ΧΩΡΙΣ ΧΡΕΩΣΗ: ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ

Η μητέρα είναι ο πολυτιμότερος άνθρωπος στη ζωή του κάθε ανθρώπου. Η αγάπη, η έγνοια και η προσφορά της, είναι μεγαλύτερες και από τον ίδιο τον ουρανό.

Η γιορτή της μητέρας είναι μια υπέροχη γιορτή. Είναι η γιορτή της αυτοθυσίας, της αγάπης χωρίς όρους, της μοναδικής αγκαλιάς στον κόσμο που δεν ζητάει τίποτε σε αντάλλαγμα για όλα όσα δίνει στο παιδί της.

Κάθε χρόνο που γιορτάζει η μάνα, είναι ίσως η σπουδαιότερη από τις μη θρησκευτικές γιορτές, αν και η μητέρα σαν έννοια και σαν ύπαρξη, έχει την υπέρτατη ιερότητα για κάθε παιδί. Ο Θεός έφτιαξε τη μητέρα, γιατί δεν μπορεί να βρίσκεται παντού!

Αφιερώνω λοιπόν την παρακάτω υπέροχη ιστορία σε όλες τις μητέρες.

Μια φορά κι ένα καιρό ένα απόγευμα, μια μητέρα ενώ ετοίμαζε το δείπνο, το αγοράκι της ήρθε στην κουζίνα και της έδωσε ένα χαρτί που είχε γράψει. Αφού σκούπισε τα χέρια της στην ποδιά της, το διάβασε.

Να τι είχε γράψει:

Επειδή κούρεψα το γρασίδι, €5.
Επειδή έφτιαξα το κρεβάτι μου αυτή την εβδομάδα, €1.
Επειδή πήγα στο μπακάλη, €5.
Επειδή έπαιξα με το αδελφάκι μου όταν συ πήγες για ψώνια, €2.
Επειδή έβγαλα έξω τα σκουπίδια, €1.
Επειδή ο έλεγχος του σχολείου ήταν καλός,€5.
Κι επειδή συγύρισα την αυλή, €2.

Στήθηκε λοιπόν εκεί μπροστά της και περίμενε. Η μητέρα τον κοίταξε και χίλιες αναμνήσεις άστραψαν στο νου της. Πήρε το ίδιο χαρτί, το γύρισε απ' την ανάποδη, κι ορίστε τι του έγραψε :

Για τους εννιά μήνες που σε κουβαλούσα και μεγάλωνες μέσα μου, Χωρίς Χρέωση.

Για όλες τις νύχτες που έμενα κοντά σου, που στεκόμουν στο προσκεφάλι σου όταν ήσουν άρρωστος και προσευχόμουν για σένα, Χωρίς Χρέωση.

Για το χρόνο και τα δάκρυα και τα έξοδα όλα αυτά τα χρόνια, Χωρίς Χρέωση.

Για τις γεμάτες φόβους νύχτες και τις έγνοιες για το αύριο, Χωρίς Χρέωση.

Για τις συμβουλές, τις γνώσεις και τα έξοδα του σχολείου σου, Χωρίς Χρέωση.

Για τα παιχνίδια, το φαγητό, τα ρούχα και για το σκούπισμα της μύτης σου, Χωρίς Χρέωση.

Γιε μου, αν τα σουμάρεις όλα αυτά για να δεις πόσο κοστίζει η αγάπη μου, Χωρίς Χρέωση.

Μόλις τέλειωσε το διάβασμα το παιδί, τα μάτια του ήταν γεμάτα δάκρυα. Την κοίταξε καλά και της είπε: «Μαμά, και βέβαια σ' αγαπάω πολύ!».

Μετά πήρε το στυλό και με μεγάλα γράμματα έγραψε Ε Ξ Ω Φ Λ Η Θ Η.

Ας είναι καλά όλες οι μητέρες του κόσμου. Τιμήστε τις και ευγνωμονήστε τις.

Το ίδιο θα κάνω κι εγώ σήμερα. Γιατί της χρωστώ ό,τι είμαι κι ό,τι ελπίζω να γίνω!

(Από το βιβλίο του φίλου μου Άκη Αγγελάκη "Ιστορίες που αξίζει να λες!")