ΣΤΑ ΑΖΗΤΗΤΑ...

"Πήγαινε να βάλεις χρήματα στην Τράπεζα, αλλιώς θα βρεθείς στα αζήτητα"...

Με αυτή τη φράση προσπαθούσε θηλυκή υπάλληλος τράπεζας να πείσει ηλικιωμένη ωφειλέτρια να πληρώσει.

Με την απειλή να "βρεθεί στα αζήτητα". Τια παραπάνω δηλαδή να πάθει από ότι τραβά τώρα;

Γιατί τώρα που είναι λόγω έλλειψης χρημάτων, που θα της επέτρεπαν να ζει όπως θέλει και ν' απολαμβάνει την ζωή της, τακτοποιώντας και τους λογαριασμούς της με την όποια τράπεζα;

Όταν το τηλέφωνο χτυπά μόνο για να ζητούνε λεφτά, ξεχασμένη από γνωστούς και συγγενείς, είναι ήδη στα αζήτητα.

Όταν βγαίνει στην αγορά και δεν μπορεί να ψωνίσει ελλείψει παρά, νοιώθει να είναι στα αζήτητα...

Όταν πάει μια βόλτα στο λιμάνι για λίγη δροσιά και δεν μπορεί να κάτσει κάπου να πάρει έναν καφέ ή αναψυκτικό ή να φάει σε ταβέρνα λόγω ακρίβειας ούτε μια φορά τον χρόνο, νοιώθει έντονα να είναι στα αζήτητα.

Όταν βλέπει τα παιδια της και τα εγγόνια της να είναι άνεργα και οι γνώσεις τους ν' απαξιώνονται, καταλαβαίνει πως τους έχουν πετάξει όλους στα αζήτητα.

Όταν δεν μπορεί να ξεκλέψει ούτε μια βδομάδα ν' αλλάξει περιβάλλον κάνοντας διακοπές καλοκαιριάτικα, ξέρει πως η ζωή της είναι στα αζήτητα.

Όταν βλέπει άλλους πολλούς τριγύρω της να κάνουν και να ζούν τα παραπάνω κάθε μέρα χωρίς να δείχνουν να τους επηρεάζει η κρίση, είναι σίγουρη πως επιλεκτικά την έριξαν στα αζήτητα για να σωθούν τα λαμόγια και οι κολλητοί τους...

Και η ίδια η τράπεζα μή βάζοντας στα ταμεία της χωρίς ικανό αριθμό από χρωματιστά χαρτάκια, θα βρεθεί στα αζήτητα αυτοδικαίως, τι νομίζει;