και ονειρεύεται αναχαιτήσεις στο Αιγαίο με το νέο μαχητικό που επάξια θα του προμηθεύσει η πατρίδα χωρίς φόβο να το ρίξει, αφού ο αριστούχος λελές δεν έχει το αναγκαίο στομάχι ν' αντέχει τα πολλά G. Μπορεί κάλλιστα ο πρώτος να γίνει καλός αεροναυπηγός αντί πολιτικός μηχανικός να χτίζει ντουβάρια και να "νομιμοποιεί" αυθαίρετα, οι παλαιότεροι του δεν άφησαν πολύ άχτιστο χώρο για πάρτη του, να κονομήσει κι αυτός να χαρεί ο εργολάβος μπαμπάς...
Γιατί να ξετελέψει μετά μερικά χρόνια ένας ακόμη άχρηστος δικηγόρος κι όχι ένας χρήσιμος υδρογεωλόγος ή μηχανικός, πχ ορυκτών πόρων, όταν η πολιτεία αποφασίσει να εκμεταλλευτεί τον πλούτο που κρύβει το υπέδαφος της χώρας;
Πως θα γίνει θεολόγος ένας που ως τώρα δεν είχε σχέση με την εκκλησία; Προυπηρεσία στο κατηχητικό, ώρες στο ψαλτήρι, να έχει κουβαλήσει χρόνια επιτάφιους και λάβαρα, να δοκιμάσει να ζήσει δόκιμος σε μοναστήρι πριν προσπαθήσει να πείσει άλλους να ακολουθήσουν τον δρόμο του θεού του;
Το ίδιο ο φέρελπις γεωπόνος που δεν έχει μαζέψει ούτε ελιά, ούτε έχει πατήσει σταφύλια, ούτε θέλει να λερωθεί στα χωράφια και την εφαρμοσμένη έρευνα επί τόπου, μα απλώς ρουσφετολογικά να πατικώνει σφραγίδες για μαιμού επιδοτήσεις στο κέντρο της πόλης.
Γιατί να γίνει μόνιμος δεκανέας ένας νέος που δεν θα καταφέρει να περάσει στα πανεπιστήμια κι όχι ξυλουργός ή τζαμάς ή υδραυλικός ή μηχανουργός, ή τσαγκάρης, να χρησιμεύει και κάπου;
Και προπαντός να μην κάνει τίποτα απ΄όλα αν δεν το θέλει ένθερμα ο ίδιος και αν πρωτίστως δεν ξέρει να πουλάει και να διαπραγματεύεται, πράγματα απαραίτητα παντού στη σημερινή ζωή που δεν τα διδάσκει όμως κανένα σχολείο πουθενά στον κόσμο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου