ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΕΙΟ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ...

Παρατήρησε, σκέψου κι αποφάσισε αν η φύση μας παρέχει το πληρέστερο και πιο οργανωμένο φαρμακείο.

Μια φέτα καρότο μοιάζει πολύ με το ανθρώπινο μάτι - είναι σαν να βλέπουμε την κόρη, την ίριδα και τις ακτινοειδείς ραβδώσεις του ματιού! ΝΑΙ η επιστήμη επιβεβαιώνει ότι τα καρότα προωθούν τη ροή αίματος στο μάτι και ενισχύουν τη λειτουργία του...

Η τομάτα είναι κόκκινη και έχει τέσσερις κοιλότητες ή κοιλίες. Και η καρδία είναι κόκκινη και έχει και αυτή τέσσερις κοιλίες. Η επιστημονική έρευνα δείχνει ότι η τομάτα είναι καταπληκτική τροφή για την καρδιά και το αίμα.

Τα σταφύλια σχηματίζουν τσαμπί που έχει το σχήμα της καρδιάς. Η κάθε ρόγα μοιάζει με αιμοσφαίριο και έχει αποδειχτεί ότι τα σταφύλια είναι καταπληκτική τροφή προς υποστήριξη και ενίσχυση της λειτουργίας της καρδιάς, που εκτός τούτου εμπλουτίζει και ισχυροποιεί το αίμα.

Το καρύδι μοιάζει με μικροσκοπικό εγκέφαλο με δύο ημισφαίρια και παρεγκεφαλίδες. Ακόμα και οι πτυχώσεις του καρυδιού του προσδίδουν την όψη του νεόφλοιου του εγκεφάλου. Γνωρίζουμε ότι τα καρύδια υποστηρίζουν την ανάπτυξη των νευροδιαβιβαστών στον εγκέφαλο.

Τα κοινά κόκκινα φασόλια μοιάζουν πολύ με τα ανθρώπινα νεφρά και όντως υποστηρίζουν στο κατακόρυφο τη λειτουγία τους...

Το σέλινο, το μποκ τσόι και το ρεβέντι μοιάζουν με κόκκαλα. Αυτές οι τροφές συντελούν στην ανάπτυξη δυνατών οστών. Τα οστά μας αποτελούνται κατά 23% από νάτριο. Αν δεν παίρνουμε αρκετό νάτριο με την τροφή μας, τότε το σώμα μας το αφαιρεί από τα κόκκαλα, με αποτέλεσμα αυτά να αποδυναμώνονται. Οι παρά πάνω τροφές ενιχύουν επομένως τη σκελετική μας δομή, όπως υποδηλώνει εξάλλου το σχήμα τους .

Η μελιτζάνα, τα αβοκάντο, τα αχλάδια ενισχύουν την υγεία και τη λειτουγία της μήτρας, καθώς και του τραχήλου της μήτρας - ενδιαφέρον δε παρουσιάζει το γεγονός ότι το σχήμα τους θυμίζει πολύ αυτό το γυναικείο όργανο. Σήμερα, η επιστημονική έρευνα έχει αποδείξει ότι η κατανάλωση ενός αβοκάντο την εβδομάδα συντελεί στην εξισορρόπηση των ορμονών μιας γυναίκας και ότι τη βοηθάει να χάσει το βάρος που έχει πάρει μετά από γέννα και ότι την προστατεύει από καρκίνο του τραχήλου της μήτρας. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει δε το γεγονός ότι το άνθος του αβοκάντο χρειάζεται ακριβώς 9 μήνες για να αναπτυχθεί σε ώριμο φρούτο. Στα πιο πάνω λαχανικά και φρούτα υπάρχουν πάνω από 14.000!!! φωτολυτικές θρεπτικές ουσίες (η σύγχρονη επιστήμη έχει μελετήσει ΜΟΛΙΣ 141 από αυτές).

Τα σύκα είναι γεμάτα σπόρια και αναπτύσσονται ανά δύο. Τα σύκα αυξάνουν την κινητικότητα των σπερματοζωαρίων και έτσι βοηθούν στην καταπολέμηση της στειρότητας στους άντρες.

Η γλυκοπατάτα μοιάζει πολύ με το πάγκρεας και ενισχύει τη λειτουργία του παγκρέατος προσφέροντας ανεκτίμητη βοήθεια στους διαβητικούς με το να σταθεροποιεί το γλυκαιμικό δείκτη.

Οι ελιές ενισχύουν την υγεία και τη λειτουργία των ωοθηκών.

Τα γκρέιπφρουτ, τα πορτοκάλια και άλλα εσπεριδοειδή έχουν εκπληκτική ομοιότητα με τους μαστικούς αδένες γυναικών και όντως βοηθούν να παραμένουν τα στήθη των γυναικών υγιή και διευκολύνουν τη ροή του λέμφους εντός του λεμφικού συστήματός των στηθών..

Τα κρεμμύδια έχουν το σχήμα κυττάρου. Η επιστημονική έρευνα έχει αποδείξει ότι τα κρεμμύδια βοηθούν τα κύτταρα να απαλλαγούν από τοξίνες. Επίσης, όταν τα κόβουμε, παράγουν δάκρυα, καθαρίζοντας επιθηλιακά κύτταρα του ματιού.

Πριν σπεύσεις στο φαρμακείο της γειτονιάς σου, επισκέψου το φαρμακείο της φύσης...

ΜΕΤΑ ΤΗ ΒΡΟΧΗ...

Για 3 μέρες έπεφτε δυνατή βροχή, πολλαπλώς χρήσιμη βεβαίως τέτοια εποχή...

Ξέπλυνε καλά - καλά και την ατμόσφαιρα και ιδού σήμερα ένας ζεστός και λαμπρός αγιο-Δημητριάτικος ήλιος, να φωτίσει μια πεντακάθαρη φύση, σε περιοχή της Κρήτης.

ΠΟΛΕΜΟΣ ΧΡΩΜΑΤΩΝ...

Λέει ένας όμορφος Γαλλικός μύθος πως στην φύση τα χρώματα συγκεντρώθηκαν μια μέρα για να κρίνουν ποιο είναι το δυνατότερο, να το ανακηρύξουν βασιλιά τους.

Άρχισαν λοιπόν να μαλώνουν. Το καθένα υποστήριζε πως αυτό είναι το σπουδαιότερο, το ομορφότερο, το χρησιμότερο...

- Το πράσινο έλεγε πως είναι το σημαντικότερο, αφού αυτό εκπροσωπεί τη ζωή και την ελπίδα των ανθρώπων. Στο κάτω - κάτω, έλεγε πως είναι αυτό που βάφει το χορτάρι, τα δέντρα με τα φυλλώματά τους, τη φύση. Χωρίς εμένα, υποστήριζε, τα ζώα θα πέθαιναν αφού δεν θα υπήρχε τίποτε στον κάμπο για να φάνε. Ρίξτε μια ματιά στη γη και θα καταλάβετε...

- Το γαλάζιο αντιπρότεινε σε όλους να στραφούν προς τον ουρανό, ή να δουν τα βάθη των ωκεανών. Το νερό των ωκεανών, είπε, είναι η βάση της ζωής, ενώ ο ουρανός προσφέρει την πολύτιμη αναπνοή, ειρηνεύει τα πνεύματα και χαρίζει γαλήνη...

- Το κίτρινο χαμογέλασε υποστηρίζοντας με τη σειρά του πως αυτό είναι που φέρνει στους ανθρώπους το γέλιο, τη χαρά, τη θέρμη. Απόδειξη; Κίτρινο χρώμα έχει ο Ήλιος, τα αστέρια και η Σελήνη. Κάθε φορά που αντικρίζει κάποιος ένα ηλιοτρόπιο αισθάνεται ευτυχισμένος, κατέληξε...

- Το πορτοκαλί πήρε το λόγο σκεπάζοντας με τη φωνή του τις ενστάσεις των άλλων. Ισχυρίστηκε πως είναι το χρώμα της υγείας και της δύναμης. Ίσως ο κόσμος να έρχεται λιγότερο σε επαφή μαζί του, όμως αυτό καλύπτει τις βασικότερες  ανάγκες του ανθρώπου. Μεταφέρω μέσα μου τις πιο σημαντικές βιταμίνες. Σκεφθείτε τα καρότα, τις κολοκύθες, τα πορτοκάλια, τα μάνγκο, τις παπάγιες. Δεν με βρίσκετε πάντα και παντού, αλλά όταν χρωματίζω με την παρουσία μου τον ουρανό την αυγή ή το δείλι, την ομορφιά εκείνη κανένα άλλο χρώμα δεν τη φτάνει...

- Το κόκκινο που δεν μιλούσε μέχρι τότε, πήρε το λόγο και είπε πως αυτό πρέπει να γίνει αρχηγός, διότι είναι το αίμα της ζωής. Είναι το χρώμα του κινδύνου, της γενναιότητας. Είναι πάντα προετοιμασμένο για οποιαδήποτε κήρυξη πολέμου. Χωρίς την παρουσία μου, η γη θα ήταν άδεια σαν το φεγγάρι, είπε. Και επειδή εγώ εκφράζω το πάθος, τον έρωτα, το κόκκινο τριαντάφυλλο, το αλεξανδρινό, την παπαρούνα, είμαι η ζωή της ζωής...

- Το πορφυρό με τη σειρά του, ισχυρίστηκε πως αυτό, όντας το χρώμα των βασιλέων, της εξουσίας και της σοφίας, πρέπει να ηγηθεί των άλλων χρωμάτων...

Τελικά μίλησε και το λουλάκι. Υποστήριξε πως είναι το χρώμα της σιωπής και άρα το ισχυρότερο όλων. Εκπροσωπώ τη σκέψη και το στοχασμό, τη σκιά του σούρουπου και τα βάθη του νερού. Με χρειάζεστε για την ισορροπία σας, για την αντίθεση και την εσωτερική γαλήνη σας, είπε...

Ο καβγάς άρχισε να στρέφεται σε χάβρα, ώσπου μια αστραπή διέσχισε τον ουρανό ακολουθούμενη από ένα δυνατό κεραυνό. Μια βροχή άρχισε να πέφτει ραγδαία.

Φοβισμένα τα χρώματα κούρνιασαν το ένα δίπλα στο άλλο. Άρχισαν να τρέμουν. Τότε μίλησε η βροχή:

- Ανόητα! είπε. Όλη μέρα φλυαρείτε προσπαθώντας το καθένα σας να κυριαρχήσει πάνω στα άλλα. Και αγνοείτε ότι υπάρχετε για ένα ειδικό σκοπό, μοναδικό και διαφορετικό. Εκεί είναι και η ομορφιά  σας. Ενώστε τα χέρια σας, λοιπόν, και ακολουθείστε με...

Και έτσι έκαναν τα χρώματα. Η βροχή τους ξαναμίλησε:

- Από δω και πέρα όταν θα έρχομαι στη Γη, το καθένα σας θα ανεβαίνει στον ουρανό για να σχηματίζετε όλα μαζί ένα πανέμορφο ουράνιο τόξο. Μόνο τότε θα μπορείτε να συμβιώνετε αρμονικά.

Το ουράνιο τόξο θα αποτελεί για το μέλλον όλης της γης ένα σημάδι αισιοδοξίας και ελπίδας. Και κάθε φορά που εγώ θα ξεπλένω τον κόσμο, θα με συνοδεύετε μετά εσείς για να θυμίζετε ότι οι άνθρωποι οφείλουν να εκτιμούν και να βοηθούν ο ένας τον άλλο...

ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ. CALL OF THE MOUNTAN (MOVIE)...

Η ταινία αυτή του Στέλιου Αποστολόπουλου από το 2009, αφηγείται την ιστορία του Γιάννη ο οποίος μετά τη δολοφονία του ξάδελφου του Ηλία αφήνει τη γυναίκα του και τον 8χρονο γιό του που ζουν στην πόλη και μετακομίζει σε ένα απόκρημνο χωριό, στα Λευκά Όρη της Κρήτης.

Παίρνει την απόφαση να συνεχίσει το επάγγελμα του Ηλία, αυτό του παραδοσιακού βοσκού, τιμώντας έτσι τη μνήμη του ξάδελφου του. Ένα επάγγελμα που διατηρείται ζωντανό από ελάχιστους ανθρώπους που βρίσκονται ανάμεσα των χιονισμένων βουνών και της Λιβυκής Θάλασσας...

ΦΥΣΗ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ...

Ο ξεχωριστός σεισμός των 8,9 Ρίχτερ, συγκρίσιμος με αυτόν της Σουμάτρας των 9,3 Ρίχτερ το 2004, δείχνει το πόσο ανήμπορος και ανεπαρκής είναι ο άνθρωπος μπροστά στις ανεξέλεγκτες δυνάμεις της Φύσης...

Η απομυθοποίηση του Εγκέλαδου, του μυθικού αρχηγού των Γιγάντων, γιου της Γης και του Ουρανού, που τον καταδίκασε η Αθηνά να βρίσκεται στα έγκατα της μάνας του φυλακισμένος και ο οποίος στην προσπάθειά του να ελευθερωθεί προκαλεί σεισμούς.

Είναι εντέλει ο άνθρωπος και αστείος, αφού παρά τους κομπασμούς του κυριαρχεί με τις αποφάσεις του στον κόσμο, αδυνατώντας στο να προβλέψει που και πότε θα γίνει ένας σεισμός και ποια η έντασή του, για να αποτρέψει καταστροφές οικισμών, οικοσυστημάτων και έμβιων όντων.

Στην πιο προετοιμασμένη και οργανωμένη χώρα, πάνω στο θέμα των σεισμών, την Ιαπωνία, τα 8,9 Ρίχτερ δείχνουν την απόλυτη κυριαρχία της Φύσεως και την αδυναμία των ανθρώπων να την υποτάξουν αποτελεσματικά. Είμαστε έρμαια των ιδιοτροπιών της.

Ο μεγάλος σεισμός με επίκεντρο θαλάσσια περιοχή, το τσουνάμι που ακολουθεί, μια ακολουθία εκτώνωσης ενός φυσικού φαινομένου, δείχνουν πόσο αδύναμος είναι ο άνθρωπος.

Ένα γεωλογικό συμβάν από θαμμένες στα έγκατα της γης δυνάμεις ηλικίας εκατομμυρίων ετών ζητάει εκτόνωση, με τον μεγάλο σεισμό κι ακολουθούν παρενέργειες από την θάλασσα που διαταράχτηκε η ηρεμία της βίαια. Επιπλέον συνέπειες από την πυρηνική ενέργεια, αποτέλεσμα της σύγχρονης ανθρώπινης προόδου, επαυξάνουν την αρχική φυσική καταστροφή.

Το τίμημα της ανάπτυξης. Η φύση εσωτερική και εξωτερική μας υπενθυμίζει αδιαλλείπτως ότι δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα. Τουλάχιστον στο πνευματικό και τεχνολογικό επίπεδο που βρισκόμαστε.

Πρόκειται για τη φοβερότερη φυσική καταστροφή την οποία μόνοι οι Ιάπωνες μπορούσαν ν' αντιμετωπίσουν με τις λιγότερες απώλειες, λόγω της συνεχούς εκπαιδεύσεώς τους και της σεισμογένειας της χώρας τους. Λες και ήταν προπονημένοι από καιρό για το πώς θα αντιμετωπίσουν την ανίκητη φύση, σε μια μάχη που ήξεραν από πριν ότι είναι χαμένη. Με σχεδόν ανέκφραστα πρόσωπα χωρίς ουρλιαχτά και πανικό, με ένα κινητό βιντεοσκοπούσαν ή φωτογράφιζαν στιγμές που δεν ξέρω αν έχει ξαναζήσει η σύγχρονη ανθρωπότητα.

Ομως η θάλασσα δεν είναι απόλυτα αντιμετωπίσιμη, αφού μετά από έναν τέτοιο σεισμό δημιουργείται το παλιρροϊκό κύμα το γνωστό τσουνάμι, που φθάνει μέχρι και 20 μέτρα ύψος και προχωρεί στις παράκτιες περιοχές σε βάθος εκατοντάδων μέτρων, καταστρέφοντας ό,τι βρεθεί εκτεθειμένο στη στεριά.
Οι κάτοικοι της νοτιοανατολικής Ασίας παλαιότερα για ν' αποφύγουν τέτοιους κινδύνους κατοικούσαν στην ενδοχώρα, αφήνοντας να ευδοκιμούν στις ακτές ριζοφόρα δάση, πού εμπόδιζαν τη δύναμη των κυμάτων. Οταν ο εκσυγχρονισμός αποψίλωσε τις ακτές για να χτίσει ξενοδοχεία και ξερίζωσε τις κοραλλιογενείς περιοχές για να εκθρέψει καραβίδες και γαρίδες προς εξυπηρέτηση της τουριστικής ζήτησης, τότε και η Φύση δεν μπορεί παρά να εκδικηθεί...

Όσο κι αν εξελιχθεί η τεχνολογία ο άνθρωπος δεν θα μπορέσει ποτέ να ελέγξει τις ιδιοτροπίες του πλανήτη με τις θεομηνίες, τις επιδημίες και τους ολέθρους. Θεωρίες περί της αποτροπής των καταστροφών υπάρχουν πολυάριθμες. Ομως μόνο πολύ ανεπτυγμένες οικονομικώς χώρες και από έλλογους ανθρώπους μπορούν να εφαρμόσουν προοπτικές ελέγχου μεθόδων καταστροφής.

Η Φύση διδάσκει την ανθρωπότητα. Δίνει η ίδια την τεχνογνωσία για την αντιμετώπιση των δικών της επεμβάσεων. Παρά ταύτα κανείς δεν μπορεί να προφυλαχθεί με ασφάλεια...

ΚΑΛΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΩΡΓΗ...

Σε τροχαίο δυστύχημα και για τσάκ του δευτερόλεπτου, άφησες τον κόσμο τούτο Γιώργη.

Έτσι για το τίποτα, για κάτι που μπορούσε να μην είχε συμβεί ποτέ εκτός κείνο το μοιραίο δευτερόλεπτο της γκέλας του οχήματος σου με το διερχόμενο αμάξι, που σαν πιο ανίσχυρο κι απροστάτευτο, σ' έστειλε στον άλλο κόσμο πρόωρα...

Το όχημα σου αυτό που αγάπησες με πάθος: το παλιό σου ποδήλατο. Αυτό που μια ζωή καβαλούσες για μετακίνηση και άσκηση. Που πάνω του έκανες δεκάδες χιλιόμετρα ημερησίως, χωρίς να κουράζεσαι ιδιαιτέρως αφού σου είχε γίνει τρόπος ζωής...

Ταυτόχρονα με τις οικολογικές σου ανησυχίες, την αγάπη σου για την φύση, τα κάθε λογής δέντρα και τα αδέσποτα ζώα, για τα αποθέματα νερού που χάνονται στην θάλασσα άδικα, το επίπεδο της τοπικής λίμνης που υδροδοτεί την πόλη που ολοένα μειώνεται, τα χελιδόνια που παρακολουθούσες τον ερχομό και τον μισεμό τους κάθε καλοκαίρι, το βραδινό κολύμπι στη ζεστή θάλασσα, τις ανθισμένες αμυγδαλιές που θαύμαζες κάθε Φλεβάρη, τα πεσμένα κίτρινα φύλλα κάθε Οκτώβρη στο δασάκι που είχες εντοπίσει και πρόσεχες.

Όλα αυτά που με καλούσες να φωτογραφήσω για σένα κι ανέβαλλα, λέγοντας σου "έχουμε καιρό"...

Τη διαφωνία μας για την καθημερινή μας άσκηση, εσύ προτιμούσες την αερόβια για αντοχή κι εγώ την βαριά με αντίσταση για δύναμη και όγκο.

Για το ποιός έχει περπατήσει περισσότερα χιλιόμετρα στην ζωή του και φτάνει στον προορισμό του πιο ξακούραστος παρά την ηλικία μας πια, αν και ήσουν αρκετά μεγαλύτερος μου...

Την συμφωνία μας για τα ηλιοστάσια και τις ισημερίες, αφού και οι δυο δεν χάναμε ευκαιρία να χαλαρώσουμε και ν'απολαύσουμε ένα ανέφελο ηλιοβασίλεμα ή ανατολή χειμώνα - καλοκαίρι και μια βραδιά με πανσέληνο, αν και από διαφορετικά μέρη που βόλευαν τον καθένα...

Με ήξερες από τον δρόμο όπου μου μιλούσες πότε - πότε στα όρθια, με μένα και μερικούς ακόμη ανθρώπους όλους κι όλους...

Ούτε δικούς σου ανθρώπους, συγγενείς, είχες κοντά σου. Για αυτό δεν πήρανε πολλοί χαμπάρι που πήγες έτσι άδικα χαμένος Γιώργη...

Ούτε οι "Οικολόγοι" που εμφανίζονται μόνο προεκλογικά, ούτε οι "Ποδηλάτρεις" μαζί με τους οποίους αγωνιζόσουν να φτιαχτούν ποδηλατόδρομοι και να μπει στη ζωή και την συνείδηση του πολύ κόσμου το ποδήλατο, δίνοντας το παρών σε κάθε τους εκδήλωση για χρόνια. Ούτε από το Ανοιχτό Λαϊκό Πανεπιστήμιο του Δήμου, όπου εγγραφόσουν από τους πρώτους και παρακολουθούσες ανελλιπώς τις διαλέξεις του κάθε χρόνο, από την αρχή της λειτουργίας του...

[Τελικά οι δεύτεροι έκαναν μια υπόμνηση την ώρα που έγραφα αυτές τις γραμμές, που την είδα αργότερα]

Ποδήλατα θα συνεχίσουν να κυκλοφορούνε στους δρόμους και μετά από σένα, ανατολές και ηλιοβασιλέματα θα αρχίζουν και θα κλείνουν κάθε μέρα όσο υπάρχει η Γη και τα χελιδόνια σου θα έρχονται και θα φεύγουν στις ημερομηνίες που παρατηρούσες...

Έτσι απλά, λίγα λόγια για σένα Γιώργη, αντί του εννιάμερου σου...

ΤΑ ΦΥΣΙΚΑ ΑΓΑΘΑ ΚΙ ΕΜΕΙΣ...

Ο αέρας, το οξυγόνο, ο ήλιος, η θάλασσα, η αμμουδιά, το χώμα, ένα δέντρο, η σκιά του είναι φυσικά αγαθά ελεύθερα για όλους, δημόσια.

Αυτόκλητοι πρωταγωνιστές της κοσμογονίας, αέναα δωρήματα της μάνας Φύσης στον άνθρωπο, για να αναπνέει, να τρέφεται, να ξεδιψάει, να ταξιδεύει, να δροσίζεται, να ξαποσταίνει, να δημιουργεί. Να φυγαδεύεται στην ομορφιά, στη φαντασία, στην έμπνευση, στη γαλήνη. Με μια ματιά, με μια ανάσα, μ' ένα αφούγκρασμα.

Μόνο που δεν προικίστηκαν με αυτοάμυνα. Έτσι τουλάχιστον πιστεύουμε οι άνθρωποι, που επινοήσαμε κάθε μέσο θεμιτής και αθέμιτης άμυνας, για να προστατεύσουμε τη ζωή μας από τη βία, την εκμετάλλευση, την ταπείνωση.

Μικρόψυχοι πάλι εμείς, ζηλέψαμε την αθανασία και την αφθαρσία των αγαθών αυτών και βαλθήκαμε να τα ξεκάνουμε.

Ρυπάναμε τον αέρα, δηλητηριάσαμε το νερό και το έδαφος, κάψαμε τα δάση μας, αποδεκατίσαμε τον άμαχο πληθυσμό πτηνών και τετράποδων, ξεριζώσαμε κάθε πράσινο φυλλαράκι για να στρώσουμε στη θέση του ακριβούς και στιλπνούς χλοοτάπητες!


Εντελώς αναίμακτοι. Έτσι λανθασμένα όπως τώρα αποδεικνύεται, νομίσαμε.

Πλαντάζουμε από το διοξείδιο του άνθρακα, τα φυτοφάρμακα ανιχνεύονται στα μαλλιά των παιδιών μας, τα ακραία καιρικά φαινόμενα απειλούν τη ζωή μας, κουλουριαζόμαστε από τους πόνους που μας προκαλούν οι γαστρεντερίτιδες, το δέρμα μας γεμίζει από τα εξανθήματα που αφήνει πάνω μας η μολυσμένη θάλασσα.

Δεν έφτανε αυτό.

Θάλλασα, ήλιος, ακρογιαλιά. Αγαθά δημόσια, αδιατίμητα. Κι όμως κάποιοι σκεφτήκαμε να τα τυλίξουμε με ένα χαρτί πολυτελείας, να τα σετάρουμε με ένα ζευγάρι ξαπλώστρες και μια ομπρέλα και να τα κοστολογήσουμε ακριβά.

Συρρικνώσαμε κάθε σπιθαμή ακρογιαλιάς με πολυτελή κτίσματα πολλών αστέρων, αναψυκτήρια και καντίνες με την οχληρή παρουσία μας εκδιώξαμε τα γηγενή φερέοικα πλάσματά της, εμείς οι πολιτισμένοι αποικιοκράτες της προόδου και της ανάπτυξης.

Ζητάμε άσυλο διωγμένοι από τον αφόρητο συνωστισμό της πόλης, σε κάποια απλόχωρη ακροθαλασσιά, αλλά κάποιοι από εμάς την έχουν καταλάβει ήδη έχοντας στήσει αμέτρητα πλαστικά ή ξύλινα ανάκλιντρα για να τοποθετήσουμε τα ταριχευμένα από τη μαλθακότητα κορμιά μας.

Δεν έχουμε την πολυτέλεια να στεγνώσουν τα σώματά μας πάνω στα θαλασσόλουστα βότσαλα ή την υγρή ζεστή άμμο, με την αλισάχνη να ζωγραφίζει το δέρμα μας.

Η θαλάσσια αύρα και το αυγουστιάτικο μελτέμι πήραν τη μυρωδιά των μεθυσμένων χνότων των οπαδών των beach parties. Ο φλοίσβος των κυμάτων αιχμαλωτίστηκε από τις ξενόφερτες μουσικές ιαχές. Τα αλμυρίκια φύραναν από τα αποτσίγαρα και τα κονσερβοκούτια.

Κλέψαμε τον ζωτικό χώρο όσων θέλουν να ατενίζουν το απέραντο γαλάζιο, να ερωτοτροπούν με τη χρυσαφένια άμμο, να γαληνεύουν με τον παφλασμό των κυμάτων, να συνομιλούν με τις αρχέγονες δυνάμεις της φύσης, να υπακούουν στα κελεύσματά της για σεβασμό στην ακοίμητη φλόγα της παντοδυναμίας της.

Ελεύθερα αγαθά. Πότε πια θα σταματήσουμε να τα αλυσοδένουμε με τα δεσμά της αλαζονείας και της απληστίας μας;

ΚΟΝΤΟΦΘΑΛΜΟΙ ΚΙ ΕΠΙΠΟΛΑΙΟΙ...

Νομίζουμε ότι είμαστε ανεξάρτητοι σε ένα κόσμο αντικειμένων. Στην ουσία είμαστε αλληλεξαρτώμενοι σε ένα κόσμο υποκειμένων...

Οτιδήποτε μας περιστοιχίζει παίζει ρόλο στη ζωή μας κι εμείς στη δική του. Έμψυχο ή άψυχο, δεν έχει σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι η σχέση αλληλεξάρτησης και συμβίωσης που εκατομμύρια χρόνια υπάρχει επάνω σ' αυτόν τον πλανήτη...

Κι όμως μερικοί άνθρωποι επιλέγουν να την αγνοούν.
Πόσο κοντόφθαλμοι και επιπόλαιοι είναι...
Υπάρχουν άνθρωποι που συμπεριφέρονται εγωιστικά και επιπόλαια στη φύση, νομίζοντας έτσι ότι οι ίδιοι δεν πρόκειται να επηρεαστούν από τη συμπεριφορά τους αυτή...

Συμβαίνει με τα μπαζωμένα ρέματα και τις πλημμύρες. Κάποιοι άλλοι, καταστρέφουν τη φύση, για να χτίσουν τα εξοχικά τους. Δείτε όμως, ποια σπίτια καίγονται πρώτα, όταν η φωτιά καταστρέφει το δάσος. Μολύνουν την ατμόσφαιρα επειδή αδιαφορούνε για τους ρύπους του αυτοκινήτου τους και ξεχνούνε ότι τον ίδιο αέρα αναπνέουν τα παιδιά τους...

Όσοι επιλέγουν να ζουν καλά πρέπει να βοηθήσουν άλλους να ζουν καλά, γιατί η αξία μιας ζωής μετριέται από τις άλλες ζωές που αγγίζει.

Κι εκείνοι που επιλέγουν να είναι ευτυχείς θα πρέπει να βοηθούν άλλους να βρουν ευτυχία, γιατί η ευτυχία κι η ευημερία καθενός είναι συνδεδεμένη με την ευτυχία και την ευημερία όλων. Όλοι όσοι θέλουν να ζουν ειρηνικά θα πρέπει κι οφείλουν να βοηθούν τους πλησίον τους να έχουν ειρήνη...

Δεν είμαστε αυτόνομοι. Ο καθένας με τον τρόπο του, υπηρετεί, αναβαθμίζει ή καταστρέφει την αρμονία που τον περιστοιχίζει.

Φαίνεται παραστατικά με την ιστορία ενός χωρικού που καλλιεργούσε καλό καλαμπόκι το οποίο πάντα διακρινότανε. Κάθε χρόνο έφερνε το καλαμπόκι του στην έκθεση της πολιτείας που έμενε και κέρδιζε το πρώτο βραβείο.

Μια χρονιά ένας δημοσιογράφος του πήρε συνέντευξη κι έμαθε κάτι πολύ ενδιαφέρον για τον τρόπο που το καλλιεργούσε...

Ο δημοσιογράφος ανακάλυψε ότι ο αγρότης μοιραζόταν τον σπόρο του καλαμποκιού του με τους γείτονές του.

- Πώς μπορείτε να μοιράζεστε τον καλύτερο σπόρο σας με τους γείτονές σας, όταν κι αυτοί φέρνουν καλαμπόκι στην έκθεση, σε ανταγωνισμό μαζί σας, κάθε χρόνο; ρώτησε ο δημοσιογράφος...

- Μα δεν το ξέρετε, κύριε; είπε ο αγρότης...Ο άνεμος ξεσηκώνει την γύρη από το καλαμπόκι, όταν ωριμάζει και την μεταφέρει από χωράφι σε χωράφι. Αν οι γείτονές μου καλλιεργούν κατώτερης ποιότητας καλαμπόκι, η επικονίαση αυτής της γύρης σταθερά θα υποβαθμίζει την ποιότητα του δικού μου καρπού. Αν θέλω να παράγω καλό καλαμπόκι θα πρέπει να βοηθήσω τους γείτονές μου να καλλιεργούν καλό καλαμπόκι!

Ο αγρότης της ιστορίας μας γνωρίζει καλά την αλληλουχία της ζωής. Το καλαμπόκι του δεν μπορεί να βελτιώνεται αν δεν βελτιώνεται και το καλαμπόκι του γείτονα. Το ίδιο ισχύει και σε όλα τα άλλα επίπεδα της ζωής...

Αυτό είναι το μάθημα για τον καθένα μας!