Παρασκευή 7 Ιουνίου 2013

ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ...

Παρά την φαινομενική παντοδυναμία του Ερντογάν, η μαζική εξέγερση κυρίως νέων κατέδειξε ότι η Τουρκία δεν είναι καλά ως πολυεθνική κοινωνία, ως θρησκευτική αντιμαχία, ως δημοκρατικοφανή αυθαιρεσία, ως πολυεπίπεδη κοινωνική αδικία, ως υπερ-εξοπλισμένη ανάμεσα σε Ιράν και Ισραήλ, ανισορροπία, με νεοσουλτανική νοοτροπία και αχόρταγη εθνική βουλιμία...

Όμως  ανάμεσα σε όλα αυτά τα συν και τα πλην, η Τουρκία μιας σημερινής πραγματικότητας υπαρκτού υπερπληθυσμού και πολεμικού υπερεξοπλισμού χρησιμοποιείται για άλλα υπερ-συμφέροντα ανατολής και δύσης, με κίνδυνο μεγαλύτερης εσωτερικής κρίσης η οποία δεν αποκλείεται να οδηγήσει σε εξωτερικές τουρκικές περιπέτειες για ενεργειακές διεκδικήσεις, που ενδέχεται να θέσουν σε κίνδυνο και Ελληνικές καταστάσεις, παρά τις υποσχέσεις για ελληνο-τουρκική φιλία και συνεργασία οι οποίες δεν είναι αξιόπιστες σύμφωνα με τη μακρά Ελληνική εμπειρία...

Η λαϊκή (κυρίως από νέους ανθρώπους) εξέγερση που απλώθηκε ως σαρωτικός τυφώνας από την Κωνσταντινούπολη, στην Αγκυρα, στη Σμύρνη, αλλά και πολλές άλλες τουρκικές πόλεις, κατά της αυταρχικής διακυβέρνησης Ερντογάν κατέδειξε μια νέα πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα να εκτείνεται και να κυριαρχεί σε όλη την Τουρκία.

Αυτή η νέα λαϊκή τουρκική πραγματικότητα της νέας γενιάς και του τουρκικού πολύμορφου (με άλλες φυλές και άλλες θρησκευτικές ισλαμικές πεποιθήσεις, αλλά και άλλες θρησκευτικότητες, δεν λειτουργεί με τις απόλυτες μουσουλμανικές θρησκευτικές υποτάξεις του παρελθόντος. Γιατί πρωταρχικά έχουν μπολιασθεί με την ευημερία και την ψευδοευημερία της αγοράς, της παγκοσμιοποίησης, της κατανάλωσης της ηδονιστικής ζωής, μαζί με μια επιφανειακή καταναλωτική ελευθερία.

ΚΥΡΙΑΡΧΗ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΒΙΑ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ

Ομως τώρα με την κρίση χάνει την όποια προηγούμενη αξία της, αφού μετά την κρίση μένει μετέωρο το τι πρέπει να γίνει αφενός για την έντονη εξέγερση που σαν πύρινη λαίλαπα κάλυψε σχεδόν όλη την Τουρκία, ενώ παράλληλα δημιούργησε σε διάφορες Ευρωπαϊκές και γειτονικές χώρες της Τουρκίας όπως και στην Ελλάδα, εκδηλώσεις διαμαρτυρίας κατά της βίας που ασκείται από τις αστυνομικές δυνάμεις, σε βάρος των νέων ιδιαίτερα, αλλά και όλων των ταλαιπωρούμενων οικονομικά, κοινωνικά και ελευθεριακά Τούρκων ανδρών και γυναικών, νέων και ηλικιωμένων πολιτών.

Αυτοί - αυτές, τελικά έχουν ζήσει και μέσω της ιντερνετικής ανοιχτής κοινωνίας τον διαρκή εκσυγχρονισμό ιδιαίτερα της δύσης, ο οποίος δεν είναι πλέον εύκολο να παραμεριστεί από μια θρησκευτικοπολιτική σύγχρονη δημοκρατικοφανή καταναγκαστικότητα που θα επιβάλεται με συνεχή αστυνομική βία. Μια βία άγρια και αδυσώπητη, όπως φάνηκε σε όλες τις φάσεις σκληρής καταστολής της λαϊκής εξέγερσης.

ΑΜΦΙΣΒΗΤΕΙΤΑΙ ΤΟ ΝΕΟ ΣΟΥΛΤΑΝΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ

Κυρίως όμως αποδείξανε ότι το νέο σουλτανικό καθεστώς Ερντογάν από εδώ και πέρα δεν είναι ασφαλές. Εχει υποστεί μια κρίσιμη ρωγμή η οποία καθ' εαυτή μπορεί να επιφέρει την πτώση του.
Ή διαφορετικά τη σκλήρυνσή του, για να μπορέσει να κρατηθεί στην εξουσία για προώθηση του μεγάλου ερντογανικού σχεδίου (που εκφράζει ευρύτερη υπερ-ατλαντική γεωστρατηγική) για να καταστεί η Τουρκία η μεγάλη περιφερειακή μουσουλμανική δύναμη που θα επιτηρεί τη διασφάλιση του δυτικού ελέγχου σε όλο τον ζωτικό χώρο της Μ. Ανατολής, Μεσογείου ακόμα και Βαλκανίων.
Ενας ρόλος όμως, εξαιρετικά δύσκολος τόσο για τα ενεργειακά προβλήματα εκμετάλλευσης γεωτρήσεων, αγωγών κ.λπ. όσο και για τον έλεγχο των πυρηνικών και συμβατικών εξοπλισμών, του ελέγχου των υδάτων και άλλων κρίσιμης στρατηγικής σημασίας μεταλλευμάτων και πρώτων υλών.

ΣΕ ΑΔΙΕΞΟΔΟ Η ΔΙΠΛΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ

Αυτό τον ρόλο των πολλαπλών εξισορροπήσεων τον έπαιξε η Τουρκία με προέχουσα την ισλαμική -δημοκρατικοφανή- πολιτική Ερντογάν εδώ και αρκετά χρόνια. Παίζοντας έναν διπλό (μουσουλμανικό και κοσμικό) ρόλο αφενός και αφετέρου πάλι έναν διπλό μουσουλμανικό δυτικό ρόλο.

Με αποτέλεσμα να έχουν οδηγηθεί σε αδιέξοδο και οι δύο αυτές μορφές εξωτερικής και εσωτερικής πολιτικής της Τουρκίας. Η οποία τώρα αναζητά διεξόδους για να συγκροτήσει την ώρα μιας δεδομένης Τουρκίας πολλαπλής ισχύος, τη δική της ανασφάλεια μέσα κι έξω από την Τουρκία.

50 ΠΕΡΙΠΟΥ ΞΕΧΩΡΙΣΤΕΣ ΟΝΤΟΤΗΤΕΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ

Γιατί τώρα έχει βρεθεί μπροστά στο κρίσιμο σημείο αντιμετώπισης της αμερικανο-προωθούμενης δημιουργίας ενός κουρδικού κράτους με αλλαγή πολλών δεδομένων στο σημερινό τουρκικό κράτος, το οποίο δεν αποτελεί μια εθνολογικά ομοιογενή χώρα, αφού μέσα σ' αυτή υπάρχουν 50 περίπου ξεχωριστές εθνότητες ή φυλές οι οποίες όσο κι αν έχουν αφομοιωθεί δημιουργούν σοβαρά προβλήματα για την περαιτέρω ομοιογενή τουρκική πορεία μέσα σ' έναν μεταλλασσόμενο επαναστατικό κόσμο.

Με μείζονος σημασίας προβλήματα για μια Τουρκία μιλιταριστική, που ταυτόχρονα θέλει να είναι και ευρωπαϊκή. Ενώ παράλληλα είναι απόλυτα εξαρτημένη από την πρόσδεσή της στην αμερικανική στρατηγική, με αναζητήσεις ισορροπιών απέναντι στη Νεο-ρωσική ενεργειακή και γεωστρατηγική πολιτική. Η οποία επανέρχεται στην παραδοσιακή, τη μεσογειακή και μεσοανατολική πολιτική.

ΜΠΛΕΓΜΕΝΗ ΑΛΥΣΙΔΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΣΤΗ Μ. ΑΝΑΤΟΛΗ

Ολα αυτά δημιουργούν μια αλυσίδα προβλημάτων για τη σημερινή και την αυριανή Τουρκία που αναζητά ρόλους νέας τουρκικής δυναμικής, ακόμα και σε συνεργασία με το Ισραήλ.
Μια συνεργασία που άρχισε επίσημα αλλά με απόρρητες ρήτρες, με μνημόνιο φιλίας και συνεργασίας που υπογράφηκε τον Νοέμβρη του 1993. Για να υπογραφεί αργότερα σύμφωνο στρατιωτικής συνεργασίας που παρουσιάστηκε ως εκπαιδευτική συμφωνία. Για να γίνει εδώ και 15 χρόνια ένας άξονας Τουρκίας -  Ισραήλ, απέναντι στον άξονα Συρίας - Ιράν. Ο άξονας όμως Τουρκίας - Ισραήλ προεκτάθηκε με συμμετοχή και της Ιορδανίας και ευρύτερα της Σαουδικής Αραβίας κ.λπ.
Όλη αυτή η διαδικασία ενίσχυε την ερντογανική στρατηγική του νεοοθωμανισμού, αλλά ατόνησε.

Γιατί κυρίως όλα τα μουσουλμανικά κράτη άρχισαν να υποπτεύονται τον διπλό τουρκικό ρόλο.

Τόσο για διαφορές στους εξοπλισμούς όσο και για διάφορες αποδοκιμασίες της Τουρκίας των επιδρομών του Ισραήλ στην Παλαιστίνη, με στροφή στη συνέχεια της Τουρκίας για προσεταιρισμό ηγετικής προστασίας του ισλαμικού κόσμου από το 2008. Οι σχέσεις των δύο χωρών επιδεινώθηκαν για να γίνει το σπάσιμο των σχέσεων το 2010, όταν οι Ισραηλινοί σκότωσαν 8 Τούρκους ακτιβιστές που συμμετείχαν στη μεταφορά ανθρωπιστικής βοήθειας στην τότε αποκλεισμένη Γάζα.

Με συνεχή ένταση έκτοτε, λόγω της μεγάλης κρίσης στους πολέμους της αραβικής άνοιξης και κυρίως στη συνεχιζόμενη δραματική Συριακή κρίση έγινε επαναπροσέγγιση Τουρκίας - Ισραήλ με αμερικανικές απαιτήσεις (σύμφωνα με πολλά και διάφορα που λέγονται) για πιο ενεργό ρόλο της Τουρκίας κατά Συρίας -  Ιράν κ.λπ.

Αλλά και κατά της ρωσικής επιδίωξης να καταστεί η Ρωσία ο αφέντης της ενεργειακής εξάρτησης της Συρίας.

Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΙΣΧΥΡΗ ΚΑΙ ΑΝΙΣΧΥΡΗ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΑΥΡΙΟ

Τώρα όσον αφορά στην ερντογανική σκλήρυνση κατά εξεγειρόμενων Τούρκων πολιτών, τούτο το γεγονός θα έχει φαινομενικά αποτελέσματα απέναντι στην εξεγειρόμενη τουρκική νεολαία, η οποία μπορεί τώρα να καταναγκαστεί να σταματήσει προσωρινά τις εξεγερτικές διαδηλώσεις.

Ομως το πνεύμα της ευρέος φάσματος πολιτικής αντίδρασης θα παραμείνει σε εσωτερικό αναβρασμό ως την κάποια στιγμή έκρηξής του.

Γιατί η νέα Τουρκία δεν είναι ούτε κεμαλική ούτε ερντογανική, αλλά ούτε και παλαιο-μουσουλμανική.
Απλά είναι μια κοινωνία μετάβασης προς νέα σύνορα πολιτισμού, έστω και αδιέξοδου, όπως αυτός που ζούμε σήμερα.

Εκτός και αν ξένα συμφέροντα με παρεμβάσεις εμποδίσουν ομαλές εξελίξεις στην Τουρκία...

Δεν υπάρχουν σχόλια: