ΕΙΣΑΓΩΓΕΣ - ΕΞΑΓΩΓΕΣ...

Ενώ η Ελληνική οικονομία έχει ζήσει την κατάρρευση της εσωτερικής ζήτησης από το 2008 και μετά, δεν έχει ακόμα καταφέρει να βρει τον δρόμο προς τις αγορές του εξωτερικού.

Αυτό ωστόσο είναι το βασικό προαπαιτούμενο για την ανόρθωση της οικονομίας και έχει αρχίσει να συμβαίνει στις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής περιφέρειας (Ισπανία, Πορτογαλία, Ιρλανδία) οι οποίες σιγά-σιγά βγαίνουν από την κρίση.

Η στασιμότητα των εξαγωγών δείχνει τη δυσκολία που αντιμετωπίζει η Ελλάδα στην προσαρμογή της σε καθεστώς μεγαλύτερης παραγωγικότητας και εξωστρέφειας και αποτελεί τροχοπέδη για την ανάκαμψη της οικονομίας.

Για να εισρεύσουν πραγματικά (και όχι δανεικά) χρήματα στην χώρα, πρέπει να αυξηθούν οι εξαγωγές και να βελτιωθούν οι τουριστικές υπηρεσίες της.

Για να συμβεί αυτό θα πρέπει περισσότεροι να δημιουργήσουν εξωστρεφείς επιχειρήσεις.
Πώς δεν εξάγουμε! Εξάγουμε εργατικά χέρια και επιστημονικά μυαλά και εισάγουμε κάποια εμβάσματα!
Ένα πετυχημένο μοντέλο, όμως 50 χρόνια πριν, σε άλλες συνθήκες.

Επιπλέον αναπληρώνουμε το ποιοτικό ανθρώπινο δυναμικό που χάνουμε με κάθε ράτσας, θρησκείας και χρώματος αδέσποτο τομάρι που μπαίνει στη χώρα και δρα ανενόχλητο ικανοποιώντας όποια απωθημένα και στερήσεις είχε από τη χώρα του. Εις βάρος μας πάντα, μα μη μιλάμε γιατί θα μας πούνε ρατσιστές και "φασίστες" κάποιοι βλαμένοι...

Μάλιστα οι ψυχές που εξάγουμε, κατά κάποιον τρόπο χάνουνε και το δικαίωμα της ψήφου. Γιατί ποιος θα έρθει από τις ΗΠΑ, την Αυστραλία, το ΗΒ ή τη Γερμανία ακόμα, για να ψηφίσει;

Μέχρι να θεσπιστεί η ψήφος δια αλληλογραφίας, όπως πάρα πολύ πετυχημένα κάνουνε και άλλες χώρες της Ε.Ε. ένα έλλειμμα δημοκρατίας θα το έχουμε σε αυτή τη χώρα.

Αν και εσείς ποιους λέτε ότι θα ψηφίσουν εκείνοι που αναγκάστηκαν να φύγουν;

Είναι σαν να ζητάμε από έναν πρόσφυγα, να ψηφίσει εκείνους που τον εκτόπισαν....

Και πως να εξάγουμε Ελληνικά ποιοτικά προϊόντα όταν το υπερφορτωμένο πελατειακό κράτος φορτώνει νέους φόρους στον παραγωγικό τομέα, για να έχει λεφτά να δίνει η κάθε κυβέρνηση στην πελατεία της;

Και όταν δεν μειώνει την γραφειοκρατία και διαφθορά που πνίγουν την Ελληνική παραγωγικότητα, μην και ενοχληθεί το πελατειακό κατεστημένο; Όταν δεν μειώνει τις στρεβλώσεις που κάνουν πιο ακριβή την παραγωγή και άρα αυξάνουν τις τιμές και δυσχεραίνουν τον διεθνή ανταγωνισμό (όπως υπερβολικές εργοδοτικές εισφορές, κλειστά επαγγέλματα, φόροι υπέρ τρίτων, συντεχνιακά προνόμια, υψηλό κόστος ενέργειας κλπ), γιατί έτσι συμφέρει την πελατεία της;

Η μόνη δυνατότητα ανατροπής είναι ο Ελληνικός λαός να υποστηρίξει με την ψήφο του κάποια από τα νέα μη πελατειακά (κατά το μη- μνημονιακά) κόμματα!

Και τι πρέπει να κάνουμε είναι απλό: να κτίσουμε τους θεσμούς των επιτυχημένων Ευρωπαϊκών κρατών, που καταλαμβάνουν τις πρώτες θέσεις διεθνώς τόσο σε ποιότητα ζωής των λαών όσο και στην διανομή πλούτου.

Όλα τα άλλα είναι κοροϊδίες πάνω σε κοροϊδίες, ψέματα πάνω στα ψέματα...

"ΒΑΣΑΝΙΖΕΣΑΙ";

Αυτό το "βασανίζεσαι" που κυκλοφορεί από mail σε inbox κι από γράφιτι σε φέιγ βολάν, είναι μέρος μιας φριχτής πραγματικότητας που σε αφορά κατά ένα ποσοστό, αν όχι ολοκληρωτικά:

Εσύ έχεις τόσα αγαθά στα χέρια σου, αν και δεν το εκτιμάς, μα:

Αν έχεις τρόφιμα στο ψυγείο σου, ρούχα στην πλάτη σου, μια στέγη πάνω απ' το κεφάλι σου και ένα μέρος για να κοιμηθείς, είσαι πλουσιότερος από το 75% αυτού του κόσμου.

Αν έχεις χρήματα στην τράπεζα, στο πορτοφόλι σου και λίγα κέρματα σ' ένα πιατάκι, είσαι ανάμεσα στο 8% των ανθρώπων που ευημερούν.

Αν ξύπνησες σήμερα το πρωί με περισσότερη υγεία από όση αρρώστια, είσαι πιο ευλογημένος από όσους δεν θα επιζήσουν καν ως την αυριανή μέρα.

Αν ποτέ δεν βίωσες την εμπειρία του φόβου του πολέμου, της μοναξιάς της φυλακής, της αγωνίας του βασανισμού και της σουβλιάς της πείνας, είσαι μπροστά από 700 εκατομμύρια ανθρώπους αυτής της γης.

Αν μπορείς να προσευχηθείς σε έναν ναό, χωρίς τον φόβο της επίθεσης, της σύλληψης ή της εκτέλεσης. θα σε ζηλεύουν σίγουρα περίπου 3 δισεκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο.

Αν οι γονείς σου είναι ακόμα ζωντανοί και είναι ακόμα παντρεμένοι μεταξύ τους, είσαι σπάνιος.

Αν μπορείς να κρατάς το κεφάλι σου ψηλά και να χαμογελάς, δεν είσαι ο κανόνας. είσαι η εξαίρεση για όλους όσους ζουν μέσα στην αμφιβολία και στην απόγνωση.

Και αν διαβάζεις τώρα αυτό το μήνυμα, μόλις έλαβες μια διπλή ευλογία, πρώτον γιατί έχεις απρόσκοπτη  πρόσβαση στο διαδίκτυο και δεύτερον γιατί είσαι πιο τυχερός από 2 δισεκατομμύρια ανθρώπους που δεν ξέρουν καν να διαβάζουν...

Έτσι!

Εμείς φτάσαμε να σιχτιριζουμε τους εαυτούς μας γιατι δεν γίναμε Τσοχατζόπουλοι και Λιάπηδες;

ΤΑ ΦΥΣΙΚΑ ΑΓΑΘΑ ΚΙ ΕΜΕΙΣ...

Ο αέρας, το οξυγόνο, ο ήλιος, η θάλασσα, η αμμουδιά, το χώμα, ένα δέντρο, η σκιά του είναι φυσικά αγαθά ελεύθερα για όλους, δημόσια.

Αυτόκλητοι πρωταγωνιστές της κοσμογονίας, αέναα δωρήματα της μάνας Φύσης στον άνθρωπο, για να αναπνέει, να τρέφεται, να ξεδιψάει, να ταξιδεύει, να δροσίζεται, να ξαποσταίνει, να δημιουργεί. Να φυγαδεύεται στην ομορφιά, στη φαντασία, στην έμπνευση, στη γαλήνη. Με μια ματιά, με μια ανάσα, μ' ένα αφούγκρασμα.

Μόνο που δεν προικίστηκαν με αυτοάμυνα. Έτσι τουλάχιστον πιστεύουμε οι άνθρωποι, που επινοήσαμε κάθε μέσο θεμιτής και αθέμιτης άμυνας, για να προστατεύσουμε τη ζωή μας από τη βία, την εκμετάλλευση, την ταπείνωση.

Μικρόψυχοι πάλι εμείς, ζηλέψαμε την αθανασία και την αφθαρσία των αγαθών αυτών και βαλθήκαμε να τα ξεκάνουμε.

Ρυπάναμε τον αέρα, δηλητηριάσαμε το νερό και το έδαφος, κάψαμε τα δάση μας, αποδεκατίσαμε τον άμαχο πληθυσμό πτηνών και τετράποδων, ξεριζώσαμε κάθε πράσινο φυλλαράκι για να στρώσουμε στη θέση του ακριβούς και στιλπνούς χλοοτάπητες!


Εντελώς αναίμακτοι. Έτσι λανθασμένα όπως τώρα αποδεικνύεται, νομίσαμε.

Πλαντάζουμε από το διοξείδιο του άνθρακα, τα φυτοφάρμακα ανιχνεύονται στα μαλλιά των παιδιών μας, τα ακραία καιρικά φαινόμενα απειλούν τη ζωή μας, κουλουριαζόμαστε από τους πόνους που μας προκαλούν οι γαστρεντερίτιδες, το δέρμα μας γεμίζει από τα εξανθήματα που αφήνει πάνω μας η μολυσμένη θάλασσα.

Δεν έφτανε αυτό.

Θάλλασα, ήλιος, ακρογιαλιά. Αγαθά δημόσια, αδιατίμητα. Κι όμως κάποιοι σκεφτήκαμε να τα τυλίξουμε με ένα χαρτί πολυτελείας, να τα σετάρουμε με ένα ζευγάρι ξαπλώστρες και μια ομπρέλα και να τα κοστολογήσουμε ακριβά.

Συρρικνώσαμε κάθε σπιθαμή ακρογιαλιάς με πολυτελή κτίσματα πολλών αστέρων, αναψυκτήρια και καντίνες με την οχληρή παρουσία μας εκδιώξαμε τα γηγενή φερέοικα πλάσματά της, εμείς οι πολιτισμένοι αποικιοκράτες της προόδου και της ανάπτυξης.

Ζητάμε άσυλο διωγμένοι από τον αφόρητο συνωστισμό της πόλης, σε κάποια απλόχωρη ακροθαλασσιά, αλλά κάποιοι από εμάς την έχουν καταλάβει ήδη έχοντας στήσει αμέτρητα πλαστικά ή ξύλινα ανάκλιντρα για να τοποθετήσουμε τα ταριχευμένα από τη μαλθακότητα κορμιά μας.

Δεν έχουμε την πολυτέλεια να στεγνώσουν τα σώματά μας πάνω στα θαλασσόλουστα βότσαλα ή την υγρή ζεστή άμμο, με την αλισάχνη να ζωγραφίζει το δέρμα μας.

Η θαλάσσια αύρα και το αυγουστιάτικο μελτέμι πήραν τη μυρωδιά των μεθυσμένων χνότων των οπαδών των beach parties. Ο φλοίσβος των κυμάτων αιχμαλωτίστηκε από τις ξενόφερτες μουσικές ιαχές. Τα αλμυρίκια φύραναν από τα αποτσίγαρα και τα κονσερβοκούτια.

Κλέψαμε τον ζωτικό χώρο όσων θέλουν να ατενίζουν το απέραντο γαλάζιο, να ερωτοτροπούν με τη χρυσαφένια άμμο, να γαληνεύουν με τον παφλασμό των κυμάτων, να συνομιλούν με τις αρχέγονες δυνάμεις της φύσης, να υπακούουν στα κελεύσματά της για σεβασμό στην ακοίμητη φλόγα της παντοδυναμίας της.

Ελεύθερα αγαθά. Πότε πια θα σταματήσουμε να τα αλυσοδένουμε με τα δεσμά της αλαζονείας και της απληστίας μας;

ΠΛΗΡΩΜΕΝΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ...

Λοιπόν βοσκήθηκες καλά και φέτος τα Χριστούγεννα;
Ξαμολύθηκες στις ταβέρνες, τα μπιστρό, τα μπάρ κλπ να χλαπακιάσεις αμάσητα τα μενού που πρόχειρα σου σέρβιραν; Αγανάκτησες μέχρι να κλείσεις τραπέζι, στριμώχτηκες κιόλας μιας και πολλοί άλλοι είχαν την ίδια πρεμούρα με σένα "να κάνουν ρεβεγιόν έξω";
Πλήρωσες πρόθυμα 40 - 60 ευρώ το άτομο;
Κοιμήθηκες τα ξημερώματα τύφλα από τα νοθευμένα ποτά που ήπιες;
Ξύπνησες το απόγευμα της άλλης μέρας, με καινούριες επιθυμίες;

Για ν' ανοίξεις τα χέρια σου να πάρεις τα δώρα που η τηλεόραση διαφημίζει και ξαναδιαφημίζει προς χάριν των λάγνων επιθυμιών της υπερκατανάλωσης, για να καλύψεις τα κενά, που το ίδιο το "σύστημα" σου δημιούργησε, με πρωτοπόρα την τηλεόραση και τα περιοδικά με τις εφημερίδες ν' ακολουθούν στον ίδιο δρόμο της κενότητας, του αποπροσανατολισμού και της ανθρώπινης μοναξιάς.

Τρέχεις στις βιτρίνες να ψωνίσεις κι έτσι νομίζεις ότι γεμίζει ο ψυχισμός σου με αγαθά που σου δίνουν την ψευδαίσθηση ότι κάτι είσαι κι εσύ τέλος πάντων, διάολε! Γελάς στιγμιαία για να ξεγελάσεις τον εαυτό σου ότι ζεις το νόημα και την ουσία των Χριστουγεννιάτικων ημερών και όχι μόνο. Κι όμως, μόλις φύγουν τα χρήματά σου, δεξιά κι αριστερά, τότε ξαναγυρίζεις στη ρουτίνα, τη μαυρίλα και την κατάθλιψη.

Γιατί κανένα τηλεοπτικό κανάλι, κανένα ραδιόφωνο, εφημερίδα και περιοδικό δεν θα σου αποκαλύπτουν την αντικειμενική αλήθεια. Ότι, δηλαδή, σε θέλουν μια ζωή θύμα στο βωμό της κατανάλωσης και της ρηχής επικοινωνίας.
Ξοδεύεις τα λεφτά σου για ν' αγοράσεις οτιδήποτε σου πλασάρουν, για την απόλαυση της στιγμής.

Η υποκρισία στις ανθρώπινες σχέσεις δίνει και παίρνει.
Ιδίως στην επαρχία έχει γίνει κάτι παραπάνω από συνήθεια.
Είναι θεσμός και σύμφυτη με το χαρακτήρα σου.
Θέλεις χρήματα και κοινωνική αναρρίχηση, χωρίς κόπο, κι αν γίνεται από τη μια στιγμή στην άλλη, όπως βλέπεις να γίνεται με αρκετούς "αετονύχηδες" που το "σύστημα" ευνοεί.
Το κινητό (ιδίως μέσα στο αυτοκίνητο) και το τσιγάρο έχουν καταντήσει το "σήμα κατατεθέν" όλων σας.
Όπως το βαμμένο μαλλί και τα νύχια, διαφορετικά κάθε λίγες μέρες, για τα θηλυκά

Ζούμε, την εποχή του άκρατου ΕΓΩ και του πονεμένου ΕΜΕΙΣ.
Για να σκορπάμε το χρήμα και οι γύρω μας άνθρωποι να μας κάνουν υποκλίσεις και τεμενάδες, άσχετα αν, μόλις γυρίσομε την πλάτη, μας χλευάζουν και μας ειρωνεύονται.

Προσπαθούμε κι εσύ κι εγώ κι όλοι να ξεπεράσομε τα κόμπλεξ της απομόνωσης και της φτώχειας για ν' αποκτήσομε κι εμείς, όπως οι άλλοι, όνομα, λεφτά, και κατ' επέκταση, υπόσταση, οντότητα, πλούτο, εξουσία.
Για να μπορέσουμε να ζήσουμε στις σημερινές συνθήκες.
Αλλιώς θα μας βγάλουν στο περιθώριο αυτοί που "μπορούν".

Όπως βλέπω να γίνεται ήδη, που όποτε δεν έχω λεφτά να ξοδέψω, δεν με καλούν πουθενά, δεν με θέλουν για παρέα. Και παράλληλα να μου κλείνουν πόρτες, να μην μπορώ να γνωρίσω αυτούς που θα μου χρησίμευαν να υλοποιήσω τα σχέδια μου, να κάνω αυτό που θέλω και να βρεθώ κι εγώ με τα λεφτά που αξίζω και στερούμαι ακόμη.
Ξέρω κι εγώ να φάω, να γλεντήσω, να ζήσω καλύτερα από τον καθένα.

Με τον δικό μου τρόπο όμως, τον μοναδικό, όχι όπως την άμορφη σκατομάζα του πλήθους, που πολλές φορές σιχαίνομαι να αναμιγνύομαι σε μαζικές εκδηλώσεις.

Γι' αυτό αύριο που θα με συναντήσεις μην με ρωτήσεις που πήγα, δεν με είδες πουθενά!
Δεν μπορούσα φέτος, δεν κατάφερα να κονομήσω, να ξεχωρίσω, να διακριθώ, να σε κάνω να ζηλέψεις την πανέμορφη συνοδό που νοίκιασα ακριβά, αφού το ταίρι μου δεν το βρήκα, ζητούσε κι αυτή να έχω λεφτά για χάρη της, μα δεν άξιζε τόσα αυτό που είχε να προσφέρει για αντάλλαγμα.

Τα πέρασα στο σπίτι τα Χριστούγεννα, έφαγα καλό σπιτικό φαγητό, δεν περίμενα δώρα, μα τουλάχιστον δεν έβλεπα την γελοία μάπα σου να χασκογελά μαχμουρλίδικα.