ΦΥΛΑΚΕΣ - ΣΟΥΡΩΤΗΡΙ...

Φαίνεται ότι στη "Δικαιοσύνη" και στο περιβάλλον των φυλακών γίνεται ό,τι γίνεται σε όλους τους τομείς.

Ωχαδερφισμός, δε βαριέσαι, τσαπατσουλιά, κονέ, ανευθυνότητα και ανοργανωσιά...

Ακούγονται τόσα πολλά για καθημερινά σουλατσαρίσματα του Ξηρού σε άλλες πτέρυγες της φυλακής, επισκέψεις ως και στο αρχιφυλακείο, για τα ξεφαντώματα σε πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν με τα ανήσυχα "παιδιά" των πυρήνων, για φασαρίες με άλλα στελέχη της 17Ν και κανένας δεν τα διαψεύδει.

Όμως δεν παραιτείται κανένας ούτε ξηλώνεται κανένας, από Υπουργό Δικαιοσύνης, διευθυντή φυλακών έως αρχιφύλακες είναι όλοι στη θέση τους...

Πού να βρεθεί η απαιτούμενη ευαισθησία;

Δηλαδή δεν έχουμε μια κυβερνητική συνωμοσία κατά δήλωση Γιωτόπουλου, ή μια ακόμη απόδειξη ότι οι κρατικοί μηχανισμοί είναι μπάχαλο παντού;

 Ποιος λέει ότι κουμάντο κάνει ο Σαμαρας ή ο κάθε είς σε αυτήν τη χώρα, επειδή έτυχε την εποχή αυτή στην εξουσία;

Το θετικό είναι οτι πλέον δεν δεχόμαστε άκριτα καμία είδηση, το τραγικό ειναι οτι σαν λαός με φαντασία φτιάχνουμε πολλα σενάρια!

Μετά από όλα αυτά τα ακραίως παράλογα που βλέπουν καθημερινά το φως της δημοσιότητας, δε θα τολμούσα να αναπτύξω κανένα σενάριο, αφού η πραγματικότητα των τελευταίων τριών ετών, θα είχε διαψεύσει ακόμα και τα πιο σουρεαλιστικά σενάρια.

Κάποιοι βαρεμένοι ή ανίκανοι γραφειοκράτες άφησαν έναν επικίνδυνο δολοφόνο να ξεφύγει...

Τα επιχειρήματα αντιπαράθεσης κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, είναι ενδεικτικά της κυριαρχίας του παραλόγου στη χώρα μας.

Όποιος γνωρίζει και καταλαβαίνει τον τρόπο λειτουργίας του Ελληνικού κράτους, ξέρει καλά ότι όλα γίνονται αποκλειστικά και μόνο στην βάση της ατομικής γνωριμίας. Πέρα απ΄ αυτό δεν υπάρχει εμπιστοσύνη ούτε για δείγμα.

Αν μεταξύ υπουργών, διοιηκητών, αξιωματικών διαφόρων υπηρεσιών που εμπλέκονται κάπου γίνει σχεδιασμός που να μην διαρρεύσει, θα είναι η αρχή της αποκάλυψης.

Η απλή ανευθυνότητα κι ανικανότητα, πάγιες "αξίες" του συστήματος, δεν παίζεται...

ΚΛΟΙΟΣ Η ΠΡΩΤΗ ΑΕΡΟΠΕΙΡΑΤΕΙΑ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ελληνική ταινία του Κώστα Κουτσομύτη από το1987, βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα.

Το φθινόπωρο του 1948 λίγο πριν το τέλος του συμοριτοπολέμου στην Ελλάδα, έξι αριστεροί νέοι από τη Θεσσαλονίκη αισθανόμενοι τον κλοιό της σύλληψης και του θανάτου να σφίγγει γύρω τους, συλλαμβάνουν ένα εξαιρετικά παράτολμο σχέδιο: κατεβαίνουν στην Αθήνα, παίρνουν το αεροπλάνο της ΤΑΕ για τη Θεσσαλονίκη και αναγκάζουν τον πιλότο να τους οδηγήσει στη γειτονική Γιουγκοσλαβία, όπου μαζί με άλλους "συντρόφους" θα ζητήσουν πολιτικό άσυλο.

Το σχέδιό τους υλοποιείται κατά γράμμα και εγγράφεται ως η πρώτη αεροπειρατεία στα παγκόσμια χρονικά.

MIDNIGHT EXPRESS. ΤΟ ΕΞΠΡΕΣ ΤΟΥ ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΟΥ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

The true story of Billy Hayes, an American college student who is caught smuggling drugs out of Turkey and thrown into prison.By Alan Parker from 1978.

Αμερικάνικη ταινία του 'Αλαν Πάρκερ, από το 1978.

Ο νεαρός Αμερικανός τουρίστας Μπίλι Χέις συλλαμβάνεται στην Κωνσταντινούπολη για κατοχή μικρής ποσότητας χασίς. Ο Μπίλι καταδικάζεται σε φυλάκιση τεσσάρων χρόνων. Μέσα στη φυλακή γνωρίζει τη βαναυσότητα του διοικητή, που τον χτυπά, τον βιάζει και τον μεταβάλει σε σωματικό και ψυχολογικό ράκος...

Ο Μπίλι είναι σίγουρος δεν θα αφεθεί ποτέ ελεύθερος και καταλαβαίνει ότι ο μόνος τρόπος για να ξανακερδίσει την ελευθερία του είναι να χρησιμοποιήσει το "Εξπρές του μεσονυχτίου", ένα παράνομο δίκτυο για την απόδραση ανθρώπων του υπόκοσμου.

Το σενάριο της ταινίας βασίζεται στην αληθινή ιστορία του Aμερικανού φοιτητή Μπίλι Χέις, που την προσάρμοσε για την οθόνη ο σεναριογράφος (και σκηνοθέτης ταινιών όπως το "Πλατούν" και το "JFK") 'Ολιβερ Στόουν.

"Το εξπρές του μεσονυχτίου" αφηγείται με ρεαλισμό, ένταση και ωμότητα τον εφιάλτη των Τουρκικών φυλακών και ήταν υποψήφιο για τα 'Οσκαρ καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας και δεύτερου αντρικού ρόλου, ενώ χάρισε στον 'Ολιβερ Στόουν το 'Οσκαρ σεναρίου και στον Τζόρτζιο Μόροντερ το 'Οσκαρ μουσικής.

Ο ΔΡΟΜΟΣ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

Ελληνική ταινία του Βασίλη Τσελεμέγκους, από το 2005.

Μια υπάλληλος σε ένα μικρό κομμωτήριο και μια ιδιοτήτρια ενός καταστήματος εσωρούχων, φίλες από μικρές, αποφασίζουν να φύγουν από το Διδυμότειχο για ένα ταξίδι στη Μύκονο.

Και για τις δύο γυναίκες είναι η πρώτη φορά που θα φύγουν από τον μικρόκοσμό τους.

Μέσα από κωμικές και δραματικές καταστάσεις το ταξίδι τους θα τις φέρει αντιμέτωπες με τον κίνδυνο, το φόβο, αλλά και τη χαρά της ζωής. Στο δρόμο θα βγουν κρυμμένα μυστικά, όνειρα, φόβοι και το ταξίδι αυτό θα αλλάξει για πάντα τη ζωή τους. Στο τέλος φτάνουν στο λιμάνι, όπου το φέρρυ περιμένει για να τις πάει στο νησί που τόσο ονειρεύονταν.

Το αληθινό ταξίδι όμως για αυτές έχει γίνει...

ΣΥΖΥΓΙΚΗ ΑΔΕΙΑ...

Δυσβάσταχτο το φορτίο που κουβαλεί ο Δημήτρης εδώ και κάμποσα χρόνια που είναι παντρεμένος...

Πιο συγκεκριμένα υπολογίζεται γύρω στα 136 κιλά, όσο το τωρινό βάρος της συμβίας του. Αυτό σε συνδιασμό με τη νοοτροπία της, τις ανασφάλειες που νιώθει λόγω όγκου, λοιπής εμφάνισης και χαρακτήρα και την μεγάλη γλώσσα της, του κάνει τη ζωή μίζερη και κακορίζικη.

Αν προσθέσουμε τα 2 παιδιά τους ίδιων προδιαγραφών με τη μαμά λόγω γονιδίων, τους γέρους (του και της) που επίσης φορτώνεται συχνά, τα οικογενειακά του βάρη αυξάνονται ακόμη περισσότερο.

Μια ελπίδα ν' αποδράσει από την αφόρητη καθημερινότητα του για μερικές μέρες είχε, όταν του πρότεινα να με συνοδεύσει σ' ένα επαγγελματικό ταξίδι στην Αθήνα που θα κάνω την επόμενη βδομάδα Τρίτη - Σάββατο...

Θέλει διακαώς ο Δημήτρης να μ' ακολουθήσει, ξέρει πως έχω τον τρόπο να περνώ ωραία όπου κι αν πάω, έχω φροντίσει για διαμονή σε παραθαλάσσιο μέρος μακριά από την Αθήνα μα κοντά στα ΜΜΜ για να μην κουραστεί να περπατά, έχω προγραμματίσει τις επαγγελματικές μου συναντήσεις έτσι που να μας αφήνουν ελεύθερο χρόνο να κάνουμε ότι θέλουμε, ξέρω που θα βρω τι καθετί...τι περιμένει λοιπόν να πει το οριστικό ΝΑΙ;

Για φανταστείτε μια στιγμή νεοσύλλεκτο στρατιώτη να παρουσιαστεί στον διοικητή ενός σώματος στρατού και να αιτηθεί ευθαρσώς από τον στρατηγό 5ήμερη άδεια για διακοπές γιατί έτσι θέλει ΤΩΡΑ...

Έτσι ακριβώς νοιώθει κι ο Δημήτρης, για να το πει στη γυναίκα που περνούνε μαζί τη ζωή τους και να πάρει την απαραίτητη για αυτόν συζυγική άδεια...Κι ακόμη περισσότερο να συναινέσει η σύζυγος, αφού δεν θέλει με κανένα τρόπο να φύγει ο σύζυγος από κοντά της χωρίς επίβλεψη...

Στην αρχή του υπενθύμισε τις οικογενειακές του υποχρεώσεις: Που θα πας τώρα αυτή την εβδομάδα που τα παιδιά έχουν σχολείο; Ποιός θα τα βλέπει και θα τα μεταφέρει στα σχολεία (και τις αρκετές άλλες διαδρομές για φροντιστήρια, γυμναστήρια, καράτε, χορούς κι ότι άλλο άχρηστο τάχουνε φορτώσει)...Κι ο μπαμπάς (της) τι θα κάνει μόνος στο σπίτι, ποιός θα του κάνει παρέα, θα τον φάνε τα παιδιά όταν γυρίζουν σπίτι, πως θ' αντέξει γέρος άνθρωπος;

Ύστερα απευθύνθηκε στο φιλότιμο του: Πήγαινε εσύ στην Αθήνα να γυρίζεις και να διασκεδάζεις κι άσε με εμένα μόνη να πηγαίνω στη δουλειά και να παλεύω μετά και τα παιδιά, δεν πειράζει...Εσύ να είσαι καλά να ευχαριστηθείς τη βόλτα σου...

Κατόπιν του υπενθύμισε την οικονομική κατάσταση της οικογένειας και τη διεθνή κρίση: Είναι τώρα εποχή για ταξίδια και βόλτες χωρίς νόημα ή για πουτάνες; Τι τις θες τις περιττές απολαύσεις; Τόσα χρωστούμε, τα παιδιά έχουνε ανάγκες, πλησιάζει το Πάσχα και θα χρειαστούμε λεφτά για καινούρια ρούχα, για δώρα και φαγητά (και οι 2 βόσκουνε τον αλγέουρα σε κάθε ευκαιρία), ο μπαμπάς θα θέλει γιατρό πάλι...

Μετά του ανάφερε τις οικονομικές επιπτώσεις που θα έχει και τις ευκαιρίες που θα χάσει τις μέρες της απουσία του: Με τη δουλειά σου τι θα γίνει, έτσι θα την αφήσεις να φύγεις; (κανένα πρόβλημα για ολιγοήμερη απουσία από τον εργοδότη του που γνωρίζονται πολλά χρόνια...). Τώρα είναι Απρίλης κι αρχίζουν νάρχονται τουρίστες, θάχει δουλειά το μαγαζί... θα πάρουνε άλλον στη θέση σου, είδες πως κοιτά τ' αφεντικό εκείνη η σουρλουλού η Άννα που πήρε φέτος... εσένα το όρθιο βόδι θα λογαριάσει;...

Τελευταία άφησε τα μεγάλα μέσα: Θες να φύγεις, έ; Πέρνα αυτή την πόρτα και τα λέμε αν τολμάς!!

Αν τολμά λέει...Αυτό είναι και το κυριότερο πρόβλημα του αγαθού Δημήτρη, πως δεν τολμά...

Ούτε αντιρρήσεις φέρνει, ούτε πρωτοβουλίες παίρνει, ούτε κεφάλι σηκώνει...όσο κι αν θέλει να κάνει κάτι...τα παραπάνω επιχειρήματα ένα - ένα ή όλα μαζί είναι αρκετά να τον κρατήσουν...

Εγώ όμως που δεν αναβάλλω ότι σχεδιάζω να κάνω ούτε έχω τίποτα να μ' αμποδίζει, την επόμενη Τρίτη το πρωί φεύγω και μόνο αν κάνει την υπέρβαση του θα προλάβει να είναι μαζί μου.

Αν και δεν είναι αυτό ακριβώς που θέλω για παρέα, με το να πληρώνει το μισό ξενοδοχείο και φαγητό, θα μου περισσέψουν αρκετά λεφτά ώστε να τον κάνω μια καλή βόλτα στα πέριξ (Αττικής, Νήσων και Πελοπονήσου) σε μέρη που αλλιώς ποτέ του δεν θα πάει από δω και μπρός...

Ας τολμήσει μόνο να αποδράσει έστω και με κοπάνα, χωρίς έγγραφη κι υπογραμμένη συζυγική άδεια.

Και να μην ανησυχεί άδικα η ανασφαλής σύζυγος με τις αβάσιμες φοβίες...

Όλα θα τον περιμένουν όπως ακριβώς τ' άφησε, το Σάββατο το βράδυ που θα επιστρέψει στη συζυγική εστία!