ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΜΟΥ ΒΗΜΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ. ΟΤΙ ΜΕ ΑΦΟΡΑ / ΣΥΓΚΙΝΕΙ /ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΖΕΙ / ΑΡΕΣΕΙ / ΠΕΙΡΑΖΕΙ. ΧΩΡΙΣ ΦΟΒΟ
Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2007
ΓΙΑ ΛΙΓΑ ΨΙΧΟΥΛΑ ΣΥΜΠΟΝΙΑΣ...
Γιορτινές κι «Άγιες» μέρες πλησιάζουν.
Στο πνεύμα των ημερών η συμπαράσταση και η συμπόνια στους αδύναμους και τους καταπονημένους από τη ζωή.
Τα φαινόμενα επαιτείας και επίκλησης για βοήθεια αυξάνονται αυτές τις μέρες ή ίσως γίνονται περισσότερο αισθητά γιατί αυτή την περίοδο νιώθουμε πιο ευάλωτοι, η συναίσθηση και η ευαισθησία μας ενεργοποιούνται σε μεγαλύτερο βαθμό.
Ρακοσυλλέκτες αγάπης παντού, ακόμη και σε χώρους που δεν περιμένεις να συναντήσεις, σε αιφνιδιάζουν με την επιμονή τους και σε εγκλωβίζουν πότε σε συναισθήματα ενοχής για την απαθή και άκαμπτη στάση σου και πότε σε συναισθήματα φιλευσπλαχνίας και ταυτόχρονης ανακούφισης γιατί εσύ είσαι σε πλεονεκτική θέση σε σχέση με αυτούς.
Σήμερα έχουν εκσυγχρονίσει τις μεθόδους τους αυτοί οι ρακοσυλλέκτες αγάπης. Δεν αρκούνται πλέον να εκφράσουν την ανάγκη τους για βοήθεια στην άκρη του δρόμου, αλλά εισχωρούν και στα μέσα μαζικής μεταφοράς κι αναγκάζουν τους χρήστες τους να τους συμπονέσουν, απαγγέλοντας το δικό τους ποίημα του πόνου και της δυστυχίας.
Τα "ποιήματα" είναι πανομοιότυπα σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις, λες κι ο δημιουργός τους δεν είχε έμπνευση, ή χειρότερα όλα έχουν τον ίδιο δημιουργό και μόνο οι εκτελεστές αλλάζουν.
Και ηχούν τόσο ψεύτικα, που ελάχιστοι συγκινούνται κι αποφασίζουν να βοηθήσουν.
Κάποιοι θα πεθάνουν σε στρώμα παραγεμισμένο με εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, ζητιάνοι από συνήθεια και πεποίθηση.
Και αν ανάμεσα τους κάποιοι πραγματικά έχουν ανάγκη;
Πώς να μαντέψεις τους πραγματικούς πένητες, να μην πάνε χαμένα τα όβολα που θα διαθέσεις;
Με αφορμή αυτόν τον προβληματισμό η σκέψη οδηγείται ακόμη πιο πέρα από αυτό που υποδηλώνει ο τίτλος.
Ποιοι τελικά είναι οι ρακοσυλλέκτες της αγάπης;
Αυτοί που θύματα ενός κοινωνικού ρατσισμού εξαιτίας μιας φυσικής αδυναμίας ή ενός ατυχήματος δεν είναι σε θέση να εξασφαλίσουν τα «προς το ζην» και εξαρτώνται από άλλους ζητώντας ψίχουλα αγάπης δηλαδή οικονομικής βοήθειας ή μήπως εκείνοι που είναι οικονομικά αυτόνομοι, φαινομενικά επαρκείς σε όλους τους τομείς, αλλά συναισθηματικά πληγωμένοι και αγωνίζονται μέσα από ένα βλέμμα, ένα μήνυμα, ένα άγγιγμα, για ψίχουλα αγάπης;
Σε αυτή την περίπτωση βέβαια τα ψίχουλα δεν έχουν υλικό αντίκρισμα, αλλά ισοδυναμούν με ανάγκη για ειλικρινές ενδιαφέρον, συντροφικότητα, μοίρασμα, κοινή πορεία στη ζωή.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου