MIDNIGHT EXPRESS. ΤΟ ΕΞΠΡΕΣ ΤΟΥ ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΟΥ (Η ΤΑΙΝΙΑ)...

The true story of Billy Hayes, an American college student who is caught smuggling drugs out of Turkey and thrown into prison.By Alan Parker from 1978.

Αμερικάνικη ταινία του 'Αλαν Πάρκερ, από το 1978.

Ο νεαρός Αμερικανός τουρίστας Μπίλι Χέις συλλαμβάνεται στην Κωνσταντινούπολη για κατοχή μικρής ποσότητας χασίς. Ο Μπίλι καταδικάζεται σε φυλάκιση τεσσάρων χρόνων. Μέσα στη φυλακή γνωρίζει τη βαναυσότητα του διοικητή, που τον χτυπά, τον βιάζει και τον μεταβάλει σε σωματικό και ψυχολογικό ράκος...

Ο Μπίλι είναι σίγουρος δεν θα αφεθεί ποτέ ελεύθερος και καταλαβαίνει ότι ο μόνος τρόπος για να ξανακερδίσει την ελευθερία του είναι να χρησιμοποιήσει το "Εξπρές του μεσονυχτίου", ένα παράνομο δίκτυο για την απόδραση ανθρώπων του υπόκοσμου.

Το σενάριο της ταινίας βασίζεται στην αληθινή ιστορία του Aμερικανού φοιτητή Μπίλι Χέις, που την προσάρμοσε για την οθόνη ο σεναριογράφος (και σκηνοθέτης ταινιών όπως το "Πλατούν" και το "JFK") 'Ολιβερ Στόουν.

"Το εξπρές του μεσονυχτίου" αφηγείται με ρεαλισμό, ένταση και ωμότητα τον εφιάλτη των Τουρκικών φυλακών και ήταν υποψήφιο για τα 'Οσκαρ καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας και δεύτερου αντρικού ρόλου, ενώ χάρισε στον 'Ολιβερ Στόουν το 'Οσκαρ σεναρίου και στον Τζόρτζιο Μόροντερ το 'Οσκαρ μουσικής.

ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ...

Παρά την φαινομενική παντοδυναμία του Ερντογάν, η μαζική εξέγερση κυρίως νέων κατέδειξε ότι η Τουρκία δεν είναι καλά ως πολυεθνική κοινωνία, ως θρησκευτική αντιμαχία, ως δημοκρατικοφανή αυθαιρεσία, ως πολυεπίπεδη κοινωνική αδικία, ως υπερ-εξοπλισμένη ανάμεσα σε Ιράν και Ισραήλ, ανισορροπία, με νεοσουλτανική νοοτροπία και αχόρταγη εθνική βουλιμία...

Όμως  ανάμεσα σε όλα αυτά τα συν και τα πλην, η Τουρκία μιας σημερινής πραγματικότητας υπαρκτού υπερπληθυσμού και πολεμικού υπερεξοπλισμού χρησιμοποιείται για άλλα υπερ-συμφέροντα ανατολής και δύσης, με κίνδυνο μεγαλύτερης εσωτερικής κρίσης η οποία δεν αποκλείεται να οδηγήσει σε εξωτερικές τουρκικές περιπέτειες για ενεργειακές διεκδικήσεις, που ενδέχεται να θέσουν σε κίνδυνο και Ελληνικές καταστάσεις, παρά τις υποσχέσεις για ελληνο-τουρκική φιλία και συνεργασία οι οποίες δεν είναι αξιόπιστες σύμφωνα με τη μακρά Ελληνική εμπειρία...

Η λαϊκή (κυρίως από νέους ανθρώπους) εξέγερση που απλώθηκε ως σαρωτικός τυφώνας από την Κωνσταντινούπολη, στην Αγκυρα, στη Σμύρνη, αλλά και πολλές άλλες τουρκικές πόλεις, κατά της αυταρχικής διακυβέρνησης Ερντογάν κατέδειξε μια νέα πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα να εκτείνεται και να κυριαρχεί σε όλη την Τουρκία.

Αυτή η νέα λαϊκή τουρκική πραγματικότητα της νέας γενιάς και του τουρκικού πολύμορφου (με άλλες φυλές και άλλες θρησκευτικές ισλαμικές πεποιθήσεις, αλλά και άλλες θρησκευτικότητες, δεν λειτουργεί με τις απόλυτες μουσουλμανικές θρησκευτικές υποτάξεις του παρελθόντος. Γιατί πρωταρχικά έχουν μπολιασθεί με την ευημερία και την ψευδοευημερία της αγοράς, της παγκοσμιοποίησης, της κατανάλωσης της ηδονιστικής ζωής, μαζί με μια επιφανειακή καταναλωτική ελευθερία.

ΚΥΡΙΑΡΧΗ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΒΙΑ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ

Ομως τώρα με την κρίση χάνει την όποια προηγούμενη αξία της, αφού μετά την κρίση μένει μετέωρο το τι πρέπει να γίνει αφενός για την έντονη εξέγερση που σαν πύρινη λαίλαπα κάλυψε σχεδόν όλη την Τουρκία, ενώ παράλληλα δημιούργησε σε διάφορες Ευρωπαϊκές και γειτονικές χώρες της Τουρκίας όπως και στην Ελλάδα, εκδηλώσεις διαμαρτυρίας κατά της βίας που ασκείται από τις αστυνομικές δυνάμεις, σε βάρος των νέων ιδιαίτερα, αλλά και όλων των ταλαιπωρούμενων οικονομικά, κοινωνικά και ελευθεριακά Τούρκων ανδρών και γυναικών, νέων και ηλικιωμένων πολιτών.

Αυτοί - αυτές, τελικά έχουν ζήσει και μέσω της ιντερνετικής ανοιχτής κοινωνίας τον διαρκή εκσυγχρονισμό ιδιαίτερα της δύσης, ο οποίος δεν είναι πλέον εύκολο να παραμεριστεί από μια θρησκευτικοπολιτική σύγχρονη δημοκρατικοφανή καταναγκαστικότητα που θα επιβάλεται με συνεχή αστυνομική βία. Μια βία άγρια και αδυσώπητη, όπως φάνηκε σε όλες τις φάσεις σκληρής καταστολής της λαϊκής εξέγερσης.

ΑΜΦΙΣΒΗΤΕΙΤΑΙ ΤΟ ΝΕΟ ΣΟΥΛΤΑΝΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ

Κυρίως όμως αποδείξανε ότι το νέο σουλτανικό καθεστώς Ερντογάν από εδώ και πέρα δεν είναι ασφαλές. Εχει υποστεί μια κρίσιμη ρωγμή η οποία καθ' εαυτή μπορεί να επιφέρει την πτώση του.
Ή διαφορετικά τη σκλήρυνσή του, για να μπορέσει να κρατηθεί στην εξουσία για προώθηση του μεγάλου ερντογανικού σχεδίου (που εκφράζει ευρύτερη υπερ-ατλαντική γεωστρατηγική) για να καταστεί η Τουρκία η μεγάλη περιφερειακή μουσουλμανική δύναμη που θα επιτηρεί τη διασφάλιση του δυτικού ελέγχου σε όλο τον ζωτικό χώρο της Μ. Ανατολής, Μεσογείου ακόμα και Βαλκανίων.
Ενας ρόλος όμως, εξαιρετικά δύσκολος τόσο για τα ενεργειακά προβλήματα εκμετάλλευσης γεωτρήσεων, αγωγών κ.λπ. όσο και για τον έλεγχο των πυρηνικών και συμβατικών εξοπλισμών, του ελέγχου των υδάτων και άλλων κρίσιμης στρατηγικής σημασίας μεταλλευμάτων και πρώτων υλών.

ΣΕ ΑΔΙΕΞΟΔΟ Η ΔΙΠΛΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ

Αυτό τον ρόλο των πολλαπλών εξισορροπήσεων τον έπαιξε η Τουρκία με προέχουσα την ισλαμική -δημοκρατικοφανή- πολιτική Ερντογάν εδώ και αρκετά χρόνια. Παίζοντας έναν διπλό (μουσουλμανικό και κοσμικό) ρόλο αφενός και αφετέρου πάλι έναν διπλό μουσουλμανικό δυτικό ρόλο.

Με αποτέλεσμα να έχουν οδηγηθεί σε αδιέξοδο και οι δύο αυτές μορφές εξωτερικής και εσωτερικής πολιτικής της Τουρκίας. Η οποία τώρα αναζητά διεξόδους για να συγκροτήσει την ώρα μιας δεδομένης Τουρκίας πολλαπλής ισχύος, τη δική της ανασφάλεια μέσα κι έξω από την Τουρκία.

50 ΠΕΡΙΠΟΥ ΞΕΧΩΡΙΣΤΕΣ ΟΝΤΟΤΗΤΕΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ

Γιατί τώρα έχει βρεθεί μπροστά στο κρίσιμο σημείο αντιμετώπισης της αμερικανο-προωθούμενης δημιουργίας ενός κουρδικού κράτους με αλλαγή πολλών δεδομένων στο σημερινό τουρκικό κράτος, το οποίο δεν αποτελεί μια εθνολογικά ομοιογενή χώρα, αφού μέσα σ' αυτή υπάρχουν 50 περίπου ξεχωριστές εθνότητες ή φυλές οι οποίες όσο κι αν έχουν αφομοιωθεί δημιουργούν σοβαρά προβλήματα για την περαιτέρω ομοιογενή τουρκική πορεία μέσα σ' έναν μεταλλασσόμενο επαναστατικό κόσμο.

Με μείζονος σημασίας προβλήματα για μια Τουρκία μιλιταριστική, που ταυτόχρονα θέλει να είναι και ευρωπαϊκή. Ενώ παράλληλα είναι απόλυτα εξαρτημένη από την πρόσδεσή της στην αμερικανική στρατηγική, με αναζητήσεις ισορροπιών απέναντι στη Νεο-ρωσική ενεργειακή και γεωστρατηγική πολιτική. Η οποία επανέρχεται στην παραδοσιακή, τη μεσογειακή και μεσοανατολική πολιτική.

ΜΠΛΕΓΜΕΝΗ ΑΛΥΣΙΔΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΣΤΗ Μ. ΑΝΑΤΟΛΗ

Ολα αυτά δημιουργούν μια αλυσίδα προβλημάτων για τη σημερινή και την αυριανή Τουρκία που αναζητά ρόλους νέας τουρκικής δυναμικής, ακόμα και σε συνεργασία με το Ισραήλ.
Μια συνεργασία που άρχισε επίσημα αλλά με απόρρητες ρήτρες, με μνημόνιο φιλίας και συνεργασίας που υπογράφηκε τον Νοέμβρη του 1993. Για να υπογραφεί αργότερα σύμφωνο στρατιωτικής συνεργασίας που παρουσιάστηκε ως εκπαιδευτική συμφωνία. Για να γίνει εδώ και 15 χρόνια ένας άξονας Τουρκίας -  Ισραήλ, απέναντι στον άξονα Συρίας - Ιράν. Ο άξονας όμως Τουρκίας - Ισραήλ προεκτάθηκε με συμμετοχή και της Ιορδανίας και ευρύτερα της Σαουδικής Αραβίας κ.λπ.
Όλη αυτή η διαδικασία ενίσχυε την ερντογανική στρατηγική του νεοοθωμανισμού, αλλά ατόνησε.

Γιατί κυρίως όλα τα μουσουλμανικά κράτη άρχισαν να υποπτεύονται τον διπλό τουρκικό ρόλο.

Τόσο για διαφορές στους εξοπλισμούς όσο και για διάφορες αποδοκιμασίες της Τουρκίας των επιδρομών του Ισραήλ στην Παλαιστίνη, με στροφή στη συνέχεια της Τουρκίας για προσεταιρισμό ηγετικής προστασίας του ισλαμικού κόσμου από το 2008. Οι σχέσεις των δύο χωρών επιδεινώθηκαν για να γίνει το σπάσιμο των σχέσεων το 2010, όταν οι Ισραηλινοί σκότωσαν 8 Τούρκους ακτιβιστές που συμμετείχαν στη μεταφορά ανθρωπιστικής βοήθειας στην τότε αποκλεισμένη Γάζα.

Με συνεχή ένταση έκτοτε, λόγω της μεγάλης κρίσης στους πολέμους της αραβικής άνοιξης και κυρίως στη συνεχιζόμενη δραματική Συριακή κρίση έγινε επαναπροσέγγιση Τουρκίας - Ισραήλ με αμερικανικές απαιτήσεις (σύμφωνα με πολλά και διάφορα που λέγονται) για πιο ενεργό ρόλο της Τουρκίας κατά Συρίας -  Ιράν κ.λπ.

Αλλά και κατά της ρωσικής επιδίωξης να καταστεί η Ρωσία ο αφέντης της ενεργειακής εξάρτησης της Συρίας.

Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΙΣΧΥΡΗ ΚΑΙ ΑΝΙΣΧΥΡΗ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΑΥΡΙΟ

Τώρα όσον αφορά στην ερντογανική σκλήρυνση κατά εξεγειρόμενων Τούρκων πολιτών, τούτο το γεγονός θα έχει φαινομενικά αποτελέσματα απέναντι στην εξεγειρόμενη τουρκική νεολαία, η οποία μπορεί τώρα να καταναγκαστεί να σταματήσει προσωρινά τις εξεγερτικές διαδηλώσεις.

Ομως το πνεύμα της ευρέος φάσματος πολιτικής αντίδρασης θα παραμείνει σε εσωτερικό αναβρασμό ως την κάποια στιγμή έκρηξής του.

Γιατί η νέα Τουρκία δεν είναι ούτε κεμαλική ούτε ερντογανική, αλλά ούτε και παλαιο-μουσουλμανική.
Απλά είναι μια κοινωνία μετάβασης προς νέα σύνορα πολιτισμού, έστω και αδιέξοδου, όπως αυτός που ζούμε σήμερα.

Εκτός και αν ξένα συμφέροντα με παρεμβάσεις εμποδίσουν ομαλές εξελίξεις στην Τουρκία...

ΤΟΥΡΚΟΣΗΡΙΑΛ...

Οι τηλεοπτικές τους σειρές έχουν βρει τον καλύτερο πελάτη στο Ελληνικό κοινό πλασάροντας την εικόνα που θέλουν στους αποχαυνωμένους Ρωμιούς, ενώ στην Τουρκία προβάλλονται καθημερινά σειρές με έντονο ανθελληνικό περιεχόμενο.

Είτε Ελληνικό είναι το χαζοσήριαλ είτε Τουρκικό θα το δεί αυτός/ή που το απόγευμα δεν έχει τί άλλο να κάνει και έχει προδιάθεση στα χαζοσήριαλ. Όταν αυτό συμβαίνει πέρα από γιαγιάδες και με νέους υπάρχει πρόβλημα. Εκτός του γεγονότος ότι δεν έχουν να περάσουν δημιουργικά το απόγευμά τους έχουν και προδιάθεση στα χαζοσήριαλ. Βέβαια αυτό είναι το αποτέλεσμα της κουλτούρας της τριακονταετίας αλλά για αυτό δεν γίνεται λόγος. Το πραγματικά μεγάλο πρόβλημα είναι κοινωνικό, ηθικό και αξιακό...

Σενάρια πολλά και ποικίλα μας σερβίρουν απλόχερα οι γείτονες μας εξ ανατολών.

Η σύζυγος του πατέρα διατηρεί σχέση με τον ανιψιό του συζύγου της. Ο γόνος πλούσιας και επώνυμης οικογένειας έχει αφήσει έγκυο τη γυναίκα του αδερφού του την ώρα που ετοιμάζεται να παντρευτεί την αδερφή της ερωμένης του. Ο νεαρός αγάς προσπαθεί να είναι δίκαιος, αλλά αυτή του η επιθυμία «σκοντάφτει» στην τήρηση ενός πατροπαράδοτου εθίμου. Η πεθερά καλύπτει την κόρη της γνωρίζοντας τη σχέση της και παράλληλα ψάχνει για έναν πλούσιο ώριμο γαμπρό για να εξασφαλίσει την ευζωία της.

Ενα μείγμα πρωτόγονης και ανελαστικής παράδοσης παντρεύεται με έναν άγαρμπο κοσμοπολιτισμό σε μια κοινωνία όπου οι πολλοί δουλεύουν για τους λίγους και η ζωή εκάστου υπηκόου βρίσκεται στα χέρια του αφέντη. Μια παράξενη ποικιλία εξωτικών παραδείσων που μέσα τους κρύβουν ανθρώπινα δράματα, τρωικούς έρωτες, απύθμενα μίση και έντονα πάθη. Μια πολιτιστική βεντέτα που εκτυλίσσεται με φόντο πύργους, επαύλεις και αρχοντικά μέσα στην έρημο μεταξύ Τουρκίας και Συρίας...

Δεν θα δείτε τις αχανείς γειτονιές της φτώχειας, τα χιλιάδες καμμένα χωριά του αποικιοκρατούμενου Κουρδιστάν. Δεν θα δείτε τα ερείπια των αρμένικων και ελληνικών χωριών. Δεν θα σας δείξουν την φυλακή, όπου λέγεται πως έκαψαν με φλογοβόλο Έλληνες αγνοούμενους της Κύπρου. Ούτε τα λευκά κελιά, όπου έσβησαν στρατιές Κούρδων πατριωτών και άλλων αμφισβητιών του τουρκικού παραδείσου. Δεν θα σας δείξουν τον πατέρα κτήνος που σκότωσε την δεκαεξάχρονη κόρη του, με την συνέργια των αδερφών της και την γνώση της μάνας και την έθαψε στο κοτέτσι, γιατί μιλούσε, μόνο μιλούσε, σε άντρες και τόλμησε να προσφύγει στην Αστυνομία γιατί την χτυπούσε. Και φυσικά δεν θα δείτε πως μεγάλο τμήμα της τουρκικής κοινής γνώμης ενέκρινε το έγκλημα...

Παθιασμένοι έρωτες, ίντριγγες, χλιδή, ωραίες γκόμενες, μοιραίοι αρρενωποί εραστές, διάλογοι που κάνουν τον Ξανθόπουλο να μοιάζει με Βισκόντι. Οι φάτσες συχνά μοιάζουν εκπληκτικά μ' εμάς. Μην απορείτε. Το μεγάλο μυστικό που κάνει το καθεστώς τους να χάνει τον ύπνο του, είναι πως δεν υπάρχει Τουρκικό έθνος. Οι «Τούρκοι» ξέρουν πολύ καλά πως ήρθαν κατά τη θάλασσα και τι δεν είναι.
Οι φάτσες τους είναι συχνά ίδιες με τις δικές μας, για έναν απλό λόγο. Οι «Τούρκοι» είναι ο κακός μας εαυτός. Είναι εξισλαμισμένοι Έλληνες, Αρμένιοι, Σλάβοι, Αλβανοί κλπ. Οι μεγάλες μάζες του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας δεν εξαερώθηκαν. Προσκύνησε η ελίτ για να διατηρήσει την περιουσία και τα προνόμια της, προσκύνησε κι ο λαός. Κι όταν με το σπαθί και το ντουφέκι τους σπρώξαμε πίσω στην Ασία, πήραν μαζί τους και τους τουρκεμένους Βαλκάνιους...

Ενα απελπισμένο κι ανάδελφο έθνος  που πιάνεται από τα μαλλιά του για να σωθεί σε μια χώρα που καθημερινά βουλιάζει στα χρέη της.

Έτσι στην Ελλάδα του μνημονίου πολλοί συμπατριώτες(:) μας εδώ και έναν χρόνο ταξιδεύουν μέσα από τις τηλεοράσεις τους σε κόσμους ίσως όχι τόσο διαφορετικούς από τον δικό μας. Οι ίντριγκες, τα πάθη, οι απιστίες, οι παραδόσεις και τα έθιμα της γειτονικής μας χώρας, αλώνουν καθημερινά τους Ελληνες σε σημείο να μιλάνε ως δεύτερη γλώσσα τα τουρκικά.

Πολυπολιτισμική κοινωνία είμαστε θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος από τους μαλάκες που το πιστεύουν. Ναι, αλλά όλα έχουν ένα μέτρο. Κάποτε ο πρόεδρος της Τουρκίας Turgut Ozal είχε πει ότι: "δεν θα χρειαστεί πόλεμος για να κατακτήσουμε την Ελλάδα, αλλά αυτή θα πέσει σαν ώριμο φρούτο στις αγκαλιές μας". Είκοσι σχεδόν χρόνια μετά τη δολοφονία του (17.4.1993) επιβεβαιώνεται. Η μεγάλη Τουρκική τηλεοπτική επέλαση έχει καθηλώσει τους Ελληνες μπροστά στις οθόνες τους καθώς τα ιδιωτικά Ελληνικά τηλεοπτικά κανάλια δίνουν την εντύπωση ότι βρισκόμαστε κάπου μεταξύ Κωνσταντινούπολης, Αγκυρας και Σμύρνης και όχι σε κάποια Ελληνόφωνη επικράτεια.

Η συνεχής δράση, οι εικόνες απίστευτης χλιδής, η επιλεγμένη ανατολίτικη μουσική και το κέρατο που αποτελεί το "αλατοπίπερο" κάθε τουρκικής παραγωγής, πέτυχαν να υπνωτίσουν ένα ελληνικό κοινό που είχε κουραστεί να παρακολουθεί χαμηλής ποιότητας Ελληνικά τηλεοπτικά σκουπίδια με συγκεκριμένες φάτσες ατάλαντων γυναικωτών σούργελων. Επιπλέον με ανελέητο καταιγιασμό επαναλήψεων, για να τις εμπεδώσουν στα καρακατσουλιά που τις παρακολουθούν αδιαμαρτύρητα και δίνουν και καλά ποσοστά θεαματικότητας από πάνω...

Tα τουρκοσίριαλ εντάσσονται στο ίδιο σχέδιο με την «δημιουργική» ιστοριογραφία τύπου Ρεπούση και αποβλέπουν στο να φέρουν πιο κοντά τους δύο λαούς ώστε να καταστεί ευκολότερη η δορυφοροποίηση μας στην Τουρκία.

Όπου αυτό τον καιρό προβάλλεται η σειρά Kirik Kanatlar. Τα Σπασμένα Φτερ» της τουρκικής τηλεόρασης δίνουν μια άλλη διάσταση στον «συνωστισμό της Σμύρνης» προς δικαίωση της νεοεκλεγείσης βουλευτού Ρεπούση.

Στην προκυμαία όπου αναχωρούν οι πρόσφυγες μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, ο Τουρκικός στρατός όχι μόνο συνοδεύει ευγενικά και κουβαλά τα υπάρχοντα των προσφύγων, αλλά έχει στήσει κι έναν μεγάλο πάγκο όπου τους προσφέρει τρόφιμα και ποτά για να γίνει ευχάριστο το ταξίδι τους. Την ώρα που φτάνουν τα πλοία, οι Τούρκοι φαντάροι κλαίγοντας αποχαιρετούν τους πρόσφυγες κουνώντας τα μαντήλια τους...

Εμείς όμως τι κάνουμε; Τι κάνει η πολιτεία; Τα κανάλια δεν επενδύουν σε καλές ελληνικές παραγωγές, όπου θα δουλέψουν Έλληνες. Προτιμούν ν' αγοράζουν φτηνά τα σκουπίδια της Τουρκικής προπαγάνδας, τα οποία λόγω εντυπωσιασμού κι επειδή είναι εύληπτα θυμίζοντας τις παλιές Ελληνικές ταινίες, έχουν μεγάλη θεαματικότητα στα καρακατσουλιά φυσικά.

Νισάφι πια απατεώνες των τηλεοπτικών σταθμών της χώρας. Η αποκλεστικά σας αδυναμία να γυρίσετε μια σωστή τηλεοπτική σειρά (αφού απορρίπτετε όλες τις καλές ιδέες που σας έχουν προταθεί κατά καιρούς) ας μην υποκαθίσταται από τα τουρκοσήριαλ.

Στην Ελληνική τηλεόραση εδώ και χρόνια επικράτησε το καρακιτσαριό σε όλο του το μεγαλείο. Τα εγχώρια ΜΜΕ σέρβιραν και σερβίρουν κάθε λογής τηλεοπτικό σκουπίδι, προβάλλοντας μια διεφθαρμένη ελληνική κοινωνία γεμάτη από γκέι, ψυχασθενής, προβληματικούς, κτλ.  Είναι γεγονός ότι στις Ελληνικές τηλεοπτικές σειρές με ελάχιστες εξαιρέσεις, βασικός πρωταγωνιστής είναι η ηλιθιότητα, η διάσπαρτη χυδαιότητα, το τσίριγμα και η κοροϊδία του θεατή χωρίς αισθητική...

Όπως είναι λογικό, ο γνωστικός θεατής ποτέ δεν αποδέχτηκε όλα αυτά τα τηλεοπτικά σκουπίδια, αφού ήταν αδύνατο να αναγνωρίσει σημεία ταύτισης με τον εαυτό του.

Αντίθετα τα τούρκικα σήριαλ προβάλουν σχετικά υγιή πρότυπα ζωής, με φυσιολογικούς έως παραδοσιακούς χαρακτήρες και παλαιομοδίτικες για τα Ελληνικά ΜΜΕ αξίες, όπως η οικογένεια, η φιλία. Δεν προβάλλονται στα τουρκοσήριαλ ούτε γκέι κομμωτές να ξεσαλώνουν, ούτε ημίγυμνες παρουσίες να προκαλούν, ούτε ψυχάκηδες. Δηλαδή σαν αξίες και προβαλλόμενα κοινωνικά πρότυπα εκφράζουν τον απλό Έλληνα τηλεθεατή, ο οποίος μπορεί ως ένα βαθμό να ταυτιστεί με κάποιους από τους ήρωες. Ακόμη και να νοσταλγήσει μπορεί, ειδικά αν πρόκειται για προσφυγικής καταγωγής υπερήλικες.

Άρα δεν μιλάμε απλά για εξωραϊσμό, αλλά για εξιδανίκευση του Τουρκικού στοιχείου και του Τουρκικού τρόπου ζωής, με ταυτόχρονη απόρριψη και απαξίωση του Ελληνικού στοιχείου. Το τελευταίο έχει τη βάση του, όχι μόνο στα τηλεοπτικά σκουπίδια των ελληνικών ΜΜΕ, αλλά και στη συνολική αδιέξοδη πραγματικότητα στη χώρα.

Υπάρχουν δείγματα ανθρώπων που ξεκίνησαν να μαθαίνουν την Τουρκική γλώσσα γιατί τους φάνηκε ελκυστικός ο Τουρκικός τρόπος ζωής. Μην παραξενευτείτε πάλι και "πέσετε από τα σύννεφα" άλλη μια φορά, αν οι φανατικοί τηλεθεατές των Τουρκικών σειρών σύντομα θα φτάσουν όχι απλώς να αποδέχονται την Τουρκία, αλλά θα είναι ένα βήμα πριν το «σφάξε με αγά μου ν' αγιάσω».

Ακόμη περιμένω να δω την κατάληξη μιας ιδέας μου για μια ενδιαφέρουσα σειρά αυτοτελών επεισοδίων που μην έχοντας τον απαιτούμενο εξοπλισμό να γυρίσω μόνος μου με την "Acanthus productions" ζήτησα συνεργασία με αθηναϊκό κανάλι του οποίου ένα μεγαλοστέλεχος με πλήρωσε μαύρα να του την πουλήσω να την παρουσιάσει ως δική του στο διαπλεκόμενο αφεντικό του, μετά εξαφανίστηκε, χαθήκαμε και νεώτερον ουδέν...

Ναι, ελεύθερη αγορά υποτίθεται πως έχουμε αλλά υπάρχουν κι άλλοι τρόποι να έρθουν στα ίσα τους αυτοί που πρέπει...

Πχ, οι συχνότητες που χωρίς άδεια (ακόμη) χρησιμοποιούν για τους σκοπούς τους, είναι ή δεν είναι δημόσιο αγαθό, κτήμα του Ελληνικού λαού, ποιός έλεγξε ποτέ τους χρεωκοπημένους καταχραστές τους; καιρός δεν είναι με τη νέα κυβέρνηση να δούμε επιτέλους και τέτοιες πράξεις;

ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΒΟΛΤΕΣ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ...

Τουρκική φρεγάτα έφθασε μέσα στη νύχτα Σαρωνικό κάνοντας σφήνα στην μεγαλύτερη άσκηση του Πολεμικού Ναυτικού που διεξάγεται αυτή την στιγμή σε ολόκληρο το Αιγαίο.

Για τη νέα Τουρκική επιθετική κίνηση δεν ανακοινώθηκε τίποτα από την κυβέρνηση και το θέμα ήρθε τυχαία στην επιφάνεια από εμπορικά σκάφη τα οποία ήρθαν σε οπτική επαφή με το σκάφος και υπήρξε κίνδυνος ανεξέλεγκτης διαρροής της είδησης. Έτσι σήμερα το πρωί ανακοινώθηκε η πορεία της και ενώ το σκάφος όδευε προς τα Δαρδανέλλια.

Η τουρκική φρεγάτα F-247 TCG SALIΗ REIS ευρισκόμενη νοτίως Ρόδου, κινήθηκε με δυτική πορεία νότια Κυκλάδων σε Διεθνή Ύδατα. Νότια της Μήλου πήρε πορεία βόρεια και ξεκίνησε το ταξίδι της προς την Αττική έχοντας ανοικτά όλα τα ηλεκτρονικά της συστήματα και μπαίνοντας ανάμεσα στα Ελληνικά πολεμικά σκάφη που ασκούνταν.

Στη συνέχεια ακολουθώντας πάντα βόρεια πορεία, εισήλθε ανενόχλητη στις 03.00 τα ξημερώματα εντός Εθνικών Χωρικών Υδάτων, πέρασε μεταξύ Κέας - Μακρονήσου και στη συνέχεια διαπλέοντας το στενό Καφηρέα κινήθηκε με βορειοανατολική πορεία σε Διεθνή Ύδατα προς περιοχή Κεντρικού Αιγαίου.

Χαρακτηριστικό του κλίματος ηττοπάθειας που τουρκοφοβίας που επικρατεί στην κυβέρνηση είναι ότι διατάχθηκαν όλα τα σκάφη του Ναυτικού να μην πλησιάσουν την Τουρκική φρεγάτα, αν και τις τις κινήσεις της παρακολουθούσαν Ελληνικά σκάφη...

Γιατί δεν φτάνει καμιά δική μας φρεγάτα μέχρι τον Ελλήσποντο, να προσεγγίσει τα στενά έτσι για μια βόλτα με ασφαλή διέλευση;

ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ...

Οι Έλληνες είναι ιδιόρρυθμοι ως ράτσα, γεγονός που κάνει την οποία απόπειρα χειρισμού τους, η επιβολής άξιων τις οποίες δεν δέχονται, να καταλήγει σε αποτυχία.

Οι Έλληνες από τη μια πλευρά δεν είναι άγιοι, αλλά από την άλλη διακρίνονται για τη διαίσθηση τους και είναι ξύπνιοι. Αυτή την τελευταία ιδιότητα δυσκολεύονται να την παραδεχθούν πολλοί που νόμισαν (και ίσως ακόμα νομίζουν) ότι ο Έλληνας θα ακολουθήσει υποδείξεις και τελικά θα συμμορφωθεί.

Βλέπουμε μια χώρα όχι τριτοκοσμική - μουσουλμανική αποικία όπως την θέλουν, μα από τις 30 μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου και η 15η χώρα σε καταθέσεις, εσκεμμένα να "σπρώχνεται" σε κατάσταση μη εξυπηρέτησης δανείων από κάποιους οι οποίοι θέλουν να εξουδετερώσουν τον Ελληνικό παράγοντα από το γεωστρατηγικό παίγνιο της περιοχής.

Οι Έλληνες έζησαν αιώνες υπό τούρκικη κατοχή και από την απελευθέρωση και μετά οι εμπειρίες τους μ' αυτούς δεν ήταν ποτέ οι καλλίτερες, παρά το γεγονός ότι σε επίπεδο προσωπικής συνεννόησης τα πράγματα είναι πιο εύκολα. Οι σημερινοί αληθινοί Έλληνες αμφισβητούν τη αποτελεσματικότητα των πολιτικών φιλικής προσέγγισης των τελευταίων ετών οι οποίες μας οδήγησαν στα σημερινά αδιέξοδα με τούρκικες φρεγάτες να βολτάρουν στο Σούνιο και τούρκικα μαχητικά να απειλούν Ελληνικά και κοινοτικά ελικόπτερα μέσα στα εθνικά μας ύδατα...

Ο φτωχός και ταπεινωμένος σήμερα Έλληνας, άγιες μέρες που είναι, δηλώνει συλλογικά και χωρίς περιστροφές ότι φτάνει πια αυτή η φαρσοκωμωδία που καταλήγει κάθε φορά σε προκλήσεις στην αξιοπρέπεια του.

Με ποσοστό 85% απαιτεί να αλλάξει η πολιτική αυτή, ενώ, ένα 11% μέσα σ' αυτό το ποσοστό, επιθυμεί ανταπόδοση των προκλήσεων. Με αλλά λόγια, ως εδώ, κύριοι Τούρκοι με τις προκλήσεις, ως εδώ κύριοι Έλληνες πολιτικοί με τις ραγιάδικες υποκλίσεις. Όχι μόνο περιμένουμε κάτι καλλίτερο από υπεκφυγές και δικαιολογίες, αλλά αξιώνουμε ο πολιτικός μας κόσμος να σταθεί στο ύψος του και να μη ξεχνά ότι εκλέχθηκε από Έλληνες και όχι Τούρκους ψηφοφόρους των οποίων τα συμφέροντα ορκίστηκε να υπηρετεί.

Ο Ελληνικός εθνικός χώρος δεν είναι παιδική χαρά για τα τούρκικα όπλα κάθε φορά που αντιμετωπίζει προβλήματα η κυβέρνηση με τους καραβανάδες της γείτονας χώρας. Ας βρούνε τις λύσεις στα προβλήματα τους και ας μας αφήσουν να λύσουμε τα δικά μας.

Εκείνο που είναι βέβαιο πάντως είναι ότι ο Έλληνας, μέσα στη σημερινή οικονομική αβεβαιότητα για όσα σε άλλες χώρες μέλη της ΕΕ θεωρούνται αυτονόητα, δεν έχει ξεχάσει την εθνική του υπερηφάνεια.

Το μάτι όλων εξακολουθεί να είναι πάνω στα εθνικά θέματα συνεχώς και οι τούρκικες προκλήσεις φροντίζουν να τονώνουν το αίσθημα ανάγκης για την προστασία αυτού του κομματιού γης και θάλασσας που παραλάβαμε από τους προγονους μας.