ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΗΣ "ΝΤΕ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΕΥΤΥΧΙΑΣ"...

Χριστούγεννα και λοιπές γιορτές άλλη μια φορά,όπως κάθε χρόνο όταν πλησιάζει το τέλος του.

Τα ραδιόφωνα ξαναθυμήθηκαν εκείνα τα γνωστά τραγούδια των γιορτών. Εντάξει, τα έχουμε ξανακούσει δεν τα έχουμε χορτάσει κι ας τ' ακούμε κάθε χρόνο...

Σε Χριστουγεννιάτικους ρυθμούς οι πόλεις και τα χωριά με πλούσιες εκδηλώσεις που διοργανώνουν οι διάφοροι τοπικοί φορείς και μεταφέρουν καθημερινά το λεγόμενο "πνεύμα των Χριστουγέννων".

Που περιλαμβάνει πολύχρωμα φωτάκια που λαμπυρίζουν παντού, το βορειο-Ευρωπαϊκό έλατο, τον απαραίτητο κοκκινοντυμένο και στρουμπουλό Αη - Βασίλη με το έλκηθρο,  τα διάφορα ξωτικά, τις νεράιδες του δάσους, τα καινοφανή πρόχειρα παγοδρόμια στις πόλεις για την διασκέδαση των παιδιών,τα δώρα, τα κάλαντα, τις πολλές χριστουγεννιάτικες συναυλίες για κάθε ηλικία και γούστο.

Η επίκληση το Πνεύμα των γιορτών που λίγοι ξέρουν πως οφείλεται στη νουβέλα του Κάρολου Ντίκενς "Χριστουγεννιάτικη Ιστορία", η πιο διάσημη χριστουγεννιάτικη ιστορία του κόσμου από το 1843, που αναφέρεται στη μεταστροφή του παράξενου και τσιγκούνη Εμπενίζερ Σκρουτζ μετά την επίσκεψη που δέχεται από τον πεθαμένο συνεταίρο του Τζέικομπ Μάρλεϊ και από τα φαντάσματα των Χριστουγέννων.

Και ξαφνικά όλα γύρω πλημμυρίζουν αγάπη για λίγες μέρες. Μαζί με τις κούφιες ευχές χαράς, ευτυχίας & γενναιοδωρίας από αδιάφορα χείλη που δεν σημαίνουν τίποτα, τα πολυπληθή bazaar αγορών, το νέο κατεστημένο "δώστε μου για να δώσω" φιλανθρωπικό άλλοθι κάποιων διοργανωτών. Που έτσι θέλουν να πιστεύουν πως δείχνουν στην κοινωνία πως τάχα νοιάζονται για όσους έχουν ανάγκη, με τα λεφτά των άλλων βεβαίως...

Και προπαντός αμέτρητες παροτρύνσεις για ψώνια, δώρα, αναγκαστική υποχρέωση υπερκαταναλωτισμού, πολυτελή ρεβεγιόν με αφθονία φαγητών και γλυκών, εξωτικά ταξίδια κι ευκαιρίες διασκέδασης για τους μεγάλους...

Η οικονομική κρίση μας εξανάγκασε να αφαιρέσουμε αρκετά από τα μη ουσιαστικά, όμως πάλι υπερτερεί η αγωνία μην τυχόν και λείψει αυτή η φτιαχτή ατμόσφαιρα, της "ντε και καλά χαράς και ευτυχίας". Εκείνο το δήθεν ανέμελο:

- Τι θα κάνετε τις γιορτές;

Χωρίς να υπενθυμίζεται πουθενά όμως η κύρια αιτία της γιορτής, πως κάποτε γεννήθηκε ο χριστός - σωτήρας, όπως πιστεύουν οι Χριστιανοί. Τέτοιες μέρες κι εποχή, που ο θεός -  ήλιος των αρχαίων περνούσε το χειμερινό ηλιοστάσιο και το φως της ημέρας άρχιζε να διαρκεί περισσότερο, δίνοντας ελπίδα αισιοδοξίας στην ζωή τους. Και των μεν και των δε...

Το ξεχνούν οι θνητοί, σκυμμένοι με κρύες ίσως καρδιές στα γιορτινά τραπέζια και τα ζεστά φαγητά...
Χορτάτοι από την ευδαιμονία μα αγνοώντας τον ευτελισμό που προκαλείται από την εμπορευματοποίηση των πάντων, παραβλέποντας εσκεμμένα ότι κάποιοι άλλοι την ίδια ώρα αισθάνονται σαν κάποιοι να τους έχουν αφαιρέσει το δικαίωμα σε μια αξιοπρεπή ζωή.

Οι υπερβολικές προσδοκίες, τα διαφημιστικά σποτ που βομβαρδίζουν με ατελείωτα μηνύματα αγάπης και χαράς, η ανταλλαγή ευχών μεταξύ φιλικών προσώπων, το εορταστικό κλίμα των ημερών, μα και το γεγονός πως τα Χριστούγεννα είναι συνδεδεμένα με οικογενειακές ειδυλλιακές στιγμές απόλυτης ξεγνοιασιάς που δεν υφίστανται ελλείψει κατάλληλης παρέας, ελλείψει υγείας ή ελευθερίας, ή απλά ελλείψει των πάντα απαραίτητων χρημάτων, δεν αντηχούν για όλους το ίδιο χαρμόσυνα...

Οι υπερβολικές προσδοκίες, τα διαφημιστικά σποτ που μας βομβαρδίζουν με ατέλειωτα μηνύματα αγάπης και χαράς, αλλά και το γεγονός ότι τα Χριστούγεννα είναι άμεσα συνδεδεμένα με τις ειδυλλιακές στιγμές και την απόλυτη ξεγνοιασιά, - See more at: http://www.imommy.gr/news/article/1406/ereyna--h-melagxolia-twn-xristoygennwn/#sthash.JR2InykR.dpuf

Οι υπερβολικές προσδοκίες, τα διαφημιστικά σποτ που μας βομβαρδίζουν με ατέλειωτα μηνύματα αγάπης και χαράς, αλλά και το γεγονός ότι τα Χριστούγεννα είναι άμεσα συνδεδεμένα με τις ειδυλλιακές στιγμές και την απόλυτη ξεγνοιασιά, - See more at: http://www.imommy.gr/news/article/1406/ereyna--h-melagxolia-twn-xristoygennwn/#sthash.JR2InykR.dpuf

Οι υπερβολικές προσδοκίες, τα διαφημιστικά σποτ που μας βομβαρδίζουν με ατέλειωτα μηνύματα αγάπης και χαράς, αλλά και το γεγονός ότι τα Χριστούγεννα είναι άμεσα συνδεδεμένα με τις ειδυλλιακές στιγμές και την απόλυτη ξεγνοιασιά, - See more at: http://www.imommy.gr/news/article/1406/ereyna--h-melagxolia-twn-xristoygennwn/#sthash.JR2InykR.dpuf

Οι υπερβολικές προσδοκίες, τα διαφημιστικά σποτ που μας βομβαρδίζουν με ατέλειωτα μηνύματα αγάπης και χαράς, αλλά και το γεγονός ότι τα Χριστούγεννα είναι άμεσα συνδεδεμένα με τις ειδυλλιακές στιγμές και την απόλυτη ξεγνοιασιά, - See more at: http://www.imommy.gr/news/article/1406/ereyna--h-melagxolia-twn-xristoygennwn/#sthash.JR2InykR.dpuf

Οι υπερβολικές προσδοκίες, τα διαφημιστικά σποτ που μας βομβαρδίζουν με ατέλειωτα μηνύματα αγάπης και χαράς, αλλά και το γεγονός ότι τα Χριστούγεννα είναι άμεσα συνδεδεμένα με τις ειδυλλιακές στιγμές και την απόλυτη ξεγνοιασιά, - See more at: http://www.imommy.gr/news/article/1406/ereyna--h-melagxolia-twn-xristoygennwn/#sthash.JR2InykR.dpufΟταν ορισμένα από τα καλά πράγματα στη ζωή που προέρχονται από τη παράδοση μας μετατρέπονται σε σύγχρονα εμπορεύματα τότε διαφθείρονται και ευτελίζονται.Οι υπερβολικές προσδοκίες, τα διαφημιστικά σποτ που βομβαρδίζουν με ατελείωτα μηνύματα αγάπης και χαράς,

Οι υπερβολικές προσδοκίες, τα διαφημιστικά σποτ που μας βομβαρδίζουν με ατέλειωτα μηνύματα αγάπης και χαράς, αλλά και το γεγονός ότι τα Χριστούγεννα είναι άμεσα συνδεδεμένα με τις ειδυλλιακές στιγμές και την απόλυτη ξεγνοιασιά, - See more at: http://www.imommy.gr/news/article/1406/ereyna--h-melagxolia-twn-xristoygennwn/#sthash.JR2InykR.dpuf

Γι αυτό και κάθε χρόνο κάποιοι ενδόμυχα υποσχόμαστε στον εαυτό μας να είναι όλα διαφορετικά φέτος.

Και μετά αναλαμβάνει η αμείλικτη πραγματικότητα να διαλύσει τις ψευδαισθήσεις...

Υπάρχει κάτι να μου αλλάξει τη διάθεση και να δω τα Χριστούγεννα αλλιώς;

50 ΧΡΟΝΙΑ...

Μάης μήνας, ημέρα Σάββατο και τότε, η ώρα δέκα το πρωί, όταν σε όλες τις εκκλησίες ηχούσαν οι καμπάνες του τέλους της λειτουργίας ανήμερα του Αγίου Κωνσταντίνου. 

Ο ήχος από κείνες που χτυπούσαν στις δυο πιο κοντινές εκκλησίες έφτανε χαρμόσυνα ως ένα δίπατο σπίτι κοντά στο κέντρο της πόλης, όπου μια νέα γυναίκα μόλις γινόταν για πρώτη της φορά μητέρα, με την βοήθεια μερικών γειτονισσών και μιας έμπειρης μαμής...

Τότε ερχόμουν στον κόσμο και μόλις είχα αντικρύσει το πρώτο φως της πρώτης μου μέρας εν ζωή...
Σήμερα τέτοια μέρα πάλι, στο ίδιο μέρος, σε σπίτι χτισμένο στο οικόπεδο του παλαιού εκείνου, μόλις μπήκα στα 50 μου χρόνια...

Σελήνη μια μέρας τότε στην απαρχή της ζωής μου, πανσέληνος σήμερα μόλις συμπληρωθεί η πρώτη μου μέρα της υπόλοιπης μισής(;) ζωής μου...

Χρόνια μου πολλά, γενέθλια και γιορτή σήμερα.

Με τις καλύτερες ενδόμυχες ευχές για περισσότερα και σημαντικά επιτεύγματα στο άμεσο μέλλον, όσα δεν πέτυχα ακόμη ως τώρα!

Μέρα τη μέρα ζω - που ξέρεις αύριο τι ξημερώνει!

Έτσι με αυτά, πέρασαν χρόνια...

Εγώ κι όσοι φτάνουμε σε αυτό το σημείο της ζωής μας...

Τώρα που έχουμε τη γνώση και ξέρουμε πως ο καθένας μας συνεχίζει να είναι ένας δυναμικός άνδρας, που αν συμβιβαστεί με κάποιες φυσιολογικές αλλαγές που θα επέλθουν, αν είναι προσεκτικός και φροντίζει τον εαυτό του και την υγεία του, μπορεί να είναι ακόμη πιο δημιουργικός και δραστήριος σε σύγκριση με μικρότερη ηλικία...

ΜΙΑ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΑΣ...

Όποιος δεν παραδέχεται ότι το φετινό Πάσχα δεν είναι το χειρότερο, το πιο «μαύρο» των τελευταίων ετών απλά είναι εκτός πραγματικότητας.

Προσπαθούν οι Έλληνες να ζήσουν λίγη από τη μαγεία του ιερού μυστηρίου, μα έλα που ο νους τους όλο πάει στις εξελίξεις.

Στο ποια θα είναι η επόμενη ημέρα. Θα χρεοκοπήσει η χώρα; Θα υπάρχουνε δουλειές; Θα μειωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις; Θα διαλυθεί η κοινωνία από το προσφυγικό;

Τώρα Μέγα Σάββατο και στα πηγαδάκια συζητούν για εκλογές, κλείσιμο της αξιολόγησης, τη στάση των σκληρών του Δ.Ν.Τ.

Το αναστάσιμο το φως τον κόσμο να φωτίσει
μ' ειρήνη, αγάπη, πρόοδο και με χαρά να ζήσει!

Καλή Ανάσταση σ' όλον τον κόσμο.

Μια Ανάσταση και για μας, τους Έλληνες, απ' τον παρατεταμένο θάνατό τους!!!

ΓΥΝΑΙΚΑ...

Γυναίκα, μάνα κι αδελφή, συντρόφισσα και κόρη,

σαν ήλιος που φωτοδοτεί ζωή τη γή, τη θάλασσα, τα όρη!

Γυναίκα, ρόδο τσ΄ άνοιξης, στολίδι για τη φύση,

χωρίς την παρουσία σου, ο άντρας πως θα ζήσει;

ΜΗΤΕΡΕΣ: ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΕΣ ΙΔΙΕΣ...

Μία ημέρα του χρόνου είναι αφιερωμένη σε κάθε γυναίκα που φέρνει στον κόσμο ένα παιδί. Φέτος η συγκεκριμένη γιορτή κλείνει 100 χρόνια ζωής.

Στις μέρες μας γιορτάζεται συνήθως με ένα μπουκέτο λουλούδια, μια κάρτα, ένα κουτί σοκολατάκια, μια αγκαλιά και ένα φιλί ως ένδειξη αγάπης και τιμής προς το πρόσωπο που μας κουβαλά μέσα στην κοιλιά του επί εννιά μήνες.

Η αποστολή της είναι κοινή, αλλά η διαδρομή εξαρτάται από τον τύπο στον οποίο ανήκει. Γνωστοί παιδαγωγοί καταλήγουν σε πέντε βασικές κατηγορίες που μπορεί να ενταχθεί μία μητέρα, ανάλογα με τον χαρακτήρα και τις προσδοκίες της ζωής της:

Ξεκινώντας από την "ιδανική" μητέρα, αυτό το μοντέλο συνδυάζει τα καλύτερα στοιχεία και υποστηρίζεται πως αντιπροσωπεύει περίπου, το 10% των μητέρων. Η ιδανική μητέρα χαρακτηρίζεται από συναισθηματική ισορροπία, αποδεχόμενη το γεγονός πως τα παιδιά της είναι αυτόνομες οντότητες και τα βοηθάει να διεκδικήσουν τον δρόμο προς την ανεξαρτησία τους. Ανεξάρτητα από τις υπόλοιπες υποχρεώσεις του σπιτιού, είναι αιώνια δεσμευμένη στον όρκο της μητρότητας, χωρίς να ξεπερνά ποτέ τα όρια.

Η μητέρα που είναι "φιλόδοξη", ή διαφορετικά "τελειομανής", είναι συνήθως μία γυναίκα αγχώδης με υπερβολικό έλεγχο των πραγμάτων και εστίαση της προσοχής στην καριέρα και την εξωτερική εμφάνιση. Τα παιδιά της τείνουν να επικρίνουν υπερβολικά τον εαυτό τους, να νιώθουν ανεπαρκή και με συναισθηματικά κενά. Ως συνέχεια της μητέρας τους, φιλοδοξούν για τα πάντα και μοιάζουν να μην ικανοποιούνται από όσα πετυχαίνουν στη ζωή τους. Συχνά, η μητέρα αυτή είναι απούσα, καθώς πρώτα απ' όλα προσπαθεί να αγαπήσει τον ίδιο της τον εαυτό.

Θυμωμένη και υπερβολικά συναισθηματική, σε βαθμό που η γονική της συμπεριφορά καθορίζεται από τις ψυχολογικές της διαθέσεις, φαίνεται πως είναι η "αβέβαιη" μητέρα. Αυτό το είδος είναι το πιο χαώδες από τα πέντε. Στο μυαλό της δημιουργούνται προβλήματα, υπερβολικές σκέψεις και κρίσεις που μεταφέρονται και στα παιδιά της.

Η μητέρα "κολλητή", όπως προαναφέρθηκε, κρύβει κινδύνους, παρόλο που θεωρητικά, "μονομαχεί" με την "ιδανική". Απολαμβάνει να θεωρεί τα παιδιά της ομοίους της, ώστε να αποφύγει την ευθύνη της οριοθέτησης. Ο συγκεκριμένος τύπος μητέρας αποφεύγει τον ρόλο της, καθώς θεωρεί ότι η προσωπική της ζωή θα θυσιαζόταν στον βωμό της μητρότητας. Γονιός και παιδί εναλλάσσονται τον ρόλο του εξομολογητή, αφήνοντας το παιδί χωρίς μητρικό πρότυπο. Σε αυτή την περίπτωση, οι συναισθηματικές ανάγκες της μητέρας είναι τόσο περίπλοκες που η ίδια, έχει ανάγκη το παιδί για να τις καλύψει.

Όταν μία μητέρα έχει έντονο το στοιχείο του εγωισμού, οι σχέσεις γίνονται πολυσύνθετες. Οι "εγωίστριες" μητέρες αδυνατούν να δουν τα παιδιά τους ως αυτόνομα όντα και τείνουν να είναι εγωκεντρικές και ανασφαλείς. Τα παιδιά τους θα μάθουν από νωρίς πως ο ρόλος απέναντι στη μητέρα τους, είναι διαρκώς, να την αναδεικνύουν. Υπάρχει όμως και η περίπτωση που το παιδί γίνεται το επίκεντρο προσοχής της μητέρας και τότε δημιουργείται μία έκτη κατηγορία, βγαλμένη από την ζωή, εκείνη της μητέρας που "δεν χαλάει χατήρι".

Παιδιά που μεγαλώνουν μες στην ανασφάλεια, την πλήρη οικειότητα ή την στενή προσκόλληση, την αποστασιοποίηση ή την υπερβολική προσοχή, ακολουθούν συνήθως, την πορεία της γυναίκας που βρίσκεται από τα πρώτα βήματα της ζωής, κοντά τους.

Σήμερα οι μητέρες έχουν την τιμητική τους και κάθε άνθρωπος- μικρός ή μεγάλος- που νιώθει παιδί μαζί τους, οφείλει να ξεχωρίσει από το πλήθος την δική του μητέρα, αλλά όχι μόνο σήμερα, για τους "τύπους".

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2013. ΜΕ ΑΛΛΑ ΜΑΤΙΑ...

Ας δούμε τις γιορτές αυτές με τα μάτια της ψυχής.

Συνεχώς αναφερόμαστε σε καλύτερη ζωή, σε ποιότητα ζωής. Πόσο άραγε επιθυμούμε να αλλάξουμε τη ζωή μας. Πόσο άραγε επιθυμούμε να βελτιώσουμε την ποιότητα ζωής μας;

Αν δούμε την καθημερινή μας ζωή και ταυτόχρονα την καθημερινή ζωή όλης της πόλης, θα διαπιστώσουμε ότι ελάχιστοι είναι αυτοί που ασχολούνται με την ποιοτική τους αναβάθμιση.
Και οι υπόλοιποι όλοι με τι ασχολούνται; Μα με τα καθημερινά. Γέμισμα ψυγείου, γέμισμα κοιλιάς, πώς θα τη βγω του προϊσταμένου ή πώς θα μπω στο μάτι του

Μ' αυτά ασχολούμαστε συνεχώς, αυτά μας φθείρουν, αυτά μας αρρωσταίνουν. Η προσωρινότητα όλων των «καθημερινών» είναι γνωστή και δεδομένη. Και όμως την έχουμε κάνει τόσο μεγάλη. Της έχουμε δώσει τόση αξία, τόση σπουδαιότητα σαν να είναι για όλους μας κάτι το αιώνιο, κάτι το παντοτινό.

Κυριολεκτικά μας τρώει, ψυχικά, νοητικά και σωματικά.

Ρουφηγμένοι από τα σύγχρονα έθιμα της Δυτικής Ευρώπης και της Αμερικής, που δεν ξέρουν πια τη χριστιανική παράδοση, όλο και περισσότερο συνδέουμε τα Χριστούγεννα μόνο με στολίδια, δώρα και διασκέδαση. Ή έστω με τη συντροφιά και τις ευχές ανθρώπων, με τους οποίους είμαστε δεμένοι συναισθηματικά. Αν αυτά μας λείπουν, τότε νιώθουμε πάρα πολύ άσχημα.

Δεν είναι απαραίτητο να τρώμε, να πίνουμε, να πηδούμε ότι βρεθεί, για να υπάρχουμε. Μπορούμε να μοιράζουμε χαρά, αγάπη, καλοσύνη, που ενώ έχουν τόση αξία για τους περισσότερους από εμάς, όχι μόνο δεν στοιχίζουν τίποτα, αλλά υπάρχει και τόσο μεγάλη ανταπόδοση, που αν μας γίνει αντιληπτό αυτό θα μεγαλώνουμε συνεχώς την προσπάθειά μας.

Δεν είναι απαραίτητο να φθάσουμε στον προθάλαμο του θανάτου για να αντιληφθούμε την πραγματική αξία των πραγμάτων. Δεν είναι αναγκαίο να χάσουμε κάτι για να καταλάβουμε την αξία του.

Μας δίδεται η ευκαιρία μέσα από γιορτές όπως των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς να δούμε, να αντιληφθούμε και να κατανοήσουμε κάποια πράγματα στον εαυτό μας και στους άλλους.

Είναι ευκαιρία τις ημέρες αυτές να προσπαθήσουμε να νοιώσουμε σαν παιδιά, να γίνουμε παιδιά και να ζήσουμε αυτή την περίοδο μ' έναν διαφορετικό τρόπο από τις προηγούμενες χρονιές.

Ας δώσουμε λοιπόν ευχές, χαρά, ευτυχία, αγάπη στον διπλανό μας κι ας γεμίσουμε και τη δική μας καρδιά με τα ίδια αισθήματα κι ας την αφήσουμε γεμάτη φως και φωτεινή να λάμπει μέρα νύχτα.
Ας ευχηθούμε στον διπλανό μας "να δει τα παιδιά του να γερνάνε", μια ευχή που άκουσα πριν χρόνια από κυρία κάποιας ηλικίας...

Ας ψάξουμε, ας αναζητήσουμε, ας δούμε τις γιορτές αυτές με τα μάτια της ψυχής. Θα έχουν άλλο χρώμα, θα έχουν άλλη γεύση, θα μας δώσουν άλλη χαρά.Θα μας δώσουν άλλη διάσταση, άλλη πραγματικότητα. Θα μας ανεβάσουν ψηλότερα. Θα μας κάνουν να νοιώσουμε διαφορετικά...

Δεν είναι εποχή για θλίψη, φόβο και μελαγχολία αλλά εποχή για ανασυγκρότηση, δημιουργία και αντεπίθεση. Τώρα είναι η κατάλληλη εποχή για το οριστικό "ξεκαθάρισμα" με τους προσωπικούς, πνευματικούς, φυσικούς και συναισθηματικούς δεσμούς και λογαρισμούς του χτες, που μόνο προβλήματα και πισωγυρίσματα μας έχουν φέρει...

21 ΜΑΙΟΥ, ΓΕΝΕΘΛΙΑ & ΓΙΟΡΤΗ...

Δικά μου φυσικά, όπως κάθε χρόνο τέτοια μέρα και τα γιορτάζω μαζί σας με μερικές μαντινάδες:

Χρόνια πολλά, χαρούμενος κι ευτυχισμένος νάμαι...
και πάντα με καλή καρδιά, να πέφτω να κοιμάμαι!

Μου εύχομαι από καρδιάς πλούτη, χαρά και υγεία
και κάθε λύπη μου, με μιας να γίνει ευτυχία!

Χρόνια πολλά, χρόνια καλά, χρόνια ευτυχισμένα
χρόνια να ζήσω, για να δώ τα όμορφα ένα-ένα!

Κι από ένα φίλο μια, που μόλις έλαβα:

Όταν τα χρόνια που περνούν, τους ώμους σου βαραίνουν,
ο νους σου και η λογική, στην κεφαλή να μπαίνουν!

Έτσι νάναι, σε πείσμα των καιρών και πολλών ανθρώπων...

ΜΑΝΑ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΑ...

Δεύτερη Κυριακή του Μάη, η Γιορτή της Μητέρας, αύριο...

Μην ξεχαστούμε. Οι μανάδες μας όπου κι αν είναι περιμένουν μια μας χειρονομία, μια ευχή, ένα λουλούδι εκ μέρους μας...

Η πιο Μεγάλη και Ιερή Καπετανιά για τη Γυναίκα, ήταν και παραμένει πάντα η καπετανιά της Μάνας.
Η Μάνα, που γεννά το Μέγα Καπετάνιο του κόσμου:Τον άνθρωπο.
(Από το βιβλίο του μητροπολίτη Ειρηναίου Γ. Γαλανάκη "Γυναίκες της Κρήτης").

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ...

Το Πάσχα είναι η μεγαλύτερη γιορτή των Ορθοδόξων Χριστιανών και η λέξη Πάσχα προέρχεται από την εβραϊκή «pesah» που σημαίνει "διάβαση" καθώς οι Εβραίοι γιόρταζαν το Πάσχα σε ανάμνηση της απελευθέρωσής τους από τους Αιγυπτίους και της διάβασης της Ερυθράς θάλασσας. Οι Χριστιανοί γιορτάζουν την ανάσταση του Σωτήρα και τη διάβαση από το θάνατο στη ζωή.

Πότε όμως γιορτάζεται το Πάσχα; Η Α' Οικουμενική σύνοδος που έγινε στην Νίκαια της Βιθυνίας το 325 μ.Χ., η οποία λαμβάνοντας υπόψη ότι οι Εβραίοι γιόρταζαν το Πάσχα κατά την ημέρα της Πανσελήνου που γινόταν μετά την εαρινή ισημερία και επειδή ο Χριστός αναστήθηκε μετά την γιορτή του εβραϊκού Πάσχα, δηλαδή μετά την εαρινή πανσέληνο, καθόρισε τον εξής κανόνα:

Το χριστιανικό Πάσχα πρέπει να εορτάζεται την πρώτη Κυριακή μετά την Πανσέληνο, που θα γίνει κατά την ημέρα της εαρινής ισημερίας ή μετά από αυτήν. Αν η πανσέληνος γίνει Κυριακή τότε το Πάσχα θα εορτάζεται την επομένη Κυριακή.

Αυτό έγινε για να μην συμπίπτει ποτέ το χριστιανικό με το εβραϊκό Πάσχα. Η πανσέληνος που συμβαίνει κατά ή μετά την εαρινή ισημερία λέγεται και πανσέληνος του Πάσχα ή πασχαλινή πανσέληνος.

Τα πράγματα φαίνονται απλά αλλά δεν είναι. Για να καθοριστεί η πασχαλινή πανσέληνος, η Α' Οικουμενική σύνοδος ανέθεσε στον Πατριάρχη της Αλεξάνδρειας, (πόλη στην οποία άκμαζε η αστρονομία τα χρόνια εκείνα), να φροντίσει τον καθορισμό της πανσελήνου του Πάσχα και κατ' επέκταση την ημερομηνία του Πάσχα για όλες τις χριστιανικές εκκλησίες. Στην Αλεξάνδρεια εκείνη την εποχή χρησιμοποιούσαν τον κύκλο του Μέτωνα για τον προσδιορισμό των μελλοντικών Πανσελήνων. Ο Αθηναίος Αστρονόμος Μέτων (432 π.Χ.) είχε ανακαλύψει ότι κάθε 19 έτη οι ημερομηνίες των φάσεων της σελήνης επαναλαμβάνονται. Αυτή η περίοδος των 19 ετών ή 6940 ημερών περίπου, ονομάστηκε κύκλος του Μέτωνα ή κύκλος της σελήνης.

Όμως ο κύκλος του Μέτωνα παρουσιάζει κάποιο σφάλμα, δεν είναι κύκλος ακριβώς 19 ετών. Το σφάλμα που έχει συγκεντρωθεί από το 325 μ.Χ. μέχρι σήμερα, είναι 5 περίπου ημέρες. Με βάση λοιπόν τον κύκλο του Μέτωνα σχηματίσθηκε (από τους Αλεξανδρινούς αστρονόμους) ο πίνακας των πανσελήνων του Πάσχα, (Πασχάλιοι πίνακες) δηλαδή των μετά την 21η Μαρτίου (Ιουλιανού ημερολογίου) πανσελήνων.

Αυτό συνεχίστηκε μέχρι το 1582 που η Καθολική εκκλησία καθιέρωσε το νέο (Γρηγοριανό) ημερολόγιο (αυτό που έχουμε σήμερα και εμείς) για να διορθώσει το συσσωρευμένο λάθος του παλαιού (Ιουλιανού) ημερολογίου (τότε υπήρχε 10 μέρες καθυστέρηση του παλιού ημερολογίου δηλαδή η εαρινή ισημερία του 1582 αντί να γίνει στις 21/3 έγινε στις 11/3). Οι ορθόδοξοι Χριστιανοί δεν δέχτηκαν την ρύθμιση αυτή και ορισμένοι (οι παλαιοημερολογίτες) συνεχίζουν κανονικά μέχρι σήμερα να χρησιμοποιούν το παλιό ημερολόγιο.

Η Εκκλησία της Ελλάδας δέχθηκε το νέο ημερολόγιο στις 10 Μαρτίου 1924, ακολουθώντας την Ελληνική πολιτεία που το είχε αποδεχθεί το 1923, αλλά το Πάσχα και οι εξαρτώμενες από αυτό κινητές εορτές εξακολουθούν να εξαρτώνται από το παλιό ημερολόγιο. Έτσι άρχισαν τα προβλήματα με τις ημερομηνίες του Πάσχα στην χώρα μας (και σε όσες χώρες έχουν όμοιες ρυθμίσεις). Αυτά οφείλονται στα δυο σφάλματα στα οποία στηρίζεται ο υπολογισμός της ημερομηνίας του ορθόδοξου Πάσχα:

α) Χρησιμοποιεί τον κύκλο του Μέτωνα που έχει ήδη συγκεντρωμένο σφάλμα 4-5 ημερών.
β) Χρησιμοποιεί το παλιό ημερολόγιο με τα συσσωρευμένα σφάλματά του για τον προσδιορισμό της εαρινής πανσελήνου.

Αποτέλεσμα του πρώτου σφάλματος είναι να έχουμε τον εορτασμό του ορθοδόξου Πάσχα πολλές φορές όχι την πρώτη Κυριακή μετά την πανσέληνο, αλλά την επομένη, όπως π.χ. το 2000, 2003, 2009. Αποτέλεσμα του δευτέρου σφάλματος είναι να έχουμε τον εορτασμό του ορθοδόξου Πάσχα πολλές φορές μετά την δεύτερη εαρινή πανσέληνο π.χ. το 2002, 2008.

Στην περίπτωση που οι δύο πανσέληνοι (η υπολογισμένη με το Ιουλιανό και η υπολογισμένη με το Γρηγοριανό ημερολόγιο) πέσουν την ίδια βδομάδα έχουμε κοινό Πάσχα Ορθόδοξων και Καθολικών όπως φέτος αλλά και το 2011. Να σημειώσουμε ότι με τους παλαιοημερολογίτες έχουμε πάντα κοινό Πάσχα, αφού το υπολογίζουμε με τον ίδιο τρόπο αλλά με διαφορά 13 ημέρες στην ημερομηνία.

Τα ημερολογιακά όρια μέσα στα οποία γιορτάζεται το Ορθόδοξο Πάσχα είναι από 4 Απριλίου το νωρίτερο (πρώιμο Πάσχα), μέχρι 8 Μαΐου το αργότερο. Αυτό θα συμβαίνει μέχρι το έτος 2099 που το παλιό ημερολόγιο θα εξακολουθεί να έχει 13 ημέρες διαφορά από το νέο. Από το 2100 (που είναι δίσεκτο μόνο με το παλιό) η διαφορά των δυο ημερολογίων θα γίνει 14 μέρες και αυτό θα σημάνει την μετατόπιση προς τα πάνω των ορίων εορτασμού του Πάσχα.

Η συνεχής μετακίνηση προς τα πάνω των ημερομηνιών του Πάσχα λόγω του προσδιορισμού του σε σχέση με το παλιό ημερολόγιο θα έχει κάποτε εντυπωσιακές συνέπειες. Αν εξακολουθήσει η ορθόδοξη εκκλησία να στηρίζεται στο παλιό ημερολόγιο, το 5270 μ.Χ. το Πάσχα θα γιορταστεί στη 1 Ιουνίου, ενώ οι Καθολικοί θα το γιορτάσουν στις 11 Απριλίου. Και βέβαια η ημερομηνία όλο και θα μετατοπίζεται προς τα μπρος ώσπου κάποια στιγμή το Πάσχα θα γιορτάζεται στη μέση του Καλοκαιριού.

Πηγή: Δημήτρης Ι. Μπουνάκης, Σχολικός Σύμβουλος Μαθηματικών, από την δημοσίευσή του "Το τελευταίο πρώιμο Πάσχα" στο παράρτημα της Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρείας Ν. Ηρακλείου.

ΠΕΡΙ ΕΡΩΤΟΣ...

Έρωτας δώρο θεϊκό, ώ τι γλυκειά μαγεία,

δίνει ζωή στον άνθρωπο και ψυχική υγεία!

Τελικά ό,τι και να λέμε για τον "ξενόφερτο άγιο" και την "εμπορευματοποιημένη γιορτή" κάθε τέτοια μέρα, όσο και να απαξιώνουμε και να σνομπάρουμε, πολύς κόσμος φαίνεται να αγαπά τη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου, όπως και όλες τις γιορτές άλλωστε.

Η οικονομική της διάσταση δεν είναι καθόλου αμελητέα, όπως όλα τα σχετικά μαγαζιά δείχνουν.

Το σημαντικότερο όμως φαίνεται να είναι η ανάγκη των ανθρώπων να γιορτάζουν και να το ρίχνουν έξω με κάθε περίσταση, ακόμα και με λούτρινα αρκουδάκια, σαχλοκαρδούλες, γουγουλινο-μηνυματάκια και απατηλές λάμψεις σε μίζερες ημέρες.

Ε, δεν είναι καθόλου λίγο αυτό, όσο και να κράζουμε..

Αντί για γκρίνια αντιπροτείνουμε λίγους στίχους από το ωραιότερο νεοελληνικό έπος, από τον «Ερωτόκριτο» του Βιτσέντζου Κορνάρου. Που μας μιλά συχνά πυκνά για τα θαμάσματα του έρωτα.

Έτσι, για να ξεχαστούμε κάπως και να αναπολήσουμε:

Γροικήσατε τον έρωτα θαμάσματα τα κάνει
Κι εις σε θανάτους εκατό όσοι αγαπούν τσί βάνει.
Πληθαίνει ντως την όρεξη και δύναμη των δίνει,
Μαθαίνει τσι να πολεμούν σ' τσή νύχτας το σκοτίδι.

Είντα δεν κάνει ο έρωτας σε μια καρδιά π' ορίζει
Σαν την νικήση ούτε καλό ούτε πρεπό γνωρίζει.
Κάνει τον ακριβό φτηνό, τον άσκημο ερωτιάρη,
Κάνει και τον ανήμπορο άντρα και παλληκάρι.

Το φοβιτσιάρη άφοβο, πρόθυμο τον οκνάρη,
Κάνει και τον ακάτεχο να ξέρη κάθε χάρη.
Αυτός νικά τα γερατειά, αυτός νικά τη νιότη
Χαρά σ' τον άπου του χωστή και φύγη από την πρώτη.

Από τα Χανιά και την Κρήτη, ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ και ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ...

Από τα Χανιά και την Κρήτη...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ και ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ όπου κι αν βρίσκεστε!

Χρόνια πολλά, πολλές χαρές, καημό να μην γνωρίσετε

κι ότι στ' αλήθεια επιθυμείτε, γρήγορα ν' αποκτήσετε...

Πάντα, όταν πλησιάζουν τα Χριστούγεννα μερικοί περιμένουν ένα θαύμα. Μία ένδειξη ότι κάπου εκεί ψηλά υπάρχει κάποιος Θεός που μας νοιώθει και μας πονάει. Μας σκέπτεται και μας βοηθάει. Και όμως...

Όλα γύρω μας φαίνονται μαύρα και δύσκολα και οι άνθρωποι αναρωτιόμαστε πως και γιατί να γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα.

Χριστούγεννα μέρα γιορτής

μα λίγοι θα γιορτάσουν,

μισθούς - συντάξεις κούρεψαν

κι εδά πού θα μας φθάσουν;

Μα δεν υπάρχει μόνο η μιζέρια όποιου κατάντησε υπάλληλος αλλουνού, υπάρχουνε ευτυχώς ακόμη αρκετοί money makers, που σε κάθε αφορμή ψάχνουνε την ευκαιρία...

Να γιορτάσουμε λοιπόν για το τέλος του παρελθόντος, την γέννηση νέων πραγμάτων , ιδεών και αρχών, να μοιραστούμε και να περάσουμε χρόνο με ανθρώπους που αγαπάμε...

Να βρούμε τα καλά μέσα σε όλα και να μείνουμε σε αυτά...

Μια βδομάδα πριν την γέννηση μιας ελπίδας με το νέο έτος, μεγάλες αλλαγές συμβαίνουν παντού, ας είμαστε κομμάτι των δημιουργικών αλλαγών!

ΦΙΛΑΡΜΟΝΙΚΗ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ...

100 ΧΡΟΝΙΑ Θ/Κ ΑΒΕΡΩΦ...

ΧΩΡΙΣ ΧΡΕΩΣΗ: ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ

Η μητέρα είναι ο πολυτιμότερος άνθρωπος στη ζωή του κάθε ανθρώπου. Η αγάπη, η έγνοια και η προσφορά της, είναι μεγαλύτερες και από τον ίδιο τον ουρανό.

Η γιορτή της μητέρας είναι μια υπέροχη γιορτή. Είναι η γιορτή της αυτοθυσίας, της αγάπης χωρίς όρους, της μοναδικής αγκαλιάς στον κόσμο που δεν ζητάει τίποτε σε αντάλλαγμα για όλα όσα δίνει στο παιδί της.

Κάθε χρόνο που γιορτάζει η μάνα, είναι ίσως η σπουδαιότερη από τις μη θρησκευτικές γιορτές, αν και η μητέρα σαν έννοια και σαν ύπαρξη, έχει την υπέρτατη ιερότητα για κάθε παιδί. Ο Θεός έφτιαξε τη μητέρα, γιατί δεν μπορεί να βρίσκεται παντού!

Αφιερώνω λοιπόν την παρακάτω υπέροχη ιστορία σε όλες τις μητέρες.

Μια φορά κι ένα καιρό ένα απόγευμα, μια μητέρα ενώ ετοίμαζε το δείπνο, το αγοράκι της ήρθε στην κουζίνα και της έδωσε ένα χαρτί που είχε γράψει. Αφού σκούπισε τα χέρια της στην ποδιά της, το διάβασε.

Να τι είχε γράψει:

Επειδή κούρεψα το γρασίδι, €5.
Επειδή έφτιαξα το κρεβάτι μου αυτή την εβδομάδα, €1.
Επειδή πήγα στο μπακάλη, €5.
Επειδή έπαιξα με το αδελφάκι μου όταν συ πήγες για ψώνια, €2.
Επειδή έβγαλα έξω τα σκουπίδια, €1.
Επειδή ο έλεγχος του σχολείου ήταν καλός,€5.
Κι επειδή συγύρισα την αυλή, €2.

Στήθηκε λοιπόν εκεί μπροστά της και περίμενε. Η μητέρα τον κοίταξε και χίλιες αναμνήσεις άστραψαν στο νου της. Πήρε το ίδιο χαρτί, το γύρισε απ' την ανάποδη, κι ορίστε τι του έγραψε :

Για τους εννιά μήνες που σε κουβαλούσα και μεγάλωνες μέσα μου, Χωρίς Χρέωση.

Για όλες τις νύχτες που έμενα κοντά σου, που στεκόμουν στο προσκεφάλι σου όταν ήσουν άρρωστος και προσευχόμουν για σένα, Χωρίς Χρέωση.

Για το χρόνο και τα δάκρυα και τα έξοδα όλα αυτά τα χρόνια, Χωρίς Χρέωση.

Για τις γεμάτες φόβους νύχτες και τις έγνοιες για το αύριο, Χωρίς Χρέωση.

Για τις συμβουλές, τις γνώσεις και τα έξοδα του σχολείου σου, Χωρίς Χρέωση.

Για τα παιχνίδια, το φαγητό, τα ρούχα και για το σκούπισμα της μύτης σου, Χωρίς Χρέωση.

Γιε μου, αν τα σουμάρεις όλα αυτά για να δεις πόσο κοστίζει η αγάπη μου, Χωρίς Χρέωση.

Μόλις τέλειωσε το διάβασμα το παιδί, τα μάτια του ήταν γεμάτα δάκρυα. Την κοίταξε καλά και της είπε: «Μαμά, και βέβαια σ' αγαπάω πολύ!».

Μετά πήρε το στυλό και με μεγάλα γράμματα έγραψε Ε Ξ Ω Φ Λ Η Θ Η.

Ας είναι καλά όλες οι μητέρες του κόσμου. Τιμήστε τις και ευγνωμονήστε τις.

Το ίδιο θα κάνω κι εγώ σήμερα. Γιατί της χρωστώ ό,τι είμαι κι ό,τι ελπίζω να γίνω!

(Από το βιβλίο του φίλου μου Άκη Αγγελάκη "Ιστορίες που αξίζει να λες!")

ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΣΤΙΣ ΓΙΟΡΤΕΣ...

Σε μια ακόμη επίδειξη "επαναστατικής γυμναστικής" οι ναυτεργάτες (αυτοί που κάνουν τους αρχηγούς τουλάχιστον, που άγονται και φέρονται από το ΠΑΜΕ και τον Περισσό), αποφάσισαν να τα κάνουν όλα μπάχαλο λίγες μέρες πριν το Πάσχα και τις καθιερωμένες "εξόδους" του κόσμου της πρωτεύουσας.

Φέτος θα προστεθεί και ένα ακόμη μπάχαλο στα ΚΤΕΛ, όπου μερικοί αχρείαστοι  - υπεράριθμοι οδηγοί ζητούν τα ρέστα από τους ιδιοκτήτες - εκμεταλλευτές των υπεραστικών λεωφορείων, εμποδίζοντας με καραγκιοζιλίκια τα δρομολόγια που εξυπηρετούν φτωχό κόσμο της επαρχίας.

Καλοκαίρι είχαμε τα ταξί, στις γιορτές των Χριστουγέννων απεργούσε η καθαριότητα, μετά τα βυτία και τα φορτηγά, τώρα μαζί με τους παραπάνω το σκέφτονται πάλι οι υπάλληλοι στην καθαριότητα. Καθε πότε κάνουν εκβιαστική απεργία οι εργαζόμενοι στους ΟΤΑ; Παραμονές των μεγάλων εορτών και της παραπάνω κατανάλωσης με τους όγκους σκουπιδιών στους δρόμους.

Όταν όλες οι συντεχνίες ικανοποιηθείτε, αφήστε και την υπόλοιπη κοινωνία να λειτουργήσει...

Το χειρότερο από όλα είναι ότι δεν έχουμε ιδέα ποια από τα επιχειρήματά τους είναι δίκαια και ποια άδικα. Ποιοι πράγματι έχουν αδικηθεί, ποιοί εκβιάζουν ρουσφετολογικά προνόμια και ποιοι τους τα τρώνε. Έχουν κουκουλωθεί τα πάντα από τον λαϊκισμό και την παράνοια.

Από την άλλη δίκιο όμως έχουν και όσοι (πάρα πολλοί) υπομένουν τις επιπτώσεις της απεργίας.
Αλήθεια ποιος υφίσταται τις ταλαιπωρίες από όλες αυτές τις κινητοποιήσεις κυρίως αυτό τον καιρό που μετακινείται ο κόσμος και αρχίζει παραδοσιακά και η τουριστική περίοδος;

Σίγουρα όχι οι υπουργοί, οι λοιποί πολιτικοί και οι κρατούντες "κεφαλαιοκράτες - ιμπεριαλιστές", οι οποίοι έχουν τον τρόπο (συν τα κότερα και ελικόπτερα) να βγαίνουν αλώβητοι από κάθε κινητοποίηση στις συγκοινωνίες...

Εξάλλου με τις περιουσίες και τα μέσα των "αφεντικών" βολεύτηκαν αυτοί για να τα λειτουργούν, όποιος δεν του αρέσει να είναι υπάλληλος ας κάνει μια δική του δουλειά να κερδίζει όσα αξίζει. Να δούμε πόσο αξίζει στην ελεύθερη αγορά ένας μούτσος ή καμαρώτος που τώρα βάζει στην τσέπη 3.500 ευρώ/μήνα για ένα απλό ακτοπλοϊκό ταξίδι 3 - 10 ώρες από λιμάνι σε λιμάνι.

Υπό το βάρος αυτού του εκβιασμού όμως κάθε λίγο και λιγάκι, ούτε η Ελλάδα θα ανακάμψει, ούτε η οικονομία έχει ελπίδες να αναπτυχθεί. Και δεν μπορεί μια μερίδα δήθεν εργαζόμενων - συνδικαλιστών που μάλιστα λέγεται ότι παίρνουν και μισθούς διεθνείς σαν ναυτικοί τέτοιους που δε φαντάζεται ο μέσος Έλληνας μισθωτός, να αποφασίζουν για το μέλλον της πατρίδας όποτε θέλουν να εκβιάσουν τον αρμόδιο υπουργό. Με μοχλό πίεσης πάντα την ακτοπλοία και την κρουαζιέρα και ποτέ τα ποντοπόρα πλοία...

Δεν μπορούν να διαλύουν άλλες κοινωνικές και επαγγελματικές ομάδες στο όνομα της επανάστασης που ονειρεύονται οι ίδιοι, μα δυστυχώς δεν πρόκειται ποτέ να δούνε στην Ελλάδα!

ΓΙΟΡΤΙΝΗ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ...

Χρονιάρες μέρες έρχονται και φεύγουν, όπως κάθε χρόνο.

Αλλοτε ευτυχισμένες κι άλλοτε με την πίκρα μέσα μας. Όπως φέτος, που η δυστυχία πολλών ανθρώπων δεν μπορεί να κρυφτεί, ούτε να υπερνικηθεί με στολίδια και γιορταστικές εκδηλώσεις.

Όταν έχεις μια προ πολλού υποθηκευμένη ζωή σε δανειστές, Δ.Ν.Τ. και Ε.Ε., ποια ικμάδα ενθουσιασμού να σου μείνει για να χαρείς τις γιορτές; Αλλά και τι αισιοδοξία να μεταδώσεις στις επόμενες γενιές;

Το χειρότερο είναι ότι οι Έλληνες πολιτικοί, οι κύριοι υπεύθυνοι για την κατάσταση που βιώνουμε όλοι μας αντί να ομονοήσουν και να εργαστούν από κοινού για να βγούμε από το τέλμα της χρεωκοπίας, εξακολουθούν εξοργιστικά να ασχολούνται με τις καρέκλες τους και τις εκλογές. λες και είναι αυτά πρώτη προτεραιότητα για τους πολίτες.

Έτσι η φετινή μελαγχολία τις μέρες των εορτών που μας κυριεύει, δεν είναι μόνον εξαιτίας της οικονομικής δυσπραγίας.

Είναι και λόγω του ότι δεν βλέπουμε κανένα φως πουθενά. Διότι όσα μέτρα παίρνονται γυρίζουν ως μπούμερανγκ αποτυχίας πίσω σ' εμάς. Οι πολίτες καλούνται και πάλι να πληρώσουν όχι μόνο τις άστοχες πολιτικές όλων των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων, αλλά και τους εκ πιέσεως αυτοσχεδιασμούς κάθε μαθητευόμενου μάγου υπουργού Οικονομικών...

Τα φετινά Χριστούγεννα θα είναι τα πιο ισχνά εδώ και πολλές δεκαετίες, για τους περισσότερούς Έλληνες.

Και εδώ που τα λέμε, στην Ελλάδα ποτέ αυτές οι μέρες του δωδεκαημέρου δεν ήταν φανταχτερές, όπως συμβαίνει στη Δύση. Η χλιδή και ο διάκοσμος μεταφέρθηκαν από την Δύση.

Εμείς πάντα ήμασταν ολιγαρκείς γιορτάζοντας πολύ οικογενειακά τόσο τη Θεία Γέννηση, όσο και την Πρωτοχρονιά.

Ας προσπαθήσουμε να περάσουμε τις μέρες αυτές παραδοσιακά, ξαναφέρνοντας στο προσκήνιο τις παλιές καλές Ελληνικές παραδόσεις, τις παλιές καλές νόστιμες χριστουγεννιάτικες συνταγές και το λίγο έστω, αλλά ειλικρινές χαμόγελο.

Με την μικρή, την κρυφή πάντα ελπίδα στο βλέμμα...

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ...

Πολυάριθμα είναι τα έθιμα που κάθε τόπος έχει συνδέσει με τον εορτασμό των Χριστουγέννων. Πώς όμως γεννήθηκαν οι συνήθειες, που σήμερα ονομάζουμε παραδόσεις;

Τα Χριστούγεννα ήταν αρχικά μια κινητική γιορτή που εορταζόταν σε διάφορες ημερομηνίες στη διάρκεια του έτους. Η επιλογή της 25ης Δεκεμβρίου έγινε από τον Πάπα Ιούλιο Α τον 4ο αιώνα, επειδή εκείνη η ημερομηνία συνέπιπτε με τα ειδωλολατρικά τελετουργικά για το χειμερινό ηλιοστάσιο.

Η πρόθεση του Πάπα ήταν να αντικατασταθεί ο αρχαίος εορτασμός με τον χριστιανικό. Ωστόσο, υπάρχουν μαρτυρίες ότι τα Χριστούγεννα γιορτάζονταν στη Ρώμη στις 25 Δεκεμβρίου από το 336. Και η ίδια αυτή μέρα ήταν η Πρωτοχρονιά.

Πολλά από τα έθιμα που συνδέονται με τα Χριστούγεννα, όπως η ανταλλαγή δώρων, τα κάλαντα, ο στολισμός του δέντρου έχουν τις ρίζες τους σε παλαιότερες θρησκείες.

Σύμφωνα με ορισμένους ερευνητές, οι Χριστουγεννιάτικες δοξασίες και παραδόσεις αποτελούν ένα μείγμα από κατάλοιπα της λατρείας του Σατούρνου, μιας θεότητας που ταυτίζεται με τον Κρόνο και άλλων δοξασιών που αναμείχθηκαν με τις χριστιανικές, για να ξεχαστεί στο πέρασμα των αιώνων η αρχική τους προέλευση.

Έθιμα από όλο τον κόσμο:

Στη Σικελία οι χωρικοί συνηθίζουν να βγάζουν τα μεσάνυχτα των Χριστουγέννων νερό από τα πηγάδια και με αυτό ραντίζουν τα ζώα τους. Πιστεύουν ότι το νερό αυτό είναι αγιασμένο, επειδή την ίδια ώρα γεννιέται και ο Σωτήρας του κόσμου.

Στη Σαρδηνία πιστεύουν ότι όποιος γεννηθεί τη νύχτα των Χριστουγέννων, και μάλιστα τα μεσάνυχτα, φέρει την ευλογία του Θεού όχι μόνο στους δικούς του, αλλά και στους γείτονες των εφτά σπιτιών που βρίσκονται πιο κοντά στο δικό του.

Σε περιοχές της πρώην Γιουγκοσλαβίας οι νοικοκυρές ραντίζουν τα τραπεζομάντηλά τους με κρασί για να μη ντραπούν οι φιλοξενούμενοί τους, εάν λερώσουν κάποιο.

Στη Ρωσία συνήθιζαν τη νύχτα των Χριστουγέννων να ντύνουν στα άσπρα μια κοπέλλα του σπιτιού, η οποία παρίστανε την Παναγία.

Σε μερικές Βρετανικές περιοχές, το έθιμο του γλεντιού σε κήπους με μηλιές την παραμονή των Χριστουγέννων είναι μια παραλλαγή μιας ειδωλολατρικής τελετής. Αφού σκοτεινιάσει, οι αγρότες πηγαίνουν στα περιβόλια, σχηματίζουν παρέες γύρω από τα παλιότερα δέντρα και πίνοντας μπύρα τραγουδούν τα κάλαντα. Πυροβολούν στα κλαριά για να διώξουν τα κακά πνεύματα, ενώ μέχρι πριν από λίγα χρόνια άφηναν γλυκά, για να καλοπιάσουν τα πνεύματα και να εξασφαλίζουν καλή σοδειά.

Στη Σουηδία την αυγή της 13ης Δεκεμβρίου η «Λουτσία» σύμβολο του φωτός, συνήθως το μεγαλύτερο κορίτσι του σπιτιού, φορώντας ένα μακρύ λευκό χιτώνα και ένα στεφάνι από αναμένα κεριά στα μαλλιά, πηγαίνει από σπίτι σε σπίτι προσφέροντας ζεστό καφέ και κουλουράκια, ενώ τραγουδά παλιά κάλαντα.
Οι θρύλοι της Λουτσία γεννήθηκαν στις Συρακούσες περίπου κατά το έτος 300 μ.Χ. Σε μερικές επαρχίες της Σουηδίας οι κάτοικοι των χωριών συνηθίζουν ανήμερα τα Χριστούγεννα να ρίχνουν έξω από τα σπίτια και τα χωράφια τους σιτάρι, για να γιορτάσουν μαζί τους και τα πουλιά.

Στην Αυστρία εκτός από τον Αγ.Βασίλη υπάρχει και ο Krampus. Πρόκειται για ένα φρικτό, κακάσχημο πλάσμα, το οποίο σύμφωνα με την παράδοση επισκέπτεται τα παιδιά την παραμονή του Αγίου Νικολάου και σπάει στο ξύλο όσα δεν ήταν φρόνιμα. Ανήμερα του Αγίου Νικολάου λοιπόν, οι άντρες ντύνονται με στολές δαιμόνων όσο πιο τρομακτικές, τόσο το καλύτερο και τρομοκρατούν τους περαστικούς με ραβδιά, υπενθυμίζοντας έτσι τον μύθο του Krampus στα άτακτα παιδάκια.

Ένα περίεργο έθιμο λαμβάνει χώρα την παραμονή των Χριστουγέννων στην Τσεχία. Οι ελεύθερες γυναίκες συμμετέχουν σε ένα «παιχνίδι», η έκβαση του οποίου σύμφωνα με την παράδοση τις βοηθά να προβλέψουν την μέλλουσα οικογενειακή τους κατάσταση. Η διαδικασία είναι η εξής: Αφού σταθούν με την πλάτη σε μια ανοικτή πόρτα, παίρνουν ένα παπούτσι και το ρίχνουν πίσω τους, πάνω από τον ώμο τους. Αν το παπούτσι προσγειωθεί με το μπροστινό του μέρος προς την πόρτα, η κοπέλα θα παντρευτεί μέσα στον επόμενο χρόνο. Αν το παπούτσι προσγειωθεί με το τακούνι στραμμένο προς την πόρτα, τότε η κοπέλα θα πρέπει να περιμένει τουλάχιστον για έναν ακόμα χρόνο.

Δημοφιλές και στις ΗΠΑ, το εν λόγω έθιμο αφορά στην παράδοση που είχαν οι Γερμανικές οικογένειες να κρεμούν ως τελευταίο στολίδι του Χριστουγεννιάτικου δέντρου ένα τουρσί φτιαγμένο από φυσητό γυαλί, το οποίο συνήθως αποτελούσε οικογενειακό κειμήλιο. Το στολίδι αυτό σύμφωνα με το έθιμο, κρύβεται από τους γονείς μέσα στα κλαδιά, ενώ το παιδί που θα το ανακαλύψει πρώτο ανήμερα των Χριστουγέννων, εκτός από το πολυπόθητο δώρο θα έχει καλοτυχία για την επόμενη χρονιά.

Στην Ουκρανία τα Χριστουγεννιάτικα δέντρα στολίζονται με τα «κλασικά» στολίδια (μπάλες, αστέρια, λαμπάκια) αλλά και με ένα όχι και τόσο συνηθισμένο. Πρόκειται για μια ψεύτικη αράχνη πάνω σε έναν (εξίσου ψεύτικο) ιστό, η οποία κρύβεται μέσα στα κλαδιά του δέντρου προσφέροντας - τι άλλο;- καλοτυχία στο παιδί που θα την ανακαλύψει πρώτο. Το έθιμο έχει τις ρίζες του σε έναν Ουκρανικό μύθο σύμφωνα με τον οποίο μια φτωχή και χήρα μητέρα η οποία δεν είχε χρήματα για να στολίσει το δέντρο της, ξύπνησε το πρωί των Χριστουγέννων και με έκπληξη είδε μια αράχνη πάνω σε αυτό, να το «στολίζει» με τον ιστό της.

Κάθε βράδυ παραμονής Χριστουγέννων στην Νορβηγία οι σκούπες εξαφανίζονται. Γιατί; Σύμφωνα με έθιμο, το οποίο έχει τις ρίζες του σε παγανιστική παράδοση, εκείνη την νύχτα γριές μάγισσες και ένα σωρό κακά πνεύματα καβαλάνε όποια σκούπα βρουν εύκαιρη και γυρνοβολάνε στις γειτονιές. Επειδή όμως πάντα όλο και κάποιος Νορβηγός θα ξεχάσει μια σκούπα εκτεθειμένη, είθισται ο πιο γενναίος άνδρας της οικογένειας να βγαίνει έξω και να πυροβολεί στον αέρα φοβίζοντας τις κακές μάγισσες και τους γείτονες.

Εδώ και μερικά χρόνια, στο σπήλαιο του Αγίου Ιωάννη στην Μαραθοκεφάλα Κισάμου Χανίων, καθιερώθηκε να γίνεται η παραδοσιακή αναπαράσταση της γεννήσεως του Χριστού. Ετσι, ακόμα και σήμερα γίνεται μια υπέροχη αναπαράσταση με αρκετά ζώα δηλαδή πρόβατα, γαϊδουράκια, κατσίκες, άγρια περιστέρια και άλλα ζώα όπως τη νύχτα της γεννήσεως του Χριστού. Εκείνη την νύκτα, επίσης, στο σπήλαιο του Αγίου Ιωάννη, μαζεύονται πολλοί Χριστιανοί προκειμένου να γιορτάσουν με πολλή αγάπη και πίστη την γέννηση του Χριστού εκείνη την Αγια Νύκτα των Χριστουγέννων. Στο σπήλαιο επίσης, την νύκτα των Χριστουγέννων, καταφτάνουν πολλοί Ιερείς όπου μαζί με τον Μητροπολίτη τελούν τη Θεία Λειτουργία.

Την προπαραμονή των Χριστουγέννων την Ημέρα των Αγίων Δέκα στα χωριά της Ανατολικής Κρήτης έσφαζαν τους χοίρους που είχαν ανατραφεί κυρίως με βελανίδια, χουμά και αποφάγια. Από το σφάξιμο του χοίρου δεν πετούσαν τίποτα. Τη γλίνα (το λίπος) το χρησιμοποιούσαν ως ..βούτυρο ενώ έφτιαχναν και ένα γλύκισμα από τον χοίρο την λεγόμενη ξυγκόπιττα.

Τα παραδοσιακά κάλαντα την παραμονή των Χριστουγέννων φέρνουν στους δρόμους πόρτα - πόρτα τους πιτσιρικάδες, που πριν από χρόνια μπορεί να έπαιρναν από το χέρι του νοικοκύρη και της νοικοκυράς ένα κουραμπιέ ή ένα μελομακάρονο, σήμερα βγαίνουν στους δρόμους να τα πουν για να το χαρτζιλίκι τους. Ομάδες παιδιών κρατώντας το παραδοσιακό τρίγωνο, την Κρητική λύρα, ή άλλα μουσικά όργανα χτυπούν τις πόρτες από νωρίς το πρωί μέχρι και αργά το βράδυ.

Στις κουζίνες των σπιτιών τα σύγκλινα το χοιρινό τα εντόσθια στο τηγάνι το ζυμωτό ψωμί το βραστό το Κρητικό πιλάφι, "κυριαρχούν" της γαλοπούλας. Στο τραπέζι τα πατροπαράδοτα μελομακάρονα και κουραμπιέδες που ακόμα και σήμερα πολλές νοικοκυρές εξακολουθούν να παρασκευάζουν στο σπίτι. Επίσης σε πολλά σπίτια συναντά κανείς τα αυγοκαλάμαρα. Το "ακοίμητο" τζάκι με τα μεγάλα κούτσουρα εξακολουθεί και τις ημέρες μας να δίνει τον τόνο μιας γιορτής οικογενειακής που όλοι αναζητούν την ευτυχία της γέννησης του νέου χρόνου που έρχεται..

TAMATA ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ...

Δεκαπενταύγουστος στο τελευταίο τρίτο του καλοκαιριού και η κοίμηση ης Θεοτόκου τιμάται όπως πάντα με τους απανταχού ναούς που φέρουν τ' όνομα της να ξεχειλίζουν από χριστεπώνυμο πλήθος...

Η πίστη προς την Παναγία είναι τόσο ισχυρή που φέρνει πλήθη στις εκκλησιές και χρυσάφι στις εικόνες. Οι άνθρωποι θα προσευχηθούν, θα τάξουν και θα παρακαλέσουν έκαστος και για κάτι.

Κανένας δεν μπορεί να υπολογίσει το μαύρο "ιερό" χρήμα που διακινείται κάθε χρόνο τέτοιες μέρες για τη χάρη Της. Ίσως ούτε ο ίδιος ο Δημιουργός.

Οι πιστοί συχνά πυκνά αποθέτουν τάματα στις εικόνες της Παναγίας όπως και των λοιπών αγίων, θέλοντας μ' αυτόν τον τρόπο, ή απλώς να εκδηλώσουν την ευγνωμοσύνη τους, ή σε κάποιες άλλες περιπτώσεις να "καλοπιάσουν" και να εξαναγκάσουν με τον τρόπο τους το θείον να υπακούσει στο αίτημά τους.

Εκατοντάδες πάσης φύσεως τιμαλφή, από δαχτυλίδια, σκουλαρίκια, βραχιόλια και περιδέραια, τάματα κι επιστήθιοι σταυροί έχουν εναποτεθεί ήδη ως αφιερώματα πάνω στις εικόνες της, αφού σε κάθε γωνιά της Ελληνικής γης υπάρχει και μια εκκλησία αφιερωμένη στη Θεομήτορα, με μια εικόνα και εκατοντάδες ιστορίες και θρύλους...

Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι μετακινούνται, καταναλώνουν, προσεύχονται, ελπίζουν, μπροστά σε μια εικόνα της παναγίας. Η Παναγία στη συνείδηση του χριστιανικού κόσμου είναι μια μάνα. Μάνα όλου του πιστού κόσμου.

Τώρα πως οι πιστοί αισθάνονται πως δεν αρκεί η πίστη, η προσευχή δεν θα φτάσει μόνη της στον ουρανό; Θέλει και το τάμα της αντάμα. Συνήθως ειδική παραγγελία που απεικονίζει τις ιδιαίτερες ανάγκες κι απαιτήσεις σε κάποιο θαύμα του συγκεκριμένου πιστού...

Με το να νομίζει όμως πως προσφέροντας σε μια εικόνα χρήματα, κοσμήματα και παντός είδους αντικείμενα, κερδίζει μια θέση στο παράδεισο ή "προωθείται το αίτημα του", στην ουσία ευτελίζει την ιδιότητα της και προσβάλλει τον εαυτό σου.

Μακάρι οι άνθρωποι να καταλάβαιναν πως το μεγαλείο της πίστης βρίσκεται μέσα μας και μόνο, πέρα από εκκλησίες, εορτασμούς, περιφορές "θαυματουργών" εικόνων και παντός είδους πανηγύρια...

ΤΥΧΕΡΕ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗ...

Το 6ο αντιρατσιστικό φεστιβάλ στα Χανιά με πάνω από 60 συμμετοχές θα γίνει το Σ/Κ. Συλλογικότητες, ομάδες, σύλλογοι, κοινωνικοί χώροι και κοινότητες μεταναστών από τα Χανιά και την υπόλοιπη Ελλάδα, θα ενώσουν τις φωνές τους σε αυτή τη γιορτή αντίστασης και αλληλεγγύης...

Οι μέχρι τώρα συμμετοχές είναι οι παρακάτω:

Κοινότητα Τυνησίων, Σύλλογος Φιλιππινέζων, Κοινότητα Αφγανών, Σύλλογος Μαροκινής Κοινότητας στην Ελλάδα, Σύλλογος Σύρων, Κοινότητα Αιγυπτίων, Σύλλογος Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό Ιντιφάντα, Στέκι Αλβανών μεταναστών, Κοινότητα Ιορδανών, Κοινότητα Πακιστανών, Ξενώνας Ανωγείων, Κοινότητα Σουδανών, Εφημερίδα «Δρόμος για την Αριστερά», Περιοδικό «Πυξίδα», «Εποχή», «Θέσεις», «Κελί», Πρωτοβουλία για τα δικαιώματα των κρατουμένων, Εφημερίδα «Αυγή», Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο, Εργατική Αλληλεγγύη, «Κίνηση ενωμένοι ενάντια στον ρατσισμό και τη φασιστική απειλή», Αναιρέσεις, «Πριν», Περιοδικό «Αλάνα», Εκδόσεις «Διεθνές Βήμα». Ομάδα βαλκανικής - αντιπολεμικής λογοτεχνίας, Διεθνής Αμνηστία, Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά δικαιώματα, Δίκτυο κοινωνικής υποστήριξης προσφύγων και μεταναστών, Αντιρρησίες συνείδησης, Κίνηση «Απελάστε τον ρατσισμό», Γιατροί του Κόσμου, Κοινωνικό Στέκι - Στέκι Μεταναστών, Επιτροπή του Στεκιού για τα συσσίτια της Σπλάντζιας, Ομάδα του Στεκιού για τους άστεγους, Συντονιστικό Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ Ρεθύμνου, Πολιτιστικές Ομάδες Πανεπιστημίου Κρήτης, Κοινωνικό Ιατρείο Ρεθύμνου, Ενα καράβι για τη Γάζα, Σαλταδόροι, Κατάληψη Rosa Nera, Παγκληρική Παλλαϊκή Αγωνιστική Κίνηση, dikaioma.gr, Ταξική Πορεία, Αριστερή Ενότητα, Ενωτική Πρωτοβουλία φοιτητών, Περίπτερο ανέργων και επισφαλώς εργαζομένων, Δράση για την Ελευθερία, Πανελλήνια Ενωση Αδιορίστων Εκπαιδευτικών (παράρτημα Χανίων), Ομάδα δασκάλων του Στεκιού ΑΤΑΞΗΑ, Μαθητική Γωνιά, Σύλλογος Δασκάλων και Νηπιαγωγών Χανίων, ΕΛΜΕ Χανίων, Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πολυτεχνείου, Σύλλογος γονέων παιδιών προσχολικής ηλικίας, Μονογονεϊκές οικογένειες, Αριστερό βήμα διαλόγου, Ομιλος για τη μελέτη της επαναστατικής θεωρίας, ΚΟΙΣΠΕ Χανίων - Κοινωνικός Συνεταιρισμός Περιορισμένης Ευθύνης, Κέντρο Ψυχικής Υγείας, ΚΕΘΕΑ ΑΡΙΑΔΝΗ - Συμβουλευτική Μονάδα Χανίων, Ομάδα αυτοβοήθειας ατόμων με ψυχική εμπειρία Χανίων, Terra Verde, Οικολογική Πρωτοβουλία Χανίων, Φιλοζωικός Σύλλογος Χανίων, Πρωτοβουλία Χανιωτών για το στρατόπεδο Μαρκόπουλου, Πρωτοβουλία κατοίκων Σπίνας, Φλωρίων, Παλαιών Ρουμάτων και Σέμπρωνα, Πρωτοβουλία κατοίκων Καντάνου για τη διάσωση, ανάδειξη και προβολή του ιστορικού φαραγγιού, Αριστερή Παρέμβαση στους δρόμους της πόλης, Δίκτυο κοινοτήτων Χανίων.

Τυχερέ μετανάστη!

Πολλοί μαζεύτηκαν να σε υποστηρίξουν και να σου κάνουν γιορτές και πανηγύρια 2 μέρες.

Από αυτούς άμε να ζητάς φαί και δουλειά, τόσοι που είναι κάτι μπορεί να βρεθεί και για σένα...

Αν τους μείνει χρόνος ανάμεσα στην μεταξύ τους μπουρδολογία για "αγώνες", "επαναστάσεις", "αλληλεγύεις" και "ταξικές" ατέρμονες πορείες...

Πες τους αράπη πως πεινάς όπως διαλαλείς συνέχεια όταν με βλέπεις, να δω ποιός μαλάκας δεν θα φάει να σου δώσει εσένα, έτσι γίνεται όταν το φαί δεν φτάνει για όλους...

Δεν θα μπορέσω να το δώ, δεν θα είμαι εκεί...

Γιατί ενώ καταλαμβάνουν δωρεάν δημόσιο χώρο στο κέντρο της πόλης, θα στήσουν μπλόκα στις εισόδους και θα μου ζητούνε λεφτά για να περάσω μέσα. Επίμονοι θρασείς νεαροί και νεαρές που το έχουνε δει "επαναστάτες" του κώλου, μέχρι αηδίας, να σηκωθώ να φύγω...

Όπως κάνανε και πέρυσι και πρόπερσι κι όλα τα χρόνια του "φεστιβάλ" τους, εκτός από τα πρώτα πρώτα που δεν υπήρχανε αυτοί και το έκανε ο δήμος.

Εσύ που θα μπεις τζάμπα ψάξε να βρείς τι θα ξετελέψει για σένα μετά το διήμερο πανηγύρι (για πάρτη τους)...

ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΚΑΙ ΓΙΟΡΤΗ...

Άλλη μια φορά 21η Μάη, ημέρα αφιερωμένη στον πολιτισμό, γενέθλια και γιορτή για μένα κι ευκαιρία για μια ευχή.
Που έχουν πάει αλήθεια τόσες που έχω κάνει όλα αυτά τα χρόνια;

Να χαίρεσαι, να σε χαίρονται
αυτοί που σ' αγαπούνε,
κι όσα η καρδιά επιθυμεί
αληθινά να βγούνε!

Περιμένω τις δικές σας στα σχόλια...