Έρωτας δώρο θεϊκό, ώ τι γλυκειά μαγεία,
δίνει ζωή στον άνθρωπο και ψυχική υγεία!
Τελικά ό,τι και να λέμε για τον "ξενόφερτο άγιο" και την "εμπορευματοποιημένη γιορτή" κάθε τέτοια μέρα, όσο και να απαξιώνουμε και να σνομπάρουμε, πολύς κόσμος φαίνεται να αγαπά τη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου, όπως και όλες τις γιορτές άλλωστε.
Η οικονομική της διάσταση δεν είναι καθόλου αμελητέα, όπως όλα τα σχετικά μαγαζιά δείχνουν.
Το σημαντικότερο όμως φαίνεται να είναι η ανάγκη των ανθρώπων να γιορτάζουν και να το ρίχνουν έξω με κάθε περίσταση, ακόμα και με λούτρινα αρκουδάκια, σαχλοκαρδούλες, γουγουλινο-μηνυματάκια και απατηλές λάμψεις σε μίζερες ημέρες.
Ε, δεν είναι καθόλου λίγο αυτό, όσο και να κράζουμε..
Αντί για γκρίνια αντιπροτείνουμε λίγους στίχους από το ωραιότερο νεοελληνικό έπος, από τον «Ερωτόκριτο» του Βιτσέντζου Κορνάρου. Που μας μιλά συχνά πυκνά για τα θαμάσματα του έρωτα.
Έτσι, για να ξεχαστούμε κάπως και να αναπολήσουμε:
Γροικήσατε τον έρωτα θαμάσματα τα κάνει
Κι εις σε θανάτους εκατό όσοι αγαπούν τσί βάνει.
Πληθαίνει ντως την όρεξη και δύναμη των δίνει,
Μαθαίνει τσι να πολεμούν σ' τσή νύχτας το σκοτίδι.
Είντα δεν κάνει ο έρωτας σε μια καρδιά π' ορίζει
Σαν την νικήση ούτε καλό ούτε πρεπό γνωρίζει.
Κάνει τον ακριβό φτηνό, τον άσκημο ερωτιάρη,
Κάνει και τον ανήμπορο άντρα και παλληκάρι.
Το φοβιτσιάρη άφοβο, πρόθυμο τον οκνάρη,
Κάνει και τον ακάτεχο να ξέρη κάθε χάρη.
Αυτός νικά τα γερατειά, αυτός νικά τη νιότη
Χαρά σ' τον άπου του χωστή και φύγη από την πρώτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου