ΚΑΛΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΩΡΓΗ...

Σε τροχαίο δυστύχημα και για τσάκ του δευτερόλεπτου, άφησες τον κόσμο τούτο Γιώργη.

Έτσι για το τίποτα, για κάτι που μπορούσε να μην είχε συμβεί ποτέ εκτός κείνο το μοιραίο δευτερόλεπτο της γκέλας του οχήματος σου με το διερχόμενο αμάξι, που σαν πιο ανίσχυρο κι απροστάτευτο, σ' έστειλε στον άλλο κόσμο πρόωρα...

Το όχημα σου αυτό που αγάπησες με πάθος: το παλιό σου ποδήλατο. Αυτό που μια ζωή καβαλούσες για μετακίνηση και άσκηση. Που πάνω του έκανες δεκάδες χιλιόμετρα ημερησίως, χωρίς να κουράζεσαι ιδιαιτέρως αφού σου είχε γίνει τρόπος ζωής...

Ταυτόχρονα με τις οικολογικές σου ανησυχίες, την αγάπη σου για την φύση, τα κάθε λογής δέντρα και τα αδέσποτα ζώα, για τα αποθέματα νερού που χάνονται στην θάλασσα άδικα, το επίπεδο της τοπικής λίμνης που υδροδοτεί την πόλη που ολοένα μειώνεται, τα χελιδόνια που παρακολουθούσες τον ερχομό και τον μισεμό τους κάθε καλοκαίρι, το βραδινό κολύμπι στη ζεστή θάλασσα, τις ανθισμένες αμυγδαλιές που θαύμαζες κάθε Φλεβάρη, τα πεσμένα κίτρινα φύλλα κάθε Οκτώβρη στο δασάκι που είχες εντοπίσει και πρόσεχες.

Όλα αυτά που με καλούσες να φωτογραφήσω για σένα κι ανέβαλλα, λέγοντας σου "έχουμε καιρό"...

Τη διαφωνία μας για την καθημερινή μας άσκηση, εσύ προτιμούσες την αερόβια για αντοχή κι εγώ την βαριά με αντίσταση για δύναμη και όγκο.

Για το ποιός έχει περπατήσει περισσότερα χιλιόμετρα στην ζωή του και φτάνει στον προορισμό του πιο ξακούραστος παρά την ηλικία μας πια, αν και ήσουν αρκετά μεγαλύτερος μου...

Την συμφωνία μας για τα ηλιοστάσια και τις ισημερίες, αφού και οι δυο δεν χάναμε ευκαιρία να χαλαρώσουμε και ν'απολαύσουμε ένα ανέφελο ηλιοβασίλεμα ή ανατολή χειμώνα - καλοκαίρι και μια βραδιά με πανσέληνο, αν και από διαφορετικά μέρη που βόλευαν τον καθένα...

Με ήξερες από τον δρόμο όπου μου μιλούσες πότε - πότε στα όρθια, με μένα και μερικούς ακόμη ανθρώπους όλους κι όλους...

Ούτε δικούς σου ανθρώπους, συγγενείς, είχες κοντά σου. Για αυτό δεν πήρανε πολλοί χαμπάρι που πήγες έτσι άδικα χαμένος Γιώργη...

Ούτε οι "Οικολόγοι" που εμφανίζονται μόνο προεκλογικά, ούτε οι "Ποδηλάτρεις" μαζί με τους οποίους αγωνιζόσουν να φτιαχτούν ποδηλατόδρομοι και να μπει στη ζωή και την συνείδηση του πολύ κόσμου το ποδήλατο, δίνοντας το παρών σε κάθε τους εκδήλωση για χρόνια. Ούτε από το Ανοιχτό Λαϊκό Πανεπιστήμιο του Δήμου, όπου εγγραφόσουν από τους πρώτους και παρακολουθούσες ανελλιπώς τις διαλέξεις του κάθε χρόνο, από την αρχή της λειτουργίας του...

[Τελικά οι δεύτεροι έκαναν μια υπόμνηση την ώρα που έγραφα αυτές τις γραμμές, που την είδα αργότερα]

Ποδήλατα θα συνεχίσουν να κυκλοφορούνε στους δρόμους και μετά από σένα, ανατολές και ηλιοβασιλέματα θα αρχίζουν και θα κλείνουν κάθε μέρα όσο υπάρχει η Γη και τα χελιδόνια σου θα έρχονται και θα φεύγουν στις ημερομηνίες που παρατηρούσες...

Έτσι απλά, λίγα λόγια για σένα Γιώργη, αντί του εννιάμερου σου...