Κανονικά τα μέτρα που εξαγγέλθηκαν την περασμένη βδομάδα από τον αντιπρόεδρο και υπουργό Οικονομικών έπρεπε να είναι το διάγγελμα της κυβέρνησης προς τους πολίτες για τη διακυβέρνηση της χώρας δυο χρόνια νωρίτερα.
Οι ανακοινώσεις του υπουργού Οικονομικών είναι αναμφισβήτητα οδυνηρές για την πλειοψηφία των Ελλήνων των οποίων αλλάζουν τη μοίρα προς το χειρότερο, μετά τις υποσχέσεις για δίκαιη μοιρασιά των χρημάτων που (δεν) υπήρχαν.
Για μια ακόμη φορά από την πλευρά της κυβέρνησης προβάλλεται ο κίνδυνος της χρεοκοπίας της χώρας, κίνδυνο για τον οποίο όμως κανένα από τα κόμματα που κατακρίνουν την πολιτική της δεν μιλεί για τρόπο αποφυγής της στις ανακοινώσεις του.
Το ερώτημα είναι αν υπάρχουν λύσεις; Οι γνωρίζοντες λένε ότι υπάρχουν, αρκεί η κυβέρνηση και γενικότερα η πολιτική ηγεσία του τόπου να τις επιδιώξουν.
Οσα είπε προχθές ο υπουργό Οικονομικών θα συναντούσαν τότε πιθανότατα την αποδοχή περισσότερων πολιτών και θα αποδεικνύονταν αποδοτικότερα στο διάστημα μέχρι σήμερα. Οι δραματικές ανακοινώσεις του υπουργό Οικονομικών για τα μέτρα που αποφασίστηκαν στο Υπουργικό Συμβούλιο, συναντούν σήμερα την πλήρη άρνηση των κομμάτων της αντιπολίτευσης, τα οποία επιτίθεται στην κυβέρνηση μιλώντας για ισοπέδωση της κοινωνίας και εξόντωση των λαϊκών στρωμάτων.
Γι' αυτό οι μεγάλες πολιτικές δυνάμεις του τόπου πρέπει μέχρι τις επόμενες εκλογές να συνεργαστούν και να προσπαθήσουν από κοινού να επαναδιαπραγματευθούν το μνημόνιο και το μεσοπρόθεσμο, για να περισώσουν ό,τι μπορούν από την καταρρέουσα χώρα. Αυτό όμως προϋποθέτει ότι οι προσωπικές φιλοδοξίες ηγετών και στελεχών καθώς και οι προσωπικές κομματικές στρατηγικές θα παραμεριστούν.
Όλαοι τώρα ρίχνουν τις ευθύνες στα λάθη, τις υπαναχωρήσεις και τις αστοχίες των κυβερνητικών πολιτικών, αλλά ταυτόχρονα κανένα τους δεν κάνει αναφορά σε συγκεκριμένες γνωστοποιημένες προτάσεις και δικές του πολιτικές πέραν από την παρότρυνση των πολιτών να πυκνώσουν τις δικές του τάξεις εγκαταλείποντας το κυβερνητικό στρατόπεδο.
Τραμπάλα χωρίς αποτέλεσμα και νόημα, αφού θα επαναληφθεί αργότερα αντιστρόφως...
Για αρχή το δύσκολο είναι να μειωθεί η κατεστημένη γραφειοκρατία που είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα για την ανάπτυξη. Αυτό όμως συνοδεύεται από απολύσεις, άρα ομοψηφεί κάνουν πως το ξεχνάνε.
Αλλά οι μετακινήσεις των ψηφοφόρων από κόμμα σε κόμμα δεν έχουν καμιά χρησιμότητα αν δεν εφοδιάζουν μια παράταξη με τη δύναμη να κυβερνήσει και να εφαρμόσει τις πολιτικές εξόδου από την κρίση. Αν έχει τέτοιες πολιτικές.
Και από ότι φαίνεται κανένα από τα υπάρχοντα κόμματα δεν έχει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου