ΚΑΠΟΤΕ, ΑΛΛΙΩΤΙΚΑ...

Κάποτε είχαμε όνειρα που τελείωσαν.

Κάποτε υπήρχαν δουλειές που μειώθηκαν κι εντέλει έλειψαν.

Κάποτε είμαστε άνθρωποι γελαστοί και χαρούμενοι, γιατί είχαμε κανονικότητα στη ζωή μας, επιδιώκαμε να σπουδάσουμε, να μάθουμε, να πετύχουμε, αισιοδοξούσαμε και οικοδομούσαμε το μέλλον μας κι αυτό των παιδιών μας.

Οι σαλεμένοι αριστεροί στην απέναντι γωνία πετούσαν πέτρες σε κάθε μορφής δημιουργικότητα. Είτε με την βία είτε με την κοινωνική διαπόμπευση είτε με τον κοινωνικό αποκλεισμό.

Να μη αναπτυχθεί τίποτε εκτός από τον "αριστερό" τρόπο σκέψης. Από το σχολείο, το λύκειο, το πανεπιστήμιο, τους συλλόγους, την βιοπάλη.

Τα πανεπιστήμια γέμισε από σχεδόν εμμονικούς αριστερούς καθηγητές και ας είχαν μετεκπαιδευτεί στα μεγαλύτερα πανεπιστήμια των ελευθέρων χωρών της Ευρώπης και της Αμερικής. Και παρήγαγαν τόσα χρόνια φοιτητές κι απόφοιτους κακέκτυπα τους. Κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις αποκλείονταν από καρέκλες κι αξιώματα, απογοητεύονταν κι έφευγαν στο εξωτερικό. Η νεολαία εθίστηκε σε ένα κόσμο διαρκούς αμφισβήτησης. Με καλύτερες σπουδές από τους γονείς τους και καλύτερες προθέσεις, αλλά αιχμάλωτη και μετέωρη στην γενική κοινωνική αναταραχή.

Το Δημόσιο έγινε το κουτί της Πανδώρας και η λύση για κάθε νόσο. Η πολιτική εκμαύλισε τις συνειδήσεις για μια θέση στο Δημόσιο και εξαγόρασε την ψήφο των πολιτών, για να δημιουργηθεί το πελατειακό κράτος χωρίς δομές και χωρίς ανάπτυξη. Μόνο το δημόσιο είχε ψυχή και έχριζε συμπαράστασης από όλους ανεξαιρέτως μέχρι σήμερα. Όσοι πολιτικοί απλώς τόλμησαν και ζήτησαν τη μείωση του, απλώς εξαφανίστηκαν πολύ σύντομα.

Κάθε προσπάθεια για ανάπτυξη, κάθε ελπιδοφόρα επένδυση, όσο καλοπροαίρετη διάθεση και αν υπήρχε την έπνιγαν στη γένεσή της. Με τις απεργίες, τις ομάδες συμπαράστασης των δήθεν εργαζομένων, τους πανταχού παρόντες σε τέτοια συνδικαλιστές, τους κλακαδόρους δημοσιογράφους, τους τυχάρπαστους "κοινωνικούς αγωνιστές" και τα δικά τους πολιτικά παπαγαλάκια.

Η ιδιωτική πρωτοβουλία άρχισε να πυροβολείται σαν να πρόκειται για κοινωνικό κακό.
Εκεί που πάντα ασφυκτιούσε σε ένα εχθρικό περιβάλλον που την κατέπνιγε, κατακερματίσθηκε, χρεωκόπησε, έφυγε για άλλες χώρες.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έδωσε τη χαριστική βολή στην ιδιωτική οικονομία, λόγω ιδεολογίας (ή επίμονης ηλιθιότητας) και την αποτελείωσε.

Οι οικονομίες των νοικοκυριών εξαντλήθηκαν, η αγοραστική δύναμή τους συρρικνώθηκε, η παραγωγική οικονομία τελματώθηκε και η ανάπτυξη ματαιώθηκε.

Οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα βρέθηκαν ανυπεράσπιστοι στους δρόμους, άνεργοι. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους ίδιους, την ατομική τους αξιοπρέπεια, την οικογένειά τους και τα παιδιά τους.

Που είναι όλοι αυτοί οι ευαίσθητοι αριστεροί να κλάψουν για τον ιδιωτικό τομέα που πεθαίνει;

Το αδηφάγο κράτος επιχαίρει για τους διορισμούς των δικών τους παιδιών σαν παλαιότερα σαν "λάφυρο νίκης" και τελευταία σαν «ηθικό πλεονέκτημα» της αριστεράς.

Σε ένα ρουσβετολογικό ορυμαγδό που θα ζήλευαν και οι πιο διεφθαρμένες χώρες. Τώρα που έρχεται ο λογαριασμός θα καταλάβει τι έγινε όλα αυτά χρόνια.

Η χώρα βυθίστηκε στο σκοτάδι.

Κάποιος πρέπει να ανοίξει τον διακόπτη για να μπει φως. Χωρίς καθυστέρηση.

Κάποιος να αλλάξει τα πράγματα για να υπάρξει μέλλον...

Για να μην ακουστεί κι όχι άδικα στο εγγύς μέλλον από τη νέα γενιά:

Τί έκανες όταν διαμορφωνόταν το μέλλον μου μπαμπά (και μαμά φυσικά);

TΙ ΜΑΣ ΕΡΧΕΤΑΙ;

Νέα χρονιά ξεκίνησε και που θα μας βγάλει;

Θα πάμε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα που λέει και το παλιό τραγούδι;

Δεν έχω ιδέα. Υποθέσεις μόνο μπορούμε να κάνουμε. Ίσως να εκφράσουμε και επιθυμίες. Ως εκεί.       Ειδικά στα χρόνια της κρίσης, τα ρίσκα μιας πρόβλεψης έχουν πολλαπλασιαστεί επικίνδυνα...

Η νέα χρονιά δεν μας επιφυλάσσει οικονομική ανάπτυξη αξιοπρόσεχτου μεγέθους, κανένας μας δεν πιστεύει, δεν ελπίζει βασικά καν ότι θα μειωθεί δραστικά η ανεργία και φυσικά δεν νομίζω να υπάρχει κάποιος που να ισχυρίζεται ότι το 2014 θα σταματήσουν να υπάρχουν εργαζόμενοι των 300 ευρώ. Ούτε νομίζω πως οι πολλοί θα καταλάβουνε και φέτος ότι οι άεργοι και ανεπάγγελτοι πολιτικοί δεν ενδιαφέρονται για τίποτα παρά μόνο για την καλοπέραση τους και τα οφίτσια.

Ας προσπαθήσουμε ωστόσο, να σκεφτούμε με στοιχειώδη ορθολογισμό. Έρχονται Ευρωεκλογές, αυτό είναι σίγουρο. Επίσης σίγουρο ότι έρχονται και τοπικές εκλογές.

Όπου θα κριθούν πολλά, κυρίως όμως παλαιές και νέες πολιτικές συμφωνίες με ιδιωτικά συμφέροντα...

Δεν έρχεται το Άγνωστο, το γνωστό πολιτικό προσωπικό θα έρθει και πλαισιωμένο από "άγνωστους" νέους ανθρώπους της δουλειάς και της γνώσης, θα ανατρέψει όλα τα όνειρα.

Η ζωή κτίζεται με όνειρα τις ανάγκες των ανθρώπων στον ξύπνιο τους και όχι τα υποχθόνια όνειρα κάποιων στον ύπνο τους.

Τέρμα οι ονειρώξεις, το 2014 είναι η αφετηρία για μια νέα αρχή των ανθρώπων της εργασίας και για μια Ελλάδα που μας αξίζει.
ελπ
Η αναμονή τελείωσε, δώσαμε την ευκαιρία σε όλους, δεν μας πείθουν, βγάλαμε τα συμπεράσματα μας.

Η διχόνοια δοκιμάστηκε, οι βιαιότητες και η χειραγώγηση του λόγου ευδοκίμησαν, οι Δημοκράτες έμειναν στο περιθώριο ή στην απελπισία τους έψαξαν για διέξοδο, τους δοκίμασαν, τώρα ενωτικά θα απαντήσουν.

Η Ελλάδα είναι ένα μεγάλο ακαλλιέργητο χωράφι, ή ένα μεγάλο εργοτάξιο αν προτιμάται, οι άνθρωποι περιμένουν τα σχέδια για δουλειές και δημιουργία...

ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟΣ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ...

Τελείωνε το σχολικό έτος και οι μαθητές ζητούσαν συμβουλές από τον καθηγητή τους, σχετικά με τι επάγγελμα μπορούσαν ν' ακολουθήσουν για να έχουν σίγουρη επαγγελματική αποκατάσταση...

Αυτός σαν ανούσιος δημόσιος υπάλληλος τους προέτρεπε να ακολουθήσουν τη πεπαρτημένη, σε τυπικά επαγγέλματα που οδηγούν σε βέβαιο διορισμό και μισθό, ή σε κλασσικά μα απαξιωμένα πια επαγγέλματα γοήτρου που μόνο η γιαγιά θα βγάζει χαιρέκακα τα μικροαστικά απωθημένα της στις συνομίληκες της, μα ο κατά λάθος ασχολούμενος με δαύτα θα ψάχνει ματαίως δουλειά και πελάτες...

Πολλές λύσεις υπάρχουνε, μα δεν τις λένε στα σχολεία, γιατί δεν ξέρω, δεν με βάλανε ποτέ να κάνω το σχετικό μάθημα, μα ωστόσω:

Γιατί να γίνει κάποιος ψυχολόγος ν' ασχολείται με παζαβούς και βαρεμένους με φοβίες κι όχι φουρνάρης να φτιάχνει φρέσκο ψωμί κι άλλα αρτοποιήματα για τον πεινασμένο κόσμο, να έχει πάντα δουλειά σε μια σύχγρονα οργανωμένη επιχείρηση.

Γιατρός δεν γίνεται κάποιος για να πλουτίσει από τα φακελάκια και με μια καλή νύφη με όνομα και προίκα σαν μικροαστικό απωθημένο, μα για να βοηθήσει αποτελεσματικά τον πάσχοντα συνάνθρωπο του. Αν θέλει λεφτά ας τα κάνει στο χρηματιστήριο, στις επενδύσεις τις συναλλαγές και το χονδρεμπόριο. Παρομοίως μια που δεν γουστάρει να νεμαλάσει αρρωστάρηδες σε ατελείωτες νυχτερινές βάρδιες, ας ξεχάσει το όνειρο να γίνει νοσοκόμα κι ας ασχοληθεί έχοντας σαν εργαλεία τη σύγχρονη τεχνολογία και το μάρκετινγκ με τις πολλές παραδοσιακές συνταγές για σπιτικά γλυκά κι άλλα ξεχασμένα καλούδια που θυμάται ακόμη η γιαγιά της και θα τις πάρει μαζί της όταν τη βρεί το αναπόφευκτο.

Γιατί πρέπει να γίνει κάποιος λιμενοφύλακας να φυλάει τα κότερα των εφοπλιστών στα λιμάνια κι όχι πλοίαρχος του εμπορικού ναυτικού να κυβερνά τα πλοία τους στους ωκεανούς και να έχει και τα μέντια του ν' αποκτήσει κάποτε δικά του, να προκόψει κι αυτός;

Γιατί ωθείς μίζερε καθηγητάκο ένα νέο παιδί να επιμείνει να μπει με κάθε μέσο σώνει και καλά στην πυροσβεστική να παίζει τάβλι όλη μέρα;

Γιατί να συνωστίζονται στις δασκαλο-καθηγητο-σχολές και μετά στα "ιδιαίτερα" όσοι έχουν ήδη ένα στρωμένο μαγαζί από τον πατέρα τους που μπορούνε με τη νεανική τους ορμή και τη φρέσκια τους σκέψη να ανανεώσουν, εξελίξουν, επεκτείνουν, κλπ αναπτυξιακά; Ας κάνουν τους δασκάλους μόνο όσοι/ες θέλουν να είναι με παιδιά, ξέρουν και θέλουν να διδάξουν κι όχι για τα χριστούγεννα - πάσχα - ιούνιο - ιούλιο - αύγουστο όπως οι πλειοψηφία όσων είναι τώρα στην εκπαίδευση...

Πιλότος μαχητικού δεν γίνεται όποιος γράψει τυχαία άριστα στην έκθεση και τα μαθηματικά με τα θέματα που έπεσαν στις εξετάσεις, μα το παιδί εκείνο που κοιμάται με το "πτήση  & διάστημα" κάτω από το μαξιλάρι του αφού το έχει "ξεσκίσει" σελίδα σελίδα και ονειρεύεται αναχαιτήσεις στο Αιγαίο με το νέο μαχητικό που επάξια θα του προμηθεύσει η πατρίδα χωρίς φόβο να το ρίξει, αφού ο αριστούχος λελές δεν έχει το αναγκαίο στομάχι ν' αντέχει τα πολλά G. Μπορεί κάλλιστα ο πρώτος να γίνει καλός αεροναυπηγός αντί πολιτικός μηχανικός να χτίζει ντουβάρια και να "νομιμοποιεί" αυθαίρετα, οι παλαιότεροι του δεν άφησαν πολύ άχτιστο χώρο για πάρτη του, να κονομήσει κι αυτός να χαρεί ο εργολάβος μπαμπάς...

Γιατί να ξετελέψει μετά μερικά χρόνια ένας ακόμη άχρηστος δικηγόρος κι όχι ένας χρήσιμος υδρογεωλόγος ή μηχανικός, πχ ορυκτών πόρων, όταν η πολιτεία αποφασίσει να εκμεταλλευτεί τον πλούτο που κρύβει το υπέδαφος της χώρας;

Πως θα γίνει θεολόγος ένας που ως τώρα δεν είχε σχέση με την εκκλησία; Προυπηρεσία στο κατηχητικό, ώρες στο ψαλτήρι, να έχει κουβαλήσει χρόνια επιτάφιους και λάβαρα, να δοκιμάσει να ζήσει δόκιμος σε μοναστήρι πριν προσπαθήσει να πείσει άλλους να ακολουθήσουν τον δρόμο του θεού του;

Το ίδιο ο φέρελπις γεωπόνος που δεν έχει μαζέψει ούτε ελιά, ούτε έχει πατήσει σταφύλια, ούτε θέλει να λερωθεί στα χωράφια και την εφαρμοσμένη έρευνα επί τόπου, μα απλώς ρουσφετολογικά να πατικώνει σφραγίδες για μαιμού επιδοτήσεις στο κέντρο της πόλης.

Γιατί να γίνει μόνιμος δεκανέας ένας νέος που δεν θα καταφέρει να περάσει στα πανεπιστήμια κι όχι ξυλουργός ή τζαμάς ή υδραυλικός ή μηχανουργός, ή τσαγκάρης, να χρησιμεύει και κάπου;

Και προπαντός να μην κάνει τίποτα απ΄όλα αν δεν το θέλει ένθερμα ο ίδιος και αν πρωτίστως δεν ξέρει να πουλάει και να διαπραγματεύεται, πράγματα απαραίτητα παντού στη σημερινή ζωή που δεν τα διδάσκει όμως κανένα σχολείο πουθενά στον κόσμο...

ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΜΕ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ...

Ένα δημοσίευμα του CareerBuilder.com με τίτλο «Growing industries» ήταν η αφορμή για το παρόν κείμενο.

Σίγουρα το 2012 δεν είναι και η καλύτερη χρονιά για την Ελλάδα, την Ευρώπη και την Αμερική, που παρουσιάζουν πολύ υψηλή ανεργία και μικρούς ρυθμούς ανάπτυξης. Αναμφισβήτητα, τα συναισθήματα που κυριαρχούν είναι απαισιοδοξία, ανασφάλεια και αβεβαιότητα.

Υπάρχει και η άλλη πλευρά, που λέει ότι η παγκόσμια οικονομία βρέθηκε σε δεινή θέση ξανά στο παρελθόν, αλλά δεν καταστράφηκε ο κόσμος. Ταλαιπωρήθηκε αρχικά, αναθεώρησε τον τρόπο ζωής του, βρήκε τρόπους διαφυγής, δούλεψε σκληρά και επανήλθε δυναμικά.

Κάποιοι κλάδοι καταρρέουν ανεπιστρεπτί όμως την ίδια στιγμή κάποιοι άλλοι αναπτύσσονται και κάποιοι καινούργιοι δημιουργούνται.

Οι 10 κλάδοι που παγκοσμίως, που αναμένεται σύμφωνα με τις προβλέψεις των ειδικών να παρουσιάσουν υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης και να δώσουν λύση στο πρόβλημα της ανεργίας, είναι:

Αποκατάσταση
Οι εξειδικευμένοι θεραπευτές, οι λογοθεραπευτές και οι φυσιοθεραπευτές που εργάζονται με ασθενείς που χρειάζονται αυτό το είδος της ιατρικής υποστήριξης φαίνεται ότι θα έχουν την πρωτοκαθεδρία από δω και στο εξής. Σε συνδυασμό με τους ασφαλιστές που προωθούν και προσφέρουν νέα προγράμματα υγείας, οι θεραπευτές των παραπάνω κατηγοριών θα καλύπτουν ανάγκες που δημιουργούνται συνεχώς σε ιατρεία, σχολεία, κέντρα αποκατάστασης, κ.α.

Διαδίκτυο και ιστοσελίδες
Οι γρήγοροι ρυθμοί ανάπτυξης στον τομέα της τεχνολογίας δημιουργούν συνεχώς ανάγκες πάνω στο κομμάτι αυτό. Οι άνθρωποι που εργάζονται πάνω στη δημιουργία, τη διατήρηση και τη δημοσίευση κειμένων ιστοσελίδων, καθώς και στα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης προβλέπεται ότι θα έχουν περισσότερες ευκαιρίες καριέρας το επόμενο διάστημα. Ήδη μία νέα ειδικότητα που κάνει θραύση στο εξωτερικό αυτό το διάστημα είναι ο social sitter (η ορολογία προκύπτει από τη baby sitter), o οποίος αναλαμβάνει να ενημερώνει και να τρέχει τους προσωπικούς λογαριασμούς κοινωνικής δικτύωσης (facebook, twitter, LinkedIn) ενός επαγγελματία όταν εκείνος δεν διαθέτει ελεύθερο χρόνο γι' αυτό. Αντίστοιχες θέσεις εργασίας θα υπάρχουν και σε όλες τις μεγάλες επιχειρήσεις, μια που το διαδίκτυο έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας.

Κατασκευή αυτοκινήτων
Μπορεί ο κλάδος του αυτοκινήτου να ήταν από τους πρώτους που βίωσε την κρίση και όλες οι γνωστές αυτοκινητοβιομηχανίες να προχώρησαν σε μαζικές απολύσεις, ωστόσο η ανάπτυξη του αναμένεται να συνεχιστεί όχι βέβαια με τους ίδιους ρυθμούς που είχαμε συνηθίσει μέχρι σήμερα.

Διαχείριση των αποβλήτων
Καθώς η ανακύκλωση μπαίνει στην καθημερινότητά μας και η προστασία του περιβάλλοντος αποτελεί επιτακτική ανάγκη, οι κανονισμοί για την διαχείριση αποβλήτων γίνονται όλο και πιο αυστηροί. Αυτό σημαίνει ότι η συγκεκριμένη βιομηχανία θα παρουσιάσει μία ανάπτυξη και θα δημιουργήσει πολλές θέσεις εργασίας. Οι εργαζόμενοι που ασχολούνται με οτιδήποτε αφορά στον τομέα αυτό, από τη συλλογή, την επεξεργασία και την περαιτέρω παρακολούθηση των σκουπιδιών, θα είναι περιζήτητοι. Επιπλέον οι συνεχώς μεταβαλλόμενες πρακτικές αειφορίας και οι νέοι πιο οικολογικοί τρόποι για την αντιμετώπιση των αποβλήτων μπορεί να προσφέρουν μια δυναμική καριέρα με υψηλούς μισθούς στο επιστημονικό προσωπικό που δραστηριοποιείται στον τομέα αυτό.

Αειφόρος ανάπτυξη και βιωσιμότητα
"Going green" είναι το μήνυμα της εποχής μας για όλους τους τομείς. Και όσοι το πήραν και αποφάσισαν να το αξιοποιήσουν και επαγγελματικά θα έχουν τη δυνατότητα να εξασφαλίσουν και μία θέση εργασίας. Στις μέρες η βιωσιμότητα μίας εταιρίας συνδέεται άμεσα με την οικολογική πολιτική που ακολουθεί, προσπαθώντας να αποδείξει ότι λειτουργεί με βάση τους διεθνείς κανονισμούς.

Ξένες γλώσσες
Όσο η παγκόσμια αγορά επεκτείνεται, διερμηνείς, εκπαιδευτές και μεταφραστές, που συνδέονται με τον τομέα της γλώσσας έχουν σημαντικές ευκαιρίες απορρόφησης στην αγορά εργασίας. Ειδικότερα οι μεταφραστές γλωσσών εκτός της Ευρώπης, όπως της Κινεζική και της Αραβικής γλώσσας μπορεί να είναι αύριο περιζήτητοι.

Υγειονομική περίθαλψη
Τα νέα δεδομένα όπως η αύξηση του προσδόκιμου ζωής και η γήρανση του πληθυσμού δημιουργούν νέες ανάγκες στην αγορά εργασίας. Οι νοσοκόμοι και οι νοσοκόμες, αλλά και όσοι μπορούν να προσφέρουν υπηρεσίες υγείας και βοήθεια στο σπίτι θεωρούνται απαραίτητοι για τους ηλικιωμένους που ζουν πλέον μόνοι τους και όχι με τα παιδιά τους.

Οφθαλμολογία
Ανάπτυξη και θέσεις εργασίας αναμένεται να παρουσιάσει στον κλάδο υγείας και ο τομέας της οφθαλμολογίας. Οι νέες τεχνολογίες που μπαίνουν σιγά σιγά στη ζωή όλων μας επιβαρύνουν τα μάτια μας. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα οι αυξανόμενες απαιτήσεις των ασθενών που αναζητούν φροντίδα για τα μάτια τους να κάνει δημοφιλείς τους οφθαλμίατρους.

Λογιστική
Οι λογιστές ήταν, είναι και θα παραμείνουν ένα επάγγελμα με προοπτικές ακόμη και μέσα στην πιο βαθιά οικονομική κρίση. Όσο η φορολογία παραμένει, οι λογιστές είναι απαραίτητοι τόσο για τους ιδιώτες όσο και για τις επιχειρήσεις.

Ασφάλεια
Την τελευταία δεκαετία όλο και περισσότερες επιχειρήσεις δίνουν βαρύτητα στην ασφάλεια και στις υπηρεσίες περιπόλου. Η ειδικότητα του φρουρού που εργάζεται μέσα και έξω από μια εταιρία ή άλλο ιδιωτικό χώρο προσπαθώντας να αποτρέψει δυσάρεστα περιστατικά, συνεχίσει να παρουσιάζει ζήτηση.

NEW YEAR 2012...

Στην εποχή των αγορών, του ληστρικού χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, των ομολόγων, του πλαστικού χρήματος.

Στην εποχή της κακής ευδαιμονίας, της απερισκεψίας, της χλιδής για τους ελάχιστους και της φτώχειας για τους πολλούς.

Στην εποχή μας που οι μειοψηφίες εξοστρακίζονται στο περιθώριο και παράγονται "περιττά" στόματα για τροφή.

Στην εποχή όπου το κοινωνικό κράτος αποδομείται και οι πολίτες αλλοτριώνονται και παθητικοποιούνται.

Στην εποχή της αύξησης της εγκληματικότητας και των εξαρτήσεων.

Στην εποχή της συρρίκνωσης κάθε έννοιας δικαιώματος, τι τύχη μας περιμένει και τι μπορούμε να κάνουμε;

Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, είναι μια πρώτη απάντηση.

Τι τύχη μπορεί να έχει κανείς, τι ελπίδα να αλλάξει τα πράγματα, τι περιθώρια αντίστασης...

Ομως δεν είναι έτσι.

Ο άνθρωπος δημιουργεί την ιστορία του. Η κοινωνία αυτοοργανώνεται και παίρνει τον δρόμο της κατά τις ανάγκες της, τίποτα δεν προέρχεται από έξω.

Εμείς επομένως είμαστε υπεύθυνοι για τη μοίρα μας και την κατάστασή μας.

Να συνειδητοποιήσουμε την πραγματικότητα και να επινοήσουμε την πολιτική λύση έξω από τους τωρινούς πολιτικούς, στην ανίχνευση ενός νέου συλλογικού πολιτικού υποκειμένου.

Η κοινωνία έχει αποθέματα, θεραπευτικά, οικονομικά, πολιτικά, ιδεολογικά, αισθητικά. Δεν μένει παρά να τα ανακαλύψουμε.

Να μετατρέψουμε τη σημερινή κατάσταση αδυναμίας σε μια στρατηγική της δύναμης.

Για μια νέα και πιο ελπιδοφόρα παραγωγή νοήματος για τον άνθρωπο και τον κόσμο, μέσα από την ανάπτυξη αλληλεγγύης, συλλογικότητας και μέριμνας για όλους τους ανθρώπους.

Θα κάνω μόνο μια ευχή για τον καινούργιο χρόνο

να είναι πλούσιος στις χαρές και πάμφτωχος στον πόνο.

Καλώς να 'ρθεί τ0 '12

καλώς να μας ορίσει

και ότι λείπει καθενός

αυτό να του χαρίσει...

Εγώ θα πλάθω όνειρα κι αλήθεια ας μην γίνουν
φτάνει που επροσπάθησα όνειρα να να μην μείνουν...

ΓΙΟΡΤΙΝΗ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ...

Χρονιάρες μέρες έρχονται και φεύγουν, όπως κάθε χρόνο.

Αλλοτε ευτυχισμένες κι άλλοτε με την πίκρα μέσα μας. Όπως φέτος, που η δυστυχία πολλών ανθρώπων δεν μπορεί να κρυφτεί, ούτε να υπερνικηθεί με στολίδια και γιορταστικές εκδηλώσεις.

Όταν έχεις μια προ πολλού υποθηκευμένη ζωή σε δανειστές, Δ.Ν.Τ. και Ε.Ε., ποια ικμάδα ενθουσιασμού να σου μείνει για να χαρείς τις γιορτές; Αλλά και τι αισιοδοξία να μεταδώσεις στις επόμενες γενιές;

Το χειρότερο είναι ότι οι Έλληνες πολιτικοί, οι κύριοι υπεύθυνοι για την κατάσταση που βιώνουμε όλοι μας αντί να ομονοήσουν και να εργαστούν από κοινού για να βγούμε από το τέλμα της χρεωκοπίας, εξακολουθούν εξοργιστικά να ασχολούνται με τις καρέκλες τους και τις εκλογές. λες και είναι αυτά πρώτη προτεραιότητα για τους πολίτες.

Έτσι η φετινή μελαγχολία τις μέρες των εορτών που μας κυριεύει, δεν είναι μόνον εξαιτίας της οικονομικής δυσπραγίας.

Είναι και λόγω του ότι δεν βλέπουμε κανένα φως πουθενά. Διότι όσα μέτρα παίρνονται γυρίζουν ως μπούμερανγκ αποτυχίας πίσω σ' εμάς. Οι πολίτες καλούνται και πάλι να πληρώσουν όχι μόνο τις άστοχες πολιτικές όλων των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων, αλλά και τους εκ πιέσεως αυτοσχεδιασμούς κάθε μαθητευόμενου μάγου υπουργού Οικονομικών...

Τα φετινά Χριστούγεννα θα είναι τα πιο ισχνά εδώ και πολλές δεκαετίες, για τους περισσότερούς Έλληνες.

Και εδώ που τα λέμε, στην Ελλάδα ποτέ αυτές οι μέρες του δωδεκαημέρου δεν ήταν φανταχτερές, όπως συμβαίνει στη Δύση. Η χλιδή και ο διάκοσμος μεταφέρθηκαν από την Δύση.

Εμείς πάντα ήμασταν ολιγαρκείς γιορτάζοντας πολύ οικογενειακά τόσο τη Θεία Γέννηση, όσο και την Πρωτοχρονιά.

Ας προσπαθήσουμε να περάσουμε τις μέρες αυτές παραδοσιακά, ξαναφέρνοντας στο προσκήνιο τις παλιές καλές Ελληνικές παραδόσεις, τις παλιές καλές νόστιμες χριστουγεννιάτικες συνταγές και το λίγο έστω, αλλά ειλικρινές χαμόγελο.

Με την μικρή, την κρυφή πάντα ελπίδα στο βλέμμα...

ΕΚ ΤΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ...

Η μια πλευρά λέει ότι ο λαός δεν αντέχει να πάει σε εκλογές, ενώ αντέχει τη λιτότητα που όλο βαθαίνει, αντέχει τη λεηλασία, τη διαφθορά και τις ταπεινώσεις, τις υποδείξεις περί απολύσεων και τις άλλες επιθυμίες των Γερμανών, την υποκρισία των δικών μας, που αγωνιωδώς ζήτησαν τη βοήθεια των δυτικών για να κερδίσουν τι; Τη μη κατάρρευση του συστήματος και τη διατήρηση της εξουσίας.

Η άλλη πλευρά σηκώνει "αγωνιστικό" μπαϊράκι κάνοντας όνειρα για άνετη εκλογική νίκη κι εξουσία με τους δικούς της αυλικούς, μη βλέποντας, ότι η χώρα οδηγείται στο βάραθρο, μην προτείνοντας τίποτα εφικτό κι εφαρμόσιμο ως άμεση λύση.


Κανείς πλέον δεν μπορεί να παραπλανεί τις στρατιές των ανέργων ότι η αδικία θα απαλειφθεί, ο νεοπλουτισμός θα σταματήσει, η κοροϊδία και η ηθική πόρωση θα πάψουν να υπάρχουν, οι εθνικές ταπεινώσεις θα γίνουν παρελθόν, θα μπει φραγμός στην εύνοια των γυπαετών των προμηθειών, η εξευτελισμένη παιδεία θα μπει στον σωστό δρόμο και η δουλικότητα προς τους οικονομικούς κεκράκτες δεν θα μπορεί να διαστρεβλώνεται στα κανάλια της μεθοδευμένης εκτόνωσης.

Η δημοκρατία στην Ελλάδα περνά την ύστατη δοκιμασία.

Βρίσκεται στο στάδιο της περιπλάνησης με πρωθυπουργό διορισμένο σε μια κυβέρνηση στην οποία αντί οι υπουργοί της να κάτσουν όσον καιρό χρειασθεί, για να γκρεμίσουν ό,τι σαθρό έφτιαξαν οι προηγούμενοι και να θεσπίσουν νέους κανόνες επανίδρυσης του κράτους, οδηγούνται πάνω σε μια ετοιμόρροπη σχεδία σε βαλτωμένο τόπο, συγκρουόμενοι μεταξύ τους για μικρά κι ασήμαντα, ενώ γύρω τους καραδοκούν οι διεθνείς κερδοσκόποι και οι εχθροί του Ελληνισμού.

Και ενώ συμβαίνουν αυτά ξεσπαθώνει ο εκπρόσωπος του Δ.Ν.Τ. Πόουλ Τόμσεν, που εκ των υστέρων διαπιστώσει «εμφανή σημάδια της αποτυχίας του προγράμματος» και προτείνει τον τερματισμό οριζόντιων περικοπών και συντάξεων. Διείδε ότι δεν αντέχει άλλο η Ελληνική κοινωνία για νέους φόρους επειδή το φορολογικό φορτίο επιρρίπτεται στους ώμους μικρής μερίδας φορολογουμένων.

Ομολόγησε ότι το μνημόνιο όταν το έφτιαχναν δεν φανταζόντουσαν την αδυναμία και την ανικανότητα του κράτους να το εφαρμόσει σωστά.

Είπε τη μισή αλήθεια. Είδε τη μια όψη του νομίσματος.

Τον εύκολο δρόμο στις επώδυνες λύσεις, που καλείται κυρίως ο λαός να πληρώσει...

Την άλλη όψη, την ανάπτυξη, συνταγή που δεν δόθηκε ή εφαρμόστηκε άσχημα, δεν είπε τίποτα. Τη συνέδεσε αόριστα με τις μεταρρυθμίσεις προτείνοντας διοχέτευση πιστώσεων σε δυναμικές επιχειρήσεις.

Είδε ότι με τα μέτρα δεν πραγματοποιήθηκαν οι δημοσιονομικοί στόχοι. Δεν έπραξε σωστά το κράτος. Υπήρξαν λιγότερα έσοδα και η ύφεση βάθαινε. Αρα τα μέτρα δεν ήσαν σωστά...

Να πάψουν τα ψέματα και να κλείσουν όσες επιχειρήσεις δεν παράγουν έργο για το οποίο ιδρύθηκαν. Να μικρύνει το κράτος και οι δαπάνες του, να γίνουν απολύσεις και να σταματήσουν οι σπατάλες. Να επιταχυνθούν οι συγχωνεύσεις όπου απαιτείται, χωρίς προσκόμματα και κομματικά συμφέροντα.

Πρώτα από όλα να ελαχιστοποιηθεί επιτέλους η γραφειοκρατία με τις ατέρμονες κι ατελέσφορες διαδικασίες της που στραγγαλίζει κάθε προσπάθεια ανάπτυξης, πχ για να υψώσει ένας πλοιοκτήτης την Ελληνική σημαία στο πλοίο του απαιτούνται τρεις μήνες και 32 υπογραφές, όταν στη Μάλτα το αντίστοιχο χρονικό διάστημα είναι μόλις 48 ώρες και οι υπογραφές δύο ενώ στην Κύπρο η διαδικασία ολοκληρώνεται σε 24 ώρες με μία μόνο υπογραφή! Χώρια τα άλλα στην στεριά, που δείχνουν πως το Ελληνικό κράτος εμποδίζει την επιχειρηματικότητα.


Αν συνεχίσουν να επιμένουν σε λανθασμένες συνταγές δικοί μς και ξένοι, ανεξάρτητα αν έχουν δίκιο για τα κουσούρια και τη δομή του κράτους, που δεν μπορεί ν' αλλάξει απ' τη μια μέρα στην άλλη, τότε θα έχουμε μεγαλύτερη ύφεση και θα ακυρώσουν οι ίδιοι τους δημοσιονομικούς στόχους που μας βάζουν να πετύχουμε.

ΥΠΑΡΧΟΥΝΕ ΚΑΙ ΟΡΙΑ...

Αφού γονάτισαν τη χώρα βυθίζοντάς την στην ύφεση, ζητούν τώρα την κατάργηση της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, προκειμένου να ξεπεραστούν τα προβλήματα που οι ίδιοι δημιούργησαν.

Οι τύποι που έχει εξουσιοδοτήσει η Τρόικα να μας ελέγχουν και να συντάξουν γνωμάτευση προόδου, χωρίς την οποία δεν θα πάρουμε την έκτη δόση του δανείου κινδυνεύοντας να ξωμείνουμε από ρευστό, πρέπει να βάλουν ένα όριο στις απαιτήσεις τους σε ζητήματα με τόσο καθοριστικά αρνητική επίπτωση στους πολίτες όπως πχ είναι η δυνατότητα εργασίας και τα λεφτά με τα οποία καλούνται να ζήσουν κι απορρέουν από αυτήν

Όσο περνά ο καιρός τόσο και περισσότερο γίνεται σαφές ότι οι οικονομικές συνταγές που μας υποχρέωσαν να ακολουθήσουμε για θεραπεία δεν οδηγούσαν στη λύση, αλλά επέτειναν το πρόβλημα με ύφεση, στασιμότητα και καθίζηση.

Και το κακό είναι ότι δεν φαίνεται να καταλαβαίνουν ότι οποιαδήποτε μείωση μισθών και στον ιδιωτικό τομέα πέρα από τους υπεράριθμους κόπρους του δημοσίου που επιβάλλεται να φύγουν, θα έχει επικίνδυνες επιπτώσεις στα δημόσια οικονομικά, αφού όπως είναι προφανές θα καταρρεύσουν ακόμη περισσότερο οι ασφαλιστικές εισφορές και η ιδιωτική κατανάλωση.

Ολα τα πράγματα έχουν τα όριά τους. Και η ταχύτητα των αλλαγών και των μέτρων που εξαγγέλονται κατά ριπάς και το βάθος των τομών και το βάρος που θα αναγκαστούν να σηκώσουν οι πολίτες στη μεταρρυθμιστική διαδικασία που έχει ξεκινήσει για τη σωτηρία της χώρας.

Μετά από τόσες αποτυχίες στις προβλέψεις, κάποιος από την κυβέρνηση της χώρας θα πρέπει να τους πει ότι πέρα και πίσω από τους αριθμούς υπάρχουν άνθρωποι των οποίων οι αντοχές και οι ανοχές σε θυσίες έχουν εξαντληθεί, χωρίς να έχουν να ελπίζουν και σε τίποτα καλύτερο σύντομα...

ΜΕΤΡΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ...

Κανονικά τα μέτρα που εξαγγέλθηκαν την περασμένη βδομάδα από τον αντιπρόεδρο και υπουργό Οικονομικών έπρεπε να είναι το διάγγελμα της κυβέρνησης προς τους πολίτες για τη διακυβέρνηση της χώρας δυο χρόνια νωρίτερα.

Οι ανακοινώσεις του υπουργού Οικονομικών είναι αναμφισβήτητα οδυνηρές για την πλειοψηφία των Ελλήνων των οποίων αλλάζουν τη μοίρα προς το χειρότερο, μετά τις υποσχέσεις για δίκαιη μοιρασιά των χρημάτων που (δεν) υπήρχαν.

Για μια ακόμη φορά από την πλευρά της κυβέρνησης προβάλλεται ο κίνδυνος της χρεοκοπίας της χώρας, κίνδυνο για τον οποίο όμως κανένα από τα κόμματα που κατακρίνουν την πολιτική της δεν μιλεί για τρόπο αποφυγής της στις ανακοινώσεις του.

Το ερώτημα είναι αν υπάρχουν λύσεις; Οι γνωρίζοντες λένε ότι υπάρχουν, αρκεί η κυβέρνηση και γενικότερα η πολιτική ηγεσία του τόπου να τις επιδιώξουν.

Οσα είπε προχθές ο υπουργό Οικονομικών θα συναντούσαν τότε πιθανότατα την αποδοχή περισσότερων πολιτών και θα αποδεικνύονταν αποδοτικότερα στο διάστημα μέχρι σήμερα. Οι δραματικές ανακοινώσεις του υπουργό Οικονομικών για τα μέτρα που αποφασίστηκαν στο Υπουργικό Συμβούλιο, συναντούν σήμερα την πλήρη άρνηση των κομμάτων της αντιπολίτευσης, τα οποία επιτίθεται στην κυβέρνηση μιλώντας για ισοπέδωση της κοινωνίας και εξόντωση των λαϊκών στρωμάτων.

Γι' αυτό οι μεγάλες πολιτικές δυνάμεις του τόπου πρέπει μέχρι τις επόμενες εκλογές να συνεργαστούν και να προσπαθήσουν από κοινού να επαναδιαπραγματευθούν το μνημόνιο και το μεσοπρόθεσμο, για να περισώσουν ό,τι μπορούν από την καταρρέουσα χώρα. Αυτό όμως προϋποθέτει ότι οι προσωπικές φιλοδοξίες ηγετών και στελεχών καθώς και οι προσωπικές κομματικές στρατηγικές θα παραμεριστούν.

Όλαοι τώρα ρίχνουν τις ευθύνες στα λάθη, τις υπαναχωρήσεις και τις αστοχίες των κυβερνητικών πολιτικών, αλλά ταυτόχρονα κανένα τους δεν κάνει αναφορά σε συγκεκριμένες γνωστοποιημένες προτάσεις και δικές του πολιτικές πέραν από την παρότρυνση των πολιτών να πυκνώσουν τις δικές του τάξεις εγκαταλείποντας το κυβερνητικό στρατόπεδο.

Τραμπάλα χωρίς αποτέλεσμα και νόημα, αφού θα επαναληφθεί αργότερα αντιστρόφως...

Για αρχή το δύσκολο είναι να μειωθεί η κατεστημένη γραφειοκρατία που είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα για την ανάπτυξη. Αυτό όμως συνοδεύεται από απολύσεις, άρα ομοψηφεί κάνουν πως το ξεχνάνε.

Αλλά οι μετακινήσεις των ψηφοφόρων από κόμμα σε κόμμα δεν έχουν καμιά χρησιμότητα αν δεν εφοδιάζουν μια παράταξη με τη δύναμη να κυβερνήσει και να εφαρμόσει τις πολιτικές εξόδου από την κρίση. Αν έχει τέτοιες πολιτικές.

Και από ότι φαίνεται κανένα από τα υπάρχοντα κόμματα δεν έχει...

ΚΙΝΔΥΝΟΣ...

Τα έσοδα του κράτους πέφτουν συνεχώς, η φορολογία έμμεση και άμεση θα μαδήσει και τις τελευταίες αποταμιεύσεις του μέσου πολίτη, προσπάθειες διατήρησης στρεβλών κεκτημένων, η εγκληματικότητα συγκρίνεται με τριτοκοσμικές χώρες, η (ας την πούμε) κυβέρνηση ακόμη να προβεί σε κάποια στοιχειώδη αναπτυξιακά μέτρα, οι Τούρκοι εξοπλίζονται με τρελλούς ρυθμούς και το στρατιωτικό ισοζύγιο μέρα με τη μέρα γέρνει δραματικά υπερ τους.

Η μόνη είδηση που κυριαρχεί πέρα από ταραχές συντεχνιών, συγκαλύψεις σκανδάλων προηγουμένων κυβερνήσεων, δηλώσεις κι αντεγκλίσεις μεταξύ υποψήφιων του "Καλλικράτη", είναι εαν θα μπορέσει η κυβέρνηση να βρεί την δόση δανεικών του μηνός. Κατάντησαν τη χώρα πρεζάκι που εκλιπαρεί και στήνει κώλο στη γωνία για τη δόση του.

Για να μαζέψουν εσοδα, πρεπει να κόψουν και άλλο μισθούς, συντάξεις, επιδόματα, να αυξήσουν και άλλο το ΦΠΑ, τους φόρους σε ακίνητα, επιχειρήσεις, παντού.

Αυτά θα τα πάρουν μετά τις εκλογές, αφου υφαρπάξουν τη ψήφο των πολιτών. Θα βουλιάξει ο τουρισμός και τα ακίνητα. Θα κινδυνεύσει με πτώχευση η λεγόμενη μεσαία τάξη. Και πολλά ακόμη μαύρα για το μέλλον.

Που δεν φαίνεται να ενθουσιάζει κανέναν, ούτε να προσφέρει πολλές ελπίδες ακόμη και σε αισιόδοξους...

Το πιο τραγικό από όλα είναι η στάση των κομμάτων της αντιπολίτευσης που αντί για ιδέες, στήριξη, διαφορετική ματιά και προτάσεις, επενδύουν πολιτικά οφέλη στην κατάρρευση του κράτους και στη διάλυση της οικονομίας, τώρα με πρόσχημα το "Μνημόνιο" που εκ του ασφαλούς μάχονται.

Δυστυχώς η χώρα πλέον κινδυνεύει σοβαρά. Όσοι έχουν μυαλό επιτέλους ας το καταλάβουν.

ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ - ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ...

Η Ελλάδα ασθενεί βαρέως. Κόλλησε απ' την Ευρώπη την αρρώστια της σύγχρονης οικονομικής κρίσης.

Μπορεί να μην είμαστε πια στο "κάδρο" στις Συνόδους Κορυφής της ΕΕ. Ολοι τους εκεί στην προσπαθούν να προλάβουν επιμολύνσεις σ' άλλες χώρες του Γιουρογκρούπ. Οι Ευρωπαίοι ετοίμασαν μια φαρμακευτική αγωγή για μας, μήπως σωθούν και οι ίδιοι από τη μόλυνση.

Εφηύραν το Μνημόνιο Στήριξης, να πάρουμε μέτρα χειρότερα από την ίδια την αρρώστια. Φτιάξαμε το γενικό πλάνο με τον νόμο 3845, που πέρασε τον Μάιο στη Βουλή και σιγά - σιγά ξεφουρνίζονται υλοποιήσιμα τα επί μέρους μέτρα. Τώρα πήραμε την πρώτη "δόση" δανείου με αντάλλαγμα - αντικαταβολή το εργασιακό. Μετά για τη χορήγηση της δεύτερης "δόσης" θα πρέπει να σφραγίσουμε και το ασφαλιστικό που κλείδωσε κι αυτό με την κατάθεση του ν/σ στη Βουλή. Κάθε φορά που θα φθάνει το πλήρωμα του χρόνου για κάποια άλλη "δόση" του φαρμάκου, θα δεχόμαστε και από ένα σκωτσέζικο ντουζ κι όποιος αντέξει το σοκ...

Όλα αυτά για να μην χρεοκοπήσουμε, να μην πτωχεύσει η οικονομία μας, για το καλό μας! Προπαντός όμως για μην χάσουν τα λεφτά τους οι δανειστές μας.

Αλλά σε τι ωφελεί μια οικονομία, που απέφυγε την πτώχευση, όταν οι άνθρωποί της γίνονται πένητες; Οση διάθεση νάχει κανείς να ωραιοποιήσει αυτά τα μέτρα, δεν μπορεί να βρει πουθενά κανένα θετικό στοιχείο. Ολοι διαισθάνονται γύρω τους ότι επίκειται κοινωνική έκρηξη που μπορεί να γίνει από στιγμή σε στιγμή. Το εργασιακό πέρασε με Π.Δ. αλλά το ασφαλιστικό ίσως νάναι η σταγόνα να ξεχειλίσει το ποτήρι.
Για την κυβέρνηση το πρόβλημα είναι πολιτικό, προκαλεί νέες προκλήσεις με αντίκτυπο τη φυσιογνωμία και την υπόσταση του κόμματος.

Η νέα κατάσταση, που προκύπτει αντιστρατεύεται όσα προεκλογικά είχαν λεχθεί και αξιολογηθεί απ' τον Ελληνικό λαό για να προκύψει μια αλλαγή, η οποία αναποδογυρίζει σχεδόν βιαίως το προϋπάρχον από 10ετίες κοινωνικό πλαίσιο προς το χειρότερο.

Το κοινωνικό ζήτημα γίνεται πιο εκρηκτικό και θα φανεί όταν παρέλθει η καλοκαιρινή απουσία αντιδράσεων και φθάσουμε στον μήνα Σεπτέμβρη, που θάναι διαφορετικός των περασμένων ετών. Τα αποτελέσματα έρχονται όλο και πιο κοντά και θα τα νοιώσουμε πιο καλά στο πετσί μας, όταν εφαρμοσθούν οι μειώσεις των μισθών των νεοπροσλαμβανομένων κατά 15 - 20%, όταν θα αυξηθεί το ποσοστό των απολυομένων, οπότε θα φεύγουν οι ακριβότεροι με τη μεθοδευμένη μείωση της αποζημίωσης, για νάρχονται οι φθηνότεροι των 590 ή των 630 ευρώ.

Ποιος λογοδοτεί για την αφαίρεση τέτοιων πλεονεκτημάτων απ' την αγορά; Ο κ. Λοβέρδος εκεί που βρέθηκε είναι υποχρεωμένος να διαχειριστεί υπό τις πλέον δυσμενείς συνθήκες αυτές τις κυβερνητικές αποφάσεις και να επωμισθεί με αξιοπρέπεια και θάρρος το πολιτικό κόστος, με ό,τι τούτο συνεπάγεται για το άτομό του. Γιατί το θέμα είναι γενικότερα συνολικό της κυβέρνησης και όχι προσωπικό. Και ο ίδιος τώρα εξανίσταται για το τι μπορεί να πάθει μια χώρα, όταν έχει ανάγκη από χρήματα και δεν τα βρίσκει.

Είπαμε ότι είναι υποχρεωμένος να διακρίνει ο κ. υπουργός και να υποστηρίξει τα θετικά σημεία, ανεξάρτητα αν ταυτιστεί τ' όνομά του με τις αποφάσεις που πάρθηκαν και που θα ληφθούν, γιατί το ασφαλιστικό γυρνάει πίσω. Είναι λάθος που μερικοί λένε πως επειδή έτσι γίνεται στην Ευρώπη πρέπει να το αντιγράψουμε κι εμείς.

Δεν μπορεί να συγκριθεί η Ελλάδα με καμία ευρωπαϊκή χώρα στο θέμα των απολύσεων, των αποζημιώσεων και στην κοινωνική προστασία. Δεν υπάρχει ταύτιση μ' αυτούς ούτε και μπορεί να βρεθεί τρόπος να αμβλυνθούν και μαλακώσουν οι κατάφωρες αδικίες.

Τα μέτρα παίρνονται για ν' αποφευχθεί της πατρίδας ο χαμός; Μ' αυτές τις ρυθμίσεις θα διορθωθούν τα δημοσιονομικά μας; Θα εξασφαλισθεί η ανταγωνιστικότητα; Θα προσέλθουν επενδυτές ν' ανοίξουν δουλειές;

Όταν τα πάντα μετακυλίονται στην εργασία με γνώμονα το τι γίνεται στην Ευρώπη, σώζονται μόνο τα συμφέροντα των επιχειρηματιών και φαλκιδεύεται η ισχύς των δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ...

Σ' αυτή τη χώρα κανείς δε μιλάει για την Ελλάδα του αύριο. Κανείς δεν μπορεί να μας πει πως ονειρεύεται την Ελλάδα του αύριο.

Η ύφεση της οικονομίας επηρεάζει και την ψυχολογία της κοινωνίας. Μιας κοινωνίας που μετατρέπεται σταδιακά σε κοινωνία φοβισμένων και τρομοκρατημένων πολιτών χωρίς χαμόγελο, χωρίς λάμψη στα μάτια, χωρίς ελπίδα για το αύριο, με την αγωνία για κάθε άνεργο παιδί στην οικογένεια, με ενδεχόμενη ανεργία του πατέρα ή της μητέρας, για το άγχος μην μας συμβεί κάτι σε θέμα υγείας και δεν μπορούμε να ανταποκριθούμε, για ένα σωρό άλλα άγχη και αβεβαιότητες.

Τα οποία όμως σταδιακά αυξάνουν την οργή, την αγανάκτηση, τα νεύρα και το θυμό και μπορούν άνετα να οδηγήσουν σε φαινόμενα κοινωνικής αντιπαράθεσης, απείθειας προς το κράτος, κοινωνικών εντάσεων και συγκρούσεων, διάρρηξη κοινωνικής συνοχής και ένα σωρό άλλα.

Και όλα αυτά γιατί στη διαχείριση της πολιτικής και της οικονομίας ξεχνάμε το νόημα του οράματος και της ελπίδας. Γιατί κατά βάση το όραμα είναι μια πατριωτική πράξη. Ο σύγχρονος πατριωτισμός έχει να κάνει και με τον οικονομικό πατριωτισμό.

Μικρές χώρες και μικρές κοινωνίες έχουν την ανάγκη της συσπείρωσης και της εσωτερικής ενίσχυσης της αγοράς. Αν στην πολιτική και στην οικονομία επιστρέψουμε το ενδιαφέρον σε κάθε τι Ελληνικό θα έχουμε δώσει μια ανάσα στην οικονομία και την κοινωνία.

Όταν στην Ευρωπαϊκή Ένωση ή στα διεθνή οικονομικά φόρα μας λένε βγάλτε τα πέρα μόνοι σας, αυτό τι σημαίνει; Ότι θα πρέπει και εμείς από μόνοι μας να ενισχύσουμε το εσωτερικό μας μέτωπο όσο μπορούμε καλύτερα, να εμπιστευτούμε τις ελληνικές βιομηχανίες, να ενισχύσουμε τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, να στηρίξουμε τον Έλληνα αγρότη, κτηνοτρόφο και παραγωγό, να σχεδιάσουμε και να υλοποιήσουμε μια επιθετική οικονομική πολιτική "πουλώντας" στο εξωτερικό Ελλάδα.

Οι καιροί απαιτούν γενναίες πράξεις, αλλαγή νοοτροπίας, ξεβόλεμα, σκληρή δουλειά και ιδρώτα. Η μαλθακότητα μεγάλου μέρους της ελληνικής κοινωνίας, η ψευδαίσθηση της αέναης ευδαιμονίας - καλοπέρασης και η μετακύλυση ευθυνών σε άλλους λαμβάνει τέλος και όλοι μας είμαστε πλέον προ των ευθυνών μας.

Η Ελλάδα του αύριο χρειάζεται ένα νέο όραμα, μια αναγεννητική πολιτική και πίστη στις αστείρευτες δυνάμεις του Ελληνισμού εντός και εκτός των τειχών, για να έχει συνέχεια και να δικαιολογήσει και τον ιστορικό της ρόλο

ΜΕΤΡΑ ΤΩΡΑ, ΜΕΤΑ ΤΙ;

Όσο εύκολα χάνει μια χώρα την αξιοπιστία της στις αγορές, άλλο τόσο δύσκολα την επανακτεί.

Τα δημοσιεύματα κατά της χώρας μας έχουν πάρει την μορφή χιονοστιβάδας και οι αξιώσεις για άμεση μείωση της κρατικής σπατάλης, είναι από την μια μέρα στην άλλη ολοένα και μεγαλύτερες.

Δεν αρκούν μόνο τα μέτρα, όσο δίκαια κι αν είναι. Δεν αρκούν οι νόμοι και οι καλές προθέσεις. Χρειάζονται κυρίως σοβαροί, μόνιμοι ελεγκτικοί μηχανισμοί με αδιάφθορους υπαλλήλους που θα επιβάλλουν παραδειγματικές ποινές σε παρανομούντες και φοροδιαφεύγοντες.

Χρειαζόμαστε ευσυνείδητους δημόσιους λειτουργούς που θα εκτελούν τα καθήκοντά τους (χωρίς υπόγειες διαδρομές δωροδοκιών). Χρειαζόμαστε πάταξη της γραφειοκρατίας η οποία αποθαρρύνει κάθε σοβαρή επένδυση σ' αυτόν τον τόπο. Πάνω απ' όλα απαιτείται να φανεί στην πράξη η ισονομία κι η δικαιοσύνη στο φορολογικό σύστημα της χώρας. Για να μην υπάρχει αντίφαση εξαγγελιών και πραγματικότητας, ή να πέφτουν τα βάρη μονίμως στις πλάτες απλών εργαζομένων πολιτών.

Ο πολιτικός κόσμος στην Ελλάδα θα πρέπει κάποια στιγμή να αφυπνιστεί ή να αλλάξει τροπάρι. Όλοι φοβούνται τη λαϊκή οργή και ας λένε πως το μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού αποδέχεεται και συμφωνεί με τα μέτρα που παίρνουν σε βάρος του. Θέλουν και προσπαθούν να του φορτώσουν την ευθύνη για την κρίση.

Οι συνήθεις πρακτικές της απόκρυψης στοιχείων από τις κυβερνήσεις εδώ και δεκαετίες, οδήγησαν στο σημερινό αποτέλεσμα.

Η σιωπή (μεγάλο μερίδιο σε αυτήν έχουν και τα μεγάλα ΜΜΕ) δηλώνει συνενοχή και το τώρα απαιτεί οτιδήποτε άλλο πέραν της στροφής στο αμαρτωλό παρελθόν. Περιλαμβάνει τον αποπροσανατολισμό από το χθες και την επικέντρωση στην τωρινή πραγματικότητα, που σε καμία περίπτωση δεν διευκολύνει την διαμόρφωση της συνολικής εικόνας.

Ο πρωθυπουργός ισχυρίζεται πως η χώρα θα βγει μόνη της από την κρίση. Μόνη όμως έχει δυστυχώς παραμείνει και στην προσπάθεια που καταβάλλει να ξεφύγει από τις κατηγορίες που της εκτοξεύονται από τα διεθνή ΜΜΕ. Να είναι όλα απλά συκοφαντίες και ψευδείς ισχυρισμοί;

Εκείνο όμως που πρέπει ακόμη να διευκρινιστεί, με τα οδυνηρά μέτρα της κυβέρνησης, είναι πόσο θα διαρκέσουν κι αν θα χρειαστεί να παρθούν άλλα αργότερα.

Διότι, αν εγκατασταθεί ο φόβος του αύριο στον πολίτη (με συνεχείς απώλειες εισοδήματος, αύξηση της ανεργίας, συρρίκνωση βιοτικού επιπέδου, ανασφάλεια και καμιά ελπίδα βελτίωσης της κατάστασης...), τότε αλίμονό μας ως έθνος. Σύμφωνα με τον Νομπελίστα Αμάρτια Σεν, παραγωγικότητα παρέχουν η δημοκρατία, οι ελευθερίες, τα αισιόδοξα αισθήματα, όχι ο φόβος...

Είναι σε θέση το παρόν πολιτικό σύστημα να εξαλείψει τους φόβους μας;
Ή θα βυθισθούμε ως χώρα σε μια παρατεταμένη ύφεση, με μίζερο παρόν και ζοφερότερο μέλλον;

Γι' αυτό χρειάζεται παράλληλα η θέσπιση μέτρων ανάπτυξης, ώστε να ανοίξουν οι δουλειές και να κυκλοφορήσει ρευστό στη στεγνή αγορά. Εξίσου σημαντική είναι για να έχει την εμπιστοσύνη του λαού η κυβέρνηση, η ανήλεη πάταξη της εισφοροδιαφυγής (ασφαλιστικό) και της φοροδιαφυγής. Με ένα νέο και δίκαιο ασφαλιστικό καθώς και φορολογικό νόμο.

Αν ο σκεπτόμενος κι όχι ο συνήθης διαμαρτυρόμενος χαχόλος λαός δεν δει ότι εδραιώνεται η αιτούμενη κοινωνική δικαιοσύνη, οι κοινωνικές εκρήξεις θα είναι μάλλον σφοδρές και "με αιτία".

ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ...

Το πρόβλημα της Ελληνικής οικονομίας δεν λύνεται από την αύξηση των εσόδων γιατί λόγω ύφεσης δεν υπάρχουν έσοδα.

Άρα πρέπει να περικόψουμε τα έξοδα. Στην συντριπτική τους πλειοψηφία αυτά είναι τόκοι που δεν κόβονται, μισθοί δημοσίων υπαλλήλων και πολλές - πολλές κι αφύσικες συντάξεις.

Εδώ και 4 μήνες με την κυβερνητική αλλαγή δεν έχει γίνει τίποτα χειροπιαστό, πέρα από την άνοδο των επιτοκίων δανεισμού, αλλά έτσι είναι όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων 30 χρόνων, άδεια ταμεία και ευθύνες των προηγούμενων...

Από το 1997 για την ΟΝΕ λέμε ψέματα, τρώμε επιδοτήσεις και επιχορηγήσεις με μαϊμού έργα, μαϊμού αγρότες, μαϊμού πρόοδο, αλλά μας φταίνε οι κακοί ανθέλληνες που μας δανείζουν...

Δεν λειτουργεί τίποτα εδώ και πολλά χρόνια στην παιδεία, υγεία, δημόσια διοίκηση, παραγωγή, κλπ παρά μόνο το μέσο και η αρπαχτή...

Αν πάμε να αλλάξουμε τίποτα θα βγούνε οι συντεχνίες να μας που πως πρέπει να εξαιρεθούν: οι δικαστικοί / οι πολιτικοί /οι υπάλληλοι της Βουλής/ οι εφοριακοί /οι τελωνειακοί /οι συνδικαλιστές /οι κουμπάροι και οι κολλητοί /τα απούλητα των αγροτών /τα δίκαια των εργατών/ τα κεκτημένα της κομματικής παρέας /τα ιδρύματα των τέως πρωθυπουργών / οι επιχορηγήσεις των κομμάτων / τα κλειστά επαγγέλματα...κλπ...

Πρέπει λοιπόν να συνειδητοποιήσουμε ότι για να γίνει κάτι, όχι βήμα αλλά έστω μπουσούλημα θα πρέπει να σπάσουν αυγά. Για να γίνει όμως αυτό θα πρέπει αφενός η πολιτική ηγεσία του τόπου να αρχίσει από τις τσέπες τις δικές τους, των αφεντικών και των φίλων τους και αφετέρου ο πολίτης να συνηδητοποιήσει ότι το πάρτυ τελείωσε και πρέπει να πληρώσει...

Όταν οι τεχνοκράτες του ΔΝΤ επεμβαίνουν σε κάποιο κράτος, συνήθως ζητούν περικοπές δημοσίων δαπανών, αύξηση της φορολογίας, αλλαγή των επιτοκίων, και μέτρα σταθεροποίησης του νομίσματος. Η παρέμβαση του ΔΝΤ θεωρείται απίθανη για ένα μέλος της ζώνης του ευρώ, αλλά η Ελλάδα θα πρέπει να προετοιμαστεί για μέτρα εξίσου σκληρά με αυτά που θα πρότειναν από κει.

Το ερώτημα που τίθεται πλέον στις Βρυξέλλες είναι όχι το αν θα πρέπει να διασωθεί οικονομικά, αλλά η Ελλάδα αλλά το πώς ακριβώς θα διασωθεί. Πολλοί είναι αυτοί που ψάχνουν λύσεις, προκειμένου να ενισχύσουν με μεγάλα ποσά την Ελληνική οικονομία, πριν αυτή καταρρεύσει προκαλώντας σοβαρά προβλήματα και στα υπόλοιπα κράτη της ευρωζώνης.

Οι ξένοι δανειστές με δεδομένο ότι δεν μπορούν να μας βγάλουν από την ΕΕ γιατί δεν θέλουν τα δανεικά από ευρώ να μετατραπούν σε δραχμές, βρίσκονται μπροστά σε ένα καίριο δίλημα σχετικά με το πως θα πιεσθούμε να πάρουμε τα σωστά μέτρα.

Μάλλον καταλήγουν πως αν μέχρι τον Ιούνιο δεν αποδώσουν οι πειραματισμοί μας θα μας προκαλέσουν οικονομική ασφυξία με παύση των πληρωμών από το δημόσιο ώστε με τούτη ή άλλη βολικότερη κυβέρνηση να γίνουν τα σωστά...

ΑΙΣΙΟΔΟΞΑ...

Ως ένα από τα χρησιμότερα όπλα του ανθρώπου τόσο για την επιβίωσή του, όσο και για τη συμβίωση με τους συνανθρώπους του αναδεικνύεται καθημερινά και πέρα από την αυτοπεποίθηση, η αισιοδοξία.

Η πίστη δηλαδή ότι τα καλύτερα έρχονται στο μέλλον, αρκεί ο άνθρωπος ν' αγωνιστεί για αυτά διότι τίποτε ποτέ δεν θα του δοθεί δωρεάν και χωρίς να το ζητήσει...

Ο αισιόδοξος δε λυγίζει ψυχικά και ηθικά, μολονότι έχει πολλές φουρτούνες ν' αντιπαλέψει στον δρόμο του τις οποίες συχνά ξέρει και εκ των προτέρων. Αντίθετα, με δημιουργικό, αισιόδοξο - θετικό τρόπο σκέψης και αταλάντευτη αποφασιστικότητα, προσπαθεί να έρθει πιο κοντά στους συνανθρώπους του ανιδιοτελώς και στοχεύοντας στο να συνενώσουν όλοι τις δυνάμεις τους για να αποτρέψουν τις κάθε λογής συμφορές και προβλήματα που είναι να έρθουν σε μια κοινωνία.

Τον αισιόδοξο οι παροντικές και πρόσκαιρες αναποδιές της τύχης δεν τον αποθαρρύνουν, μήτε τον κάμπτουν. Στον αντίποδα, του δίνουν πιο πολλή ψυχική δύναμη και θάρρος και κουράγιο, για ελπίζει και ν' αγωνίζεται για ένα καλύτερο, πιο ανθρώπινο μέλλον.

Ο οπλισμένος με αισιοδοξία άνθρωπος δεν φροντίζει μονάχα για το προσωπικό του κέρδος, που εξασφαλίζεται από κάθε λογής εφήμερες απολαύσεις σε βάρος των άλλων συνανθρώπων του. Συνάμα υπηρετεί τη δόξα του μέλλοντος, την υστεροφημία, προσφέροντας αφειδώς και χωρίς δολιότητα, τη βοήθειά του σε όσους την έχουν πραγματικά ανάγκη και δεν περιμένει κανένα αντάλλαγμα. Αυτό το κάνει όχι για τα "μάτια του κόσμου", αλλά διότι πιστεύει ολόψυχα πως η λαϊκή παροιμία "βάστα με να σε βαστώ, ν; ανεβούμε στο βουνό" είναι ανάγκη να πραγματώνεται σε κάθε εκδήλωση της ανθρώπινης ζωής.

Αρκεί βεβαίως να θέλουν οι άνθρωποι, μέσα από μιαν ευγενή άμιλλα και όχι έναν αθέμιτο ανταγωνισμό, να προχωρήσουν πιο μπροστά από τις περασμένες γενιές και να προκόψουν...

Κρίνεται όμως απαραίτητο να επισημανθεί και ότι οι άνθρωποι, συν τοις άλλοις, όταν αντιμετωπίζουν με αισιοδοξία και σε διαρκή και άοκνη επαγρύπνηση τα αισθητήριά τους όργανα (μάτια και αφτιά) το μέλλον τους, επηρεάζονται λιγότερο από τα μικρά και ατομικά και πασίδηλα ζητήματα της καθημερινότητας, μα προτάσσουν πάντοτε τα μεγάλα και γενικά και δυσθεώρητα οράματα της εποχής μας και της παγκόσμιας κοινότητας.

Κατόπιν τούτου, πολλοί πιστεύουν ότι οι αισιόδοξοι πολίτες είναι οι πιστότεροι μαχητές και ταυτόχρονα, παρασέρνουν και πολλούς άλλους διστακτικούς ή οκνηρούς στους ακατάπαυτους αγώνες υπέρ των πανανθρώπινων αγαθών της ειρήνης, δικαιοσύνης, ελευθερίας.

Επιπλέον τους μαθαίνουν πώς χωρίς στρουθοκαμηλισμούς, εφησυχασμούς, οχαδερφισμούς και ευθυνοφοβίες, να μοχθούν υπέρ της εξάλειψης των κάθε είδους ρατσιστικών ή άλλων διακρίσεων, που χωρίζουν τις κοινωνίες σε τάξεις και διχάζουν τους πολίτες, αν και ο κίνδυνος της ηθικής σήψης και της πνευματικής στείρωσης είναι περισσότερο ίσως από παλαιότερα ευδιάκριτος, εξ όσων ακούμε ή βλέπουμε παρά τη φαινομενική μας υλική ευημερία!

ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ ΚΑΙ ΜΕΛΛΟΝ...

Επρεπε να φτάσει ο κόμπος στο χτένι για να καταλάβουν οι σπουδαίοι πολιτικοί μας ότι η Ελλάδα έγινε "ξέφραγο αμπέλι".

Οι συνεχείς εκκλήσεις, οι διαμαρτυρίες, η απόγνωση και η οργή μεγάλου μέρους της Ελληνικής κοινωνίας τούς έκαναν να βάλουν επί τάπητος το μεταναστευτικό και ν' ανακαλύψουν, ότι τα πράγματα είναι πιο σύνθετα και χειρότερα, απ' όσο τα υπελόγιζαν!

Πώς να καταστείλουν, τώρα ένα πρόβλημα με κατασταλτικούς νόμους, σπασμωδικά και πρόχειρα, που τ' άφησαν να θεριέψει;

Μήπως ως κράτος είχαμε άγνοια στο τι σημαίνει μετανάστευση;

Οταν άρχισαν να καταφθάνουν τα κύματα, παρά τις διαμαρτυρίες και την οργή της Ελληνικής κοινωνίας, ουδείς ανησύχησε, εκτός ελαχίστων που εξηντλείτο το ενδιαφέρον τους αυτάρεσκα μόνο στα "δικαιώματα των μεταναστών"!

Η μεταναστευτική πολιτική είναι ακόμη στα σπάργανα. Εξελίσσεται χρόνο με το χρόνο και οι ξένοι θα πλήξουν την καθημερινότητα των γηγενών. Η ανασφάλεια μεγαλώνει. Οι συμμορίες εκσυγχρονίζονται. Η εγκληματική δράση τους δεν αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά.
Τα κυκλώματα των κακοποιών - εκμεταλλευτών έχουν βρει διόδους διαφυγής εκμεταλλευόμενοι το δικονομικό σύστημα της Ελληνικής Πολιτείας.

Οι ταξιδιώτες στο "πανδοχείον η Ελλάς" απειλούν τις ζωές των πολιτών αφ' ενός και αφ' ετέρου ζητούν να τους προστατέψει η πολιτεία μέσα στα απαράδεκτα γκέτο, που οι ίδιοι έφτιαξαν. Ζουν σε "ανθρωποαποθήκες"!

Μήπως ευθύνεται γι' αυτό ο ελληνικός λαός;

Δεν έχουμε να κάνουμε με τους ίδιους, αλλά μ' αυτούς που ελέγχουν τη μετακίνησή τους και την απασχόλησή τους, τις μαφίεςπου τους τοποθετούν σε πόστα, σε στέκια τοξικομανών, σε πορνεία και όταν τελειώνουν τη βάρδια τους παίρνουν τις εισπράξεις αφήνοντάς τους λίγα ευρώ να μείνουν στις τρώγλες.
Μπορεί να μην δημιουργηθούν ρήγματα μέσα στο κοινωνικό και δικονομικό σύστημα και να μην γίνουν συγκρούσεις, αφού τεκμηριώνεται η συμμετοχή τους στη γενική εγκληματικότητα;

Εχει ευθύνες η Δύση, γιατί ανατάραξε την ηρεμία περιοχών της γης.

Γιατί να πληρώνουν άσχετοι λαοί τις πολεμικές επεμβάσεις μιας χούφτας ανθρώπων για τα δικά τους συμφέροντα;

Δεν διενοήθη κανείς γιατί επελέγη η χώρα μας ως μεταναστευτικός αγωγός; Είναι αυτονόητο, ότι κάθε προσφυγιά σκοπεί στην ανεύρεση καλύτερων τρόπων ζωής, όπως συνέβαινε από αρχαιοτάτων χρόνων, αν εξαιρέσουμε τις "βίαιες μετακινήσεις".

Βέβαια το "νόστιμον ήμαρ" δεν τόχουν όλοι σαν τους μετανάστες Ελληνες του περασμένου αιώνα. Οι μετανάστες λαθραίοι και μη, που γαλουχούνται με τη λογική εύκολης δουλειάς έχουν και παραμέτρους που ενισχύουν την ξενοφοβία και τον "ρατσισμό".

Η Ελλάδα δεν συγκροτήθηκε όπως οι ΗΠΑ, ο Καναδάς και η Αυστραλία από μετανάστες, στους οποίους επεβλήθη μια δευτερογενής ταυτότητα και οι οποίοι απορρόφησαν πολλαχού τους ιθαγενείς. Σκέφτεται κανείς τί θα γίνει, αν οι Αλβανοί και οι υπόλοιποι αποκτήσουν αργότερα το δικαίωμα να μείνουν στον τόπο μας;

Το φαινόμενο της παγκοσμιοποίησης με σταδιακή κατάργηση των συνόρων για μια μελλοντική "Πανευρωπαϊκή Συμπολιτεία" σημαίνει ότι όσοι απ' αυτούς θάχουν ριζώσει εδώ, θα πρέπει να πάρουν την Ελληνική υπηκοότητα ή και ιθαγένεια.
Η τέτοιου είδους ένταξη προϋποθέτει και την ανταπόκρισή τους στον πολιτισμό, πράγμα αμφίβολο, γιατί η Ελλάδα δεν είναι κατασκευασμένο έθνος έτσι ώστε να υποστεί δεινοπάθηση της γλώσσας της, διαστρέβλωση της ιστορίας της και να υποχρεωθεί να λειτουργήσει σχολεία μεταναστών με γνώσεις του δικού τους πολιτισμού.

Πώς θα πείσει η πολιτεία αυτό το συφερτό, ότι για να γίνουν πολίτες αυτής της χώρας, πρέπει να αφομοιώσουν αυτό που εμείς θα τους δώσουμε; Η Ελλάδα, η γη της επαγγελίας για τους μετανάστες, που ονειρεύονται να προκόψουν, λόγω προσφοράς εργασίας, έχει εξελιχθεί σε υπονομευμένη βόμβα και εφιάλτη, εν σχέσει με άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Η Ελλάδα δέχεται δυσανάλογο με τον πληθυσμό της ποσοστό μεταναστών. Το θεσμικό πλαίσιο είναι ανύπαρκτο. Είμαστε καθηλωμένοι στην εποχή που κάναμε εισαγωγή μεταναστών. Η κοινωνία μας βρίσκεται σε σοβαρή κρίση. Τότε που δεν υπήρχε αντικείμενο, δεν είχαμε ούτε ξενοφοβία, ούτε ρατσισμό και η έμφυτη καλλιέργεια πνεύματος των νεοελλήνων έφθανε σε υψηλή αναγνώριση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τώρα βρισκόμαστε μεταξύ σφύρας και άκμονος. Μεταναστευτική πολιτική δεν υπάρχει.

Η κυβέρνηση θάπρεπε να ξέρει αν χρειαζόμαστε μετανάστες, πόσους χρειαζόμαστε και νάχει καθορίσει τις υποχρεώσεις τους και τα δικαιώματά τους.

Να μην βρίσκεται προ τετελεσμένων γεγονότων, να μην διαστρεβλώνει την πραγματικότητα, εμφανίζοντας τους μετανάστες ότι φταίνε για όλα και να μην ψάχνει, να βρει τον αποδιοπομπαίο τράγο να ρίξει πάνω του την συσσωρευμένη δυσανασχέτηση του κόσμου, που προκαλείται από πράξεις και παραλείψεις της Διοίκησης, για να διασκεδάσει τη χρεωκοπία της...

ΙΔΑΝΙΚΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ...

Είναι η "ιδανική γυναίκα με" την τέλεια εμφάνιση (για όσους προτιμούν ασιάτισσες προς το παρόν, αργότερα σίγουρα κι άλλες ethnic εκδόσεις) και έτοιμη να εκπληρώσει κάθε επιθυμία...

Πλένει, καθαρίζει, σφουγγαρίζει, μαγειρεύει, συγυρίζει και τα λοιπά του σπιτιού χωρίς να παραπονιέται.

Πρόκειται για ένα ρομπότ που αντιδρά στην επαφή και την κίνηση και το οποίο δημιούργησε ένας 33χρονος άνδρας από το Οντάριο του Καναδά, καθώς ο φόρτος εργασίας που είχε δεν του επέτρεπε και τις πολλές κοινωνικές επαφές.

Το όνομά της είναι "Aiko" και η εμφάνισή της θυμίζει μία 20χρονη κοπέλα.

Το ταλέντο της εκτός από το να υπακούει στις εντολές του δημιουργού της, εστιάζεται και στα λογιστικά καθώς μπορεί να κάνει σε δευτερόλεπτο οποιαδήποτε μαθηματική πράξη.

Επίσης μιλάει εκτός από γιαπωνέζικα και αγγλικά.

Ξέρει να αναγνωρίζει ακόμη και πρόσωπα και να διαβάζει.

Η ίδια σε μια αυτοπαρουσίαση στο παρακάτω video:

http://www.youtube.com/watch?v=78krbfy9hh0

Το κόστος κατασκευής της Aiko έφτασε τις 14.000 λίρες. Που πλήρωσε μια φορά όμως.

Για φανταστείτε να πάρει ένας μπουνταλάς άντρας μιας κάποιας ηλικίας γυναίκα μεταχειρισμένη από άλλον, φτωχή, αμόρφωτη, γλωσσοκοπάνα, μπεκρού, καπνίστρια, ατίθαση και να την βλέπει να γερνά με τα χρόνια κοστίζοντας του πολύ περισσότερα εφ όρου ζωής, με ελάχιστο ή μηδαμηνό αντάλλαγμα συντροφικότητας...

Έτσι είναι σήμερα οι περισσότεροι αδιέξοδοι γάμοι...

Καλύτερα το ρομπότ εν τέλει;