ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΜΟΝΑΞΙΑ...

Είναι τρομακτικό, ασυνήθιστο και πρωτόγνωρο για τον άνθρωπο να αντιλαμβάνεται ότι είναι μόνος στη μάχη για επιβίωση.

Παρόλα αυτά, αυτό που καθημερινά παρατηρώ στη σύγχρονη Ελληνική κοινωνία, είναι ότι τελικά έτσι είναι τα πράγματα.

Γιατί είσαι μόνος όταν βρίσκεις το σπίτι, το αυτοκίνητο ή την περιουσία σου λεηλατημένη από κλέφτες.

Είσαι μόνος στο δρόμο ή σε κάποιο πολυσύχναστο μέρος, όταν μια ομάδα αδέσποτων αλλοδαπών σε χτυπάει για να σου κλέψει τα λεφτά, το κιινητό, το ρολόι, το μπουφάν ή τα παπούτσια σου (πραγματικά περιστατικά εν Αθήναι)... 

Εν μέσω πλήρους ατιμωρησίας των δραστών και βοήθειας προς τα θύματα από κανέναν, ακόμη και από λοιπούς πολίτες που μπροστά στα μάτια τους εκτυλίσσονται τα περιστατικά... 

Και το τραγικό της υπόθεσης είναι ότι ενώ καθένας είναι μόνος με αυτό το κρύο, το σιχαμερό συναίσθημα/προαίσθημα, η πλειοψηφία των συμπολιτών μας περιμένει το θαύμα από τους ίδιους πολιτικούς, που δεν είναι άλλοι παρά οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί του συνειδησιακού, οικονομικού και πνευματικού βιασμού που σαν λαός υφιστάμεθα.

Και ενώ το κατά Σαμαρά "success story" συνεχίζεται, οι "σωσμένες" τράπεζες πνίγουν τον κόσμο παρά την ανακεφαλαιοποίηση, οι εναπομείναντες επιχειρήσεις αφανίζονται αντί να ενεργοποιήσει νέες, υγιείς οικονομικές δυνάμεις, το εχθρικό πλέον κράτος τρομοκρατεί, εκβιάζει, λειτουργεί με το φασιστικότερο και πιο αποτρόπαιο πρόσωπο που θα μπορούσε να έχει εναντίον μιας κοινωνίας που συνθλίβεται από τους απανωτούς φόρους, τα χαράτσια και την ανεργία,, (παραγνωρίζοντας πως οι υπερβολές δημιουργούν πολλαπλά προβλήματα αλλά και προκαλούν αντι-δράσεις εξίσου υπερβολικές), η εγκληματικότητα αυξάνεται και θα αυξάνεται, όλο και πιο πολύπλευρη και πολυδιάστατη...

Όταν όλα καταρρέουν, αυτό που τελικά μας μένει είναι ο ίδιος μας ο εαυτός και η πίστη ότι θα τα καταφέρουμε με ή χωρίς τρίτους στο πλάι μας. Κι αυτή η πίστη δεν είναι εύκολο πράγμα...
Να λοιπόν γιατί χρειάζεται να απεμπλακούμε από ψευδαισθήσεις υποψήφιων σωτήρων, ή ενός θαύματος που θα έρθει από το πουθενά και θα πρέπει εμείς οι ίδιοι να αρχίσουμε να συνειδητοποιούμε την αφόρητη μοναξιά μας.

Γιατί κάπου εκεί ανάμεσα στην μοναξιά και την απελπισία ίσως, θα αρχίσει να γεννιέται το φως της ελπίδας, της αποφασιστικότητας και της δύναμης για το καινούργιο που εμείς θα δημιουργήσουμε...

Και θα είναι προτιμότερο να μην ξαναεμπιστευτούμε κόμματα και πρόσωπα, αλλά λύσεις σε υπαρκτά προβλήματα...

ΜΟΝΟ SEX...

Στην ίδια γειτονιά κι ακριβώς απέναντι ήταν τα σπίτια τους.

Δεν μιλούσαν όμως ποτέ, ούτε καλημέρα δεν αντάλλασαν τόσα χρόνια που έμεναν στον ίδιο δρόμο.

Έφτασαν εκείνος 45 κι εκείνη 26, όταν εκείνος ψάχνοντας στο facebook βρήκε τυχαία το προφίλ της και το διάβασε.

Έτσι έμαθε πως εκείνη αν κι έβγαινε και ξενυχτούσε κάθε βράδυ με χαζοπαρέες, ποτέ δεν ευχαριστήθηκε το sex ως τώρα, κάτι που έγραφε στη σελίδα της εμπιστευτικά.

Ποιός να τη γαμήσει αλήθεια, ο λαλάκης φίλος που ήταν πάντα μεθυσμένος και δεν του σηκωνόταν, ο κουνιστός dj με τα σκουλαρίκια ή ο άλλος μαλάκας που φτιάχνει φραπέδες και κρέπες και νομίζει πως δουλεύει. Αυτοί αποτελούσαν τον κόσμο της τα βράδυα από τα χρόνια της εφηβείας της και μετά, που όπως αποδείχτηκε πήγαν χαμένα με άχρηστους. Για τέτοιους γελοίους γκαγκάδες σπατάλησε αμέτρητες ώρες μιλώντας στο κινητό και κλείνοντας ραντεβού για βόλτα και διασκέδαση...

Αν δεν έχει περάσει ο άντρας από μηχανουργείο, ναυπηγείο, χωράφι, οικοδομή ή νταμάρι, δεν έχει πιάσει βαρειά μπάρα σε γυμναστήριο - σιδεράδικο και δεν έχουν πετσώσει τα χέρια του στο μεροκάματο όπως κάποτε που υπήρχανε τέτοιες δουλειές αντρίκιες, είναι επιπλέον άτριχος και κοκαλιάρης, τι τα θέλει να κάνει τον εραστή; μόνο τα σάλια του έχει να δώσει, πόσο μάλλον να δείξει αντρισμό και λεβεντιά όταν το απαιτήσει μια περίπτωση...

Κάτι που δεν ίσχυε για τον γείτονα της, που ποτέ δεν του μιλούσε αν και τον κοιτούσε από το παράθυρο συχνά, αυτός δεν ήταν στον κόσμο της, σοβαρός και μοναχικός, δεν έπινε γιατί ήταν χρόνια αθλητής και δεν ξενυχτούσε άσκοπα, δεν είχε παρέες καθότι φτωχός και δεν ξόδευε αφού δεν είχε, ήταν και πολύ μεγαλύτερος της για να βγαίνουν μαζί ή να έχουν σχέση...

Αυτά συζητούσαν στο facebook μερικές απελπισμένες βραδιές, ώσπου κατέληξαν στο "μόνο sex" κι όχι αναγκαία και ζευγάρι ή φίλοι, αφού τους χώριζαν χρόνια. Δηλαδή να βρίσκονται πότε - πότε να κάνουν sex, έτσι χωρίς αγάπες και δεσμεύσεις, αφού εκείνη δεν ήθελε σχέση με "πουρό" όπως έλεγαν χαχανίζοντας στην σαχλοπαρέα...

Κάτι που αποδείχτηκε πως ήταν πέρα για πέρα λάθος, αφού ο τριχωτός, γυμνασμένος και σκληρός σαν βράχος γείτονας την έβαζε μπρούμυτα, της έριχνε αρκετές στον κώλο τον τουρλωτό να κοκκινίσει και όταν ήταν έτοιμη και ζεστή από το spanking που τον ερέθιζε πολύ, της έκανε sex έντονο κι αχαλίνωτο, να το καταλάβει και να το ευχαριστηθεί. Να την κατακτήσει ολοκληρωτικά, να τη νοιώσει παραδομένη και δική του. Τώρα που την πρόλαβε ακόμη σχετικά νέα, απαλή και με καμπύλες, πριν την βάλει κάτω η ζωή και η κυτταρίτιδα, καθότι τελείως αγύμναστη και τεμπέλα.

Sex κι ερωτικά παιχνιδάκια λοιπόν, μέχρι να συμπληρώσουν +5 φορές απανωτά και να της αδειάσει 200 γραμμάρια τουλάχιστον, να την πλημμυρίσει. Να ξεσπάσει την καύλα του από όταν την έβλεπε ν' απλώνει στο μπαλκόνι τα χρωματιστά sexy βρακάκια της, μπροστά του προκλητικά να κρέμονται για μέρες, (αφού δεν τα μάζευε όταν στέγνωναν μα όποτε χρειαζόταν ένα πήγαινε, το έπαιρνε και το φορούσε επιτόπου), να του θυμίζουν τι στερούνταν όλα αυτά τα χρόνια...

Στον δικό τους ασφαλή χώρο και μακριά από αδιάκριτα μάτια και προπαντός από ποτά και μουσικές, "ψευδοκαλλιτέχνες" στάρ της νύχτας και λοιπές ψευδοδιασκεδάσεις που έχουν μοναδικό σκοπό να κάνουν να πληρώνει το πόπολο επιτήδειους για το τίποτα.

Ώσπου έπεφταν πλάι - πλάι εξαντλημένοι και μετά αγκαλιασμένοι έλεγαν για τα χρόνια που έχασαν χώρια...

Μα διαφορετικός τρόπος ζωής αυτά τα χρόνια και διαφορετικού είδους προσωπική μοναξιά, πως να συναντηθούν και να γνωριστούν αν δεν προκύψει κάτι μεγάλο και ξεχωριστό, όπως αυτή η επιθυμία για sex κι ερωτική ικανοποίηση, κανείς δεν ξέρει για πόσο καιρό, μα όσο διαρκεί το απολαμβάνουν...

ΤΟ ΠΡΟΞΕΝΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ...

Αδέρφια ήταν ο Γιάννης και ο Γιώργης, μα ενώ ο πρώτος είχε παντρευτεί νωρίς ο άλλος ζούσε μοναχός του ακόμη κι όταν πέρασε τα 45 του χρόνια.

Συχνά μιλούσανε για αυτό τα δυο αδέρφια τα τελευταία χρόνια, που σχεδόν πάντα κατέληγε σ' ένα μικροτσακωμό για το ποιός στάθηκε πιο τυχερός στη ζωή του.

Θύμιζε ο Γιώργης στον Γιάννη πως είχε γνωρίσει την γυναίκα του πριν χρόνια, όταν μόλις είχε απολυθεί από τον στρατό όπου υπηρέτησε μόνο για ένα χρόνο καθότι πρώτο παιδί της πολύτεκνης οικογένειας του και την έβγαλε καθαρά και ξεκούραστα σαν οδηγός του στρατηγού διοικητή του ΠΒΚ, ενώ ο άλλος υπηρέτησε λοκατζής στην Σάμο πριν επιλεγεί τσολιάς για την προεδρική φρουρά, όπου έγραψε αμέτρητες ώρες σε σκοπιές στο μέγαρο της Ηρώδου Αττικού κι εκπαίδευση όση γλίτωσε ο άλλος...

Μόλις απολυμένος ο Γιάννης κι έψαχνε για δουλειά, όταν του πρότειναν να βάψει τα κάγκελα στο γυμνάσιο του Βάμου, να κάνει καμπόσα μεροκάματα που είχε ανάγκη. Τρείς βδομάδες του πήρε να τα τρίψει και να τα βάψει, περίοδο που τη περνούσε καθημερινά στην αυλή του σχολείου.

Όπου γρήγορα έγινε το επίκεντρο της προσοχής των κοριτσιών, καθότι παιδί ψηλό και λεπτό με χυτό κορμί στα 22 του, ίδιος ο Τραβόλτα τότε που έκανε επιτυχία το "Greeze", ίδιο το κούρεμα και τα στενό πατελόνι που ήρθε τότε στη μόδα μετά τις καμπάνες του '70. Και με την κίτρινη Yamaha 125 που αγοράσανε μαζί με τον αδερφό του, θα έσκιζε στις κατακτήσεις αν δεν ήταν ντροπιάρης να τις κοιτά από απόσταση και να μην ξέρει να μιλήσει γρι...

Ευτυχώς για αυτόν στό ίδιο σχολείο πήγαινε τότε και η ξαδέρφη του η Νεκταρία που δεν γνώριζε ντροπές και ταμπού, που του πήγε εκεί στα κάγκελα που έβαφε και του σύστησε την Στέλλα, που της είχε εκφράσει την επιθυμία να γνωρίσει το λεπτό αγόρι.

Έτσι βρέθηκε παρέα με την 15χρονη ξανθιά Στέλλα, που μέχρι τα 16 της την πήρε στο σπίτι του, από όπου εκείνη δεν έφυγε ποτέ. Ξετρελλάθηκε δε ακόμη περισσότερο με τον καλό της, όταν είδε ιδίοις όμμασι πως στο κατώι του σπιτιού τους τα αδέρφια λειτουργούσαν παράνομα τότε ερασιτεχνικό ραδιοφωνικό σταθμό, από όπου μπορούσε να κάνει και να δέχεται άπειρες αφιερώσεις από σαχλοτράγουδα που άκουγαν κατά κόρον οι νεολαίοι της εποχής...

Τι άλλο να θέλει μια χωριατοπούλα με πατέρα φτωχό και μισερό από ψάρεμα με δυναμίτη, που έμεναν σε τόπο άφορο με χαράκια και κακούς ανθρώπους και για να ζήσουν μάζευε τα μανουσάκια από τους αγρούς και τα πουλούσε τα βράδια στους μεθύστακες που γλεντούσανε στον "Κονταρο" και τον "Έσπερο". Παντρεύτηκαν χωρίς να ξέρει να μαγειρεύει καν και με προίκα που αυτοί της κάνανε σιγά - σιγά, έτσι πρόλαβε ο Γιάννης να γαμήσει μπουμπούκι όταν άνθιζε...

Γιατί η ανθοφορία δεν κράτησε και πολλά χρόνια όπως σε άλλες γυναίκες (Madonna, Halle Berry), αυτή εδώ με το που πέρασε τα 21 άρχισε να σπα, καθότι στο χωριό της τα καρακατσουλιά δεν ξέρανε ούτε από διατροφή, ούτε από άσκηση και τα φτηνιάρικα καλλυντικά της λαϊκής που χρησιμοποιούσε δεν είχανε καμμιά επίδραση στην φρεσκάδα και το τσίτωμα. Κάτι το κάπνισμα που έμαθε στο σπίτι του γαμπρού, κάτι το μοναδικό κοπέλι που αξιωθήκανε να κάνουνε από νωρίς, τους ήρθε καπάκι, με αποτέλεσμα όταν περνούσε τα 25 να έχει ζαρώσει τόσο που να μοιάζει με θειά του...

Σήμερα ο Γιάννης δεν έχει μεγάλη διαφορά από όταν ήταν 25άρης, μόνο γκρίζα μαλλιά και κάποια κιλά παραπάνω που τα κρύβει το μαύρο ποκάμισο όπως και το πιστόλι από κάτω στα πανηγύρια, μα κείνη ότι και να βάλει θέλει και μια μάσκα να κρύβει το ζαρωμένο πρόσωπο που έχει σπάσει κι έχει κρεμάσει για τα καλά, ζηλεύει κιόλας του αλλουνού και βγάνει του και γλώσσα σε κάθε ευκαιρία...

Αυτά βλέπει ο Γιώργης αφού ποτέ δεν χωρίσανε σαν οικογένεια και δεν θέλει να παντρευτεί νωρίς, μιας και δεν του κάνανε ποτέ προξενιό αυτουνού αν και το ίδιο καλός με τον αδερφό του στα νιάτα τους.

Μα στο μηχανουργείο που περνά τη ζωή του αυτός μετά την θητεία του, ποιά γυναίκα μπαίνει στα μηχανήματα και τα παλιοσίδερα, να πεις να την γνωρίσει μόνος του εν ώρα δουλειάς, ή εν ώρα ξεδώματος στα επαρχιακά κέντρα που μεθοκοπούνε με την χαμένη παρέα του για παρηγοριά, βλέποντας από απόσταση ασφαλείας φτηνούς αλλοδαπούς κώλους που έρχονται και φεύγουνε...

Αν υπάρχει μια γυναίκα επιτυχημένη που έχει κάνει κάτι στη ζωή της, βγάζει λεφτά κι επιθυμεί έναν γάμο, δεν πάει να πλύνει τα σώβρακα και τις κάλτσες του αλλουνού με τις μουτζούρες, όπως η μάνα του κάνει χρόνια τώρα...

Κι έχει πολλές τέτοιες το χωριό του, καθότι τόπος προνομιακής δράσης του Αι - Μαλακογιάννη του προστάτη των ρουσφετολόγων από όπου ουκ ολίγες έχουνε βολευτεί στην Αθήνα και όταν έρχονται φέρνουν και γαμπρούς πρωτευουσιάνους, τον πρώην τσολιά θα κοιτάζουν ακόμη; Ας τους την έπεφτε τότε που ήταν κούκλος, τώρα σαν την άδικη κατάρα που περιφέρεται, τι θέλει τι γυρεύει...

Του λένε όσοι τον αγαπούνε να πάρει μια από την άκρη όπου τη βρει πρόθυμη για γάμο, να "νοικοκυρευτεί" κι αυτός πριν περάσει τα 50 και γεράσει μοναχός, μα όλες το ίδιο έχουνε και στην ίδια θέση, ε, μα δεν φτάνει μόνο αυτό στην ολοκληρωμένη γυναίκα για να κάνει τη διαφορά που προσφέρει ποιότητα και διάρκεια σε μια σχέση, ακόμη και ο Γιώργης ο αγράμματος το ξέρει!

ΜΟΝΑΞΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΙΚΌΤΗΤΑ...

Η μοναχικότητα είναι η ικανότητα να επιλέγεις τη μοναξιά σου.

Τότε που ΕΣΥ επιλέγεις να κλείσεις το κινητό, να βάλεις τον αυτόματο τηλεφωνητή, να κλείσεις την τηλεόραση και να μείνεις μόνος/η. Να σκεφτείς, να διαλογιστείς, να κάνεις περισυλλογή, να προσευχηθείς, να χαλαρώσεις να μείνεις σιωπηλός.

Η μοναξιά είναι η μοναχικότητα που ΔΕΝ έχεις επιλέξει.

Είναι τότε που αναζητάς μια παρέα για να πεις δυο λόγια, να χτυπήσει το τηλέφωνο και στην άλλη άκρη να είναι ένας φίλος για να κανονίσετε να πάτε μια βόλτα, να σε καλέσουν για ένα ποτό το βράδυ, αλλά κανείς δεν το κάνει. Αυτη είναι η μοναξιά.

Το δυστύχημα είναι ότι πολλοί μόνοι άνθρωποι μαθαίνουν να ζουν στη μοναξιά και την μπερδεύουν με τη μοναχικότητα.

Και πότε στ' αλήθεια πεθαίνει ο άνθρωπος;

Μήπως τότε όταν δεν υπάρχει πια ούτε ένας άνθρωπος να επικοινωνεί; Και τι πραγματικά συμβαίνει στον άνθρωπό μας; Πώς συνεχίζει να ζει; Πώς η αφόρητη μοναξιά του αποκτά γλυκύτητα, μέσα από την αναπόληση και μόνον και πώς χάρη σ' αυτήν ο άνθρωπός μας ανακαλύπτει νόημα στη ζωή, μέσα από τα αμίλητα λόγια και τις ατέρμονες σιωπές;

Το βέβαιο είναι ότι απ' την πρώτη μοναξιά των "μη", των απαγορεύσεων και τη μοναξιά της απαγορευμένης επιθυμίας έφθασε πλέον στη μοναξιά της αγωνίας, στη μοναξιά της απούσας επιθυμίας και στη μοναξιά της έλλειψης επιθυμίας.

Όμως παρ' όλα αυτά δεν μένει αδρανής, ακίνητος στην φωνιά του. Πασχίζει να αποδείξει ότι υπάρχει, όπως μπορεί.

Το βλέμμα του, το σώμα του, ακολουθούν τους διαβάτες που τον προσπερνούνε, παρακολουθώντας τα λόγια τους, σαν μια ύστατη προσπάθεια απόδειξης ότι υπάρχει, παρά το ότι έχει αποδεχθεί τη μοναξιά του που απορρέει από την κατάντια του...

Παραδομένος στη μαγεία των ρεμβασμών του, εκεί όπου η επιθυμία καταφεύγει στη φαντασίωση για να αντέξει τη μοναξιά.

ΣΟΥΛΑ ΕΛΑ ΞΑΝΑ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ελληνική ταινία του Βασίλη Μυριανθόπουλου, παραγωγής 2009.

Η Σούλα λίγο πριν φτάσει τα τριάντα αναλογίζεται τους έρωτες της ζωής της. Έχει ερωτευτεί και απογοητευτεί πολλές φορές. Επειδή όμως ο χρόνος περνά και αυτή είναι ακόμα μόνη, αποφασίζει να ανατρέξει στους έρωτες που έχει ζήσει και να καταλήξει στον ιδανικό σύντροφο.

Η μοίρα όμως έχει άλλα σχέδια...

ΣΟΥΛΑ ΕΛΑ ΞΑΝΑ from PANOS PANOPOULOS on Vimeo.

Ο ΜΑΓΚΟΥΦΗΣ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ελληνική ταινία του Τζανή Αλιφέρη από το 1959.

Ένας εκ πεποιθήσεως εργένης και γεροντοπαλίκαρο, τη νύχτα μιας παραμονής των Χριστουγέννων συνειδητοποιεί τη μοναξιά του και αποφασίζει να παντρευτεί...




Και σε πλήρη οθόνη:
http://video.google.com/googleplayer.swf?docid=7665166835341075199&hl=el&fs=true

ΤΟ ΒΑΣΑΝΟ ΜΟΥ...

1.
Όταν γυρνάω
μόνος μου από ξενύχτι
κάτι μου λείπει
πιο πολύ απ' άλλη φορά.

2.
Τον καημό μου
δεν τον βάζει όλο το σπίτι
όταν μου λείπει
μια ελεύθερη αγκαλιά.

3.
Κάτι γυρεύω
που δεν είναι κι αμαρτία
είναι η σπίθα
να μ' αλλάξει τη ζωή.

4.
Το βάσανο μου
πως να κάνω γνωριμία
αφού σε βλέπω
μοναχά για μια στιγμή.

Από την συλλογή στίχων "ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙ...

1.
Απόψε είμαι μοναχός
δεν ξέρω που να πάω
σκεφτικός κι αμίλητος
στους δρόμους τριγυρνάω.

2.
Γυναίκες γνώρισα πολλές
δεν έχει σημασία
αυτό που θέλω στην ζωή
δεν μούδωσε καμμία.

*******************************************
Αυτό που μου λείπει είναι
μια γυναίκα αληθινή
κάποια που θα πεί πως είμαι
αυτός που την συγκινεί.

Αυτό που μου λείπει είναι
ένα πρόσωπο γνωστό
να μ' απλώσει την καρδιά της
κάπου να ξεκουραστώ.
*****************************************

3.
Στα μπαράκια χάνομαι
πολλά λεφτά ξοδεύω
σε γυναίκες και ποτά
διέξοδο γυρεύω.

4.
Όμως κάτι φύλαξα
κάπου καλά κρυμμένο
και θα το δώσω μοναχά
σ' αυτήν που περιμένω.

Από την συλλογή στίχων "ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ"

Ο ΔΥΝΑΤΟΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ...

1.
Σε όσες δυσκολίες
με βρήκαν στη ζωή
πάντοτε ήμουν μόνος
την κρίσιμη στιγμή.

2.
Κανείς γνωστός ή φίλος
δεν με σκεφτότανε
όταν εγώ χανόμουν
κάποιοι χαιρότανε.

3.
Κι ο δυνατός ο άνθρωπος
καμμιά φορά δακρύζει
όταν του φέρονται άδικα
κι η πίκρα ξεχειλίζει.

4.
Ακόμη κι οι γυναίκες
που μούπαν σ' αγαπώ
ποτέ δεν εννοούσαν
τι λέει το ρήμα αυτό.

5.
Κι αφού μ' αφήνουν μόνο
στην κάθε δυσκολία
στη γνώμη του καθένα
δεν δίνω σημασία.

6.
Μα ο δυνατός ο άνθρωπος
ακόμη κι αν δακρύζει
πάντοτε στέκει όρθιος
κι απ' την αρχή αρχίζει.

Από την συλλογή στίχων "ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ"

ΑΝΤΡΑΣ ΑΛΗΘΙΝΟΣ...

1.
Όταν τα βράδια
με τους άντρες που γνωρίζεις
νοιώθεις μιά πλήξη
κι έχεις μέσα σου
ένα βαθύ κενό.

2.
Έφτασε η ώρα
την σελίδα να γυρίσεις
να γράψεις τέλος
και να γνωρίσεις
έναν άντρα αληθινό.

3.
Να σε κοιτάζει
κατευθεία μες τα μάτια
με ειλικρίνεια ευθύ
και να σου λέει
ότι θέλει ανοιχτά.


4.
Να σε προσέχει
να σε βάζει σε παλάτια
και κάθε βράδυ
να σου χαρίζει
ότι το σώμα σου ζητά!

Από την συλλογή στίχων "ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ"