Ο άνθρωπος για να νοιώθει ασφαλής τις προηγούμενες κυρίως δεκαετίες
ήθελε να έχει δουλειά, ένα κομπόδεμα στην άκρη για ώρα ανάγκης και το
σπίτι του. Αυτοί ήταν και οι κύριοι στόχοι της ζωής του, που παλευε όπως
μπορούσε να υλοποιήσει.
Ηρθε όμως το λεγόμενο "Σύστημα" με τα τσιράκια του και έχοντας ως απώτερο στόχο τη χειραγώγηση του ανθρώπου, έβαλε σε δράση τον καλά μελετημένο όπως εκ των αποτελεσμάτων φαίνεται σχεδιασμό του.
Η ασφάλεια του κομποδέματος έπρεπε να εξαφανιστεί. Και το "σχέδιο χρηματιστήριο" μπήκε σε εφαρμογή με άριστα αποτελέσματα. Ταυτόχρονα το σύστημα με τη συνεργασία των τραπεζών άρχισαν να χρεώνουν τον κόσμο με απλόχερα δάνεια. Ετσι πέτυχαν μ' έναν σμπάρο δύο τρυγόνια, διότι και η ασφάλεια του κομποδέματος χάθηκε και όλοι βρέθηκαν χρεωμένοι με δάνεια, εορτοδάνεια, θαλασσοδάνεια κ.λπ.
Ακολούθησε το χτύπημα στην εργασία. Κι επειδή έπρεπε το σύστημα να προστατευτεί από ατομικές ή ομαδικές εξεγέρσεις, δημιουργήθηκε η υπερχρέωση όλων μαζί με τη χρέωση του κράτους που φορτώθηκε χιλιάδες αχρείαστους υπαλλήλους πέρα από όσους συμβάλλουν στην σωστή κια γρήγορη λειτουργία του.
Ετσι άρχισαν να λειτουργούν οι οικονομικές θηλιές που έφυγαν από το ζωνάρι και ανέβηκαν στον λαιμό μας. Αρχισαν οι περιορισμοί μισθών και συντάξεων, άρχισαν οι απολύσεις με ταχύρρυθμες διαδικασίες και η ψυχολογική πίεση αυξάνεται με τις καθημερινές αλλαγές μέτρων, απόψεων, διαταγμάτων και τη συνεχή αφαίρεση χρημάτων από τους πολλούς.
Απώτερος σκοπός του συστήματος η ψυχολογική απελπισία, η αδυναμία πληρωμής των στεγαστικών και λοιπών δανείων και το χάσιμο κάθε σκέψης ασφάλειας. Τελικός στόχος η παντελής ανασφάλεια. Για να ολοκληρωθεί το σχέδιο και να έχει αποτέλεσμα απόλυτο έρχεται και η φορολόγηση της κατοικίας και μάλιστα και αναδρομικά.
Ο εργαζόμενος μένει με λίγα χρήματα ή άνεργος χωρίς χρήματα, χρωστά στην τράπεζα, πρέπει να πληρώσει στο κράτος φόρο - ενοίκιο και για το σπίτι που με ιδρώτα κατάφερε να αποκτήσει και μάλιστα αναδρομικά, έτσι για σίγουρο σπάσιμο νεύρων, οπότε τι μένει;
Μένει ένα τίποτε διότι μαζί με τα παραπάνω στηρίγματα του χάθηκε και αυτό της κρυφής ελπίδας από την πλειονότητα των ανθρώπων.
Τα στοιχεία που παρείχαν ασφάλεια χάθηκαν (εργασία, κομπόδεμα, σπίτι), αρχηγός για να ηγηθεί προς μία νέα ανατολή δεν φαίνεται να υπάρχει, η εκκλησία άλλα τυρβάζει και ο λαός μέσα στα κύματα που τον χτυπάνε από παντού προσπαθεί να κρατά το κεφάλι του έξω από το νερό ίσα - ίσα για να αναπνέει πιστεύοντας ότι έτσι εξακολουθεί να ζει...
Πέτυχε λοιπόν το σύστημα τον σκοπό του και πρέπει να παραιτηθούμε και να αποδεχθούμε την ήττα μας; Σίγουρα όχι. Για να αντέξει όμως κάποιος πρέπει να έχει κάπου να στηριχτεί, κάπου να κρατηθεί. Αραγε έχουμε κάποιο τέτοιο στήριγμα ή μας τα έχουν γκρεμίσει όλα;
Η αλλαγή εποχής που ήδη ξεκίνησε, μάλιστα πριν την 21η Δεκεμβρίου 2012 που σύμφωνα με το ημερολόγιο των Mάγια φέρνει μεγάλα απρόοπτα, ταρακουνήματα πολλών μορφών και οι ανθρώπινοι σχεδιασμοί ίσως φανούν καρυδότσουφλα στην καταιγίδα.
[Οι απανταχού μάντεις καταστροφών μετέθεσαν την ημερομηνία της συντέλειας για την 21η Δεκεμβρίου 2012, την ημέρα δηλαδή που όλως τυχαίως ολοκληρώνεται και ένας από τους κύκλους του ημερολογίου των Μάγια. Έχει άραγε τόσο μεγάλη σημασία η ολοκλήρωση αυτού του κύκλου;
Για κάθε ορθολογικά σκεπτόμενο άνθρωπο έχει τόση ακριβώς σημασία, όση έχει και η ολοκλήρωση στις 31 Δεκεμβρίου του ημερολογίου που έχει στο σπίτι του. Γιατί και στις δύο περιπτώσεις, το μόνο που συμβαίνει είναι η επανέναρξη ενός νέου κύκλου από την 1η Ιανουαρίου για το δικό μας ημερολόγιο και από την επομένη της 21ης Δεκεμβρίου για το ημερολόγιο των Μάγια.
Για να το πούμε διαφορετικά, κανένα ημερολόγιο ούτε βέβαια και εκείνο των Μάγια δεν είναι προφητικό. Τα ημερολόγια είναι απλά μια ανθρώπινη επινόηση προκειμένου να παρακολουθείται και να καταγράφεται το πέρασμα του χρόνου και όχι για να προβλέπεται το μέλλον. Αυτονόητο και προφανές; Σίγουρα...]
Μπήκαμε ωστόσω σε μια άλλη εποχή για την ανθρωπότητα και όσο γρηγορότερα το αντιληφθούμε, τόσο καλύτερα...
Ηρθε όμως το λεγόμενο "Σύστημα" με τα τσιράκια του και έχοντας ως απώτερο στόχο τη χειραγώγηση του ανθρώπου, έβαλε σε δράση τον καλά μελετημένο όπως εκ των αποτελεσμάτων φαίνεται σχεδιασμό του.
Η ασφάλεια του κομποδέματος έπρεπε να εξαφανιστεί. Και το "σχέδιο χρηματιστήριο" μπήκε σε εφαρμογή με άριστα αποτελέσματα. Ταυτόχρονα το σύστημα με τη συνεργασία των τραπεζών άρχισαν να χρεώνουν τον κόσμο με απλόχερα δάνεια. Ετσι πέτυχαν μ' έναν σμπάρο δύο τρυγόνια, διότι και η ασφάλεια του κομποδέματος χάθηκε και όλοι βρέθηκαν χρεωμένοι με δάνεια, εορτοδάνεια, θαλασσοδάνεια κ.λπ.
Ακολούθησε το χτύπημα στην εργασία. Κι επειδή έπρεπε το σύστημα να προστατευτεί από ατομικές ή ομαδικές εξεγέρσεις, δημιουργήθηκε η υπερχρέωση όλων μαζί με τη χρέωση του κράτους που φορτώθηκε χιλιάδες αχρείαστους υπαλλήλους πέρα από όσους συμβάλλουν στην σωστή κια γρήγορη λειτουργία του.
Ετσι άρχισαν να λειτουργούν οι οικονομικές θηλιές που έφυγαν από το ζωνάρι και ανέβηκαν στον λαιμό μας. Αρχισαν οι περιορισμοί μισθών και συντάξεων, άρχισαν οι απολύσεις με ταχύρρυθμες διαδικασίες και η ψυχολογική πίεση αυξάνεται με τις καθημερινές αλλαγές μέτρων, απόψεων, διαταγμάτων και τη συνεχή αφαίρεση χρημάτων από τους πολλούς.
Απώτερος σκοπός του συστήματος η ψυχολογική απελπισία, η αδυναμία πληρωμής των στεγαστικών και λοιπών δανείων και το χάσιμο κάθε σκέψης ασφάλειας. Τελικός στόχος η παντελής ανασφάλεια. Για να ολοκληρωθεί το σχέδιο και να έχει αποτέλεσμα απόλυτο έρχεται και η φορολόγηση της κατοικίας και μάλιστα και αναδρομικά.
Ο εργαζόμενος μένει με λίγα χρήματα ή άνεργος χωρίς χρήματα, χρωστά στην τράπεζα, πρέπει να πληρώσει στο κράτος φόρο - ενοίκιο και για το σπίτι που με ιδρώτα κατάφερε να αποκτήσει και μάλιστα αναδρομικά, έτσι για σίγουρο σπάσιμο νεύρων, οπότε τι μένει;
Μένει ένα τίποτε διότι μαζί με τα παραπάνω στηρίγματα του χάθηκε και αυτό της κρυφής ελπίδας από την πλειονότητα των ανθρώπων.
Τα στοιχεία που παρείχαν ασφάλεια χάθηκαν (εργασία, κομπόδεμα, σπίτι), αρχηγός για να ηγηθεί προς μία νέα ανατολή δεν φαίνεται να υπάρχει, η εκκλησία άλλα τυρβάζει και ο λαός μέσα στα κύματα που τον χτυπάνε από παντού προσπαθεί να κρατά το κεφάλι του έξω από το νερό ίσα - ίσα για να αναπνέει πιστεύοντας ότι έτσι εξακολουθεί να ζει...
Πέτυχε λοιπόν το σύστημα τον σκοπό του και πρέπει να παραιτηθούμε και να αποδεχθούμε την ήττα μας; Σίγουρα όχι. Για να αντέξει όμως κάποιος πρέπει να έχει κάπου να στηριχτεί, κάπου να κρατηθεί. Αραγε έχουμε κάποιο τέτοιο στήριγμα ή μας τα έχουν γκρεμίσει όλα;
Η αλλαγή εποχής που ήδη ξεκίνησε, μάλιστα πριν την 21η Δεκεμβρίου 2012 που σύμφωνα με το ημερολόγιο των Mάγια φέρνει μεγάλα απρόοπτα, ταρακουνήματα πολλών μορφών και οι ανθρώπινοι σχεδιασμοί ίσως φανούν καρυδότσουφλα στην καταιγίδα.
[Οι απανταχού μάντεις καταστροφών μετέθεσαν την ημερομηνία της συντέλειας για την 21η Δεκεμβρίου 2012, την ημέρα δηλαδή που όλως τυχαίως ολοκληρώνεται και ένας από τους κύκλους του ημερολογίου των Μάγια. Έχει άραγε τόσο μεγάλη σημασία η ολοκλήρωση αυτού του κύκλου;
Για κάθε ορθολογικά σκεπτόμενο άνθρωπο έχει τόση ακριβώς σημασία, όση έχει και η ολοκλήρωση στις 31 Δεκεμβρίου του ημερολογίου που έχει στο σπίτι του. Γιατί και στις δύο περιπτώσεις, το μόνο που συμβαίνει είναι η επανέναρξη ενός νέου κύκλου από την 1η Ιανουαρίου για το δικό μας ημερολόγιο και από την επομένη της 21ης Δεκεμβρίου για το ημερολόγιο των Μάγια.
Για να το πούμε διαφορετικά, κανένα ημερολόγιο ούτε βέβαια και εκείνο των Μάγια δεν είναι προφητικό. Τα ημερολόγια είναι απλά μια ανθρώπινη επινόηση προκειμένου να παρακολουθείται και να καταγράφεται το πέρασμα του χρόνου και όχι για να προβλέπεται το μέλλον. Αυτονόητο και προφανές; Σίγουρα...]
Μπήκαμε ωστόσω σε μια άλλη εποχή για την ανθρωπότητα και όσο γρηγορότερα το αντιληφθούμε, τόσο καλύτερα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου