Τον όρο "λευκές σφαγές", που είναι επίκαιρος όσο ποτέ άλλοτε στην
εποχή μας, λόγω της πολιτικής της οικονομικής καταστροφής ατόμων και
χωρών που εφαρμόζεται από τους ισχυρούς, χρησιμοποιούσε ο Ειρηναίος στα βιβλία του.
Πρόκειται κυριολεκτικά για περιπτώσεις έμμεσων φόνων στις οποίες, βέβαια δεν χύνεται το αίμα, αλλά σκοτώνεται το πνεύμα, η ψυχή των άλλων. Κι αυτό γίνεται σήμερα σε πολλά σημεία του πλανήτη καθώς και στην Ε.Ε.
Την "λευκή σφαγή" ζούμε πάνω από 3 χρόνια στη χώρα μας: με την ανεργία στο 27,2%, με τους ανενεργούς νέους στο 59%, με τις απειράριθμες αυτοκτονίες, με την εξάπλωση της φτώχειας και της δυστυχίας σε περισσότερα κοινωνικά στρώματα, με τους αφρόντιστους αρρώστους, με τους κακοπληρωμένους εργαζόμενους σε αντίθεση με τις τιμές που κρατιούνται στο ύψος τους, με τα θύματα της λευκής τρομοκρατίας κ.λπ.
Για πρώτη φορά εδώ και πολλές γενιές, πολλοί γονείς φοβούνται ότι τα μελλοντικά πρότυπα διαβίωσης των παιδιών τους θα είναι χαμηλότερα από τα δικά τους. Η αίσθηση της αδυναμίας είναι ακόμη μεγαλύτερη, διότι εντός ή εκτός της κυβέρνησης, τα κεντροαριστερά ευρωπαϊκά κόμματα, η τρομερή κάποτε πολιτική φωνή των οργανωμένων εργατικών τάξεων, δεν φαίνονται πλέον σε θέση να εκπληρώσουν την ιστορική αποστολή τους ως προστάτες των θέσεων εργασίας, της ευημερίας και της κοινωνικής συνοχής.
Στις "λευκές σφαγές" είναι άγνωστοι οι θύτες. Οι σφαγείς είναι κρυμμένοι πίσω από χρηματιστηριακές εταιρείες, δανειστές τύπου Σάιλοκ, κράτη ρουφήχτρες, καρτέλ απληστίας.
Τα θύματα μη έχοντας φανερό αντίπαλο τα βάζουν με τον εαυτό τους, μεταξύ τους, με το Θεό, με τη μοίρα τους.
Αυτο-ενοχοποιούνται, ενώ αντίθετα κυριαρχεί η μοχθηρία του ισχυρού και η λεηλασία του πλεονέκτη.
Ιστορικά δεν πρέπει να έχει προ-υπάρξει ποτέ πριν με τρόπο τόσο άκαρδο, σκληρό και δογματικό, τόσο απόλυτη κυριαρχία των τραπεζών και των πολυεθνικών εις βάρος της κοινωνίας.
Γιατί ουσιαστικά αυτό είνα...
«Μπορείτε να ξεγελάσετε όλους τους ανθρώπους μερικές φορές και μερικούς ανθρώπους όλη την ώρα, όμως δεν μπορείτε να ξεγελάτε όλους τους ανθρώπους για πάντα.» Αιώνες μπροστά ο Αβραάμ Λίνκολν, 16ος Πρόεδρος των ΗΠΑ.
Το απόφθεγμα του, λες και ειπώθηκε μόλις σήμερα για τους άπληστους και άφιλους που αφήσαμε να κουμαντάρουν τη μοίρα του πλανήτη...
Πρόκειται κυριολεκτικά για περιπτώσεις έμμεσων φόνων στις οποίες, βέβαια δεν χύνεται το αίμα, αλλά σκοτώνεται το πνεύμα, η ψυχή των άλλων. Κι αυτό γίνεται σήμερα σε πολλά σημεία του πλανήτη καθώς και στην Ε.Ε.
Την "λευκή σφαγή" ζούμε πάνω από 3 χρόνια στη χώρα μας: με την ανεργία στο 27,2%, με τους ανενεργούς νέους στο 59%, με τις απειράριθμες αυτοκτονίες, με την εξάπλωση της φτώχειας και της δυστυχίας σε περισσότερα κοινωνικά στρώματα, με τους αφρόντιστους αρρώστους, με τους κακοπληρωμένους εργαζόμενους σε αντίθεση με τις τιμές που κρατιούνται στο ύψος τους, με τα θύματα της λευκής τρομοκρατίας κ.λπ.
Για πρώτη φορά εδώ και πολλές γενιές, πολλοί γονείς φοβούνται ότι τα μελλοντικά πρότυπα διαβίωσης των παιδιών τους θα είναι χαμηλότερα από τα δικά τους. Η αίσθηση της αδυναμίας είναι ακόμη μεγαλύτερη, διότι εντός ή εκτός της κυβέρνησης, τα κεντροαριστερά ευρωπαϊκά κόμματα, η τρομερή κάποτε πολιτική φωνή των οργανωμένων εργατικών τάξεων, δεν φαίνονται πλέον σε θέση να εκπληρώσουν την ιστορική αποστολή τους ως προστάτες των θέσεων εργασίας, της ευημερίας και της κοινωνικής συνοχής.
Στις "λευκές σφαγές" είναι άγνωστοι οι θύτες. Οι σφαγείς είναι κρυμμένοι πίσω από χρηματιστηριακές εταιρείες, δανειστές τύπου Σάιλοκ, κράτη ρουφήχτρες, καρτέλ απληστίας.
Τα θύματα μη έχοντας φανερό αντίπαλο τα βάζουν με τον εαυτό τους, μεταξύ τους, με το Θεό, με τη μοίρα τους.
Αυτο-ενοχοποιούνται, ενώ αντίθετα κυριαρχεί η μοχθηρία του ισχυρού και η λεηλασία του πλεονέκτη.
Ιστορικά δεν πρέπει να έχει προ-υπάρξει ποτέ πριν με τρόπο τόσο άκαρδο, σκληρό και δογματικό, τόσο απόλυτη κυριαρχία των τραπεζών και των πολυεθνικών εις βάρος της κοινωνίας.
Γιατί ουσιαστικά αυτό είνα...
«Μπορείτε να ξεγελάσετε όλους τους ανθρώπους μερικές φορές και μερικούς ανθρώπους όλη την ώρα, όμως δεν μπορείτε να ξεγελάτε όλους τους ανθρώπους για πάντα.» Αιώνες μπροστά ο Αβραάμ Λίνκολν, 16ος Πρόεδρος των ΗΠΑ.
Το απόφθεγμα του, λες και ειπώθηκε μόλις σήμερα για τους άπληστους και άφιλους που αφήσαμε να κουμαντάρουν τη μοίρα του πλανήτη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου