ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΗΣ "ΝΤΕ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΕΥΤΥΧΙΑΣ"...

Χριστούγεννα και λοιπές γιορτές άλλη μια φορά,όπως κάθε χρόνο όταν πλησιάζει το τέλος του.

Τα ραδιόφωνα ξαναθυμήθηκαν εκείνα τα γνωστά τραγούδια των γιορτών. Εντάξει, τα έχουμε ξανακούσει δεν τα έχουμε χορτάσει κι ας τ' ακούμε κάθε χρόνο...

Σε Χριστουγεννιάτικους ρυθμούς οι πόλεις και τα χωριά με πλούσιες εκδηλώσεις που διοργανώνουν οι διάφοροι τοπικοί φορείς και μεταφέρουν καθημερινά το λεγόμενο "πνεύμα των Χριστουγέννων".

Που περιλαμβάνει πολύχρωμα φωτάκια που λαμπυρίζουν παντού, το βορειο-Ευρωπαϊκό έλατο, τον απαραίτητο κοκκινοντυμένο και στρουμπουλό Αη - Βασίλη με το έλκηθρο,  τα διάφορα ξωτικά, τις νεράιδες του δάσους, τα καινοφανή πρόχειρα παγοδρόμια στις πόλεις για την διασκέδαση των παιδιών,τα δώρα, τα κάλαντα, τις πολλές χριστουγεννιάτικες συναυλίες για κάθε ηλικία και γούστο.

Η επίκληση το Πνεύμα των γιορτών που λίγοι ξέρουν πως οφείλεται στη νουβέλα του Κάρολου Ντίκενς "Χριστουγεννιάτικη Ιστορία", η πιο διάσημη χριστουγεννιάτικη ιστορία του κόσμου από το 1843, που αναφέρεται στη μεταστροφή του παράξενου και τσιγκούνη Εμπενίζερ Σκρουτζ μετά την επίσκεψη που δέχεται από τον πεθαμένο συνεταίρο του Τζέικομπ Μάρλεϊ και από τα φαντάσματα των Χριστουγέννων.

Και ξαφνικά όλα γύρω πλημμυρίζουν αγάπη για λίγες μέρες. Μαζί με τις κούφιες ευχές χαράς, ευτυχίας & γενναιοδωρίας από αδιάφορα χείλη που δεν σημαίνουν τίποτα, τα πολυπληθή bazaar αγορών, το νέο κατεστημένο "δώστε μου για να δώσω" φιλανθρωπικό άλλοθι κάποιων διοργανωτών. Που έτσι θέλουν να πιστεύουν πως δείχνουν στην κοινωνία πως τάχα νοιάζονται για όσους έχουν ανάγκη, με τα λεφτά των άλλων βεβαίως...

Και προπαντός αμέτρητες παροτρύνσεις για ψώνια, δώρα, αναγκαστική υποχρέωση υπερκαταναλωτισμού, πολυτελή ρεβεγιόν με αφθονία φαγητών και γλυκών, εξωτικά ταξίδια κι ευκαιρίες διασκέδασης για τους μεγάλους...

Η οικονομική κρίση μας εξανάγκασε να αφαιρέσουμε αρκετά από τα μη ουσιαστικά, όμως πάλι υπερτερεί η αγωνία μην τυχόν και λείψει αυτή η φτιαχτή ατμόσφαιρα, της "ντε και καλά χαράς και ευτυχίας". Εκείνο το δήθεν ανέμελο:

- Τι θα κάνετε τις γιορτές;

Χωρίς να υπενθυμίζεται πουθενά όμως η κύρια αιτία της γιορτής, πως κάποτε γεννήθηκε ο χριστός - σωτήρας, όπως πιστεύουν οι Χριστιανοί. Τέτοιες μέρες κι εποχή, που ο θεός -  ήλιος των αρχαίων περνούσε το χειμερινό ηλιοστάσιο και το φως της ημέρας άρχιζε να διαρκεί περισσότερο, δίνοντας ελπίδα αισιοδοξίας στην ζωή τους. Και των μεν και των δε...

Το ξεχνούν οι θνητοί, σκυμμένοι με κρύες ίσως καρδιές στα γιορτινά τραπέζια και τα ζεστά φαγητά...
Χορτάτοι από την ευδαιμονία μα αγνοώντας τον ευτελισμό που προκαλείται από την εμπορευματοποίηση των πάντων, παραβλέποντας εσκεμμένα ότι κάποιοι άλλοι την ίδια ώρα αισθάνονται σαν κάποιοι να τους έχουν αφαιρέσει το δικαίωμα σε μια αξιοπρεπή ζωή.

Οι υπερβολικές προσδοκίες, τα διαφημιστικά σποτ που βομβαρδίζουν με ατελείωτα μηνύματα αγάπης και χαράς, η ανταλλαγή ευχών μεταξύ φιλικών προσώπων, το εορταστικό κλίμα των ημερών, μα και το γεγονός πως τα Χριστούγεννα είναι συνδεδεμένα με οικογενειακές ειδυλλιακές στιγμές απόλυτης ξεγνοιασιάς που δεν υφίστανται ελλείψει κατάλληλης παρέας, ελλείψει υγείας ή ελευθερίας, ή απλά ελλείψει των πάντα απαραίτητων χρημάτων, δεν αντηχούν για όλους το ίδιο χαρμόσυνα...

Οι υπερβολικές προσδοκίες, τα διαφημιστικά σποτ που μας βομβαρδίζουν με ατέλειωτα μηνύματα αγάπης και χαράς, αλλά και το γεγονός ότι τα Χριστούγεννα είναι άμεσα συνδεδεμένα με τις ειδυλλιακές στιγμές και την απόλυτη ξεγνοιασιά, - See more at: http://www.imommy.gr/news/article/1406/ereyna--h-melagxolia-twn-xristoygennwn/#sthash.JR2InykR.dpuf

Οι υπερβολικές προσδοκίες, τα διαφημιστικά σποτ που μας βομβαρδίζουν με ατέλειωτα μηνύματα αγάπης και χαράς, αλλά και το γεγονός ότι τα Χριστούγεννα είναι άμεσα συνδεδεμένα με τις ειδυλλιακές στιγμές και την απόλυτη ξεγνοιασιά, - See more at: http://www.imommy.gr/news/article/1406/ereyna--h-melagxolia-twn-xristoygennwn/#sthash.JR2InykR.dpuf

Οι υπερβολικές προσδοκίες, τα διαφημιστικά σποτ που μας βομβαρδίζουν με ατέλειωτα μηνύματα αγάπης και χαράς, αλλά και το γεγονός ότι τα Χριστούγεννα είναι άμεσα συνδεδεμένα με τις ειδυλλιακές στιγμές και την απόλυτη ξεγνοιασιά, - See more at: http://www.imommy.gr/news/article/1406/ereyna--h-melagxolia-twn-xristoygennwn/#sthash.JR2InykR.dpuf

Οι υπερβολικές προσδοκίες, τα διαφημιστικά σποτ που μας βομβαρδίζουν με ατέλειωτα μηνύματα αγάπης και χαράς, αλλά και το γεγονός ότι τα Χριστούγεννα είναι άμεσα συνδεδεμένα με τις ειδυλλιακές στιγμές και την απόλυτη ξεγνοιασιά, - See more at: http://www.imommy.gr/news/article/1406/ereyna--h-melagxolia-twn-xristoygennwn/#sthash.JR2InykR.dpuf

Οι υπερβολικές προσδοκίες, τα διαφημιστικά σποτ που μας βομβαρδίζουν με ατέλειωτα μηνύματα αγάπης και χαράς, αλλά και το γεγονός ότι τα Χριστούγεννα είναι άμεσα συνδεδεμένα με τις ειδυλλιακές στιγμές και την απόλυτη ξεγνοιασιά, - See more at: http://www.imommy.gr/news/article/1406/ereyna--h-melagxolia-twn-xristoygennwn/#sthash.JR2InykR.dpufΟταν ορισμένα από τα καλά πράγματα στη ζωή που προέρχονται από τη παράδοση μας μετατρέπονται σε σύγχρονα εμπορεύματα τότε διαφθείρονται και ευτελίζονται.Οι υπερβολικές προσδοκίες, τα διαφημιστικά σποτ που βομβαρδίζουν με ατελείωτα μηνύματα αγάπης και χαράς,

Οι υπερβολικές προσδοκίες, τα διαφημιστικά σποτ που μας βομβαρδίζουν με ατέλειωτα μηνύματα αγάπης και χαράς, αλλά και το γεγονός ότι τα Χριστούγεννα είναι άμεσα συνδεδεμένα με τις ειδυλλιακές στιγμές και την απόλυτη ξεγνοιασιά, - See more at: http://www.imommy.gr/news/article/1406/ereyna--h-melagxolia-twn-xristoygennwn/#sthash.JR2InykR.dpuf

Γι αυτό και κάθε χρόνο κάποιοι ενδόμυχα υποσχόμαστε στον εαυτό μας να είναι όλα διαφορετικά φέτος.

Και μετά αναλαμβάνει η αμείλικτη πραγματικότητα να διαλύσει τις ψευδαισθήσεις...

Υπάρχει κάτι να μου αλλάξει τη διάθεση και να δω τα Χριστούγεννα αλλιώς;

ΧΡΗΜΑ ΚΑΙ ΖΩΗ...

Το χρήμα ή παράς εδώ, είναι ουδέτερο. Ούτε καλό ούτε κακό. Δεν έχει πατρίδα ούτε ιδεολογία. Δεν έχει χρώμα, γλώσσα, θρησκεία, οσμή. Όμως οι λάτρεις του διψούνε να το αποκτήσουν. Το οσφραίνονται από χιλιόμετρα και εξαφανίζουν άτομα, λαούς και χώρες, για χάρη του.

Αυτός που πιστεύει ότι το χρήμα μπορεί να κάνει τα πάντα, μπορεί να κάνει τα πάντα για το χρήμα..(Βενιαμίν Φραγκλίνος)

Άλλοτε με δήθεν "επενδύσεις" κι άλλοτε με πόλεμο. Κλασικός, θρησκευτικός ή οικονομικός, δεν υπάρχει κανένας πόλεμος που να μην εστιάζεται στο χρήμα.

Αυτό παραμερίζει ηθικές, αναστολές, συναισθήματα, λογικές και δίκαια. Αυτό δημιουργεί μαφίες, πολυεθνικές, τραστ, συντεχνίες, συμμαχίες, καρτέλ

Δύσκολη παραμένει η έντιμη και με πολύ μόχθο απόκτηση του κι ακόμη δυσκολότερη  η σωστή χρήση του. Οποιος το αποκτά με αίμα και ιδρώτα, ξέρει την τιμή του. Όποιος το κληρονομεί ή το αποκτά παράνομα, το ξοδεύει και απερίσκεπτα. Αποτελεί δέλεαρ για ευκολότερη ζωή, γι' αυτό πολλές φορές είναι κίνητρο για εγκληματικές συμπεριφορές.

Ο πόθος για την απόκτησή του διαμορφώνει ανάλογα πρότυπα. Όπως του αδίστακτου "σπαγγοραμένου" εμπόρου Σάιλοκ κάποτε ή του σημερινού πλουτοκράτη - τραπεζίτη - μαφιόζου που ποδηγετεί κυβερνήσεις και χώρες.

Η ιεράρχηση του χρήματος στη ζωή κάθε ανθρώπου, του προσδίδει την ανάλογη αξία, ενασχόληση και αφοσίωση σκοπού. Το περίεργο όμως που συμβαίνει με το χρήμα είναι ότι όσο πιο μεγάλη σημασία δίνουν οι άνθρωποι στη σύγκριση των εισοδημάτων τους, τόσο χαμηλότερο βαθμό ικανοποίησης έχουν σε διάφορους δείκτες, όπως της ευτυχίας, ευεξίας κι απόλαυσης της ζωής. Κι αυτό επειδή το χρήμα, εκτός από τη φαινομενική άνεση, προσφέρει στον κάτοχό του την αγωνία και το άγχος της διατήρησης, της επαύξησής ή της απώλειάς του με συνέπεια την απομόνωση και τον εγκλωβισμό του κατόχου του στο κάστρο του φόβου. Θυσιάζονται γι' αυτό παλιές φιλίες ή αγαπημένα πρόσωπα για να αποκτηθούν νέα...

Το χρήμα μεταβάλλει τον ανθρώπινο χαρακτήρα. Κάνει τις ανθρώπινες συνειδήσεις εύκαμπτες. Κι αν μεν ο κάτοχός του είναι μια ολοκληρωμένη και ισχυρή προσωπικότητα, ίσως τον κάνει καλύτερο. Υπάρχουν πολλοί "μεγιστάνες του πλούτου" σήμερα που μέσω Ιδρυμάτων προσφέρουν στον κόσμο. Κατά τον μεγάλο Αμερικανό βιομήχανο αυτοκινήτων Henry Ford ο μεγαλύτερος στόχος του πλούτου δεν είναι η απόκτηση κι άλλου χρήματος, αλλά μέσω αυτού η βελτίωση της ζωής των ανθρώπων...
Όμως συχνότερο είναι το φαινόμενο ένας πλουτοκράτης να γίνεται χειρότερος, όταν στη ζωή του έχει ως πρώτο σύμβουλο την απληστία (την επ' άπειρο απόκτηση χρημάτων). Έτσι γίνεται αυτός υπηρέτης του χρήματος και αυτό δυνάστης του...

Μια από τις σύγχρονες παράνομες δραστηριότητες, αν και νομιμοφανής, είναι το ξέπλυμα μέσω διαδάλου τραπεζών ή εξωχώριων εταιριών, του λεγόμενου "μαύρου" χρήματος, του σκοτεινής δηλαδή προέλευσης. Υπάρχουν κρατίδια/πλυντήρια που αποτελούν και φορολογικούς "παραδείσους" για το διεθνές έγκλημα.

Μοναχός του ο οικονομικός πλούτος δεν είναι το κλειδί της ανθρώπινης ευτυχίας. Αυτή βρίσκεται μάλλον στο "κοινωνικό κεφάλαιο" που διαθέτει ο καθένας μας. Όχι στο "καταθετικό" των τραπεζών ή των οικονομικών δραστηριοτήτων του. Έτσι, η οικογένεια, η εργασία, τα παιδιά, η επικοινωνία, η υγεία, οι συγγενείς, οι κοινωνικές μας σχέσεις, η προσφορά στους άλλους, είναι μερικοί από τους καθοριστικούς παράγοντες της αληθινής ευτυχίας. Περισσότερα χρήματα δεν σημαίνουν κατ' ανάγκη περισσότερη ευτυχία.

Σίγουρα μας χρειάζεται ένα επίπεδο οικονομικής δύναμης για την εκπλήρωση των βασικών μας αναγκών. Όμως αυτό, σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες, δεν είναι υψηλό.

Στην ουσία, είμαστε πλούσιοι μέσα απ' αυτό που δίνουμε και φτωχοί μέσα απ' αυτό που αρνιόμαστε...

ΚΑΛΗ ΠΡΩΤΑΠΡΙΛΙΑ 2013!

Ο πλανήτης μας θεραπεύτηκε από την ζήλια, απο την κακία, από την αρρώστια, τη φτώχεια, την αχαριστία...

Ο πλανήτης μας ζει, ανασαίνει, βγάζει καρπούς για όλους τους κατοίκους, σε ένα προσεγμένο περιβάλλον με καθαρά ελεύθερα νερά...

Ο πλανήτης είναι γεμάτος μουσικές, σε κάθε γωνιά χορεύουν και μοιράζονται χαρά, οι άνθρωποι χαμογελάνε στους δρόμους, τα παιδιά ολα μαζι ζωγραφίζουν και οι μεγάλοι ευχαριστημένη περνάνε την σκυτάλη του μυστικού της ευτυχίας του πλανήτη μας....

Ο Πλανήτης μας έχει όσο χρόνο θέλει, ζούμε καλα πια, δεν φοβόμαστε τίποτα, κανένας δεν βλάπτει κανέναν, δεν μας κυριαρχεί τίποτα εκτός απο την ανάγκη μιας ζωής με αγάπη και κατανόηση...

Καλή Πρωταπριλιά.....Δυστυχώς η παραπάνω δήλωση είναι ακόμα ΨΕΜΑ!

ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΟ ΠΑΡΑΔΟΞΟ...

Το βρήκα στα "Λόγια του αερα":
Η αλήθεια και το παράδοξο για τον μουσουλμάνο μετανάστη...

Φεύγουν μετανάστες απο τις χώρες τους γιατί δεν είναι ευτυχισμένοι, έτσι δεν λένε;
Πού είναι ευτυχισμένοι οι λαθρομετανάστες μουσουλμάνοι όμως;
Οι περισσότεροι  μουσουλμάνοι:
Δεν είναι ευτυχισμένοι στην Γάζα
Δεν είναι ευτυχισμένοι στην Αίγυπτο
Δεν είναι ευτυχισμένοι στην Λιβύη
Δεν είναι ευτυχισμένοι στο Μαρόκο
Δεν είναι ευτυχισμένοι στο Ιράν
Δεν είναι ευτυχισμένοι στο Ιράκ
Δεν είναι ευτυχισμένοι στην Υεμένη
Δεν είναι ευτυχισμένοι στο Αφγανιστάν
Δεν είναι ευτυχισμένοι στο Πακιστάν
Δεν είναι ευτυχισμένοι στην Συρία
Δεν είναι ευτυχισμένοι στον Λίβανο
Που είναι λοιπόν ευτυχισμένοι;

Είναι ευτυχισμένοι στην Αυστραλία
Είναι ευτυχισμένοι στην Αγγλία
Είναι ευτυχισμένοι στον Καναδά
Είναι ευτυχισμένοι στις ΗΠΑ
Είναι ευτυχισμένοι στην Γαλλία
Είναι ευτυχισμένοι στην Γερμανία
Είναι ευτυχισμένοι στην Σουηδία
Είναι ευτυχισμένοι στην Νορβηγία
Είναι ευτυχισμένοι στην Δανία

Είναι ευτυχισμένοι δηλαδή σε κάθε χώρα που δεν είναι μουσουλμανική...
Και ποιόν κατηγορούν;
Όχι το Ισλάμ!
Όχι τους ηγέτες τους!
Όχι τους εαυτούς τους!

ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΝ ΤΙΣ ΧΩΡΕΣ ΣΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΖΟΥΝ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ...

ΚΑΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΤΙΣ ΑΛΛΑΞΟΥΝ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΟΙΑΖΟΥΝ ΜΕ ΤΙΣ ΧΩΡΕΣ ΣΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΤΥΧΕΙΣ!!

ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ...

Χρονιάρες μέρες και πάλι!

Οι πρώτες, με το μνημόνιο στην πλάτη μας. Άχρωμες, άνευρες, σε πολύ χαμηλούς τόνους. Λίγα τα χρήματα, λίγα και τα ψώνια. Πολλή η μελαγχολία κι η αγωνία.

Όμως υπάρχουν μερικοί αυτορρυθμιστικοί κανόνες καταχωνιασμένοι στο υποσυνείδητό μας: κανόνες "μικροστιγμών ευτυχίας" που η σκληρότητα της καθημερινότητας και το κυνήγι του χρήματος αδρανοποίησαν. Ανέκαθεν πιστεύαμε πως όποιος τα έχει καλά με τον εαυτό του, μπορεί να τα έχει καλά και με τους άλλους. Κάτι τέτοιο πόσο εύκολο είναι, σ' ένα τόσο ταραγμένο κι επίφοβο κόσμο;

Κι όμως όλα είναι εφικτά, αρκεί να το θέλουμε. Να κατανοήσουμε, πρέπει πρώτα, ποιοι είμαστε ως άτομα και έθνος, τι δυνατότητες έχουμε, ποιες είναι οι επιδιώξεις μας, πόσο υπερτιμημένη και παγιδευμένη ήταν η ζωή που κάναμε μέχρι τώρα. Όταν αποποιηθούμε παλιές τακτικές συμπεριφορών απέναντι στους άλλους τότε θα έχουμε ήδη αποκτήσει τη δύναμη για το καλύτερο δυνατό. Διότι τότε, δεν θα έχουν πια κανένα νόημα οι υπερβολικές καταναλωτικές συνήθειές μας, οι εγωισμοί και η φιλαυτία, η ρουσφετοφιλία κι ο φθόνος, ο μιμητισμός κι η υπεροψία, η λατρεία αντικειμένων "ευτυχίας", η προσκόλλησή μας σε πλασματικές εικόνες ζωής που προσφέρουν τα ΜΜΕ.

Ένας ανθρώπινος Κώδικας Επαφών δεν απαιτεί ιδιαίτερες γνώσεις ή δεξιότητες. Ούτε καν πλούτη! Αρκούν τα έχειν της καρδιάς μας που όλοι έχουμε κι ο χρόνος που θα αφιερώσουμε στους άλλους. Έτσι:

- Το να λέμε πρώτοι καλημέρα (ή Χρόνια Πολλά αυτές τις μέρες), δεν στοιχίζει τίποτε. Όμως, μια τέτοια απλή κίνηση αλλάζει τη διάθεση του άλλου απέναντί μας.

- Ο χρόνος για να αποκτήσουμε καινούργιους φίλους δε λείπει. Δε λησμονούμε φυσικά τους παλιούς που μας έμειναν ή στους οποίους μείναμε πιστοί. Έχουν άραγε οι φιλίες ημερομηνία λήξης; Εξαρτάται απ' τη δική μας στάση. Η φιλία είναι σαν το λουλούδι: αν δεν ποτίζεται, αν δεν καλλιεργείται, πεθαίνει. Άλλοι διατείνονται πως καινούργιους "παλιούς" φίλους δεν ξαναποκτάμε. Επιζητούμε καινούργιους φίλους, επειδή η φιλία παραμένει ό,τι πολυτιμότερο έχουμε στην εποχή μας.

- Το ξόδεμα χρόνου για να μάθουμε τα κόλπα ενός νέου επαγγέλματος με δασκάλους, είναι μάταιο. Το καλύτερο είναι να μπούμε κατ' ευθείαν στο πνεύμα του ίδιου του επαγγέλματος από μόνοι μας. Εμείς από μόνοι μας, θα βρούμε τα μυστικά και θα τα εμπλουτίσουμε. Η ρήση του Αϊνστάιν που περίπου λέει πως το μυστικό της επιτυχίας είναι να μην αποκαλύπτεις τα μυστικά σου, θα γίνει κι ο δικός μας επαγγελματικός οδηγός.

- Μας λείπει το χιούμορ! Μας το έκλεψαν μνημόνιο και τρόικα. Όμως είναι απαραίτητο. Ακόμη και να το εφεύρουμε. Όχι μόνο ως χαλαρωτικό, αλλά κι απελευθερωτικό από τις κακές στιγμές μας. Να γελάμε ναι, διακωμωδώντας καταστάσεις και φαινόμενα, εκδικούμενοι με τον δικό μας τρόπο. Χιούμορ, όχι σε βάρος άλλων, παρά μόνο σε βάρος των πολιτικών μας!

- Ο εκνευρισμός από την κακή οικονομική κατάσταση γύρω, δεν πρέπει να έχει ως αποδέκτες τα μέλη της οικογένεια και μάλιστα τα παιδιά μας. Κι αν ακόμη μαλώνουμε, ας έχουμε τη δύναμη να συμφιλιωνόμαστε, να αγκαλιαζόμαστε τρυφερά. Έχουμε ανάγκη από συμμάχους, όχι από εχθρούς μέσα στο σπίτι μας.

- Ήδη με την υπερφόρτωση των πιστωτικών καρτών νιώσαμε στο πετσί μας τι σημαίνει υπέρβαση οικονομικών. Όταν τα έσοδά μας είναι λιγότερα από τα έξοδα, μπαίνουμε σ' έναν φαύλο κύκλο με το να δανειζόμαστε περισσότερα από όσα μπορούμε να επιστρέψουμε. Ο κοινός νους λέει: έχουμε λεφτά, αγοράζουμε. Δεν έχουμε, δεν αγοράζουμε.

- Το μεγαλύτερο λαχείο είναι ο σύντροφος θα διαλέξουμε στη ζωή μας. Μια επιλογή που απαιτεί σκέψη, περίσκεψη και ώριμη απόφαση. Τα διαζύγια περισσεύουν στην εποχή μας, γιατί τα νεαρά ζευγάρια είναι βιαστικά στις αποφάσεις και ανυπόμονα στα θέλω τους. Το 90% της χαράς και της λύπης που θα εισπράξουμε στη ζωή μας, εξαρτάται από την παραπάνω επιλογή συντρόφου.

- Το να βοηθάμε τους συνανθρώπους μας έχει μεγαλύτερη αξία, όταν δεν διαφημίζουμε αυτή τη βοήθεια.

- Το να λέμε στα παιδιά μας ότι είναι καταπληκτικά σε ό,τι σωστό πράττουν και πως τα εμπιστευόμαστε απόλυτα στις επιλογές τους, είναι βασικό στοιχείο για την ανάπτυξη της αυτοεκτίμησής τους. Και

- Επιτέλους, ας μάθουμε να ακούμε τους άλλους! Όχι να περιαυτολογούμε διαρκώς και μάλιστα θορυβωδώς! Οι άλλοι έχουν πάντα να μας πουν κάτι: καμιά φορά η τύχη περνάει δίπλα μας και αθόρυβα. Έτσι μας προσπερνάει χωρίς να την αντιληφθούμε: αν κάναμε λιγότερο θόρυβο περιαυτολογώντας, θα την ακούγαμε...

Η οικονομική κρίση φέρνει γκρίνιες. Φέρνει όμως τους ανθρώπους πιο κοντά. Λες και υπάρχει ένας άγραφος νόμος που, όταν κινδυνεύει μια ομάδα, ωθεί τα μέλη της σε συσπειρώσεις...

Ετσι και οι παλιές καλές αξίες ξαναζωντανεύουν: συντροφικότητα, αλληλοκατανόηση, συνεργασιμότητα, αλληλεγγύη, ολιγάρκεια, συμπόνια, ειλικρίνεια. Θα μου πείτε, είναι ανάγκη να στριμώχνεται άγρια ένας ολόκληρος λαός, για να επιστρέφει στις αξίες του; Ναι! Φαίνεται πως η Ανάγκη (θεά που οι αρχαίοι τοποθετούσαν πιο πάνω κι από τους Θεούς τους, είναι αυτή που ορίζει τις τύχες μας και μας συνεφέρνει.

Όλοι αλληλοεξαρτόμαστε. Όχι μόνο για την προμήθεια των υλικών αγαθών για μια ικανοποιητική επιβίωση, αλλά κυρίως για την επικοινωνία, τη θαλπωρή και τη σωτηρία που προσφέρει πολλές φορές ένας σωστός λόγος στην ώρα του ή μια τρυφερή ενθαρρυντική κίνηση του άλλου.

Στις τόσο κρίσιμες, απέλπιδες και τραγικές καταστάσεις που βιώνουμε, έχουμε να επιλέξουμε ή την εξέγερση (με εχθρό τους εαυτούς μας και με ανυπολόγιστες συνέπειες) ή την υπομονή - ανοχή. Διαφορετικά, μας περιμένει η κατάθλιψη που παίρνοντας τη θέση της οργής μπορεί να μας οδηγήσει σε άδηλους δρόμους.

Η κατάθλιψη μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με τη ζωντανή (όχι την ηλεκτρονική) επικοινωνία και την εξομολόγηση του πόνου μας στους άλλους. Η από κοινού δράση με τους άλλους για το κοινό καλό και το ξεπέρασμα της κρίσης είναι το καλύτερο φάρμακο...

ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΠΛΟΥΤΟΣ...

Τη στιγμή που η παγκόσμια οικονομία διερχόταν ύφεση, η άνοδος των τιμών των μετοχών βοήθησε τους πλούσιους να αντισταθμίσουν σχεδόν το σύνολο των απωλειών της χρηματοοικονομικής κρίσης.

Κατά 17% αυξήθηκε ο αριθμός των εκατομμυριούχων παγκοσμίως το 2009 και ανήλθαν συνολικά σε 10 εκατομμύρια, ενώ ο συνολικός πλούτος τους αυξήθηκε κατά 19% στα 39 τρισ. δολάρια, σύμφωνα με έκθεση της Merill Lynch και της Capgemini.

Ο πλούτος αυξήθηκε με ταχύτερους ρυθμούς στην Ινδία, την Κίνα και τη Βραζιλία, ενώ στη Λατινική Αμερική και την περιοχή Ασίας-Ειρηνικού εκτοξεύτηκε σε ύψη ρεκόρ.

Αποτελούν όμως ένα κλειστό club οι εκατομμυριούχοι του κόσμου, που απολαμβάνουν τα πλούτη τους σε απομόνωση, αποκομμένοι από τα τεκταινόμενα γύρω τους. Νομίζοντας πως ζουν την απόλυτη ευτυχία...

Είναι δυνατόν να ησυχάσει η ψυχή ενός ανθρώπου και να νιώσει ευτυχισμένος κάποιος με όσα χρήματα και αν έχει, όταν γύρω του στον κόσμο όλο υπάρχει τόσος ανθρώπινος πόνος, τόση δυστυχία και τόση απελπισία;

Δίπλα στην πόρτα του. Μέσα στην τηλεόραση και την εφημερίδα του.

Σε λογικό άνθρωπο φαίνεται δύσκολο να το κατανοήσει. Εκτός κιαν κάποιος έχει ξεπεράσει πια κάθε κλίμακα σκληρότητας, ασπλαγχνίας και αδιαφορίας για τον πόνου του άλλου. Και έχει μπει πλέον σε σφαίρες και πεδία που μελετάει η σύγχρονη ψυχιατρική.

Είναι ολοφάνερο πως μερικοί άνθρωποι όσα χρήματα και αν αποκτήσουν και όσα πλούτη, θα επιθυμούν και άλλα. Ανεξαρτήτως χρώματος, φυλής, θρησκείας, ιδεολογίας ή ότι άλλο.

Όταν ο άνθρωπος προσφέρει την (άφθαρτη υποτίθεται) ψυχή του, ως αντάλλαγμα για πλούτο και δύναμη, τίποτα από εκεί και έπειτα δεν μπορεί να σταθεί ως ισότιμη αντιπαροχή, ως αντίδωρο, ή αποζημίωση αν θέλετε, στην απώλεια αυτή. Εξ' ου και η ακόρεστη και μανιακή δίψα για όλο και περισσότερα, κάθε φορά.

Το πρόβλημα με τις κοινωνίες μας, τις ανθρώπινες κοινωνίες και τον τωρινό πολιτισμό μας, είναι ότι επιτρέπεται δια νόμου να πλουτίσεις όσο μπορέσεις. Με "νόμιμα" πάντα μέσα. Και το θεωρούμε και λογικό αυτό. Και μάλιστα το επιβραβεύουμε και κοινωνικά. Το έχουμε κάνει κοινωνική αξία.

Ο μεγάλος ασθενής είναι οι κοινωνίες μας. Κανένας Θεός υπεράνω δεν θα μας σώσει, αν δεν νομοθετήσουμε σωστά και αν δεν εφαρμόσουμε πολιτεύματα και μηχανισμούς, που ενώ δεν θα εμποδίζουν την δημιουργικότητα, την ελευθερία και την έκφραση, θα θέτουν όρια και πλαφόν στην επιδίωξη του πολύ και περιττού πλούτου.

Κι έτσι πάντα κάποιος θα βρίσκεται να θέλει να το κάνει. Να θέλει να αποκτήσει πλούτο πέρα, μα πολύ πέρα από τις ανάγκες του. Αδιαφορώντας φυσικά για οτιδήποτε άλλο. Αδιαφορώντας ακόμη κι αν η προσωπική του επιδίωξη πλουτισμού παράγει ευθέως και άμεσα ανθρώπινη απελπισία, δυστυχία και πόνο.

Το πολύ πολύ να ιδρύσει κανένα φιλανθρωπικό ίδρυμα και να ζητά δωρεές αλλονών. Αυτός ή η σύζυγός του. Κι αυτό κυρίως για την προβολή και την δημοσιότητα.

ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΦΥΛΩΝ: ΕΥΤΥΧΙΑ...

• Για να είναι ευτυχισμένη μια γυναίκα μ' έναν άντρα, πρέπει να τον καταλαβαίνει πολύ και να τον αγαπά λίγο...
• Για να είναι ευτυχισμένος ένας άντρας με μια γυναίκα, πρέπει να την αγαπά πολύ και να μην προσπαθεί να την καταλάβει καθόλου...

ΤΥΧΗΣ ΠΑΙΧΝΙΔΙ...

Άμα θέλει η πουτάνα η τύχη να σε βρεί, το κάνει ακόμη και την ώρα που κοιμάσαι, ή με άλλα λόγια την ώρα που δεν το περιμένεις ποτέ...Αυτή είναι η ιστορία του Στέλιου, που όταν είχε απελπιστεί γύρισαν τα κάτω πάνω...

Από χωριό του Ηρακλείου καταγότανε, χτισμένο σε τέτοιο τόπο που οι κάτοικοι είχανε μόνο δυο επαγγελματικές - οικονομικές διεξόδους: Ή μένανε και κάνανε τους βοσκούς για όλη τους τη ζωή με πενιχρά αποτελέσματα λόγω ορεινού κι άγονου τόπου, ή φεύγανε και προσπαθούσανε να κάνουνε αλλού την τύχη τους όπως μπορούσανε...

Έτσι και ο Στέλιος που κατάφερε να τελειώσει το λύκειο της περιοχής με αρκετά καλό βαθμό, ώστε να εισαχθεί σε ανωτάτη σχολή καταδώ μεριά. Ερχότανε 5 χρόνια για να σπουδάσει, με ελπίδα να ξετελέψει οτιδήποτε θα του επέτρεπε να μην ξαναγυρίσει στην ζωή που έκανε τα εφηβικά του χρόνια και συνέχιζαν να κάνουν αυτοί που μείνανε πίσω...

Έκανε έξοδα ο γέρος του να του νοικιάζει σπίτι εδώ όλα αυτά τα χρόνια, να έχει να περνά καθημερινά και να έχει τα εισιτήρια να μπορεί νάρχεται τακτικά στο χωριό του, να βλέπει τι γίνονται, να τους βοηθά όποτε χρειαζόταν και να ανεφοδιάζεται πριν επιστρέψει πάλι στα μαθήματα και τα εργαστήρια της σχολής...

Τελικά πήρε πτυχίο, εκπλήρωσε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις αμέσως μετά κι αυτό ήταν όλο κι όλο η περιπέτεια πέρα από το χωριό του. Ξαναγύρισε με το απολυτήριο του στρατού, τόβαλε πλάι - πλάι με το άλλο χαρτ΄ιτης σχολής και τα κοίταζε, αφού δεν του χρησιμεύανε στην αγορά εργασίας, που όπου κι αν πήγαινε τον διώχνανε, σαν χωριάτης που ήταν σε εμφάνιση και συμπεριφορά.

Αυτό δεν αλλάζει με τίποτα, όσα χαρτιά κι αν προσθέσει κανείς στην συλλογή του, να γίνει ελκυστικός σε κάποιο αφεντικό, να φορτωθεί τη ζωή του. Άδικα πήγαινε συχνά στη μεγάλη πόλη την κοντύτερη στο χωριό του, όταν έβλεπε καμμιά αγγελία ή άκουγε για προκύρηξη διαγωνισμού...Πάντα γυρνούσε πίσω με τα χαρτιά του στα αζήτητα...

Θέλοντας και μη έκανε τον βοσκό πάλι, όπως και πρώτα σαν παιδί. Τι να βοσκήσει όμως σε τόπο που σπανίζει το χορτάρι και δε νετσουλώνουνε τα οζά, να έχουνε γάλα ή κρέας ικανό να πουληθούνε...Και οι ίδιοι οι χωριανοί για να φάνε κρέας, έπρεπε να πάνε σε άλλο χωριό παραπέρα και χαμηλότερα, πιο ευνοημένο από τη φύση με κάμπο και σπαρτά, όπου βόσκανε περισσότερα οζά και τετράπαχα, ν' αρπάξουνε μερικά για λογαριασμό τους...

Έτσι έκανε κι εκείνο το βράδυ ο Στέλιος με μερικούς ακόμη νέους του χωριού του, που ξεκινήσανε για την τακτική τους ζωοκλοπή με στόχο μια στάνη που είχανε εντοπίσει προ ημερών σε πεδινό τόπο...

Δεν τα καταφέρανε στον σκοπό τους, τους εντοπίσανε εγκαίρως οι νοικοκυραίοι και φύγανε άπραχτοι, μα για τον Στέλιο τότε ήταν η στιγμή που η τύχη του αποφάσισε να τον φλεβαρίσει ευνοικά. Με την μορφή της κόρης του ιδιοκτήτη, που τον είχε δει από το παράθυρο της κάμαρας της όταν μπήκανε στη στάνη να κλέψουνε τα ζώα που ήταν η περιουσία και η προίκα της...

Αυτή ήταν που απέτρεψε τον αρκετά εύπορο στην περιοχή πατέρα της να μην δώσει τους νέους στους μπάτσους, αυτή ήταν που μετά από λίγο συνάντησε τον Στέλιο σε πανηγύρι και γνωριστήκανε λέγοντας του την ιστορία, αυτή που σαν ανύπαντρη που ήταν τότε θέλησε να γίνει αυτός ο άντρας της ζωής της...

Δεν ήταν ούτε λίγη ούτε άσχημη για τα μέτρα του Στέλιου, που μέσα στα 2 επόμενα χρόνια απόκτησε όσα δεν φανταζότανε μέχρι τότε κι έφτιαξε τη ζωή του με πλούτο κι ευτυχία...

Δεν ήταν μόνο η σύντροφος που αναπάντεχα απόκτησε για το υπόλοιπο της ζωής του (εκεί τα διαζύγια απλώς δεν επιτρέπονται από κανόνες άγραφους, έτσι απλά), δεν ήταν το μεγάλο και καλοθρεμμένο κοπάδι που έγινε δικό του, πήρε και κάτι ακόμη σαν bonus: ένα μικρό τότε κρεοπωλείο, ιδιοκτησίας του πεθερού του που πέρασε σ' αυτόν...

Αν και μέχρι τότε ήταν ένα μαγαζάκι για τις ανάγκες κείνου του χωριού και των γύρω σε φρέσκο κρέας, στάθηκε εύκολο για τον σπουδαγμένο Στέλιο να το επεκτείνει, να το εκσυγχρονίσει, να πάρει τις απαραίτητες πιστοποιήσεις ποιότητας κι υγιεινής και να κάνει σοβαρό εμπόριο με σούπερ μάρκετ σε πολλά μέρη...

Λεφτά απόκτησε αρκετά κι επένδυσε κιόλας, σε τομείς που ήξερε βέβαια:
Έφτιαξε και μια ορεινή χασαποταβέρνα όπως ήθελε πάντα την εποχή της φτώχειας τους και διαθέτοντας ζώα δικής του εκτροφής και σφαγής, μπορεί να προσφέρει καλοψημένες μερίδες εκλεκτού κρέατος χωρίς να τσιγκουνεύεται ποιότητα και ποσότητα στα πιάτα...

Στα πιάτα των πολλών επισκεπτών της ορεινής περιοχής που μετά τη βόλτα καταλήγουν πεινασμένοι στην ταβέρνα του και φεύγουν βοσκημένοι πλήρως, έχοντας να λένε για γαλαντομία και περιποίηση.
Έγινε γνωστή η ταβέρνα του στους πάντες, που κάνουν εκεί γάμους, βαφτίσια κι άλλες εκδηλώσεις, με το αζημίωτο για τον Στέλιο. Κι ας κάνει τώρα τρεις δουλειές ταυτόχρονα, που τον απασχολούν μέρα και νύχτα, δε νοιάζεται...

Είναι στα μέρη που γεννήθηκε και μεγάλωσε, μ' αυτήν που τον αγάπησε και τα παιδιά που απόκτησαν στο μεταξύ, κάνει τις δουλειές που ήξερε και πάντα ήθελε να κάνει, προσφέρει εργασία και σε άλλους...

Ο πρώην άνεργος φτωχός βοσκός που για να φάει κρέας έπρεπε να κλέψει ζώα αλλουνού, τώρα καλεί τους πρώην συντρόφους του και συγχωριανούς του να τους κεράσει, προσέχοντας όμως παλιές του συνήθειες λέγοντας τους:

- Νάρχεστε να τρώτε επαέ ότι θέτε, μα μην ξανοίγετε τα κοπάδια μου, σε μένα που ξέρω!

Δεν ξέρω ακόμη αν τους δίνει και συμβουλές τύχης, όπως ένα παιχνίδι και συγκυρία (καλής) τύχης ήταν το ξεκίνημα της νέας, εύπορης κι ενδιαφέρουσας τώρα ζωής του. Με την παρένθεση των άσκοπων σπουδών, που αν τον ευνοούσε εκεί η τύχη, τώρα θα ήταν φουκαράς υπάλληλος ή έστω μικρο-επιχειρηματίας να στελιώνει πρίζες, κινητήρες κι ασανσέρ...

ΑΡΓΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ...

Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές, όποιος δεν αλλάζει περπατησιά, όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του, όποιος δεν μιλεί σε όποιον δεν γνωρίζει...

Αργοπεθαίνει όποιος αποφεύγει ένα πάθος, όποιος προτιμά το μαύρο για το άσπρο και τα διαλυτικά σημεία στο " " αντί ενός συνόλου συγκινήσεων που κάνουν να λάμπουν τα μάτια, που μετατρέπουν ένα χασμουρητό σε ένα χαμόγελο, που κάνουν την καρδιά να κτυπά στο λάθος και στα συναισθήματα...

Αργοπεθαίνει όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι, όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του, όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο, όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές...

Αργοπεθαίνει όποιος δεν ταξιδεύει, όποιος δεν διαβάζει, όποιος δεν ακούει μουσική, όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του....

Αργοπεθαίνει όποιος καταστρέφει τον έρωτά του, όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν, όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη τύχη του ή για την ασταμάτητη βροχή.

Αργοπεθαίνει όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει, όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει...

Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις, όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το απλό γεγονός της αναπνοής.

Μόνο η ένθερμη υπομονή θα οδηγήσει στην επίτευξη μιας λαμπρής ευτυχίας.

Pablo Neruda

ΤΙ ΠΑΕΙ ΝΑ ΠΕΙ...

1.
Τι πάει να πεί δεν έχουμε
λεφτά για να σκορπούμε
το όνειρα μας κάνουμε
πάλι καλά περνούμε.

2.
Τι πάει να πεί δεν πήραμε
όσα μας είχαν τάξει
τους ψεύτες κυνηγήσαμε
και είμαστε εντάξει.

3.
Τι πάει να πεί δεν βρήκαμε
χρυσάφι και μετάξι
πάλι πανσέληνος θα βγεί
τη νύχτα μας να λάμψει.

4.
Τι πάει να πεί δεν ζήσαμε
όπως οι βολεμένοι
φτάνει που είμαστε γεροί
μαζί κι ευτυχισμένοι.

Από την συλλογή στίχων "ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ"