ΤΟΥΡΚΟΣΗΡΙΑΛ...

Οι τηλεοπτικές τους σειρές έχουν βρει τον καλύτερο πελάτη στο Ελληνικό κοινό πλασάροντας την εικόνα που θέλουν στους αποχαυνωμένους Ρωμιούς, ενώ στην Τουρκία προβάλλονται καθημερινά σειρές με έντονο ανθελληνικό περιεχόμενο.

Είτε Ελληνικό είναι το χαζοσήριαλ είτε Τουρκικό θα το δεί αυτός/ή που το απόγευμα δεν έχει τί άλλο να κάνει και έχει προδιάθεση στα χαζοσήριαλ. Όταν αυτό συμβαίνει πέρα από γιαγιάδες και με νέους υπάρχει πρόβλημα. Εκτός του γεγονότος ότι δεν έχουν να περάσουν δημιουργικά το απόγευμά τους έχουν και προδιάθεση στα χαζοσήριαλ. Βέβαια αυτό είναι το αποτέλεσμα της κουλτούρας της τριακονταετίας αλλά για αυτό δεν γίνεται λόγος. Το πραγματικά μεγάλο πρόβλημα είναι κοινωνικό, ηθικό και αξιακό...

Σενάρια πολλά και ποικίλα μας σερβίρουν απλόχερα οι γείτονες μας εξ ανατολών.

Η σύζυγος του πατέρα διατηρεί σχέση με τον ανιψιό του συζύγου της. Ο γόνος πλούσιας και επώνυμης οικογένειας έχει αφήσει έγκυο τη γυναίκα του αδερφού του την ώρα που ετοιμάζεται να παντρευτεί την αδερφή της ερωμένης του. Ο νεαρός αγάς προσπαθεί να είναι δίκαιος, αλλά αυτή του η επιθυμία «σκοντάφτει» στην τήρηση ενός πατροπαράδοτου εθίμου. Η πεθερά καλύπτει την κόρη της γνωρίζοντας τη σχέση της και παράλληλα ψάχνει για έναν πλούσιο ώριμο γαμπρό για να εξασφαλίσει την ευζωία της.

Ενα μείγμα πρωτόγονης και ανελαστικής παράδοσης παντρεύεται με έναν άγαρμπο κοσμοπολιτισμό σε μια κοινωνία όπου οι πολλοί δουλεύουν για τους λίγους και η ζωή εκάστου υπηκόου βρίσκεται στα χέρια του αφέντη. Μια παράξενη ποικιλία εξωτικών παραδείσων που μέσα τους κρύβουν ανθρώπινα δράματα, τρωικούς έρωτες, απύθμενα μίση και έντονα πάθη. Μια πολιτιστική βεντέτα που εκτυλίσσεται με φόντο πύργους, επαύλεις και αρχοντικά μέσα στην έρημο μεταξύ Τουρκίας και Συρίας...

Δεν θα δείτε τις αχανείς γειτονιές της φτώχειας, τα χιλιάδες καμμένα χωριά του αποικιοκρατούμενου Κουρδιστάν. Δεν θα δείτε τα ερείπια των αρμένικων και ελληνικών χωριών. Δεν θα σας δείξουν την φυλακή, όπου λέγεται πως έκαψαν με φλογοβόλο Έλληνες αγνοούμενους της Κύπρου. Ούτε τα λευκά κελιά, όπου έσβησαν στρατιές Κούρδων πατριωτών και άλλων αμφισβητιών του τουρκικού παραδείσου. Δεν θα σας δείξουν τον πατέρα κτήνος που σκότωσε την δεκαεξάχρονη κόρη του, με την συνέργια των αδερφών της και την γνώση της μάνας και την έθαψε στο κοτέτσι, γιατί μιλούσε, μόνο μιλούσε, σε άντρες και τόλμησε να προσφύγει στην Αστυνομία γιατί την χτυπούσε. Και φυσικά δεν θα δείτε πως μεγάλο τμήμα της τουρκικής κοινής γνώμης ενέκρινε το έγκλημα...

Παθιασμένοι έρωτες, ίντριγγες, χλιδή, ωραίες γκόμενες, μοιραίοι αρρενωποί εραστές, διάλογοι που κάνουν τον Ξανθόπουλο να μοιάζει με Βισκόντι. Οι φάτσες συχνά μοιάζουν εκπληκτικά μ' εμάς. Μην απορείτε. Το μεγάλο μυστικό που κάνει το καθεστώς τους να χάνει τον ύπνο του, είναι πως δεν υπάρχει Τουρκικό έθνος. Οι «Τούρκοι» ξέρουν πολύ καλά πως ήρθαν κατά τη θάλασσα και τι δεν είναι.
Οι φάτσες τους είναι συχνά ίδιες με τις δικές μας, για έναν απλό λόγο. Οι «Τούρκοι» είναι ο κακός μας εαυτός. Είναι εξισλαμισμένοι Έλληνες, Αρμένιοι, Σλάβοι, Αλβανοί κλπ. Οι μεγάλες μάζες του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας δεν εξαερώθηκαν. Προσκύνησε η ελίτ για να διατηρήσει την περιουσία και τα προνόμια της, προσκύνησε κι ο λαός. Κι όταν με το σπαθί και το ντουφέκι τους σπρώξαμε πίσω στην Ασία, πήραν μαζί τους και τους τουρκεμένους Βαλκάνιους...

Ενα απελπισμένο κι ανάδελφο έθνος  που πιάνεται από τα μαλλιά του για να σωθεί σε μια χώρα που καθημερινά βουλιάζει στα χρέη της.

Έτσι στην Ελλάδα του μνημονίου πολλοί συμπατριώτες(:) μας εδώ και έναν χρόνο ταξιδεύουν μέσα από τις τηλεοράσεις τους σε κόσμους ίσως όχι τόσο διαφορετικούς από τον δικό μας. Οι ίντριγκες, τα πάθη, οι απιστίες, οι παραδόσεις και τα έθιμα της γειτονικής μας χώρας, αλώνουν καθημερινά τους Ελληνες σε σημείο να μιλάνε ως δεύτερη γλώσσα τα τουρκικά.

Πολυπολιτισμική κοινωνία είμαστε θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος από τους μαλάκες που το πιστεύουν. Ναι, αλλά όλα έχουν ένα μέτρο. Κάποτε ο πρόεδρος της Τουρκίας Turgut Ozal είχε πει ότι: "δεν θα χρειαστεί πόλεμος για να κατακτήσουμε την Ελλάδα, αλλά αυτή θα πέσει σαν ώριμο φρούτο στις αγκαλιές μας". Είκοσι σχεδόν χρόνια μετά τη δολοφονία του (17.4.1993) επιβεβαιώνεται. Η μεγάλη Τουρκική τηλεοπτική επέλαση έχει καθηλώσει τους Ελληνες μπροστά στις οθόνες τους καθώς τα ιδιωτικά Ελληνικά τηλεοπτικά κανάλια δίνουν την εντύπωση ότι βρισκόμαστε κάπου μεταξύ Κωνσταντινούπολης, Αγκυρας και Σμύρνης και όχι σε κάποια Ελληνόφωνη επικράτεια.

Η συνεχής δράση, οι εικόνες απίστευτης χλιδής, η επιλεγμένη ανατολίτικη μουσική και το κέρατο που αποτελεί το "αλατοπίπερο" κάθε τουρκικής παραγωγής, πέτυχαν να υπνωτίσουν ένα ελληνικό κοινό που είχε κουραστεί να παρακολουθεί χαμηλής ποιότητας Ελληνικά τηλεοπτικά σκουπίδια με συγκεκριμένες φάτσες ατάλαντων γυναικωτών σούργελων. Επιπλέον με ανελέητο καταιγιασμό επαναλήψεων, για να τις εμπεδώσουν στα καρακατσουλιά που τις παρακολουθούν αδιαμαρτύρητα και δίνουν και καλά ποσοστά θεαματικότητας από πάνω...

Tα τουρκοσίριαλ εντάσσονται στο ίδιο σχέδιο με την «δημιουργική» ιστοριογραφία τύπου Ρεπούση και αποβλέπουν στο να φέρουν πιο κοντά τους δύο λαούς ώστε να καταστεί ευκολότερη η δορυφοροποίηση μας στην Τουρκία.

Όπου αυτό τον καιρό προβάλλεται η σειρά Kirik Kanatlar. Τα Σπασμένα Φτερ» της τουρκικής τηλεόρασης δίνουν μια άλλη διάσταση στον «συνωστισμό της Σμύρνης» προς δικαίωση της νεοεκλεγείσης βουλευτού Ρεπούση.

Στην προκυμαία όπου αναχωρούν οι πρόσφυγες μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, ο Τουρκικός στρατός όχι μόνο συνοδεύει ευγενικά και κουβαλά τα υπάρχοντα των προσφύγων, αλλά έχει στήσει κι έναν μεγάλο πάγκο όπου τους προσφέρει τρόφιμα και ποτά για να γίνει ευχάριστο το ταξίδι τους. Την ώρα που φτάνουν τα πλοία, οι Τούρκοι φαντάροι κλαίγοντας αποχαιρετούν τους πρόσφυγες κουνώντας τα μαντήλια τους...

Εμείς όμως τι κάνουμε; Τι κάνει η πολιτεία; Τα κανάλια δεν επενδύουν σε καλές ελληνικές παραγωγές, όπου θα δουλέψουν Έλληνες. Προτιμούν ν' αγοράζουν φτηνά τα σκουπίδια της Τουρκικής προπαγάνδας, τα οποία λόγω εντυπωσιασμού κι επειδή είναι εύληπτα θυμίζοντας τις παλιές Ελληνικές ταινίες, έχουν μεγάλη θεαματικότητα στα καρακατσουλιά φυσικά.

Νισάφι πια απατεώνες των τηλεοπτικών σταθμών της χώρας. Η αποκλεστικά σας αδυναμία να γυρίσετε μια σωστή τηλεοπτική σειρά (αφού απορρίπτετε όλες τις καλές ιδέες που σας έχουν προταθεί κατά καιρούς) ας μην υποκαθίσταται από τα τουρκοσήριαλ.

Στην Ελληνική τηλεόραση εδώ και χρόνια επικράτησε το καρακιτσαριό σε όλο του το μεγαλείο. Τα εγχώρια ΜΜΕ σέρβιραν και σερβίρουν κάθε λογής τηλεοπτικό σκουπίδι, προβάλλοντας μια διεφθαρμένη ελληνική κοινωνία γεμάτη από γκέι, ψυχασθενής, προβληματικούς, κτλ.  Είναι γεγονός ότι στις Ελληνικές τηλεοπτικές σειρές με ελάχιστες εξαιρέσεις, βασικός πρωταγωνιστής είναι η ηλιθιότητα, η διάσπαρτη χυδαιότητα, το τσίριγμα και η κοροϊδία του θεατή χωρίς αισθητική...

Όπως είναι λογικό, ο γνωστικός θεατής ποτέ δεν αποδέχτηκε όλα αυτά τα τηλεοπτικά σκουπίδια, αφού ήταν αδύνατο να αναγνωρίσει σημεία ταύτισης με τον εαυτό του.

Αντίθετα τα τούρκικα σήριαλ προβάλουν σχετικά υγιή πρότυπα ζωής, με φυσιολογικούς έως παραδοσιακούς χαρακτήρες και παλαιομοδίτικες για τα Ελληνικά ΜΜΕ αξίες, όπως η οικογένεια, η φιλία. Δεν προβάλλονται στα τουρκοσήριαλ ούτε γκέι κομμωτές να ξεσαλώνουν, ούτε ημίγυμνες παρουσίες να προκαλούν, ούτε ψυχάκηδες. Δηλαδή σαν αξίες και προβαλλόμενα κοινωνικά πρότυπα εκφράζουν τον απλό Έλληνα τηλεθεατή, ο οποίος μπορεί ως ένα βαθμό να ταυτιστεί με κάποιους από τους ήρωες. Ακόμη και να νοσταλγήσει μπορεί, ειδικά αν πρόκειται για προσφυγικής καταγωγής υπερήλικες.

Άρα δεν μιλάμε απλά για εξωραϊσμό, αλλά για εξιδανίκευση του Τουρκικού στοιχείου και του Τουρκικού τρόπου ζωής, με ταυτόχρονη απόρριψη και απαξίωση του Ελληνικού στοιχείου. Το τελευταίο έχει τη βάση του, όχι μόνο στα τηλεοπτικά σκουπίδια των ελληνικών ΜΜΕ, αλλά και στη συνολική αδιέξοδη πραγματικότητα στη χώρα.

Υπάρχουν δείγματα ανθρώπων που ξεκίνησαν να μαθαίνουν την Τουρκική γλώσσα γιατί τους φάνηκε ελκυστικός ο Τουρκικός τρόπος ζωής. Μην παραξενευτείτε πάλι και "πέσετε από τα σύννεφα" άλλη μια φορά, αν οι φανατικοί τηλεθεατές των Τουρκικών σειρών σύντομα θα φτάσουν όχι απλώς να αποδέχονται την Τουρκία, αλλά θα είναι ένα βήμα πριν το «σφάξε με αγά μου ν' αγιάσω».

Ακόμη περιμένω να δω την κατάληξη μιας ιδέας μου για μια ενδιαφέρουσα σειρά αυτοτελών επεισοδίων που μην έχοντας τον απαιτούμενο εξοπλισμό να γυρίσω μόνος μου με την "Acanthus productions" ζήτησα συνεργασία με αθηναϊκό κανάλι του οποίου ένα μεγαλοστέλεχος με πλήρωσε μαύρα να του την πουλήσω να την παρουσιάσει ως δική του στο διαπλεκόμενο αφεντικό του, μετά εξαφανίστηκε, χαθήκαμε και νεώτερον ουδέν...

Ναι, ελεύθερη αγορά υποτίθεται πως έχουμε αλλά υπάρχουν κι άλλοι τρόποι να έρθουν στα ίσα τους αυτοί που πρέπει...

Πχ, οι συχνότητες που χωρίς άδεια (ακόμη) χρησιμοποιούν για τους σκοπούς τους, είναι ή δεν είναι δημόσιο αγαθό, κτήμα του Ελληνικού λαού, ποιός έλεγξε ποτέ τους χρεωκοπημένους καταχραστές τους; καιρός δεν είναι με τη νέα κυβέρνηση να δούμε επιτέλους και τέτοιες πράξεις;