ΛΑΘΡΟΕΙΣΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ...

Άλυτο πρόβλημα του 21ου αιώνα είναι το μεταναστευτικό.

Όπου ο κάθε τριτοκοσμικός ονειρεύεται να έρθει στην Ευρώπη, χωρίς να ξέρει που θα καταλήξει και τι τον περιμένει.

Χωρίς να λογαριάζει τους κατοίκους των χωρών που δεν έχουν τρόπο καιμέσα να "βολέψουν" τους καθημερινώςκαταφτάνοντες...

Τι θα απογίνει ο εξαθλιωμένος υπερπληθυσμός του πλανήτη;Πολλά εκατομμύρια από δαύτους, αφού δεν εφαρμόζεται στις χώρες τους κανένας έλεγχος γεννήσεων, ούτε γίνεται καμιά σοβαρή προσπάθεια να ζήσουν και να τραφούν εκεί.

Ρακένδυτοι άνδρες, μάνες με μωρά στην αγκαλιά, έφηβοι και νέοι παίρνουν των ματιών τους με τα δουλεμπορικά σαπιοκάραβα πληρώνοντας υπερβολικά για μια αμφίβολη διαδρομή κι όποιον πάρει ο χάρος.

Δυστυχισμένες και απελπισμένες υπάρξεις που δεν έχουν¨ "στον ήλιο μοίρα" καταλήγουν τροφή τα ψάρια, στα βάθη της Μεσογείου.

Νομίζουν ότι θα ανακαλύψουν το σύγχρονο "ελντοράντο" το παράδεισο του χρυσού στην άγρια δύση και πνίγονται στριμωγμένοι κατά εκατοντάδες σε μικρά και σάπια ψαροκάικα.

Είναι βέβαια και οι πρόσφυγες των εμπόλεμων περιοχών που αφού δεν πιάνουν τα όπλα εναντίον του κάθε απίθανου πολέμαρχου - ηγέτη μιας ορμητικής φανατικής ομάδας ζηλωτών, ως δειλοί αναγκάζονται να εκπατριστούν για να γλυτώσουν τον χαμό.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να το αντιμετωπίσει ενωμένη και με συνεργασία.Χωρίς να πετάει το μπαλάκι το ένα κράτος εναντίον του άλλου.Παραβλέποντας ένα σοβαρό πρόβλημα που τα απειλεί όλα, σε πολλούς τομείς στο μέλλον. 

Τα πλούσια κράτη ωφείλουν να παρέχουν την απαραίτητη συμπαράσταση και βοήθεια κάθε είδους στα φτωχότερα Νότια, που είναι και οι κύριες πύλες εισόδου των προσφύγων και λαθρο-μεταναστών.

Υπάρχει ηγεσία στην Ευρωπαϊκή Ένωση που να μπορεί να κοιτάξει κατάματα και με κάποιο συγκρατημένο ανθρωπισμό την πραγματικότητα;

ΟΙ ΓΕΝΝΑΙΟΙ ΤΗΣ ΣΑΜΟΘΡΑΚΗΣ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Μια κωμωδία του Σ. Τσαρουχά, έξω καρδιά.

Η ταινία πραγματεύεται την πορεία ενός λόχου στρατιωτών στην διάρκεια της επιστραύτευσης του 1974 και των κωμικοτραγικών γεγονότων που ακολούθησαν. Την περίοδο εκείνη υπηρετούσαν σε ένα τάγμα ανεπιθύμητων κοντά στα σύνορα με τη Βουλγαρία και ξαφνικά βρέθηκαν σε ένα πλοίο που τους μετέφερε στην Κύπρο, για να αντιμετωπίσουν την τουρκική εισβολή.

Εν πλω για την Κύπρο, τα σχέδια άλλαξαν και η μονάδα αποβιβάστηκε τελικά στη Σαμοθράκη...

ΝΤΟΥ ΣΤΟ ΠΕΝΤΑΓΩΝΟ...

Σε ποια σοβαρή χώρα του κόσμου μπουκάρει όποιος θέλει στο Υπουργείο Άμυνας; Όσο δίκιο κι αν έχει;
 

Οι εργαζόμενοι των Ναυπηγείων δεν ευθύνονται για την κατάσταση τους που προήλθε κακοδιαχείριση της επιχείρησης από ιδιώτες ή το κράτος, όμως δεν έπρεπε να εισβάλλουν στο στρατόπεδο.

Να πάνε να τα διεκδικήσουν στο υπουργείο οικονομικών, στου Μαξίμου, στην Βουλή ή οπουδήποτε αλλού και με οποιονδήποτε τρόπο νομίζουν εκτός από το να κάνουν ντου στο ΓΕΕΘΑ.
 

Ο Στρατός είναι υπεύθυνος για τη φύλαξη του στρατοπέδου και εν προκειμένω της έδρας του ΥΠΕΘΑ. Η Αστυνομία είναι υπεύθυνη για το χώρο εξω από το στρατόπεδο.

Υπάρχουν η δεν υπάρχουν σχέδια όταν ενα στρατόπεδο δέχετε επίθεση; Στην προκειμένη περίπτωση εφαρμόστηκαν αυτά τα σχέδια; Υπάρχει η δεν υπάρχει Ο.Μ.Α.Ε. ? (Ομάδα Αμεσης Επέμβασης); 

Σημασία έχει ότι σε ένα στρατόπεδο των Ελληνικών ενόπλων δυνάμεων την σήμερον ημέραν μπορεί να μπουκάρει ο οποιοσδήποτε αν και όποτε το κάνει κέφι. Αν το κορυφαίο στρατόπεδο της χώρας δεν είναι σε θέση να προστατευτεί αρμοδίως, τότε και πάλι η ευθύνη είναι εκεί και όχι αλλού. Ξέρανε ότι θα γίνει διαδήλωση.

Εικόνες ντροπής οι σημερινές, το ντου του καθοδηγούμενου πλήθους, να τρέχουν όλοι χωρίς σχέδιο δράσης, υψηλόβαθμα πηλίκια να πέφτουν από σπρωξιές , ύστερα ο Αρχηγός στα σκαλιά να παρακαλάει με πλάκα τα γαλόνια και τις διεμβολές κι ύστερα ήρθαν κι οι κομματαρχαίοι να σουλατσάρουν στο προαύλιο προς άγρα ψηφοφόρων. 

Πιο θλιβερή εικόνα από αυτή του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ να παρακαλάει  με ντουντούκα  να βγουν από το στρατόπεδο του οι βαλτοί διαδηλωτές υπάρχει; Και γιατί κανείς από τους υπεύθυνους δεν προστάτεψε τον χώρο του, όπως και την προηγούμενη φορά με τους αποστράτους; Πως θα το άκουγες αναγνώστη αν διάβαζες ότι διαδηλωτές μπούκαραν (εισήλθον έστω) στο Αμερικανικό πεντάγωνο και ο αρχηγός βγήκε και τους παρακαλούσε; Ή στο αντίστοιχο Γερμανικό, Γαλλικό, Ρωσικό, Τουρκικό;

Κι η Στρατονομία και η ΑΜ έχουν γκλοπ. Φαντάζομαι κάποιοι στρατονόμοι κι η φρουρά θα φτάνανε να τους απωθήσουν χωρίς να χρειαστεί να λογχιστεί ή πυροβοληθεί κανένας κατά λάθος για μην μπει το πλήθος, ώσπου η Αστυνομία να μπορέσει να παρέμβει εκτός στρατοπέδου.

Στην κατρακύλα μας κάποιοι θα αποπειρώνται πάντα να κάνουν διάφορα. Άλλοι κρεμάνε τα κουρέλια τους στην Ακρόπολη, άλλοι καταλαμβάνουν και καταστρέφουν δημόσια κτίρια, άλλοι ορμάνε στους ευζώνους και καίνε τη σκοπιά.

Τώρα μπουκάρανε και στο Πεντάγωνο, την έδρα του ΥΠΕΘΑ. Το Υπουργείο Άμυνας σε όλες τις χώρες είναι εκ των πλέον καλά φυλασσόμενων χώρων, σε καμιά δεν δεν είναι κοντά στα σύνορα και σήμερα στην χώρα μας δέχθηκε ως σύμβολο ένα βαρύτατο πλήγμα εξαιτίας αβελτηρίας.

Αφού γνώριζαν οι αρμόδιοι, έπρεπε να υπήρχε σήμερα ικανή αστυνομική δύναμη απέξω και από μέσα η στρατονομία και σύμπασα η φρουρά του στρατοπέδου και δεν χρειαζόταν κανείς να ρίξει ούτε ντουφεκιά. Δεν έγινε και να τα χαΐρια μας και το διεθνές ρεζίλεμα πάλι σαν χώρα.

Είναι τόσο σάπιο το πολιτικό σύστημα πλέον, που δεν υπάρχει ίαση παρά μόνο ξερίζωμα και όλα απο την αρχή.

Το απίστευτο είναι οτι ακόμη και σήμερα οι κυβερνώντες δεν έχουν πάρει χαμπάρι τι γίνεται και εξακολουθούν να κάνουν τα ίδια και τα ίδια νομίζοντας οτι όλος ο κόσμος τρώει κουτόχορτο...

Δεν ξέρανε από χτες ότι θα γίνει συγκέντρωση;

Ε, λοιπόν ένας λόχος στρατονομίας αρκούσε και η φρουρά πως φαντάζομαι βγάζει κάθε μέρα το τάγμα ΓΕΕΘΑ ή ΓΕΣ. Αν ήταν η φρουρά και οι στρατονόμοι στην πύλη δεν θα πέρναγε ρουθούνι, χωρίς να χρειαστεί να χρησιμοποιηθούν όπλα.

 Θα συζητάμε στα σοβαρά για το αν ο Στρατός θα πρέπει να εμποδίζει την βίαιη εισβολή σε στρατόπεδα του; Καταλάβατε τι έγινε σήμερα και σε ποιόν αντανακλούν όλα αυτά; 

ΔΕΝ ΕΠΡΕΠΕ ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΟΥΝ ΝΑ ΜΠΟΥΝ. 

Κι ας έλεγαν ότι ήθελαν τα αριστερά παπαγαλάκια, φυλλάδες και γνωστοί εργατοπατέρες και βουλευτές με ασυλία που θεάθηκαν πάλι να κόβουν βόλτες απέξω, ελπίζοντας σε επεισόδια εκμεταλλευόμενοι άλλη μια φορά εργαζόμενους σε δύσκολη οικονομική κατάσταση.  Το είχαν στήσει απο πρίν , για προβοκάτσια. Το ψωμί, η δουλειά, είναι ιερά πράγματα. Αλλά δεν μπουκάρεις σε στρατόπεδο, δεν χρησιμοποιείς την Ακρόπολη για να διαμαρτυρηθείς, δεν κάνεις τσαμπουκάδες πάνω στον Άγνωστο Στρατιώτη. 

Κανείς δεν μπορεί να εξευτελίζει έτσι θεσμούς και σύμβολα.

Υπάρχουν άλλα μέρη, άλλοι τρόποι...

ΑΣΠΡΟΜΑΥΡΗ TV...

Πίσω στις αρχές των '70'ς... Η πρώτη τηλεόραση στην γειτονιά...

Ασπρόμαυρη βέβαια, όπως όλες τότε οι λίγες τηλεοράσεις που υπήρχαν σ' ολόκληρη την πόλη σε σπίτια εύπορων, εδώ αυτή ανήκε σε συγγενείς γιατρού, ο οποίος την πλήρωσε κιόλας...

Τη φέρανε στο σπίτι και στήσανε στην ταράτσα την κεραία. Μετά τη βγάλανε από το μεγάλο κουτί της. Ξύλινη με μαύρο τζάμι μπροστά, και το τραπεζάκι με τις ρόδες που θα ήταν πάνω, δώρο του μαγαζιού...

Οκτώ κουμπιά για κανάλια, μα μόνο δυο διαθέσιμα για πολλά χρόνια, που το ένα, το στρατιωτικό, δεν έπαιζε καθαρά όλες τις μέρες...

Κοινή η χρήση της για όλη σχεδόν τη γειτονιά, με την συγκατάθεση και προφορική πρόσκληση των ιδιοκτητών βέβαια. Υπήρχαν και προτιμήσεις:

Ελληνικές ταινίες, "Πέυτον πλέις", ο "μικρός Τζών" και "χαρούμενη Κυριακή" για τα παιδιά...

"Ο Χριστός ξανασταυρώνεται", "Πανθέοι", "Μεθοριακός σταθμός" και "βασίλισσα Αμαλία" για τους μεγάλους, ιδίως γυναίκες...

Τις Πέμπτες βλέπαμε όλοι μαζί το "Λούνα πάρκ" του Δαλιανίδη. Για ύπνο μετά νωρίς, να μείνουν οι μεγάλοι για τις ειδήσεις, τα "Επίκαιρα" όπως τα λέγανε τότε...

Εκεί παρακολούθησα ένα καλοκαίρι την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο, μια μέρα που οι άντρες τρέχανε πρωί - πρωί για επιστράτευση που δεν ήξερα τι σήμαινε τότε, μα δεν θάταν σοβαρό ως φαίνεται, γιατί επέστρεφαν το βράδυ για μερικές μέρες και κατόπιν δεν ξαναπήγαν.

Οι γυναίκες μαζεύονταν στα σπίτια και λέγανε τι θα κάνουμε αν έρθουνε και προς τα δω οι Τούρκοι και θυμόμουν τον λόγο της δασκάλας την 25 Μαρτίου για Κολοκοτρώνηδες, Διάκους, Κανάρηδες κι εκείνο το "γλυκοχαράζει χαραυγή" που τραγούδησε μετά η έκτη τάξη...

Μετά ήρθε ένας με φρύδια κι ησύχασαν τα πράγματα, δεν ξανάδαμε τις σκληρές εικόνες από τα μέρη που από τότε θα λέγανε "κατεχόμενα", ξαναβλέπαμε τα έργα που θέλαμε, τις ώρες που έγραφε η "Ραδιοτηλεόραση" που κάθε βδομάδα την αγόραζε η νοικοκυρά...

Περιμέναμε για ποιό θέμα θα γκρίνιαζε αυτή τη βδομάδα ο κυρ Γιώργης στην Ουρανία, κάπου εκεί στα τελευταία λεπτά του "Λούνα Πάρκ", θέματα που και σήμερα τα ίδια είναι, μα δεν υπάρχει πια ο χαρακτηριστικός τύπος που "τέτοια φάτσα, τέτοια φωνή, τέτοιο ταλέντο, δεν γεννιέται συχνά" όπως λέγανε η Δώρα και η Άννα που τον λάτρευαν...

Έμεινε όμως στις αναμνήσεις τους και τις δικές μου, σαν αναπόσπαστο κομμάτι εκείνης της κοινής μας ασπρόμαυρης TV, που πατώντας τον διακόπτη η κ. Στέλλα, ήθελε μερικά λεπτά ν' ανοίξει...

ΓΕΛΟΙΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΟΥ "ΟΧΙ". ΜΕ ΤΙ ΓΕΛΟΥΣΑΝ ΤΟΤΕ...

Καυστικές και κυνικές, αλλά ενδεικτικές για το κλίμα που επικρατούσε στη χώρα μας, ύστερα από την 28η Οκτωβρίου του 1940 κατά τη διάρκεια της απόπειρας εισβολής των δυνάμεων του Μουσολίνι και τον επακόλουθο πόλεμο, οι γελοιογραφίες του ΟΧΙ...

Βλέπεται και διαβάζεται καλύτερα σε πλήρη οθόνη, αναζητήστε το στα video's μου στο YouTube.

ΕΙΣΒΟΛΗ ΑΠΟ ΦΤΗΝΑ ΚΙ ΕΠΙΣΦΑΛΗ ΤΡΟΦΙΜΑ...

Κύμα εισαγόμενων φθηνών μα ταυτόχρονα και επισφαλών τροφίμων θα σαρώσει την ελληνική αγορά και αυτό αποτελεί κεντρική πολιτική επιλογή της Ε. Ε.

Είναι το φυσικό επακόλουθο της πολιτικής που επέλεξε και ακολουθεί η Ενωμένη Ευρώπη στα τρόφιμα.

Μειώνει συνειδητά την παραγωγή τροφίμων, αδρανοποιώντας τους αγροτικούς πληθυσμούς ή κατευθύνοντάς τους στις πόλεις για την αναζήτηση καλύτερης τύχης και κατόπιν αναζητεί στον τρίτο κόσμο κυρίως τα τρόφιμα και τις πρώτες ύλες που της χρειάζονται.

Όσο και εάν εκπλήσσει η Ευρώπη στον τομέα των τροφίμων ξαναγύρισε στις πρώτες μεταπολεμικές περιόδους. Δεν είναι πλέον αυτάρκης σε τρόφιμα, που κάποτε αποτελούσε στόχο των κρατών - μελών και μεγάλη είδηση, όταν η αυτάρκεια επιτυγχανόταν.
Στην ίδια κατεύθυνση κινείται και η Ελλάδα. Εάν εξαιρέσει κανείς το λάδι και λίγα φρούτα, όπως τα πορτοκάλια, τα υπόλοιπα παραγόμενα τρόφιμα δεν καλύπτουν τη ζήτηση.

Τα τελευταία χρόνια η Κομισιόν, που παρακολουθεί την επάρκεια τροφίμων στις αγορές, όταν διαπιστώνει ελλείψεις δεν παίρνει μέτρα για αύξηση της παραγωγής, αλλά μειώνει τους δασμούς, για να αυξηθούν οι εισαγωγές...

Το χειρότερο όμως δεν είναι να γεμίσουν οι αγορές με εισαγόμενα τρόφιμα. Αυτά τα βλέπεις και είτε τα επιλέγεις είτε όχι.

Το χειρότερο είναι ότι οι πρώτες ύλες των βιομηχανιών τροφίμων είναι πλέον στην πλειονότητά τους εισαγόμενες από τρίτες χώρες. Από κάθε γωνιά της γης έρχονται είτε αποξηραμένα, είτε κατεψυγμένα τα προϊόντα που έχει ανάγκη η βιομηχανία τροφίμων. Γι' αυτό το λόγο και δεν έχει καταστεί δυνατό να αναγράφεται στην ετικέτα η προέλευση όλων των συστατικών που περιέχει ένα τυποποιημένο τρόφιμο.

Εν κατακλείδι, όποιος έχει είτε συγγενείς ακόμη σε κάποιο χωριό, είτε ένα μικρό κήπο, θα θεωρείται τα επόμενα χρόνια προνομιούχος σε σχέση με εκείνους, που μπορούν μόνο να αγοράσουν τα τρόφιμα, που θα προσφέρουν στα παιδιά τους.

ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΞΑΝΑΡΧΟΝΤΑΙ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Η πολύ καλή παλιά ταινία με τον Βασίλη Λογοθετίδη...

Δείτε τη προτιμότερα σε πλήρη οθόνη:

http://video.google.com/googleplayer.swf?docid=-8886159563048715048&hl=el&fs=true

ATILLA '74: THE RAPE OF CYPRUS. Ο ΒΙΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ.

Atilla «74: το βιασμό της Κύπρου Η ταινία - ντοκυμανταίρ του Μιχάλη Κακογιάννη "Attila '74: το βιασμό της Κύπρου" έγινε αμέσως μετά την ελληνική χούντα / EOKA B πραξικόπημα κατά του Προέδρου Μακαρίου και τη βάρβαρη τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Η ταινία επικεντρώνεται στη συνωμοσία για τη μείωση της Κυπριακής Δημοκρατίας και τις συνέπειες της εισβολής, το δράμα των προσφύγων και των αγνοουμένων. Η ταινία είναι στα αγγλικά και ελληνικά, με υπότιτλους, όπως ενδείκνυται. Αττίλας, για εκείνους που δεν γνωρίζουν, ήταν το κωδικό όνομα για να δοθεί η λειτουργία να εισβάλει στην Κύπρο από τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις.


Atilla '74: the Rape of Cyprus
Michalis Cacoyiannis' documentary film "Attila '74: the rape of Cyprus" was made in the immediate aftermath of the Greek junta/EOKA B coup against President Makarios and the barbaric Turkish invasion of Cyprus. Cacoyiannis' film concentrates on the conspiracy to bring down the Republic of Cyprus and the effects of the invasion, the tragedy of the refugees and the missing persons. The film is in English and Greek, with subtitles as appropriate. Attila, for those who don't know, was the codename (appropriately) given to the operation to invade Cyprus by the Turkish armed forces.

Προβολή πλήρους οθόνης/Full screen play

http://video.google.com/googleplayer.swf?docid=8259503203978535843&hl=el&fs=true