ΚΙΝΗΜΑ Ή ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ...

Δεν υπάρχει προηγούμενο για τις τεράστιες συγκεντρώσεις αγανακτισμένων πολιτών οι οποίες πραγματοποιήθηκαν χθες σε πολλές πόλεις της Ελλάδας.

Το ποικίλο πλήθος που μαζεύτηκε από κάθε γωνιά της Ελλάδας την Κυριακή έξω από το Ελληνικό Κοινοβούλιο συνέχισε για δωδέκατη μέρα με αμείωτο πάθος, με λίγα επεισόδια κυρίως όταν εμποδίζονταν προσελεύσεις κι άλλων περισσότερων διαδηλωτών, ανεμίζοντας Ελληνικές σημαίες και φωνάζοντας συνθήματα να εκφράζει την αμέριστη αγανάκτησή του για τα νέα μέτρα και τη θηλιά που σφίγγει μέρα παρά μέρα όλο και πιο πολύ το λαιμό του Ελληνικού λαού.

Η κινητοποίηση επί 12 ημέρες χωρίς σημαίες και κομματικές εξαρτήσεις δείχνει ότι ο κόσμος δεν είναι πρόβατα. Έχουν μυαλό και συνείδηση. Δείχνει ότι ο λαός παίρνει την κατάσταση στα χέρια του. Χωρίς κεντρικά συνθήματα, χωρίς πολιτικές φιλοδοξίες.

Είναι απλοί άνθρωποι που μπούχτισαν, αγανάκτησαν με όλα όσα υφίστανται και θα είναι υποχρεωμένοι να υποστούν.

Που αρνούνται να γίνουν πειραματόζωα των ξένων δανειστών και των ντόπιων πολιτικών - υποτελών τους.

Μια λαοθάλασσα από αγανακτισμένους πολίτες με σφυρίχτες, κατσαρολικά, ακόμη και βουβουζέλες στα χέρια ταυτόχρονα σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη αλλά και σε μεγάλες Ευρωπαϊκές πόλεις, συνέθεσαν το σκηνικό μιας ημέρας που σίγουρα θα μείνει χαραγμένη στην μνήμη των πολιτών που συμμετείχαν...

Ο κόσμος αρνείται να ταυτιστεί με τους υπηρέτες του συστήματος και τους οπαδούς της διάλυσης της κοινωνίας και του έθνους μας. Ο κόσμος θέλει να υπερασπιστεί την πατρίδα του και την ταυτότητά της, το βιός του και το ψωμί του, το αύριο το δικό του και των παιδιών του...

Αυτό είναι το μήνυμα της χθεσινής συγκέντρωσης. Ότι ο λαός είναι εδώ και δεν μπορεί κανένας να τον αγνοεί.

Ακόμα όμως δεν υπάρχουν πολιτικά χαρακτηριστικά. Δεν έχει διαμορφωθεί πολιτικό υποκείμενο. Δεν έχουν φύγει ακόμα οι ψευδαισθήσεις της πλαστής ευμάρειας. Πολλά τα δεν ακόμα.

Ίσως αυτή η αντίδραση να μοιάζει με τη γκρίνια και την αντίδραση του μικρού παιδιού που του παίρνουν τα παιχνίδια του και του λένε δε θα έχεις πια δικό σου δωμάτιο, ούτε αμάξι από τα 16, ούτε το hi - tech σου κινητό και το χαρτζηλίκι θα είναι λίγα ευρώ την εβδομάδα. Αλλά και τα παιδιά κάποτε μεγαλώνουν...

Δεν αρκούν μερικές εκατοντάδες συνειδητοποιημένοι πολίτες μέσα σε μια μεγάλη μάζα που άγεται και φέρεται και που πριν αναλάβουν δεόντως τη διαφήμιση των εκδηλώσεων οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί του καθεστώτος και της Νέας Τάξης διεθνώς, δεν είχανε καταφέρει ποτέ κάτι μαζικό.

Όταν δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι βγαίνουν στον δρόμο πρέπει να τους δώσεις ένα κάπως καλύτερο όραμα πέρα από την απλή επιβίωση της χώρας, ένα όραμα για ένα διαφορετικό αύριο και μια μορφή διοίκησης και διαχείρησης των κοινών πέρα από ότι ξέρανε ως τώρα, μια ελπίδα ανάτασης που ν' αξίζει τον κόπο να επιμείνει κανείς να την υλοποιήσει, ένα όραμα ποθητό κι εφικτό συνάμα...

Θα πρέπει σύντομα να δημιουργηθεί κάποια μορφή ηγεσίας μέσα στους αγανακτισμένους, από ανθρώπους που μπορούν να διαμορφώσουν συγκεκριμένες προτάσεις εξουσίας κι όχι απλά δαμαρτυρίας, έτσι θα δούμε και που τελικά το πάνε.

Έτσι όταν εκ των πραγμάτων και την ασυννενοησία - αδιαλλαξία των υπαρχόντων κομμάτων οδηγηθούμε σε εκλογές, να υπάρχει μια νέα επιλογή...

Διαφορετικά θα παραμείνει μια επαναλαμβανόμενη συγκέντρωση για μαζική λαϊκή εκτόνωση χωρίς κανένα ουσιαστικό και σωτήριο αποτέλεσμα. Μια μαζική "ψυχοθεραπεία" όπως ήδη ονομάζουν το φαινόμενο κάποιοι πολιτικοί και καθεστωτικοί δημοσιογράφοι...