ΑΛΛΙΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΥΣ...

Οι αυτοπυρπολήσεις, οι αυτοπυροβολισμοί, οι απόπειρες αυτοκτονιών, οι αυτοκτονίες, με δυο λόγια η αύξηση ψυχικών νοσημάτων με συνακόλουθη τη μεγαλύτερη επισκεψιμότητα σε ψυχολόγους και ψυχιάτρους, είναι δυστυχώς τα δώρα που φέρνει κάθε οικονομική κρίση στις κοινωνίες των ανθρώπων.

Η φτώχεια, η έλλειψη επικοινωνίας μεταξύ ανθρώπων ή ζευγαριών, η οικονομική δυσπραγία, η δυσκολία στην αποπληρωμή χρεών είναι μεν τα εμφανή σημάδια της, αλλά αυτά είναι αναστρέψιμα. Οι ψυχικές παθήσεις όχι.

Και η χώρα μας, δυστυχώς, βουτηγμένη σήμερα στα βαθιά ολοσκότεινα νερά της οικονομικής κρίσης και της ανασφάλειας, της ανεργίας των νέων ανθρώπων κλπ αρνητικά τινα δεν θα μπορούσε να ξεφύγει από τον κανόνα.Οι βίαιες προσαρμογές της ζωής μας σε νέα δεδομένα και μάλιστα αρνητικά σε ό,τι είχαμε προγραμματίσει ή σχεδιάσει, αναστατώνει πρωτόγνωρα τον ψυχισμό μας.

Και αλίμονο στους ευαίσθητους: αυτούς που φορτίζονται πολύ εύκολα συναισθηματικά από την καθημερινότητα, αλλά και αυτούς που βρίσκονται σε απόγνωση και απελπισία με τα νέα οικονομικά δεδομένα.

Λέμε αλίμονο διότι, αν δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε στοιχειωδώς ορθολογικά μια κρίση (ατομική ή συλλογική), τότε βρισκόμαστε στον κύκλο των ευπαθών ομάδων, με όλες τις συνέπειες.

Και εδώ χρειάζεται η συμπαράσταση, η αλληλεγγύη όλων μας. Φυσικά και της πολιτείας.