Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα διαμαρτυρία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα διαμαρτυρία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 4 Οκτωβρίου 2012

ΝΤΟΥ ΣΤΟ ΠΕΝΤΑΓΩΝΟ...

Σε ποια σοβαρή χώρα του κόσμου μπουκάρει όποιος θέλει στο Υπουργείο Άμυνας; Όσο δίκιο κι αν έχει;
 
Οι εργαζόμενοι των Ναυπηγείων δεν ευθύνονται για την κατάσταση τους που προήλθε κακοδιαχείριση της επιχείρησης από ιδιώτες ή το κράτος, όμως δεν έπρεπε να εισβάλλουν στο στρατόπεδο.

Να πάνε να τα διεκδικήσουν στο υπουργείο οικονομικών, στου Μαξίμου, στην Βουλή ή οπουδήποτε αλλού και με οποιονδήποτε τρόπο νομίζουν εκτός από το να κάνουν ντου στο ΓΕΕΘΑ.
 
Ο Στρατός είναι υπεύθυνος για τη φύλαξη του στρατοπέδου και εν προκειμένω της έδρας του ΥΠΕΘΑ. Η Αστυνομία είναι υπεύθυνη για το χώρο εξω από το στρατόπεδο.

Υπάρχουν η δεν υπάρχουν σχέδια όταν ενα στρατόπεδο δέχετε επίθεση; Στην προκειμένη περίπτωση εφαρμόστηκαν αυτά τα σχέδια; Υπάρχει η δεν υπάρχει Ο.Μ.Α.Ε. ? (Ομάδα Αμεσης Επέμβασης); 

Σημασία έχει ότι σε ένα στρατόπεδο των Ελληνικών ενόπλων δυνάμεων την σήμερον ημέραν μπορεί να μπουκάρει ο οποιοσδήποτε αν και όποτε το κάνει κέφι. Αν το κορυφαίο στρατόπεδο της χώρας δεν είναι σε θέση να προστατευτεί αρμοδίως, τότε και πάλι η ευθύνη είναι εκεί και όχι αλλού. Ξέρανε ότι θα γίνει διαδήλωση.

Εικόνες ντροπής οι σημερινές, το ντου του καθοδηγούμενου πλήθους, να τρέχουν όλοι χωρίς σχέδιο δράσης, υψηλόβαθμα πηλίκια να πέφτουν από σπρωξιές , ύστερα ο Αρχηγός στα σκαλιά να παρακαλάει με πλάκα τα γαλόνια και τις διεμβολές κι ύστερα ήρθαν κι οι κομματαρχαίοι να σουλατσάρουν στο προαύλιο προς άγρα ψηφοφόρων. 

Πιο θλιβερή εικόνα από αυτή του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ να παρακαλάει  με ντουντούκα  να βγουν από το στρατόπεδο του οι βαλτοί διαδηλωτές υπάρχει; Και γιατί κανείς από τους υπεύθυνους δεν προστάτεψε τον χώρο του, όπως και την προηγούμενη φορά με τους αποστράτους; Πως θα το άκουγες αναγνώστη αν διάβαζες ότι διαδηλωτές μπούκαραν (εισήλθον έστω) στο Αμερικανικό πεντάγωνο και ο αρχηγός βγήκε και τους παρακαλούσε; Ή στο αντίστοιχο Γερμανικό, Γαλλικό, Ρωσικό, Τουρκικό;

Κι η Στρατονομία και η ΑΜ έχουν γκλοπ. Φαντάζομαι κάποιοι στρατονόμοι κι η φρουρά θα φτάνανε να τους απωθήσουν χωρίς να χρειαστεί να λογχιστεί ή πυροβοληθεί κανένας κατά λάθος για μην μπει το πλήθος, ώσπου η Αστυνομία να μπορέσει να παρέμβει εκτός στρατοπέδου.

Στην κατρακύλα μας κάποιοι θα αποπειρώνται πάντα να κάνουν διάφορα. Άλλοι κρεμάνε τα κουρέλια τους στην Ακρόπολη, άλλοι καταλαμβάνουν και καταστρέφουν δημόσια κτίρια, άλλοι ορμάνε στους ευζώνους και καίνε τη σκοπιά.
Τώρα μπουκάρανε και στο Πεντάγωνο, την έδρα του ΥΠΕΘΑ. Το Υπουργείο Άμυνας σε όλες τις χώρες είναι εκ των πλέον καλά φυλασσόμενων χώρων, σε καμιά δεν δεν είναι κοντά στα σύνορα και σήμερα στην χώρα μας δέχθηκε ως σύμβολο ένα βαρύτατο πλήγμα εξαιτίας αβελτηρίας.
Αφού γνώριζαν οι αρμόδιοι, έπρεπε να υπήρχε σήμερα ικανή αστυνομική δύναμη απέξω και από μέσα η στρατονομία και σύμπασα η φρουρά του στρατοπέδου και δεν χρειαζόταν κανείς να ρίξει ούτε ντουφεκιά. Δεν έγινε και να τα χαΐρια μας και το διεθνές ρεζίλεμα πάλι σαν χώρα.
Είναι τόσο σάπιο το πολιτικό σύστημα πλέον, που δεν υπάρχει ίαση παρά μόνο ξερίζωμα και όλα απο την αρχή.
Το απίστευτο είναι οτι ακόμη και σήμερα οι κυβερνώντες δεν έχουν πάρει χαμπάρι τι γίνεται και εξακολουθούν να κάνουν τα ίδια και τα ίδια νομίζοντας οτι όλος ο κόσμος τρώει κουτόχορτο...
Δεν ξέρανε από χτες ότι θα γίνει συγκέντρωση;
Ε, λοιπόν ένας λόχος στρατονομίας αρκούσε και η φρουρά πως φαντάζομαι βγάζει κάθε μέρα το τάγμα ΓΕΕΘΑ ή ΓΕΣ. Αν ήταν η φρουρά και οι στρατονόμοι στην πύλη δεν θα πέρναγε ρουθούνι, χωρίς να χρειαστεί να χρησιμοποιηθούν όπλα.
 Θα συζητάμε στα σοβαρά για το αν ο Στρατός θα πρέπει να εμποδίζει την βίαιη εισβολή σε στρατόπεδα του; Καταλάβατε τι έγινε σήμερα και σε ποιόν αντανακλούν όλα αυτά; 
ΔΕΝ ΕΠΡΕΠΕ ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΟΥΝ ΝΑ ΜΠΟΥΝ. 
Κι ας έλεγαν ότι ήθελαν τα αριστερά παπαγαλάκια, φυλλάδες και γνωστοί εργατοπατέρες και βουλευτές με ασυλία που θεάθηκαν πάλι να κόβουν βόλτες απέξω, ελπίζοντας σε επεισόδια εκμεταλλευόμενοι άλλη μια φορά εργαζόμενους σε δύσκολη οικονομική κατάσταση.  Το είχαν στήσει απο πρίν , για προβοκάτσια. Το ψωμί, η δουλειά, είναι ιερά πράγματα. Αλλά δεν μπουκάρεις σε στρατόπεδο, δεν χρησιμοποιείς την Ακρόπολη για να διαμαρτυρηθείς, δεν κάνεις τσαμπουκάδες πάνω στον Άγνωστο Στρατιώτη. 
Κανείς δεν μπορεί να εξευτελίζει έτσι θεσμούς και σύμβολα.
Υπάρχουν άλλα μέρη, άλλοι τρόποι...

Πέμπτη 26 Μαΐου 2011

ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ...


Αγανακτισμένοι πολίτες. Ειρηνική συγκέντρωση. Χωρίς κομματικές σημαίες.

Μόνο που ο καθένας μας έχει διαφορετικό λόγο για να είναι αγανακτισμένος.

Και βλέπει σε διάφορετική κατεύθυνση την απάντηση στο πρόβλημα.

Εκτός από ένα "όχι" μια συμπαράταξη, μια ακόμη συγκέντρωση χωρίς στόχο και ουσία, χωρίς βασικό σύνθημα μια διαδήλωση χρειάζεται και ένα "ναι", μια πρόταση και ένα τρόπο για την υλοποίηση της.

Και μια πατριωτική ηγεσία που θα σταθεί στους ξένους και θα τους πει: Έως εδώ, αναλαμβάνουμε εμείς τα του τόπου μας...

Αλλιώς μένει στο επίπεδο ενός έστω ενδιαφέροντος happening...

Τα ως τώρα κόμματα και οι πολιτικοί που αυτά ανάδειξαν απέτυχαν να προστατέψουν την χώρα και τους πολίτες της. Καιρός είναι να αναλάβουμε τις ατομικές ευθύνες μας και να πάρουμε την ζωή μας στα χέρια μας.

Δημοκρατία δεν είναι να εκχωρούμε εν λευκώ την λαϊκή εξουσία με την ψήφο μας κάθε 4 χρόνια σε επιλεγμένους από άλλους υποψήφιους μέσω ενος καλπονοθευτικού συστήματος αλλά να συμμετέχουμε όλοι όσοι μπορούμε κι έχουμε κάτι να προτείνουμε ενεργά στην διαμόρφωση της κοινωνίας και της χώρας μας.

Αρκετά ακούσαμε τόσα χρόνια από τους "σωτήρες" της ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, του ΠΑΜΕ, κλπ πουλημένων συνδικαλιστοπατεράδων.

Η πλειοψηφία του λαού έδειξε βρίσκεται απέναντι στην αντιδημοκρατική αντιμετώπιση των προβλημάτων της χώρας με την εκτέλεση αποφάσεων ξένων κέντρων και στη αδιέξοδη εμμονή του ακραίου νεοφιλελευθερισμού, που εκφράζεται από στυγνή εισπραξιομανία, στραγγαλισμό της οικονομίας, ενδεχομένως και από εξυπηρέτηση συγκεκριμένων συμφερόντων που βαφτίστηκαν ως "πατριωτικής σημασίας".

Μένει να δούμε αν προκύψει κάτι άμεσα εφαρμόσιμο στα πλαίσια εκείνου του παλιού "θέλω να ζυμώσω και όχι δέκα μέρες να κοσκινίζω". Τότε έχει νόημα μια πλατεία γεμάτη με ενημερωμένους συνειδητούς πολίτες που βλέπουν την κρίση να γκρεμίζει την Ελλάδα της αρπαχτής που ξέραμε...

Τρίτη 22 Ιουνίου 2010

ΟΥΤΟΠΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΕΣ...

Είμαστε λαός χωρίς ταυτότητα. Μας προσέφεραν μια ουτοπία και εμείς την αρπάξαμε αμέσως και τη κάναμε τρόπο ζωή μας. Γιατί κοιτάξαμε όλοι μας το συμφέρον μας.

Σαν καράβι στη φουρτούνα ξεχάσαμε από που ήρθαμε και δεν ξέρουμε που πάμε.

Διαμαρτυρόμαστε για τους εαυτούς μας η για την κοινωνία;

Γνωρίζουμε ποιες είναι οι υποχρεώσεις ενός ανθρώπου που επιλεγεί να ζήσει ενταγμένος σε μια κοινωνία;

Η απλώς όταν νιώθουμε να απειλείται το ατομικό μας συμφέρον, ενώνουμε τις φωνές μας με όμοιους μας;

Ηδονιζόμαστε στη σκέψη ότι η πλουσιοπάροχη ζωή είναι προνόμιο όλων. Και δώσου βλαχο-γκλαμουριά ο Έλληνας. Και οι Γερμανοί τα χρόνια της αφθονίας δεν προλάβαιναν να στέλνουν Μερσεντές και Καγιέν στην Ελλάδα.

Εθιστήκαμε στη βλαχιά της ιδέας του νεοπλουτισμού.

- Κοίτα να διοριστείς στο δημόσιο μην είσαι χαζός, μόνιμος, σίγουρα λεφτά βρέξει χιονίσει και ξεκούραση...

Και έτρεχε ο Έλληνας πίσω από τους βουλευτές. Σπρωχνόμασταν μεταξύ μας ποιος θα προλάβει να βγάλει φωτογραφία παρέα με εαυτούς. Για να τη βάλουμε με περηφάνια στο σαλόνι μας και να τη βλέπουν οι άλλοι.

Και τώρα; Φωνάζουμε και διαμαρτυρόμαστε! Γιατί;

Για αυτό που μας βάλανε να επιλέξουμε: Κομμένος μισθός ή καθόλου μισθός.

Για την Ελλάδα η για τη πάρτη μας;

Την Ελλάδα δεν τη ξεπούλησαν οι πολιτικοί. Τη ξεπουλήσαμε κατά βάθος εμείς.

Ένα έθνος, μια χωρά δεν ξεπουλιέται με χρήματα, ξεπουλιέται με συνειδήσεις.
Και εμείς τη ξεχάσαμε.

Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι καθαρά υπαρξιακό και όχι οικονομικό. Και αύριο το πρωί να ξεχρεώσουμε σε λίγα χρονιά πάλι στην ίδια θέση θα είμαστε.

Εάν δεν καταλάβουμε από που ήρθαμε ποτέ δεν θα ανακαλύψουμε που πάμε.

Απλά θα περιπλανιόμαστε από εδώ και από εκεί! Ανάμεσα σε πράσινο, μπλε και κόκκινο. Αρκεί ο κόσμος να μην σκέφτεται, να μην αναρωτιέται, να μην ανησυχεί και προπαντός να μην αφυπνίζεται.

Δεν χρειάζεται να ξέρει τι γίνεται, ούτε να ενδιαφέρεται για το τι πρόκειται να συμβεί άμεσα.

Τέτοιου είδους τοποθετήσεις όποτε κι από όποιον τις κάνει, περνάνε συνήθως στο "ντούκου", γιατί δεν έχουν κομματικό χρώμα, άρα δεν πολυενδιαφέρουν το πολύ πόπολο.

Έτσι θα είναι πάντα οι Έλληνες. Και αύριο να ξεχρεώσουμε, μεθαύριο πάλι θα χρωστάμε.

Νέα δάνεια που θα πάρουμε να ξορκίσουμε το παρόν, ελπίζοντας προσευχόμενοι για καλύτερες μέρες στο μέλλον...

Σάββατο 6 Μαρτίου 2010

ΟΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ - ΜΙΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ( Η ΤΑΙΝΙΑ)...


Κοινωνική ταινία του Γιάννη Δαλιανίδη από το 1983. Απογοητευμένοι από την ανεργία και τη φτώχεια τους, τέσσερις φίλοι αποφασίζουν να ληστέψουν ένα εργοστάσιο...



Και σε πλήρη οθόνη: