ΑΝΕΡΓΙΑ; ΜΟΝΟ ΠΡΟΣΩΡΙΝΑ...

Τορναδόρος δούλευε ο άνθρωπος για χρόνια, μέχρι που συνταξιοδοτήθηκε το αφεντικό κι έκλεισε το μηχανουργείο, τότε απολύθηκε και ο εργάτης. Σε 3 μέρες είχε βρει δουλειά παρόμοια με αυτή που έκανε ως τώρα, με καλύτερες εργασιακές συνθήκες σε μεγαλύτερη επιχείρηση...

Οδηγός σε επιχείρηση μεταφορών ήταν άλλος και τον απόλυσαν. Σε μια βδομάδα είχε βρει άλλη δουλειά πάλι σαν οδηγός, μα χωρίς να κουβαλεί τώρα κασόνια στην πλάτη του να φορτώνει και να ξεφορτώνει φορτηγά...

Άλλη δούλευε σε κομμωτήριο, έκοβε και λιμάριζε νύχια μόνο, μέχρι που θεωρήθηκε μη απαραίτητη και της είπαν να μην ξαναπάει. Πήρε τα εργαλεία της σ΄ένα κομψό βαλιτσάκι κι άρχισε επισκέψεις κατ΄οικον σε πελάτισσες που γνώριζε κι άλλες που την σύστησαν αυτές. Τώρα κερδίζει περισσότερα λεφτά δουλεύοντας τις ώρες που αυτή καθορίζει...

Τρείς μόνο μικρές ιστορίες εργαζόμενων που δούλευαν υπάλληλοι, απολύθηκαν και πήγαν αλλού ή έκαναν κάτι διαφορετικό και τα κατάφεραν καλύτερα από ότι ήταν πρώτα.

Έτσι είναι, όποιος είναι στην αγορά εργασίας δραστήριος, γνωστός στο περιβάλλον που κινείται, έχει κάτι να προσφέρει και το ξέρουν αυτό οι ανθρώποι οι άλλοι, δυνητικοί πελάτες ή εργοδότες, δέν χάνεται. Μένει άνεργος για λίγες μέρες ή βδομάδες και ξεκινά κάτι άλλο με αυτά που ξέρει να κάνει.

Ούτε καν πάει να ζητά παρασιτικά επιδόματα στο ΟΑΕΔ κλαψουρίζοντας για το ανύπαρκτο μέλλον του.

Στον αντίποδα έχουμε κάποιους υπάλληλους που βρέθηκαν με μια ευνοική συγκυρία ή κατά λάθος σε κάποιον παρασιτικό "δημόσιο φορέα" από αυτούς που πρόκειται να κλείσουν ή να συγχωνευτούν με άλλους, να χοροπηδούν στον δρόμο και να σκούζουν για τη δουλειά που θα χάσουν...

Ξέροντας πως είναι άχρηστοι κατά βάθος και ποτέ δεν θα βρούν αλλού δουλειά με τις τωρινές χαριστικές του αποδοχές αφού δεν προσφέρουν τίποτα, νομίζοντας λανθασμένα πως βολεύτηκαν από τύχη και καλυπτόμενοι από μια πλάνα μονιμότητα που τους υποσχέθηκαν, μας θέλουν συνένοχους με άτοπα επιχειρήματα να μας πείσουν να τους στηρίξουμε στον αγώνα να μην αλλάξει τίποτα, για να συνεχίσουν όπως πρώτα να πληρώνονται μισθούς κι επιδόματα σαν φύλακες ή τραπεζοκόμοι (οι συνήθεις ειδικότητες που δηλώνουν).

Μη μας λείψει η αχρείαστη παρουσία τους, ή μην αφήσουν τη βολική συνήθεια να κλέβουν τρόφιμα από την κουζίνα να τα κουβαλούν στα σπίτια τους (πραγματικό παράδειγμα), ή μη στερηθούν τη μίζα που είχαν στη ζούλα κι αυτοί;

Ρε άντε από δώ! Επιτέλους ξεκαθάρισμα...