ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΕ ΤΗ ΛΟΞΑ ΤΟΥ. ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ;

Αναστάτωση επικρατεί το τελευταίο διάστημα στο κέντρο της πόλης των Χανίων έξω από το υπεραστικό ΚΤΕΛ σε δρόμο με πολύ κίνηση, μαγαζιά κι ένα φροντιστήριο από ένα ναρκομανή γνωστό στις αστυνομικές αρχές, ο οποίος κυκλοφορεί ισχυριζόμενος ότι κρατάει όπλο και απειλεί όποιον βρεθεί στο διάβα του.

Οι αρχές τον αναζητούν ενώ είναι προφανές ότι δεν πρόκειται για εγκληματία αλλά για ασθενή που χρειάζεται βοήθεια....

Άστε τέτοιες μαλακίες και μαζέψτε τον για απόσυρση, πριν τον συναντήσω εγώ που περνώ συχνά από κει να μου κάνει νούμερα και του δείξω πόσα απίδια βάνει ο ντορβάς...

Μετά θα μου ζητούνε τα ρέστα οι αρχές...

Υποχρεωμένος είναι ο καθένας να ανέχεται το κάθε νεαρό ρεμάλι που ξέπεσε από δικά του λάθη;
Ή περιμένουν να πληρώσω εγώ για την "βοήθεια" του, δηλαδή να τον συντηρώ τζάμπα εφ όρου ζωής και να βρούνε και 1 - 2 θεσούλες κάποιοι παλαβογιατροί.

Αν συμμεριζόμουνα τη λόξα του κάθε ψευδο-ευαίσθητου που εμφανίζεται στην πόλη τελευταία, θάπρεπε μόνο να φροντίζω να ταίζω, να κοιμίζω και να ντύνω όλους τους λαθρο-εισβολείς που συνεχώς έρχονται ακάλεστοι κι αχρείαστοι, όλους τους ξεπεσμένους δικούς μας και ξένους χασικλήδες και μέθυσους, τους κατά φαντασία "κακοπαθημένους" οικόσιτους κι αδέσποτους σκύλους και τα ορφανά γατάκια, που τέτοια πλάσματα τετράποδα και δίποδα υπάρχουνε σε αφθονία εδώ, χωρίς να φταίω εγώ για την παρουσία τους και την κατάντια τους...

Ας φροντίσει ο καθείς μοναχός του το αντικείμενο της λόξας του, με δικά του μέσα χωρίς να απαιτεί τίποτα από τους άλλους (ιδίως τους φτωχούς στη λαϊκή που φορτώνεται τακτικά, αφού οι κονομημένοι τον έχουνε γραμμένο όπως πρέπει). Εξάλλου εντελώς δική του ήταν και η πρωτοβουλία να ασχοληθεί με αυτά, χωρίς να ρωτήσει κανένα πέρα από μερικούς όμοιους του, που δεν βάζουνε δεκάρα δική τους. Ας αξιοποιήσει την περιουσία του, τα λεφτά του και τα ρούχα του για τέτοια, χωρίς να απαιτεί των άλλων να πάνε για τον δικό του σκοπό.

Προσωπικά τα δικά μου παλιά ρούχα κι άλλη βοήθεια αλληλεγγύης θα πάνε (όπως έχουνε πάει πολλές φορές) σε δικούς μου που δουλεύουν σκληρά στα χωράφια, να πάρω όποτε έχει και μπορεί έναν τενεκέ φρέσκο λάδι, ένα βάζο γνήσιο μέλι, ένα κομμάτι καθαρό κρέας και λίγα χωριάτικα αυγά, αντί να τα χαραμίσω σε κανένα μέθυσο χασικλή να τα φορεί να κυλιέται στο παγκάκι όλη μέρα, όσο δεν παραπατεί με το μπουκάλι την μπύρα στο χέρι, σιχαμένο θέαμα και παρουσία χωρίς ελπίδα γιατρειάς, αφού πάντα ίδιος θάναι όσο ζήσει ακόμη.

Αυτή είναι η πραγματικότητα και σε όποιον αρέσει!

Ψευδο-ευαισθησίες δεν χωράνε σε καιρό κρίσης...