50 ΧΡΟΝΙΑ...

Μάης μήνας, ημέρα Σάββατο και τότε, η ώρα δέκα το πρωί, όταν σε όλες τις εκκλησίες ηχούσαν οι καμπάνες του τέλους της λειτουργίας ανήμερα του Αγίου Κωνσταντίνου. 

Ο ήχος από κείνες που χτυπούσαν στις δυο πιο κοντινές εκκλησίες έφτανε χαρμόσυνα ως ένα δίπατο σπίτι κοντά στο κέντρο της πόλης, όπου μια νέα γυναίκα μόλις γινόταν για πρώτη της φορά μητέρα, με την βοήθεια μερικών γειτονισσών και μιας έμπειρης μαμής...

Τότε ερχόμουν στον κόσμο και μόλις είχα αντικρύσει το πρώτο φως της πρώτης μου μέρας εν ζωή...
Σήμερα τέτοια μέρα πάλι, στο ίδιο μέρος, σε σπίτι χτισμένο στο οικόπεδο του παλαιού εκείνου, μόλις μπήκα στα 50 μου χρόνια...

Σελήνη μια μέρας τότε στην απαρχή της ζωής μου, πανσέληνος σήμερα μόλις συμπληρωθεί η πρώτη μου μέρα της υπόλοιπης μισής(;) ζωής μου...

Χρόνια μου πολλά, γενέθλια και γιορτή σήμερα.

Με τις καλύτερες ενδόμυχες ευχές για περισσότερα και σημαντικά επιτεύγματα στο άμεσο μέλλον, όσα δεν πέτυχα ακόμη ως τώρα!

Μέρα τη μέρα ζω - που ξέρεις αύριο τι ξημερώνει!

Έτσι με αυτά, πέρασαν χρόνια...

Εγώ κι όσοι φτάνουμε σε αυτό το σημείο της ζωής μας...

Τώρα που έχουμε τη γνώση και ξέρουμε πως ο καθένας μας συνεχίζει να είναι ένας δυναμικός άνδρας, που αν συμβιβαστεί με κάποιες φυσιολογικές αλλαγές που θα επέλθουν, αν είναι προσεκτικός και φροντίζει τον εαυτό του και την υγεία του, μπορεί να είναι ακόμη πιο δημιουργικός και δραστήριος σε σύγκριση με μικρότερη ηλικία...