ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΚΑΦΕ...

Σε μια οικονομία βυθισμένη στην αποβιομηχάνιση και την ύφεση, τι είδους επιχείρηση μπορεί να ανοίξει κάποιος και να κάνει τη συνταρακτική διαφορά άραγε;

Ποιός γνωρίζει τις προϋποθέσεις της ανάπτυξης και σε ποια κατάσταση βρίσκονται νομικά αυτή τη στιγμή;

Τα απαιτούμενα κεφάλαια που λείπουν, το απίστευτο φορολογικό/ γραφειοκρατικό/ νομικό μπάχαλο, την παντελή έλλειψη προγραμματισμού και στήριξης, το σπάνιο ρευστό, τις βασικές ανάγκες που ωστόσο τρέχουν και πρέπει ΑΜΕΣΑ να καλυφθούν...

Θεωρείτε ότι παρόμοιο σκηνικό, ευνοεί οποιαδήποτε μορφή ανάπτυξης;

Και μάλιστα μέσω της "καινοτομίας";

Γιατί στα χαρτιά, στα στατιστικά και στα παχιά λόγια που εξαγγέλονται όλα είναι εύκολα, μα οι "ασκήσεις επί χάρτου" με την πραγματική μάχη της αγοράς και την αγωνία του αλλουνού για το μεροκάματου απέχουν έτη φωτός.

Όποιος τολμήσει θα έχει να αντιμετωπίσει έναν μέγα αθέμιτο ανταγωνισμό γιατί οι περισσότεροι τομείς στην Ελλάδα είναι κλειστοί που κουμάντο σε αυτούς κάνουν μόνο επιλεγμένες (πώς αλήθεια;) κλίκες και παρεούλες, σαν αποτελέσματα των ανύπαρκτων δομών, της ανύπαρκτης ισονομίας και της χρονοβόρας & πανάκριβης "δικαιοσύνης". Ας κάνουν μια σοβαρή έρευνα για τους λόγους που ωθούν τους νέους στην μετανάστευση και θα δουν πως δεν είναι μόνο το μισθολογικό στις πρώτες θέσεις της λίστας. Αλλά δεν συμφέρει να βλέπεις τα χάλια σου.

Δυστυχώς η πλειοψηφία αυτών που θα μπορούσαν να ανοίξουν εξωστρεφείς επιχειρήσεις στην Ελλάδα, μπορούν να το κάνουν και σχεδόν οπουδήποτε αλλού, οπότε ή φεύγουν ή δεν έρχονται.
Σκεφτείτε τη γραφειοκρατία που πρέπει να αντιμετωπίσει ένας νέος επιχειρηματίας για να αναπτύξει μια ιδέα που μπορεί και να μην ευδοκιμήσει. Σκεφτείτε ότι αν αυτός ο επιχειρηματίας είχε το κεφάλαιο (και το σθένος!) να αντέξει 3-4 χρόνια στην Ελλάδα για να μπορέσει να ξεκινήσει η επιχείρηση και να μπορέσει μετά να δει αν πιάνει η ιδέα, μπορεί να μεταφερθεί αλλού και να χρειαστεί πολύ λιγότερο χρόνο...

Το πρώτο που θα κοιτάξουν τέτοιοι επενδυτές είναι η μακροχρόνια σταθερότητα, σοβαρότητα και ανταγωνιστικότητα της χώρας καθώς τέτοιου είδους επενδύσεις απαιτούν χρόνο για να αποδώσουν, ενώ σε περίπτωση αποτυχίας, η απώλεια κεφαλαίου είναι σίγουρη. Επιπλέον όλες οι σοβαρές χώρες διαγκωνίζονται για το ποια θα προσελκύσει τέτοιου είδους επενδυτές, γιατί είναι οι μόνοι που φέρνουν θέσεις εργασίας και ανάπτυξη. Θεωρείτε ότι η Ελλάδα του Σαμαρά, του Βενιζέλου, του Τσίπρα της ΧΑ του ΚΚΕ και των ομοιδεατών οπαδών τους (που τυνχάνει να είναι το 80% του πληθυσμού της χώρας) πληρεί αυτά τα προσόντα;

Σκεφτείτε και ότι στην Ελλάδα έχουν υπάρξει αναδρομικοί φόροι, αντιφατικοί νόμοι κλπ (όλα αυτά από τις υπάρχουσες κυβερνήσεις, χωρίς καν να πιθανολογήσουμε για το τι θα κάνει ή δε θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ που φαίνεται να παίρνει σειρά). Μία χώρα με διαφθορά , κρατισμό, όπου νομοθεσία, υπουργοί και κυβερνήσεις αλλάζουν συχνά και αναιρούν ο ένας τον άλλο, μόνο ως παράδειγμα αποφυγής επενδύσεων μπορεί να αντιμετωπιστεί.

Καφετέριες, σουβλατζίδικα, γιαουρτάδικα, τυροπιτάδικα και λοιπά μαγαζιά είναι τα πιο σίγουρα και τα πιο εύκολα στο εσωτερικό μας μπάχαλο. Δεν είναι και τόσο εκπληκτικό λοιπόν που ανοίγουν μόνο καφετέριες και τέτοια, δουλεύει και κάποιος νεαρόκοσμος σε δαύτα...

Ένας στους δέκα "επιχειρηματίες" που άνοιξαν επιχείρηση στην Ελλάδα το 2014, έκανε το δικό του εστιατόριο-καφετέρια-μπαρ.

Το εκπληκτικό είναι πώς διάολο και με ποιούς πελάτες γεμίζουν ακόμα ολημερίς κι ολονυχτίς όλα αυτά!

Συνεπώς ακόμα ένα τυροπιτάδικο ή ένα καφέ στα όρθια στην στριμωγμένη γωνία κι ένα μικρούλι μπαρ σε κάποια ξεχασμένη αυλή;

Έτσι που είμαστε, προτιμότερο από το τίποτα, εξάλλου η αγορά θα κρίνει πόσα θα πιάσουν και θα κρατήσουν...