ΜΟΥ ΧΡΩΣΤOYΣΑΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΚΟΤΩΣΑ...

"Σοκ" έχει προκαλέσει για άλλη μια φορά η αποκάλυψη του διπλού φονικού στην Εύβοια από τον 23χρονο Πακιστανό κηπουρό. Από την πρώτη στιγμή οι υποψίες των αξιωματικών της ασφάλειας στράφηκαν στον 23χρονο Πακιστανό που εργαζόταν για το γυναικολόγο και τη σύζυγό του, στη βίλα του Αλιβερίου.

«Τους σκότωσα γιατί μου χρωστούσαν. Έλιωσα με μια πέτρα το κεφάλι της γυναίκας και κάρφωσα ένα ξύλινο κοντάρι στο λαιμό του γιατρού...» είναι μερικά από τα λόγια που ψέλλισε στους άνδρες της Ασφάλειας ο 23χρονος αλλοδαπός με απόλυτη κυνικότητα...

Ξένο "εργάτη" θέλανε, έ;

Δεν υπάρχε ένας φτωχός Έλληνας κηπουρός ή αγρότης στην περιοχή τους να τον πάρουν στη δουλειά, έ;

Και να ήταν οι μόνοι που έτυχε να πληρώσουν το ζωτικό λάθος τους. Όλο και συχνότερα τέτοια θα διαβάζουμε, αν δημοσιεύονται...

Κάθε μέρα και ένα άγριο έγκλημα, κάθε μέρα κι ένας τυχαίος πολίτης υποψήφιο θύμα. Η φρίκη κυκλοφορεί ανεμπόδιστα στην χώρα, κάνοντας τη ζωή πολύ δύσκολη. Δυσκολότερη κι από τις περικοπές στους μισθούς ή τους φόρους.

Και πόσοι άλλοι ευαισθητούληδες θα βρεθούν στην θέση τους, αυριανά θύματα κάποιου αγνώμονα ευεργετηθέντα αλλοδαπού.

Παρασυρμένοι από κολλημένους ιδεολόγους του τύπου "χώρες χωρίς σύνορα" και ουτοπικής ειρηνικής συνύπαρξης - συμβίωσης όλως των λαών του κόσμου με τις τόσο διαφορετικές  κι ασύμβατες μεταξύ τους κουλτούρες.

Ποιός τους είπε οτι ο αδέσποτος δήθεν "κατατρεγμένος" νεαρός χωρίς όνομα και χαρτιά που περιφέρεται ανά τον κόσμο γλεντώντας την ελευθερία που για αδιάφορους για μας λόγους στερήθηκε στον τόπο του, είχε την παραμικρή διάθεση για δουλειά;

Εύκολο χρήμα για τη ζωή του ήθελε μόνο και το πήρε αδίστακτα όποτε το βρήκε...
Κάντε τώρα μια βόλτα στην περιοχή σας μόνο και δοκιμάστε να μετρήσετε πόσοι τέτοιοι ανεξαρτήτως εθνικότητας και χρώματος με ζωώδη συνείδηση και κοινωνικοποίηση αγέλης ή φυλακής ή ισλαμιστικού σχολείου, υπάρχουν και νομίζουν πως "τους χρωστούμε"τη μιζέρια της ζωής τους...

Οι λαθραίοι αλωνίζουν και το ξοφλημένο κατεστημένο της δήθεν πολιτικής ορθότητας ασχολείται με τις αντιρατσιστικές μπούρδες. Οι φυλακές μας, ακόμα και στα χάλια που είναι, μοιάζουν με ξενοδοχείο για αυτά τα άτομα, στέγη και τζάμπα φαγητό 3 φορές ημερησίως...

Σύλληψη - σύντομη κράτηση - πακετάρισμα κι απέλαση -επιστροφή στη  χώρα προέλευσης ή αλλιώς αν δεν του δεχτεί πίσω, ομαδικό φούντο στον πάτο μιας διεθνούς θάλασσας κι ας σκούζουν οι βαλτοί ξένοι "παρατηρητές". Που πανεύκολα μπαίνουν στη θέση τους, αν τους θυμίσουμε τα δικά τους (οι αραπάδες και οι λατίνοι για τους αμερικάνους, οι εβραίοι για τους γερμανούς, οι ινδοί - πακιστανοί για τους άγγλους, κλπ)...

ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΕ ΤΗ ΛΟΞΑ ΤΟΥ. ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ;

Αναστάτωση επικρατεί το τελευταίο διάστημα στο κέντρο της πόλης των Χανίων έξω από το υπεραστικό ΚΤΕΛ σε δρόμο με πολύ κίνηση, μαγαζιά κι ένα φροντιστήριο από ένα ναρκομανή γνωστό στις αστυνομικές αρχές, ο οποίος κυκλοφορεί ισχυριζόμενος ότι κρατάει όπλο και απειλεί όποιον βρεθεί στο διάβα του.

Οι αρχές τον αναζητούν ενώ είναι προφανές ότι δεν πρόκειται για εγκληματία αλλά για ασθενή που χρειάζεται βοήθεια....

Άστε τέτοιες μαλακίες και μαζέψτε τον για απόσυρση, πριν τον συναντήσω εγώ που περνώ συχνά από κει να μου κάνει νούμερα και του δείξω πόσα απίδια βάνει ο ντορβάς...

Μετά θα μου ζητούνε τα ρέστα οι αρχές...

Υποχρεωμένος είναι ο καθένας να ανέχεται το κάθε νεαρό ρεμάλι που ξέπεσε από δικά του λάθη;
Ή περιμένουν να πληρώσω εγώ για την "βοήθεια" του, δηλαδή να τον συντηρώ τζάμπα εφ όρου ζωής και να βρούνε και 1 - 2 θεσούλες κάποιοι παλαβογιατροί.

Αν συμμεριζόμουνα τη λόξα του κάθε ψευδο-ευαίσθητου που εμφανίζεται στην πόλη τελευταία, θάπρεπε μόνο να φροντίζω να ταίζω, να κοιμίζω και να ντύνω όλους τους λαθρο-εισβολείς που συνεχώς έρχονται ακάλεστοι κι αχρείαστοι, όλους τους ξεπεσμένους δικούς μας και ξένους χασικλήδες και μέθυσους, τους κατά φαντασία "κακοπαθημένους" οικόσιτους κι αδέσποτους σκύλους και τα ορφανά γατάκια, που τέτοια πλάσματα τετράποδα και δίποδα υπάρχουνε σε αφθονία εδώ, χωρίς να φταίω εγώ για την παρουσία τους και την κατάντια τους...

Ας φροντίσει ο καθείς μοναχός του το αντικείμενο της λόξας του, με δικά του μέσα χωρίς να απαιτεί τίποτα από τους άλλους (ιδίως τους φτωχούς στη λαϊκή που φορτώνεται τακτικά, αφού οι κονομημένοι τον έχουνε γραμμένο όπως πρέπει). Εξάλλου εντελώς δική του ήταν και η πρωτοβουλία να ασχοληθεί με αυτά, χωρίς να ρωτήσει κανένα πέρα από μερικούς όμοιους του, που δεν βάζουνε δεκάρα δική τους. Ας αξιοποιήσει την περιουσία του, τα λεφτά του και τα ρούχα του για τέτοια, χωρίς να απαιτεί των άλλων να πάνε για τον δικό του σκοπό.

Προσωπικά τα δικά μου παλιά ρούχα κι άλλη βοήθεια αλληλεγγύης θα πάνε (όπως έχουνε πάει πολλές φορές) σε δικούς μου που δουλεύουν σκληρά στα χωράφια, να πάρω όποτε έχει και μπορεί έναν τενεκέ φρέσκο λάδι, ένα βάζο γνήσιο μέλι, ένα κομμάτι καθαρό κρέας και λίγα χωριάτικα αυγά, αντί να τα χαραμίσω σε κανένα μέθυσο χασικλή να τα φορεί να κυλιέται στο παγκάκι όλη μέρα, όσο δεν παραπατεί με το μπουκάλι την μπύρα στο χέρι, σιχαμένο θέαμα και παρουσία χωρίς ελπίδα γιατρειάς, αφού πάντα ίδιος θάναι όσο ζήσει ακόμη.

Αυτή είναι η πραγματικότητα και σε όποιον αρέσει!

Ψευδο-ευαισθησίες δεν χωράνε σε καιρό κρίσης...

ΕΜΠΟΡΙΟ ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΥ, ΑΛΛΗΛΕΓΥΗ ΚΑΙ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ...

Μάθαμε και το εμπόριο ανθρωπισμού.

Με μία χούφτα "ανεξάρτητων πολιτών" που όλοι εδώ ξέρους πως γενικά ψηφίζουνε ΣΥ.ΡΙΖ.Α. (χώρια οι συνιστώσες) να σηκώνουν το λάβαρο του κατ' αυτούς δίκαιου αγώνα, για την άμεση νομιμοποίηση των 300 γνωστών πια παράνομων μεταναστών.

Δείχνοντας μια επιλεκτική αλληλεγγύη προς τους ξένους, κάτι που ποτέ ως τώρα δεν έκαναν ούτε καν δημαγωγικά για πολλούς περισσότερους δοκιμαζόμενους Έλληνες άνεργους ή αλλιώς υποφέροντες, ανάμεσα δε και αρκετούς 4οάρηδες εργάτες που έχασαν την περιστασιακή δουλειά τους από 20άρηδες αλλοδαπούς σαν κι αυτούς που θέλουν δικαιώματα και μόνιμη διαμονή σε έναν τόπο που αδυνατεί πλέον να τους σηκώσει όλους...

Προσδοκώντας φυσικά να κερδίσουν κάποια πολιτικά ωφέλη (από ποιούς;) όταν έρθει η ώρα του λογαριασμού, είναι αποφασισμένοι όπως δείχνουν να φτάσουν μακριά...

Ζητώντας ακόμη και θύματα.

Τώρα έχουν φτάσει να πουλάνε με το κομμάτι.μετανάστη/ευαισθησία και ανθρωπιά. Είναι τάχα μου πιο ευαίσθητοι από τους υπόλοιπους Έλληνες. Δίπλα στα ανθρώπινα κουρέλια όπως τους κατάντησαν τους μετανάστες απεργούς πείνας, στέκονται εκείνοι με την πραμάτεια τους, τα ιδεολογικά κουρέλια της σύγχρονης ροζέ Ελληνικής Αριστεράς. Η "ορθοδοξία" του ΚΚΕ δεν τους αγγίζει...

Να μας κοιτούν "αλληλέγγυοι" από το δικό τους μεταρίζι, της μιας χούφτας ανθρώπων - οπαδών. Εκείνοι που πλήρωσαν και οργάνωσαν τη μεταφορά του εμπορεύματος με καράβι από την Κρήτη προ μηνών στην Αθήνα.

Αλληλέγγυοι ήταν εκείνοι που οδήγησαν το εμπόρευμα - πακέτο στη Νομική και καταχράστηκαν την έννοια του πανεπιστημιακού ασύλου. Για να το προβάλουν. Και φυσικά "αλληλέγγυοι" είναι οι ευαίσθητοι αυτοί ακτιβιστές που με ομάδα περιφρούρησης όπως δηλώνουν, περιφρουρούν την απεργία πείνας των μεταναστών της Υπατίας. Από πότε ένας απεργός πείνας χρειάζεται περιφρούρηση;

Από τα παραπάνω νομίζει κανείς πως αλληλεγγύη σημαίνει κάτι σαν καθοδήγηση...

- Το Φόρουμ Μεταναστών μας έχει πει ότι οι απεργοί πείνας μένουν μέσα...δήλωσε στα Νέα προχθές ο Σαίντ, ένας απεργός πείνας που έχει νεύρα γιατί θέλει να κάνει μία βόλτα και δεν τον αφήνουν αυτοί μέρες τώρα, κρατώντας τον καθηλωμένο στον "αγώνα". Απεργοί πείνας που νοσηλεύονται να ζητούν χυμό ή τροφή από τους νοσηλευτές και οι "αλληλέγγυοι" συνοδοί τους να το απαγορεύουν (σύμφωνα τουλάχιστον με καταγγελία του Άρη Μουσιώνη, διοικητή της 1ης Υγειονομικής Περιφέρειας). Για το καλό τους δήθεν και την "αίσια" κατάληξη - νίκη του δήθεν αγώνα.

Είναι φανερό πως τα παραπάνω σημαίνουν χειραγώγηση κι εκμετάλλευση. Αλληλέγγυος όμως είναι ο αμοιβαία εγγυόμενος, που έχει κοινή υποχρέωση ή ευθύνη μαζί με άλλον ή άλλους. Συνώνυμα: συνυπεύθυνος, συνυπόλογος.

Οι περισσότεροι από τους 300 που φόρτωσαν και κουβάλησαν δεν ξέρουν καλά Ελληνικά ούτε έχουν σπουδάσει φιλολογία. Δεν θα μπορούσαν να γνωρίζουν τι σημαίνει αλληλέγγυος. Και οι εξαθλιωμένοι αυτοί μετανάστες - πρωταγωνιστές ενός εκβιασμού που οι πατρώνες τους επιχειρούν να κάνουν προς την κυβέρνηση, είναι και οι μόνοι που δεν φταίνε, και πληρώνουν με προβλήματα υγείας που θα τους ακολουθούν πάντα.

Αλλά οι έμποροι της ανθρωπιάς; Οι "αλληλέγγυοι" ακτιβιστές και συνήθεις ταραξίες σύμφωνα με τις γνωστές τακτικές τους, θα την γλιτώσουν έτσι απλά με τον αέρα του αγωνιστή συμπαραστάτη;

Αν κάποιος από το εμπόρευμα τους, τους απεργούς πείνας χάσει τη ζωή του αύριο, είναι κι εκείνοι συνυπεύθυνοι...

Θα είναι όμως και συνυπόλογοι, όταν έρθει η ώρα της ευθύνης;

ΑΛΛΙΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΥΣ...

Οι αυτοπυρπολήσεις, οι αυτοπυροβολισμοί, οι απόπειρες αυτοκτονιών, οι αυτοκτονίες, με δυο λόγια η αύξηση ψυχικών νοσημάτων με συνακόλουθη τη μεγαλύτερη επισκεψιμότητα σε ψυχολόγους και ψυχιάτρους, είναι δυστυχώς τα δώρα που φέρνει κάθε οικονομική κρίση στις κοινωνίες των ανθρώπων.

Η φτώχεια, η έλλειψη επικοινωνίας μεταξύ ανθρώπων ή ζευγαριών, η οικονομική δυσπραγία, η δυσκολία στην αποπληρωμή χρεών είναι μεν τα εμφανή σημάδια της, αλλά αυτά είναι αναστρέψιμα. Οι ψυχικές παθήσεις όχι.

Και η χώρα μας, δυστυχώς, βουτηγμένη σήμερα στα βαθιά ολοσκότεινα νερά της οικονομικής κρίσης και της ανασφάλειας, της ανεργίας των νέων ανθρώπων κλπ αρνητικά τινα δεν θα μπορούσε να ξεφύγει από τον κανόνα.Οι βίαιες προσαρμογές της ζωής μας σε νέα δεδομένα και μάλιστα αρνητικά σε ό,τι είχαμε προγραμματίσει ή σχεδιάσει, αναστατώνει πρωτόγνωρα τον ψυχισμό μας.

Και αλίμονο στους ευαίσθητους: αυτούς που φορτίζονται πολύ εύκολα συναισθηματικά από την καθημερινότητα, αλλά και αυτούς που βρίσκονται σε απόγνωση και απελπισία με τα νέα οικονομικά δεδομένα.

Λέμε αλίμονο διότι, αν δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε στοιχειωδώς ορθολογικά μια κρίση (ατομική ή συλλογική), τότε βρισκόμαστε στον κύκλο των ευπαθών ομάδων, με όλες τις συνέπειες.

Και εδώ χρειάζεται η συμπαράσταση, η αλληλεγγύη όλων μας. Φυσικά και της πολιτείας.

ΓΙΑ ΛΙΓΑ ΨΙΧΟΥΛΑ ΣΥΜΠΟΝΙΑΣ...

Γιορτινές κι «Άγιες» μέρες πλησιάζουν.
Στο πνεύμα των ημερών η συμπαράσταση και η συμπόνια στους αδύναμους και τους καταπονημένους από τη ζωή.

Τα φαινόμενα επαιτείας και επίκλησης για βοήθεια αυξάνονται αυτές τις μέρες ή ίσως γίνονται περισσότερο αισθητά γιατί αυτή την περίοδο νιώθουμε πιο ευάλωτοι, η συναίσθηση και η ευαισθησία μας ενεργοποιούνται σε μεγαλύτερο βαθμό.

Ρακοσυλλέκτες αγάπης παντού, ακόμη και σε χώρους που δεν περιμένεις να συναντήσεις, σε αιφνιδιάζουν με την επιμονή τους και σε εγκλωβίζουν πότε σε συναισθήματα ενοχής για την απαθή και άκαμπτη στάση σου και πότε σε συναισθήματα φιλευσπλαχνίας και ταυτόχρονης ανακούφισης γιατί εσύ είσαι σε πλεονεκτική θέση σε σχέση με αυτούς.

Σήμερα έχουν εκσυγχρονίσει τις μεθόδους τους αυτοί οι ρακοσυλλέκτες αγάπης. Δεν αρκούνται πλέον να εκφράσουν την ανάγκη τους για βοήθεια στην άκρη του δρόμου, αλλά εισχωρούν και στα μέσα μαζικής μεταφοράς κι αναγκάζουν τους χρήστες τους να τους συμπονέσουν, απαγγέλοντας το δικό τους ποίημα του πόνου και της δυστυχίας.
Τα "ποιήματα" είναι πανομοιότυπα σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις, λες κι ο δημιουργός τους δεν είχε έμπνευση, ή χειρότερα όλα έχουν τον ίδιο δημιουργό και μόνο οι εκτελεστές αλλάζουν.
Και ηχούν τόσο ψεύτικα, που ελάχιστοι συγκινούνται κι αποφασίζουν να βοηθήσουν.
Κάποιοι θα πεθάνουν σε στρώμα παραγεμισμένο με εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, ζητιάνοι από συνήθεια και πεποίθηση.
Και αν ανάμεσα τους κάποιοι πραγματικά έχουν ανάγκη;
Πώς να μαντέψεις τους πραγματικούς πένητες, να μην πάνε χαμένα τα όβολα που θα διαθέσεις;

Με αφορμή αυτόν τον προβληματισμό η σκέψη οδηγείται ακόμη πιο πέρα από αυτό που υποδηλώνει ο τίτλος.

Ποιοι τελικά είναι οι ρακοσυλλέκτες της αγάπης;

Αυτοί που θύματα ενός κοινωνικού ρατσισμού εξαιτίας μιας φυσικής αδυναμίας ή ενός ατυχήματος δεν είναι σε θέση να εξασφαλίσουν τα «προς το ζην» και εξαρτώνται από άλλους ζητώντας ψίχουλα αγάπης δηλαδή οικονομικής βοήθειας ή μήπως εκείνοι που είναι οικονομικά αυτόνομοι, φαινομενικά επαρκείς σε όλους τους τομείς, αλλά συναισθηματικά πληγωμένοι και αγωνίζονται μέσα από ένα βλέμμα, ένα μήνυμα, ένα άγγιγμα, για ψίχουλα αγάπης;

Σε αυτή την περίπτωση βέβαια τα ψίχουλα δεν έχουν υλικό αντίκρισμα, αλλά ισοδυναμούν με ανάγκη για ειλικρινές ενδιαφέρον, συντροφικότητα, μοίρασμα, κοινή πορεία στη ζωή.