ΤΟ ΡΥΑΚΙ ΚΑΙ Η ΕΡΗΜΟΣ...

Μια φορά κι έναν καιρό, στην πλαγιά ενός μαγικού βουνού μιας μακρινής χώρας, γεννήθηκε ένα μικρό ρυάκι.

Καθώς κατέβαινε το βουνό τραγουδώντας αμέριμνο και σίγουρο, πως όπου να 'ταν θα συναντούσε και άλλα μικρά ρυάκια, θα ενωνόταν μαζί τους σε ένα μεγάλο ποτάμι και όλα μαζί θα έπεφταν στη μεγάλη κι απέραντη θάλασσα, που ήταν και ο τελικός προορισμός τους...

Από την πολλή χαρά του δεν πρόσεξε την απέραντη ξερή έρημο στο βάθος, που έμοιαζε με κίτρινη φουρτουνιασμένη θάλασσα. Ενώ έτρεχε ολοένα και πιο γρήγορα, ανυπόμονο να συναντήσει και τα άλλα μικρά ρυάκια αδερφάκια του, που δεν τα είχε δει ποτέ, ξαφνικά βρέθηκε έντρομο μπροστά σε έναν τεράστιο αμμόλοφο. Αν και η λεπτή άμμος κατάπινε διαρκώς το νερό του, δεν το 'βαζε κάτω. Μέσα στο νεανικό του ενθουσιασμό δεν μπορούσε να δει αμέσως, ότι ο αμμόλοφος ήταν η αρχή μιας τεράστιας ερήμου.

Όταν το κατάλαβε και είδε πως δεν μπορούσε πια να συνεχίσει το ταξίδι του, άρχισε να μονολογεί απογοητευμένο:

- Ο προορισμός μου είναι να περάσω αυτή την έρημο αλλά δε γνωρίζω πώς. Τι να κάνω άραγε;

- Ο άνεμος περνάει από πάνω μου, αυτός είναι και ο δικός σου δρόμος απάντησε η έρημος, που το άκουσε να μονολογεί θλιμμένα.

- Ναι αλλά μόλις το προσπαθήσω η ζεστή σου άμμος με αποστραγγίζει απάντησε το ρυάκι και έτσι συνεχίστηκε ο διάλογος:

- Και ο άνεμος περνάει από πάνω μου αλλά δεν πάει κόντρα στην άμμο μου...

- Ο άνεμος μπορεί να πετάξει, εγώ όμως όχι...

- Για σκέψου λίγο αλλιώτικα απ' το συνηθισμένο. Ισως μπορείς να πετάξεις κι εσύ μαζί με τον άνεμο...

- Αλλά πώς μπορεί να γίνει αυτό;

- Αλλαξε, μεταμορφώσου και γίνε ένα με τον άνεμο...
 
Αυτό δεν άρεσε καθόλου στο ρυάκι.

- Να αλλάξω; Μα τότε δε θα είμαι πια ρυάκι, της είπε θυμωμένο.

- Αυτή που έχεις είναι μια μορφή ανόητης λογικής, του απάντησε η έρημος. Άλλαξε μορφή και άφησε τον άνεμο να σε πάρει μαζί του και αφού σε περάσει πάνω από την έρημο να σε αφήσει πάλι με τη μορφή βροχής για να ξαναγίνεις πάλι ένα ρυάκι...

- Και πού θες να γνωρίζω ότι έτσι θα γίνει;

- Έτσι θα γίνει και πρέπει να το πιστέψεις, διαφορετικά θα σε απορροφά συνεχώς η άμμος και σιγά-σιγά θα μεταμορφωθείς για πάντα σε ένα βρώμικο βάλτο...

- Και αν δοκιμάσω θα είμαι και στην άλλη πλευρά της ερήμου ακριβώς το ίδιο ρυάκι;

- Όχι. Σίγουρα όχι. Δε θα είσαι ακριβώς το ίδιο, αλλά έτσι και αλλιώς δεν έχεις άλλη επιλογή. Ο άνεμος θα πάρει από σένα το ουσιώδες. Όταν βρεθείς από την άλλη πλευρά της ερήμου, οι άνθρωποι ίσως σου δώσουν ένα άλλο όνομα, σίγουρα θα είσαι διαφορετικό αλλά εσύ το ίδιο θα γνωρίζεις ότι κατά βάθος και στην ουσία σου θα είσαι το ίδιο, και όχι μόνο αυτό.

Μέσα από αυτή την αλλαγή θα γνωρίσεις τον πραγματικό σου εαυτό, την ουσία του είναι σου κι αυτό θα είναι η ανταμοιβή σου γι' αυτό το υπέροχο ταξίδι...

...με τη βοήθεια μιας παραβολής της φιλοσοφίας των Δερβίσηδων Σούφι...