Η μια πλευρά λέει ότι ο λαός δεν αντέχει να πάει σε εκλογές, ενώ αντέχει τη λιτότητα που όλο βαθαίνει, αντέχει τη λεηλασία, τη διαφθορά και τις ταπεινώσεις, τις υποδείξεις περί απολύσεων και τις άλλες επιθυμίες των Γερμανών, την υποκρισία των δικών μας, που αγωνιωδώς ζήτησαν τη βοήθεια των δυτικών για να κερδίσουν τι; Τη μη κατάρρευση του συστήματος και τη διατήρηση της εξουσίας.
Η άλλη πλευρά σηκώνει "αγωνιστικό" μπαϊράκι κάνοντας όνειρα για άνετη εκλογική νίκη κι εξουσία με τους δικούς της αυλικούς, μη βλέποντας, ότι η χώρα οδηγείται στο βάραθρο, μην προτείνοντας τίποτα εφικτό κι εφαρμόσιμο ως άμεση λύση.
Κανείς πλέον δεν μπορεί να παραπλανεί τις στρατιές των ανέργων ότι η αδικία θα απαλειφθεί, ο νεοπλουτισμός θα σταματήσει, η κοροϊδία και η ηθική πόρωση θα πάψουν να υπάρχουν, οι εθνικές ταπεινώσεις θα γίνουν παρελθόν, θα μπει φραγμός στην εύνοια των γυπαετών των προμηθειών, η εξευτελισμένη παιδεία θα μπει στον σωστό δρόμο και η δουλικότητα προς τους οικονομικούς κεκράκτες δεν θα μπορεί να διαστρεβλώνεται στα κανάλια της μεθοδευμένης εκτόνωσης.
Η δημοκρατία στην Ελλάδα περνά την ύστατη δοκιμασία.
Βρίσκεται στο στάδιο της περιπλάνησης με πρωθυπουργό διορισμένο σε μια κυβέρνηση στην οποία αντί οι υπουργοί της να κάτσουν όσον καιρό χρειασθεί, για να γκρεμίσουν ό,τι σαθρό έφτιαξαν οι προηγούμενοι και να θεσπίσουν νέους κανόνες επανίδρυσης του κράτους, οδηγούνται πάνω σε μια ετοιμόρροπη σχεδία σε βαλτωμένο τόπο, συγκρουόμενοι μεταξύ τους για μικρά κι ασήμαντα, ενώ γύρω τους καραδοκούν οι διεθνείς κερδοσκόποι και οι εχθροί του Ελληνισμού.
Και ενώ συμβαίνουν αυτά ξεσπαθώνει ο εκπρόσωπος του Δ.Ν.Τ. Πόουλ Τόμσεν, που εκ των υστέρων διαπιστώσει «εμφανή σημάδια της αποτυχίας του προγράμματος» και προτείνει τον τερματισμό οριζόντιων περικοπών και συντάξεων. Διείδε ότι δεν αντέχει άλλο η Ελληνική κοινωνία για νέους φόρους επειδή το φορολογικό φορτίο επιρρίπτεται στους ώμους μικρής μερίδας φορολογουμένων.
Ομολόγησε ότι το μνημόνιο όταν το έφτιαχναν δεν φανταζόντουσαν την αδυναμία και την ανικανότητα του κράτους να το εφαρμόσει σωστά.
Είπε τη μισή αλήθεια. Είδε τη μια όψη του νομίσματος.
Τον εύκολο δρόμο στις επώδυνες λύσεις, που καλείται κυρίως ο λαός να πληρώσει...
Την άλλη όψη, την ανάπτυξη, συνταγή που δεν δόθηκε ή εφαρμόστηκε άσχημα, δεν είπε τίποτα. Τη συνέδεσε αόριστα με τις μεταρρυθμίσεις προτείνοντας διοχέτευση πιστώσεων σε δυναμικές επιχειρήσεις.
Είδε ότι με τα μέτρα δεν πραγματοποιήθηκαν οι δημοσιονομικοί στόχοι. Δεν έπραξε σωστά το κράτος. Υπήρξαν λιγότερα έσοδα και η ύφεση βάθαινε. Αρα τα μέτρα δεν ήσαν σωστά...
Να πάψουν τα ψέματα και να κλείσουν όσες επιχειρήσεις δεν παράγουν έργο για το οποίο ιδρύθηκαν. Να μικρύνει το κράτος και οι δαπάνες του, να γίνουν απολύσεις και να σταματήσουν οι σπατάλες. Να επιταχυνθούν οι συγχωνεύσεις όπου απαιτείται, χωρίς προσκόμματα και κομματικά συμφέροντα.
Πρώτα από όλα να ελαχιστοποιηθεί επιτέλους η γραφειοκρατία με τις ατέρμονες κι ατελέσφορες διαδικασίες της που στραγγαλίζει κάθε προσπάθεια ανάπτυξης, πχ για να υψώσει ένας πλοιοκτήτης την Ελληνική σημαία στο πλοίο του απαιτούνται τρεις μήνες και 32 υπογραφές, όταν στη Μάλτα το αντίστοιχο χρονικό διάστημα είναι μόλις 48 ώρες και οι υπογραφές δύο ενώ στην Κύπρο η διαδικασία ολοκληρώνεται σε 24 ώρες με μία μόνο υπογραφή! Χώρια τα άλλα στην στεριά, που δείχνουν πως το Ελληνικό κράτος εμποδίζει την επιχειρηματικότητα.
Αν συνεχίσουν να επιμένουν σε λανθασμένες συνταγές δικοί μς και ξένοι, ανεξάρτητα αν έχουν δίκιο για τα κουσούρια και τη δομή του κράτους, που δεν μπορεί ν' αλλάξει απ' τη μια μέρα στην άλλη, τότε θα έχουμε μεγαλύτερη ύφεση και θα ακυρώσουν οι ίδιοι τους δημοσιονομικούς στόχους που μας βάζουν να πετύχουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου