ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΜΟΥ ΒΗΜΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ. ΟΤΙ ΜΕ ΑΦΟΡΑ / ΣΥΓΚΙΝΕΙ /ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΖΕΙ / ΑΡΕΣΕΙ / ΠΕΙΡΑΖΕΙ. ΧΩΡΙΣ ΦΟΒΟ
Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2008
ΤΟ ΠΡΟΞΕΝΙΟ...
Ο Σωτήρης έχει φτάσει τα 35. Πέρασε μόνος τη ζωή του, με παρέα τους γονείς του, συγγενείς και κάποιους φίλους που βρίσκονταν πότε - πότε να τα λένε.
Με τις γυναίκες δεν τα πήγαινε καλά ποτέ, δεν ήταν ο τύπος που τις προσέλκυε, ήθελε κι αυτός μιά σχέση στη ζωή του μα συναντούσε λάθος θηλυκά από κάποιο καπρίτσιο της μοίρας του, και σε λίγες μέρες ή βδομάδες διαλύονταν πριν προχωρήσουν.
Δεν είναι άσχημος στην εμφάνιση, ψηλός και καλοφτιαγμένος είναι, τον είχαν επιλέξει στην προεδρική φρουρά κατά τη θητεία του και την έβγαλε στην Αθήνα.
Αυτή του η εμφάνιση του εξασφάλισε απασχόληση σαν security σε σούπερ μάρκετ κατόπιν, δουλειά κατάλληλη για τα προσόντα του, αφού είχε ξετελέψει με το ζόρι το λύκειο και δεν ήξερε να κάνει τίποτα άλλο.
Αφού είδε πως δεν βγάζει άκρη με γυναίκα να συνάψουν σχέση με διάρκεια που μπορεί να καταλήξει και σε γάμο, αποφάσισε να δοκιμάσει το προξενιό.
Επί τούτου απευθύνθηκε σε ένα "CLUB Γνωριμιών" από τα αρκετά που υπάρχουν. Πλήρωσε και συνδρομή για να γίνει μέλος, μα γρήγορα είδε πως τα υπόλοιπα μέλη ήταν κάποιες πουτάνες άνω των 40 που δεν είχαν πιά μέλλον στα μπάρ και τα καφενεία που δρούσαν μέχρι τώρα κι έψαχναν πλούσιο γαμπρό, κάποιες σαβουρόγριες με δεκάδες παραξενιές η καθεμιά και μερικοί σαν του λόγου του που έλπιζαν κι αυτοί σε μιά ενδιαφέρουσα γνωριμία μα την είχαν πατήσει το ίδιο με τον Σωτήρη.
Εκείνος δοκίμασε και την μεγαλύτερη έκπληξη της ζωής του, όταν του σύστησαν μιά γυναίκα στην ηλικία του, παλιά γνωστή του από όταν ήταν και οι δυό 20 χρονών, από κείνες που δεν ήθελαν να βγούν μαζί του τότε, ούτε ποτέ μέχρι τώρα.
- Αυτή σου ταιριάζει του έλεγαν, έχετε την ίδια ηλικία και θα μπορέσετε να τα βρείτε, να παντρευτείτε και να ζήσετε μαζί τα υπόλοιπα χρόνια σας, να κάνετε κι οικογένεια, τι άλλο θές;
Τι άλλο να θέλει λέει;
Αυτά που ήθελε εκμυστηρεύτηκε σε μένα που ξέρω να ακούω, στην διάρκεια της επιστροφής μας με το καράβι της γραμμής από τον Πειραιά πρόσφατα, όταν κάθισε δίπλα μου στον άνετο καναπέ που ήμουν, είπε πως με ξέρει εξ όψεως από τον δρόμο και προσφέρθηκε να πληρώσει 2 μπύρες να μιλήσουμε μερικές ώρες, να τα πεί να ξεσπάσει.
Τόσα χρόνια ήθελε κι αυτός μιά κοπέλα δίπλα του και μιά από όσες προσπάθησε να γνωρίσει ήταν κι αυτή η συγκεκριμένη. Κοινή κοπέλα, χωρίς ιδιαίτερη ομορφιά και χάρη, χαζούλα και γλυκούλα, που νόμισε πως θα ταίριαζαν, αφού κι ο ίδιος δεν ήταν δα και διανοούμενος.
Εκείνη τον απέφευγε και τον σνόμπαρε κιόλας, λέγοντας του πως έκανε ανυπόληπτη δουλειά χωρίς κοινωνική καταξίωση, κέρδιζε λίγα και παραήταν έντιμος και κουτός για να κονομήσει αργότερα. Χωρίς ιδιαίτερη μόρφωση κι αυτή, η μοναδική της ασχολία ήταν τα μαλλιά και τα νύχια που φρόντιζε επιμελώς κι ολημερίς. Και το καθημερινό ξεφύλλισμα σχετικών περιοδικών να ενημερώνεται για τις νέες τάσεις της μόδας που αποφάσιζαν οι gay κομμώτριες κια μοδίστρες.
Τώρα ήταν η σειρά μου να μείνω έκπληκτος, αφού όσο μου περιέγραφε τη επιθυμητή του, έβγαινε και δική μου γνωστή, ήταν αυτή που είχε σκοπό της ζωής της να ανακουφίζει τα βράδια έναν γέρο φωτογράφο. Τόξερε ο Σωτήρης, όπως τόξερα κι εγώ (έχω γράψει σχετικό παλιότερο κείμενο), όπως τόξεραν κι οι γείτονες του "καλλιτέχνη φωτογράφου" με το κεντρικό μαγαζί, που του κόστιζαν 200 ευρώ τη φορά οι υπηρεσίες της χαζούλας.
Δεν του είπα του Σωτήρη πως κι εμένα μου τράβηξε το ενδιαφέρον η κοκινομάλλα (τότε) για να ικανοποιήσω τις δικές μου διαστροφές, αρκετά είχε με τον χωρίς ανταπόκριση έρωτα του, που είχε και την ευκαιρία να γνωρίσει από το CLUB γνωριμιών τώρα.
- Μα είναι το ίδιο πλάσμα που ήξερες κάποτε που είσασταν και οι 2 νέοι;
- Τώρα βέβαια έχει αλλάξει αρχίζει να ζαρώνει το προσωπάκι που ήξερα, η χαλάρωση και η κυτταρίτιδα είναι παντού στο αγύμναστο σώμα της, μα ακόμη παριστάνει τη δύσκολη...
- Αφού ήρθε κι αυτή για γνωριμία, κατάλαβε πως τα χρόνια της περνούν τα νιάτα τέλειωσαν, κι ο φωτογράφος ούτε στεφάνι της βάζει αφού έχει οικογένεια και δεν θα είναι κι αυτός νεαρός, μα στη σύνταξη σύντομα και δεν θα υπάρχει το μαγαζί να βγάζει τα γαμησιάτ...
- Μην το πείς φίλε, το ξέρω τι είναι μα ξέρω πως θα μπορούσαμε να ταιριάξουμε αν γνωριζόμασταν νωρίτερα, να ζούσαμε μαζί να είχαμε κοινές αναμνήσεις και βιώματα, με πειράζει που ζητά να την πάρω στα γεράματα της, που δεν έχει να μου προσφέρει αυτά που χάρισε στον άλλο, μόνο γκρίνια και ψυχολογικά προβλήματα να της λύνω...Και ζητούν και τα ρέστα από πάνω, αυτή και το γραφείο πως έτσι θα μείνω για πάντα μαγκούφης...
- Δηλαδή ή την χαζοπουτάνα του φωτογράφου ή τίποτα καλό για σένα;
- Δεν βγάζω λένε και λεφτά αρκετά να γνωρίσω εκλεκτή γυναίκα, για αυτές κάποιος μαλάκας με λεφτά θα βρεθεί αύριο να θέλει γάμο και σύντροφο, το έχουν δεί να γίνεται κι άλλες φορές...
-Πόσο μαλάκας πρέπει νάναι για να φορτωθεί εθελοντικά μιά ώριμη γυναίκα, άσχημη, φτωχή, αγράμματη, γλωσσοκοπάνα που συνήθισε τη ρέμπελη ζωή, να ξοδεύει χρήματα άλλων μόνο για τα λούσα και τώρα στο τέλος έμεινε ξεπατωμένη και θα πρέπει ο σύζυγος να επισκευάζει την ακράτεια και τα ψυχολογικά της προβλήματα που δεν θάχουν τελειωμό, αυτά μένουν στο τέλος από τέτοια ζωή, μα δεν τα διδάσκουν σε κανένα σχολείο να τα ξέρουν τα τσουλάκια από νωρίς...
Κι άμα έχει λεφτά, γιατί να πάρει μιά σαβούρα μόνιμη, αφού μπορεί να νοικιάζει άλλες νεώτερες και φρέσκες, να ικανοποιεί τις ορέξεις του και να του κοστίζει λιγότερα από την πολυμεταχειρισμένη σύζυγο που θ' αποκτήσει...
- Εσύ τι θάκανες στη θέση μου Κωστή;
- Εγώ Σωτήρη θα αξιολογούσα τις δικές μου προτεραιότητες, αν ήταν να παντρευόμουν θάθελα για ταίρι μου κάποια που με συμπληρώνει, να έχουμε μιά αμοιβαία σχέση συμπάθειας και κατανόησης, να έχει ερωτική επιθυμία εφάμιλλή με την δική μου να με ικανοποιεί στο κρεβάτι να μην έχω ανάγκη να κοιτώ ή να ψάχνω άλλες, να ζήσουμε μαζί κάμποσο να γνωρίζουμε αν μπορούμε να συμβιώνουμε αρμονικά και να αντιδρούμε το ίδιο και να φάω κι ένα πιάτο φαί μαγειρεμένο.
Πρώτα αυτά κι έχουνε συνέχεια ο γάμος και τα παιδιά.
Αν είναι να έχω φόρτωμα γυναίκα ακατάλληλη, να μην με ικανοποιεί ερωτικά, να μου γκρινιάζει εμένα για προβλήματα που της δημιούργησαν άλλοι, να πληρώνω εγώ τα χάλια της, θα πάρω καλύτερα μιά κατσίκα να μου κάνει και γάλα τουλάχιστον, τι να κάνω μιά που δεν έχει να μου προσφέρει τίποτα και ζητά τα πάντα;
Αυτή που μου ταιριάζει δεν θα τη συναντήσω σε CLUB που μου ζητούν την φορολογική μου δήλωση να με κάνουν μέλος, δεν ανταλλάσονται λεφτά με μουνί, είναι ανόμοια πράγματα διαφορετικής αξίας, ή συμφωνούμε και προχωρούμε μαζί ή...
Ή να αρχίσω κι εγώ να ζητώ λεφτά και περιουσίες οπότε στο διάολο όλα τα προηγούμενα, παίρνω μιά προίκα και δεν με νοιάζει τίποτα άλλο όσο μετρώ λεφτά, όσο για sex υπάρχουν συνοδοί πολυτελείας για όλα τα γούστα και από φαί το φέρνει στη πόρτα ζεστό το delivery ότι και να παραγγείλω...Η πλήρη σχέση είναι το δύσκολο...
- Εμένα τι μου συνιστάς να κάνω;
- Δεν μπορώ να σου πώ Σωτήρη, αυτή είναι η δική σου ζωή, εσύ μόνος σου θ' αποφασίσεις αν δικαιούσαι μιά ζωή όπως τη θέλεις με κάποια που συννενοείστε, ή αν είναι ώρα να εκπληρώσεις τον παλιό σου έρωτα με κάποια που έφτασε στο τέρμα, δεν έχει κρατήσει τίποτα να σου δώσει, μόνο θα γεράσετε μαζί με μιά πικρή ιστορία να σας τσιμπά την καρδιά, για όσα δεν κάνατε μαζί όταν μπορούσατε....
Με τον Σωτήρη χωρίσαμε όταν το καράβι έφτασε στο λιμάνι, μα η ιστορία του παραμένει.
Μιά αληθινή κοινωνική ιστορία, που αφορά πολλούς και πολλές, δεν χωρά ευαισθησίες και ψευτοκλάματα, σκληρή όπως και η ζωή χωρίς ένα αληθινό σύντροφο να την μοιράζεστε.
Εγώ μίλησα ειλικρινά με τον άνθρωπο, που δικαιούται να φτιάξει την ζωή του αντί να τη χεοτερέψει, του είπα την δική μου άποψη ΜΕ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΙΑΘΕΤΩ ΠΙΑ. Αν νομίζετε πως ξέρετε κάτι περισσότερο ή καλύτερο, τότε καταθέστε το με επώνυμα σχόλια.
Να μπορώ να πω και κάτι διαφορετικό αν με ξαναρωτήσει ο Σωτήρης...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου