Ας δούμε τις γιορτές αυτές με τα μάτια της ψυχής.
Συνεχώς αναφερόμαστε σε καλύτερη ζωή, σε ποιότητα ζωής. Πόσο άραγε επιθυμούμε να αλλάξουμε τη ζωή μας. Πόσο άραγε επιθυμούμε να βελτιώσουμε την ποιότητα ζωής μας;
Αν δούμε την καθημερινή μας ζωή και ταυτόχρονα την καθημερινή ζωή όλης της πόλης, θα διαπιστώσουμε ότι ελάχιστοι είναι αυτοί που ασχολούνται με την ποιοτική τους αναβάθμιση.
Και οι υπόλοιποι όλοι με τι ασχολούνται; Μα με τα καθημερινά. Γέμισμα ψυγείου, γέμισμα κοιλιάς, πώς θα τη βγω του προϊσταμένου ή πώς θα μπω στο μάτι του
Μ' αυτά ασχολούμαστε συνεχώς, αυτά μας φθείρουν, αυτά μας αρρωσταίνουν. Η προσωρινότητα όλων των «καθημερινών» είναι γνωστή και δεδομένη. Και όμως την έχουμε κάνει τόσο μεγάλη. Της έχουμε δώσει τόση αξία, τόση σπουδαιότητα σαν να είναι για όλους μας κάτι το αιώνιο, κάτι το παντοτινό.
Κυριολεκτικά μας τρώει, ψυχικά, νοητικά και σωματικά.
Ρουφηγμένοι από τα σύγχρονα έθιμα της Δυτικής Ευρώπης και της Αμερικής, που δεν ξέρουν πια τη χριστιανική παράδοση, όλο και περισσότερο συνδέουμε τα Χριστούγεννα μόνο με στολίδια, δώρα και διασκέδαση. Ή έστω με τη συντροφιά και τις ευχές ανθρώπων, με τους οποίους είμαστε δεμένοι συναισθηματικά. Αν αυτά μας λείπουν, τότε νιώθουμε πάρα πολύ άσχημα.
Δεν είναι απαραίτητο να τρώμε, να πίνουμε, να πηδούμε ότι βρεθεί, για να υπάρχουμε. Μπορούμε να μοιράζουμε χαρά, αγάπη, καλοσύνη, που ενώ έχουν τόση αξία για τους περισσότερους από εμάς, όχι μόνο δεν στοιχίζουν τίποτα, αλλά υπάρχει και τόσο μεγάλη ανταπόδοση, που αν μας γίνει αντιληπτό αυτό θα μεγαλώνουμε συνεχώς την προσπάθειά μας.
Δεν είναι απαραίτητο να φθάσουμε στον προθάλαμο του θανάτου για να αντιληφθούμε την πραγματική αξία των πραγμάτων. Δεν είναι αναγκαίο να χάσουμε κάτι για να καταλάβουμε την αξία του.
Μας δίδεται η ευκαιρία μέσα από γιορτές όπως των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς να δούμε, να αντιληφθούμε και να κατανοήσουμε κάποια πράγματα στον εαυτό μας και στους άλλους.
Είναι ευκαιρία τις ημέρες αυτές να προσπαθήσουμε να νοιώσουμε σαν παιδιά, να γίνουμε παιδιά και να ζήσουμε αυτή την περίοδο μ' έναν διαφορετικό τρόπο από τις προηγούμενες χρονιές.
Ας δώσουμε λοιπόν ευχές, χαρά, ευτυχία, αγάπη στον διπλανό μας κι ας γεμίσουμε και τη δική μας καρδιά με τα ίδια αισθήματα κι ας την αφήσουμε γεμάτη φως και φωτεινή να λάμπει μέρα νύχτα.
Ας ευχηθούμε στον διπλανό μας "να δει τα παιδιά του να γερνάνε", μια ευχή που άκουσα πριν χρόνια από κυρία κάποιας ηλικίας...
Ας ψάξουμε, ας αναζητήσουμε, ας δούμε τις γιορτές αυτές με τα μάτια της ψυχής. Θα έχουν άλλο χρώμα, θα έχουν άλλη γεύση, θα μας δώσουν άλλη χαρά.Θα μας δώσουν άλλη διάσταση, άλλη πραγματικότητα. Θα μας ανεβάσουν ψηλότερα. Θα μας κάνουν να νοιώσουμε διαφορετικά...
Δεν είναι εποχή για θλίψη, φόβο και μελαγχολία αλλά εποχή για ανασυγκρότηση, δημιουργία και αντεπίθεση. Τώρα είναι η κατάλληλη εποχή για το οριστικό "ξεκαθάρισμα" με τους προσωπικούς, πνευματικούς, φυσικούς και συναισθηματικούς δεσμούς και λογαρισμούς του χτες, που μόνο προβλήματα και πισωγυρίσματα μας έχουν φέρει...
Συνεχώς αναφερόμαστε σε καλύτερη ζωή, σε ποιότητα ζωής. Πόσο άραγε επιθυμούμε να αλλάξουμε τη ζωή μας. Πόσο άραγε επιθυμούμε να βελτιώσουμε την ποιότητα ζωής μας;
Αν δούμε την καθημερινή μας ζωή και ταυτόχρονα την καθημερινή ζωή όλης της πόλης, θα διαπιστώσουμε ότι ελάχιστοι είναι αυτοί που ασχολούνται με την ποιοτική τους αναβάθμιση.
Και οι υπόλοιποι όλοι με τι ασχολούνται; Μα με τα καθημερινά. Γέμισμα ψυγείου, γέμισμα κοιλιάς, πώς θα τη βγω του προϊσταμένου ή πώς θα μπω στο μάτι του
Μ' αυτά ασχολούμαστε συνεχώς, αυτά μας φθείρουν, αυτά μας αρρωσταίνουν. Η προσωρινότητα όλων των «καθημερινών» είναι γνωστή και δεδομένη. Και όμως την έχουμε κάνει τόσο μεγάλη. Της έχουμε δώσει τόση αξία, τόση σπουδαιότητα σαν να είναι για όλους μας κάτι το αιώνιο, κάτι το παντοτινό.
Κυριολεκτικά μας τρώει, ψυχικά, νοητικά και σωματικά.
Ρουφηγμένοι από τα σύγχρονα έθιμα της Δυτικής Ευρώπης και της Αμερικής, που δεν ξέρουν πια τη χριστιανική παράδοση, όλο και περισσότερο συνδέουμε τα Χριστούγεννα μόνο με στολίδια, δώρα και διασκέδαση. Ή έστω με τη συντροφιά και τις ευχές ανθρώπων, με τους οποίους είμαστε δεμένοι συναισθηματικά. Αν αυτά μας λείπουν, τότε νιώθουμε πάρα πολύ άσχημα.
Δεν είναι απαραίτητο να τρώμε, να πίνουμε, να πηδούμε ότι βρεθεί, για να υπάρχουμε. Μπορούμε να μοιράζουμε χαρά, αγάπη, καλοσύνη, που ενώ έχουν τόση αξία για τους περισσότερους από εμάς, όχι μόνο δεν στοιχίζουν τίποτα, αλλά υπάρχει και τόσο μεγάλη ανταπόδοση, που αν μας γίνει αντιληπτό αυτό θα μεγαλώνουμε συνεχώς την προσπάθειά μας.
Δεν είναι απαραίτητο να φθάσουμε στον προθάλαμο του θανάτου για να αντιληφθούμε την πραγματική αξία των πραγμάτων. Δεν είναι αναγκαίο να χάσουμε κάτι για να καταλάβουμε την αξία του.
Μας δίδεται η ευκαιρία μέσα από γιορτές όπως των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς να δούμε, να αντιληφθούμε και να κατανοήσουμε κάποια πράγματα στον εαυτό μας και στους άλλους.
Είναι ευκαιρία τις ημέρες αυτές να προσπαθήσουμε να νοιώσουμε σαν παιδιά, να γίνουμε παιδιά και να ζήσουμε αυτή την περίοδο μ' έναν διαφορετικό τρόπο από τις προηγούμενες χρονιές.
Ας δώσουμε λοιπόν ευχές, χαρά, ευτυχία, αγάπη στον διπλανό μας κι ας γεμίσουμε και τη δική μας καρδιά με τα ίδια αισθήματα κι ας την αφήσουμε γεμάτη φως και φωτεινή να λάμπει μέρα νύχτα.
Ας ευχηθούμε στον διπλανό μας "να δει τα παιδιά του να γερνάνε", μια ευχή που άκουσα πριν χρόνια από κυρία κάποιας ηλικίας...
Ας ψάξουμε, ας αναζητήσουμε, ας δούμε τις γιορτές αυτές με τα μάτια της ψυχής. Θα έχουν άλλο χρώμα, θα έχουν άλλη γεύση, θα μας δώσουν άλλη χαρά.Θα μας δώσουν άλλη διάσταση, άλλη πραγματικότητα. Θα μας ανεβάσουν ψηλότερα. Θα μας κάνουν να νοιώσουμε διαφορετικά...
Δεν είναι εποχή για θλίψη, φόβο και μελαγχολία αλλά εποχή για ανασυγκρότηση, δημιουργία και αντεπίθεση. Τώρα είναι η κατάλληλη εποχή για το οριστικό "ξεκαθάρισμα" με τους προσωπικούς, πνευματικούς, φυσικούς και συναισθηματικούς δεσμούς και λογαρισμούς του χτες, που μόνο προβλήματα και πισωγυρίσματα μας έχουν φέρει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου