ΤΟ ΠΡΟΞΕΝΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ...

Αδέρφια ήταν ο Γιάννης και ο Γιώργης, μα ενώ ο πρώτος είχε παντρευτεί νωρίς ο άλλος ζούσε μοναχός του ακόμη κι όταν πέρασε τα 45 του χρόνια.

Συχνά μιλούσανε για αυτό τα δυο αδέρφια τα τελευταία χρόνια, που σχεδόν πάντα κατέληγε σ' ένα μικροτσακωμό για το ποιός στάθηκε πιο τυχερός στη ζωή του.

Θύμιζε ο Γιώργης στον Γιάννη πως είχε γνωρίσει την γυναίκα του πριν χρόνια, όταν μόλις είχε απολυθεί από τον στρατό όπου υπηρέτησε μόνο για ένα χρόνο καθότι πρώτο παιδί της πολύτεκνης οικογένειας του και την έβγαλε καθαρά και ξεκούραστα σαν οδηγός του στρατηγού διοικητή του ΠΒΚ, ενώ ο άλλος υπηρέτησε λοκατζής στην Σάμο πριν επιλεγεί τσολιάς για την προεδρική φρουρά, όπου έγραψε αμέτρητες ώρες σε σκοπιές στο μέγαρο της Ηρώδου Αττικού κι εκπαίδευση όση γλίτωσε ο άλλος...

Μόλις απολυμένος ο Γιάννης κι έψαχνε για δουλειά, όταν του πρότειναν να βάψει τα κάγκελα στο γυμνάσιο του Βάμου, να κάνει καμπόσα μεροκάματα που είχε ανάγκη. Τρείς βδομάδες του πήρε να τα τρίψει και να τα βάψει, περίοδο που τη περνούσε καθημερινά στην αυλή του σχολείου.

Όπου γρήγορα έγινε το επίκεντρο της προσοχής των κοριτσιών, καθότι παιδί ψηλό και λεπτό με χυτό κορμί στα 22 του, ίδιος ο Τραβόλτα τότε που έκανε επιτυχία το "Greeze", ίδιο το κούρεμα και τα στενό πατελόνι που ήρθε τότε στη μόδα μετά τις καμπάνες του '70. Και με την κίτρινη Yamaha 125 που αγοράσανε μαζί με τον αδερφό του, θα έσκιζε στις κατακτήσεις αν δεν ήταν ντροπιάρης να τις κοιτά από απόσταση και να μην ξέρει να μιλήσει γρι...

Ευτυχώς για αυτόν στό ίδιο σχολείο πήγαινε τότε και η ξαδέρφη του η Νεκταρία που δεν γνώριζε ντροπές και ταμπού, που του πήγε εκεί στα κάγκελα που έβαφε και του σύστησε την Στέλλα, που της είχε εκφράσει την επιθυμία να γνωρίσει το λεπτό αγόρι.

Έτσι βρέθηκε παρέα με την 15χρονη ξανθιά Στέλλα, που μέχρι τα 16 της την πήρε στο σπίτι του, από όπου εκείνη δεν έφυγε ποτέ. Ξετρελλάθηκε δε ακόμη περισσότερο με τον καλό της, όταν είδε ιδίοις όμμασι πως στο κατώι του σπιτιού τους τα αδέρφια λειτουργούσαν παράνομα τότε ερασιτεχνικό ραδιοφωνικό σταθμό, από όπου μπορούσε να κάνει και να δέχεται άπειρες αφιερώσεις από σαχλοτράγουδα που άκουγαν κατά κόρον οι νεολαίοι της εποχής...

Τι άλλο να θέλει μια χωριατοπούλα με πατέρα φτωχό και μισερό από ψάρεμα με δυναμίτη, που έμεναν σε τόπο άφορο με χαράκια και κακούς ανθρώπους και για να ζήσουν μάζευε τα μανουσάκια από τους αγρούς και τα πουλούσε τα βράδια στους μεθύστακες που γλεντούσανε στον "Κονταρο" και τον "Έσπερο". Παντρεύτηκαν χωρίς να ξέρει να μαγειρεύει καν και με προίκα που αυτοί της κάνανε σιγά - σιγά, έτσι πρόλαβε ο Γιάννης να γαμήσει μπουμπούκι όταν άνθιζε...

Γιατί η ανθοφορία δεν κράτησε και πολλά χρόνια όπως σε άλλες γυναίκες (Madonna, Halle Berry), αυτή εδώ με το που πέρασε τα 21 άρχισε να σπα, καθότι στο χωριό της τα καρακατσουλιά δεν ξέρανε ούτε από διατροφή, ούτε από άσκηση και τα φτηνιάρικα καλλυντικά της λαϊκής που χρησιμοποιούσε δεν είχανε καμμιά επίδραση στην φρεσκάδα και το τσίτωμα. Κάτι το κάπνισμα που έμαθε στο σπίτι του γαμπρού, κάτι το μοναδικό κοπέλι που αξιωθήκανε να κάνουνε από νωρίς, τους ήρθε καπάκι, με αποτέλεσμα όταν περνούσε τα 25 να έχει ζαρώσει τόσο που να μοιάζει με θειά του...

Σήμερα ο Γιάννης δεν έχει μεγάλη διαφορά από όταν ήταν 25άρης, μόνο γκρίζα μαλλιά και κάποια κιλά παραπάνω που τα κρύβει το μαύρο ποκάμισο όπως και το πιστόλι από κάτω στα πανηγύρια, μα κείνη ότι και να βάλει θέλει και μια μάσκα να κρύβει το ζαρωμένο πρόσωπο που έχει σπάσει κι έχει κρεμάσει για τα καλά, ζηλεύει κιόλας του αλλουνού και βγάνει του και γλώσσα σε κάθε ευκαιρία...

Αυτά βλέπει ο Γιώργης αφού ποτέ δεν χωρίσανε σαν οικογένεια και δεν θέλει να παντρευτεί νωρίς, μιας και δεν του κάνανε ποτέ προξενιό αυτουνού αν και το ίδιο καλός με τον αδερφό του στα νιάτα τους.

Μα στο μηχανουργείο που περνά τη ζωή του αυτός μετά την θητεία του, ποιά γυναίκα μπαίνει στα μηχανήματα και τα παλιοσίδερα, να πεις να την γνωρίσει μόνος του εν ώρα δουλειάς, ή εν ώρα ξεδώματος στα επαρχιακά κέντρα που μεθοκοπούνε με την χαμένη παρέα του για παρηγοριά, βλέποντας από απόσταση ασφαλείας φτηνούς αλλοδαπούς κώλους που έρχονται και φεύγουνε...

Αν υπάρχει μια γυναίκα επιτυχημένη που έχει κάνει κάτι στη ζωή της, βγάζει λεφτά κι επιθυμεί έναν γάμο, δεν πάει να πλύνει τα σώβρακα και τις κάλτσες του αλλουνού με τις μουτζούρες, όπως η μάνα του κάνει χρόνια τώρα...

Κι έχει πολλές τέτοιες το χωριό του, καθότι τόπος προνομιακής δράσης του Αι - Μαλακογιάννη του προστάτη των ρουσφετολόγων από όπου ουκ ολίγες έχουνε βολευτεί στην Αθήνα και όταν έρχονται φέρνουν και γαμπρούς πρωτευουσιάνους, τον πρώην τσολιά θα κοιτάζουν ακόμη; Ας τους την έπεφτε τότε που ήταν κούκλος, τώρα σαν την άδικη κατάρα που περιφέρεται, τι θέλει τι γυρεύει...

Του λένε όσοι τον αγαπούνε να πάρει μια από την άκρη όπου τη βρει πρόθυμη για γάμο, να "νοικοκυρευτεί" κι αυτός πριν περάσει τα 50 και γεράσει μοναχός, μα όλες το ίδιο έχουνε και στην ίδια θέση, ε, μα δεν φτάνει μόνο αυτό στην ολοκληρωμένη γυναίκα για να κάνει τη διαφορά που προσφέρει ποιότητα και διάρκεια σε μια σχέση, ακόμη και ο Γιώργης ο αγράμματος το ξέρει!

Ο ΤΖΟΥΓΚΡΟΣ...

Η ωραιότερη κοπελιά του χωριού της ήτανε. Ψηλή και κοκκινομάλλα με γαλάζια μάτια, σπάνια μορφή για τα δεδομένα της περιοχής, από τα 13 της άναβε τους άντρες και προκαλούσε φαντασιώσεις στο πέρασμα της...

Καλλιεργούσε κι αυτή τις φαντασιώσεις των νεαρών, ιδίως αυτουνού που δούλευε κάτω από το πατρικό της σπίτι, όταν ανεβαίνοντας την σκάλα του έδειχνε τι χρώμα βρακάκι φορούσε, κάθε φορά και διαφορετικό αφού άλλαζε 3 φορές τη μέρα, πότε άσπρο, πότε μαύρο, πότε κόκκινο...

Και πόσο μεγάλωσαν τα βυζιά της τελευταία του έδειχνε όποτε της ζητούσε, μα όταν ξεθαρρεμένος της ζήτησε να ενδώσει μαζί του ένα βράδυ για περισσότερα, του είπε ξεκάθαρα:

- Με σένα ρε θα πάω,που είσαι κοντός, χοντρός και βοηθός σε ξυλουργείο; βλέπε ότι σου δείχνω να χορταίνεις, μα δεν είμαι εγώ για σένα, εγώ είμαι ωραία...

Ωραία και ξεχώριζε στα πανηγύρια, ένας άλλος τολμηρότερος από ψηλότερο όμως κι ορεινό χωριό αυτός, ήθελε να την ζητήσει σε γάμο. Πλησίασε την μάνα της και της απαριθμούσε ότι μετρούσαν οι γύρω του χωριάτες ως παράγοντα επιτυχίας: Τόσα λιόδεντρα έχω φυτέψει, τόσους τόνους λάδι μου βγάζουν τον χρόνο, τόσα κιλά κρασί κάνει το αμπέλι μου, χώρια τα πρόβατα, τα κουνέλια, οι όρθες, ο κήπος με τα λαχανικά, πήρα κι αυτοκίνητο 4χ4, θα χτίσω και το σπίτι που μου άφησε κληρονομιά ο παππούς μου, θέλω την κόρη σου για γυναίκα μου, αρχόντισσα στο χωριό μου θάναι...

Πράγματα που συγκινούσαν την γριά, μα καθόλου τη νέα που απέρριψε ασυζητητί τον επίδοξο γαμπρό και νοικοκύρη άνθρωπο που καταγόταν από μικρό ορεινό χωριό όμως...

- Άσε με ρε μάνα να χαρείς...που θα πάρω τέτοιον τζούγκρο, να περάσω την ζωή μου στρώνοντας ανάπλες στα λιόδεντρα του, ή να του βοηθώ να σκάβει τα κρομμύδια...Να φύγω από το χωριό μας που είναι στον αφρό της θάλασσας για να πάω στο δικό του, να την βλέπω με τα κυάλια και να θέλω μιάμιση ώρα δρόμο για να πάω να ψωνίσω ότι θέλω από ένα μαγαζί...

Και του το ξέκοψε κατάμουτρα με τρόπο που δεν έκρυβε την απέχθεια της:

- Είσαι χωριάταρος ρέ, δεν είμαι για τα δόντια σου, εγώ είμαι ωραία και μπορώ να πάρω ακόμη και δημόσιο υπάλληλο!

Δεν θα την πάθαινε αυτή σαν την άλλη νεόνυμφη που γεννημένη και μεγαλωμένη σε χωριό ανάμεσα στα δυο προηγούμενα, χωρίς πολλές επιλογές στην ζωή της πέρα από ένα επιτυχημένο προξενιό, παντρεύτηκε ένα φιλότιμο μεν παιδί μα τζούγκρος κι αυτός σαν τον άλλο, πήγε νύφη στο ορεινό χωριό στο σπίτι που της έχτισε κι επίπλωσε, μα τώρα περνούσε τις μέρες της με τα 4 παιδιά που κάνανε, στην κουζίνα για το φαί και καθαρίζοντας ολημερίς ύστερα το σπίτι ή σκαλίζοντας για ώρες τον κήπο, μην έχοντας τι άλλο να κάνει...

Το να πάρει δημόσιο υπάλληλο με σίγουρο μισθό και κάποια μόρφωση, ήταν απωθημένο που είχανε πολλές, να ξεφύγουνε από τα χωράφια και την σκληρή χειρονακτική εργασία, χωρίς πολλά μηχανήματα τότε...

Στην περίπτωση της είχε μια ευκαιρία να γνωρίσει ένα τέτοιο και με στολή μάλιστα, που της προξένεψε μια άλλη φορά ένας θείος της, καραβανάς της αεροπορίας της είπε πως ήταν, αποσπασμένος σε μια βουνοκορφή να συντηρεί ένα radar, πολύ μακριά από την κύρια μονάδα του.

Σαν τον είδε τον αναμαζωξιάρη από την Στερεά Ελλάδα, κοντό, μαυριδερό κι άσχημο φτωχόπαιδο που βρήκε διέξοδο σαν μόνιμος καραβανάς κάποτε και κατέληξε εδώ πέρα και λογαριάζοντας σωστά πως ο δικός της ποτέ δεν θα γινόταν υψηλόβαθμος αξιωματικός ούτε διοικητής σε μονάδα σαν κατσαβιδάς που ήταν, τον έκανε πέρα κι αυτόν.

- Με τέτοιο σουλούπι γύφτισσα του πρέπει, εγώ μπορώ να χτυπήσω ως και γιατρό...
Αν ήταν σε πόλη ή στην Αθήνα βέβαια, δεν θα δυσκολευόταν να πλευρίσει κάποιο μαζεμένο γιατρουδάκι, να του δείξει ή να του προσφέρει ακόμη αυτό που έδειχνε και στους άλλους και να το έχει του χεριού της μετά, γινόμενη "σύζυγος ιατρού" και ξεχνώντας το όνομα του, καλή ώρα όπως το "ο γιατρός δεν δέχεται τώρα επισκέψεις" αντί γα το ορθότερο "ο άντρας μου κοιμάται το μεσημέρι" που άκουγαν οι κοινοί θνητοί όταν ενοχλούσαν τον επιστήμονα σε ακατάλληλες ώρες...

Γιατρό δεν μπόρεσε να πάρει αφού στο χωριό τον έβλεπε από κοντά μόνο σε ώρα ανάγκης και τύχαινε πάντα μεγάλος και παντρεμένος με καλή προίκα, μα βρέθηκε και ο άντρας που την συνάρπασε κι έγινε δική του...

Με κάποιους μικρούς συμβιβασμούς από την πλευρά της, αφού γιατρός δεν ήταν, πτυχιούχος της Ανωτάτης Εμπορικής όμως ήταν, χωράφια και περιουσία αρκετά είχε για να καλαρέσει και στην μάνα της, μα έβαζε άλλους να τα καλλιεργούνε σιμισιακά, από κοντινό χωριό καταγόταν για να έχουν κάτι κοινό μα δεν ήταν τελείως τζούγκρος σαν τους άλλους, καθότι αρκετά καλλιεργημένος κι έξυπνος να συζητήσει κάποιο θέμα όταν τους καλούσαν κάπου και με φινέτσα να διαλέξει ένα καθώς πρέπει κουστούμι για "καλό του" ώστε να μην πηγαίνει μαυροντυμένος και με τα ίδια άρβυλα που φορεί και στο χωράφι όπως ο πρώτος επίδοξος γαμπρός.

Ασχολούνταν δε και με τα κοινά, ως και δημοτικός σύμβουλος εκλεγόταν για δυο τετραετίες σε Καποδιστριακό δήμο, να καμαρώνει η ωραία του χωριού...

Που την αγαπούσε πραγματικά την γυναίκα του, ώστε να την συγχωρήσει και να την περιμένει υπομονετικά για μερικούς μήνες όταν τόσκασε με έναν καλοσκαρωμένο μπάτσο (άλλος μόνιμος δημόσιος υπάλληλος κι αυτός) που υπηρετούσε εκεί, μιας και "δεν έκανε καλά το νινί τζη" όπως απολογιόταν η μάνα της κατά την απουσία της...

Κι άλλες είχανε κι έχουνε περιπέτειες, που μείνανε αφανείς και μας ξενερώνουν τώρα τα media με το μπουκάλι της Τζούλιας!

Λίγους μήνες έλλειψε από την μόνιμη από τότε και μετά συζυγική τους εστία που την αυγατίσανε με 2 παιδιά, όσο διάστημα δηλαδή χρειάστηκε για να φάνε σε γλέντια και ταξίδια με τον λεβέντη ερωτοχτυπημένο μπάτσο το κομπόδεμα που μάζευε κι αυτός για να χτίσει το σπίτι του, κάτι που άφησε στην άκρη για μελλοντικούς χρόνους κι έσοδα, όταν την άκουγε αυτούς τους μήνες να του λέει:

- Τώρα που έχεις εμένα δίπλα σου, τι τα θες τα ντουβάρια;

ΤΟ ΠΡΟΞΕΝΙΟ...

Ο Σωτήρης έχει φτάσει τα 35. Πέρασε μόνος τη ζωή του, με παρέα τους γονείς του, συγγενείς και κάποιους φίλους που βρίσκονταν πότε - πότε να τα λένε.

Με τις γυναίκες δεν τα πήγαινε καλά ποτέ, δεν ήταν ο τύπος που τις προσέλκυε, ήθελε κι αυτός μιά σχέση στη ζωή του μα συναντούσε λάθος θηλυκά από κάποιο καπρίτσιο της μοίρας του, και σε λίγες μέρες ή βδομάδες διαλύονταν πριν προχωρήσουν.

Δεν είναι άσχημος στην εμφάνιση, ψηλός και καλοφτιαγμένος είναι, τον είχαν επιλέξει στην προεδρική φρουρά κατά τη θητεία του και την έβγαλε στην Αθήνα.
Αυτή του η εμφάνιση του εξασφάλισε απασχόληση σαν security σε σούπερ μάρκετ κατόπιν, δουλειά κατάλληλη για τα προσόντα του, αφού είχε ξετελέψει με το ζόρι το λύκειο και δεν ήξερε να κάνει τίποτα άλλο.

Αφού είδε πως δεν βγάζει άκρη με γυναίκα να συνάψουν σχέση με διάρκεια που μπορεί να καταλήξει και σε γάμο, αποφάσισε να δοκιμάσει το προξενιό.

Επί τούτου απευθύνθηκε σε ένα "CLUB Γνωριμιών" από τα αρκετά που υπάρχουν. Πλήρωσε και συνδρομή για να γίνει μέλος, μα γρήγορα είδε πως τα υπόλοιπα μέλη ήταν κάποιες πουτάνες άνω των 40 που δεν είχαν πιά μέλλον στα μπάρ και τα καφενεία που δρούσαν μέχρι τώρα κι έψαχναν πλούσιο γαμπρό, κάποιες σαβουρόγριες με δεκάδες παραξενιές η καθεμιά και μερικοί σαν του λόγου του που έλπιζαν κι αυτοί σε μιά ενδιαφέρουσα γνωριμία μα την είχαν πατήσει το ίδιο με τον Σωτήρη.

Εκείνος δοκίμασε και την μεγαλύτερη έκπληξη της ζωής του, όταν του σύστησαν μιά γυναίκα στην ηλικία του, παλιά γνωστή του από όταν ήταν και οι δυό 20 χρονών, από κείνες που δεν ήθελαν να βγούν μαζί του τότε, ούτε ποτέ μέχρι τώρα.

- Αυτή σου ταιριάζει του έλεγαν, έχετε την ίδια ηλικία και θα μπορέσετε να τα βρείτε, να παντρευτείτε και να ζήσετε μαζί τα υπόλοιπα χρόνια σας, να κάνετε κι οικογένεια, τι άλλο θές;

Τι άλλο να θέλει λέει;

Αυτά που ήθελε εκμυστηρεύτηκε σε μένα που ξέρω να ακούω, στην διάρκεια της επιστροφής μας με το καράβι της γραμμής από τον Πειραιά πρόσφατα, όταν κάθισε δίπλα μου στον άνετο καναπέ που ήμουν, είπε πως με ξέρει εξ όψεως από τον δρόμο και προσφέρθηκε να πληρώσει 2 μπύρες να μιλήσουμε μερικές ώρες, να τα πεί να ξεσπάσει.

Τόσα χρόνια ήθελε κι αυτός μιά κοπέλα δίπλα του και μιά από όσες προσπάθησε να γνωρίσει ήταν κι αυτή η συγκεκριμένη. Κοινή κοπέλα, χωρίς ιδιαίτερη ομορφιά και χάρη, χαζούλα και γλυκούλα, που νόμισε πως θα ταίριαζαν, αφού κι ο ίδιος δεν ήταν δα και διανοούμενος.

Εκείνη τον απέφευγε και τον σνόμπαρε κιόλας, λέγοντας του πως έκανε ανυπόληπτη δουλειά χωρίς κοινωνική καταξίωση, κέρδιζε λίγα και παραήταν έντιμος και κουτός για να κονομήσει αργότερα. Χωρίς ιδιαίτερη μόρφωση κι αυτή, η μοναδική της ασχολία ήταν τα μαλλιά και τα νύχια που φρόντιζε επιμελώς κι ολημερίς. Και το καθημερινό ξεφύλλισμα σχετικών περιοδικών να ενημερώνεται για τις νέες τάσεις της μόδας που αποφάσιζαν οι gay κομμώτριες κια μοδίστρες.

Τώρα ήταν η σειρά μου να μείνω έκπληκτος, αφού όσο μου περιέγραφε τη επιθυμητή του, έβγαινε και δική μου γνωστή, ήταν αυτή που είχε σκοπό της ζωής της να ανακουφίζει τα βράδια έναν γέρο φωτογράφο. Τόξερε ο Σωτήρης, όπως τόξερα κι εγώ (έχω γράψει σχετικό παλιότερο κείμενο), όπως τόξεραν κι οι γείτονες του "καλλιτέχνη φωτογράφου" με το κεντρικό μαγαζί, που του κόστιζαν 200 ευρώ τη φορά οι υπηρεσίες της χαζούλας.

Δεν του είπα του Σωτήρη πως κι εμένα μου τράβηξε το ενδιαφέρον η κοκινομάλλα (τότε) για να ικανοποιήσω τις δικές μου διαστροφές, αρκετά είχε με τον χωρίς ανταπόκριση έρωτα του, που είχε και την ευκαιρία να γνωρίσει από το CLUB γνωριμιών τώρα.

- Μα είναι το ίδιο πλάσμα που ήξερες κάποτε που είσασταν και οι 2 νέοι;

- Τώρα βέβαια έχει αλλάξει αρχίζει να ζαρώνει το προσωπάκι που ήξερα, η χαλάρωση και η κυτταρίτιδα είναι παντού στο αγύμναστο σώμα της, μα ακόμη παριστάνει τη δύσκολη...

- Αφού ήρθε κι αυτή για γνωριμία, κατάλαβε πως τα χρόνια της περνούν τα νιάτα τέλειωσαν, κι ο φωτογράφος ούτε στεφάνι της βάζει αφού έχει οικογένεια και δεν θα είναι κι αυτός νεαρός, μα στη σύνταξη σύντομα και δεν θα υπάρχει το μαγαζί να βγάζει τα γαμησιάτ...

- Μην το πείς φίλε, το ξέρω τι είναι μα ξέρω πως θα μπορούσαμε να ταιριάξουμε αν γνωριζόμασταν νωρίτερα, να ζούσαμε μαζί να είχαμε κοινές αναμνήσεις και βιώματα, με πειράζει που ζητά να την πάρω στα γεράματα της, που δεν έχει να μου προσφέρει αυτά που χάρισε στον άλλο, μόνο γκρίνια και ψυχολογικά προβλήματα να της λύνω...Και ζητούν και τα ρέστα από πάνω, αυτή και το γραφείο πως έτσι θα μείνω για πάντα μαγκούφης...

- Δηλαδή ή την χαζοπουτάνα του φωτογράφου ή τίποτα καλό για σένα;

- Δεν βγάζω λένε και λεφτά αρκετά να γνωρίσω εκλεκτή γυναίκα, για αυτές κάποιος μαλάκας με λεφτά θα βρεθεί αύριο να θέλει γάμο και σύντροφο, το έχουν δεί να γίνεται κι άλλες φορές...

-Πόσο μαλάκας πρέπει νάναι για να φορτωθεί εθελοντικά μιά ώριμη γυναίκα, άσχημη, φτωχή, αγράμματη, γλωσσοκοπάνα που συνήθισε τη ρέμπελη ζωή, να ξοδεύει χρήματα άλλων μόνο για τα λούσα και τώρα στο τέλος έμεινε ξεπατωμένη και θα πρέπει ο σύζυγος να επισκευάζει την ακράτεια και τα ψυχολογικά της προβλήματα που δεν θάχουν τελειωμό, αυτά μένουν στο τέλος από τέτοια ζωή, μα δεν τα διδάσκουν σε κανένα σχολείο να τα ξέρουν τα τσουλάκια από νωρίς...
Κι άμα έχει λεφτά, γιατί να πάρει μιά σαβούρα μόνιμη, αφού μπορεί να νοικιάζει άλλες νεώτερες και φρέσκες, να ικανοποιεί τις ορέξεις του και να του κοστίζει λιγότερα από την πολυμεταχειρισμένη σύζυγο που θ' αποκτήσει...

- Εσύ τι θάκανες στη θέση μου Κωστή;

- Εγώ Σωτήρη θα αξιολογούσα τις δικές μου προτεραιότητες, αν ήταν να παντρευόμουν θάθελα για ταίρι μου κάποια που με συμπληρώνει, να έχουμε μιά αμοιβαία σχέση συμπάθειας και κατανόησης, να έχει ερωτική επιθυμία εφάμιλλή με την δική μου να με ικανοποιεί στο κρεβάτι να μην έχω ανάγκη να κοιτώ ή να ψάχνω άλλες, να ζήσουμε μαζί κάμποσο να γνωρίζουμε αν μπορούμε να συμβιώνουμε αρμονικά και να αντιδρούμε το ίδιο και να φάω κι ένα πιάτο φαί μαγειρεμένο.
Πρώτα αυτά κι έχουνε συνέχεια ο γάμος και τα παιδιά.

Αν είναι να έχω φόρτωμα γυναίκα ακατάλληλη, να μην με ικανοποιεί ερωτικά, να μου γκρινιάζει εμένα για προβλήματα που της δημιούργησαν άλλοι, να πληρώνω εγώ τα χάλια της, θα πάρω καλύτερα μιά κατσίκα να μου κάνει και γάλα τουλάχιστον, τι να κάνω μιά που δεν έχει να μου προσφέρει τίποτα και ζητά τα πάντα;

Αυτή που μου ταιριάζει δεν θα τη συναντήσω σε CLUB που μου ζητούν την φορολογική μου δήλωση να με κάνουν μέλος, δεν ανταλλάσονται λεφτά με μουνί, είναι ανόμοια πράγματα διαφορετικής αξίας, ή συμφωνούμε και προχωρούμε μαζί ή...

Ή να αρχίσω κι εγώ να ζητώ λεφτά και περιουσίες οπότε στο διάολο όλα τα προηγούμενα, παίρνω μιά προίκα και δεν με νοιάζει τίποτα άλλο όσο μετρώ λεφτά, όσο για sex υπάρχουν συνοδοί πολυτελείας για όλα τα γούστα και από φαί το φέρνει στη πόρτα ζεστό το delivery ότι και να παραγγείλω...Η πλήρη σχέση είναι το δύσκολο...

- Εμένα τι μου συνιστάς να κάνω;

- Δεν μπορώ να σου πώ Σωτήρη, αυτή είναι η δική σου ζωή, εσύ μόνος σου θ' αποφασίσεις αν δικαιούσαι μιά ζωή όπως τη θέλεις με κάποια που συννενοείστε, ή αν είναι ώρα να εκπληρώσεις τον παλιό σου έρωτα με κάποια που έφτασε στο τέρμα, δεν έχει κρατήσει τίποτα να σου δώσει, μόνο θα γεράσετε μαζί με μιά πικρή ιστορία να σας τσιμπά την καρδιά, για όσα δεν κάνατε μαζί όταν μπορούσατε....

Με τον Σωτήρη χωρίσαμε όταν το καράβι έφτασε στο λιμάνι, μα η ιστορία του παραμένει.

Μιά αληθινή κοινωνική ιστορία, που αφορά πολλούς και πολλές, δεν χωρά ευαισθησίες και ψευτοκλάματα, σκληρή όπως και η ζωή χωρίς ένα αληθινό σύντροφο να την μοιράζεστε.

Εγώ μίλησα ειλικρινά με τον άνθρωπο, που δικαιούται να φτιάξει την ζωή του αντί να τη χεοτερέψει, του είπα την δική μου άποψη ΜΕ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΙΑΘΕΤΩ ΠΙΑ. Αν νομίζετε πως ξέρετε κάτι περισσότερο ή καλύτερο, τότε καταθέστε το με επώνυμα σχόλια.
Να μπορώ να πω και κάτι διαφορετικό αν με ξαναρωτήσει ο Σωτήρης...