Χρονιάρες μέρες έρχονται και φεύγουν, όπως κάθε χρόνο.
Αλλοτε ευτυχισμένες κι άλλοτε με την πίκρα μέσα μας. Όπως φέτος, που η δυστυχία πολλών ανθρώπων δεν μπορεί να κρυφτεί, ούτε να υπερνικηθεί με στολίδια και γιορταστικές εκδηλώσεις.
Όταν έχεις μια προ πολλού υποθηκευμένη ζωή σε δανειστές, Δ.Ν.Τ. και Ε.Ε., ποια ικμάδα ενθουσιασμού να σου μείνει για να χαρείς τις γιορτές; Αλλά και τι αισιοδοξία να μεταδώσεις στις επόμενες γενιές;
Το χειρότερο είναι ότι οι Έλληνες πολιτικοί, οι κύριοι υπεύθυνοι για την κατάσταση που βιώνουμε όλοι μας αντί να ομονοήσουν και να εργαστούν από κοινού για να βγούμε από το τέλμα της χρεωκοπίας, εξακολουθούν εξοργιστικά να ασχολούνται με τις καρέκλες τους και τις εκλογές. λες και είναι αυτά πρώτη προτεραιότητα για τους πολίτες.
Έτσι η φετινή μελαγχολία τις μέρες των εορτών που μας κυριεύει, δεν είναι μόνον εξαιτίας της οικονομικής δυσπραγίας.
Είναι και λόγω του ότι δεν βλέπουμε κανένα φως πουθενά. Διότι όσα μέτρα παίρνονται γυρίζουν ως μπούμερανγκ αποτυχίας πίσω σ' εμάς. Οι πολίτες καλούνται και πάλι να πληρώσουν όχι μόνο τις άστοχες πολιτικές όλων των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων, αλλά και τους εκ πιέσεως αυτοσχεδιασμούς κάθε μαθητευόμενου μάγου υπουργού Οικονομικών...
Τα φετινά Χριστούγεννα θα είναι τα πιο ισχνά εδώ και πολλές δεκαετίες, για τους περισσότερούς Έλληνες.
Και εδώ που τα λέμε, στην Ελλάδα ποτέ αυτές οι μέρες του δωδεκαημέρου δεν ήταν φανταχτερές, όπως συμβαίνει στη Δύση. Η χλιδή και ο διάκοσμος μεταφέρθηκαν από την Δύση.
Εμείς πάντα ήμασταν ολιγαρκείς γιορτάζοντας πολύ οικογενειακά τόσο τη Θεία Γέννηση, όσο και την Πρωτοχρονιά.
Ας προσπαθήσουμε να περάσουμε τις μέρες αυτές παραδοσιακά, ξαναφέρνοντας στο προσκήνιο τις παλιές καλές Ελληνικές παραδόσεις, τις παλιές καλές νόστιμες χριστουγεννιάτικες συνταγές και το λίγο έστω, αλλά ειλικρινές χαμόγελο.
Με την μικρή, την κρυφή πάντα ελπίδα στο βλέμμα...
