Το ότι παίρνονται σκληρά και πρωτοφανή μέτρα από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, για την ανάταξη της ελληνικής οικονομίας, δεν υπάρχει αμφιβολία. Όλοι τα αισθανόμαστε στο πετσί μας.
Το ότι θα παρθούν κι άλλα, ουδεμία αμφιβολία υπάρχει. Αυτό όμως που αμφισβητείται σε ολοένα μεγαλύτερο ποσοστό είναι η αποτελεσματικότητα των μέτρων αυτών. Δε βλέπουμε αλλαγές και δεν υπάρχει ελπίδα για την ώρα.
Το χειρότερο είναι ότι σύμφωνα με πρόσφατη πανελλαδική δημοσκόπηση τα συναισθήματα που κυριαρχούν τους πολίτες δεν είναι πια η υπομονή και η καρτερικότητα, αλλά η οργή, η απογοήτευση κι ο φόβος. Η πλειοψηφία των ερωτηθέντων θεωρεί τις νέες διατάξεις στο ασφαλιστικό άδικες, έστω κι αν τις χαρακτηρίζει μερικώς αναγκαίες...
Φυσικά το κύμα οργής που επικρατεί σιγά - σιγά, αν η κυβέρνηση δεν προλάβει να το αναστρέψει με ορισμένα κατευναστικά μέτρα, κανείς δεν ξέρει πού μπορεί να οδηγήσει...
Σε ότι αφορά ειδικότερα το συναίσθημα θυμού, δεν έχει διαμορφωθεί ακόμη μια "συλλογική οργή". Δηλαδή μια συλλογικά συνειδητοποιημένη οργή με περιεχόμενο και πολιτικές προεκτάσεις, ώστε να μαζικοποιηθεί.
Σήμερα ο θυμός παραμένει προσωπική υπόθεση του καθενός μας, πολλές φορές μάλιστα είναι συγκεχυμένος ως προς τα αίτια και τα δυνητικά αποτελέσματά του. Δεν βλέπουμε δε η κυβέρνηση να έχει αντιληφθεί το μέγεθος αυτού του θυμού, ούτε καν κάνει κάποια προσπάθεια ώστε αυτός να διοχετευτεί αλλού.
Εκείνο που κυρίως πρέπει να μας ανησυχεί επίσης είναι ότι το κλίμα ανασφάλειας και αβεβαιότητας που επικρατεί στην Ελληνική κοινωνία έχει επιπτώσεις στο όλο πολιτικό σύστημα (κυβέρνηση και αντιπολίτευση) που βρίσκεται στο ναδίρ της αποστροφής του λαού.
Έτσι βάσει της πιο πάνω δημοσκόπησης, πρώτη φορά τα δυο κόμματα εξουσίας (ΠαΣοΚ - ΝΔ) δεν υπερβαίνουν το 39% στην πρόθεση ψήφου, ενώ η αδιευκρίνιστη ψήφος ξεπερνάει το 40%! Αυτή η εικόνα μάλλον δηλώνει πως ο κόσμος περιμένει μια μεσσιανική λύση για την έξοδό μας από την επιτήρηση της τρόικας. Χωρίς όμως να διαφαίνεται κάτι το ελπιδοφόρο στον ορίζοντα...
Για τον λόγο αυτό κάθε απόπειρα αυτή την ώρα δημιουργίας νέου (ή νέων) κόμματος (κομμάτων) δεν φαίνεται να ευνοείται από τις συγκυρίες. Η επιφυλακτικότητα είναι το άλλο χαρακτηριστικό του ψυχισμού των Ελλήνων ψηφοφόρων οι οποίοι δεν διστάζουν να υποθέσουν πως "όλοι τους το ίδιο είναι".
Είτε για τον Φ. Κουβέλη πρόκειται, είτε για τη Ντόρα, είτε για τον οποιοδήποτε...
Παλιά υλικά, παλιές πολιτικάντικες νοοτροπίες, παλιές αποτυχημένες συνταγές Η ελπίδα προς το παρόν φαίνεται να έχει μεταναστεύσει από τη χώρα μας για αλλού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου