ΑΓΩΝΑΣ ΧΩΡΙΣ ΤΕΛΟΣ ( Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ελληνική ταινία από το 1978. Σκηνοθεσία Παντελής Σκρουμπέλος, Σενάριο Τάκης Χατζηαναγνώστου.

Στην κατεχόμενη από τους Τούρκους Κύπρο, τρεις άνδρες δραπετεύουν από ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης «αγνοουμένων» με τη βοήθεια μιας κοπέλας.

Μετά από πολλές περιπέτειες και καταδιώξεις, ένας απ' αυτούς θα φτάσει στο Συμβούλιο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, όπου και θα καταγγείλει τις φρικαλεότητες των εισβολέων.
ταιν
Όταν πια φαίνεται ότι έχει πείσει τα μέλη του Συμβουλίου, ένα φονικό χέρι έρχεται να του κλείσει για πάντα το στόμα...

ΜΟΥ ΧΡΩΣΤOYΣΑΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΚΟΤΩΣΑ...

"Σοκ" έχει προκαλέσει για άλλη μια φορά η αποκάλυψη του διπλού φονικού στην Εύβοια από τον 23χρονο Πακιστανό κηπουρό. Από την πρώτη στιγμή οι υποψίες των αξιωματικών της ασφάλειας στράφηκαν στον 23χρονο Πακιστανό που εργαζόταν για το γυναικολόγο και τη σύζυγό του, στη βίλα του Αλιβερίου.

«Τους σκότωσα γιατί μου χρωστούσαν. Έλιωσα με μια πέτρα το κεφάλι της γυναίκας και κάρφωσα ένα ξύλινο κοντάρι στο λαιμό του γιατρού...» είναι μερικά από τα λόγια που ψέλλισε στους άνδρες της Ασφάλειας ο 23χρονος αλλοδαπός με απόλυτη κυνικότητα...

Ξένο "εργάτη" θέλανε, έ;

Δεν υπάρχε ένας φτωχός Έλληνας κηπουρός ή αγρότης στην περιοχή τους να τον πάρουν στη δουλειά, έ;

Και να ήταν οι μόνοι που έτυχε να πληρώσουν το ζωτικό λάθος τους. Όλο και συχνότερα τέτοια θα διαβάζουμε, αν δημοσιεύονται...

Κάθε μέρα και ένα άγριο έγκλημα, κάθε μέρα κι ένας τυχαίος πολίτης υποψήφιο θύμα. Η φρίκη κυκλοφορεί ανεμπόδιστα στην χώρα, κάνοντας τη ζωή πολύ δύσκολη. Δυσκολότερη κι από τις περικοπές στους μισθούς ή τους φόρους.

Και πόσοι άλλοι ευαισθητούληδες θα βρεθούν στην θέση τους, αυριανά θύματα κάποιου αγνώμονα ευεργετηθέντα αλλοδαπού.

Παρασυρμένοι από κολλημένους ιδεολόγους του τύπου "χώρες χωρίς σύνορα" και ουτοπικής ειρηνικής συνύπαρξης - συμβίωσης όλως των λαών του κόσμου με τις τόσο διαφορετικές  κι ασύμβατες μεταξύ τους κουλτούρες.

Ποιός τους είπε οτι ο αδέσποτος δήθεν "κατατρεγμένος" νεαρός χωρίς όνομα και χαρτιά που περιφέρεται ανά τον κόσμο γλεντώντας την ελευθερία που για αδιάφορους για μας λόγους στερήθηκε στον τόπο του, είχε την παραμικρή διάθεση για δουλειά;

Εύκολο χρήμα για τη ζωή του ήθελε μόνο και το πήρε αδίστακτα όποτε το βρήκε...
Κάντε τώρα μια βόλτα στην περιοχή σας μόνο και δοκιμάστε να μετρήσετε πόσοι τέτοιοι ανεξαρτήτως εθνικότητας και χρώματος με ζωώδη συνείδηση και κοινωνικοποίηση αγέλης ή φυλακής ή ισλαμιστικού σχολείου, υπάρχουν και νομίζουν πως "τους χρωστούμε"τη μιζέρια της ζωής τους...

Οι λαθραίοι αλωνίζουν και το ξοφλημένο κατεστημένο της δήθεν πολιτικής ορθότητας ασχολείται με τις αντιρατσιστικές μπούρδες. Οι φυλακές μας, ακόμα και στα χάλια που είναι, μοιάζουν με ξενοδοχείο για αυτά τα άτομα, στέγη και τζάμπα φαγητό 3 φορές ημερησίως...

Σύλληψη - σύντομη κράτηση - πακετάρισμα κι απέλαση -επιστροφή στη  χώρα προέλευσης ή αλλιώς αν δεν του δεχτεί πίσω, ομαδικό φούντο στον πάτο μιας διεθνούς θάλασσας κι ας σκούζουν οι βαλτοί ξένοι "παρατηρητές". Που πανεύκολα μπαίνουν στη θέση τους, αν τους θυμίσουμε τα δικά τους (οι αραπάδες και οι λατίνοι για τους αμερικάνους, οι εβραίοι για τους γερμανούς, οι ινδοί - πακιστανοί για τους άγγλους, κλπ)...

ΛΕΥΚΗ ΣΦΑΓΗ...

Τον όρο "λευκές σφαγές", που είναι επίκαιρος όσο ποτέ άλλοτε στην εποχή μας, λόγω της πολιτικής της οικονομικής καταστροφής ατόμων και χωρών που εφαρμόζεται από τους ισχυρούς, χρησιμοποιούσε ο Ειρηναίος στα βιβλία του.

Πρόκειται κυριολεκτικά για περιπτώσεις έμμεσων φόνων στις οποίες, βέβαια δεν χύνεται το αίμα, αλλά σκοτώνεται το πνεύμα, η ψυχή των άλλων. Κι αυτό γίνεται σήμερα σε πολλά σημεία του πλανήτη καθώς και στην Ε.Ε.

Την "λευκή σφαγή" ζούμε πάνω από 3 χρόνια στη χώρα μας: με την ανεργία στο 27,2%, με τους ανενεργούς νέους στο 59%, με τις απειράριθμες αυτοκτονίες, με την εξάπλωση της φτώχειας και της δυστυχίας σε περισσότερα κοινωνικά στρώματα, με τους αφρόντιστους αρρώστους, με τους κακοπληρωμένους εργαζόμενους σε αντίθεση με τις τιμές που κρατιούνται στο ύψος τους, με τα θύματα της λευκής τρομοκρατίας κ.λπ.

Για πρώτη φορά εδώ και πολλές γενιές, πολλοί γονείς φοβούνται ότι τα μελλοντικά πρότυπα διαβίωσης των παιδιών τους θα είναι χαμηλότερα από τα δικά τους. Η αίσθηση της αδυναμίας είναι ακόμη μεγαλύτερη, διότι εντός ή εκτός της κυβέρνησης, τα κεντροαριστερά ευρωπαϊκά κόμματα, η τρομερή κάποτε πολιτική φωνή των οργανωμένων εργατικών τάξεων, δεν φαίνονται πλέον σε θέση να εκπληρώσουν την ιστορική αποστολή τους ως προστάτες των θέσεων εργασίας, της ευημερίας και της κοινωνικής συνοχής.

Στις "λευκές σφαγές" είναι άγνωστοι οι θύτες. Οι σφαγείς είναι κρυμμένοι πίσω από χρηματιστηριακές εταιρείες, δανειστές τύπου Σάιλοκ, κράτη ρουφήχτρες, καρτέλ απληστίας.
Τα θύματα μη έχοντας φανερό αντίπαλο τα βάζουν με τον εαυτό τους, μεταξύ τους, με το Θεό, με τη μοίρα τους.

Αυτο-ενοχοποιούνται, ενώ αντίθετα κυριαρχεί η μοχθηρία του ισχυρού και η λεηλασία του πλεονέκτη.
Ιστορικά δεν πρέπει να έχει προ-υπάρξει ποτέ πριν με τρόπο τόσο άκαρδο, σκληρό και δογματικό, τόσο απόλυτη κυριαρχία των τραπεζών και των πολυεθνικών εις βάρος της κοινωνίας.

Γιατί ουσιαστικά αυτό είνα...

«Μπορείτε να ξεγελάσετε όλους τους ανθρώπους μερικές φορές και μερικούς ανθρώπους όλη την ώρα, όμως δεν μπορείτε να ξεγελάτε όλους τους ανθρώπους για πάντα.» Αιώνες μπροστά ο Αβραάμ Λίνκολν, 16ος Πρόεδρος των ΗΠΑ.

Το απόφθεγμα του, λες και ειπώθηκε μόλις σήμερα για τους άπληστους και άφιλους που αφήσαμε να κουμαντάρουν τη μοίρα του πλανήτη...

ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΝΤΡΕΣ ΘΥΜΑΤΑ...

1.
Όταν βγαίνουμε έξω
μωρό μου κάθε βράδυ
όλοι οι άντρες σε κοιτούν
σε βάζουν στο σημάδι...

2.
Τους κάνεις να ονειρεύονται
ο πόθος τους φουντώνει
με παιχνίδια πονηρά
το βλέμμα σου τους λιώνει...

********************************
Είναι οι άντρες θύματα
στα τρελά σου βήματα
μα ότι αρέσει στον καθένα
το κρατάς μόνο για μένα!

Είναι οι άντρες θύματα
στα καυτά σου νήματα
μα εσύ χάρισες σε μένα
ότι δείχνεις στον καθένα!
*******************************

3.
Φλερτάρεις τους διαβάτες
τους κάνεις να γυρίζουν
με περίσσιο θαυμασμό
σου σιγοσφυρίζουν...

4.
Σε φαντάζονται γυμνή
στο δικό τους στρώμα
μα η κρυφή τους η ευχή
δεν γίνηκε ακόμα...

Ξανά:
Είναι οι άντρες θύματα
στα τρελά σου βήματα...

Από την συλλογή στίχων "ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ"

Ζητείται συνθέτης να το κάνουμε επιτυχία...

ΘΥΡΑ 7 (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Μελοδραματική ταινία του Ν. Φώσκολου από το 1983.

Ένας νέος αγαπάει το ποδόσφαιρο και ονειρεύεται να γίνει διάσημος μπαλαδόρος.
Ο πατέρας του προσπαθεί να τον σταματήσει. Σύντομα αποκτιέται από μια μεγάλη ομάδα και γίνεται αστέρι των γηπέδων. Στη διάρκεια ενός παιχνιδιού τραυματίζεται σοβαρά.

Χρειάζεται χρήματα για να σώσει το πόδι του. Μαζί με τους φίλους του απαγάγουν έναν άλλο ποδοσφαιριστή και ζητούν λύτρα. Όταν παίρνουν τα χρήματα στα χέρια τους, πάνε στο Στάδιο Καραισκάκη να παρακολουθήσουν έναν αγώνα.

Προς το τέλος του παιχνιδιού εκείνη την τραγική μέρα (8/02/81), η Θύρα 7 του γηπέδου είναι γεμάτη με ενθουσιώδεις φιλάθλους...





Και σε πλήρη οθόνη:

http://video.google.com/googleplayer.swf?docid=8259051083946345951&hl=el&fs=true

ΙΣΟΒΙΑ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Όταν τα παιδικά απωθημένα ξεσπούν και το καταπιεσμένο προβατάκι μετατρέπεται σε λύκο κι αφήνει πίσω θύματα...

Αν τώρα ο θύτης είναι ένα ασήμαντο πλάσμα χωρίς υψηλή προστασία, όταν αναγνωρίζεται από τα θύματα και φτάνει η στιγμή που θα πληρώσει για να ικανοποιηθεί η κοινωνία, η ποινή είναι μόνο μια: Ισόβια!

Δείτε τη σε πλήρη οθόνη:

http://video.google.com/googleplayer.swf?docid=-4381638875261364276&hl=el&fs=true

ΕΓΩ ΗΜΟΥΝ Ο ΛΥΚΟΣ...

1.
Εγώ δεν ήμουνα ποτέ
ασήμαντο ανθρωπάκι
εύρισκα πάντα αφορμή
και σήκωνα πολύ συχνά
δικό μου μπαϊράκι.

2.
Εγώ πάντοτε φρόντιζα
να φαίνομαι στο πλήθος
σε κάθε φάση της ζωής
άλλοι ήταν τα πρόβατα
κι εγώ ήμουν ο λύκος.

3.
Ποτέ καμιάς εξάρτησης
δεν με κινούσε νήμα
πάντα ήμουν αλώβητος
κι όταν κανόνι έσκαγε
άλλος ήταν το θύμα.

4.
Να υπακούσω προσταγή
ποτέ δεν θα μπορέσω
να είμαι ανεξάρτητος
θα προσπαθώ πεισματικά
και σ' όποιονε αρέσω.

Από την συλλογή στίχων "ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ"

ΑΝΑΤΟΚΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΤΥΧΗΣ...

1.
Όσα στερήθηκα εγώ
τα βλέπω να υπάρχουν
σε αφθονία γύρω μου
και άσχετοι να τάχουν.

2.
Όσα επιθύμησα εγώ
και δεν είχα ποτέ μου
τα σκόρπαγαν οι άχρηστοι
στο φύσημα του ανέμου.

*******************************
Μα εγώ δεν ήμουνα ποτέ
αυτού του κόσμου θύμα
κι αν δεν τα πάρω όσο ζώ
θάναι μεγάλο κρίμα

Θα σου το πώ όταν σε δώ
κάποια στιγμή εμπρός μου
όσα μου στέρησες ΖΩΗ
τώρα με τόκο δός μου.
******************************

3.
Πάντα μου όφειλαν πολλά
η τύχη και η μοίρα
το μέρισμα που αναλογεί
σε μένα δεν το πήρα.

4.
Μα τώρα ήρθε ο καιρός
που τον λογαριασμό μου
άνοιξα και τακτοποιώ
τον ανατοκισμό μου.

[ξανά: Μα εγώ δεν ήμουνα ποτέ
αυτού του κόσμου θύμα...]


Από την συλλογή στίχων "ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ"