ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ...

Το Ελληνικό οικονομικό πρόβλημα αυτή τη στιγμή είναι μάλλον άλυτο. Για να ξεκολλήσει η οικονομία χρειάζεσαι ευελιξία, την οποία δυστυχώς η δημόσια διοίκηση μας δε διαθέτει.

Οι αλλαγές δομών και νοοτροπίας θα πρέπει να είναι ο κυριότερος στόχος της κυβέρνησης. Ο σημαντικότερος παράγοντας που τίποτα δεν πετυχαίνει σε αυτή τη χώρα και καμιά κυβέρνηση δεν καταφέρνει να κάνει κάτι για τον κατήφορο, είναι η έλλειψη οράματος και στόχου.

Άντε να υποθέσουμε πως κατορθώνουμε και διορθώνουμε τα κακώς κείμενα της Ελληνικής οικονομικής ζωής, ανοίγουμε τα επαγγέλματα, κάνουμε διαρθρωτικές αλλαγές κλπ..

Μετά τι;

Είναι το οικονομικό περιβάλλον συνολικά της Ευρώπης και του ευρύτερου περίγυρου τέτοιο, που θα επιτρέψει στη χώρα μας να προσελκυθούν επενδύσεις και να υπάρξει ανάπτυξη;

Ποιας εθνικότητας κεφάλαια θα επενδυθούν; Υπάρχουν ικανά Ελληνικά κεφάλαια οπουδήποτε στον κόσμο για να πέσουν στην πραγματική οικονομία;

Τι επιτέλους είναι αυτά τα κεφάλαια, μόνον αεριτζήδικα - χρηματιστηριακά που παίζουν με τις φούσκες;

Τι είδους οικονομία θα προκύψει;

Που θα δοθεί έμφαση; Σε ποιους τομείς; Θα πρέπει η οικονομία της χώρας να βασίζεται που; Στη βιομηχανία, στη γεωργία, στον τουρισμό, στις ΑΠΕ, στην τεχνολογία και τις υπηρεσίες;

Η οικονομία θα είναι ελευθερη χωρίς περιορισμούς, θα υπόκειται σε κανόνες και ποιούς, θα ρυθμίζεται από το κράτος; Η υγεία θα είναι δωρεάν η όχι; Η ασφάλιση θα είναι κρατική η ιδωτική; κλπ

Υπάρχει συγκεκριμένη κατεύθυνση;

Θέλουμε ιδιωτικοποιήσεις. Βεβαίως, που και πότε όμως; Δεν πουλάς στην χαμηλότερη δυνατή τιμή. Είναι κανόνας, πουλάς στην ακριβότερη δυνατή. Και αν πουλήσεις κερδοφόρα επιχείρηση δεν την πουλάς σε τιμή ίση με τα κέρδη 2 ετών. Αν έχεις μια κότα που σου δίνει ενα αυγό την ημερα δεν την πουλάς για 2 αυγά...

Επίσης, δεν μπορείς να μην έχεις έλεγχο σαν χώρα στις βασικές παροχές σου, νερό και ρεύμα, διοτι θεωρούνται κοινωνικά αγαθά και δεν είναι προς εκμετάλευση.

Γιατί δεν βγαίνει κάποιος αρμόδιος να μας πει π.χ. καλλιεργείστε πατάτες ή φτιάξτε τουριστικά θέρετρα;

Τι μπορεί να κάνει ο ανενεργός ανθρώπινος παράγοντας μέσα στην Ελλάδα; Γιατί τόσο άξιο ανθρώπινο δυναμικό, τόσοι ανεκμετάλλευτοι πόροι μένουν στον πάγο;

Ο όποιος δημιουργικός κόσμος αυτής της χώρας κάθεται με σταυρωμένα χέρια και παρακολουθεί έντρομος την ολοένα αυξανόμενη παρακμή, χωρίς να μπορεί ν΄αντιδράσει, χωρίς όραμα και κατεύθυνση, χωρίς πράξη, χωρίς δράση, έτσι πλήρης αμηχανία. Έχουμε ένα μεγάλο παραγωγικό τμήμα της κοινωνίας που μένει άπρακτο περιμένοντας κάτι να συμβεί, ίσως μια θαυματουργή παρέμβαση...

Πως θα κινητοποιηθεί και μάλιστα γρήγορα;

Αυτά τα ερωτήματα θα πρέπει ν΄απαντηθούν αν θέλουμε να γνωρίζουμε όλους τους παράγοντες για μια ρεαλλιστική έξοδο από την κρίση...