ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΙ ΚΥΚΛΟΣ ΤΩΝ ΜΑΓΙΑ...

Ο άνθρωπος για να νοιώθει ασφαλής τις προηγούμενες κυρίως δεκαετίες ήθελε να έχει δουλειά, ένα κομπόδεμα στην άκρη για ώρα ανάγκης και το σπίτι του. Αυτοί ήταν και οι κύριοι στόχοι της ζωής του, που παλευε όπως μπορούσε να υλοποιήσει.

Ηρθε όμως το λεγόμενο "Σύστημα" με τα τσιράκια του και έχοντας ως απώτερο στόχο τη χειραγώγηση του ανθρώπου, έβαλε σε δράση τον καλά μελετημένο όπως εκ των αποτελεσμάτων φαίνεται σχεδιασμό του.

Η ασφάλεια του κομποδέματος έπρεπε να εξαφανιστεί. Και το "σχέδιο χρηματιστήριο" μπήκε σε εφαρμογή με άριστα αποτελέσματα. Ταυτόχρονα το σύστημα με τη συνεργασία των τραπεζών άρχισαν να χρεώνουν τον κόσμο με απλόχερα δάνεια. Ετσι πέτυχαν μ' έναν σμπάρο δύο τρυγόνια, διότι και η ασφάλεια του κομποδέματος χάθηκε και όλοι βρέθηκαν χρεωμένοι με δάνεια, εορτοδάνεια, θαλασσοδάνεια κ.λπ.

Ακολούθησε το χτύπημα στην εργασία. Κι επειδή έπρεπε το σύστημα να προστατευτεί από ατομικές ή ομαδικές εξεγέρσεις, δημιουργήθηκε η υπερχρέωση όλων μαζί με τη χρέωση του κράτους που φορτώθηκε χιλιάδες αχρείαστους υπαλλήλους πέρα από όσους συμβάλλουν στην σωστή κια γρήγορη λειτουργία του.

Ετσι άρχισαν να λειτουργούν οι οικονομικές θηλιές που έφυγαν από το ζωνάρι και ανέβηκαν στον λαιμό μας. Αρχισαν οι περιορισμοί μισθών και συντάξεων, άρχισαν οι απολύσεις με ταχύρρυθμες διαδικασίες και η ψυχολογική πίεση αυξάνεται με τις καθημερινές αλλαγές μέτρων, απόψεων, διαταγμάτων και τη συνεχή αφαίρεση χρημάτων από τους πολλούς.

Απώτερος σκοπός του συστήματος η ψυχολογική απελπισία, η αδυναμία πληρωμής των στεγαστικών και λοιπών δανείων και το χάσιμο κάθε σκέψης ασφάλειας. Τελικός στόχος η παντελής ανασφάλεια. Για να ολοκληρωθεί το σχέδιο και να έχει αποτέλεσμα απόλυτο έρχεται και η φορολόγηση της κατοικίας και μάλιστα και αναδρομικά.

Ο εργαζόμενος μένει με λίγα χρήματα ή άνεργος χωρίς χρήματα, χρωστά στην τράπεζα, πρέπει να πληρώσει στο κράτος φόρο - ενοίκιο και για το σπίτι που με ιδρώτα κατάφερε να αποκτήσει και μάλιστα αναδρομικά, έτσι για σίγουρο σπάσιμο νεύρων, οπότε τι μένει;

Μένει ένα τίποτε διότι μαζί με τα παραπάνω στηρίγματα του χάθηκε και αυτό της κρυφής ελπίδας από την πλειονότητα των ανθρώπων.

Τα στοιχεία που παρείχαν ασφάλεια χάθηκαν (εργασία, κομπόδεμα, σπίτι), αρχηγός για να ηγηθεί προς μία νέα ανατολή δεν φαίνεται να υπάρχει, η εκκλησία άλλα τυρβάζει και ο λαός μέσα στα κύματα που τον χτυπάνε από παντού προσπαθεί να κρατά το κεφάλι του έξω από το νερό ίσα - ίσα για να αναπνέει πιστεύοντας ότι έτσι εξακολουθεί να ζει...

Πέτυχε λοιπόν το σύστημα τον σκοπό του και πρέπει να παραιτηθούμε και να αποδεχθούμε την ήττα μας; Σίγουρα όχι. Για να αντέξει όμως κάποιος πρέπει να έχει κάπου να στηριχτεί, κάπου να κρατηθεί. Αραγε έχουμε κάποιο τέτοιο στήριγμα ή μας τα έχουν γκρεμίσει όλα;

Η  αλλαγή εποχής που ήδη ξεκίνησε, μάλιστα πριν την 21η Δεκεμβρίου 2012 που σύμφωνα με το ημερολόγιο των Mάγια φέρνει μεγάλα απρόοπτα, ταρακουνήματα πολλών μορφών και οι ανθρώπινοι σχεδιασμοί ίσως φανούν καρυδότσουφλα στην καταιγίδα.

[Οι απανταχού μάντεις καταστροφών μετέθεσαν την ημερομηνία της συντέλειας για την 21η Δεκεμβρίου 2012, την ημέρα δηλαδή που όλως τυχαίως ολοκληρώνεται και ένας από τους κύκλους του ημερολογίου των Μάγια. Έχει άραγε τόσο μεγάλη σημασία η ολοκλήρωση αυτού του κύκλου;

Για κάθε ορθολογικά σκεπτόμενο άνθρωπο έχει τόση ακριβώς σημασία, όση έχει και η ολοκλήρωση στις 31 Δεκεμβρίου του ημερολογίου που έχει στο σπίτι του. Γιατί και στις δύο περιπτώσεις, το μόνο που συμβαίνει είναι η επανέναρξη ενός νέου κύκλου από την 1η Ιανουαρίου για το δικό μας ημερολόγιο και από την επομένη της 21ης Δεκεμβρίου για το ημερολόγιο των Μάγια.

Για να το πούμε διαφορετικά, κανένα ημερολόγιο ούτε βέβαια και εκείνο των Μάγια δεν είναι προφητικό. Τα ημερολόγια είναι απλά μια ανθρώπινη επινόηση προκειμένου να παρακολουθείται και να καταγράφεται το πέρασμα του χρόνου και όχι για να προβλέπεται το μέλλον. Αυτονόητο και προφανές; Σίγουρα...]

 Μπήκαμε ωστόσω σε μια άλλη εποχή για την ανθρωπότητα και όσο γρηγορότερα το αντιληφθούμε, τόσο καλύτερα...

TECHNOLOGICAL EFFECTS...

DID WE CHANGE THE TECHNOLOGY OR IT CHANGED US;

INTRA - FAMILY EFFECTS!

Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΤΙΜΙΟΣ ΡΩΜΙΟΣ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ελληνική κωμωδία από το 1989. Ένας φουκαράς καφετζής γίνεται το πρόσωπο της ημέρας όταν παρ' όλα τα οικονομικά προβλήματά του, αποφασίζει να επιστρέψει στην αστυνομία μία κούτα με πολλά χρήματα που βρήκε τυχαία...




Και σε πλήρη οθόνη: http://video.google.com/googleplayer.swf?docid=4200776508773828872&hl=el&fs=true

ΦΥΣΗ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ...

Ο ξεχωριστός σεισμός των 8,9 Ρίχτερ, συγκρίσιμος με αυτόν της Σουμάτρας των 9,3 Ρίχτερ το 2004, δείχνει το πόσο ανήμπορος και ανεπαρκής είναι ο άνθρωπος μπροστά στις ανεξέλεγκτες δυνάμεις της Φύσης...

Η απομυθοποίηση του Εγκέλαδου, του μυθικού αρχηγού των Γιγάντων, γιου της Γης και του Ουρανού, που τον καταδίκασε η Αθηνά να βρίσκεται στα έγκατα της μάνας του φυλακισμένος και ο οποίος στην προσπάθειά του να ελευθερωθεί προκαλεί σεισμούς.

Είναι εντέλει ο άνθρωπος και αστείος, αφού παρά τους κομπασμούς του κυριαρχεί με τις αποφάσεις του στον κόσμο, αδυνατώντας στο να προβλέψει που και πότε θα γίνει ένας σεισμός και ποια η έντασή του, για να αποτρέψει καταστροφές οικισμών, οικοσυστημάτων και έμβιων όντων.

Στην πιο προετοιμασμένη και οργανωμένη χώρα, πάνω στο θέμα των σεισμών, την Ιαπωνία, τα 8,9 Ρίχτερ δείχνουν την απόλυτη κυριαρχία της Φύσεως και την αδυναμία των ανθρώπων να την υποτάξουν αποτελεσματικά. Είμαστε έρμαια των ιδιοτροπιών της.

Ο μεγάλος σεισμός με επίκεντρο θαλάσσια περιοχή, το τσουνάμι που ακολουθεί, μια ακολουθία εκτώνωσης ενός φυσικού φαινομένου, δείχνουν πόσο αδύναμος είναι ο άνθρωπος.

Ένα γεωλογικό συμβάν από θαμμένες στα έγκατα της γης δυνάμεις ηλικίας εκατομμυρίων ετών ζητάει εκτόνωση, με τον μεγάλο σεισμό κι ακολουθούν παρενέργειες από την θάλασσα που διαταράχτηκε η ηρεμία της βίαια. Επιπλέον συνέπειες από την πυρηνική ενέργεια, αποτέλεσμα της σύγχρονης ανθρώπινης προόδου, επαυξάνουν την αρχική φυσική καταστροφή.

Το τίμημα της ανάπτυξης. Η φύση εσωτερική και εξωτερική μας υπενθυμίζει αδιαλλείπτως ότι δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα. Τουλάχιστον στο πνευματικό και τεχνολογικό επίπεδο που βρισκόμαστε.

Πρόκειται για τη φοβερότερη φυσική καταστροφή την οποία μόνοι οι Ιάπωνες μπορούσαν ν' αντιμετωπίσουν με τις λιγότερες απώλειες, λόγω της συνεχούς εκπαιδεύσεώς τους και της σεισμογένειας της χώρας τους. Λες και ήταν προπονημένοι από καιρό για το πώς θα αντιμετωπίσουν την ανίκητη φύση, σε μια μάχη που ήξεραν από πριν ότι είναι χαμένη. Με σχεδόν ανέκφραστα πρόσωπα χωρίς ουρλιαχτά και πανικό, με ένα κινητό βιντεοσκοπούσαν ή φωτογράφιζαν στιγμές που δεν ξέρω αν έχει ξαναζήσει η σύγχρονη ανθρωπότητα.

Ομως η θάλασσα δεν είναι απόλυτα αντιμετωπίσιμη, αφού μετά από έναν τέτοιο σεισμό δημιουργείται το παλιρροϊκό κύμα το γνωστό τσουνάμι, που φθάνει μέχρι και 20 μέτρα ύψος και προχωρεί στις παράκτιες περιοχές σε βάθος εκατοντάδων μέτρων, καταστρέφοντας ό,τι βρεθεί εκτεθειμένο στη στεριά.
Οι κάτοικοι της νοτιοανατολικής Ασίας παλαιότερα για ν' αποφύγουν τέτοιους κινδύνους κατοικούσαν στην ενδοχώρα, αφήνοντας να ευδοκιμούν στις ακτές ριζοφόρα δάση, πού εμπόδιζαν τη δύναμη των κυμάτων. Οταν ο εκσυγχρονισμός αποψίλωσε τις ακτές για να χτίσει ξενοδοχεία και ξερίζωσε τις κοραλλιογενείς περιοχές για να εκθρέψει καραβίδες και γαρίδες προς εξυπηρέτηση της τουριστικής ζήτησης, τότε και η Φύση δεν μπορεί παρά να εκδικηθεί...

Όσο κι αν εξελιχθεί η τεχνολογία ο άνθρωπος δεν θα μπορέσει ποτέ να ελέγξει τις ιδιοτροπίες του πλανήτη με τις θεομηνίες, τις επιδημίες και τους ολέθρους. Θεωρίες περί της αποτροπής των καταστροφών υπάρχουν πολυάριθμες. Ομως μόνο πολύ ανεπτυγμένες οικονομικώς χώρες και από έλλογους ανθρώπους μπορούν να εφαρμόσουν προοπτικές ελέγχου μεθόδων καταστροφής.

Η Φύση διδάσκει την ανθρωπότητα. Δίνει η ίδια την τεχνογνωσία για την αντιμετώπιση των δικών της επεμβάσεων. Παρά ταύτα κανείς δεν μπορεί να προφυλαχθεί με ασφάλεια...

ΣΤΡΙΜΩΓΜΑ ΑΝΘΡΩΠΟΥ...

Πρώτα έκλεισε η εφημερίδα που δημοσίευε πότε - πότε μια συνεργασία του, τη δική του συμβολή στα κοινά της πόλης...

Τα βιβλία του σαν επίδοξος συγγραφέας ούτε εκδίδονται ούτε πωλούνται, καθότι θυμίζουν κατηχητικό επί επταετίας και ο κόσμος έχει πια ξυπνήσει...

Μετά κατάφερε και πέρασε η κόρη του στην Ιατρική, που δυστυχώς για αυτόν εδρεύει στην επιλεγμένη πρωτεύουσα της περιφέρειας, αρκετές δεκάδες χιλιόμετρα μακριά...

Την ίδια χρονιά που χρειάζεται να μετακινούνται 2 άτομα συχνά, το υπεραστικό ΚΤΕΛ αύξησε τα εισιτήρια μονομιάς από 11 σε 18 ευρώ/άτομο και το αστικό άλλο ένα 40% επιπλέον τα δικά του...

Ταυτόχρονα χάθηκε ανεξήγητα από τη ζωή του ο παλιός φίλος του, αυτός που όταν είχε ανάγκη (ουκ ολίγες φορές πέρυσι μόνο) έτρεχε να τον βρει να ζητήσει βοήθεια. Τώρα που ο περυσινός αρωγός τον χρειάζεται όσο ποτέ άλλοτε, δεν εμφανίζεται...

Και κείνο το μαντολίνο που υποχρεώθηκε στον "Χάρχαλη" μα τελικά του βρήκε σαν τελευταία εξυπηρέτηση που ζήτησε πριν χαθεί άγνωστο που για γιατί, μετέωρο έμεινε και γκρινιάζει τώρα ο επίδοξος πωλητής...

Σου λέει πέρυσι την έβγαλα με μερικές τσάντες χαμάρια από το περιβόλι που γενναιόδωρα του έδωσα, φέτος αν θέλει και λεφτά για την κόρη ο χρόνιος απενταρίας (για την ακρίβεια από τα χρόνια της "Αλλαγής" του Αντρέα που πολέμησε και τον πέταξαν στο περιθώριο). Πώς θα κάνω τον γέρο τον λεφτά ν' ανοίξει την κασέλα με τις λίρες και τι θα μείνει για τη δική μου μεθαύριο;

Τι λεφτά να ζητήσει ο άνθρωπος μας, μια μεταφορά ήθελε να κάνει με το αγροτικό τα έπιπλα της κόρης, μα ούτε σε τηλέφωνα δεν απαντούσε ο άλλος από το καλοκαίρι.

Τέτοιο φιλότιμο άμα δεν χρειάζεται βοήθεια ο ίδιος, δεν το περίμενε πως θα του βγει έτσι στα δύσκολα ο παλιός του φίλος...

Αφού η κόρη έχει πάρει ψηλά τον αμανέ προ πολλού κι εκτός που τρώει τον άμπακο καθ' έξιν, δεν θέλει να συγκατοικήσει με φίλες, μα απαιτεί ολόκληρο σπίτι δικό της.
Κι έχει δυο νοίκια να πληρώνει φέτος που του κόψανε ήδη από το καλοκαίρι πέρυσι την επιδότηση ενοικίου που εισέπραττε.

Και η κόρη όλο "μπαμπά λεφτά" όταν τα σσββατοκύριακα φέρνει στο πατρικό σπίτι τα άπλυτα της...

Να συνδράμει κάπου και η μαμά, αφού αυτή από λεφτά πάπαλα, της τα κρύβει ο σύζυγος γιατί ως κι ένα δί-ευρο να βρει στο σπίτι θα το δώσει αμέσως σε τσιγάρα, τη δική της λόξα...

Στον ορεινό τόπο που γεννήθηκε ευτυχώς υπάρχει ακόμη φιλότιμο και βοηθούνε οι γνωστοί, μα φτωχοί είναι κι αυτοί, πόσο να διαθέσουνε; Το λάδι τους δεν πιάνει πράμα στη αγορά και φέτος.

Κι ο απελπισμένος άνθρωπος σκέφτεται ν' αφήνει εκείνες τις τρίχες του τις κατσαρές να μακρύνουν, να τις κόβει να τις πλέκει χαϊμαλιά να τα πουλεί στο λιμάνι στους τουρίστες, έτσι που στριμώχτηκε φέτος.

Μα με τέτοιους φίλους με τέτοιο φιλότιμο που νέτασε τόσα χρόνια και καλό δεν είδε, παρά μόνο έδινε, τι να κάνει.

Για να καμαρώσει την κόρη γιατρίνα μετά από πολλά έτη ακόμη, αν περατώσει επιτυχώς τις σπουδές σε τέτοιες συνθήκες...

Λεφτά! Να μη γεννιέσαι χωρίς αυτά...λέω κι επιμένω πως θα επαληθευτεί άλλη μια φορά εδώ, όπως η ζωή διδάσκει...

Προτάσεις διαφυγής δεκτές...

ΜΟΝΑΞΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΙΚΌΤΗΤΑ...

Η μοναχικότητα είναι η ικανότητα να επιλέγεις τη μοναξιά σου.

Τότε που ΕΣΥ επιλέγεις να κλείσεις το κινητό, να βάλεις τον αυτόματο τηλεφωνητή, να κλείσεις την τηλεόραση και να μείνεις μόνος/η. Να σκεφτείς, να διαλογιστείς, να κάνεις περισυλλογή, να προσευχηθείς, να χαλαρώσεις να μείνεις σιωπηλός.

Η μοναξιά είναι η μοναχικότητα που ΔΕΝ έχεις επιλέξει.

Είναι τότε που αναζητάς μια παρέα για να πεις δυο λόγια, να χτυπήσει το τηλέφωνο και στην άλλη άκρη να είναι ένας φίλος για να κανονίσετε να πάτε μια βόλτα, να σε καλέσουν για ένα ποτό το βράδυ, αλλά κανείς δεν το κάνει. Αυτη είναι η μοναξιά.

Το δυστύχημα είναι ότι πολλοί μόνοι άνθρωποι μαθαίνουν να ζουν στη μοναξιά και την μπερδεύουν με τη μοναχικότητα.

Και πότε στ' αλήθεια πεθαίνει ο άνθρωπος;

Μήπως τότε όταν δεν υπάρχει πια ούτε ένας άνθρωπος να επικοινωνεί; Και τι πραγματικά συμβαίνει στον άνθρωπό μας; Πώς συνεχίζει να ζει; Πώς η αφόρητη μοναξιά του αποκτά γλυκύτητα, μέσα από την αναπόληση και μόνον και πώς χάρη σ' αυτήν ο άνθρωπός μας ανακαλύπτει νόημα στη ζωή, μέσα από τα αμίλητα λόγια και τις ατέρμονες σιωπές;

Το βέβαιο είναι ότι απ' την πρώτη μοναξιά των "μη", των απαγορεύσεων και τη μοναξιά της απαγορευμένης επιθυμίας έφθασε πλέον στη μοναξιά της αγωνίας, στη μοναξιά της απούσας επιθυμίας και στη μοναξιά της έλλειψης επιθυμίας.

Όμως παρ' όλα αυτά δεν μένει αδρανής, ακίνητος στην φωνιά του. Πασχίζει να αποδείξει ότι υπάρχει, όπως μπορεί.

Το βλέμμα του, το σώμα του, ακολουθούν τους διαβάτες που τον προσπερνούνε, παρακολουθώντας τα λόγια τους, σαν μια ύστατη προσπάθεια απόδειξης ότι υπάρχει, παρά το ότι έχει αποδεχθεί τη μοναξιά του που απορρέει από την κατάντια του...

Παραδομένος στη μαγεία των ρεμβασμών του, εκεί όπου η επιθυμία καταφεύγει στη φαντασίωση για να αντέξει τη μοναξιά.

EARTHINGS. ΓΗΪΝΟΙ (DOCUMENTARY)...

Το Earthlings, σε αφήγηση του Joaquin Phoenix και σε μουσική του Moby, είναι ένα ντοκιμαντέρ που καταδεικνύει την πλήρη οικονομική εξάρτηση του ανθρώπινου είδους από τα ζώα που εκτρέφονται για κατοικίδια, φαγητό, ένδυση, διασκέδαση και επιστημονική έρευνα.

Με τη χρήση κρυφών καμερών και υλικού που δεν είχε δημοσιευθεί ως τώρα, το Earthlings καταγράφει τις καθημερινές πρακτικές των μεγαλύτερων βιομηχανιών παγκοσμίως, όλες εκ των οποίων βασίζονται εξ ολοκλήρου στην εκμετάλλευση ζώων για τα κέρδη τους.

Δυνατό, ενημερωτικό, αντιφατικό και προκλητικό, το Earthlings είναι μακράν το πιο κατανοητό ντοκιμαντέρ που έχει γυριστεί σχετικά με την στενή σχέση φύσης, ζώων και ανθρώπινου οικονομικού συμφέροντος...

Εδώ προβάλλεται και με Ελληνικούς υπότιτλους.

ΝΑΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ!

Το 1897 η 8χρονη Βιρτζίνια έστειλε ένα γράμμα στην εφημερίδα Sun της Ν. Υόρκης ζητώντας μια απάντηση στο ερώτημα που προβληματίζει ακόμα παιδιά αυτή της ηλικίας: ήθελε να μάθει αν υπάρχει Άγιος Βασίλης.

Ο εκδότης της εφημερίδας Francis P. Church, ανταποκρίθηκε στην επιστολή της μικρής δίνοντας την απάντησή του μέσα από το εισαγωγικό σημείωμα της εφημερίδας. Το σημείωμα αυτό έμελλε να σημαδέψει την ιστορία της εφημερίδας, αφού αναδημοσιευόταν από τότε και πέρα κάθε χρονιά μέχρι το 1949, οπότε σταμάτησε να εκδίδεται το έντυπο. Σήμερα, το ίδιο κείμενο θεωρείται μια από τις πιο ξεχωριστές αναφορές στον αγαπημένο άγιο των παιδιών.

Είμαι 8 χρόνων. Μερικοί από τους μικρούς μου φίλους λένε ότι δεν υπάρχει Αϊ-Βασίλης. Ο μπαμπάς μου λέει "Αν το βλέπεις στη Sun, είναι πραγματικό". Παρακαλώ, πείτε μου την αλήθεια, υπάρχει ο Άγιος Βασίλης; Virginia O'Hanlon

Βιρτζίνια, οι φίλοι σου κάνουν λάθος. Έχουν επηρεαστεί από τον σκεπτικισμό της εποχής μας. Δεν πιστεύουν παρά μόνο ό,τι βλέπουν. Νομίζουν ότι τίποτα δεν υπάρχει αν δεν μπορούν να το αντιληφθούν με το μικρό τους το μυαλό. Όλα τα μυαλά, Βιρτζίνια, ανεξάρτητα από το αν είναι μεγάλων ανθρώπων ή παιδιών, είναι μικρά. Σ΄ αυτό το τεράστιο σύμπαν ο άνθρωπος είναι ένα μικρούτσικο έντομο, ένα μυρμήγκι όσον αφορά την διάνοιά του, σε σχέση με την ικανότητά του να κατανοεί όλη την αλήθεια και τη γνώση.

Ναι, Βιρτζίνια, ο Άγιος Βασίλης υπάρχει!

Υπάρχει, όπως σίγουρα υπάρχουν η αγάπη, η γενναιοδωρία, η ευλάβεια και η γνώση ότι σ΄ αγκαλιάζουν και δίνουν στη ζωή σου ομορφιά και χαρά. Αλίμονο! Πόσο ζοφερός θα ήταν ο κόσμος μας αν δεν υπήρχε ο Αη-Βασίλης. Θα ήταν τόσο ζοφερός, όσο αν δεν υπήρχαν Βιρτζίνιες. Δεν θα υπήρχε η αγνή πίστη των παιδιών, η ποίηση, η φαντασία που κάνουν υποφερτή την ύπαρξή μας. Δε θα λαμβάναμε χαρά παρά μόνο μέσω των αισθήσεων. Το φως με το οποίο η παιδικότητα γεμίζει τον κόσμο θα έσβηνε.

Δεν πιστεύεις στον Αϊ-Βασίλη! Μπορεί επίσης να μη πιστεύεις τις νεράιδες. Μπορεί να πείσεις τον μπαμπά σου να προσλάβει ανθρώπους να παρακολουθούν όλες τις καμινάδες την παραμονή των Χριστουγέννων για να πιάσουν τον Αϊ-Βασίλη, αλλά ακόμη και αν δεν το δεις να κατεβαίνει, τι θα αποδείκνυε αυτό; Κανένας δεν βλέπει τον Αϊ-Βασίλη, αλλά αυτό δεν είναι απόδειξη ότι δεν υπάρχει ο Αϊ-Βασίλης. Τα πιο σπουδαία πράγματα στον κόσμο είναι εκείνα τα οποία ούτε οι μεγάλοι ούτε τα παιδιά μπορούν να δουν. Είδες ποτέ νεράιδες να χορεύουν στα ξέφωτα; Σίγουρα όχι, αλλά αυτό δεν είναι απόδειξη ότι δεν υπάρχουν. Κανένας δεν μπορεί να αντιληφθεί ή να φανταστεί όλα τα θαύματα που είναι αόρατα και δεν μπορείς να τα δεις στον κόσμο.

Μπορείς να χωρίσεις τα τμήματα μιας παιδικής κουδουνίστρας και να δεις τι είναι αυτό που κάνει το θόρυβο, αλλά υπάρχει ένα πέπλο που καλύπτει τον αόρατο κόσμο, το οποίο ούτε ο δυνατότερος άνθρωπος, ούτε η συνενωμένη δύναμη των δυνατότερων ανθρώπων που έχουν ζήσει δεν θα μπορούσαν να το τραβήξουν. Μόνο η πίστη, η ποίηση, η αγάπη, η φαντασία μπορούν να τραβήξουν αυτήν την κουρτίνα ώστε να δεις και να περιγράψεις την υπερφυσική ομορφιά και δόξα που βρίσκεται πίσω της. 'ραγε, είναι όλα πραγματικά; Α, Βιρτζίνια, σ΄ αυτόν τον κόσμο δεν υπάρχει τίποτα πραγματικό και μόνιμο.

Δεν υπάρχει Αϊ-Βασίλης; Δόξα το Θεό ζει και θα ζει για πάντα. Μετά από χιλιάδες χρόνια από τώρα Βιρτζίνια, ίσως 10 φορές 10.000 χρόνια από τώρα, θα συνεχίσει να δίνει χαρά στην καρδιά των παιδιών.

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΕΣΠΑΓΕ ΠΛΑΚΑ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ελληνική ταινία, δραματική κωμωδία του Κώστα Καραγιάννη από το 1972.

Ο άνθρωπος που τα είχε όλα και το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν να κάνει φάρσες.
Όταν όμως ξαφνικά βρίσκεται στο δρόμο, ανακαλύπτει ότι υπάρχει και άλλος τρόπος να ζει...




Και σε πλήρη οθόνη:
http://video.google.com/googleplayer.swf?docid=-911517525149089342&hl=el&fs=true

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΕΤΡΕΧΕ ΠΟΛΥ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ελληνική ταινία του 1973 σε σκηνοθεσία του Θανάση Βέγγου, που πρωταγωνιστεί κιόλας.

Πλανόδιος πωλητής με ρολόγια τρέχει και δεν φτάνει, προσπαθώντας να θρέψει την οικογένεια του και τους συγγενείς του που από υπευθυνότητα έχει φορτωθεί.

Ένας λογικός άνθρωπος θα μπορούσε άνετα να είχε τρελαθεί...



Και σε πλήρη οθόνη:
http://video.google.com/googleplayer.swf?docid=-2381615863202965210&hl=el&fs=true

15 ΝΕΚΡΟΙ...

Μόνο σε τροχαία ατυχήματα στην περιοχή μας και μόνο τον μήνα Ιούλη, που έχει μερικές μέρες ακόμη για να περάσει...

Θύματα κυρίως νέοι άνθρωποι, οδηγοί ολοκαίνουριων οχημάτων, χωρίς μηχανικά προβλήματα...

Κι όχι με τρακαρίσματα 2 οχημάτων, μα με έξοδο από τον δρόμο και πρόσκρουση σε σταθερό εμπόδιο τα περισσότερα...

Στους νεκρούς πλειοψηφούν οι οδηγοί - υπαίτιοι των ατυχημάτων και μετά ακολουθούν οι άτυχοι που έτυχε να έρχονται από το αντίθετο ρεύμα και να βρεθούν άθελα τους στην τρελή πορεία του ακυβέρνητου οχήματος...

Σε δρόμους που βρίθουν κυκλοφορίας όλη την μέρα, πάσης φύσης οχημάτων, ακόμη και υπερφορτωμένων σαράβαλων που οι οδηγοί τους τρέχουν για δουλειά, χωρίς να εμπλέκονται σε ατυχήματα...

Ατυχήματα που συμβαίνουν κατά πλειοψηφία νυχτερινές και πρώτες πρωινές ώρες σε μισο-άδειους δρόμους και πάντα κατά την επιστροφή από διασκέδαση. Ποτέ δεν καταγράφηκε σοβαρή μηχανική βλάβη όπως σπασμένα φρένα ή τιμόνι που να κατάληξε σε αναπόφευκτο ατύχημα, πάντα ο οδηγός το πετά έξω από τον δρόμο σε σημείο με όχι κακή ορατότητα...

Με πρώτη αιτία την μέθη κι αμέσως μετά την υπερβολική ταχύτητα, τα αντικανονικά προσπεράσματα και την μη χρήση ζώνης ασφαλείας ή κράνους...

Όσα μνημόσυνα από συγγενείς γίνουν, όσοι αφορισμοί για τους δρόμους ή τη "κακή ώρα", πάντα ο ανθρώπινος παράγων έχει το φταίξιμο...

Αν δεν υπάρξει κυκλοφοριακή (και κοινωνική) αγωγή από το σπίτι και τα σχολεία...

Κι αν δεν σταματήσουν οι γονείς ν' αγοράζουν αλόγιστα ολοκαίνουρια μοδάτα αυτοκινητάκια αρκετών ίππων, μόλις τα βλαστάρια τους αρσενικά η θηλυκά περάσουν την εφηβεία και πριν κάνουν κάτι στη ζωή τους που να δικαιολογεί την χρήση αυτοκινήτου πέρα της καθημερινής "διασκέδασης", που μεταφράζεται πια μόνο σε χωρίς νόημα ξενύχτι με πιοτά και μαστούρα. Όπως ακριβώς και ο DJ που βλέπουν στη σκηνή...

ΑΛΛΙΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΥΣ...

Οι αυτοπυρπολήσεις, οι αυτοπυροβολισμοί, οι απόπειρες αυτοκτονιών, οι αυτοκτονίες, με δυο λόγια η αύξηση ψυχικών νοσημάτων με συνακόλουθη τη μεγαλύτερη επισκεψιμότητα σε ψυχολόγους και ψυχιάτρους, είναι δυστυχώς τα δώρα που φέρνει κάθε οικονομική κρίση στις κοινωνίες των ανθρώπων.

Η φτώχεια, η έλλειψη επικοινωνίας μεταξύ ανθρώπων ή ζευγαριών, η οικονομική δυσπραγία, η δυσκολία στην αποπληρωμή χρεών είναι μεν τα εμφανή σημάδια της, αλλά αυτά είναι αναστρέψιμα. Οι ψυχικές παθήσεις όχι.

Και η χώρα μας, δυστυχώς, βουτηγμένη σήμερα στα βαθιά ολοσκότεινα νερά της οικονομικής κρίσης και της ανασφάλειας, της ανεργίας των νέων ανθρώπων κλπ αρνητικά τινα δεν θα μπορούσε να ξεφύγει από τον κανόνα.Οι βίαιες προσαρμογές της ζωής μας σε νέα δεδομένα και μάλιστα αρνητικά σε ό,τι είχαμε προγραμματίσει ή σχεδιάσει, αναστατώνει πρωτόγνωρα τον ψυχισμό μας.

Και αλίμονο στους ευαίσθητους: αυτούς που φορτίζονται πολύ εύκολα συναισθηματικά από την καθημερινότητα, αλλά και αυτούς που βρίσκονται σε απόγνωση και απελπισία με τα νέα οικονομικά δεδομένα.

Λέμε αλίμονο διότι, αν δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε στοιχειωδώς ορθολογικά μια κρίση (ατομική ή συλλογική), τότε βρισκόμαστε στον κύκλο των ευπαθών ομάδων, με όλες τις συνέπειες.

Και εδώ χρειάζεται η συμπαράσταση, η αλληλεγγύη όλων μας. Φυσικά και της πολιτείας.

ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΠΛΟΥΤΟΣ...

Τη στιγμή που η παγκόσμια οικονομία διερχόταν ύφεση, η άνοδος των τιμών των μετοχών βοήθησε τους πλούσιους να αντισταθμίσουν σχεδόν το σύνολο των απωλειών της χρηματοοικονομικής κρίσης.

Κατά 17% αυξήθηκε ο αριθμός των εκατομμυριούχων παγκοσμίως το 2009 και ανήλθαν συνολικά σε 10 εκατομμύρια, ενώ ο συνολικός πλούτος τους αυξήθηκε κατά 19% στα 39 τρισ. δολάρια, σύμφωνα με έκθεση της Merill Lynch και της Capgemini.

Ο πλούτος αυξήθηκε με ταχύτερους ρυθμούς στην Ινδία, την Κίνα και τη Βραζιλία, ενώ στη Λατινική Αμερική και την περιοχή Ασίας-Ειρηνικού εκτοξεύτηκε σε ύψη ρεκόρ.

Αποτελούν όμως ένα κλειστό club οι εκατομμυριούχοι του κόσμου, που απολαμβάνουν τα πλούτη τους σε απομόνωση, αποκομμένοι από τα τεκταινόμενα γύρω τους. Νομίζοντας πως ζουν την απόλυτη ευτυχία...

Είναι δυνατόν να ησυχάσει η ψυχή ενός ανθρώπου και να νιώσει ευτυχισμένος κάποιος με όσα χρήματα και αν έχει, όταν γύρω του στον κόσμο όλο υπάρχει τόσος ανθρώπινος πόνος, τόση δυστυχία και τόση απελπισία;

Δίπλα στην πόρτα του. Μέσα στην τηλεόραση και την εφημερίδα του.

Σε λογικό άνθρωπο φαίνεται δύσκολο να το κατανοήσει. Εκτός κιαν κάποιος έχει ξεπεράσει πια κάθε κλίμακα σκληρότητας, ασπλαγχνίας και αδιαφορίας για τον πόνου του άλλου. Και έχει μπει πλέον σε σφαίρες και πεδία που μελετάει η σύγχρονη ψυχιατρική.

Είναι ολοφάνερο πως μερικοί άνθρωποι όσα χρήματα και αν αποκτήσουν και όσα πλούτη, θα επιθυμούν και άλλα. Ανεξαρτήτως χρώματος, φυλής, θρησκείας, ιδεολογίας ή ότι άλλο.

Όταν ο άνθρωπος προσφέρει την (άφθαρτη υποτίθεται) ψυχή του, ως αντάλλαγμα για πλούτο και δύναμη, τίποτα από εκεί και έπειτα δεν μπορεί να σταθεί ως ισότιμη αντιπαροχή, ως αντίδωρο, ή αποζημίωση αν θέλετε, στην απώλεια αυτή. Εξ' ου και η ακόρεστη και μανιακή δίψα για όλο και περισσότερα, κάθε φορά.

Το πρόβλημα με τις κοινωνίες μας, τις ανθρώπινες κοινωνίες και τον τωρινό πολιτισμό μας, είναι ότι επιτρέπεται δια νόμου να πλουτίσεις όσο μπορέσεις. Με "νόμιμα" πάντα μέσα. Και το θεωρούμε και λογικό αυτό. Και μάλιστα το επιβραβεύουμε και κοινωνικά. Το έχουμε κάνει κοινωνική αξία.

Ο μεγάλος ασθενής είναι οι κοινωνίες μας. Κανένας Θεός υπεράνω δεν θα μας σώσει, αν δεν νομοθετήσουμε σωστά και αν δεν εφαρμόσουμε πολιτεύματα και μηχανισμούς, που ενώ δεν θα εμποδίζουν την δημιουργικότητα, την ελευθερία και την έκφραση, θα θέτουν όρια και πλαφόν στην επιδίωξη του πολύ και περιττού πλούτου.

Κι έτσι πάντα κάποιος θα βρίσκεται να θέλει να το κάνει. Να θέλει να αποκτήσει πλούτο πέρα, μα πολύ πέρα από τις ανάγκες του. Αδιαφορώντας φυσικά για οτιδήποτε άλλο. Αδιαφορώντας ακόμη κι αν η προσωπική του επιδίωξη πλουτισμού παράγει ευθέως και άμεσα ανθρώπινη απελπισία, δυστυχία και πόνο.

Το πολύ πολύ να ιδρύσει κανένα φιλανθρωπικό ίδρυμα και να ζητά δωρεές αλλονών. Αυτός ή η σύζυγός του. Κι αυτό κυρίως για την προβολή και την δημοσιότητα.

ΠΕΡΙΣΕΥΜΑ ΨΥΧΗΣ...

Οι εκπαιδευόμενοι και οι διδάσκοντες του ΣΔΕ Κισσάμου, βρίσκουν χρόνο να προσφέρουν το περίσευμα της ψυχής τους σε μια μουσικο-χορευτική εκδήλωση συντροφιάς, αφιερωμένη σε συνανθρώπους - τρόφιμους του "Ανουσάκειου" θεραπευτηρίου Κισσάμου.

Μέρος 1ο

Μέρος 2ο

Μέρος 3ο

ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ...

Όταν κατά την διάρκεια της ημέρας μας, έρχονται στιγμές που νοιώθουμε κουρασμένοι, εξαντλημένοι, με άμεση ανάγκη ξεκούρασης, αυτό από μόνο του σημαίνει ότι "η ενεργειακή μας μπαταρία" άδειασε. Την αδειάσαμε χωρίς να καταφέρουμε να την επανατροφοδοτήσουμε για να συμπληρώσουμε μέρος της χαμένης ενέργειας.

Η κατανάλωση της ενέργειάς μας γίνεται, με την σωματική δουλειά που συνήθως όμως αναπληρώνεται εύκολα, και με την ψυχική δουλειά ή ταλαιπωρία, που μας δημιουργεί μεγαλύτερη κατανάλωση ή καλύτερα σπατάλη της ενέργειάς μας. Κάθε μας σκέψη μη ευνοϊκή, κάθε συναίσθημα καταπιεστικό ή ψυχοπλακωτικό, κάθε εκδήλωση άγχους, νεύρων, θυμού, αγανάκτησης, μας αφαιρεί μεγάλη ποσότητα ενέργειας.

Η σημερινή κατάσταση της χώρας μας, τα μέτρα που καθημερινά αναγγέλλονται, οι υποθετικές εξελίξεις που δημιουργούν φόβο, πανικό, τα μέτρα που δεν παίρνονται (κάποιος κλέφτης να πάει φυλακή) και που θα ανακούφιζαν έστω και προσωρινά το λαό, όλα αυτά δημιουργούν αρνητικές σκέψεις, αρνητικά συναισθήματα, απώλεια ενέργειας, εξάντληση, κατάθλιψη. Το άδικο δημιουργεί μεγάλη ενεργειακή απώλεια, με όλα τα επακόλουθα; Τα κυβερνητικά μέτρα έχουν εσκεμμένα και αυτό το στόχο κατά του λαού;
Πέρα όμως από τους φανερούς τρόπους απώλειας - κλεψίματος ενέργειας υπάρχουν και οι κρυφοί.

Για παράδειγμα η τηλεόραση είναι μια τέτοια παγίδα. Παρακολουθώντας έργα βίας, αγχωτικά, απαισιόδοξα, υποσυνείδητα δημιουργούνται μέσα μας αρνητικές σκέψεις, έντονα συναισθήματα μη ευνοϊκά, που καταναλώνουν την ενέργειά μας. Εύκολα μπορούμε να το διαπιστώσουμε και να το επιβεβαιώσουμε διότι στο τέλος ενός τέτοιου έργου, κι ενώ θεωρούμε πως δεν κάναμε τίποτε, νοιώθουμε κουρασμένοι. Πού και πώς χάσαμε την ενέργειά μας; Ποιός μας άδειασε την μπαταρία μας;

Και επειδή οι σκέψεις και τα συναισθήματα είναι ενέργεια, καλό είναι να μην υπάρχει τηλεόραση στην κρεβατοκάμαρα, διότι όλη η "αόρατη" αρνητικότητα μένει στον χώρο, με αποτέλεσμα και ο ύπνος μας να μην είναι ελαφρύς και απαλός, αλλά και να ξυπνάμε και να νοιώθουμε ακόμη κουρασμένοι. Η αρνητική ενέργεια του χώρου συνεχίζει να μας κλέβει ενέργεια και κατά τον ύπνο.
Η ίδια απώλεια συμβαίνει και με την ανάγνωση όχι καλών και αισιόδοξων ειδήσεων, βιβλίων καταθλιπτικών, συζητήσεων ψυχοπλακωτικών, κλπ.

Πώς θα λειτουργήσει η θετική ενέργεια; Με ενίσχυση της ενεργειακής μπαταρίας μας.

Το ποτήρι να είναι μισογεμάτο κι όχι μισοάδειο. Παντού σε κάθε δύσκολη στιγμή υπάρχει και κάτι θετικό, αισιόδοξο, διδακτικό. Γύρω μας υπάρχουν άνθρωποι που χαμογελούν, υπάρχουν χρώματα, όμορφες μυρωδιές, και λογής - λογής αισιόδοξα μηνύματα από την Φύση.

Το ότι σήμερα όλα σχεδόν τα ΜΜΕ παίζουν ρόλο "ενεργειακού βρυκόλακα" έχει κάποια σημασία. Πάντως δεν είναι τυχαίο πιστεύω...

Ας φροντίσουμε εμείς, να αερίζουμε και να φωτίζουμε τον χώρο μας, να τοποθετούμε λουλούδια, να βάζουμε την μουσική που μας αρέσει, που μας ηρεμεί και μας ευχαριστεί, να αρωματίζουμε τον χώρο. Πρώτα όμως και πάνω απ' όλα θα πρέπει να μην σπαταλάμε ενέργεια σε αρνητικότητες για τις οποίες συνήθως την επόμενη στιγμή μετανιώνουμε.

Δεν μας φταίει κανείς διπλανός μας για κάτι. Ο εαυτός μας ευθύνεται για όλα. Από αυτόν ας ζητάμε ευθύνες και αλλαγές. Από τον εαυτό μας να απαιτούμε λιγότερη άσκοπη σπατάλη ενέργειας και ταυτόχρονα αναπλήρωση ενέργειας μέσω της αγάπης, του χαμόγελου, της καλής και αισιόδοξης συμβουλής, με την παρατήρηση κάθε όμορφου και ωραίου γύρω μας.

Υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα και καταστάσεις για να πάρουμε δύναμη, ενέργεια, όπως και να δώσουμε θετική ενέργεια γύρω μας. Αφήνουμε τα ίχνη μας απ' όπου κι αν περάσουμε. Ας το προσέξουμε αυτό. Όλοι επηρεάζουμε όλους και επηρεαζόμαστε απ' όλους.

Μπορείτε με λίγη προσπάθεια και πολλή θέληση. Εκείνο που δεν θα μάθετε είναι πόσοι άλλοι άνθρωποι που σας ξέρουν, κάνουν το ίδιο για εσάς! Γιατί κι εσείς μπορεί να επηρεάζετε άλλους αρνητικά...

Ορθότερες επιλογές, αλλαγή δράσης και στάσης είναι αναγκαίες για να ζήσουμε με λιγώτερα προβλήματα και με την δυνατότητα να μπορούμε να βελτιωθούμε σαν άνθρωποι. Αν και πολλοί δεν το παίρνουν στα σοβαρά ούτε κάνουν κάτι, για αυτό:

Μην ανέχεστε τα ανθρώπινα σκουπίδια!

Ξέρετε ότι κάθε φορά που ανέχεστε την αοριστία ή την αγένεια ορισμένων ανθρώπων ή πελατών, χάνετε ενέργεια;

Όταν περπατάτε στο δρόμο, απομακρύνεστε ηθελημένα από έναν ανοιχτό κάδο απορριμμάτων γεμάτο σκουπίδια που σκορπίζει την αποφορά του σε μεγάλη απόσταση.

Κάντε το ίδιο με όλους εκείνους τους ανθρώπους και τους πελάτες που μπορεί να βρεθούν στη ζωή σας και είναι ασαφείς με τις προθέσεις τους ή αγενείς προς το πρόσωπό σας.

Αλλάξτε δρόμο. Φύγετε από κοντά τους. Κάθε φορά που τους πλησιάζετε καταναλώνετε τη δική σας πολύτιμη ενέργεια και βρωμίζετε την ψυχή σας.

Η μελαγχολία εξαιτίας τους είναι μια κόλαση που δεν σας αξίζει.

Γι αυτό, πάψε να την προσελκύεις στη ζωή σας!

ΥΠΟΥΛΗ ΑΛΛΑΓΗ...

Εάν παρατηρούσαμε αυτό που συμβαίνει στην κοινωνία μας εδώ και λίγες δεκαετίες, θα μπορούσαμε να διακρίνουμε ότι υφιστάμεθα μια αργή αλλά σταδιακή εξαφάνιση των πανανθρώπινων αξιών μας και των ιδανικών μας.

Δεν το καταλαβαίνουμε όμως γιατί γίνεται αργά και σιγά για να το συνηθίζουμε.

Ένα μεγάλο μέρος καταστάσεων που πριν 10 - 20 χρόνια θα μας έκαναν να ανησυχήσουμε και να βγούμε στους δρόμους, σιγά σιγά έγιναν κοινότυπες και σήμερα περνάνε απαρατήρητες ή αφήνουν τελείως αδιάφορη την πλειονότητα του κόσμου.

Στο όνομα της προόδου, της επιστήμης και του κέρδους, γίνονται διαρκώς αυθαιρεσίες κατά της προσωπικής ελευθερίας του ατόμου, της αξιοπρέπειάς του, της ακεραιότητας της φύσεως, της ομορφιάς και της χαράς της ίδιας της ζωής...

Με αργό ρυθμό αλλά ασταμάτητα, με τη συνεχή συνενοχή των αδαών θυμάτων, που ίσως και στο μεταξύ να έχουν χάσει την ικανότητα και τη θέλησή τους να αμυνθούν.

Το συνεχές σφυροκόπημα από τα μέσα ενημερώσεως με την χωρίς ουσία υπερπληροφόρηση, τις κακόγουστες εκπομπές και τα reality shows που ισοπεδώνουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, μεταλλάσσουν ακόμη και πιο τον ανήσυχο ανθρώπινο νου σταδιακά σε παθητικό δέκτη που απλά εκτελεί εντολές χωρίς κρίση και ικανότητα να αντιλαμβάνεται τι γίνεται γύρω του.

Αυτό αποδεικνύει ότι όταν μια αλλαγή γίνει με έναν τρόπο επαρκώς αργό, διαφεύγει της συνειδήσεως και στην πλειονότητα των περιπτώσεων, δεν προκαλεί καμία αντίδραση, καμία αντίσταση, καμία επανάσταση.

Όσοι δε τα κάνουν ή πάνε να τα κάνουν, θεωρούνται γραφικοί και απομονώνονται από τα ίδια τα θύματα, που δεν τους θεωρούν πλέον "σαν κι εμάς"...

ΓΕΝΝΑΙΟΔΩΡΙΑ...

Η γενναιοδωρία είναι μια στάση ζωής και όχι μια επιπόλαιη συμπεριφορά. Αρκεί να ξέρει κάποιος άνθρωπος τη διαφορά ανάμεσα στη γενναιοδωρία συναισθημάτων ή πράξεων, και στην ασέβεια προς το χρήμα.

Άλλο πράγμα είναι να μη σέβεται κάποιος το χρήμα κι άλλο να είναι ανθρώπινα γενναιόδωρος. Γενναιόδωρος σε συναισθήματα, καλά λόγια για τους άλλους, καλές σκέψεις και συμπεριφορές στην πράξη.

Η γενναιοδωρία συγκαταλέγεται ανάμεσα σε εκείνα τα ανθρώπινα συναισθήματα ή αρετές που σε πολλούς σπανίζουν, αλλά σε κάποιους άλλους έχουν δοθεί ή κατακτηθεί γενναιόδωρα.

Στις περιπτώσεις αυτές, αν τύχει κανείς και συναντήσει ή γνωρίσει έναν άνθρωπο με το προσόν της γενναιοδωρίας, όχι μόνο θα βρεθεί στη θέση να δεχθεί κάποια δείγματα αυτής της αρετής, αλλά θα δοκιμάσει και την ευτυχία ή τη χαρά, την εμπειρία της μετατροπής του εαυτού του σε κάτι ανάλογο ή παρόμοιο έστω και σε πιο περιορισμένη κλίμακα και βαθμίδα. Γιατί η αρετή της γενναιοδωρίας είναι πανίσχυρη και μεταδοτική. Λαμβάνεις πολλά από τον παροχέα της, επιστρέφεις ελάχιστα σε εκείνον και τούτο σε γεμίζει χαρά και αγαλλίαση.

Ο γενναιόδωρος άνθρωπος είναι ανεξάντλητος. Είναι γεννήτορας ιδεών και καλοσύνης. Η έμπνευση τον συνοδεύει. Ακόμα και όταν κάποιοι εκμεταλλευθούν τη γενναιοδωρία του, ο γενναιόδωρος ποτέ δεν "στεγνώνει" εντελώς. Η φώτιση ποτέ δεν τον εγκαταλείπει.

Ο σπάταλος είναι μια άλλη περίπτωση. Είναι εκείνος που δεν έχει σεβασμό σ΄ αυτό που αλόγιστα ξοδεύει. Γι΄ αυτό αργά ή γρήγορα, αυτό που ξοδεύει θα τον εγκαταλείψει. Τότε αυτός θα "στεγνώσει". Η έμπνευση θα στειρέψει. Ο πλούτος θα εξαφανιστεί.

Ποτέ δεν θα σε τιμήσει αυτό που επιπόλαια καταναλώνεις, στη δίνη των συνηθειών του καιρού. Αντίθετα θα σε πληγώσει, με πολλούς τρόπους. Είτε με την ποσότητά του, ή με την έλλειψή του.

Το ποτήρι του γενναιόδωρου ανθρώπου είναι πάντα γεμάτο. Γιατί κάθε φορά που δίνεις, πάντα μένει χώρος στο ποτήρι για να ξαναγεμίσει. Διατηρώντας το στην ίδια στάθμη με εμμονή, δεν υπάρχει άλλος χώρος στο ποτήρι για φρέσκο υλικό. Φρέσκο νερό, ιδέες, συναισθήματα και έμπνευση...

Ξέροντας όλα αυτά, ποιος σκεπτόμενος μπορεί να αρνηθεί μια γουλιά από το δροσερό νερό του σε κάποιον που διψά;

Πρέπει πρώτα να μπορείς να δίνεις, πριν είσαι σε θέση να παίρνεις - Στέρχενς...

ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΣΤΟΧΟΙ...

Σίγουρα θα έχετε ξανακούσει πως η αρχή ενός καινούργιου χρόνου είναι η ιδανική στιγμή να βάλουμε κάποιους στόχους. Στόχους μικρούς ή μεγαλύτερους, ανάλογους με τις φιλοδοξίες, τις επιδιώξεις και τα...κότσια του καθενός ανθρώπου.

Στόχοι και προορισμοί που δίνουν νόημα και πυξίδα στη ζωή μας για έναν χρόνο...

Σας προσφέρω σήμερα μιά μικρή άσκηση στοχοθεσίας για τον καινούργιο χρόνο. Βοηθά κι επικεντρώνει...

Αφιερώστε λίγο χρόνο και απαντείστε γραπτά τις παρακάτω ερωτήσεις. Έτσι θα έχετε ένα πρόχειρο και αρχικό σχέδιο δράσης για τις επόμενες 365 ημέρες που σας περιμένουν:

1. Ποιό είναι το μεγάλο όνειρο που έχετε και που θέλετε να κυνηγήσετε τον καινούργιο αυτόν χρόνο;
2. Ποιό θα μπορούσε να ήταν ένα μεγάλο βήμα για να κάνετε, ώστε να έρθετε πιό κοντά στο όνειρό σας;
3. Ποιός ή ποιοί μπορούν να σας βοηθήσουν στην προσπάθειά σας αυτή;
4. Με ποιούς τρόπους εσείς και οι αγαπημένοι σας θα οφεληθείτε μόλις έχετε κάνει αυτό το βήμα;
5. Πότε θα ξεκινήσετε; Με ποιό τρόπο θα ξεκινήσετε; Τί είναι αυτό που μπορείτε να ολοκληρώσεις σήμερα κιόλας;
6. Μέχρι πότε δεσμεύεστε να έχετε ολοκληρώσει αυτό το βήμα;
7. Πώς θα αισθανθείτε;

Νομίζω δεν χρειάζεστε παραπάνω εξηγήσεις γύρω από τη σκοπιμότητα που υπηρετεί η άσκηση, σε σκεπτόμενους και πειθαρχημένους ανθρώπους που θέλουν και μπορούν να θέτουν στόχους και να τους εκπληρώνουν κατα το δυνατόν, αντί να άγονται και να φέρονται σαν ξερά φύλλα όπου τους πάει ο άνεμος και οι κάθε λογής επιτήδειοι...

Ας φέρουν τα παραπάνω βήματα σε όλους/ες σας, Αγάπη, Συμπόνοια, Ευημερία, Καλή Υγεία και Επαγγελματική Προκοπή!

Καλή αρχή!

ΓΙΟΡΤΕΣ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ ΚΙ ΑΝΤΙΘΕΣΕΩΝ...

Τα φετινά Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά είναι της λιτότητας.

Μελαγχολούν αλλά δεν παύουν νάναι μια γιορτή χαράς και αγάπης.

Είναι ημέρες ξεγνοιασιάς για λίγους και για τους περισσότερους προβληματισμός. Απουσιάζει απ' τον κόσμο το συναίσθημα, η ηθική, το βαθύτερο νόημα της ζωής και κυριαρχεί η νοοτροπία της απόλαυσης και των ηδονών.

Μιλάμε πολύ, αγαπάμε λίγο και μισούμε συχνά. Εχουμε μάθει πως να τα φέρνουμε βόλτα κι όχι πως να ζούμε. Εχουμε βάλει παραπάνω χρόνια ζωής και όχι ζωή στα χρόνια μας.

Ξοδεύουμε περισσότερα κι έχουμε λιγότερα. Αγοράζουμε περισσότερα πράγματα αλλά τα απολαμβάνουμε λιγότερο. Εχουμε μεγαλύτερα σπίτια και μικρότερες οικογένειες. Περισσότερες ευκολίες, αλλά λιγότερο χρόνο. Περισσότερη γνώση και χειρότερη κρίση. Πολλούς ειδικούς και περισσότερα προβλήματα.

Περισσότερα φάρμακα και λιγότερες θεραπείες.Περισσότερης διασκέδασης και λιγότερης απόλαυσης. Περισσότερων τροφίμων και λιγότερης υγιεινής διατροφής. Βλέπουμε παντού βιτρίνες γεμάτες υλικά αγαθά που συναγωνίζονται η μία με την άλλη ποια θα πουλήσει περισσότερα πράγματα.

Στην τηλεόραση βλέπουμε συνέχεια διαφημίσεις για τα Χριστούγεννα και στις εφημερίδες διαβάζουμε συνέχεια "αφιερώματα" για τα Χριστούγεννα και τον προορισμό καλύτερου εορτασμού τους.

Μια πόλη, δύο όψεις. Δύο κόσμοι που βαδίζουν δίπλα δίπλα, αλλά τόσο μακριά ο ένας από τον άλλο. Εμείς και οι άλλοι. Όλοι όμως άνθρωποι πλασμένοι από τον ίδιο Θεό που περιμένουμε να γεννηθεί σε λίγες μόλις μέρες.

Βαδίζουμε σε μία εποχή που τα ανθρώπινα δικαιώματα τα έχουμε αναγάγει σε μείζον κεντρικό θέμα, σε θεωρητικό όμως επίπεδο. Όσο μιλάμε για αυτά δυστυχώς τόσο δεν κάνουμε επί της ουσίας τίποτα για αυτά και τόσο πιο βάναυσα τα καταστρατηγούμε.

Δυστυχώς, όλοι γύρω μας μιλάνε για τα Χριστούγεννα των μεγάλων επιχειρήσεων και πώς θα βγάλουν περισσότερα χρήματα και τίποτε άλλο. Όλα αυτά μας έχουν κάνει να ξεχάσουμε το νόημα των Χριστουγέννων και μας έχουν καταντήσει να σκεφτόμαστε τι θα φάμε και τι θα πιούμε και πού θα διασκεδάσουμε. Τρέχουμε στα καζίνα, τρέχουμε παντού, πάντα πρόθυμοι σε όλα. Σκεφτόμαστε μόνο το ρεβεγιόν.

Οι αυθαιρεσίες και οι αδικίες ανθρώπου προς άνθρωπον άνοιξαν διάπλατα το δρόμο για την έλευση του Χριστού, ο οποίος γίνεται απ' τη σχέση Θεού και ανθρώπου.

Το μήνυμα των Χριστουγέννων είναι, ότι το φως υπάρχει για να νικήσει το σκοτάδι και ακριβώς ο Χριστός είναι το φως, αφού και τη γέννησή του την τοποθέτησαν οι άνθρωποι συμβολικά και όχι τυχαία την 25η Δεκεμβρίου, τις μέρες που ο ήλιος αρχίζει να γυρίζει, ν' αλλάξει πορεία και να στέλνει περισσότερο φως στη γη. Ετσι το σκοτάδι υποχωρεί, οι θαμμένοι σπόροι στο χώμα αρχίζουν να φυτρώνουν, διότι ο λόγος σαρξ γίνεται, το πνεύμα μετατρέπεται σε ύλη και η υπόσχεση σε υπόσταση. Η νίκη του φωτός στο σκότος είναι η νίκη της ζωής πάνω στις δυνάμεις του θανάτου.

Τούτες τις μέρες οι άνθρωποι δεν μπορεί να φερόμαστε διαφορετικά. Τον λόγο μας τη σκέψη μας την κάνουμε ύλη με το ν' αγοράζουμε και ν' ανταλλάσσουμε δώρα μεταξύ μας. Το πνεύμα μας επιβάλλεται στην ύλη και την μορφοποιεί παρέχοντας μια εκ βάθους ψυχής χριστιανική ευχαρίστηση. Η απόλαυση είναι ανθρώπινη επινόηση και παρέχεται μέσω του χρήματος, που όλο και γίνεται σπάνιο τα τελευταία χρόνια για τους περισσότερους. Το μόνο που δεν κατορθώθηκε μέχρι τώρα είναι να μετρήσει κανείς πόσο αυξάνεται ή πόσο μειώνεται η ευγένεια του πνεύματος.

Αιώνες πέρασαν και το "ειρήνη υμίν" που ευαγγελίστηκε ο Θεός φθάνοντας στη γη, δεν δόθηκε απλόχερα σε όλους, παρά του ότι οι άγγελοι που παρευρίσκοντο στη γέννηση γιόρταζαν και κείνοι υποσχόμενοι το "επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία".

Για τους προνομιούχους έχει καλώς. Για τους άλλους τους μη έχοντες, τους πολλούς ποιός νοιάζεται όταν δεν έχουν ούτε δώρα ούτε τ' απαραίτητα μερικές φορές για να νοιώσουν το μήνυμα των Χριστουγέννων. Η ανεργία, η αβεβαιότητα, η αναλγησία, ενίοτε της πολιτείας, τους υποχρεώνουν, να τα βγάλουν πέρα με τα ψέματα. Οι καταπιεστικοί μηχανισμοί πολλαπλασιάζουν τις ανάγκες τους και κανείς δεν σκύβει πάνω τους, να τους προσφέρει τ' απαραίτητα, για ν' αντιμετωπίσουν τα προβλήματά τους. Προβλήματα, που δεν εξορκίζονται με ευχές.

Γιατί από ευχές πάμε καλά! Ευχόμαστε αγάπη, αλλά τούτο δεν εμποδίζει τον ευχόμενο να υποβλέπει τον άλλον.

Μιλάμε για ειρήνη και αδιαφορούμε για τον συστηματικό βιασμό της. Ευχόμαστε "χαρά" και "υγεία" και την ίδια στιγμή λυπόμαστε για τη λύπη του άλλου. Με ευχές μόνο δεν γίνεται τίποτα. Τις λέμε για να κρύψουμε πίσω απ' τα φιασιδωμένα χαμόγελα της χρονιάρας μέρας της ημέρας της "φάτνης" που διάλεξε η Μαρία να μπει μέσα να Τον γεννήσει. Την "φάτνη" όπου τα "άλογα" αποφασίζουν και τα "πρόβατα" υπακούουν. Οι ψυχές μας ας γίνουν "φάτνες" να δεχθούν το φως της ζωής...

ΤΑ ΦΥΣΙΚΑ ΑΓΑΘΑ ΚΙ ΕΜΕΙΣ...

Ο αέρας, το οξυγόνο, ο ήλιος, η θάλασσα, η αμμουδιά, το χώμα, ένα δέντρο, η σκιά του είναι φυσικά αγαθά ελεύθερα για όλους, δημόσια.

Αυτόκλητοι πρωταγωνιστές της κοσμογονίας, αέναα δωρήματα της μάνας Φύσης στον άνθρωπο, για να αναπνέει, να τρέφεται, να ξεδιψάει, να ταξιδεύει, να δροσίζεται, να ξαποσταίνει, να δημιουργεί. Να φυγαδεύεται στην ομορφιά, στη φαντασία, στην έμπνευση, στη γαλήνη. Με μια ματιά, με μια ανάσα, μ' ένα αφούγκρασμα.

Μόνο που δεν προικίστηκαν με αυτοάμυνα. Έτσι τουλάχιστον πιστεύουμε οι άνθρωποι, που επινοήσαμε κάθε μέσο θεμιτής και αθέμιτης άμυνας, για να προστατεύσουμε τη ζωή μας από τη βία, την εκμετάλλευση, την ταπείνωση.

Μικρόψυχοι πάλι εμείς, ζηλέψαμε την αθανασία και την αφθαρσία των αγαθών αυτών και βαλθήκαμε να τα ξεκάνουμε.

Ρυπάναμε τον αέρα, δηλητηριάσαμε το νερό και το έδαφος, κάψαμε τα δάση μας, αποδεκατίσαμε τον άμαχο πληθυσμό πτηνών και τετράποδων, ξεριζώσαμε κάθε πράσινο φυλλαράκι για να στρώσουμε στη θέση του ακριβούς και στιλπνούς χλοοτάπητες!


Εντελώς αναίμακτοι. Έτσι λανθασμένα όπως τώρα αποδεικνύεται, νομίσαμε.

Πλαντάζουμε από το διοξείδιο του άνθρακα, τα φυτοφάρμακα ανιχνεύονται στα μαλλιά των παιδιών μας, τα ακραία καιρικά φαινόμενα απειλούν τη ζωή μας, κουλουριαζόμαστε από τους πόνους που μας προκαλούν οι γαστρεντερίτιδες, το δέρμα μας γεμίζει από τα εξανθήματα που αφήνει πάνω μας η μολυσμένη θάλασσα.

Δεν έφτανε αυτό.

Θάλλασα, ήλιος, ακρογιαλιά. Αγαθά δημόσια, αδιατίμητα. Κι όμως κάποιοι σκεφτήκαμε να τα τυλίξουμε με ένα χαρτί πολυτελείας, να τα σετάρουμε με ένα ζευγάρι ξαπλώστρες και μια ομπρέλα και να τα κοστολογήσουμε ακριβά.

Συρρικνώσαμε κάθε σπιθαμή ακρογιαλιάς με πολυτελή κτίσματα πολλών αστέρων, αναψυκτήρια και καντίνες με την οχληρή παρουσία μας εκδιώξαμε τα γηγενή φερέοικα πλάσματά της, εμείς οι πολιτισμένοι αποικιοκράτες της προόδου και της ανάπτυξης.

Ζητάμε άσυλο διωγμένοι από τον αφόρητο συνωστισμό της πόλης, σε κάποια απλόχωρη ακροθαλασσιά, αλλά κάποιοι από εμάς την έχουν καταλάβει ήδη έχοντας στήσει αμέτρητα πλαστικά ή ξύλινα ανάκλιντρα για να τοποθετήσουμε τα ταριχευμένα από τη μαλθακότητα κορμιά μας.

Δεν έχουμε την πολυτέλεια να στεγνώσουν τα σώματά μας πάνω στα θαλασσόλουστα βότσαλα ή την υγρή ζεστή άμμο, με την αλισάχνη να ζωγραφίζει το δέρμα μας.

Η θαλάσσια αύρα και το αυγουστιάτικο μελτέμι πήραν τη μυρωδιά των μεθυσμένων χνότων των οπαδών των beach parties. Ο φλοίσβος των κυμάτων αιχμαλωτίστηκε από τις ξενόφερτες μουσικές ιαχές. Τα αλμυρίκια φύραναν από τα αποτσίγαρα και τα κονσερβοκούτια.

Κλέψαμε τον ζωτικό χώρο όσων θέλουν να ατενίζουν το απέραντο γαλάζιο, να ερωτοτροπούν με τη χρυσαφένια άμμο, να γαληνεύουν με τον παφλασμό των κυμάτων, να συνομιλούν με τις αρχέγονες δυνάμεις της φύσης, να υπακούουν στα κελεύσματά της για σεβασμό στην ακοίμητη φλόγα της παντοδυναμίας της.

Ελεύθερα αγαθά. Πότε πια θα σταματήσουμε να τα αλυσοδένουμε με τα δεσμά της αλαζονείας και της απληστίας μας;