ΣΤΡΙΜΩΓΜΑ ΑΝΘΡΩΠΟΥ...

Πρώτα έκλεισε η εφημερίδα που δημοσίευε πότε - πότε μια συνεργασία του, τη δική του συμβολή στα κοινά της πόλης...

Τα βιβλία του σαν επίδοξος συγγραφέας ούτε εκδίδονται ούτε πωλούνται, καθότι θυμίζουν κατηχητικό επί επταετίας και ο κόσμος έχει πια ξυπνήσει...

Μετά κατάφερε και πέρασε η κόρη του στην Ιατρική, που δυστυχώς για αυτόν εδρεύει στην επιλεγμένη πρωτεύουσα της περιφέρειας, αρκετές δεκάδες χιλιόμετρα μακριά...

Την ίδια χρονιά που χρειάζεται να μετακινούνται 2 άτομα συχνά, το υπεραστικό ΚΤΕΛ αύξησε τα εισιτήρια μονομιάς από 11 σε 18 ευρώ/άτομο και το αστικό άλλο ένα 40% επιπλέον τα δικά του...

Ταυτόχρονα χάθηκε ανεξήγητα από τη ζωή του ο παλιός φίλος του, αυτός που όταν είχε ανάγκη (ουκ ολίγες φορές πέρυσι μόνο) έτρεχε να τον βρει να ζητήσει βοήθεια. Τώρα που ο περυσινός αρωγός τον χρειάζεται όσο ποτέ άλλοτε, δεν εμφανίζεται...

Και κείνο το μαντολίνο που υποχρεώθηκε στον "Χάρχαλη" μα τελικά του βρήκε σαν τελευταία εξυπηρέτηση που ζήτησε πριν χαθεί άγνωστο που για γιατί, μετέωρο έμεινε και γκρινιάζει τώρα ο επίδοξος πωλητής...

Σου λέει πέρυσι την έβγαλα με μερικές τσάντες χαμάρια από το περιβόλι που γενναιόδωρα του έδωσα, φέτος αν θέλει και λεφτά για την κόρη ο χρόνιος απενταρίας (για την ακρίβεια από τα χρόνια της "Αλλαγής" του Αντρέα που πολέμησε και τον πέταξαν στο περιθώριο). Πώς θα κάνω τον γέρο τον λεφτά ν' ανοίξει την κασέλα με τις λίρες και τι θα μείνει για τη δική μου μεθαύριο;

Τι λεφτά να ζητήσει ο άνθρωπος μας, μια μεταφορά ήθελε να κάνει με το αγροτικό τα έπιπλα της κόρης, μα ούτε σε τηλέφωνα δεν απαντούσε ο άλλος από το καλοκαίρι.

Τέτοιο φιλότιμο άμα δεν χρειάζεται βοήθεια ο ίδιος, δεν το περίμενε πως θα του βγει έτσι στα δύσκολα ο παλιός του φίλος...

Αφού η κόρη έχει πάρει ψηλά τον αμανέ προ πολλού κι εκτός που τρώει τον άμπακο καθ' έξιν, δεν θέλει να συγκατοικήσει με φίλες, μα απαιτεί ολόκληρο σπίτι δικό της.
Κι έχει δυο νοίκια να πληρώνει φέτος που του κόψανε ήδη από το καλοκαίρι πέρυσι την επιδότηση ενοικίου που εισέπραττε.

Και η κόρη όλο "μπαμπά λεφτά" όταν τα σσββατοκύριακα φέρνει στο πατρικό σπίτι τα άπλυτα της...

Να συνδράμει κάπου και η μαμά, αφού αυτή από λεφτά πάπαλα, της τα κρύβει ο σύζυγος γιατί ως κι ένα δί-ευρο να βρει στο σπίτι θα το δώσει αμέσως σε τσιγάρα, τη δική της λόξα...

Στον ορεινό τόπο που γεννήθηκε ευτυχώς υπάρχει ακόμη φιλότιμο και βοηθούνε οι γνωστοί, μα φτωχοί είναι κι αυτοί, πόσο να διαθέσουνε; Το λάδι τους δεν πιάνει πράμα στη αγορά και φέτος.

Κι ο απελπισμένος άνθρωπος σκέφτεται ν' αφήνει εκείνες τις τρίχες του τις κατσαρές να μακρύνουν, να τις κόβει να τις πλέκει χαϊμαλιά να τα πουλεί στο λιμάνι στους τουρίστες, έτσι που στριμώχτηκε φέτος.

Μα με τέτοιους φίλους με τέτοιο φιλότιμο που νέτασε τόσα χρόνια και καλό δεν είδε, παρά μόνο έδινε, τι να κάνει.

Για να καμαρώσει την κόρη γιατρίνα μετά από πολλά έτη ακόμη, αν περατώσει επιτυχώς τις σπουδές σε τέτοιες συνθήκες...

Λεφτά! Να μη γεννιέσαι χωρίς αυτά...λέω κι επιμένω πως θα επαληθευτεί άλλη μια φορά εδώ, όπως η ζωή διδάσκει...

Προτάσεις διαφυγής δεκτές...