"ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ" ΨΑΧΝΕΤΕ;

Μετά από μια ακόμη κοκορομαχία "αρχηγών" που δεν έχουν επαφή με τον αληθινό κόσμο, αφού δεν κυκλοφορούν μόνοι κι ασυνόδευτοι σε μέρη που κυλά η πραγματική ζωή, θλιβερά συμπεράσματα.

Αυτή τη φορά ο καυγάς τους ήταν για την εγκληματικότητα και κατέληξε σε αλληλοκατηγορίες, μια από τα ίδια... 


Περιμέναμε να ακούσουμε τίποτα διαφορετικό από δαύτους;

Εξάλου ο λαός δεν θέλει αποδείξεις από χαρτιά για να πειστεί, αφού ανα πάσα ώρα της κάθε μέρας ζεί στο μεδούλι του την αύξηση της εγκληματικότητας!

Κάφροι ντόπιοι και πολλοί περισσότεροι ξενόφερτοι οργανώνουν δολοφονίες, απαγωγές, εκβιασμούς. Μικρές και μεγάλες συμμορίες ή μεμονωμένοι αδέσποτοι κάνουν ότι τους καπνίσει, όποτε γουστάρουν, σε όποιον θελήσουν σχεδόν ανενόχλητοι. Βλέπουν έμπρακτα τον υπεύθυνο υπουργό να κάνει ότι μπορεί να αποφυλακίζονται πρόωρα αν τύχει μια στις τόσες να πιαστούν...

Αριστεροί αληταράδες κάνουν τα δικά τους στο κέντρο της πρωτεύουσας και κάθε μεγάλης πόλης τακτικά, αφού ο αντίστοιχος υπουργός είναι ανοιχτά μαζί τους και παρόμοιοι δεξιοί αληταράδες δεν βγαίνουνε να τους αναχαιτήσουν και να συγκρουστούν μαζί τους (γιατί άραγε;) να έχουνε να ασχολούνται αμφότεροι...

Στα πανεπιστήμια και τα σχολεία γίνεται του γνωστού κάγκελου η αποθέωση, "άγνωστοι" κουκουλοφόροι/ διορισμένοι περιθωριακοί κουμουνιστές ή αναρχικοί καθηγητές /δάσκαλοι κάνουν κουμάντο ή ακόμη και συστηματική προπαγάνδα στους μαθητές τους και η καρικατούρα - υπουργός αλλού βόσκει...

Οικονομικά τσακάλια και κοράκια αφήνονται να πέσουν στην περιουσία και το έχειν του καθενούς...
Η μόνη λύση λοιπόν είναι να σηκωθούμε μαζικά και να αντιδράσουμε, μα πότε, ποιοί και πως θα "αφυπνιστούν";

Δυστυχώς ο Ελληνικός λαός έχει αποφασίσει να αυτοκτονίσει, δεν εξηγούνται αλλιώς οι επιλογές του, δεν διαμαρτύρεται για τίποτα, δεν αντιδρά σε τίποτα, δεν ντρέπεται να έχεις αυτούς τους πολιτικούς που κάθε μέρα που περνάει ξηλώνουν την χώρα από άκρη σε άκρη, δεν παρακολουθεί τίποτα, ένα μόνο τον νοιάζει, να έχει λίγα ευρώ στην τσέπη του και κάποιο ευτελές τηλεοπτικό θέαμα με πλήθος εθελοντικά σούργελα που τραγουδούν/χοροπηδούν/τάχα επιβιώνουν για χάρη του κάθε βράδυ, για να περνάει την μέρα του...

Ο βολικός ηλίθιος του συστήματος...

Ο Ελληνικός λαός δυστυχώς έχει αποφασίσει τον αργό και βασανιστικό του θάνατο.

Οι Έλληνες έχασαν την αξιοπρέπειά τους. Έχασαν την αποφασιστικότητά τους. Έχασαν τον δυναμισμό τους. Αυτά που σε άλλες εποχές τους επέτρεπαν να ξαναχτίσουν αυτή τη χώρα. Ζούνε σε μια κατάσταση παθητικής αποδοχής, αδιαμαρτύρητης ψυχικής, οικονομικής και κοινωνικής κακοποίησης και εξακολουθούνε να παραμυθιάζουνε τους εαυτούς τους είτε ότι θα βγούνε από το αδιέξοδο με την ίδια ευκολία που μπήκαν σ' αυτό, είτε ότι θα τους σώσουν οι ίδιοι ή οι απόγονοι/ επίγονοι εκείνων που το δημιούργησαν!

Οι επιτήδειοι πολιτικοί τους εκμεταλλεύονται και τους χρησιμοποιούν με τον χειρότερο τρόπο...

Μα το μεγάλο και κρυφό το θέμα είναι ότι ότι ο χρόνος κυλάει ενάντια σε μένα, σε σένα και κυρίως για το αύριο της πατρίδας μας..

Ένα από τα κακά της μοίρας μας είναι που περιμένουμε κάποιον άλλον να ηγηθεί και δεν παίρνουμε εμείς την τύχη στα στα χέρια μας, ο καθένας να προστατεύσει τον εαυτό του, τους φίλους και οικείους του.

Δεν χρειάζεται μαντεία πως με τα πρώτα περιστατικά άμυνας/αντεπίθεσης από πολίτες, θα περάσει ξεκάθαρα το μήνυμα στο καθένα από τα αμέτρητα εγκληματικά στοιχεία που βρέθηκαν στη χώρα και νομίζουν πως θα αλωνίζουν ανενόχλητα ή με υψηλή προστασία:

Θα σταματήσετε, ή θα σας κάνουμε εμείς να σταματήσετε. Μπορούμε να κάνουμε πράγματα που η αστυνομία δεν επιτρέπεται να κάνει, και δε πρόκειται να ζητήσουμε κανενός την άδεια ή τη συγχώρεση...

ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΧΑΟΥΣ ΚΑΙ ΑΝΑΡΧΙΑΣ...

Δεν έχει προηγούμενο αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα, μετά τις τελευταίες εκλογές.

Όλη η Ελλάδα έγινε ένας απέραντος καταυλισμός με χιλιάδες ξένους να περιφέρονται ανεξέλεγκτα παντού, από τα λεγόμενα hot spots και τις εθνικές οδούς, μέχρι τα σύνορα και τα ακριτικά νησιά του Αιγαίου. Πλήθος χωρίς τελειωμό παράταιρων μεταξύ τους λαών και ανθρώπων κατέκλυσε τη χώρα, από την στιγμή που άνοιξαν μονομερώς τα σύνορα που είναι και τα νότια όρια της Ευρώπης, χωρίς να προβλέψει κανείς γραφικός αριστερός φωστήρας τι θα τους κάνει και που θα τους πάει πέρα από εδώ, με αποτέλεσμα να κλείνουν τα σύνορα όσες χώρες σκέφτονται σοβαρά τον δικό τους λαό και το μέλλον του.

Στην Ειδομένη και τα νησιά γίνεται χαμός, η Αθήνα είναι θέμα χρόνου να φρακάρει και η επαρχία περιμένει τη σειρά της για να υποδεχθεί χιλιάδες υποτιθέμενους "πρόσφυγες" που κανείς στην Ευρώπη δεν θέλει πουθενά και η Ελλάδα αδυνατεί να διαχειριστεί.

 Η κυβερνώσα αριστερά έφτασε να φέρει και το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο. Το ΝΑΤΟ δεν βρίσκεται στο Αιγαίο για το προσφυγικό, . Αυτό είναι πρόσχημα,αλλά για τον φόβο των Ρώσων, που έχουν ισχυρές ναυτικές δυνάμεις εντός των χωρικών υδάτων της Συρίας.

Την ίδια στιγμή το αγροτικό μπάχαλο παρατραβά κι έχει προκαλέσει ήδη τεράστια προβλήματα στο εμπόριο, στις μεταφορές, στην οικονομία η οποία έχει παγώσει και εξαιτίας της διαπραγμάτευσης που δεν κλείνει.

Η επιχειρηματική δραστηριότητα βρίσκεται στο κόκκινο όπως και το ασφαλιστικό των επόμενων γενεών, το δημογραφικό έχει αφεθεί στην τύχη του και οι Έλληνες γερνούν και μειώνονται, το δημοσιονομικό κενό μεγαλώνει και ο φόβος του Grexit επανέρχεται. Όσοι μπορούν να φύγουν στο εξωτερικό το κάνουν, άνθρωποι κι επιχειρήσεις, τα capital controls έγιναν μόνιμη ασφυκτική κατάσταση όπως και η ανεργία και η ύφεση, ενώ εφευρίσκονται κι επιβάλλονται νέοι φόροι που δεν μπορούν να εισπραχτούν λόγω αδυναμίας όσων καταφέρνουν και δουλεύουν - παράγουν οτιδήποτε ακόμη.

Στην κρατική ΕΡΤ μπουκάρουν ανέμελοι αναρχικοί όποτε γουστάρουν ενώ το σκάνδαλο με τους εκβιασμούς από κύκλωμα προβεβλημένων δημοσιογράφων - εκδοτών με άκρες στη διαπλοκή έρχεται να επιδεινώσει την βαριά ατμόσφαιρα που επικρατεί στη χώρα.

Η κυβέρνηση δεν φαίνεται να μπορεί και να κάνει απολύτως τίποτε, καμιά νομοθετική ρύθμιση γιαα κάποιον ζωτικό τομέα, όλα είναι παγωμένα εν αναμονή των δανειστών που πρέπει να δώσουν το πράσινο φως για μια σειρά από θέματα. Πελαγοδρομεί, αδυνατεί να κυβερνήσει, να συνεννοηθεί με τα κόμματα, να βρει λύσεις, να πιέσει την ΕΕ η οποία καταρρέει αφού ο καθένας κάνει ό,τι του γουστάρει.

Και στην κοινωνία επικρατεί ένας απίστευτος φόβος και αγωνία για την επόμενη ημέρα. Είναι πλέον θέμα χρόνου να επέλθει μια διάλυση.

Αυτή η αίσθηση της αναρχίας που επικρατεί ασφαλώς είναι μείζον εθνικό θέμα που δεν πρέπει να αφεθεί στην τύχη της.

Όσο τα κόμματα δεν μπορούν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, όσο η κυβέρνηση Τσίπρα εμφανίζεται αδύναμη ενώ η ΝΔ ακόμη δεν μπορεί να βρει την άκρη της, όσο οι Έλληνες πολίτες ενδιαφέρονται περισσότερο για τον θάνατο ενός νεαρού τραγουδιστή κι όχι για το πώς θα βρουν όλοι από κοινού λύσεις στα μείζονα προβλήματα, τόσο η χώρα θα βουλιάζει.

Με την ευθύνη και της κυβέρνησης βεβαίως και των λοιπών κομμάτων αλλά και της ίδιας της κοινωνίας. Όλων εμάς που αποφασίζουμε, ψηφίζουμε, επιλέγουμε, ζούμε καθημερινά χωρίς να αντιδρούμε σε όσα βλέπουμε. Το τοπίο είναι άγνωστο και προκαλεί τρόμο για το μέλλον. Η πολιτική θύελλα είναι μπροστά μας, δεν τη ζούμε ακόμη.

Αυτό που βλέπουμε σήμερα μπορεί να είναι η αρχή άλλης μιας μαύρης ιστορικής περιόδου για την Ελλάδα.

Αναζητούνται ηγέτες να μπουν μπροστά. Αναζητούνται και γνωστικοί πολίτες να πάψουν να βάζουν εμπόδια στη σωτηρία της πατρίδας...

ΜΕ ΑΥΤΑ Ή ΜΕ ΑΛΛΑ;

Βουλιάζουμε σε μια θάλασσα ανοησιών που συνεχίζουν να εκφέρονται στο δημόσιο λόγο από νυν και πρώην πολιτικούς, μα όπως φαίνεται πολλοί Έλληνες πολίτες ακόμη πιστεύουν και ψηφίζουν...

ΓΙ' αυτό στη χώρα μας θα πληρώνουν εσαεί οι μαλάκες οι φτωχοί, πίνοντας νερό στο όνομα των τελευταίων τριών ηγετών της κρίσης  (Καραμανλή, Παπανδρέου, Σαμαρά) και των επόμενων, που άμα θέλουν να δουν εξουσία και δόξα, θα πρέπει να είναι ακόμα πιο σκληροί με τους φτωχούς κι αδύναμους.

Μόνο στη χώρα μας (υπό καθεστώς επιτήρησης από τους δανειστές), μπορείς να λες ότι εφαρμόζεις τα πάντα που συμφωνείς και υπογράφεις, αλλά να μην εφαρμόζεις σχεδόν τίποτε, μετά να νομοθετείς τα πάντα, αλλά να υλοποιείς τα μισά και τελικά να τσακώνεται με τους επιτηρητές που εσύ έφερες, ενώ εν τω μεταξύ έχεις οδηγήσεις τον μισό πληθυσμό στον Καιάδα...

Η σωστή μέθοδος διακυβέρνησης είναι να εφαρμόσεις, έστω καθυστερημένα, ένα έντιμο μεσοπρόθεσμο οικονομικό πρόγραμμα με στόχους και με κοινωνική δικαιοσύνη για να πληρώνουν οι έχοντες και να σε πιστέψουν οι πολίτες. Η λάθος είναι παριστάνεις τον επιτυχημένο έχοντας πλακώσει όσους έχεις του χεριού σου στους φόρους και στην ανεργία για το καλό τους.

Και η μοναδική Ελληνική μέθοδος να λες ότι τώρα χρειάζεται ένα νέο πολιτικό κόμμα για να πάρει την κατάσταση στα χέρια του και να την αλλάξει.

Όταν μετά από τέσσερα χρόνια μεταρρυθμίσεων η διαφθορά, ο κρατισμός, η σπατάλη και υπέρογκος δημόσιος τομέας των πελατών του κομματικού συστήματος συνεχίζεται, όσο συνεχίζεται η ατιμωρησία των υπαιτείων πολιτικών, είναι σίγουρο πλέον ότι το σύστημα κάνει ότι είναι δυνατόν για τα κεκτημένα του. Όταν καταργεί τον ιδιωτικό τομέα και τη μεσαία τάξη αυξάνοντας τους φορολογικούς συντελεστές και παίρνεις όλη τη ρευστότητα από το περίφημο PSI και συρρικνώνεις το ΑΕΠ σε επίπεδα σοβιετικής χώρας και το χρέος είναι στα ίδια επίπεδα, τότε τι μπορεί να περιμένει ένας λαός πού έχει και αυτός τις ευθύνες του για τις επιλογές του;

Θεωρητικά όλα τα κόμματα θα μπορούσαν με έναυσμα την κρίση να είχαν κάνει αυτοκάθαρση ή αυτορθολογισμό.

Αλλά με την εμπειρία των τελευταίων ετών πιστεύει κανείς ότι ο Βενιζέλος ή ο Κουβέλης ή ο Σαμαράς ή ο Τσίπρας θα αφήσουν νέα και άφθαρτα πρόσωπα με γνώσεις, ήθος και ικανότητες να πάρουν την ηγεσία των αντίστοιχων κομμάτων;

Άρα απομένει να σαρωθεί το παλιό πολιτικό προσωπικό και στη θέση του οι (σόφρωνες) πολίτες να αναδείξουν με την ψήφο τους νέα και άφθαρτα πρόσωπα με γνώσεις, ήθος και ικανότητες, χωρίς διαπλοκές και διαθέσεις να σώζουν κυρίως τον εαυτό τους και δεν χρειάζεται απαραίτητα να περιμένουν ότι θα αντιμετωπίσουν την κατάσταση εκείνοι που τη δημιούργησαν και να τους ανακυκλώνουν ή να τους ανανεώνουν τον χρόνο εξουσίας...

Άρα μόνο καινούργια κόμματα μπορούν να παν τον τόπο μπροστά;

ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΜΟΝΑΞΙΑ...

Είναι τρομακτικό, ασυνήθιστο και πρωτόγνωρο για τον άνθρωπο να αντιλαμβάνεται ότι είναι μόνος στη μάχη για επιβίωση.

Παρόλα αυτά, αυτό που καθημερινά παρατηρώ στη σύγχρονη Ελληνική κοινωνία, είναι ότι τελικά έτσι είναι τα πράγματα.

Γιατί είσαι μόνος όταν βρίσκεις το σπίτι, το αυτοκίνητο ή την περιουσία σου λεηλατημένη από κλέφτες.

Είσαι μόνος στο δρόμο ή σε κάποιο πολυσύχναστο μέρος, όταν μια ομάδα αδέσποτων αλλοδαπών σε χτυπάει για να σου κλέψει τα λεφτά, το κιινητό, το ρολόι, το μπουφάν ή τα παπούτσια σου (πραγματικά περιστατικά εν Αθήναι)... 

Εν μέσω πλήρους ατιμωρησίας των δραστών και βοήθειας προς τα θύματα από κανέναν, ακόμη και από λοιπούς πολίτες που μπροστά στα μάτια τους εκτυλίσσονται τα περιστατικά... 

Και το τραγικό της υπόθεσης είναι ότι ενώ καθένας είναι μόνος με αυτό το κρύο, το σιχαμερό συναίσθημα/προαίσθημα, η πλειοψηφία των συμπολιτών μας περιμένει το θαύμα από τους ίδιους πολιτικούς, που δεν είναι άλλοι παρά οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί του συνειδησιακού, οικονομικού και πνευματικού βιασμού που σαν λαός υφιστάμεθα.

Και ενώ το κατά Σαμαρά "success story" συνεχίζεται, οι "σωσμένες" τράπεζες πνίγουν τον κόσμο παρά την ανακεφαλαιοποίηση, οι εναπομείναντες επιχειρήσεις αφανίζονται αντί να ενεργοποιήσει νέες, υγιείς οικονομικές δυνάμεις, το εχθρικό πλέον κράτος τρομοκρατεί, εκβιάζει, λειτουργεί με το φασιστικότερο και πιο αποτρόπαιο πρόσωπο που θα μπορούσε να έχει εναντίον μιας κοινωνίας που συνθλίβεται από τους απανωτούς φόρους, τα χαράτσια και την ανεργία,, (παραγνωρίζοντας πως οι υπερβολές δημιουργούν πολλαπλά προβλήματα αλλά και προκαλούν αντι-δράσεις εξίσου υπερβολικές), η εγκληματικότητα αυξάνεται και θα αυξάνεται, όλο και πιο πολύπλευρη και πολυδιάστατη...

Όταν όλα καταρρέουν, αυτό που τελικά μας μένει είναι ο ίδιος μας ο εαυτός και η πίστη ότι θα τα καταφέρουμε με ή χωρίς τρίτους στο πλάι μας. Κι αυτή η πίστη δεν είναι εύκολο πράγμα...
Να λοιπόν γιατί χρειάζεται να απεμπλακούμε από ψευδαισθήσεις υποψήφιων σωτήρων, ή ενός θαύματος που θα έρθει από το πουθενά και θα πρέπει εμείς οι ίδιοι να αρχίσουμε να συνειδητοποιούμε την αφόρητη μοναξιά μας.

Γιατί κάπου εκεί ανάμεσα στην μοναξιά και την απελπισία ίσως, θα αρχίσει να γεννιέται το φως της ελπίδας, της αποφασιστικότητας και της δύναμης για το καινούργιο που εμείς θα δημιουργήσουμε...

Και θα είναι προτιμότερο να μην ξαναεμπιστευτούμε κόμματα και πρόσωπα, αλλά λύσεις σε υπαρκτά προβλήματα...

ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΑΠΑΤΕΣ...

Σε καιρούς κρίσης και οικονομικής δυσπραγίας πολλαπλασιάζονται οι προσπάθειες των κάθε λογής απατεώνων που προσπαθούν να επωφεληθούν από τις αδυναμίες και τις επιθυμίες των ανυποψίαστων πολιτών και να κερδίσουν πολλά ή λίγα λεφτά εις βάρος τους...

«Με έκλεψαν στο λεωφορείο».

«Ο πλανόδιος μικροπωλητής μου πούλησε σκάρτο πράγμα».

«Μου χτύπησαν την πόρτα για να ελέγξουν το ρολόι του ηλεκτρικού και με έκλεψαν».

«Μου πρότειναν ένα κόλπο με το οποίο θα διπλασιάσω τα λεφτά μου, αλλά πήραν τα χρήματα κι εξαφανίστηκαν».

«Μου πούλησαν ένα διαμέρισμα που όμως δεν τους ανήκε».

«Το μεταχειρισμένο αυτοκίνητο ή κινητό που αγόρασα σε χαμηλή τιμή αποδείχτηκε κλεμμένο».

«Με πήραν τηλέφωνο ότι ο γιος μου είναι στο νοσοκομείο και χρειάζεται χρήματα, αλλά ευτυχώς του τηλεφώνησα και ήταν σπίτι του υγιέστατος».

Έχουμε ακούσει τις παραπάνω ιστορίες από γνωστούς μας που την έπαθαν. Τις έχουμε διαβάσει στις εφημερίδες. Τις ακούμε μερικές φορές στην τηλεόραση. Οι περισσότερες είναι δυστυχώς αληθινές.
Συμβαίνουν σε ανυποψίαστους ανθρώπους. Μια στιγμή απροσεξίας. Η επιθυμία για εύκολο κέρδος. Η διάθεση για επίδειξη εξυπνάδας. Αυτά είναι τα στοιχεία που εκμεταλλεύονται οι απατεώνες για να πετύχουν το στόχο τους. Και η Πολιτεία αδυνατεί να βρίσκεται πίσω από κάθε πολίτη για να τον προστατεύσει όταν ο ίδιος ο πολίτης δεν καταβάλλει προσπάθεια να αυτοπροστατευθεί.

Πορτοφολάδες. «Να ανεβαίνεις πρώτος ή τελευταίος στο λεωφορείο. Ποτέ στη μέση. Και όταν περνάς απέναντι στο φανάρι να μην είσαι ποτέ στη μέση του πλήθους, αλλά είτε μπροστά είτε στο τέλος». Συμβουλές έμπειρου αστυνομικού για να αποφεύγουμε τους πορτοφολάδες. Αλλά και μέσα στο λεωφορείο προσέχετε ποιος έρχεται δίπλα σας, αποφεύγετε τον συνωστισμό και μην εκνευριστείτε αν σας σπρώξουν απότομα. Γενικά να κρατάτε λίγα χρήματα όχι απαραίτητα σε πορτοφόλι, αλλά στο βάθος της τσέπης σας. Μπορείτε ακόμη να βάλετε μια χαρτοπετσέτα σε ένα φτηνό πορτοφόλι για να εξαπατήσετε τους πορτοφολάδες.

Με τη μέθοδο της απασχόλησης. Αν σας χτυπήσουν την πόρτα για να ελέγξουν την ηλεκτρική εγκατάσταση ή τα τηλέφωνα μην ανοίξετε. Η καταμέτρηση των ρολογιών της ΔΕΗ γίνεται σε προκαθορισμένες μέρες που συνήθως αναγράφονται στον λογαριασμό. Τα τηλέφωνα ελέγχονται από το κέντρο, εκτός αν εσείς έχετε αναφέρει κάποια βλάβη για την οποία απαιτείται επιτόπια επίσκεψη. Αν έχετε αμφιβολία τηλεφωνήστε στην αντίστοιχη υπηρεσία για να επιβεβαιώσετε πριν ανοίξετε την πόρτα.

Και φυσικά μην ανοίξετε αν σας χτυπήσουν την πόρτα για να σας πουλήσουν χτένια, εικόνες ή σκουλαρίκια. Ενώ θα σας απασχολούν με την πονεμένη ιστορία της ζωής τους θα σας κλέβουν χωρίς να το καταλάβετε καν...

Απάτες με ακίνητα. «Πώς ήταν δυνατόν να πουλήσει το ίδιο σπίτι σε τρεις αγοραστές, όταν μάλιστα δεν ήταν καν δικό της», αναρωτιούνται οι περίοικοι σε μια γειτονιά της Αθήνας. Κι όμως είναι δυνατόν αλλά μόνο με τη συνεργασία συμβολαιογράφων και δικηγόρων. Αν αποφασίσετε λοιπόν να αγοράσετε ακίνητο φροντίστε να εμπιστευθείτε σε κάποιον έντιμο δικηγόρο να υπερασπιστεί τα συμφέροντά σας. Αν η τιμή είναι υπερβολικά χαμηλή ερευνήστε λεπτομερώς τα κίνητρα του πωλητή. Συχνά οι ευκαιρίες που εξάπτουν την πλεονεξία μας και μας κάνουν να νοιώθουμε περήφανοι που ξεγελάσαμε τους άλλους βρίσκοντας το κελεπούρι, αποδεικνύονται μακροπρόθεσμα προβληματικές. Μπορεί να μην μας εξαπάτησαν πουλώντας μας κάτι που δεν τους ανήκει ή κάτι που έχουν ήδη πουλήσει και σε άλλους. Αλλά είναι πολύ πιθανόν το ακίνητο να έχει κάποιο κρυφό πρόβλημα (υγρασία, αστάθεια εδάφους, διεκδίκηση από το δημόσιο ή από ιδιώτη κ.λπ.), ώστε τελικά να αποδειχτεί ασύμφορο.

Κλεμμένα αυτοκίνητα. Πριν από λπιγα χρόνια αγόρασε κάποιος ένα μεταχειρισμένο αυτοκίνητο στο Βέλγιο. Ευκαιρία. Αλλά έναν μήνα μετά την αγορά τον κάλεσαν στη βέλγικη Αστυνομία για έλεγχο του αυτοκινήτου, το οποίο τον πληροφόρησαν ότι ήταν μάλλον κλεμμένο. Αφού το εξέτασαν επί ώρες οι ειδικοί της Αστυνομίας τον πληροφόρησαν ότι ναι μεν ήταν κλεμμένο, αλλά δεν μπορούσαν να εντοπίσουν κανένα στοιχείο που να αποδεικνύει την πραγματική προέλευση του οχήματος. Και του εξήγησαν τη μέθοδο που είχε χρησιμοποιηθεί: Κλέβουν ένα κανονικό όχημα. Ταυτόχρονα φροντίζουν να αγοράσουν ένα παρόμοιο όχημα κατεστραμμένο από ατύχημα. Σβήνουν επιμελώς τους αριθμούς από τον κινητήρα του κλεμμένου και αντικαθιστούν όλους τους άλλους αριθμούς με τους αριθμούς από το κατεστραμμένο. Ηθικό δίδαγμα. Αγοράστε μεταχειρισμένο από επίσημη αντιπροσωπία, από σοβαρή εταιρεία ή από πρόσωπο εμπιστοσύνης. Και εξετάσετε λεπτομερώς τις καταπληκτικές ευκαιρίες. Ισως να σας οδηγήσουν στο εδώλιο ως κλεπταποδόχους.

Απάτες με πυραμίδες. «Θέλετε ειλικρινά να πλουτίσετε;». Αυτό ήταν το σύνθημα της μεγαλύτερης σύγχρονης πυραμίδας, της IOS που τάραξε τους χρηματοπιστωτικούς κύκλους στο τέλος της δεκαετίας του 1960. Οι ανυποψίαστοι, αλλά πλεονέκτες, πελάτες της IOS κατέθεταν τα λεφτά τους και η εταιρεία τους υποσχόταν να τα διπλασιάσει σε έναν χρόνο! Επρόκειτο φυσικά για κλασική πυραμίδα όπου οι πρώτοι κερδίζουν λαμβάνοντας χρήματα από τους επόμενους, αλλά οι τελευταίοι δεν παίρνουν τίποτα! Χρειάζεται μεγάλη προσοχή όταν κάποιος ζητήσει τα χρήματά σας υποσχόμενος γρήγορο κέρδος. Ακόμη και σοβαρά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα κατέρρευσαν επειδή οι υπεύθυνοι για τις επενδύσεις χρησιμοποίησαν παράνομα τα χρήματα των καταθετών για πυραμιδοειδή συστήματα και άλλες απάτες. Η βρετανική τράπεζα Μπάριγκς που λειτουργούσε από το 1762, χρεοκόπησε το 1995 όταν αποκαλύφθηκε ότι ένας υπάλληλός της στη Σιγκαπούρη είχε επενδύσει εκατοντάδες εκατομμύρια λίρες σε επισφαλή ομόλογα. Τελικά η τράπεζα πουλήθηκε για μία λίρα Αγγλίας...

Ο έξυπνος - ενημερωμένος επίσης μπορεί να διακρίνει την διαφορά ανάμεσα σε μια στημένη απάτη γρήγορου πλουτισμού πυραμίδας από το πρόγραμμα Marketing μιας εταιρείας απευθείας πωλήσεων που χρησιμοποιούν ανεξάρτητους συνεργάτες, (υπάρχουν αρκετές πολυεθνικές με πολλά χρόνια λειτουργίας με εκατομμύρια πελάτες και μεγάλα κέρδη που λειτουργούν καθόλα νόμιμα) και δεν μπερδεύει τους λίγους απατεώνες με πολλούς επαγγελματίες που απλώς κάνουν τη δουλειά τους...

Από τους απλούς πορτοφολάδες και τους απατεώνες με ακίνητα και αυτοκίνητα στις πυραμίδες μεγαλοαπατεώνων και τις επισφαλείς επενδύσεις μεγάλων χρηματοπιστωτικών οργανισμών η μέθοδος προστασίας είναι μία. ΠΡΟΣΟΧΗ!

Και μην αφήσετε την πλεονεξία ή τη ματαιοδοξία σας να σας τυφλώσει. Οι απατεώνες εκμεταλλεύονται αυτές ακριβώς τις αδυναμίες και φυσικά την απροσεξία...

ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ Η ΜΕΡΚΕΛ...

Αντί να χτυπιόμαστε σήμερα θα έπρεπε να ευχόμαστε μια Μέρκελ για πρωθυπουργό.

Αν είχαμε μια Άγκελα, η χώρα μας δεν θα είχε φτάσει ποτέ στην σημερινή κατάντια. Eίναι απόλυτα γέλιο και άθλιο να κατηγορούμε την Μέρκελ για τα δικά μας κακά χάλια.

Θα βγάλουμε λοιπόν τα απωθημένα μας στην Μέρκελ; Θα ανατρέξουμε στο παρελθόν και θα ξυπνήσουμε μνήμες του Δευτέρου Παγκοσμίου Πόλεμου.

Ναι, θα πούμε με ένα στόμα όλοι οι Έλληνες, οι ναζί φταίνε για όλα.

Η Μέρκελ δεν είναι ούτε φίλη μας ούτε εχθρός μας. Είναι η επικεφαλής της ισχυρότερης χώρας της Ευρώπης, από την οποία εξαρτάται σε μεγάλο μέρος η διάσωση ή ο καταποντισμός της δικής μας οικονομίας.

Εκείνη αντιμετωπίζει την περίπτωσή μας με στυγνό ρεαλισμό. Το ίδιο πρέπει να κάνουμε κι εμείς.

Ερχεται για να διασφαλίσει τα συμφέροντα της χώρας  της, βεβαίως.
Ολοι οι ηγέτες παγκοσμίως αυτό κάνουν στις επαφές τους. Το ίδιο πρέπει να κάνουν και οι δικοί μας. Με σοβαρότητα, αποφασιστικότητα και πειθώ να της δώσουν να καταλάβει ότι εξωθώντας το μισό πληθυσμό μιας χώρας στα όριά του, το μόνο που θα πετύχει θα είναι η απώλεια μιας έστω μικρής, αγοράς για τα γερμανικά προϊόντα και η εμπέδωση του αντιγερμανικού κλίματος.

Αντί να την κατηγορούμε για όλα τα κακά που μας συμβαίνουν. Αντί να απειλούμε με "πόλεμο", αντί να εκδίδουμε εξώφυλλα με τίτλο "Χάιλ Μέρκελ".

Επιτέλους ήρθε η ώρα να κάνουμε αυτοκριτική, να παραδεχτούμε τα λάθη μας, να ωριμάσουμε και να αποφασίσουμε να αλλάξουμε ως άνθρωποι, ως πολίτες και ως κοινωνία.

Να πάψουμε να καταλογίζουμε τις ευθύνες στους άλλους σαν να είμαστε ανήλικα, να σταματήσουμε να είμαστε μισαλλόδοξοι και ανιδιοτελείς, να αντιμετωπίσουμε την πολιτική ως μέσον παραγωγής στόχων και προοπτικής για τη χώρα και τους πολίτες της και όχι ως χώρο συναλλαγής και εξυπηρέτησης συμφερόντων.

Είναι ο μόνος τρόπος να αναδειχθούν νέες πολιτικές δυνάμεις, να ξεφορτωθούμε όλα τα λαμόγια που διέλυσαν εδώ και 30 χρόνια τη χώρα, το κράτος και την κοινωνία. Να πάψουμε να ψηφίζουμε αυτούς που μας τάζουν τα πιο πολλά και τα πιο εύκολα, αυτούς που ρίχνουν τις ευθύνες στους άλλους, αυτούς που αναζητούν εξιλαστήρια θύματα.

Ισως τότε να πάψουμε να ξορκίζουμε τις τρόικες, να ελπίζουμε στα λεφτά των ομογενών, να πιστεύουμε στα Ελ και στα Νεφελίμ, να πάψουμε να προσδοκούμε από μηχανής θεούς και να καθαρθούμε.

Μπορούμε;

ΤΕΤΟΙΑ ΠΑΡΕΛΑΣΗ...

Κράτος που βασίζεται στην αστυνομοκρατία της παρέλασης είναι κράτος της ελιτ και έχει χρεοκοπήσει στην συνείδηση των πολιτών. Κράτος απονομιμοποιημένο στη συνείδηση των πολιτών παύει να είναι κράτος.

Να μην μπερδευουμε την αστυνόμευση του εγκλήματος, των λαθρομεταναστών και των πάσης φύσεως μπαχαλάκηδων με την αστυνόμευση των πολιτών που θέλανε να παρακολουθήσουν την παρέλαση τιμώντας την μνήμη των πραγματικών ηρώων του έθνους μας, μα δεν μπορούσαν να το κάνουν λόγω είτε κάγκελων, είτε προσκλήσεων, είτε υπερβολικής "επιτήρησης" στον χώρο που άλλοτε έπαιρναν θέσεις.

Γελοίο το θέαμα να γίνεται μια παρέλαση-παρωδία μερικών μέτρων μόνο μπροστά σε καραβανάδες, αφού οι υπόλοιπες "τοπικές αρχές" έσπευσαν να εξαφανιστούν μετά τις πρώτες μούτζες, αφήνοντας πάλι ελεύθερο το πεδίο να δράσουν οι γνωστοί φωνασκούντες των επεισοδίων, χωρίς καμιά συνέπεια για το τομάρι τους όπως αποδείχτηκε άλλη μια φορά μετά τις ψευτο-συλλήψεις και κατόπιν ελευθερώσεις μερικών, για τα μάτια του (απόντως) κόσμου...

Δεν μένει τίποτα άλλο ενόψι Μ. Παρασκευής και Ανάστασης, παρά να μας απαγορεύσουν κάποιοι εκλεγμένοι φωστήρες και την είσοδο στις εκκλησίες, για να εκκλησιάζονται πριβέ και χωρίς κίνδυνο μερικοί γελοίοι πολιτικοί με τους καλεσμένους τους με προσκλήσεις.

Και να μπουρδολογούν ανενόχλητοι μετά μπροστά στις πάντα πρόθυμες κάμερες, κάτι που έπραξαν και χθές νομίζοντας πως τους δίνουμε σημασία...

Τέτοια παρέλαση μη σώσει και ξαναγίνει!

Ακόμα περισσότερο όμως δεν πρέπει να γίνει τελικά δεκτό αυτό που κάποιοι επιχειρούσαν από χρόνια, να καταργηθούν δηλαδή οι παρελάσεις. Είναι μια προσπάθεια που υπονομεύει συνειδητά το αίσθημα της εθνικής ταυτότητας και της ιστορικής συνέχειας.

Να φροντίσουμε λοιπόν οι μειοψηφίες της τυφλής αγανάκτησης και διαμαρτυρίας να μην επιβάλλονται στη σιωπηλή πλειοψηφία. Ας πάψει η σιωπηλή πλειοψηφία να παραμένει σιωπηλή...

Όσο κι αν ο κόσμος είναι αγανακτισμένος δικαιολογημένα με την κατάσταση της πατριδας μας, στην πλειοψηφία του θέλει να παραμείνουμε οργανωμένη κοινωνία, κοινοβουλευτική δημοκρατία, στην καρδιά της Ευρώπης. Οι επαναστάσεις δε γίνονται με μούτζες, ούτε με εκ του ασφαλούς διαμαρτυρίες, ούτε στοχεύοντας τυφλά τους πάντες και τα πάντα.

Αρκετά με τους επαναστάτες του γλυκού νερού. Ας μη συγχέουμε καταστάσεις και πράγματα...

ΟΠΛΑ ΚΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ...

Δε φτάνει στους Έλληνες που βρίσκονται στα όρια της χρεοκοπίας, αναγκάζονται να υφίστανται και μια κοινωνία ζούγκλα.

Σύμφωνα με τα στοιχεία για την εγκληματικότητα, γίνονται 11 ληστείες, κλοπές και διαρρήξεις κάθε μία ώρα που περνά και συνολικά σε ένα χρόνο έχουν ξεπεράσει τις 100.000 τότε τι είναι τελικά χειρότερο;

Η κοινωνία που βρίσκεται στα νύχια του εγκλήματος ή κάποιες φήμες για αυτο-οργάνωση πολιτών;

Όταν κάθε δύο ημέρες σκοτώνεται ένας άνθρωπος από εγκληματική ενέργεια, με βασική αιτία κυρίως τη ληστεία ακόμη και για λίγα ευρώ ή ένα κόσμημα, πώς ο κάθε πολίτης θα υπερασπιστεί τη ζωή του;

Όταν εκατοντάδες χιλιάδες άχρηστοι νεαροί μετανάστες ασιάτες κι αφρικάνοι χαμηλού επιπέδου περνούν τα σύνορα κάθε χρόνο χωρίς κανέναν να τους εμποδίζει και πεινασμένοι, ρακένδυτοι, χωρίς καμιά ουσιατική βοήθεια απ' όσους δηλώνουν αλληλέγυοι, κυκλοφορούν ελεύθεροι σε όλη την επικράτεια χωρίς καμιά διάθεση για δουλειά, τότε είναι παραπάνω από σίγουρο ότι θα υπάρχει συνεχή αύξηση της εγκληματικότητας..

Το Ελληνικό κράτος δυστυχώς και σε τούτο το θέμα είναι αλλού. Κι ενώ από τις βασικές υποχρεώσεις της πολιτείας είναι και η προστασία του πολίτη, βλέπουμε ότι τα τελευταία χρόνια ο λαός είναι απροστάτευτος.

Όταν η αστυνομία είναι διαλυμένη, όταν το αρμόδιο υπουργείο λέγεταιαι κατ'ευφημισμόν και μόνο υπουργείο "Προστασίας του Πολίτη" ενώ απασχολεί μια διμοιρία μπάτσων να φυλάνε τον κάθε βουλευτή στις εξόδους του από τα γιαούρτια και το γραφείο του από τις πέτρες του λαού, όταν τα σύνορα της χώρας είναι ξέφραγο αμπέλι κι όταν όλες οι μεταναστευτικές πολιτικές που ακολουθούνται δεν έχουν κανένα σχεδιασμό, είναι σίγουρο ότι η κοινωνία θα στραφεί στα άκρα...

Όσο λοιπόν δεν υπάρχει οργανωμένο κράτος σ' ένα τόσο κρίσιμο τομέα όπως αυτός της ασφάλειας, οι ακρότητες (για κάποιους) που ακούγονται είτε για εντυπωσιασμό είτε ως απειλή τώρα, θα αρχίσουν σύντομα να υλοποιούνται από τους πολίτες. Φυσικό είναι!

Η εισβολή οπλισμένων ληστών ακόμη και σε σπίτια αποτελεί νέο τύπο εγκλήματος και απαιτεί νέα αντιμετώπιση.

Τώρα που γίναμε ξέφραγο αμπέλι από όλα τα ξένα κατακάθια που μαζεύονται στην χώρα μας και είτε δρούν μόνοι είτε συνεργάζονται με τους ντόπιους κακοποιούς, όλοι δε έχουν εύκολη πρόσβαση σε στρατιωτικού τύπου ευθύβολα ραβδωτά όπλα κι όχι μόνο απλά κυνηγετικά όπως η πλειονότητα των "οπλισμένων" πολιτών, κάποιοι φοβισμένοι κομπλεξικοί προοδευτικάριοι (καλά φυλασσόμενοι οι ίδιοι), επισείουν τον κίνδυνο των νέων "Ταγμάτων Ασφαλείας".

Ας αυτοοργανωθούν οι πολίτες όσο μπορούν καλύτερα. Καιρός είναι επιτέλους να αλλάξει και ο νόμος για την οπλοφορία και την αυτο-άμυνα, όπου κάθε χρήση του νόμιμου δικαιώματος αυτοάμυνας διώκεται αντανακλαστικά από τις δικαστικές αρχές και ο κάθε παθών πολίτης θα πρέπει να αποδείξει μόνος του ότι ήταν σε νόμιμη άμυνα στην αίθουσα του δικαστηρίου....

Το ένστικτο της επιβίωσης του καθενός και η ευθύνη να προστατέψει την οικογένεια και την περιουσία του είναι πάνω από όλα, αν και πολλές φορές θολώνει το μυαλό.

Μα ποιός είναι πρόθυμος να πέσει θύμα ληστείας, μαχαιρώματος ή πυροβολισμού μέρα μεσημέρι στο κέντρο, βιασμού, ή ακόμη αδίστακτου θανάτου για λίγα ευρώ και θα προτάξει ιδεολογικές μαλακίες;

ΤΙ ΤΟΥΣ ΘΕΛΟΥΜΕ...

Τα πολιτικά κόμματα στη χώρα έλαβαν για το 2011 συνολικά 54 εκατομμύρια ευρώ από το κράτος, 6 εκατ. περισσότερα σε σχέση με πέρυσι. Στην Ελλάδα των μνημονίων με τις στρατιές ανέργων που δεν έχουν εισόδημα και των εργαζομένων με συνεχείς μειώσεις και βεβαρημένους με φόρους κι έξοδα.

Ενώ συγχρόνως αυτοί που τα νέμονται, είναι οι ίδιοι που νομοθετούν τα σκληρά και αντικοινωνικά μέτρα για τον Ελληνικό λαό.

Ο κόσμος έχει χάσει την εμπιστοσύνη του. Είναι φοβισμένος, αηδιασμένος, παρατημένος, αγωνίζεται πολύ δύσκολα για να φέρει βόλτα.

Ώρες-ώρες έχω την εντύπωση ότι παρακολουθούμε χωρίς πραγματικά να ακούμε, έναν δημόσιο λόγο αδιάφορο και ξένο, που φαινομενικά δείχνει ν' απλώνεται σε όλο το πολιτικό φάσμα...

Αν είμαστε συντηρητικοί έχουμε την ΝΔ, τον ΛΑΟΣ και την Χρυσή Αυγή.

Αν είμαστε νεοφιλελεύθεροι έχουμε την ΔΗΣΥ και τον Μάνο.

Αν είμαστε κομμουνιστές έχουμε το ΚΚΕ.

Αν είμαστε "λοιποί αριστεροί" έχουμε τον ΣΥΡΙΖΑ, τον ΑΝΤΑΡΣΥΑ, την ΔΗΜΑΡ, το (παλαιό) ΠΑΣΟΚ, το ΑΡΜΑ ΠΟΛΙΤΩΝ, την Ενωτική Κίνηση και ότι άλλο προκύψει από το σημερινό ΠΑΣΟΚ.

Και τέλος αν είμαστε οικολόγοι έχουμε τους Πράσινους.

Προς τι λοιπόν οι ανησυχίες των γνωστικών πολιτών για το πολιτικό μέλλον της Ελλάδας;

Μα στο τι τους θέλουμε και τι να τους κάνουμε όλους αυτούς, αφού δεν κάνουν τίποτα για μας και κείνοι!

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ...

Ένα από τα θετικά στοιχεία που αναδύεται από αυτήν την κρίση είναι η φιλαλληλία και αλληλεγγύη που φαίνεται να δημιουργείται ανάμεσα στα μέλη της κοινωνίας μας.


Εκεί όπου υποχωρεί το καταρρέον κράτος έρχεται η ανθρώπινη, η ατομική ή ομαδική πρωτοβουλία να αναλάβει δράση.


Η αλληλεγγύη είναι πρωτόγνωρη ανάμεσα στους πολίτες, όπως είναι και πρωτόγνωρη η υποβάθμιση της ζωής μεγάλων κοινωνικών ομάδων. Η μιζέρια, η φτώχεια, η ανημποριά που επιβάλλει το μνημόνιο και τα απανωτά χαράτσια της κυβέρνησης, δημιούργησε μια κατάσταση απερίγραπτη.


Το κίνημα αλληλεγγύης ξεκινά από τα σχολεία, διαχέεται στην κοινωνία από μη κυβερνητικές οργανώσεις και αναπτύσσεται δυναμικά από μικρές ομάδες ατόμων που παίρνουν πρωτοβουλία. Αν και λόγω ενθουσιασμού φτάνουν να το παρακάνουν, με το να υποθάλπουν τον κάθε ένα ανεξαιρέτως κατάστασης, ανάγκης κι εθνικότητας, πράγμα που αυτουπονομεύει τη διάρκεια και το μέλλον της ίδιας της πρωτοβουλίας, τα διαθέσιμα λεφτά δεν φτάνουν για όλους και για πάντα...


Αλληλεγγύη δεν είναι μόνον ένα πιάτο φαγητό. Είναι και η βοήθεια σε ανήμπορα ηλικιωμένα άτομα, είναι η δωρεάν διδασκαλία σε μαθητές που δεν μπορούν να πληρώνουν φροντιστήρια. Είναι η προσφορά φαρμάκων, η παροχή ρουχισμού ή άλλων ειδών. Είναι η οικονομική ή ψυχολογική στήριξη άστεγων, απελπισμένων ή αρρώστων.



Υπάρχουν και οι "αλληλέγγυες" προθέσεις της κυβέρνησης με εξαγγελίες φιλανθρωπικού χαρακτήρα που δύσκολα υλοποιούνται και φτάνουν στους αποδέκτες.


Πρώτα σε εξαθλιώνω, σε αφήνω χωρίς δουλειά κι ύστερα έρχομαι ως φιλάνθρωπος να σου πετάξω ένα κομμάτι ψωμί ως φιλοδώρημα.


Αυτό που χρειάζονται όμως οι άνθρωποι είναι δουλειά κι αξιοπρέπεια κι όχι να εξαρτώνται από τη "φιλανθρωπία" μιας κυβέρνησης που τους οδηγεί στην ανεργία, τη φτώχεια και την απόγνωση.

Πραγματική λύση θα είναι να σταματήσουν τα χαράτσια, να ξεκαθαρίσουν οι κόπροι από το δημόσιο, να δοθεί δουλειά ή ευκαιρία να επιχειρήσουν σε όλους τους ικανούς πολίτες...

Η κρίση θα μας οδηγήσει τελικά να κάνουμε επιλογές ουσίας. Έφτασε ο καιρός να αλλάξουμε τρόπο ζωής.

Και ν' αγωνιστούμε για μια κοινωνία που θα δημιουργεί δουλειές πρώτα για όλους τους πολίτες της και μετά τους ξένους, που δε θα πληρώνουν οι φτωχοί χαράτσια για να σώζονται οι τράπεζες.

ΥΠΟΜΟΝΗ...

Μια επίσκεψη σε ένα ιατρείο αρκεί για να σας πείσει για το τι πραγματικά συμβαίνει σε αυτήν τη χώρα.

Ανθρωποι της δουλειάς, μεσόκοποι, αλλά και της τρίτης ηλικίας, αναγκάζονται τώρα πια να πληρώνουν τις επισκέψεις τους στον γιατρό, τη συμμετοχή τους στα φάρμακα, τον αέρα που αναπνέουν...

Και οι συζητήσεις που γίνονται στον προθάλαμο του ιατρείου, αποτυπώνουν τη νεοελληνική αφασία της ψυχολογικής συντριβής της οικονομικής κρίσης, των επαχθών μέτρων, της γερμανοποίησης της ζωής μας...

Είναι πραγματικά άξιο θαυμασμού και επαίνου πώς αυτοί οι άνθρωποι του μόχθου και οι απόμαχοι της ζωής δέχονται με όση υπομονή τους έχει απομείνει τη λεηλάτηση των εισοδημάτων τους και της ζωής τους.

Οι περισσότεροι με ένα γλυκόπικρο χιούμορ αντιμετωπίζουν την πραγματικότητα, ενώ οι λέξεις γίνονται πικρές και αποπνικτικές όταν μιλούν για τον πολιτικό κόσμο.

Θρύψαλα και κομμάτια μιας ζωής, συνθέτουν ένα ιδιόμορφο παζλ της Ελληνικής κοινωνίας, η οποία αντέχει πια οριακά, φοβάται το μέλλον, αγανακτεί με το παρόν...

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά οι εμπνευστές της τραγωδίας, δίχως ένα ίχνος αυτοκριτικής ετοιμάζονται για νέα επικοινωνιακά και ξινά τερτίπια, αγνοώντας τη χαρμολύπη αυτών των ανθρώπων. Και των υπόλοιπων που απαρτίζουν τον πληθυσμό της χώρας.

Και αδιαφορούν λες για την τιμωρία της Ιστορίας...

Ετσι η ζωή τραβά την ανηφόρα, από πολίτες που δεν γοητεύονται πια από φαφλατάδες πολιτικούς, που με πέτσινα λόγια και ανεκπλήρωτες υποσχέσεις τους οδήγησαν στον ενταφιασμό των ονείρων τους...

ΧΑΜΕΝΟΙ ΦΟΡΟΙ...

Όταν οι πολίτες βλέπουν τα λεφτά από τους φόρους να πηγαίνουν χαμένα και οι υπηρεσίες υγείας - παιδείας - ασφάλισης να είναι τέτοιες που τους οδηγούν να ξοδεύουν ένα κάρο λεφτά σε ιδιωτική παιδεία - υγεία - ασφάλιση, πώς να πειστούν οι έρημοι να πληρώνουν όλους τους φόρους και τις εισφορές χωρίς να χρεωκοπήσουν;

Φαύλος κύκλος. Όταν μάλιστα αυτοί οι φόροι αυξάνονται αλόγιστα κατακόρυφα σε περίοδο παρατεταμένης ύφεσης, τότε το θέμα δεν αφορά οικονομολόγους αλλά ψυχιάτρους.

Όταν δε βάζει κι έκτακτες εισφορές, τότε είναι που ο πολίτης φοροδιαφεύγει για να προστατευθεί. Όποιος δηλώνει πολλά, πληρώνει και πολλά και αυτό είναι άδικο κι εντελώς αψυχολόγητο.

Για να πάψουν οι Έλληνες να φοροδιαφεύγουν, πρέπει και το κράτος να πάψει να τους αντιμετωπίζει ως κλέφτες εκ προοιμίου, κάτι που κάνει από ιδρύσεώς του.

Κοντολογίς η φορομπηχτική πολιτική δεν έφερε ποτέ και πουθενά θετικά αποτελέσματα. Δυστυχώς οι αναρμόδιοι που κυβερνούν δεν το καταλαβαίνουν και δεν κάνουν καν τον κόπο να σκεφτούν...

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ...

Τα πραγματικά αίτια που μας έφεραν στη σημερινή κατάντια προέρχονται από μια συγκεκριμένη νοοτροπία που έχει ριζώσει ως λογική και αυτονόητη στην αντίληψη της Ελληνικής κοινωνίας εδώ και δεκαετίες.

Ειδικά στην σχέση πολιτικών - πολιτών. Όπου κυριαρχεί από την μια η διαφθορά και από τη άλλη ο ατομικισμός και η επιδίωξη του προσωπικού συμφέροντος με κάθε αντάλλαγμα.

Το μεγαλύτερο αδίκημα των πολιτικών δεν είναι τα λεφτά που με ανήθικα μέσα κέρδισαν, αλλά η προσπάθεια που ποτέ δεν έκαναν για να καταπολεμήσουν το πελατειακό κράτος, προφανώς γιατί βοηθούσε στην επανεκλογή τους.

Υπερφόρτωσαν τον δημόσιο τομέα με τους διπλάσιους υπαλλήλους απ' όσους πραγματικά χρειαζόταν και άντεχε και τον ανάγκασαν να πληρώνει τεράστια ποσά για τους μισθούς τους. Το χειρότερο όμως είναι ότι αυτοί οι δημόσιοι υπάλληλοι επειδή ακριβώς προσλήφθηκαν με αναξιοκρατικά μέσα, δεν είναι ούτε παραγωγικοί, ούτε αποτελεσματικοί, αλλά αντίθετα αλλαζόνες και προκλητικοί ζωρίς σεβασμό προς τον πολίτη.

Από ηθικής απόψεως, όμως, φταίει τόσο ο πολιτικός που διόριζε ασύστολα και αναξιοκρατικά για ψηφοθηρικούς λόγους, όσο και ο πολίτης που διακαώς απαιτούσε την πρόσληψη του, υποσχόμενος τις ψήφους όλης του της οικογένειας εάν έπαιρνε μια θέση στο δημόσιο. Και τώρα που τα φράγκα τέλειωσαν και άρχισαν οι απολύσεις και οι περικοπές, όλοι αυτοί έχουν στραφεί εναντίον της πολιτικής ηγεσίας.

Πόσοι Έλληνες άραγε έγλειφαν τους βουλευτές για μια θέση στο δημόσιο τότε, ενώ τώρα τους κυνηγούν για να τους λυντσάρουν; Πόσοι Έλληνες έκλεβαν το κράτος με κάθε τρόπο και τώρα διατείνονται ότι μόνοι τους οι πολιτικοί τα φάγανε;

Όλοι μαζί συνεργαστήκαμε για να δημιουργηθεί η σήψη που τώρα μας καταστρέφει. Μόνο που τώρα η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο και την κατάσταση μας εκμεταλλεύονται οι κερδοσκόποι για να γεμίσουν ακόμα περισσότερο τις τσέπες τους, επενδύοντας στη δική μας ανικανότητα να αλλάξουμε.

Πρέπει αυτή η κρίση να αποτελέσει ένα στοίχημα.

Αν το κερδίσουμε και καταφέρουμε να μεταβάλλουμε άρδην τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε και δρούμε, τότε μπορούμε να ονειρευόμαστε την σωτηρία. Αλλιώς όχι μόνο δεν θα ξεκολλήσουμε από τον βάλτο, αλλά όσο περνάει ο καιρός τόσο περισσότερο θα βουλιάζουμε στην σαπίλα του.

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗ ΠΥΡΟΣΒΕΣΗ...

Πυροσβέστες, εθελοντές και οργανώσεις προστασίας των δασών κάνουν ήδη από τις πρώτες πυρκαγιές σοβαρές καταγγελίες για ανοχύρωτη χώρα η οποία θα χάσει και φέτος χιλιάδες στρέμματα δάσους, δεκάδες πνεύμονες πρασίνου.

Δυστυχώς ο μισός Ιούλιος και ολόκληρος ο Αύγουστος θα είναι η χαρά των εμπρηστών και οι πυροσβέστες θα κάνουν το σταυρό τους περιμένοντας θεία παρέμβαση.

Μιλώντας σε κανάλια όλοι κάνουν λόγο για μεγάλη έλλειψη κονδυλίων, περικοπές σε χρήματα και υλικό που είναι απαραίτητο για να αντιμετωπιστούν οι φωτιές.

Προσλήψεις ούτε λόγος φυσικά σε Πυροσβεστική και δήμους, περίσσευμα για επιπλέον οχήματα δεν υπάρχουν και όλοι ελπίζουμε σε καμιά χορηγία πλούσιου αφενικού.

Αυτό που πρέπει να γίνει τώρα, στο "και πέντε" είναι να αξιοποιήσει η Π.Υ. τις δυνάμεις εθελοντών και οσα τεχνικά μέσα διαθέτουν πρός πλήρωση των κενών.

Η νοοτροπία "οχι πολίτες στα πόδια μας" και η απομόνωση των ομάδων εθελοντών είναι τελειωμένη, κάποιοι πολίτες ενίοτε διαθέτουν εκπαίδευση, οχήματα και έχουν οργανώσει υποδομές ισάξιες με της Π.Υ. και οπωσδήποτε εκείνων των εποχιακών πυροσβεστών.

Στο παρελθόν με ελάχιστα μέσα αλλά με τους πολίτες σε εγρήγορση είχαμε λιγότερεs πυρκαγιές. Τώρα τα κλιμάκια της πυροσβεστικής που είναι διασκορπισμένα κάνουν πρωταθλητισμό στο τάβλι όλο το χρόνο.

Οι πολίτες έχουν η δεν έχουν υποχρέωση να έχουν αποψιλωμένα τα κτηματά τους που βρίσκονται δίπλα σε δρόμους;Τους έγινε καμιά σύσταση ή έλεγχος από τις αρμόδιες υπηρεσίες;

Στην Ευρώπη εως και 50 - 60 % των πυροσβεστών είναι εκπαιδευμένοι εθελοντές και δεν είναι δυνατόν σε καιρούς μνημονίου και περικοπών να περιμένωμε προσλήψεις και προμήθειες υλικού.

Πέραν τούτου, η διάθεση μεικτών περιπολιών στρατού και Π.Υ. σε επικίνδυνες περιοχές πρέπει να γίνει τώρα, οχι οταν ξεκινήσει το κύμα πυρκαιών ως συνήθως. Τα τελευταία χρόνια, τα περίπολα βγαίνουν αφού εκδηλωθούν μείζονα περιστατικά οπως της ΒΑ Αττικής.

Φυσικά και υπάρχουν οικονομικά προβλήματα, φυσικά και η χώρα βρίσκεται στο χείλος της χρεοκοπίας. Όμως υπάρχουν και κάποιες προτεραιότητες εθνικής σημασίας που πρέπει να λαμβάνονται υπ' όψη.

Δεν μπορούμε να αφήσουμε το δασικό πλούτο που απέμεινε στη χώρα αυτή να γίνει έρμαιο των εμπρηστών επειδή το μνημόνιο δεν αφήνει να γίνουν προσλήψεις και να δοθούν κονδύλια για εργασίες απαραίτητες προκειμένου να μην καούν τα δάση.

Ακόμη η κατάσταση είναι ελέγξιμη, αφού λόγω βροχών η χαμηλή βλάστηση είναι ακόμη χλωρή, κάτι που δεν θα ισχύει μετά απο μια εβδομάδα μελτέμι και υγρασία 30 - 40 %. Περιφρούρηση, οργάνωση, αναγνώριση και ανάθεση τομέων ευθύνης τώρα που είναι καιρός!

ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΩΝ ΥΠΕΡΒΑΣΗ...

Το οτι το κίνημα των "Αγανακτισμένων" αρχίζει και προκαλεί τριγμούς στο καθιερωμένο πολιτικό σύστημα, δηλώνει ότι οι απλοί άνθρωποι που κατεβαίνουν κάθε απόγευμα στις πλατείες, κάθε άλλο παρά περαστικοί είναι..

Αγωνίζονται για τα αυτονόητα, έστω κι αν ορισμένες ομάδες υπερβαίνουν τα δημοκρατικά εσκαμμένα. Καλύτερα να εκφράζεται η αγανάκτηση έξω, παρά να παραμένει σκόνη στον καναπέ...

Οι περισσότεροι είναι άνεργοι, άλλοι ανήσυχοι πολίτες, φτωχοί ηλικιωμένοι, σκεπτόμενοι πολίτες, απελπισμένοι από τα χρέη, πολλοί νέοι χωρίς μέλλον, χωρίς όνειρα, χωρίς καμιά προοπτική. Βλέπετε χειρότερη κι από την κλοπή του πλούτου μιας χώρας είναι η κλοπή των ονείρων των νέων ανθρώπων της, η κλοπή του μέλλοντός τους.

Όσο κι τα κόμματα αμφισβητούν τις προθέσεις των "αγανακτισμένων", όσο κι αν θέλουν να τους καπελώσουν και να κατευθύνουν όπως συνήθισαν ως τώρα, ήδη στη συνείδηση του κόσμου δημιουργείται ένας κοινός παρονομαστής: να φύγουν αυτοί οι πολιτικοί. H απορία για το "πού θα πάει το πράγμα", μεγαλώνει στους κομματικούς σχηματισμούς σε όλο το εύρος του πολιτικού φάσματος.

Οι ίδιοι οι πολιτικοί διαπιστώνουν σήμερα, με το κίνημα κυρίως των "Αγανακτισμένων" στο κατώφλι της Βουλής, ότι το μόνο που κατάφεραν τόσα χρόνια με τη στάση τους, ήτανι να μη σταθούν στο ύψος των ευθυνών που τους έδωσε η ψήφος του λαού και να διαψεύσουν τις προσδοκίες του...

Συνεχίζουν ν' ακολουθούν την επικοινωνιακή πεπατημένη της τρομοκράτησης της κοινής γνώμης, ώστε να περάσουν όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα τα πιο οδυνηρά μέτρα.

Η κυβέρνηση κινδυνολογεί κατ' εξακολούθηση, η αξιωματική αντιπολίτευση και οι συγκάτοικοί της καιροσκοπούν εκλογοθηρικά (υπεράνω όλων το κόμμα), τα αριστερά κόμματα επιμένουν σε συνωμοσίες, ενώ όλοι οι σκεπτόμενοι πολίτες βουλοπλέουμε μεταξύ απόλυτης χρεοκοπίας και χάους.

Είναι η πρώτη φορά από τη Μεταπολίτευση που τόσο μεγάλες κινητοποιήσεις δεν ελέγχονται από το κο΅΅ατικό σύστη΅α, το οποίο αντίθετα αμφισβητείται ευθέως...
Και ναι μεν, μπορεί το πλήθος που συγκεντρώνεται, κυρίως στο Σύνταγμα να είναι ανομοιογενές η ετερόκλητο, σε καμιά όμως περίπτωση δεν είναι απολιτικό. Γιατί τι άλλο χρειάζεται κανείς για να πολιτικοποιηθεί, όταν χάνει το ψωμί του ή δεν έχει ψωμί;

Έχουμε εδώ μια υπέρβαση στην κοινωνία, σπάνια για τα Ελληνικά μεταπολεμικά δεδομένα. Μακάρι μια τέτοια συσπείρωση να την είχαμε και τον καιρό που έπρεπε. Όταν δηλαδή οργίαζαν τα σκάνδαλα στα ΜΜΕ και στις συζητήσεις, μα δεν επενέβαινε καμιά δικαιοσύνη τότε και δεν είχαμε καμιά πράξη ευθιξίας κανενός θιγόμενου πολιτικού.

Αν προς στιγμή όλα φαίνονται ασύνταχτα και χωρίς συγκεκριμένους στόχους στο Σύνταγμα, είναι βέβαιο πως αργά ή γρήγορα θα μορφοποιηθεί μια ιδεολογία συγκροτημένη. Η μαζικότητα, η ειρηνική αντίδραση, η απέχθεια για τους παλαιοπολιτικούς, τι άλλο είναι, αν δεν είναι μια υγιέστατη αμφισβήτηση;

Από την αρχική αμφισβήτηση δεν αρχίζουν όλα; Και στο κάτω - κάτω οι συγκεντρωμένοι στις πλατείες κάθε πόλης, κάθε βράδυ, δεν έχουν να χάσουν τίποτε στην απελπισία τους. Εξάλλου, όπως οι ίδιοι υποστηρίζουν ο μόνος αγώνας που χάνεται είναι αυτός που δεν δόθηκε ποτέ...

Κι αυτοί πιστεύουν πως δίνουν τον δικό τους τώρα...

ΚΙΝΗΜΑ Ή ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ...

Δεν υπάρχει προηγούμενο για τις τεράστιες συγκεντρώσεις αγανακτισμένων πολιτών οι οποίες πραγματοποιήθηκαν χθες σε πολλές πόλεις της Ελλάδας.

Το ποικίλο πλήθος που μαζεύτηκε από κάθε γωνιά της Ελλάδας την Κυριακή έξω από το Ελληνικό Κοινοβούλιο συνέχισε για δωδέκατη μέρα με αμείωτο πάθος, με λίγα επεισόδια κυρίως όταν εμποδίζονταν προσελεύσεις κι άλλων περισσότερων διαδηλωτών, ανεμίζοντας Ελληνικές σημαίες και φωνάζοντας συνθήματα να εκφράζει την αμέριστη αγανάκτησή του για τα νέα μέτρα και τη θηλιά που σφίγγει μέρα παρά μέρα όλο και πιο πολύ το λαιμό του Ελληνικού λαού.

Η κινητοποίηση επί 12 ημέρες χωρίς σημαίες και κομματικές εξαρτήσεις δείχνει ότι ο κόσμος δεν είναι πρόβατα. Έχουν μυαλό και συνείδηση. Δείχνει ότι ο λαός παίρνει την κατάσταση στα χέρια του. Χωρίς κεντρικά συνθήματα, χωρίς πολιτικές φιλοδοξίες.

Είναι απλοί άνθρωποι που μπούχτισαν, αγανάκτησαν με όλα όσα υφίστανται και θα είναι υποχρεωμένοι να υποστούν.

Που αρνούνται να γίνουν πειραματόζωα των ξένων δανειστών και των ντόπιων πολιτικών - υποτελών τους.

Μια λαοθάλασσα από αγανακτισμένους πολίτες με σφυρίχτες, κατσαρολικά, ακόμη και βουβουζέλες στα χέρια ταυτόχρονα σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη αλλά και σε μεγάλες Ευρωπαϊκές πόλεις, συνέθεσαν το σκηνικό μιας ημέρας που σίγουρα θα μείνει χαραγμένη στην μνήμη των πολιτών που συμμετείχαν...

Ο κόσμος αρνείται να ταυτιστεί με τους υπηρέτες του συστήματος και τους οπαδούς της διάλυσης της κοινωνίας και του έθνους μας. Ο κόσμος θέλει να υπερασπιστεί την πατρίδα του και την ταυτότητά της, το βιός του και το ψωμί του, το αύριο το δικό του και των παιδιών του...

Αυτό είναι το μήνυμα της χθεσινής συγκέντρωσης. Ότι ο λαός είναι εδώ και δεν μπορεί κανένας να τον αγνοεί.

Ακόμα όμως δεν υπάρχουν πολιτικά χαρακτηριστικά. Δεν έχει διαμορφωθεί πολιτικό υποκείμενο. Δεν έχουν φύγει ακόμα οι ψευδαισθήσεις της πλαστής ευμάρειας. Πολλά τα δεν ακόμα.

Ίσως αυτή η αντίδραση να μοιάζει με τη γκρίνια και την αντίδραση του μικρού παιδιού που του παίρνουν τα παιχνίδια του και του λένε δε θα έχεις πια δικό σου δωμάτιο, ούτε αμάξι από τα 16, ούτε το hi - tech σου κινητό και το χαρτζηλίκι θα είναι λίγα ευρώ την εβδομάδα. Αλλά και τα παιδιά κάποτε μεγαλώνουν...

Δεν αρκούν μερικές εκατοντάδες συνειδητοποιημένοι πολίτες μέσα σε μια μεγάλη μάζα που άγεται και φέρεται και που πριν αναλάβουν δεόντως τη διαφήμιση των εκδηλώσεων οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί του καθεστώτος και της Νέας Τάξης διεθνώς, δεν είχανε καταφέρει ποτέ κάτι μαζικό.

Όταν δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι βγαίνουν στον δρόμο πρέπει να τους δώσεις ένα κάπως καλύτερο όραμα πέρα από την απλή επιβίωση της χώρας, ένα όραμα για ένα διαφορετικό αύριο και μια μορφή διοίκησης και διαχείρησης των κοινών πέρα από ότι ξέρανε ως τώρα, μια ελπίδα ανάτασης που ν' αξίζει τον κόπο να επιμείνει κανείς να την υλοποιήσει, ένα όραμα ποθητό κι εφικτό συνάμα...

Θα πρέπει σύντομα να δημιουργηθεί κάποια μορφή ηγεσίας μέσα στους αγανακτισμένους, από ανθρώπους που μπορούν να διαμορφώσουν συγκεκριμένες προτάσεις εξουσίας κι όχι απλά δαμαρτυρίας, έτσι θα δούμε και που τελικά το πάνε.

Έτσι όταν εκ των πραγμάτων και την ασυννενοησία - αδιαλλαξία των υπαρχόντων κομμάτων οδηγηθούμε σε εκλογές, να υπάρχει μια νέα επιλογή...

Διαφορετικά θα παραμείνει μια επαναλαμβανόμενη συγκέντρωση για μαζική λαϊκή εκτόνωση χωρίς κανένα ουσιαστικό και σωτήριο αποτέλεσμα. Μια μαζική "ψυχοθεραπεία" όπως ήδη ονομάζουν το φαινόμενο κάποιοι πολιτικοί και καθεστωτικοί δημοσιογράφοι...

ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ...

Αγανακτισμένοι πολίτες. Ειρηνική συγκέντρωση. Χωρίς κομματικές σημαίες.

Μόνο που ο καθένας μας έχει διαφορετικό λόγο για να είναι αγανακτισμένος.

Και βλέπει σε διάφορετική κατεύθυνση την απάντηση στο πρόβλημα.

Εκτός από ένα "όχι" μια συμπαράταξη, μια ακόμη συγκέντρωση χωρίς στόχο και ουσία, χωρίς βασικό σύνθημα μια διαδήλωση χρειάζεται και ένα "ναι", μια πρόταση και ένα τρόπο για την υλοποίηση της.

Και μια πατριωτική ηγεσία που θα σταθεί στους ξένους και θα τους πει: Έως εδώ, αναλαμβάνουμε εμείς τα του τόπου μας...

Αλλιώς μένει στο επίπεδο ενός έστω ενδιαφέροντος happening...

Τα ως τώρα κόμματα και οι πολιτικοί που αυτά ανάδειξαν απέτυχαν να προστατέψουν την χώρα και τους πολίτες της. Καιρός είναι να αναλάβουμε τις ατομικές ευθύνες μας και να πάρουμε την ζωή μας στα χέρια μας.

Δημοκρατία δεν είναι να εκχωρούμε εν λευκώ την λαϊκή εξουσία με την ψήφο μας κάθε 4 χρόνια σε επιλεγμένους από άλλους υποψήφιους μέσω ενος καλπονοθευτικού συστήματος αλλά να συμμετέχουμε όλοι όσοι μπορούμε κι έχουμε κάτι να προτείνουμε ενεργά στην διαμόρφωση της κοινωνίας και της χώρας μας.

Αρκετά ακούσαμε τόσα χρόνια από τους "σωτήρες" της ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, του ΠΑΜΕ, κλπ πουλημένων συνδικαλιστοπατεράδων.

Η πλειοψηφία του λαού έδειξε βρίσκεται απέναντι στην αντιδημοκρατική αντιμετώπιση των προβλημάτων της χώρας με την εκτέλεση αποφάσεων ξένων κέντρων και στη αδιέξοδη εμμονή του ακραίου νεοφιλελευθερισμού, που εκφράζεται από στυγνή εισπραξιομανία, στραγγαλισμό της οικονομίας, ενδεχομένως και από εξυπηρέτηση συγκεκριμένων συμφερόντων που βαφτίστηκαν ως "πατριωτικής σημασίας".

Μένει να δούμε αν προκύψει κάτι άμεσα εφαρμόσιμο στα πλαίσια εκείνου του παλιού "θέλω να ζυμώσω και όχι δέκα μέρες να κοσκινίζω". Τότε έχει νόημα μια πλατεία γεμάτη με ενημερωμένους συνειδητούς πολίτες που βλέπουν την κρίση να γκρεμίζει την Ελλάδα της αρπαχτής που ξέραμε...

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟ ΔΕΛΤΙΟ ΜΑΧΩΝ...

Η άκρατη εισροή λαθρομεταναστών που δικαιολογήθηκε εκ των υστέρων ως πολυπολιτισμικότητα και σαχλαμάρες ήταν αναμενόμενο να δημιουργήσει προβλήματα.

Ακολούθησε η αυξημενη εγκληματικότητα, η υποβάθμιση περιοχών, ή επανεμφάνιση ασθενειών όπως η φυματίωση, ο εκτοπισμός του Έλληνα μεροκαματιάρη όχι οτι δεν υπάρχουν πιά τέτοιοι, μα γίνανε ακριβοί βλέπεις, ζητούν λίγα περισσότερα από τους εξαθλιωμένους Πακιστανούς, κτλ.

Όλα αυτά ήταν αναμενόμενα σε όλους, εκτός από τους επαγγελματίες πολιτικούς αυτής της χώρας και την "προοδευτική" αριστερή νεολαία της που συμπαρίσταται γενικώς όπου ταραχή κι ανωμαλία...

Απ την μια μεριά μαλθακοί ανεπαρκείς πολιτικοί, εξαγορασμένες συνειδήσεις και οικονομικά συμφέροντα μετατρέπουν την χώρα σε ξέφραγο αμπέλι και μαζεύουν εδώ όλη την σάρα και την μάρα της υφηλίου.

Απ την άλλη το κράτος σε πλήρη αποσύνθεση αδυνατεί να αντιμετωπίσει το έγκλημα και την διαφθορά που αυξάνει με ρυθμούς ταχύτατους και έφτασε να κοστίζει πολύ ανθρώπινο αίμα.

Οι πολίτες απόλυτα δικαιολογημένα και παρασυρμένοι από το ένστικτο της αυτοσυντήρησης που είναι το ισχυρότερο απ όλα τα ανθρώπινα ένστικτα, θα φτάσουν να παίρνουν τον νόμο στα χέρια τους και να εκδικούνται αυτούς που τους στερούν τα πολύτιμα αγαθά της ησυχίας, της ασφάλειας, της περιουσίας, της εργασίας και στην χειρότερη περίπτωση τους αφαιρούν την ίδια τους την ζωή.

Και βέβαια μην περιμένει κανένας λογικές ενέργειες από ανθρώπους που κινδυνεύει ή οι ίδιοι θεωρούν ότι κινδυνεύει η οικογένεια και η ζωή τους.

Γενικεύουν στον μέγιστο βαθμό και εξισώνουν κάθε αλλοδαπό με τον εγκληματία που θα τους στερήσει την ζωή ενώ σίγουρα δεν είναι κάθε αλλοδαπός που περνά παό τον δρόμο εγκληματίας. Πως να ξεχωρίσουν τον εργάτη από τον εγκληματία όμως όταν ανήκουν και οι 2 στην ίδια ράτσα;

Και οι πολίτες αντιδρούν ανάλογα, δηλαδή όπως βλέπουμε σήμερα να αντιδρούν.
Ο υπεύθυνος για την κατάντια της χώρας; Οι κυβερνήσεις των τελευταίων 25 ετών.
Αυτοί φταίνε και πρέπει να λογοδοτήσουν! Αφού αντικατασταθούν από άλλους ικανότερους για να λειτουργεί η χώρα...

Όσα μας ενώνουν είναι γεγονός πως λιγοστεύουν μέρα με τη μέρα. Η συναίνεση, η ανεκτικότητα, η κοινωνική ειρήνη, ο κοινός τόπος και το κοινό έδαφος; Για τους περισσότερους, λόγια του αέρα.

Κάπως έτσι θα ξημέρωσει η μέρα, που πριν κατέβει κανείς στο κέντρο μια βόλτα, πρέπει αντί για δελτίο καιρού, να δει το σύντομα επερχόμενο δελτίο των μαχών της ημέρας.

ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ...

Η Αθήνα πρέπει να είναι η μοναδική δυτική πρωτεύουσα με κέντρο απροσπέλαστο από τους μόνιμους κατοίκους της. Είναι γεγονός ότι το κέντρο της Αθήνας αποτελεί πλέον γκέτο. Και ότι αν δεν ληφθούν μέτρα, σταδιακά θα δημιουργηθούν παρόμοια γκέτο σε διάφορες πόλεις και περιοχές της χώρας.

Μετά από 7 χρόνια από τους ήσυχους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Ένας ακόμη Έλληνας πολίτης βρήκε τραγικό τέλος αφήνοντας πίσω του ορφανά τα παιδιά του γιατί η πολιτεία φρόντισε να του φέρει εκατομμύρια αδέσποτων λαθρομεταναστών να επιβάλλουν τον δικό τους πολιτισμό στους νόμιμους κατοίκους. Το πιθανότερο είναι πως οι τύποι που διέπραξαν το φονικό δεν έχουν ούτε όνομα, ούτε ταυτότητα. Ίσως να μην υπάρχουν καν για το ελληνικό κράτος και απλώς να περιφέρονται στο κέντρο της Αθήνας σαν άγνωστα υλικά στο καζάνι με τις ψυχές.

Ο οργανωμένος από ξένες δυνάμεις λαθροεποικισμός συνεχίζεται. Και να ήθελαν να δουλέψουν κάποιοι (οι νεαρότεροι κι αδέσποτοι δεν θέλουν δουλειά έτσι κι αλλιώς), δουλειές δεν υπάρχουν ούτε για ντόπιους. Η εγκληματικότητα σκοπίμως αφήνεται και τα θύματα φυσικά είναι οι ανοχύρωτοι Έλληνες. Στα αυτόφωρα οι δικαστές ασχολούνται ως επι το πλείστον με αλλοδαπούς και τα κρατητήρια στα τμήματα γεμάτα από αλλοδαπούς, που πεινασμένοι κι αχρείαστοι στην κοινωνία καταφεύγουν από την κλοπή, τη ληστεία μέχρι το βαρύ έγκλημα να βοσκηθούν να ξεπεινάσουν μια μέρα κι έπεται συνέχεια αύριο...

Αυτοί που ηγούνται της Πολιτείας κατάφεραν να επιβάλλουν το φόβο μέσω των μεταναστών για να μπορούν να κάνουν ανενόχλητοι το πλιάτσικο τους και δημιούργησαν έναν ακόμη εσωτερικό εχθρό, για να μην αντιδρά ο φοβισμένος λαός.

Η κυβέρνηση, αλλά και η ΝΔ οταν ήταν κυβέρνηση, έκαναν τα στραβά μάτια για την αθρόα λαθρομετανάστευση. Προφανώς πέρα από τους κραβγάζοντες υποστηρικτές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων (πάντα των ξένων εισβολέων), είναι κι άλλοι πολλοί υποστηρικτές των δυο μεγάλων κομμάτων και των εργολαβικών συμφερόντων τους, που βολεύονται με τα φτηνά εργατικά χέρια γιατί σε περιόδους ανεργίας και ο Ελληνας θα αναγκαστεί να δουλεύει με λιγότερα λεφτά, αφού υπάρχει προσφορά εργασίας από ξένους. Από εκεί και πέρα, είναι τεράστια ευθύνη όσων Ελλήνων απασχολούν αλλοδαπούς και δη μουσουλμάνους Ασιάτες σε θέσεις που μπορούσαν να εργάζονται Έλληνες, έστω με μεγαλύτερο (δηλαδή το νόμιμο) ημερομίσθιο...

Η απουσία ελέγχων στους χώρους εργασίας έχει κάνει τη λαθρομετανάστευση και λαθροεργασία να θεριέψει.

Το πρόβλημα των λαθρομεταναστών δεν είναι πρόβλημα αστυνόμευσης, είναι πρόβλημα παράνομης εισόδου στη χώρα. Στα σύνορα λύνεται αρχικά αυτό το πρόβλημα. Είναι εμφανής η απουσία μιας αντεγκληματικής πολιτικής με αποτέλεσμα να υπάρχει φόβος στην κοινωνία, στην οποία αναπτύσσεται πόλωση, ενώ η κοινωνική συνοχή χάνεται.

Δεν υπάρχει όμως ούτε μεταναστευτική πολιτική με ευθύνη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που βολεύεται στην ιδέα ότι η ακριανή Ελλάδα θα είναι το χωνευτήρι των κολασμένων της γης.

Η απέλαση και αν απαγγελθεί δικαστικά ή διοικητικά (πρόβλημα πάντως υπάρχει με όσους έχουν κάνει έστω και προσχηματικά αίτημα πολιτικου ασύλου που αποφαίνονται τα σχετικά όργανα μετά από μερικά χρόνια, που δεν μπορούν να απελαθούν) οι πρεσβείες των υπό απέλαση ατόμων δεν τους αναγνωρίζουν ως υπηκόους τους, αφού κατά κανόνα δεν έχουν χαρτιά και δεν τους δέχονται πίσω.

Όταν αφήνεις ελεύθερη την λαθρομετανάστευση και ούτε καν αναφέρεις το όνομα του προβλήματος, σαν να πετάς τα σκουπίδια κάτω από το χαλί, κάποια στιγμή το πρόβλημα γιγαντώνεται και μετά τρέχεις χωρίς να φτάνεις πουθενά.

Ας ξυπνήσει το Ελληνικό κράτος και η Κυβέρνηση για να τελειώνει το θέμα.

Το γενικό πρόβλημα εφαρμογής των νόμων και της ανοργανωσιάς που χαρακτηρίζει την χώρα μας, είτε αφορά την αστυνόμευση, είτε τον έλεγχο των μεταναστών και την ασφάλεια των συνόρων δίνει την ευκαιρία στους εγκληματίες και τους παρανομούντες να αλωνίζουν ελεύθερα κι ανενόχλητα.

Η αδυναμία αυτής και της προηγούμενης κυβέρνησης να ρυθμίσει το πρόβλημα έχει καταστρεπτικές συνέπειες στο βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων αλλά και όλων των μεταναστών που δεν υιοθετούν παραβατικές συμπεριφορές και κάνει κάποιες υστερικές ρατσιστικές και φασιστικές κραυγές να ακούγονται εντονότερα...

Εδώ, όμως, υπάρχει και ευθύνη των κομμάτων της Αριστεράς, που στο πλαίσιο των ιδεών της αλληλεγγύης, δεν απαντούν στο ερώτημα πώς θα ζήσουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι εδώ, όταν λεφτά δεν υπάρχουν για κανέναν πια. Και αυτοί οι λαϊκίζοντες υποστηρικτές του κάθε ξεπεσμένου τριτοκοσμικού Τσιπρο-Αλαβάνοι, οι αλληλέγυοι και οι χρηματοδοτούμενες ΜΚΟ των επαγγελματιών "αντιρατσιστών" είναι οι ηθικοί συναυτουργοί και θάπρεπε να απομονωθούν τουλάχιστον από τον λαό που τους υφίσταται.

Δεν υπάρχει άλλη λύση από το να αρχίσει ένα πρόγραμμα απελάσεων, μεθοδικά και συστηματικά σε βάθος χρόνου, αρχίζοντας από τους ξέμπαρκους, τους υποπέσαντες σε αδικήματα έγκλειστους, και κλιμακώνοντας σε όσους δεν έχουν θέση εδώ.

Με αντικίνητρα εργασίας και παραμονής σε κάθε αχρείαστο περιφερόμενο.

Άντε να λιγοστεύουνε!

ΑΝΕΜΕΛΗ ΒΙΑ...

Χθες σημειώθηκαν περιστατικά που πριν από ένα χρόνο θα χωρούσαν μόνο μέσα σε σενάριο αστυνομικής άσκησης. Η λεωφόρος Λαυρίου σκάφτηκε από αγνώστους, πιθανότατα κατοίκους της Κερατέας. Δημιουργήθηκε ένα χαράκωμα και όταν οι αρχές επιχείρησαν να το κλείσουν ξέσπασαν τα γνωστά επεισόδια... Νωρίτερα στο κέντρο της Αθήνας, μερικοί πιστοί του δωδεκάθεου είχαν μία θερμή συνάντηση με τους αστυνομικούς καθώς, όπως είναι γνωστό, αντιτίθενται στην εκτέλεση έργων του ΗΣΑΠ... Την ίδια στιγμή στην Πάτρα, ο καθηγητής Τζέιμς Γουότσον, γνωστός και ως πατέρας του DNA, δέχθηκε επίθεση από ομάδα αντιεξουσιαστών. Ενας νεαρός επιχείρησε να τον χτυπήσει με ξύλινο κοντάρι. Δεν τα κατάφερε, αλλά τραυματίστηκαν ελαφρά δύο καθηγητές. Οι νεαροί ήθελαν να διαμαρτυρηθούν επειδή όπως ισχυρίζονται, ο νομπελίστας έχει κάνει δηλώσεις ρατσιστικού περιεχομένου λέγοντας πως οι λευκοί άνθρωποι είναι πιο έξυπνοι από τους μαύρους, (κάτι προφανές, που αποδεικνύεται απλούστατα). Το ίδιο βράδυ ο υπουργός Υγείας και οι συνεργάτες του δέχθηκαν επίθεση στο ΚΑΠΗ Αγίων Αναργύρων από αγνώστους που έφεραν ρόπαλα και γιαούρτια. Εννοείται ότι δεν έγινε καμία σύλληψη στο χώρο του "πανεπιστημιακού ασύλου", ούτε στον δρόμο για κανένα από τα παραπάνω επεισόδια. Των οποίων κοινό χαρακτηριστικό είναι πως οργανώνονται αυτοστιγμή από ορισμένους "μπαχαλάκηδες" της κακής ώρας, που αντλούν ηθικό άλλοθι από την ευρύτερη κατάπτωση και μαγκιά από το ξεχαρβάλωμα του κράτους και την δική τους συνεχιζόμενη ασυλία. Επίσης θεωρούν ότι η δράση τους νομιμοποιείται από την οργή της κοινωνίας. Επειδή κάποιοι ξοφλημένοι και μουνουχισμένοι πολίτες πολίτες "χαίρονται" όταν δέχονται επίθεση πολιτικοί που θεωρούν πως φταίνε για τα δεινά του τόπου. Νομίζουν πως κάποιοι αγωνίζονται κι εκδικούνται για την δική τους μιζέρια. Οι υπόλοιποι όμως τι κάνουνε; Τα αυγά και οι πέτρες στις Δημοκρατίες δεν είναι τρόπος επίλυσης πολιτικών διαφορών. Υπάρχουν αποτελεσματικότεροι μέθοδοι. Κατά την άποψη μου αυτές οι πρακτικές κατά οιουδήποτε και αν στρέφονται από οπουδήποτε και αν προέρχονται θα έπρεπε από όλους μας να καταδικάζονται. Και ν' απαντούνται επιτόπου από τους παρευρισκόμενους! Για να δω τότε που ο κάθε αυτόκλητος "λαικός αγωνιστής" θα κινδυνεύει να φύγει 800 οκάδες ή ακόμη κι ανάπηρος από το ξύλο σε τέτοια επεισόδια, αν θα τολμά να προσέρχεται ανέμελος, φορτωμένος αυγά, γιαούρτια, μπογιάδες ή πέτρες σε εκδηλώσεις για να τα προκαλέσει...