ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ...

Ένα από τα θετικά στοιχεία που αναδύεται από αυτήν την κρίση είναι η φιλαλληλία και αλληλεγγύη που φαίνεται να δημιουργείται ανάμεσα στα μέλη της κοινωνίας μας.


Εκεί όπου υποχωρεί το καταρρέον κράτος έρχεται η ανθρώπινη, η ατομική ή ομαδική πρωτοβουλία να αναλάβει δράση.


Η αλληλεγγύη είναι πρωτόγνωρη ανάμεσα στους πολίτες, όπως είναι και πρωτόγνωρη η υποβάθμιση της ζωής μεγάλων κοινωνικών ομάδων. Η μιζέρια, η φτώχεια, η ανημποριά που επιβάλλει το μνημόνιο και τα απανωτά χαράτσια της κυβέρνησης, δημιούργησε μια κατάσταση απερίγραπτη.


Το κίνημα αλληλεγγύης ξεκινά από τα σχολεία, διαχέεται στην κοινωνία από μη κυβερνητικές οργανώσεις και αναπτύσσεται δυναμικά από μικρές ομάδες ατόμων που παίρνουν πρωτοβουλία. Αν και λόγω ενθουσιασμού φτάνουν να το παρακάνουν, με το να υποθάλπουν τον κάθε ένα ανεξαιρέτως κατάστασης, ανάγκης κι εθνικότητας, πράγμα που αυτουπονομεύει τη διάρκεια και το μέλλον της ίδιας της πρωτοβουλίας, τα διαθέσιμα λεφτά δεν φτάνουν για όλους και για πάντα...


Αλληλεγγύη δεν είναι μόνον ένα πιάτο φαγητό. Είναι και η βοήθεια σε ανήμπορα ηλικιωμένα άτομα, είναι η δωρεάν διδασκαλία σε μαθητές που δεν μπορούν να πληρώνουν φροντιστήρια. Είναι η προσφορά φαρμάκων, η παροχή ρουχισμού ή άλλων ειδών. Είναι η οικονομική ή ψυχολογική στήριξη άστεγων, απελπισμένων ή αρρώστων.



Υπάρχουν και οι "αλληλέγγυες" προθέσεις της κυβέρνησης με εξαγγελίες φιλανθρωπικού χαρακτήρα που δύσκολα υλοποιούνται και φτάνουν στους αποδέκτες.


Πρώτα σε εξαθλιώνω, σε αφήνω χωρίς δουλειά κι ύστερα έρχομαι ως φιλάνθρωπος να σου πετάξω ένα κομμάτι ψωμί ως φιλοδώρημα.


Αυτό που χρειάζονται όμως οι άνθρωποι είναι δουλειά κι αξιοπρέπεια κι όχι να εξαρτώνται από τη "φιλανθρωπία" μιας κυβέρνησης που τους οδηγεί στην ανεργία, τη φτώχεια και την απόγνωση.

Πραγματική λύση θα είναι να σταματήσουν τα χαράτσια, να ξεκαθαρίσουν οι κόπροι από το δημόσιο, να δοθεί δουλειά ή ευκαιρία να επιχειρήσουν σε όλους τους ικανούς πολίτες...

Η κρίση θα μας οδηγήσει τελικά να κάνουμε επιλογές ουσίας. Έφτασε ο καιρός να αλλάξουμε τρόπο ζωής.

Και ν' αγωνιστούμε για μια κοινωνία που θα δημιουργεί δουλειές πρώτα για όλους τους πολίτες της και μετά τους ξένους, που δε θα πληρώνουν οι φτωχοί χαράτσια για να σώζονται οι τράπεζες.